κατατακτηριες ή διδακτορικο

[NT1G]

Με πτυχίο μηχανολογίας, διδακτορικό στην πληροφορική; Γίνεται τέτοιο πράμα;

[irrenicus]

η εργασία μου στο μεταπτυχιακό πήγε σε control theory και απο εκει το διδακτορικό θα πάει σε εφαρμογές σε ρομποτική, εμπλέκονται πολλοί τομείς εκει, μην σου φαίνεται περίεργο.

Άλλωστε θα μου δώσουν και μαθήματα να περάσω.

[psaxtiri]

Ήμουν σε παρόμοιο δίλημμα πριν 5 χρόνια

Σπούδασα κάτι που μου δεν μου άρεσε καθόλου (σχολή από τον κλάδο των ανθρωπιστικών επιστημών) κατόπιν λάθους στο μηχανογραφικό, ήθελα να σπουδάσω κάτι που να είναι τριγύρω ή πάνω σε μαθηματικά.

Όταν τελείωσα την σχολή, άρχισα να δουλεύω και παράλληλα το έψαχνα για κατατακτήριες ή κάτι πιο εξειδικευμένο πάνω σε αυτό που σπούδασα ούτως ώστε να έχω επιλογή να κάνω κάτι πιο ενδιαφέρον κι ας είναι πάνω σε αυτό που σπούδασα που δεν μου άρεσε σε γενικές γραμμές.

Τελικά έκανα το μάστερ και εκεί έμαθα για έναν συγκεκριμένο κλάδο όπου χρησιμοποιείται στατιστική πάνω σε αυτό που έκανα στο προπτυχιακό μου. Τώρα κάνω διδακτορικό που συνδειάζει μαθηματικά με ανθρωπιστικές επιστήμες και είμαι ευχαριστημένη.

 

Είχα ξεκινήσει να διαβάζω για κατακτήριες για μαθηματικό και ψιλοαπομυθοποιήθηκε μέσα μου... ποιος αντέχει την ποικιλία μαθημάτων ενός προπτυχιακού (μαθαίνεις αυτά που σε ενδιαφέρουν και σε τραβήξαν στη σχολή, μαθαίνεις αυτά που ήδη ξέρεις γιατί επειδή σου άρεσε το αντικείμενο το έψαχνες πιο πριν, μαθαίνεις αυτά που δεν θα ήθελες να ξέρεις   αφού κάποια θα σου φάινονται εντελώς βαρετά και άσχετα με αυτό που θα ήθελες να κάνεις... και εκεί είναι το ζήτημα, εάν κάποια πράγματα έχουν ωριμάσει μέσα σου ως το σημείο που δεν σου χρειάζεται ένα δεύτερο πτυχίο για να βρεις τι σε ενδιαφέρει)

Εάν πιστεύεις ότι χρειάζεσαι περαιτέρω εξειδίκευση ή να μάθεις (π.χ. https://www.coursera.org/)

 

Δεν γνωρίζω πως βλέπουν στο εξωτερικό τη διαφορά ΑΤΕΙ-ΑΕΙ στην Ελλάδα, κάτι μου λέει ότι πιθανόν να μην το ξέρουν και να μην τους νοιάζει απο τη στιγμή που μπορείς να αποδείξεις ότι έχεις κάποιες γνώσεις και μπορείς να τις εφαρμόσεις.

