Φοιτητική ζωή στην πόλη καταγωγής ή σε άλλη πόλη?

[Antwni]

ξεχάσατε την περίπτωση του να σπουδάζεις στην ιδια σου την πολη αλλά ναχεις δικο σου σπίτι. χωρίς καμια λογικη θεωρώ, παρόλα αυτά έχω κανα 2 φιλαρακια...

 

Τότε είσαι θεός.

Και φαϊ της μαμάς όποτε θες και σπίτι δικό σου να κάνεις ό,τι θες

[mindtrapper]

Τότε είσαι θεός.

Και φαϊ της μαμάς όποτε θες και σπίτι δικό σου να κάνεις ό,τι θες

 

Ναι αλλά δεν είναι full φοιτητική ζωή αυτό. Είπαμε μετράει ο TS και τα δύσκολα της εμπειρίας. Αλλιώς, ναι, όλοι θα γουστάραμε να σπουδάσουμε οπουδήποτε αν μας πέταγαν διαμάντια επειδή απλά υπάρχουμε και γύρω μας χόρευαν συνεχώς bitches à la rap video clip...

[Cossutius.]

Κατά την άποψή μου, όλοι θα έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια εκτός της οικογενειακής τους στέγης, μετά τα 18 για να ζήσουν νέες καταστάσεις, να γίνουν υπεύθυνοι του εαυτού τους κτλ κτλ.

 

Όταν πέτυχα στις πανελλήνιες σε άλλη πόλη της Ελλάδας, είχαμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα οικογενειακός (βλέπετε στα μέσα του 90 δεν ήταν όλοι λεφτάδες όπως ψευδός υποστηρίζουν κάποιοι για να καλύψουν τις ατασθαλίες τους). Θα μπορούσα να ξαναδώσω πανελλήνιες αλλά σε οικογενειακό συμβούλιο θεωρήσαμε οτι θα ήταν καλύτερο να βρω συγκάτικο και να κατοικίσω σε ένα φθηνό σπίτι παρά να χάσω ένα χρόνο απ τη ζωή μου για να μπω στην ίδια σχολή στην Αθήνα και να "χάσω τη φοιτητική ζωή", όπως χαρακτηριστικά μου είπαν οι δικοί μου.

 

Η καλύτερη επιλογή της ζωής μου. Συγκάτοικος, κέντρο διερχομένων το σπίτι, χαμός. Το διάβασμα όταν έπρεπε γινόταν σοβαρά ωστε να μη μένουμε πολύ πίσω, η 6ωρη εργασία ως ντιλιβεράς εκείνη την εποχή με έκανε να βγάζω παραπάνω από τα έξοδά μου ώστε οι γονείς να μην επιβαρύνονται παρά στο ελάχιστο (τα 2 τελευταία έτη δεν χρειαζόταν η παραμικρή βοήθεια, ειδικά από τη στιγμή που έσκασε μυτη η αδελφή του συγκάτοικου σπίτι μας και πλέον τρώγαμε μαγειρευτό φαγητό), ενώ το τελευταίο 6μηνο είχα ουσιαστικά μετακομίση στην τότε κοπέλα μου.

 

Τι να λέμε ρε παιδιά. Ποια πόλη μας??

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ, δε το συζητάς καν.

Σαφώς άλλες εποχές τότε, ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ακόμα και για όσους είχαν οικονομικά προβλήματα (μπορει να μην είχες να πάρεις ενα σοβαρό ρούχο, δε χρώσταγες ομως τίποτε) και γενικά ο κόσμος προσπαθούσε να βοηθήσει όσους έβλεπε οτι προσπαθούσαν.

 

Οι γονείς προσφέρουν πολλά. Και επειδή θέλουν το καλύτερο για εμάς, μας κάνουν μαλθακους. Δε φταινε αυτοι. Και εγώ έτσι θα νιώθω για το παιδί μου μελλοντικά.

[Timonkaipumpa]

Συμφωνώ και εγώ με την άποψη για την απομάκρυνση του παιδιού από την οικογενειακή στέγη. 

 

 

Εάν κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό λόγω επιλογής τμήματος που είναι στην ίδια πόλη με το σπίτι των γονιών, τότε θα πρέπει οι ίδιοι οι γονείς να συμπεριφέρονται ως ισάξιο μέλος στο παιδί. Δηλαδή, να έχει το παιδί τις ίδιες υποχρεώσεις (πλην τον οικονομικών) στο σπίτι και να απαιτούν να γίνονται οι ίδιες δουλειές στο σπίτι από το παιδί όπως αυτές που κάνουν οι γονείς. 

 

 

Ακόμα, έχοντας περάσει από κάποιες επαρχιακές πόλεις ως φοιτητής (μένοντας αλλά και σαν επισκέπτης) η φοιτητική ζωή είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι σε μία μεγαλούπολη (Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη). Αποστάσεις αρκετά μικρότερες, με αποτέλεσμα να μην σκέφτεται κανείς πόση ώρα θα του πάρει για να κάνει κάτι... από το να πάει στην σχολή μέχρι και για να βγει ή αφού έχει βγει να πάει σε άλλο μαγαζί. Λιγότερος κόσμος με αποτέλεσμα να γνωρίζεις σχεδόν τους πάντες μετά από λίγο καιρό, να λες καλημέρα το πρωί σε αρκετά άτομα καθώς πας στην σχολή, να λες καλησπέρα σε αρκετά άτομα γυρνώντας από την σχολή και να χαιρετάς αρκετά άτομα όταν βγαίνεις το βράδυ. 

 

Φυσικά τα οφέλη που έχει κανείς μένοντας μόνος του σε σπίτι είναι εξίσου σημαντικά αλλά και πολλά. Από το απλό να μπορεί να κυκλοφορεί ακόμα και γυμνός εάν του καπνίσει μέχρι να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να τον νοιάζει εάν θα το δει/σχολιάσει κάποιος άλλος που είναι στο σπίτι του. Ακόμα και με συγκάτοικο (εάν πετύχει η συγκατοίκηση) είναι  ωραία. Μπορεί να μην κυκλοφορεί κάποιος γυμνός, αλλά το γεγονός πως δεν θα είναι κάποιος να τον κρίνει για αυτά που κάνει τον αφήνει αρκετά ελεύθερο. 

 

Στα πιθανά "κατά", είναι ότι σε μεγάλες πόλεις υπάρχουν εξειδικευμένες ομάδες, π.χ. groups που ασχολούνται με embedded systems κτλ. Σε επαρχιακές πόλεις λίγο δύσκολο να βρει κανείς κάτι τέτοιο.