Μπορεί η κβαντομηχανική να λύσει το μυστήριο της μεταθανάτιας "ζωής";

[Tilemaxx]

Ακόμα και το πρώτο να διάβαζα, πάλι δεν θα το αγόραζα. Θεωρώ εξ' αρχής ύποπτο και δόλιο οποιονδήποτε θέλει να "ανοίξει τα μάτια" στον κόσμο με έναν τρόπο ο οποίος θα του αποφέρει σημαντικό κέρδος. Είτε αυτός λέγεται ένθεος Αλεξάντερ, είτε αυτός λέγεται άθεος Σέρμερ.

[gigisoni]

 

Ακόμα και το πρώτο να διάβαζα, πάλι δεν θα το αγόραζα. Θεωρώ εξ' αρχής ύποπτο και δόλιο οποιονδήποτε θέλει να "ανοίξει τα μάτια" στον κόσμο με έναν τρόπο ο οποίος θα του αποφέρει σημαντικό κέρδος. Είτε αυτός λέγεται ένθεος Αλεξάντερ, είτε αυτός λέγεται άθεος Σέρμερ.

Τα αλλάζεις λιγάκι, ή μου φαίνεται;

 

Κατα 99% εννοείς της περίπτωση του Dr. Alexander. Πραγματικά έχει τεράστιο ενδιαφέρον αν διαβάσει κανείς όλες τις λεπτομέρειες. Κορυφαίος νευροχειρούργος με πόσους τίτλους και αμφισβητεί ανοιχτά την μη-πιθανότητα afterlife.

[Tilemaxx]

Δεν τα αλλάζω στο παραμικρό, και απορώ που το είδες αυτό. Διαβάζω μόνο οτι διατίθεται δωρεάν στο ίντερνετ. Δεν θα πλήρωνα ούτε ένα ευρώ για να διαβάσω τις απόψεις κάποιου, όσο και ενδιαφέροντες να τις έβρισκα.

Θα σου πώ και το άλλο. Ενδιαφέροντες μου είναι και οι απόψεις του Σέρμερ, αλλά και του Αλεξάντερ. Αυτό δεν σημαίνει όμως οτι τις ενστερνίζομαι 100% χωρίς υποψίες για τα πραγματικά συμφέροντα που κρύβουν. Το είπα εξ' αρχής, δεν μπαίνω σε μαντριά.

[Cossutius.]

H αλήθεια ειναι οτι δεν έχω δει το θέμα της μεταθανάτιας ζωής, από την επιστημονική οδό. Ο λόγος ειναι πως υπάρχει πάντοτε συγκρουση με τα θρησκευτικά στερεότυπα.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που αναφέρουν διάφορα, τα οποία όμως η επιστήμη έχει εξηγήσει.

Πολλοί θεωρούν οτι εφόσον το σωμα πεθαίνει, παίρνει μαζί του και οποιαδήποτε σκέψη, συναίσθημα κτλ, τα οποια στο φινάλε πηγάζουν απο αυτο. Ο Αριστοτέλης κάποτε έλεγε πως το σώμα ειναι αδιάσπαστα ενωμένο και δεν γίνεται να υπάρχει διαχωρισμός σώματος και ψυχής. Τα ιδια και ο Επίκουρος που το είδε πιο επιστημονικά βαφτίζοντας τον άνθρωπο ως ένα συνολο σωματιδίων τα οποία πεθαίνουν και απλά χάνεται κάθε αίσθηση.

Γενικότερα υπάρχει η ανάγκη της πίστης για μια άλλη ζωή, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο τρόπο η κβαντομηχανική θα μπορούσε να το μελετήσει αυτό. 

Κάπου δε θα πρέπει να στηριχθεί η επιστήμη? Οκ καλά μας τα λέει ο Πλάτωνας, καλά τα λένε και οι γραφές, αλλά για την ώρα δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό.

Δε ξέρω το έχω και λιγο μπερδεμένο στο μυαλό μου.

[Anorymous]

Υπάρχουν, αν ψάξεις, άρθρα που μιλάν συνάδελφοι και τον εκθέττουν για τις παπαριές που ισχυρίζεται.

Υπαρχει και η αντιζηλια δεν λεω οτι δεν εχουν δικιο αλλα κραταω παντα μια πισινη  

[Xvipes]

http://www.simulation-argument.com/simulation.html

[Aztec]

Τι δεν είναι σίγουρο οτι πας σε καταπρασινο καμπο με παρθέν#ς?