Μην αισθάνεσαι ότι κουβαλάς στίγμα ή ρετσινιά λόγω κάτι που στην Ελλάδα θεωρείται υποδεέστερο πτυχίο (δεν το πιστεύω, ξέρω άτομο απο ΤΕΙ που είχε τις γνώσεις και το τσαγανό να καταφέρει περισσότερο από γνωστούς μας που τελείωσαν πολυτεχνείο στο ίδιο αντικείμενο), σκέψου ότι ο τομέας που θα ήθελες να σπουδάσεις δίνοντας κατακτήριες χρειάζεται άτομα από διαφορετικά background που μπορούν να βοηθήσουν με κάποιον τρόπο την έρευνα σε διδακτορικό επίπεδο. Εάν σε ενδιαφέρει πολύ το αντικείμενο της άλλης σχολής μπορείς να το συνδειάσεις στο διδακτορικό σου. Φαντάσου ότι γνωρίζοντας ρομποτική μπορείς να βοηθήσεις στην εξέλιξη ένος μηχανήματος που χρησιμοποιείται για μετρήσεις στην φυσική, οπότε έχεις contribution σε δύο πεδία. Ξέρω άτομο που έκανε διδακτορικό σε υλικά (δεν ξέρω πως το λένε στα ελληνικά, ήταν πάνω στο τι υλικά χρησιμοποιούνται σε διάφορα αντικείμενα) αλλά επειδή ήταν υποχόνδρια και είχε ένα κόλλημα με τη φυσική της κατάσταση (ποτέ δεν περπατούσε μόνο έτρεχε γιατί κάνει λέει καλό στην καρδιά, ακόμα και σε κλειστούς χώρους ), το διδακτορικό της ήταν πάνω στο πως το υλικό που χρησιμοποιείται σε κάποια ιατρικά μηχανήματα επηρεάζει την ακρίβεια των μετρήσεων.

Την ίδια ρετσινιά νόμιζα ότι είχα κι εγώ μιας και έχω σπουδάσει κάτι πολύ διαφορετικό από όλους τους άλλους στο ερευνητικό κέντρο και σε πανεπιστήμιο κωλοπετινίτσας και με κακό βαθμό. Μάλιστα στην συνέντευξη ο μελλοντικός επιτηρητής μου με ρώτησε με ποιον τρόπο μπορώ να συνεισφέρω στην έρευνα με τέτοιο προπτυχιακό και του είπα ότι μπορώ να μην έχω τις γνώσεις που έχουν άλλοι candidates αλλά γνωρίζω το χ, ψ, ω (skills), επίσης τους άρεσε πολύ το proposal μου που έδειχνε ότι και ήξερα τι έλεγα και ότι το είχα σκεφτεί ενδελεχώς το ζήτημα (στις θετικές επιστήμες πιθανόν να μην χρειάζεσαι proposal αλλά κάτι σαν statement που να δείχνει ότι μπορείς να συμβάλλεις θετικά στο project). Αφότου ήρθα έμαθα ότι ένας από τους ερευνητές μας που θεωρείται από τα μεγαλύτερα κεφάλια έχει σπουδάσει το ιδιο, δεν του άρεσε και έστριψε σε αυτό τον τομέα επίσης βλέποντας τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, η έρευνα μου πήρε λίγο διαφορετική ρότα από των άλλων και έχω ευρήματα που είναι σημαντικά για τον κλάδο και δημοσιεύσιμα

 

Και η ηλικία έχει μικρή σημασία, εδώ που είμαι βλέπω δύο ειδών διδακτορικούς, αυτοί που περάσανε από το ένα πτυχίο στο άλλο και είναι 23-26 και αυτοί που δουλέψανε για κάποια χρόνια πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε έρευνα και είναι 30-40, έχουμε και μεγαλύτερους. Συζητούσαμε με μία ερευνήτρια και της έλεγα ότι εγώ ξεκινάω αργά σε σχέση με άλλους και ότι αυτοί τα έχουν πιο φρέσκα από μένα (εκείνη περασε κατευθείαν στο διδακτορικό και ζει για να δουλεύει, στα 25 είχε διδακτορικό) και μου είπε ότι άτομα σαν εμένα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από τη ζωή και practical experience και ότι όταν ξεκίνησε να διδάσκει αισθανόταν άβολα γιατί κάποιοι φοιτητές είχαν εμπειρία που εκείνη δεν είχε, φυσικά εκείνοι δεν είχαν εμπειρία σε έρευνα που εκείνη ειχε...

