Το αισχος, Στρατοπεδο Καβυλης /Μοναδα 502.

[qsis]

και μας ετσι μας πηγαινε στον εβρο.. 1 - 1..μια φορα ...καθε ενα μηνα !!

 

και επειδη ημασταν στο βουνο και επρεπε να παρουμε ταξι να κατεβουμε διδυμοτειχο..λεγαμε...χεεεστο που να βγαινουμε τωρα....

ολα αυτα εφοσον δεν ειχαμε πολλες στερησεις εξοδου/κρατησεις συσσωρευμενες

 

αα σορρυ που σε διεκοψα...πωπω πηξιμο..στον καρεαααααα

φιλε μου επειδη τελειωσα κι εγω τη θητεια μου στην Αθηνα (για νομιμους λογους , κανονικα επρεπε απο την αρχη να ειμαι σπιτι μου αλλα επεσα στη φοβερη γραφειοκρατεια τους..) και για καλη μου τυχη ημουν σε σχετικα καλη περιπωση για Αθηνα εκτιμησα περισσοτερο απο το καθενα το χεσιμο 2-3 τη βδομαδα σπιτι μου , τη γενικοτερη χαλαροτητα και κυριως το λίγοτερο κρυο που δεν αντεξα ποτε

 

παρολα αυτα ηταν παρα πολλοι που επισης ερχονταν να τελειωσουν σε μας (βγαζω εξω αυτους που υπηρετουσαν απο την αρχη εκει γιατι ηταν αλλη φαση) και ΕΚΛΑΙΓΑΝ.

γιατι στον εβρο ηταν πιο τεντα , αλλα δε καθονταν 2-5 μερες μεσα διπλα απο το σπιτι τους

εκλαιγαν γιατι γινονταν απο την αρχη νεα, δεν ειχαν τις επιπλεον αδειες , εκαναν τις χειροτερες υπηρεσιες, νουμερα, αγγαρειες και στα @@ των υπολοιπων αν ειχαν φτυσει αιμα πιο πριν

(φυσικα φαινομενα αδικιας, μπουρδελου, ανοργανωσιας κτλ στην αθηνα ειναι πολυ πιο εντονα και αυτα εκνευριζουν πολυ καποιον που εχει υπαρξει σε πιο μαχιμη μοναδα)

 

ολη την ωρα λοιπον ακουγα ολα αυτα τα "μαχιμια" να κλαιγονται (πιο πολυ βεβαια αυτοι απο τα νησια που περνουσαν ζωαρα) και να ευχονται να μην ειχαν κανει ποτε χαρτια ή βαλει βυσμα να ερθουν αθηνα

 

φυσικα υπηρχαν και εξαιρεσεις που ειχαν περασει πολυ δυσκολα και μονο σπονδη στο Δια δεν εκαναν που τελειωσε το βασανο τους και οι συγκεκριμενοι δεν κλαψομουνισαν σχεδον ποτε (λεω σχεδον γιατι ολοι κλαιγονται στο στρατο οσο καλα κι αν ειναι και παντα θες το οσο το δυνατον καλυτερο)

 

οποτε για μενα δεν εχει να κανει μονο με το πού ησουν, αλλα και τι εκανες, γιατι και στις πινεζες μπορει να παιξει τρελο αραγμα.

σιγουρα το να εισαι σπιτι σου ειναι ο,τι καλυτερο και δυστυχως για τους Αθηναιους αυτο ειναι προνομιο για ελαχιστους (γιατι οι υπολοιποι, ειδικα οι βορειοι τη βολευουν πολυ καλυτερα), ομως ακομα και στην Αθηνα υπαρχουν καταμαυρες μαχιμες μοναδες στυλ ΧΩΚ οπου ακομα αυτοκτονουν φανταροι

http://www.imerisia....pubid=112858037

 

Για να φύγεις από εκεί ήθελες βύσμα, είδα μερικούς τέτοιους που ήρθαν και με το που άκουσαν τι παίζει (στο λόχο μου), τηλεφωνάκι και ΓΕΣ με τη μία. Αυτοί όμως ήταν δυνατά βύσματα, όχι βλακείες.

