Ακούσιο Στρες

[Donalhioy]

ως αγχολυτικο συστηνεται η ηπια ασκηση "τρεξιμο κολυμπι ποδηλατο yoga"

νουμερο ενα αγχολυτικο ειναι το σεξ και ακολουθει το τσιγαρο... 

 

απο εκει και μετα παμε σε παρασκευασμα φαρμακευτικο "βενζοδιαζεπινες"

οπως φυσικα λενε οι γιατροι σκοπος ειναι να το ξεπερασεις μονη σου!

 

 

http://psi-gr.tripod.com/benzo_side_eff.html 

[akpe]

[...] και ακολουθει το τσιγαρο...

Ερμ η νικοτίνη είναι ισχυρότατο διεγερτικό. Ναι, δίνει την ψευδαίσθηση πως σε χαλαρώνει αλλά στην πραγματικότητα κάνει το ακριβώς αντίθετο, σαν τη κόκακόλα ένα πράγμα.

 

Εγώ ήμουν στο τσακ να ξεκινήσω εφέξορ (για το οποίο άλλοι λένε πως κάνει βαρβάτη δουλειά σε ΓΑΔ, άλλοι πω δεν κάνει τίποτε) αλλά τελικά δεν. Κόβοντας καφεϊνη στο μισό και ελαττώνοντας το τσιγάρο είδα αισθητή διαφορά.

 

Μπαϊδεγουέι του Δασκαλόπουλου είναι το site ε; Κορυφαίος στο επάγγελμα του, μου διέγνωσε αγχώδης διαταραχή τρια χρόνια πριν εκδηλώσω τα πρώτα συμπτώματα άγχους... καλός μαλάκας που τον αγνόησα

[Tilemaxx]

Λοιπόν, υπήρξε κάποια στιγμή που στο κοντινό παρελθόν συνέβη κάτι που σε σόκαρε ξαφνικά και απότομα; Κάτι απροσδόκητο ίσως; Κατά 99,9% υπήρξε. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεπεράσεις αν δεν αρχίσεις άσκηση. Σου έχει δημιουργηθεί φοβία. Μόνο έτσι ο οργανισμός θα μάθει να δέχεται τα σήματα ταχυκαρδίας και πίεσης απ' τη γυμναστική ως θετικό "feedback", όταν αρχίζουν και σε πιάνουν τέτοιου είδους μίνι "κρίσεις" πανικού/άγχους όπου θα το ξεπερνάς άμεσα. Πίστεψε με οτι περνάμε/περάσαμε κάτι πολύ κοινό. Μόνο η γυμναστική θα σε σώσει. Δεν υπάρχει γυρισμός, αλλά όταν αρχίσεις μετά δεν θα θες να σταματήσει. Οτιδήποτε, κολύμπι/βάρη/κάμψεις/τρέξιμο/ποδήλατο, όλα βοηθούν. Το καλύτερο είναι λίγο απ' όλα, οτι μπορέσεις.

[Suntory]

Χωρίς να ειμαι ειδικός/γιατρός θα σου αναφέρω τι βοήθησε εμένα η και φίλους.

 

1) Μείωση των υποχρεώσεων στη δουλειά, βάζοντας σε προτεραιότητα την σωματική και ψυχική υγειά. Βάζοντας ενα διαλειμα περιπάτου π.χ. στις 12.00 -12.30 και φεύγοντας στην ώρα. Βοηθάει αρκετά και σε μακροπρόθεσμο τομέα, το βρίσκω πιο αποδοτικό απτο να δουλεύεις κάθε μέρα με π.χ. ζαλάδες.

 

2)

 

να μην ξύπναγα κάθε μέρα με το άγχος του τι θα γίνει

Προσωπική μου άποψη είναι οτι όπως πας στον ύπνο έτσι θα βγεις. Προετοιμασία χαλάρωσης λοιπόν πριν από τον ύπνο (διατάσεις, βιβλία, μουσική (κλασσικη) με κρασακι...), και καλό κρεβάτι/στρώμα.

 

3) Γυμναστική, αερόβια και βάρη. Το κάθε ενα εχει τα πλεονεκτήματα του. Μετα απο ΟΚ ειδικού φυσικά, και οχι πολύ κοντά στον ύπνο.

 

 

Όχι εντάξει. Δεν παίζει κάτι τέτοιο. Δεν έχω και διάθεση. Anyway.