 

Tip: σαν χώρα έχουμε καλό επίπεδο σπουδών (εννοώ κάποιος ο οποίος ενδιαφερόταν για τη σχολή και όχι το κομματόσκυλο που τελειώσε χωρίς να πατήσει καν σε εξεταστικές...) χρησιμοποιήσε το, πες τι ξέρεις και γιατί το πανεπιστήμιο να επενδύσει επάνω σου να σου προσφέρει επιπλέον training, γενικά επικοινώνησε με ερευνητές σε κέντρα που σε ενδιαφέρουν και έχε αυτοπεποίθηση. Ψάξε τις σελίδες τους να δεις τι κάνουν οι διδακτορικοί φοιτητές εκεί, και εάν δεις κανένα πιασάρικο τίτλο μην φοβηθείς, λένε και κάτι παραπάνω, η ιστοσελίδα τους είναι η διαφήμιση τους    Γνωρίσα την κοπέλα ενός φίλου μου, από την Βουλγαρία η κοπελιά, τελείωσε το διδακτορικό της και δουλεύει ως ερευνήτρια σε πανεπιστήμιο στη Γερμανία, μου είπε ότι για το project που της έχουν αναθέσει να επιτηρεί χρειαζόταν 3 διδακτορικούς και ο ένας είναι έλληνας, πτυχίο πολυτεχνείου, μου είπε ότι τον εμπιστεύθηκε γιατί γενικότερα σαν χώρα έχουμε καλό επίπεδο σε θετικές επιστήμες (μιλούσαμε για μαθηματικά). Φυσικά θα περάσει και αυτός εξετάσεις όπως όλοι (είτε υπο την μορφή μαθημάτων είτε σαν παρουσίαση μέρους της δουλειάς μπροστά από επιτροπή, πιθανότατα και τα δύο...) και ίσως η πτυχιακή του ή εργασιακή εμπειρία του να ήταν πάνω σε αυτό που κάνει τώρα που τον βοήθησε να πείσει σε αρχικό επίπεδο και μπει στο πρόγραμμα.

 

Γενικότερα θέλει τόλμη... είτε πας για κατακτήριες είτε για διδακτορικό, δεν είναι το ένα πιο εύκολο από το άλλο, αλλά πιθανόν κάποιο από τα δύο, ή μια τρίτη λύση να είναι πιο κατάλληλη.

Επεξ/σία 3 Ιουλίου 2013 από psaxtiri

[Επισκέπτης]

edit

Επεξ/σία 5 Ιουλίου 2013 από Επισκέπτης

[irrenicus]

psaxtiri σε ευχαριστώ για την απάντηση και σου εύχομαι καλή συνέχεια στο διδακτορικό σου,

προς το διδακτορικο κλίνω κι εγώ και πιστεύω στον πρώτο χρόνο θα ξέρω αν θα μου αρέσει και αν θα είναι καλό το επίπεδο καθώς και θα δω αν ο υπεύθυνος θα έχει σωστή συμπεριφορά..δεν θέλω αδιαφορία και τέτοια, θα παω για σοβαρή δουλειά εκεί!

[viper2005]

Τι πάρλα ήταν αυτή...

[psaxtiri]

psaxtiri σε ευχαριστώ για την απάντηση και σου εύχομαι καλή συνέχεια στο διδακτορικό σου,

προς το διδακτορικο κλίνω κι εγώ και πιστεύω στον πρώτο χρόνο θα ξέρω αν θα μου αρέσει και αν θα είναι καλό το επίπεδο καθώς και θα δω αν ο υπεύθυνος θα έχει σωστή συμπεριφορά..δεν θέλω αδιαφορία και τέτοια, θα παω για σοβαρή δουλειά εκεί!

Είναι πολύ ανταγωνιστικό το περιβάλλον δεν το επιτρέπουν οι καταστάσεις να αδιαφορήσει ο επιτηρητης ή ο φοιτητής, πρέπει μονίμως να παράγεις κάτι καινούριο ή κάτι πρωτοποριακό και όλα αυτά όσο καλύτερα και όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί τα ερευνητικά κέντρα ανταγωνίζονται το ένα το άλλο στο να προσελκύσουν περισσότερες επιχορηγήσεις.