στην αθηνα το μεγαλο βυσμα τρωει το μικρο

 

και εκτος αθηνας βεβαια συμβαινει αυτο , ειδικα με τους ντοπιους που ειναι σπιτι τους αλλα θα πηδηξουν κι εσενα απο πανω , αλλα πολυ λιγοτερο

 

κι εγω οταν εβλεπα ατομα που ενω ηταν απο την αρχη εδω ειχαν φτασει να παρουν 99 μερες αδεια (true story) μου γυριζε το ματι , ομως το οτι πλεον μπορουσα να βγω και να παω σπιτι μου στη κοπελα μου κι οχι σε κανενα κωλοχωρι οπου το μονο που ειχα να κανω ειναι να πλακωθω στις μπυρες (καμια φορα δεν εβγαινα καν) , για μενα δε συγκρινοταν με τιποτα

[phanispal]

Γι' αυτό όπως είπα και πριν, το καθένα έχει τα καλά του και τα κακά του.

 

Όσοι δεν έχουν υπηρετήσει Αθήνα (ή κοντά στο σπίτι τους), λογικό είναι να σκέφτονται ότι οι υπόλοιποι ήταν σε καλύτερη μοίρα.

 

Αυτό που λες ότι ήταν 2-5 μέρες μέσα δίπλα απ' το σπίτι τους, εγώ το σκεφτόμουν πριν καν μπω. Είναι πολύ μούφα το σκηνικό να είσαι δίπλα στο σπίτι σου και να μη μπορείς να το δεις. Και είναι πιο εύκολο να να μη βλέπεις το σπίτι σου ενώ είσαι μακριά.

Και όντως έτσι αποδείχθηκε. Και δεν είναι μόνο προσωπική άποψη, αλλά της συντριπτικής πλειοψηφίας.

 

Πάντως είναι όλα σχετικά. Ενώ το λόχο μου τον πήγαινε 10 μέσα-1 έξω, τους στρατονόμους τους πήγαινε 2-3 έξω-1 μέσα. ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΝ! ΗΘΕΛΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΞΩ!

 

Και τονίζω για άλλη μια φορά την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο εκάστοτε στρατόπεδο. Στο Πεύκο και στη Χίο ήταν μακράν καλύτερα τα πράγματα από Αθήνα. Αλλά στη Χίο πολλά τα έξοδα (για όποιον είχε να ξοδέψει κάτι παραπάνω).

[..MementoMori..]

Δε φαντάζεσαι πόσες ερωτήσεις χωράνε στις τρεις γραμμές που έγραψες.

 

Π.χ,

 

Για ποιο λόγο να θεωρείται η στράτευση ή η εναλλακτική θητεία χρησιμότερη στη κοινωνία από την εν δυνάμει προσφορά που μπορεί να έχει κάποιος αυτόν τον χρόνο έξω από αυτές;

Ποιος είναι ποιο χρήσιμος σε μία κοινωνία, ένας καθηγητής που βρίσκεται σε ένα στρατόπεδο και μαζεύει γόπες, ένας καθηγητής που βρίσκεται (για σχεδόν διπλάσιο χρόνο) σε κάποιο νοσοκομείο και αλλάζει πάνες ή ένας καθηγητής που διδάσκει σε κάποιο σχολείο;

Όπου καθηγητής βάλε γιατρός, κλειδαράς ή οικοδόμος αν θες, και προσπάθησε να διαφωνήσεις. ;p

 

 

Για ποιο λόγο να θεωρείται "φυγόπονος" αυτός που επιλέγει για οποιοδήποτε και με οποιοδήποτε τρόπο να μην υπηρετήσει το θέατρο του παραλόγου;

Αλήθεια ξέρουμε τι ζωή κάνει ο καθένας πριν μπει, και είμαστε τόσο σίγουροι πως η θητεία θα είναι δυσκολότερη γι'αυτόν;

 

Όσοι δεν υπηρετούν, είναι τόσο πολύ "φυγόπονοι", όσο πολύ "άντρες" είναι αυτοί που υπηρετούν.

 

Από εκεί και πέρα, το να δηλώσεις αντιρρησίας συνείδησης δεν είναι ιδιαίτερα απλή διαδικασία για τα ελληνικά δεδομένα, τουλάχιστον δεν ήταν όταν το έψαχνα εγώ πριν από περίπου 6 χρόνια.

Δύσκολα δέχεται η επιτροπή που λογοδοτείς αντιρρησίες συνείδησης λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, (πανεύκολα μόνο λόγω θρησκευτικών).

Τέλος, το πόσο ευκολάκι ή όχι θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική θητεία είναι μία ακόμη τεράστια κουβέντα, καθώς αντί να σε στέλνουν σε νοσοκομεία να παρασιτοζωείς, θα μπορούσαν να σε στείλουν δασοπυροσβέστη ξερωγω, πολύ πιο μάχιμο και ουσιαστικό μου ακούγεται από το οπλίτης φραπεδιέρας μάχης.