Εαν αναφέρεσαι στο κολυμβητήριο νομίζω είναι τελείως λάθος αντίληψη

 

 

Σ.Σ. Περπατάω. Χιλιόμετρα. Όταν δε ζαλίουμαι.

Δεν χρειάζεσαι απαραιτήτως χιλιόμετρα επι χιλιομέτρων, Ποσο συχνές ειναι οι ζαλάδες αν επιτρεπεται?

 

4) Καλη(τερη) διατροφή. Οπως και στο 3, μικρά και σταθερά βήματα.

 

5) Διαλογισμός. Δεν χρειάζεσαι απαραίτητα δάσκαλο, μπορείς να αρχίσεις με κάποια βιβλια/dvd. ωφελει πολύ στο 1) να ελέγχεις τη σκέψη σου και 2) στιγμιαία σωματική χαλαρότητα.

 

6) Σωστή ενημέρωση για το πρόβλημα. Πάρε σωστά βιβλία και διάβαζε, ενημερώσου, απο self-help, μέχρι πιο επιστημονικά.

 

7) Έκθεση στον ήλιο. Οχι ιδεων.

 

[LongTom]

Εμένα αυτό μ'αρέσει και το κολύμπι. Τι να κάνουμε; Κολύμπι ξεχάστε το φέτος.

Κακό αυτό,το κολυμβητήριο είναι μια καλή λύση τουλάχιστον για την γυμναστική σου δίχως να σου δυσάρεστο,όπως λες.Για το αγχολυτικό μέρος του πράγματος δεν ξέρω,δεν είμαι γιατρός.

 

Επίσης δεν έχεις ούτε μια Κυριακή ρε παιδί να πας σε μια κοντινή παραλία;

Τόση δουλειά ή απλά βαρεμάρα;

[Galatea]

Έλλειψη παρέας και διάθεσης. Αν μου επιτρέπετε, δε θα θελα να το αναλύσω αυτό. Το περπάτημα με βοηθάει τουλάχιστον για όση ώρα περπατάω. Ειδικά τώρα που προσπαθώ να σταματήσω τα ήπια έστω ηρεμιστικά. Όσο είμαι σπίτι, ξεκινάνε οι κρίσεις. Έχει συμβεί να είμαι σε κρίση πανικού, να πάρω ηρεμιστικό, με έπιασε σε λίγα λεπτά και μετά από 1-1.5 ώρα πάλι τα ίδια. Δε θέλω να φανταστώ τη ζωή μου έτσι.

[bluesattack]

Μηπως να τα συζητησεις ολα αυτα με τον γιατρο σου ? Μπορει να θελει η να μην θελει φαρμακευτικη αγωγη , μπορει να θελει αλλη δοσολογια η αλλο φαρμακο η συνδυασμο φαρμακων.

Εγω παντως θα πεταξω και την παπατζα μου που δεν ειναι ιατρικη αρα δεν τρεχει μια.Videogames.Aναφερθηκε το περπατημα αλλα ενα γνωστο μου το βοηθησε αυτο (απ'οτι μου ειπε) .Περναγε η ωρα , ξεχνιοταν,συν η ικανοποιηση που ενιωθε απο την επιτευξη καποιου ''στοχου''Τουλαχιστον οσο ηταν σπιτι .Βεβαια και αυτο , οπως ολα θελουν μετρο.

[LongTom]

Έλλειψη παρέας και διάθεσης. Αν μου επιτρέπετε, δε θα θελα να το αναλύσω αυτό. Το περπάτημα με βοηθάει τουλάχιστον για όση ώρα περπατάω. Ειδικά τώρα που προσπαθώ να σταματήσω τα ήπια έστω ηρεμιστικά. Όσο είμαι σπίτι, ξεκινάνε οι κρίσεις. Έχει συμβεί να είμαι σε κρίση πανικού, να πάρω ηρεμιστικό, με έπιασε σε λίγα λεπτά και μετά από 1-1.5 ώρα πάλι τα ίδια. Δε θέλω να φανταστώ τη ζωή μου έτσι.

Οκ,δεκτό.

Αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν και απομακρυσμένες παραλίες που θα είσαι μόνη(ή σχεδόν).

Από εκεί και πέρα το πολύ περπάτημα δεν είναι και τόσο καλό iirc για τα γόνατα.