-EDIT- το απο πάνω ισχύει εάν δουλεύετε στο ίδιο πρότζεκτ και ο επιτηρητής δεν δουλεύει παράλληλα σε κάτι άλλο/α. Υπάρχει η πιθανότητα να δουλεύεις μόνο σου σε κάτι στο οποίο ο επιτηρητής έχει εξασφαλίσει χορηγία και να σε ελέγχει που και που, αυτά τα ρωτάς, τι καταμερισμός εργασίας υπάρχει. Τώρα από την μεριά τους, το πιθανότερο είναι να θέλουν να μπορείς να δουλεύεις μόνος με λιγη έως ελάχιστη επιτήρηση γιατί συνήθως έχουν διάφορα πρότζεκτ που τρέχουν ταυτόχρονα.

Καλή τύχη!

[Blues_singer]

Γεια σας παιδιά, θα ήθελα να πάρω απόψεις πάνω σε ένα θέμα που με απασχολεί αυτόν τον καιρό.

Εχω τελειώσει τει μηχανολογιας και εχω κανει και ενα σχετικό μεταπτυχιακο. Παρόλα αυτά τώρα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνω διδακτορικό στο πανεπιστημιο πειραια στην πληροφορική. Εμένα όμως μου έχει κολλήσει να δώσω κατατακτήριες για το φυσικό ή τους ημμυ στο πολυτεχνείο επειδή τέλος πάντων αυτές οι σχολές  μου άρεσαν  πάντα πολύ.

Δεν ξέρω τι θα έχει περισσότερη αξία και το έχω καψει το μυαλό μου απο την πολλή σκέψη!

Περιμένω απόψεις αν είναι δυνατόν μπας και ξεκολλήσω...

Δεν μπορείς και τα δύο ταυτόχρονα; Νομίζω πως γίνεται, ρώτα στη γραμματεία.

[irrenicus]

γίνεται και τα 2 ταυτοχρονα, αλλα επειδή δουλεύω και το διδακτορικό έχει παρα πολλη δουλειά απο μόνο του, δεν είναι εφικτό. Μάλιστα όταν έκανα την ίδια ερώτηση σε έναν καθηγητή μου γέλασε!

[Dagobert]

Μία παρατήρηση. Λόγω των άσχημων οικονομικών της χώρας, πλέον έχουν μειωθεί κατά πολύ οι όποιες πιθανότητες "έμμισθης" εργασίας ενός υποψήφιου διδάκτορα, στο πλαίσιο του διδακτορικού του.

 

Κάποιος που είναι στο δίλημμα, ας σταθμίσει και αυτή την πτυχή.

Επεξ/σία 5 Οκτωβρίου 2013 από Dagobert

[viper2005]

Άμα ενδιαφερεστε για λεφτα (υποψήφιος διδάκτορας), δοκιμάστε την τύχη σας στην Ολλανδία.

[insomniaK]

εντάξει μωρέ και από καλαμάτα καλό είναι.

[GothicCrusader]

Είδα τυχαία σήμερα το thread και παρόλο που έχει περάσει κανένας μήνας είπα να γράψω.

 

Διδάσκω σε παιδιά που δίνουν κατακτήριες στο ΟΠΑ, φυσικό, μαθηματικό, DIT και στο πολυτεχνείο και βλέπω κάθε χρόνο περιπτώσεις που πετυχαίνουν και περιπτώσεις που αποτυγχάνουν. Επίσης βλέπω κάθε χρόνο τα παιδιά που μιλάνε μαζί μου, ποιοι σταματάνε και ποιοι συνεχίζουν. Δεν συμφωνώ με αρκετά που έχουν γραφτεί στην πρώτη σελίδα. Περιληπτικά λοιπόν (με το σενάριο ότι δεν έχετε βύσμα, δεν είστε συγγενείς καθηγητών, δεν έχετε πλάτη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ):