Το να ακολουθούσαν όλοι εναλλακτική θητεία (λίγο δύσκολο με τόσους βλαμμένους σε αυτό το τόπο, αλλά λέμε) τι κακό θα μπορούσε να έχει;

Δε θα έχουμε αμυντική επάρκεια όταν αποφασίσουν να μας τη πέσουν οι Βησιγότθοι;

 

 

Δεν ειπα πουθενα το αντιθετο. Σαφως και ειναι πιο χρησιμο να δουλευεις απο το να εισαι μεσα στο στρατο.

Η εναλλακτικη θητεια ειναι πιο χρησιμη απο την στρατευση κατα την γνωμη μου, και πολυ πιο δυσκολη.

Γι'αυτον ακριβως τον λογο, δεν μπορει να ερθει καποιος σε ενα φορουμ πχ και να σου "την πει" επειδη δεν εκανες στρατο.

Αν ειναι μια φορα ηλιθιο να κραξεις καποιον που δεν πηγε στρατο επειδη προτιμησε να δουλεψει, ειναι δυο φορες ηλιθιο να το κανεις σε καποιον που παλεψε με την εναλλακτικη.

Ειδικα αυτους λοιπον δεν εχεις καμια δικαιολογια να τους πεις φυγοπονους, καθως συνηθως χρειαζεται να εχεις και μια δευτερη δουλεια για να καλυπτεις τα εξοδα σου στην πολη που θα σε στειλουν.

[MovingShadow]

Στον Καρέα μετατέθηκα ως προστάτης ( πατέρας υπερήλικας , δικαιούμουν 8μηνο και 2η μετάθεση κοντά στο σπίτι..).

Εντάξει , πήγαινε σχεδόν 1-1.

 

Αλλά ήτανε τόσο βυσματικό , που πραγματικά ήθελες να πλακώσεις κόσμο.

Υπήρχε τόση ρουφιανια , τόση όσο δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου.

 

Ο καθένας προσπαθούσε να πετάξει το σκατό στον άλλον , και φυσικά κοιταγε την πάρτη του όσο δεν πάει.

 

Εντωμεταξύ , επειδή κάποιοι λένε νταξει , ήσουνα στο σπίτι σου...

 

Βγέναμε 3 η ώρα , μέχρι να πάω στο σπίτι μου πηγαινε 4. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω , ήτανε να κοιμηθώ , και με έπαιρνε ύπνος μέχρι την άλλη μέρα ,

όπου ξύπναγα στις 05:30 , ξύρισμα , μπάνιο , και μια ώρα μέχρι να φτάσω στον Καρέα.

 

Πολλές φορές , λόγω οικονομικών , και λόγω ότι κοιμόμουνα που κοιμόμουνα , απλά , έμενα μέσα , γιατί βαριόμουνα και την αποσταση . Στην ουσία βγαίνεις για μισή μέρα , στην οποία δεν έχεις όρεξη , μετά απο το χτεσινο ξενύχτι-υπηρεσία , να κάνεις τίποτε , και το

μόνο που ήθελες ήτανε να κοιμηθείς απο τις 9 το βράδυ.

 

Δεν κάνεις σε τέτοια βυσματικά στρατόπεδα φίλους , νιώθεις μόνος , εντελώς μόνος. Αν δεν είσαι και εσύ στην νοοτροπία βύσματος/ καθαριζει ο μπαμπας για μενα , δεν ταιριάζεις με τους άλλους , οπότε , κοιτάς να κάνεις την υπηρεσία σου.

 

Δεν είναι τόσο απλό το θέμα , της μοναξιάς. Επίσης , στην υπηρεσία μέναμε μέσα 6-7 άτομα , απο τα οποία κανένα δεν άραζε μαζί σου να πει μια κουβέντα αν ήσουνα πχ. θαλαμοφύλακας , το ρίχνανε όλοι στον ύπνο , και μιλάγανε με την γκόμενα στο κινητό.

 

Είναι μεγάλο θεμα να έχεις κάποιον να μιλήσεις , η μοναξια στον στρατό είναι μεγάλη μαλακία....

[mphxths]

H αληθεια να λεγεται...υπαρχουν στρατοπεδα (υπηρχαν τουλαχιστον τοτε που εκανα στρατο) στον Εβρο που ειχαν 500+ ατομα και κανανε λιστες για να βγαινουν...