Δεν είμαι ειδικός βέβαια,αλλά μήπως να την έβλεπες για ποδήλατο που κάμει κορμί λαμπάδα,χόρτα και φασολάδα;

Τέλος πάντων,τα τελευταία δεν τα ξέρω καθόλου και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Καλή συνέχεια και περαστικά.

[thomasG4]

Οκ,δεκτό.

Αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν και απομακρυσμένες παραλίες που θα είσαι μόνη(ή σχεδόν).

Από εκεί και πέρα το πολύ περπάτημα δεν είναι και τόσο καλό iirc για τα γόνατα.

Δεν είμαι ειδικός βέβαια,αλλά μήπως να την έβλεπες για ποδήλατο που κάμει κορμί λαμπάδα,χόρτα και φασολάδα;

Τέλος πάντων,τα τελευταία δεν τα ξέρω καθόλου και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Καλή συνέχεια και περαστικά.

 

Αυτό ισχύει μόνο για πολύ μεγάλες αποστάσεις > 10 km την ημέρα ή συνεχόμενο περπάτημα για πολύ ώρα σε ανηφόρα.

 

Για μένα το καλύτερο για χαλάρωση είναι περπάτημα σε ένα όμορφο άμα γίνεται τοπίο + ακουστικά και μουσική που γουστάρεις.

[Chris_85]

Όταν αντιμετωπίζεις συμπτώματα άγχους, στρές, και λοιπά, οι αρμόδιος να σε βοηθήσει είναι ο ιατρός με την αντίστοιχη ειδικότητα.

Αυτός θα σου συνταγογραφήσει την κατάλληλη αγωγή, ή/και θα σε παραπέμψει σε κάποιον ψυχολόγο αφού χρειαστεί/κρίνει πως δεν συντρέχει λόγος αγωγής-παρακολούθησης απο τον ίδιο.

 

Και όχι, θεωρώ το μη διαχειρίσιμο άγχος και η μείωση στην ποιότητα ζωής που συνεπάγεται, ως κάτι που δεν πρέπει να το αντιμετωπίζει κανείς μόνος του.

Ερμ η νικοτίνη είναι ισχυρότατο διεγερτικό. Ναι, δίνει την ψευδαίσθηση πως σε χαλαρώνει αλλά στην πραγματικότητα κάνει το ακριβώς αντίθετο, σαν τη κόκακόλα ένα πράγμα.

Εγώ ήμουν στο τσακ να ξεκινήσω εφέξορ (για το οποίο άλλοι λένε πως κάνει βαρβάτη δουλειά σε ΓΑΔ, άλλοι πω δεν κάνει τίποτε) αλλά τελικά δεν. Κόβοντας καφεϊνη στο μισό και ελαττώνοντας το τσιγάρο είδα αισθητή διαφορά.

Μπαϊδεγουέι του Δασκαλόπουλου είναι το site ε; Κορυφαίος στο επάγγελμα του, μου διέγνωσε αγχώδης διαταραχή τρια χρόνια πριν εκδηλώσω τα πρώτα συμπτώματα άγχους... καλός μαλάκας που τον αγνόησα

 

Η νικοτίνη είναι ανάλογα την ποσότητα που χορηγείται, είτε διεγερτικό, είτε εκπολωτικό.

 

Όσο για τη γενική αγχώδη διαταραχή, είναι κάτι πολύ γενικόλογο και σίγουρα χρίζει περισσότερης προσοχής/διερεύνησης.

[dimitris_sg]

Έλλειψη παρέας και διάθεσης. Αν μου επιτρέπετε, δε θα θελα να το αναλύσω αυτό. Το περπάτημα με βοηθάει τουλάχιστον για όση ώρα περπατάω. Ειδικά τώρα που προσπαθώ να σταματήσω τα ήπια έστω ηρεμιστικά. Όσο είμαι σπίτι, ξεκινάνε οι κρίσεις. Έχει συμβεί να είμαι σε κρίση πανικού, να πάρω ηρεμιστικό, με έπιασε σε λίγα λεπτά και μετά από 1-1.5 ώρα πάλι τα ίδια. Δε θέλω να φανταστώ τη ζωή μου έτσι.