 

α) 2ο πτυχιό μαζί με διδακτορικό νομικά επιτρέπεται, αλλά πρακτικά ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ. Αν είστε τόσο δυνατοί για να καταφέρετε διδακτορικό και 2ο πτυχίο μαζί, τότε δεν θα ψάχνατε σε ένα ελληνικό φόρουμ άλλους να συμβουλέψουν την πορεία της ζωή σας, αλλά θα είχατε ήδη ζυγίσει και πάρει τις αποφάσεις σας. Και αυτό γιατί διδακτορικό και πτυχίο θέλει πολύ μεγάλη ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.

 

β) διδακτορικό αξίζει ΜΟΝΟ εφόσον βρείτε επιδότηση/έργα. Τυχεροί ήταν αυτοί των ΕΠΕΑΕΚ  και οι λίγοι που κάνουν κοννέ με καθηγητές για να μπουν σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Όπως η αγορά είναι γεμάτη με παιδιά που προσπάθησαν να πάρουν 2ο πτυχίο και δεν το κατάφεραν, έτσι είναι και γεμάτη με άνεργους διδάκτορες, μόνο που αυτοί είναι σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι για να δείτε αν μπορείτε να πάρετε 2ο πτυχίο αρκεί να αφιερώσετε 1 χρόνο ή 2 το πολύ μετά τη λήψη του πρώτου σας πτυχίου (δηλαδή 24-25 το πολύ) ενώ αντίθετα το διδακτορικό οι περισσότεροι το παίρνουν σε 4-5 ή και παραπάνω χρόνια μετά το μεταπτυχιακό τους, δηλαδή 6-7-8 χρόνια αργότερα.

 

γ) είτε επιλέξετε 2ο πτυχίο είτε διδακτορικό, πρέπει οπωσδήποτε παράλληλα να εργάζεστε για να έχετε μία επαφή με την αγοράς εργασίας. Αλλιώς έχετε μεγάλο ρίσκο μετά το 2ο πτυχίο ή το διδακτορικό να μην μπορείτε να εργαστείτε και να πρέπει να σπάσετε την παρθενιά σας πέφτοντας από τα σύννεφα του πανεπιστημίου στη γη της αγοράς εργασίας.

 

δ) το ΕΑΠ για 2ο πτυχίο είναι γενικά ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ για τους άνεργους. Γιατί:

 

δ1) έχει χαμηλό επίπεδο ό,τι και να σας λένε. 

 

δ2) Πληρώνετε δίδακτρα. Τα δίδακτρα αυτά ουσιαστικά σας μειώνουν το κεφάλαιο με το οποίο  θα ξεκινήσετε όταν θα βγείτε στην αγορά εργασίας, Μπορεί κάποιος όταν είναι στα 23-24 να μην σκέφτεται έτσι, αλλά αργότερα και 3000 και 4000 και 5000Ε μπορεί να κάνουν διαφορά όταν θα θέλετε να κάνετε επαγγελματικές κινήσεις. Δείτε στο ΕΑΠ το συνολικό κόστος σπουδών και συγκρίνετέ το με πολύ μεγαλύτερες εμπειρίες ζωής όπως μεταπτυχιακό στο εξωτερικό κλπ. Στην πράξη δεν προσφέρει τίποτα από πλευράς εμπειρίας.

 

δ3) Δεν κοινωνικοποιήστε. Το ΕΑΠ δεν έχει τόσο μεγάλο κύκλο γνωριμιών όσο ένα κανονικό πανεπιστήμιο. Αντίθετα, αν στο πανεπιστήμιο πάτε με ανοιχτά τα μάτια, γνωριστείτε με άλλους ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών που ασχολούνται με τον ίδιο αντικείμενο με εσας (που το επιλέξατε επειδή σας αρέσει ε μπορεί να σας προκύψουν πολλές ευκαιρίες εκεί που δεν το περιμένετε.