 

Υ.Γ. sorry girls this is a man's afterlife world

[Cryptic]

Τι δεν είναι σίγουρο οτι πας σε καταπρασινο καμπο με παρθέν#ς?

 

Υ.Γ. sorry girls this is a man's afterlife world

Και πως θα φτάσουν οι το πολύ δυο-τρεις παρθένες σε όλους;

[taazz]

ευκολάκι ευνουχισμός στην είσοδο.

[gigisoni]

Υπαρχει και η αντιζηλια δεν λεω οτι δεν εχουν δικιο αλλα κραταω παντα μια πισινη

 

Ποια αντιζηλία; Που λέει ας πούμε ότι δεν εξηγείται επιστημονικά αυτό που "έπαθε" την στιγμή που μια χαρά εξηγείται;

Ή ζήλος για τις μηνύσεις που έφαγε;

Ή οι παπαριές που γράφει που προορίζονται για κολλημένα άτομα, παρόντες δεν εξαιρούνται, που θα πιστέψουν ό,τι κοτσάνα μας έρθει αν χρησιμοποιήσουμε (στην κοτσάνα) τις λέξεις θαύμα/Χριστός;

[SilkyN]

Όλες οι "μεταθανάτιες εμπειρίες" είναι απλώς ο τρόπος του εγκεφάλου να προστατεύσει τον εαυτό του από κάποιο οξύ σοκ.

Για 'μενα η ομορφιά της ζωής είναι πως θα καταλήξουμε λίπασμα. 

[N3k21]

Νομίζω πως προσεγγίζετε το θέμα από διαφορετική σκοπιά ο καθένας, είναι λοιπόν αδύνατο η κουβέντα να οδηγήσει έστω σε κάποιες κοινές παραδοχές.

 

Ο επιστήμονας αντιμετωπίζει τη ζωή ως (από Wikipedia αντιγράφω):

 

Life is a characteristic that distinguishes objects that have signaling and self-sustaining processes from those that do not, either because such functions have ceased (death), or else because they lack such functions and are classified as inanimate.

 

 

Ο φιλόσοφος/θρήσκος/ένθεος κ.λ.π ορίζει τη λεγόμενη "μεταθανάτια ζωή" ως:

 

In philosophy, religion, mythology, and fiction, the afterlife is the concept of a realm, or the realm itself (whether physical or transcedental), in which an essential part of an individual's identity or consciousness continues to reside after the death of the body in the individual's lifetime. According to various ideas of the afterlife, the essential aspect of the individual that lives on after death may be some partial element, or the entire soul, of an individual, which carries with it and confers personal identity. Belief in an afterlife, which may be naturalistic or supernatural, is in contrast to the belief in oblivion after death.

 

 

Πρέπει πρώτα νομίζω να καταλήξουμε στο αν πιστεύουμε στην ύπαρξη "ψυχής" και αν ναι, πως ορίζουμε αυτήν. 

 

 

 

Μέχρι στιγμής δεν έχω πειστεί για το αν υπάρχει ή όχι "ψυχή".

 

Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει "μεταθανάτια ζωή", χρησιμοποιώ βέβαια τον όρο ζωή εδώ καταχρηστικά και εντελώς μη επιστημονικά. Θεωρώ πως ο κόσμος αποτελεί από μόνος του ένα "ζωντανό" σύστημα, του οποίου είμαστε μέρος, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε. Πεθαίνοντας συνεχίζουμε να είμαστε μέρος της κοσμικής αυτής μηχανής, απλά με άλλο σκοπό και μορφή. Ακόμα και ως τροφή για τα σκουλήκια, ακόμα και ως ενέργεια ή μοριακού επιπέδου δομικά συστατικά, συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να είμαστε χρήσιμοι.

 

Τελικά διαφωνώ (ή μάλλον ερμηνεύω διαφορετικά) τόσο με τη hardcore επιστημονική αντίληψη περί ζωής, μιας και δεν αποδέχομαι πως παύουμε να υπάρχουμε μετά το θάνατο του σώματός μας, όσο και με τη θρησκευτική αντίληψη, καθώς αμφισβητώ τη δυνατότητα ύπαρξης ή μεταφοράς συνείδησης σε κάποιο άυλο π.χ. μέσο.