Στο εγραψα και πριν αλλα προφανως δεν το καταλαβες. Αρχιζει και γινεται προφανες οτι εχεις μια πολυ απλη και θεραπευσιμη ψυχολογικη ασθενεια. Πηγαινε σε εναν ψυχιατρο και ολα θα γινουν καλα. Αυτος ειναι ο πλεον αρμοδιος να σε καθοδηγησει.  Νιωθεις απογοητευση και συνεχιζεις να παιρνεις αγχολυτικα που απλα κουκουλωνουν το αγχος σου.

 

Δεν θελω να επεκταθω περαιτερω. Αν θες σε συντομο χρονικο διαστημα να γινεις καλα πηγαινε στο γιατρο. Και βεβαια καλο θα ηταν να ακολουθησεις τις συμβουλες για καλυτερη διατροφη ασκηση κοινωνικοποιηση. Ολα βοηθανε αλλα αυτη τη στιγμη με τις κρισεις πανικου δεν μπορεις να ανταπεξελθεις και να σκεφτεις λογικα.

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2014 από dimitris_sg

[chrxour]

Λοιπον επειδη I've been there,done that, θα καταθεσω κ εγω την μικρη μου εμπειρια!

Η δουλεια μου ειναι κ εμενα αρκετα στρεσογονος κ επειδη ειχα μπλεξει κ με δανεια αναγκαστηκα να κανω κ δευτερη για να ξεχρεωσω κ γενικα ζουσα μεσα στο αγχος. Απο ενα σημειο κ μετα δε, δεν θυμομουν καν πως ειναι να μην εχεις αγχος, με επιαναν κρισεις πανικου μεσα στο αμαξι σταματημενος στο φαναρι η σε ασχετες φασεις, ξυπναγα το πρωι νωριτερα κ δεν μπορουσα να ξανακοιμηθω κτλ. Ολο ελεγα οτι πρεπει να ηρεμησω, αλλα ας κανω πρωτα αυτο η το αλλο και μετα, και ετσι περναγαν τα χρονια. Σιγα σιγα παροτι ημουν πολυ αθλητικος τυπος και οι προπονησεις ηταν η χαρα μου, εκοψα να πηγαινω, αρχισα να μην προσεχω την εμφανιση μου και πηρα και κιλα. Το χειροτερο ομως ηταν οτι παρολο που ημουν σε σχεση με μια κοπελα που την υπεραγαπουσα κ το πηγαινα κ σοβαρα, ειχα γινει τελειως μονοχνωτος κ συνεχως θλιμμενος και βαριεστημενος να ασχοληθω με οτιδηποτε! Μου το ελεγε συνεχεια οτι κατι δεν παει καλα να το κοιταξω αλλα εγω ελεγα οτι υπερβαλλει κ ολα θα στρωσουν στο μελλον. Μεχρι που καποια στιγμη, οταν μαλλον παραγινε το κακο με μενα και πλεον ημουν ανυποφορος, περιπου 3 μηνες πριν το γαμο μας, τα βροντηξε ολα κ δεν ηθελε να με ξαναδει!! Τοτε μονο ξυπνησα απο το σοκ να βλεπω εναν δικο μου ανθρωπο να κανει ετσι, και καταλαβα οτι πραγματικα κατι εχω! Παροτι τραβαγα κατι ηλιθια κολληματα πριν, τοτεπηγα καρφι στον γιατρο κ τελικα μου διεγνωσε αγχωδη καταθλιψη, που μαλιστα την ειχα κ πανω απο 3 χρονια και πλεον ηταν σε προχωρημενο σταδιο και με ειχε επηρεασει και σωματικα.

Σιγα σιγα και αφου ξεκινησα θεραπεια, ξαναρχισα γυμναστικη, αρχισα και μονος μου να σκεφτομαι οτι δεν ειναι καν επιλογη να ζω μες στην καταθλιψη και στο αγχος, εχασα κιλα κ μερα με την μερα αισθανομαι καλυτερα κ ανθρωπος. Εχασα ομως αρκετα απο τα καλυτερα χρονια της ζωης μου κ το σημαντικοτερο στενοχωρησα εναν ανθρωπο που με αγαπουσε και με σεβοταν!