Υπηρχαν και αλλα σαν το δικο μου..με 150-160 ατομα (10 ατομα λοχος , 1 θαλαμος για 2 λοχους ) οπου το πηξιμο πηγαινε συννεφο.

Παλι στην Αθηνα υπαρχουν στρατοπεδα/μοναδες που δεν πηζουν ακριβως...αλλα πολλοι που πανε νομιμα πηζονται απο τα βυσματα που ειναι εκει.

Ειχα φιλο που πηρε 2η μεταθεση ΓΕΣ νομιμα (μορια απο παραμεθωριο + 1 γονεας) και πηγε εκει και επηζε γιατι το 80-90% των υπολοιπων ηταν βυσματα και πατουσαν ελαχιστα.

Το να εισαι αθηνα το χω ζησει και γω (κεβοπ) και επαιρνα διανυκτερευσεις κλπ.

Αλλα οσο και να πηζεις , οσο και να ειναι ελαχιστες οι ωρες που βγαινεις εξω δεν συγκρινεται με το να εισαι παραμεθωριο.

 

Σε αστικο μερος βλεπεις πολιτισμο , κοσμο , και για ελαχιστες ωρες "εντασσεσαι" στην πολιτικη ζωη οταν βγαινεις , μπαινεις για λιγο στην καθημερινοτητα σου.

 

Πανω στον Εβρο που ημουν τι βλεπαμε ?Βουνα , κατσικια και βοσκους....Δεν αλλαζαμε παραστασεις ευκολα...

Μην αναφερθω και σε ακραιες καιρικες συνθηκες που μεσα σε πολη και μαλιστα στην Αθηνα δεν θα βρεις....

 

 

Τελος , ειναι δεδομενο οτι η στρατιωτικη θητεια ειναι σκατα και χασιμο χρονου ετσι οπως ειναι τωρα...

Και γω δεν γουσταρα να παω ,αλλα πηγα με την σκεψη να χασω μερικους μηνες απο την ζωη μου και να τελειωνω με αυτην την μαλακια.

Δεν νομιζω οτι αξιζει ο κοπος για μερικους μηνες που ναι συμφωνω οτι εξω θα ειχε καποιος μεγαλυτερη χρησιμοτητα να μπαινεις σε διαδικασιες τρελοχαρτου , αντιρρησια συνειδησης κλπ κλπ.

 

Στην τελικη δεν βαρανε κανεναν εκει μεσα ουτε βασανιστηρια γινονται.Ελεγχεις τα ορια σου , ποσο ευκολα ή δυσκολα μπορεις να ξεβολευτεις , ποσο ανοχη εχεις σε κακουχιες , ψυχολογικη βια κλπ και μαθαινεις και 2-3 πραγματα για τον στρατο.

 

Εννοειται οτι δεν παιρνεις στα σοβαρα τιποτα εκει μεσα ...απλα το βλεπεις σαν ενα ριαλιτι show

[arxaggelos]

Στον Καρέα μετατέθηκα ως προστάτης ( πατέρας υπερήλικας ' date=' δικαιούμουν 8μηνο και 2η μετάθεση κοντά στο σπίτι..).

Εντάξει , πήγαινε σχεδόν 1-1.

 

Αλλά ήτανε τόσο βυσματικό , που πραγματικά ήθελες να πλακώσεις κόσμο.

Υπήρχε τόση ρουφιανια , τόση όσο δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου.

 

Ο καθένας προσπαθούσε να πετάξει το σκατό στον άλλον , και φυσικά κοιταγε την πάρτη του όσο δεν πάει.

 

Εντωμεταξύ , επειδή κάποιοι λένε νταξει , ήσουνα στο σπίτι σου...

 

Βγέναμε 3 η ώρα , μέχρι να πάω στο σπίτι μου πηγαινε 4. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω , ήτανε να κοιμηθώ , και με έπαιρνε ύπνος μέχρι την άλλη μέρα ,

όπου ξύπναγα στις 05:30 , ξύρισμα , μπάνιο , και μια ώρα μέχρι να φτάσω στον Καρέα.

 

Πολλές φορές , λόγω οικονομικών , και λόγω ότι κοιμόμουνα που κοιμόμουνα , απλά , έμενα μέσα , γιατί βαριόμουνα και την αποσταση . Στην ουσία βγαίνεις για μισή μέρα , στην οποία δεν έχεις όρεξη , μετά απο το χτεσινο ξενύχτι-υπηρεσία , να κάνεις τίποτε , και το

μόνο που ήθελες ήτανε να κοιμηθείς απο τις 9 το βράδυ.

