να ζει κανείς ή να μη ζει;

[aghsilaos]

Γεια σου ρε ελλαδάρα που διδάσκεις τα παιδιά σου διαχρονικές αξίες ήθους και αξιοπρέπειας.

Α ναι; Και για πες μου, εσύ τι προτείνεις; Να δουλεύω στον ιδιωτικό για 200-300 ευρώ ή να αυτοκτονήσω;

Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να μπω αναξιοκρατικά στο δημόσιο, ούτε θα είμαι και απαραίτητα αντιπαραγωγικός.

 

Στην ερώτηση του τίτλου έχω να πω πως είναι ένα θέμα το οποίο το προσεγγίζεις μόνο με τα δικά σου πιστεύω, και ο καθένας γενικότερα με τα δικά του πιστεύω και έτσι ο καθένας επιλέγει. Δεν υπάρχουν τεκμήρια/αποδείξεις για να βγει μια απόφαση σε αυτό που ρωτάς.

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι το τόπικ δεν είναι προσωπικό. Μιλώ για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που βασανίζονται. Από τον υπανάπτυκτο τρίτο κόσμο με την οικονομική ανέχεια, μέχρι τον ανεπτυγμένο δυτικό με τη ματαιοδοξία και την πλεονεξία του, όλοι τους λίγο ως πολύ υποφέρουν, γιατί δε διάλεξαν τη ζωή που κάνουν. Ακόμα και ένας εφοπλιστής ζει με την αγωνία, διότι κάθεται πάνω σε μια καρέκλα που τρίζει, κινδυνεύοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή να τα χάσει όλα. Έτσι, δε νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά αν γενικεύσει κανείς.

[DrLo]

Α ναι; Και για πες μου, εσύ τι προτείνεις; Να δουλεύω στον ιδιωτικό για 200-300 ευρώ ή να αυτοκτονήσω;

Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να μπω αναξιοκρατικά στο δημόσιο, ούτε θα είμαι και απαραίτητα αντιπαραγωγικός.

 

 

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι το τόπικ δεν είναι προσωπικό. Μιλώ για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που βασανίζονται. Από τον υπανάπτυκτο τρίτο κόσμο με την οικονομική ανέχεια, μέχρι τον ανεπτυγμένο δυτικό με τη ματαιοδοξία και την πλεονεξία του, όλοι τους λίγο ως πολύ υποφέρουν, γιατί δε διάλεξαν τη ζωή που κάνουν. Ακόμα και ένας εφοπλιστής ζει με την αγωνία, διότι κάθεται πάνω σε μια καρέκλα που τρίζει, κινδυνεύοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή να τα χάσει όλα. Έτσι, δε νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά αν γενικεύσει κανείς.

 

Δηλαδή ποιό είναι το θέμα ? Αν πρέπει να αυτοκτονήσουν τα 2/3 του παγκόσμιου πλυθησμού ?

[gatokoritso]

http://www.youtube.com/watch?v=EL8e2ujXe8g

 

καθε μερα καποιος γκρινιαζει.αι σιχτιρ και εμεις εχουμε προβληματα αλλα δεν κλαιγομαστε καθε μερα..με το να κλαίγεσαι δεν αλλαζει κατι.παρε τη ζωη στα χερια σου.στο κεντρο σου ξινίζει σην επαρχια σου βρομαει..

[johnbond]

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι το τόπικ δεν είναι προσωπικό. Μιλώ για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που βασανίζονται. Από τον υπανάπτυκτο τρίτο κόσμο με την οικονομική ανέχεια, μέχρι τον ανεπτυγμένο δυτικό με τη ματαιοδοξία και την πλεονεξία του, όλοι τους λίγο ως πολύ υποφέρουν, γιατί δε διάλεξαν τη ζωή που κάνουν. Ακόμα και ένας εφοπλιστής ζει με την αγωνία, διότι κάθεται πάνω σε μια καρέκλα που τρίζει, κινδυνεύοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή να τα χάσει όλα. Έτσι, δε νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά αν γενικεύσει κανείς.