 

 

 

Έτσι για να τρολάρω λίγο πάντως, θέτω το εξής sci - fi ερώτημα: Θα μπορούσε ο θάνατος του ανθρώπινου σώματός μας, να μη σημαίνει και το οριστικό τέλος της υλικής ύπαρξής μας, αλλά απλά τη μετουσίωση μας σε άλλης μορφής επίσης υλική αλλά μη αντιληπτή από εμάς οντότητα, η οποία υπάρχει σε άλλη διάσταση; 

 

Με λίγα λόγια, θα μπορούσε άραγε ο θάνατος να μην αποτελεί το βάσει επιστημονικής αντίληψης υλικό τέλος μας, αλλά ούτε και το πέρασμα σε κάποια μεταφυσική κατάσταση, όπως η βάσει θρησκείας μεταθανάτια ζωή;

[Tilemaxx]

Kinder έκπληξη που μάλλον δεν θα διαπιστώσουμε αν δεν... πεθάνουμε εμείς οι ίδιοι. Εκτός και αν, ξαναλέω, μετά απο 1000, 2000 χρόνια κάποιοι μετακινούνται στιγμιαίως απ' το LA στην ΝΥ με personal wormholes, και γενικά η ανθρωπότητα καταφέρει με κάποιο τρόπο να ξεγελάσει την στενή έννοια του θανάτου της ύλης, αυτή ντε που αποδεικνύεται με φυσικούς τύπους απ' τη δεκαετία του '30.

 

[Vassilis_24]

H αλήθεια ειναι οτι δεν έχω δει το θέμα της μεταθανάτιας ζωής, από την επιστημονική οδό. Ο λόγος ειναι πως υπάρχει πάντοτε συγκρουση με τα θρησκευτικά στερεότυπα.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που αναφέρουν διάφορα, τα οποία όμως η επιστήμη έχει εξηγήσει.

Πολλοί θεωρούν οτι εφόσον το σωμα πεθαίνει, παίρνει μαζί του και οποιαδήποτε σκέψη, συναίσθημα κτλ, τα οποια στο φινάλε πηγάζουν απο αυτο. Ο Αριστοτέλης κάποτε έλεγε πως το σώμα ειναι αδιάσπαστα ενωμένο και δεν γίνεται να υπάρχει διαχωρισμός σώματος και ψυχής. Τα ιδια και ο Επίκουρος που το είδε πιο επιστημονικά βαφτίζοντας τον άνθρωπο ως ένα συνολο σωματιδίων τα οποία πεθαίνουν και απλά χάνεται κάθε αίσθηση.

Γενικότερα υπάρχει η ανάγκη της πίστης για μια άλλη ζωή, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο τρόπο η κβαντομηχανική θα μπορούσε να το μελετήσει αυτό. 

Κάπου δε θα πρέπει να στηριχθεί η επιστήμη? Οκ καλά μας τα λέει ο Πλάτωνας, καλά τα λένε και οι γραφές, αλλά για την ώρα δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό.

Δε ξέρω το έχω και λιγο μπερδεμένο στο μυαλό μου.

Όι επιστήμονες έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους για να μπορέσουν να ισχυριστούν κάτι, για την ώρα ψάχνονται, το σωματίδιο του Θεού μπορεί και να δώσει σε αρκετά χρόνια κάποιες απαντήσεις, μιας και δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για το σύμπαν που μας περιβάλλει. Οι θεωρίες της μεταθανάτιας ζωής, η οποία φυσικά καμία σχέση δε θα έχει, αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχει, με τη ζωή μας στη γη, στηρίζονται στη θεωρία των υπερχορδών, δηλαδή ότι δεν υπάρχουν 3 διαστάσεις(4 με το χρόνο) αλλά 10, και οι άλλες αν και δεν τις αντιλαμβανόμαστε, μας επηρεάζουν, στη θεωρία των παράλληλων συμπάντων, ότι δηλαδή για κάθε επιλογή που κάνουμε υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα στα οποία κάνουμε όλες τις υπόλοιπες επιλογές και ίσως μία ονειρική προβολή ή προβολή της συνείδησής μας, μας μεταφέρει σε ένα τέτοιο παράλληλο σύμπαν.

Σε κάθε περίπτωση, αν θεωρήσουμε την ψυχή μας ως μια μορφή ενέργειας η οποία προϋπάρχει της γέννησής μας και παραμένει μετά το θάνατο αφού δεν μπορεί να διαλυθεί, το πού καταλήγει και τι ιδιότητες διατηρεί είναι κάτι για το οποίο δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να δώσει μια καλή απάντηση σύντομα...

[Aztec]

Και πως θα φτάσουν οι το πολύ δυο-τρεις παρθένες σε όλους;

 

 

για όλους έχει ο Θεός