 

Δεν κάνεις σε τέτοια βυσματικά στρατόπεδα φίλους , νιώθεις μόνος , εντελώς μόνος. Αν δεν είσαι και εσύ στην νοοτροπία βύσματος/ καθαριζει ο μπαμπας για μενα , δεν ταιριάζεις με τους άλλους , οπότε , κοιτάς να κάνεις την υπηρεσία σου.

 

Δεν είναι τόσο απλό το θέμα , της μοναξιάς. Επίσης , στην υπηρεσία μέναμε μέσα 6-7 άτομα , απο τα οποία κανένα δεν άραζε μαζί σου να πει μια κουβέντα αν ήσουνα πχ. θαλαμοφύλακας , το ρίχνανε όλοι στον ύπνο , και μιλάγανε με την γκόμενα στο κινητό.

 

Είναι μεγάλο θεμα να έχεις κάποιον να μιλήσεις , η μοναξια στον στρατό είναι μεγάλη μαλακία....[/quote']

 

Σόρι μαν, δεν συγκινήθηκα καθόλου. Άλλαζα με τη μια το κωλοχανείο που υπηρέτησα για αυτά που περιγράφεις. Και δεν ήμουν καμιά εξαίρεση που τα έβλεπα όλα ανάποδα.

 

Και μόνο που έβγαινες 3-4 μέρες τη βδομάδα και έχ@ζες, έτρωγες και έλιωνες στον ύπνο ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ είναι ηλίθιο και μόνο να το συζητάμε. Και ανάποδα να με κρεμούσαν θα την πάλευα. Θα προτιμούσες να βγαίνεις μεν συχνότερα όπως εμείς, αλλά να μην έχεις κυριολεκτικά ΠΟΥΘΕΝΑ να πας, και να σέρνεσαι και από τη νύστα, για μήνες ολόκληρους; Και να μην μένεις μέσα γιατί θα φας χωσέ κουέρβο και πάλι δεν θα κοιμηθείς; Κατά συνέπεια, να μην κοιμάσαι σωστά ποτέ; Να θέλεις μισή μέρα κυριολεκτικά να φτάσεις σπίτι σου και παρόλα αυτά να μην παίρνεις προαναχώρηση ούτε στις 48ωρες; (βάλτα κάτω να δεις πόσο μένει από την άδεια κάτι και μετά πες μου αν χαιρόσουν ή όχι τις...εξόδους σου).

 

Αλλά ξέχασα, εμείς είχαμε κέρδος τα φιλαράκια μιας ζωής που κάναμε στο στρατό. Ναι, στάνταρ.

 

Ένα δάκρυ μου καίει το μάγουλο.

[phanispal]

Δεν είπε αυτό. Δε μίλησε για τους φίλους που δεν έχει πλέον, αλλά για τους φίλους που δεν είχε κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Τώρα που απολύθηκε ποιος χέστηκε, προφανώς έχει τις δικές του παρέες.

 

Εγώ τον καταλαβαίνω πάντως, το έζησα κι εγώ αυτό, αν κι εμένα τα 'θελε ο κώλος μου αφού ήθελα πράσινους μπερέδες στα 27 μου.

Να περνάνε μέρες χωρίς να λες μια κουβέντα, το κλίμα να 'ναι τέρμα μίζερο και να έχεις και προβλήματα με αρκετούς πανηλίθιους που έχουν ψυχολογικά απ' τη μαμά και το μπαμπά.

 

Χέστηκε ο MovingShadow που δε συγκινήθηκες, κι εγώ το ίδιο.

 

Ξαναλέω, ο καθένας θέλει αυτό που δε μπορεί να έχει.

 

Αν δε σου λέει τίποτα το ότι οι περισσότεροι έψαχναν τρόπους να φύγουν, δε μπορώ να κάνω κάτι για να το καταλάβεις.

Έπρεπε να το έχεις ζήσει για να καταλάβεις τι σου λέει και για ποιους λόγους θεωρεί σημαντικά αυτά που δεν είχε.