Στο συμπερασμα λοιπον, το αγχος οχι μονο σκοτωνει μακροπροθεσμα αλλα το χειροτερο ειναι οτι υποβαθμιζει την ποιοτητα της ζωης,σε κανει στο τελος δυστυχισμενο εσενα και τους δικους σου ανθρωπους. Η γυμναστικη, το εξω και η επαφη με αλλους ανθρωπους σιγουρα βοηθαει αλλα απο ενα σημειο και περα μονο με καταλληλη θεραπεια και υποστηριξη μπορεις να αναγνωρισεις μονος σου το προβλημα και νατο ξεπερασεις! Μην κανεις το λαθος που εκανα εγω λοιπον και απευθυνσου σε ενα γιατρο (εγω θα ελεγα καλυτερα ψυχιατρο και οχι ψυχολογο) τωρα, δεν εχεις τιποτα να χασεις, αντιθετα θα το μετανιωσεις οπως εγω αν το φοβηθεις η το αμελησεις!ελπιζω ειλικρινα να βοηθησα, εστω και λιγο...

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2014 από chrxour

[Th3Beh0ldeR]

Πως πολεμάς κάτι που δεν το προκαλείς καν; Τις σκέψεις άγχους τις καταπολεμάς, αργά ή γρήγορα. Αυτή την ένταση στο σώμα όμως; Έχει συμβεί σε εσάς; Είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη.

 

Καταρχάς ξέρεις τι είναι το άγχος που στο λένε όλοι οι γιατροί αλλά ακόμα και πολλοί από αυτούς έχουν άγνοια. Τι είναι αυτό που βιώνεις και γιατί εμφανίζεται με αυτήν την μορφή, ποια τα αρνητικά και τα θετικά από μία τέτοια κατάσταση?

Πρώτα πρέπει να μάθεις τι είναι ο μηχανισμός που ονομάζουμε άγχος, τον πραγματικό λόγω ύπαρξης του.

Ξεκίνα με την αναζήτηση περί Flight or Fight respose βάση εξελικτικής ψυχολογίας. Πιστεύω ότι μόνο που θα γνωρίσεις καλύτερα το σώμα σου και ότι ανησυχείς στο 99% για ανούσια πράγματα που δεν έχεις ιδιαίτερη επιρροή θα σε βοηθήσει πάρα πολύ!

[ADHD]

Η ενταση στο σωμα ειναι μαλλον false signal οτι κατι δεν παει καλα με αποτελεσμα να ανεβαίνει η πιεση και οι παλμοι, καπως ετσι μου το εξηγησε ο γιατρος εμενα, βεβαια ολες οι περιπτωσεις δεν ειναι ιδιες.. Οταν το παθαίνω παίρνω το ηρεμιστικό και περιμενω να μου περασει δεν μπορω να κανω κατι αλλο.

 

Σου προτείνω να προσπαθήσεις να σταματήσεις τα ηρεμιστικά οχι στην αγχωτική καθημερινοτητα αλλα οταν πας διακοπες πχ η γενικα σε μια στιγμη που νιωθεις πιο δυνατη.

 

Και κατι αλλο, σε πιανει οταν εισαι χαλαρη στο σπιτι και κανεις κατι που σου αρεσει?? Πχ τωρα που μπαίνεις insomnia παιζει να σε πιασει? Προσπαθησε να βρεις μηπως δεν ειναι εντελως random και υπαρχει καποιο pattern για να το καταπολεμησεις καλύτερα.

 

Το στρες και οι κρισεις πανικου δεν ειναι αστειο πραγμα, θελουν αμεση απαντηση αλλιως σου καταστρέφουν τη μερα ανετα..

[Galatea]

Στο εγραψα και πριν αλλα προφανως δεν το καταλαβες. Αρχιζει και γινεται προφανες οτι εχεις μια πολυ απλη και θεραπευσιμη ψυχολογικη ασθενεια. Πηγαινε σε εναν ψυχιατρο και ολα θα γινουν καλα. Αυτος ειναι ο πλεον αρμοδιος να σε καθοδηγησει.  Νιωθεις απογοητευση και συνεχιζεις να παιρνεις αγχολυτικα που απλα κουκουλωνουν το αγχος σου.

 

Δεν θελω να επεκταθω περαιτερω. Αν θες σε συντομο χρονικο διαστημα να γινεις καλα πηγαινε στο γιατρο. Και βεβαια δεν καλο θα ηταν να ακολουθησεις τις συμβουλες για καλυτερη διατροφη ασκηση κοινωνικοποιηση. Ολα βοηθανε αλλα αυτη τη στιγμη με τις κρισεις πανικου δεν μπορεις να ανταπεξελθεις και να σκεφτεις λογικα.