 

Μπορεί ο κινέζος που παλεύει για μισθό 40$ το μήνα να μην έχει αλλη επιλογή αλλά εμείς εδώ στη δύση έχουμε άπειρες επιλογές...

Πολλοί απο εμάς έχουν την πολυτέλεια να έχουν τουλάχιστον σπίτι και τροφή χωρίς καν να δουλεύουμε κάτι το οποίο βέβαια θεωρούμε δεδομένο..Έχουμε νοσοκομεία,σχολεία,καθαρό νερό.

Κανείς δε σε αναγκάζει ούτε να σπουδάσεις,ούτε να κάνεις παιδιά,ούτε να δουλέυεις,ουτε τίποτα,ούτε να ζεις σε σπίτι κουτιά.

Μπορείς ανετα να πας στην επαρχία και να ζήσεις ονειρεμένα φυτεύοντας πατάτες και αρμέγοντας κατσίκες για να φτιάξεις τυρί και να αναπνέεις καθαρό αέρα.

 

Μπορείς επίσης να τα βάψεις μαύρα όπως κάνεις εσύ και να λες οτι δε γίνεται τιποτα..Είναι θέμα επιλογών.

 

Τέλος θα σε συμβούλευα να μη βλέπεις καθόλου τηλεόραση και να μη παρακολουθείς ,ειδήσεις(οι οποίες στην ουσία είναι μόνο οι αρνητικές ειδήσεις που προβάλουν) γιατί ο στόχος τους είναι να βυθίσουν τον κόσμο στην απαισιοδοξία κάτι που φαίνεται ότι πετύχανε με εσένα.

[evabb]

Γνώμη μου είναι να ζει κανείς. Με διαφορετικά κριτήρια όμως. Έχουμε καταλήξει σ ένα κόσμο όπου μας ενδιαφέρει ο δηθενισμός, η καριέρα και έχουμε αφήσει στην άκρη πολλές απο τις χαρές της ζωής.

 

Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να κυνηγάω το ιδεατό και να αποθηκεύω κάθε δεκάρα κάτω από το μαξιλάρι για μια δύσκολη στιγμή. Well i ve got news for you. Η δύσκολη στιγμή ξεκίνησε απ τη στιγμή που γεννήθηκες. Ιδίως για τους νέους αν δε ζήσεις τώρα, αν δε κάνεις ταξίδια, αν δε γνωρίσεις άλλους ανθρώπους, πότε θα το κάνεις; Όταν βγεις στη σύνταξη; (Αν βγεις ποτε).

 

Είμαι ένα κλικ πριν την παραίτηση/απόλυση και θέλω να πάρω το μηχανάκι μου να φύγω μια βόλτα στην νότια Ευρώπη. Να σκεφτώ. Να ζήσω. Μετά βλέπουμε.

 

μεγαλη κουβεντα ειπες. ζουμε σε μια εποχη οπου απαγορευεται να ειμαστε δυστυχισμενοι, ασχημοι, χοντροι, να τρωμε αλατι και ζαχαρη και να εχουμε δουλειες χωρις γκλαμουρ.

[partblah1990]

λογικό είναι η Ελλάδα να είναι σε αυτό το χάλι που περιγράφεται, οι λόγοι πολλοί και γνωστοί ...Αλλά είτε με κρίση είτε χωρίς, το μείζον πρόβλημα αυτής της χώρας είναι ότι ο παραγωγικός της ιστός που αποτελεί τον πυλώνα της οικονομίας είναι κατεστραμμένος !

[santana99]

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι το τόπικ δεν είναι προσωπικό. Μιλώ για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι αυτοί που βασανίζονται. Από τον υπανάπτυκτο τρίτο κόσμο με την οικονομική ανέχεια, μέχρι τον ανεπτυγμένο δυτικό με τη ματαιοδοξία και την πλεονεξία του, όλοι τους λίγο ως πολύ υποφέρουν, γιατί δε διάλεξαν τη ζωή που κάνουν. Ακόμα και ένας εφοπλιστής ζει με την αγωνία, διότι κάθεται πάνω σε μια καρέκλα που τρίζει, κινδυνεύοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή να τα χάσει όλα. Έτσι, δε νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά αν γενικεύσει κανείς.