[arxaggelos]

Κατάλαβα ακριβώς τί είπε για τις παρέες, και εννοούσα ακριβώς το ίδιο. Δέχομαι ότι ο καθένας μετράει αυτά που θα ήθελε με βάση αυτά που έχει. Αλλά το ποστ του είχε να κάνει με τη φάση «δεν είναι έτσι τα πράγματα και στην Αθήνα είναι χάλια μη νομίζετε», η οποία απλά δεν παίζει, τουλάχιστον για την πλειοψηφία και πλην εξαιρέσεων. Η περιγραφή που έκανα δεν ήταν για να τον συγκινήσω αλλά για να προσγειωθεί και να μην πάει και τα πει κι αλλού αυτά και γελάει ο κάθε πικραμένος. Αντικειμενικά, είναι δύσκολο να βρεθείς Αθήνα-Θεσσαλονίκη χωρίς βύσμα, και υπάρχει προφανώς λόγος για αυτό. Προφανώς δεν ήταν η καλύτερή του, προφανώς υπάρχουν και άτομα που υπέφεραν στις πόλεις, αλλά αντικειμενικά η φάση «δεν είχα να μιλήσω» τις...30 ώρες την εβδομάδα αθροιστικά που ήμουν μέσα (γιατί μετά ήμουν σπίτι και κοιμόμουν) , είναι από γελοίο έως προκλητικό. Να το πει στο νήμα για τον στρατό που λέμε όλοι τα μακριά και τα κοντά μας από εμπειρίες, ναι, θα το διαβάσω και θα συμφωνήσω κιόλας, αλλά στο νήμα περί χωσίματος και για το πού περνάς καλύτερα, έλεος.

 

Και η διάφορα μας είναι αυτό που λες στο τέλος: έπρεπε να το είχα ζήσει για να το καταλάβω. Ε, λοιπόν, αυτά που λέω εγώ νομίζω είναι αρκετά κατανοητά απλά και μόνο από την περιγραφή.

[phanispal]

Και εγώ, και ο MovingShadow είπαμε ότι θητεία κοντά στο σπίτι σου δε συνεπάγεται αυτομάτως και «ζωάρα».

 

Δέχομαι ότι για τους περισσότερους είναι ζωάρα, αλλά όταν κάποιος λέει ότι για τον ίδιο τα πράγματα ήταν διαφορετικά, μην τον παίρνουμε με τις πέτρες και μην τον αμφισβητούμε έτσι εύκολα.

[arxaggelos]

Μα ούτε κι εγώ είπα αυτό! Εννοείται αυτό που λες, και το είπα και πιο πάνω. Απλά τέτοια ποστ δεν έχουν θέση σε ένα νήμα που αφορά την φούτσα της Καβύλης και αρκετών στρατοπέδων κατά'κει, γιατί του αλλού του γυρνάνε τα μάτια ακόμη περισσότερο, και με το δίκιο του. Προφανώς και ο καθένας έχει δικαίωμα στις εμπειρίες και τα δικά του βάσανα, αλλά δεν θα πω σε κάποιον που πέρασε καρκίνο, εντάξει κι εγώ είχα ημικρανίες χθες. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ισορροπία στην κουβέντα αν το κάνω. Όπως εγώ όταν διαβάζω χειρότερα φανταρικά απ τα δικά μου, λέω κουράγιο και κάνω την πάπια.

[phanispal]

Θα σου πω πού νομίζω ότι είσαι «λάθος»:

 

Ο καρκίνος είναι χειρότερος από τις ημικρανίες και υποτίθεται ότι αυτό είναι fact.

 

O MovingShadow όμως, δεν είδα κάπου να είπε ότι «κοντά στο σπίτι σου είναι χειρότερα and that's a fact», απλά είπε εμμέσως πλην σαφώς, «μην το δένουμε ότι για όλους είναι καλύτερα κοντά στο σπίτι σου».

Εγώ έτσι το εξέλαβα, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, αφού κι εγώ όσο ήμουν κοντά στο σπίτι μου, δεν πέρασα καλά σε γενικές γραμμές.

Ίσα-ίσα που σκέφτομαι τις φάσεις στο Πεύκο και στη Χίο που ναι μεν ήμουν μακριά απ' το σπίτι, ναι μεν ήταν πολύ πιο μάχιμα και όλα τα συναφή, αλλά η ατμόσφαιρα και αυτό που μου έμεινε τελικά έχουν πολύ περισσότερα θετικά στοιχεία από το κομμάτι της θητείας στην Αθήνα.

 

Παραδέχομαι όμως ότι εν τέλει το καθένα έχει τα καλά του και τα κακά του και από εκεί και πέρα είναι θέμα προτεραιοτήτων του καθενός.