 

δ4) τελικά, το ΕΑΠ συμφέρει μόνο αυτούς που ήδη έχουν δουλειά, οπότε με μηδενικό κόστος και χωρίς πολλές υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και εργαστήρια μπορούν να πάρουν 2ο χαρτί εφόσον το επιθυμούν. Αυτοί βεβαίως και να πάνε - δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

 

ε) Μην πάτε για 2ο πτυχίο με το σκεπτικό να το αντιμετωπίσετε σαν επέκταση της φοιτητικής ζωής. Πρέπει να πάτε ως ενήλικες και αποφασισμένοι. Αν  πάτε έτσι, πολλοί τελειώνουν το 2ο πτυχίο σε 2 ή 3 χρόνια.

 

Αν, με γνώση τα παραπάνω, έχετε ακόμα την επιθυμία να σπουδάσετε ένα καινούργιο αντικείμενο, τότε γνώμη μου καλό είναι να το κυνηγήσετε το νωρίτερο. Σχολές μόνο που ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτείτε είναι σχολές με υπερβολικά πάρα πολλά εργαστήρια (όπως π.χ. φυσικό αθήνας ή Ιατρικη αθήνας λόγω των κλινικών) λόγω του ότι θα κατευθύνουν απόλυτα το χρόνο σας. Αντίθετα σχολές που δεν έχουν εργαστήρια, ή έχουν λίγα, έχουν πολύ καλά ποσοστά επιτυχίας.

 

 

Το ποστ μου προφανώς δεν αναφέρεται στον νηματοθέτη, 

 

Αλλά σε όλα τα παιδιά καταλήξουν σε αυτό το thread, ψάχνοντας ;-)

 

Καλή τύχη λοιπόν σε ό,τι και αν αποφασίσετε!

[BritGreek]

Για μενα, PhD στο εξωτερικό και παραμονή εκεί. Δυστυχώς, τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ δύσκολα εδώ και το ξέρουμε όλοι. Η Ολλανδία που είπε κάποιος φίλος, αλλά και η Σκωτία είναι για μενα καλές περιπτώσεις. Το PhD είναι, μεταξύ άλλων και επένδυση. Αλλά στην Ελλάδα δεν θα κάνεις ποτέ απόσβεση για αυτή.

 

Εγώ, ειλικρινά, το μετάνιωσα που γύρισα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά και τώρα πλέον τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους στη δουλειά και στη ζωή μου εδώ.

 

Στην Ελλάδα πλέον, όποιος δεν είναι ναυτικός ή δεν έχει ενοικιαζόμενα με επιδοτήσεις σε κάποιο νησί, δεν πρόκειται να κάνει λεφτά ποτέ, όσες ώρες κι αν δουλεύει. Και δυστυχώς εδώ τα λεφτά χρειάζονται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, γιατί δεν υπάρχουν παροχές και υποδομές, από την εκπαίδευση, μέχρι την υγεία. Εγώ έχω σπουδάσει εξ' ολοκλήρου στην Αγγλία (BA, PGCE, μεταπτυχιακό, PhD) από επιλογή.

 

Δεν θα έκανα δεύτερο πτυχίο, αλλά θα έψαχνα να ασχοληθώ με την έρευνα κάνοντας PhD, σε μια χώρα που θα μπορούσα να αναδειχθώ και να έχω μια καλή ποιότητα ζωής. Μια ακαδημαϊκή θέση στο εξωτερικό θα σου δώσει, εκτός από την προσωπική ικανοποίηση για την αναγνώριση του κόπου σου και μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση (μετά τον 3ο χρόνο διδασκαλίας σε ΑΕΙ), για να μπορείς να έρχεσαι τα καλοκαίρια στην Ελλάδα και να μπορείς να τη χαρείς, έχοντας γεμάτη τσέπη, αν έχεις κάνει καλό κουμάντο.