 

η ζωή ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από το αν η οικονομία του και η οικονομία της χώρας του και η οικονομία της ζώνης της χώρας του (3κοσμικη) πάνε σκατά.

 

μπορεί οι περισσότεροι να ανήκουν σε 3κοσμικές χώρες αυτό δεν σημαίνει πως τους παίρνει όλους από κάτω. δεν σημαίνει πως γυρίζουν εξαντλημένοι, δυστυχισμένοι από τις δουλειές τους.

 

έχουν λόγο να ζουν, τώρα ποιος είναι αυτός δεν ξέρω. σίγουρα σε άλλους θα αρέσει η ζωή και θα θέλουν να ζήσουν και σε άλλους όχι. Αλλά στους περισσότερους από αυτούς των 3κοσμικών χωρών θέλουν να ζήσουν όπως φαίνεται (αλλιώς θα είχαμε τεράστια μείωση του πληθυσμού).

 

δεν μπορώ να σου εξηγήσω όμως το τι κάνει τον καθένα να θέλει να ζήσει. πχ μπορεί κάποιος στην ηλικία σου να μένει με τους γονείς του για 5 χρόνια ακόμα, να μην βρίσκει δουλειά, να έχει όμως άλλες ασχολίες σπουδές/χόμπι....σε 5 χρόνια θα βρει δουλειά, τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Αν και υπάρχουν δουλειές, από το τίποτα. Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι εσύ μόνο είσαι αδικημένος, όλοι θα πάνε στον ιδιωτικό για 200-300, μετά από "5 χρόνια" θα αλλάξει αυτό όμως...

 

Αλλά δεν μπορώ να σου απαντήσω στο νόημα ή στο "ε και;". Περνάς καλά και ξεχνιέσαι....έτσι γίνεται συνήθως...

[Επισκέπτης]

Α ναι; Και για πες μου, εσύ τι προτείνεις; Να δουλεύω στον ιδιωτικό για 200-300 ευρώ ή να αυτοκτονήσω;

Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να μπω αναξιοκρατικά στο δημόσιο, ούτε θα είμαι και απαραίτητα αντιπαραγωγικός.

 

 

Δεν είμαι σε θέση να δώσω απαντήσεις (όχι προτάσεις) σε καθημερινά διλήμματα, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Για σένα αυτή τη στιγμή θα συμβούλευα "ή παίζεις με τους κανόνες του παιχνιδιού ή τους απορρίπτεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται"

 

 

Πάντως, επειδή σε κόβω ότι επηρεάζεσαι από φίλους/γνωστούς/συγγενείς με τις γνωστές ισοπεδωτικές ατάκες (που αρκετές αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού και της βλακείας), ακόμα και αξιοκρατικός δουλευταράς να είσαι εαν μπεις, με αυτά που θα ακούς από δημόσιους συναδέλφους, δεν θα αργήσεις να καταντήσεις κι εσύ ένας αντιπαραγωγικός αναξιοκράτης.

[totem_lost]

Δε θα 'χα κώλυμα να γίνω κι εγώ μέρος του προβλήματος, αν είναι να αποκτήσει η ζωή μου νόημα και ενδιαφέρον, αλλά κλείσανε οι πόρτες, βλέπεις.

 

Δεν θα είχες κώλυμα να γίνεις μέρος του προβλήματος για το οποίο τώρα παραπονιέσαι; Τότε σκάσε και κολύμπα.

[australis]

Σε πρωτη αναγνωση εκνευριστηκα με την εγωπαθεια που βγαζει το κειμενο του ts. Σε δευτερη αναγνωση καταλαβα οτι ο εκνευρισμος μου ηταν περιτος. Προτιμω τα θετικα συναισθηματα απο ανθρωπους που μαχοντε για να κερδισουν τη ζωη και δεν θεωρουν οτι οι αλλοι τους τη χρωστανε....

Και οχι, η ζωη δεν ειναι χαλια. Νοοτροπιες σαν αυτη ειναι χαλια... (να ησουν εφηβος να σε καταλαβω και να δεχομουν ακραιες αρνησεις, επιθετικοτητα και δυσκολια προσαρμογης, αλλα 25 χρονων .....)