Αν εσύ βάζεις το φαΐ και το χέσιμο στο σπίτι πάνω από τις (ανύπαρκτες έως κακές) σχέσεις με τους υπόλοιπους φαντάρους, το να βγαίνεις μία στις τόσες (ξαναλέω εγώ είδα 18 μέσα και γενικότερα κάπως έτσι μας πήγαινε), τη γενικότερη μαύρη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο τρατόπεδο, είναι δικαίωμά σου, δε σημαίνει ότι είναι για όλους έτσι όμως.

[mphxths]

Αν εσύ βάζεις το φαΐ και το χέσιμο στο σπίτι πάνω από τις (ανύπαρκτες έως κακές) σχέσεις με τους υπόλοιπους φαντάρους, το να βγαίνεις μία στις τόσες (ξαναλέω εγώ είδα 18 μέσα και γενικότερα κάπως έτσι μας πήγαινε), τη γενικότερη μαύρη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο τρατόπεδο, είναι δικαίωμά σου, δε σημαίνει ότι είναι για όλους έτσι όμως.

 

προφανως δεν εννοουμε το φαι και το χεσιμο..αλλα οτι πας σπιτι σου για λιγες ωρες..βλεπεις τους δικους σου..μπαινεις σε πολιτισμο για λιγο και αλλαζεις παραστασεις.

 

και μεις στον Εβρο ειχαμε γαμω τις ατμοσφαιρες και τις παρεες εντος στρατοπεδου ασχετως του πηξιματος και των μονιμων που μας τα ζαλιζαν αλλα ολο μεσα μεσα μεσα χαζευε το μυαλο..θελαμε να αλλαξουμε παραστασεις....

 

και τις λιγες ωρες που μας εμεναν χωρις υπηρεσια , ειτε κοιμομασταν (σκεφτειτε οτι ειχαμε υπηρεσια ανα 4 ωρες περιπου) ειτε φτιαχναμε τα προσωπικα μας ειδη/καθαριοτητα για να μην ειμαστε σαν γουρουνια και ειδικα στις επιθεωρησεις.

Σιγα μην βγαιναμε στην πολη..που τι θα καναμε?κανα φαι και κανα ταβλι σε καμμια καφετερια....και ταξι για να πας πολη....

Οποτε μεναμε μεσα και κοιταγαμε το ταβανι του θαλαμου...

 

Μην συγκρινουμε ανομοια πραγματα...Ναι μεν καποιος ακομα και στην αθηνα βασει της δικης του ιδιοσυγκρασιας να νοιωθει απαλεψιες αλλα να υπαρχει ενα μετρο και λογικη.

 

Δηλαδη αν ετρωγα 20 μερες φυλακης και αρχιζα να ουρλιαζω και να κοπαναω το κεφαλι μου στο τοιχο τι θα σημαινε?οτι υπαρχει λογικη σε αυτο?Οτι ηταν τοσο τραγικο και απαλευτο?

 

Ο καθενας αντιδραει διαφορετικα αλλα να υπαρχει λογικη και μετρο...thats all...

 

ΥΓ : για να την παλεψω εκει πανω , επειδη υπηρχαν στιγμες πραγματικα τραγικες...εβλεπα κατι αλλους πιο "φλωρους" απο μενα , ειτε σωματικα ειτε πνευματικα ειτε ψυχολογικα και σκεφτομουν..."Αν την παλευει αυτος..δεν υπαρχει περιπτωση να μην την παλεψω και γω...".Το επαιρνα τελειως εγωιστικα.

Ετσι οπου και να βρισκομαστε (σε οποιο στρατοπεδο) , να σκεφτεστε οτι πιθανον καποιοι αλλοι να περνανε τρισχειροτερα..

[arxaggelos]

Ούτε καλές σχέσεις είχαμε, αλλά επιπλέον ούτε και το φαγητό, την τουαλέτα της προκοπής, το ντους, και, κυρίως τον ύπνο, αυτό προσπαθώ να πω. Το σκ@τά μέσα θα παλευόταν είχα έστω και λίγες ώρες να πάω όχι στο σπίτι μου, αλλά σε οτιδήποτε που να μοιάζει με σπίτι. Αυτό είναι που πρέπει να σου λεέιψει για να καταλάβεις την αίσθησή του, όχι το να μη μιλιέσαι με τον δίπλα, που μπορεί στην τελική να το φας στη μάπα και για 30 χρόνια 8 ώρες τη μέρα στη δουλειά (υπερβολικό, απλά για να γίνω πιό σαφής).