[Dagobert]

α) 2ο πτυχιό μαζί με διδακτορικό νομικά επιτρέπεται, αλλά πρακτικά ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ. Αν είστε τόσο δυνατοί για να καταφέρετε διδακτορικό και 2ο πτυχίο μαζί, τότε δεν θα ψάχνατε σε ένα ελληνικό φόρουμ άλλους να συμβουλέψουν την πορεία της ζωή σας, αλλά θα είχατε ήδη ζυγίσει και πάρει τις αποφάσεις σας. Και αυτό γιατί διδακτορικό και πτυχίο θέλει πολύ μεγάλη ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Γίνεται. Όμως θέλει πρόγραμμα και αυτοπειθαρχία.

 

 

β) διδακτορικό αξίζει ΜΟΝΟ εφόσον βρείτε επιδότηση/έργα. Τυχεροί ήταν αυτοί των ΕΠΕΑΕΚ  και οι λίγοι που κάνουν κοννέ με καθηγητές για να μπουν σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Όπως η αγορά είναι γεμάτη με παιδιά που προσπάθησαν να πάρουν 2ο πτυχίο και δεν το κατάφεραν, έτσι είναι και γεμάτη με άνεργους διδάκτορες, μόνο που αυτοί είναι σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι για να δείτε αν μπορείτε να πάρετε 2ο πτυχίο αρκεί να αφιερώσετε 1 χρόνο ή 2 το πολύ μετά τη λήψη του πρώτου σας πτυχίου (δηλαδή 24-25 το πολύ) ενώ αντίθετα το διδακτορικό οι περισσότεροι το παίρνουν σε 4-5 ή και παραπάνω χρόνια μετά το μεταπτυχιακό τους, δηλαδή 6-7-8 χρόνια αργότερα.

Από οικονομικής απόψεως, την τρέχουσα περίοδο, το διδακτορικό ΔΕΝ αξίζει. Απαιτεί έρευνα για κάποια χρόνια, ο υποψήφιος διδάκτωρ μένει αναγκαστικά κάποια χρόνια εκτός αγοράς εργασίας, πολύ δύσκολα θα πετύχει κάποια χρηματοδότηση, η συμμετοχή σε συνέδρια κτλ είναι προβληματική λόγω της υποχρηματοδότησης και του γεγονότος ότι πλέον δε γίνονται  πολλά συνέδρια στην Ελλάδα. Και αν το ολοκληρώσει επιτυχώς, μετά τι; Συμβάσεις ορισμένου χρόνου στην Ελλάδα, με αστεία ποσά; Εξωτερικό με πενιχρή προϋπηρεσία, άρα σχεδόν μηδενικές πιθανότητες πρόσληψης; Γενικά είναι πρόβλημα η αποκατάσταση.

 

 

γ) είτε επιλέξετε 2ο πτυχίο είτε διδακτορικό, πρέπει οπωσδήποτε παράλληλα να εργάζεστε για να έχετε μία επαφή με την αγοράς εργασίας. Αλλιώς έχετε μεγάλο ρίσκο μετά το 2ο πτυχίο ή το διδακτορικό να μην μπορείτε να εργαστείτε και να πρέπει να σπάσετε την παρθενιά σας πέφτοντας από τα σύννεφα του πανεπιστημίου στη γη της αγοράς εργασίας.

Πλέον η "εργασία" έχει γίνει πολυτέλεια για μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Πόσω μάλλον για τους υποψήφιους διδάκτορες, που συνήθως έχουν βαρύ πρόγραμμα και απέχουν αναγκαστικά για κάποια χρόνια από την αγορά εργασίας.

Ομως ισχύει, στην Ελλάδα η διασύνδεση του πανεπιστημίου με την  αγορά εργασίας είναι απλώς ανύπαρκτη. Και τώρα με την κρίση, απλώς βγάζει τον επιθανάτιο ρόγχο.