Έχω ήδη αναφέρει πως κάνω συστηματική ψυχανάλυση. Με ψυχολόγο. Ο ψυχολόγος με έχει βοηθήσει τρομερά κυρίως στο να ξεπεράσω κάποιες τραυματικές εμπειρίες. Με το άγχος όμως είναι αλλιώς.

 

Έχω επισκεφθεί και ψυχίατρο, ο οποίος με το καλησπέρα μου έγραψε αντικαταθλιπτικά. Το οποίο εμένα με απώθησε πλήρως. Γιατί δεν έχω πρόβλημα να ακολουθήσω μια αγωγή, αλλά δε θέλω να με ξεπετάς "έτσι". Έχω τόσες απορίες, ανησυχίες για μια τέτοια αγωγή. Η οδηγία του ήταν "να σε παρακολουθεί η οικογένειά σου να τα παίρνεις σωστά" που σημαίνει ότι δεν άκουσε τίποτα απ'ό,τι του 'χα πει. Δημοσίου.

 

Σκέφτομαι να απευθυνθώ σε ιδιώτη αλλά η αλήθεια είναι πως μάλλον κι αυτός θα μου προτείνει κάποια ελαφριά αντικαταθλιπτικά. Θέλει να νιώθεις έτοιμος για να κάνεις τη φαρμακευτική θεραπεία. Έστω και χωρίς να σε "παρακολουθεί" κανείς - έλεος.

 

Σ'ευχαριστώ για τις δύο απαντήσεις σου.

Η ενταση στο σωμα ειναι μαλλον false signal οτι κατι δεν παει καλα με αποτελεσμα να ανεβαίνει η πιεση και οι παλμοι, καπως ετσι μου το εξηγησε ο γιατρος εμενα, βεβαια ολες οι περιπτωσεις δεν ειναι ιδιες.. Οταν το παθαίνω παίρνω το ηρεμιστικό και περιμενω να μου περασει δεν μπορω να κανω κατι αλλο.

 

Σου προτείνω να προσπαθήσεις να σταματήσεις τα ηρεμιστικά οχι στην αγχωτική καθημερινοτητα αλλα οταν πας διακοπες πχ η γενικα σε μια στιγμη που νιωθεις πιο δυνατη.

 

Και κατι αλλο, σε πιανει οταν εισαι χαλαρη στο σπιτι και κανεις κατι που σου αρεσει?? Πχ τωρα που μπαίνεις insomnia παιζει να σε πιασει? Προσπαθησε να βρεις μηπως δεν ειναι εντελως random και υπαρχει καποιο pattern για να το καταπολεμησεις καλύτερα.

 

Το στρες και οι κρισεις πανικου δεν ειναι αστειο πραγμα, θελουν αμεση απαντηση αλλιως σου καταστρέφουν τη μερα ανετα..

Αυτό που λες, είναι πολύ σημαντικό. Δε θέλω να βασίσω την καθημερινότητά μου σε χάπια. Γιατί όταν δρουν έστω για λίγη ώρα στα απλά συμπτώματα άγχους, έχουν και κάποιες άλλες ενέργειες. Δε μπορώ να δουλέψω μετά από ηρεμιστικό κτλ.

 

Μπορεί να νιώθω ένταση σε άσχετες στιγμές. Έκατσα και το σκέφτηκα πολύ διεξοδικά αυτές τις μέρες. Ίσως να 'ναι ένταση από κάποια σκέψη πριν πολλή ώρα, που απλώς δεν έχει καταφέρει να φύγει. Εγώ μπορεί να σκέφτομαι κάτι άλλο, μπορεί να γελάω, μπορεί οτιδήποτε, αλλά το σώμα μου το βιώνει ακόμα. Π.χ. τώρα το νιώθω και μπορώ να θυμηθώ ότι αγχώθηκα για τις εξετάσεις κάποια στιγμή νωρίτερα.

 

Οι κρίσεις πανικού είναι πιο συγκεκριμένες. Έχουν να κάνουν με το θάνατο. Και συνήθως με πιάνουν την πρώτη ώρα του ύπνου μου, δηλαδή ξυπνάω λίγο αφότου κοιμηθώ με κρίση πανικού. Κάποιες φορές μου συμβαίνει και πριν κοιμηθώ.