 

Επιμένω στον ύπνο γιατί με στοιχειωδώς καλό ύπνο, θεωρώ ότι όλα μα όλα μπορείς να τα παλέψεις. Αν είσα σαν ζόμπι από την αϋπνία και την καφρίλα επί μήνες, το γεγονός ότι το σουβλάκι σου έχει 3 φέτες κρεμμύδι αντί για τέσσερις είναι λόγος να σφάξεις τον σουβλατζή στο γόνατο και να τα κάνεις όλα ***τάνα - αυτό είναι το μόνο σίγουρο fact. Αν έστω το 1/3 της θητείας μου είχε φαγητό, ντους και τουαλέτα της προκοπής, αλλά γενικά ως αίσθηση την άνεση του σπιτιού σου έστω και ως τρύπα να κρυφτείς για μερικές ψωρο-ώρες τη μέρα, ε, θα την πάλευα πολύ πιό εύκολα. Με λίγα λόγια, αν το σκ@τά στρατόπεδο είναι κατάσταση ν, το να είσαι σε σκ@τά στρατόπεδο σε άλλη πόλη από τη δική σου είναι ν+1, και το να βρεθείς σε σκ@τά στρατόπεδο εκτός πόλης γενικά είναι ν². Με το απαραίτητο ποσοστό εξιαρέσεων φυσικά, που απλά θα επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Κατά τα άλλα, ΔΕΝ συγκρίνονται οι καταστάσεις, πάει και τελείωσε.

 

Γιατί δεν συγκρίνονται; Εκ του αποτελέσματος και εκ των πραγμάτων.

Ο κανόνας λέει, ότι, ναι, συμφωνώ απόλυτα, το καθένα έχει τα καλά και τα κακά του, αλλά η στατιστική των φαντάρων που επιλέγουν τα "κακά" της πόλης (τους), εφόσον μπορούν, είναι απαγορευτικά υψηλή για να θεωρήσω ότι γενικά είναι το ίδιο ποσοτικά, διαφορετικό ποιοτικά, και ότι απλά εξαρτάται από τα γούστα και τις προτεραιότητες του καθενός. Και επαναλαμβάνω, αν κάποιος δεν περνάει καλά στην Αθήνα, είναι θέμα ωρών να βγάλει απόσπαση για σύνορα, που η αδερφικότητα είναι ένα κλικ καλύτερη μάλλον, και οι υπηρεσίες σε ορισμένα μέρη πολύ καλές. Δεν βλέπω όμως να το κάνει κανείς. Το ανάποδο είναι απλά σχεδόν αδύνατο χωρίς τρελό βύσμα.

[mphxths]

Υπνος ..το υπερτατο αγαθο.

Μια φορα ειχαμε βγει εξοδο και πηγαμε να παιξουμε ταβλι.Ριχναμε το ζαρι και μας επαιρνε ο υπνος επιτοπου.Αφου πεταγομασταν και ρωτουσαμε ποιανου η σειρα ηταν και τα ζαρια ποιος τα εριξε κλπ.

 

Τι λεμε τωρα...μεγαλη υποθεση ο υπνος...υπνος και φαι (και μετα επεται η καθαριοτητα..μιας και στον στρατο μαθαινεις να χεις μια σχετικη ανοχη στην βρωμα...)...ειναι λεξεις κλειδια για να την παλεψεις...

[Cossutius.]

Δυστυχώς είμαι από αυτούς που απο το στρατό κράτησαν μόνο 3-4 πολύ δυνατές φιλίες, με ανθρώπους που πραγματικά φάγαμε όλα τα σκατά μαζί για 18 μηνες.

Εβρο στη πινέζα, μαύρος με 15νθημερα σκηνάκια, κομπλεξικοί καραβανάδες (οι οποιοι διαφέρουν από εξαιρετικούς αξιωματικούς που γνώρισα) και στρατόπεδα σε ελεεινή κατάσταση, περιμένοντας τα φαντάρια να τα νοικοκυρέψουν.

Συμφωνώ πως η βρωμα ηταν ένα θέμα που επρεπε κανεις να ανεχτεί, μια που με -10 στον Εβρο, δεν μπαίνεις εύκολα στο υποτυπώδες ντουζ που εσταζε μια μια σταγόνα, όση λάσπη και αν έχεις φάει.

Ύπνος...ακόμα και όρθιος καθαρίζοντας σοκολατάκια και ερπύστριες...