[ennoeitai]

Όλα αυτά που περιέγραψες είναι όντως μια πλευρά της ζωής, που υπάρχει. Η αρνητική. Έψαξες και βρήκες όλα τα αρνητικά. Δε σου λέω ότι το έκανες συνειδητά. Μάλλον το κάνεις αυθόρμητα, λόγω της κατάστασης που βρίσκεσαι.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Που δεν έχει νόημα να στην περιγράψω εγώ, γιατί ο καθένας θεωρεί διαφορετικά πράγματα, όμορφα, στη ζωή. Πρέπει να τα βρεις μόνος σου.

 

Συμφωνώ ότι όταν η ζωή ενός ανθρώπου φτάνει σε κάποιο σημείο που δεν έχει νόημα να ζει πλέον, πρέπει να τερματίζεται. Αλλά αυτό το "δεν έχει νόημα" μάλλον το ορίζουμε διαφορετικά. Εγώ το φαντάζομαι ας πούμε να είναι ο άλλος πάνω από 80 χρονών, να βρίσκεται σε κώμα κλπ. (και πάλι ποιός παίρνει την ευθύνη να το κάνει; )

 

Όλα αυτά που λες είναι αυτά που σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με προβλήματα (γιατί ενός κακού μύρια έπονται και σε κάποια φάση θα σκεφτούν όλα αυτά που λες) και αν κάποια στιγμή κινδυνεύσει πραγματικά η ζωή τους λένε μετά "Τώρα πλέον έχω αναθεωρήσει τη ζωή. Κάποια πράγματα που τα θεωρούσα σημαντικά τώρα τα θεωρώ ασήμαντα, και κάποια που τα θεωρούσα ασήμαντα τώρα τα θεωρώ σημαντικά." Ε αυτά που θεωρούσε σημαντικά (και πλέον ασήμαντα) αυτός που το λέει, είναι όλα αυτά που περιέγραψες.

[adi32]

Επαναφερω αυτο το θεμα με αφορμη μια αλλη συζητση

Οπως ειπε κια φιλος παραπανω η συντριπτικη πλειοψηφια των ανθρωπων ζουν ειτε στην εξαθλιωση ειτε ειναι δυστυχισμενοι απο τη ζωη τους

Αν επελεγε καποιος να ερθει στη ζωη ή οχι με ενα ποσοστο εστω και 70% να ειναι στη δυστυχια τι θα διαλεγε ?

[Liverpool89]

Ενα εχω να πω κοροιδευαμε την γενια των 700€ τωρα ουτε με τα κιάλια δεν τα βλεπουμε.

 

Θα διαλεγα να ερθω σε μια πιο απλη εποχη.

[redhotstef]

https://m.youtube.com/watch?v=MjIArx4wahM

 

Βασικα φιλοι υγεια πανω απο ολα . Αφου ζουμε που ζουμε τουλαχιστον να μην ποναμε..

[Anastazio]

Γνώμη μου είναι να ζει κανείς. Με διαφορετικά κριτήρια όμως. Έχουμε καταλήξει σ ένα κόσμο όπου μας ενδιαφέρει ο δηθενισμός, η καριέρα και έχουμε αφήσει στην άκρη πολλές απο τις χαρές της ζωής.

 

Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να κυνηγάω το ιδεατό και να αποθηκεύω κάθε δεκάρα κάτω από το μαξιλάρι για μια δύσκολη στιγμή. Well i ve got news for you. Η δύσκολη στιγμή ξεκίνησε απ τη στιγμή που γεννήθηκες. Ιδίως για τους νέους αν δε ζήσεις τώρα, αν δε κάνεις ταξίδια, αν δε γνωρίσεις άλλους ανθρώπους, πότε θα το κάνεις; Όταν βγεις στη σύνταξη; (Αν βγεις ποτε).

 

Είμαι ένα κλικ πριν την παραίτηση/απόλυση και θέλω να πάρω το μηχανάκι μου να φύγω μια βόλτα στην νότια Ευρώπη. Να σκεφτώ. Να ζήσω. Μετά βλέπουμε.

Σαν αλλος ενας βιοπαλαιστης,μαζι σου μπρο!