 

Αντίθετα, αν στο πανεπιστήμιο πάτε με ανοιχτά τα μάτια, γνωριστείτε με άλλους ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών που ασχολούνται με τον ίδιο αντικείμενο με εσας (που το επιλέξατε επειδή σας αρέσει ε μπορεί να σας προκύψουν πολλές ευκαιρίες εκεί που δεν το περιμένετε.

Αυτό είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.

 

Για μενα, PhD στο εξωτερικό και παραμονή εκεί. Δυστυχώς, τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ δύσκολα εδώ και το ξέρουμε όλοι. Η Ολλανδία που είπε κάποιος φίλος, αλλά και η Σκωτία είναι για μενα καλές περιπτώσεις. Το PhD είναι, μεταξύ άλλων και επένδυση. Αλλά στην Ελλάδα δεν θα κάνεις ποτέ απόσβεση για αυτή.

 

Εγώ, ειλικρινά, το μετάνιωσα που γύρισα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά και τώρα πλέον τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους στη δουλειά και στη ζωή μου εδώ.

 

Στην Ελλάδα πλέον, όποιος δεν είναι ναυτικός ή δεν έχει ενοικιαζόμενα με επιδοτήσεις σε κάποιο νησί, δεν πρόκειται να κάνει λεφτά ποτέ, όσες ώρες κι αν δουλεύει. Και δυστυχώς εδώ τα λεφτά χρειάζονται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, γιατί δεν υπάρχουν παροχές και υποδομές, από την εκπαίδευση, μέχρι την υγεία. Εγώ έχω σπουδάσει εξ' ολοκλήρου στην Αγγλία (BA, PGCE, μεταπτυχιακό, PhD) από επιλογή.

 

Δεν θα έκανα δεύτερο πτυχίο, αλλά θα έψαχνα να ασχοληθώ με την έρευνα κάνοντας PhD, σε μια χώρα που θα μπορούσα να αναδειχθώ και να έχω μια καλή ποιότητα ζωής. Μια ακαδημαϊκή θέση στο εξωτερικό θα σου δώσει, εκτός από την προσωπική ικανοποίηση για την αναγνώριση του κόπου σου και μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση (μετά τον 3ο χρόνο διδασκαλίας σε ΑΕΙ), για να μπορείς να έρχεσαι τα καλοκαίρια στην Ελλάδα και να μπορείς να τη χαρείς, έχοντας γεμάτη τσέπη, αν έχεις κάνει καλό κουμάντο.

Δυστυχώς το διδακτορικό στο εξωτερικό πλέον δεν είναι εύκολο. Στα σοβαρά πανεπιστήμια είθισται ο υποψήφιος διδάκτωρ να θεωρείται ως μελλοντική επένδυση για το πανεπιστήμιο και να έχει ανάλογη αντιμετώπιση. Όμως με την παγκόσμια κρίση, έχουν δυσκολέψει αρκετά τα πράγματα, ειδικά σε θέματα υποτροφιών, το ποιους θα δεχτούν κτλ. Επίσης μη ξεχνάμε ότι οι ξένοι δεν είναι χαζοί, βλέπουν την κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμια μας.

 

Εννοείται ότι στην Ελλάδα το διδακτορικό είναι μία κακή επένδυση. Όσον αφορά τη δυνατότητα ενός Έλληνα κατόχου διδακτορικού να αναδειχτεί και να εξελιχθεί στο εξωτερικό, είμαι επιφυλακτικός. Πράγματι στο παρελθόν η κινητικότητα των ακαδημαϊκών ήταν σχεδόν αυτονόητη και μάλιστα αρκετοί Έλληνες διέπρεπαν στο εξωτερικό. Όμως οι τωρινές ενδείξεις δείχνουν ότι διεθνώς υπάρχει στροφή προς την εσωστρέφεια.

Τα νέα παιδιά που θέλουν να δοκιμάσουν τώρα την τύχη τους, θα πρέπει να το σκεφτούν δύο και τρεις φορές πριν το αποφασίσουν.