RottenLungs Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Εντάξει απο όταν ξεκίνησα ελεύθερο κάμπινγκ, σταμάτησα να έχω σιχαμάρες/φοβίες με έντομα. Ειδικά Σαμοθράκη, όπου τα έντομα έχουν το 5πλάσιο μέγεθος, συμφιλιώθηκα πλήρως. Σε εξωτερικό χώρο, παίζει να μην με νοιάζει και στο στο πόδι μου να ανέβει (αράχνες, κατσαρίδε κτλ.). Βέβαια μέσα στο σπίτι δεν μου αρέσει σαν θέαμα. Με εκνευρίζει το γεγονός οτι δεν μπορώ να αφήσω ένα ποτήρι ΜΗΠΩΣ και περάσει καμια κατσαρίδα με τα βρωμόποδα και μου το μαγαρίσει (αλλα δεν νομίζω οτι είναι στο χέρι μας).
_hopelesscase_ Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Tα αγριεμένα τσομπανόσκυλα της τέρμα θεού επαρχίας που κυκλοφορούν ΓΥΡΩ από το μαντρί (και όχι μέσα) τα ανέφερε κανείς; Και την άλλη εκδοχή τους, τα αδέσποτα που σχηματίζουν αγέλη, και κινούνται συνήθως στις παρυφές των πόλεων, σαν συμμορίες (καμία σχέση με τον σκύλο που έχουμε συνηθίσει. Άλλο είδος). Κλασμεντόλ. 1
omghi2u Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 περι ακριδων και διαφορων ζωυφιων... δε τα φοβαστε. τα σιχαινεστε. δε μπορουν να σας κανουν τιποτα, δε σας τρωνε οκ, και γω σιχαινομαι κατσαριδες (ξανθες) αλλα δε τρεχω κιολας οταν τις δω same here. βεβαια η αντιδραση μου μολις την δω ΟΠΟΥ και να ειναι αυτο, ειναι πως ΠΡΕΠΕΙ να την σκοτωσω και θα το κανω με οποιο τροπο χρειαστει. με πιανει μανια/πανικος αν δεν την λιωσω δεν ηρεμω με τιποτα. οι 2 φοβιες που εχω ειναι α) σεισμοι (κακη εμπειρια το 90κατι στον μεγαλο που ειχα ζησει μονος μου σπιτι τροολολολ) και β) ο θανατος. δεν εχω συμβιβαστει ακομα με αυτο... οταν το σκεφτομαι με πιανουν κρισεις πανικου.
qsis Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δε με νοιάζουν τα περισσότερα έντομα εκτός αν είναι κατσαρίδες, εκεί θα συναντήσουν οπωσδήποτε μακάβριο θάνατο
RottenLungs Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Ποιος μπορεί να συμβιβαστεί με τον θάνατο; Ειδικά αν είσαι ντετερμινιστής και δεν περιμένεις κάτι. Εμένα ο θάνατος μου δεν με απασχολεί ιδιαίτερα (αν και χαώνομαι όταν σκέφτομαι οτι μετα είναι το τελος, δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει restart, μόνο το κενό) αλλα των αγαπημένων μου.
aekoriginal21 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Αυτό που αναφερθηκε στην προηγούμενη σελίδα. ΑΚΡΙΔΑ. Δεν έχω θέμα να περπατήσει μια μεγάλη αράχνη πάνω μου αλλά τις ακρίδες τις σιχαίνομαι/φοβάμαι όσο λίγα έντομα. Το άνοιγμα των φτερών δε, είναι οτι πιο ανατριχιαστικό μπορώ να σκεφτώ..
giorgosbretos Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Παραδόξως τα zombie,ξέρω πως δεν υπάρχουν αλλά και μόνο οτι μπορεί να υπάρξει τέτοιος ίος στο μέλλον με λούζει κρύος ιδρώτας. Το να μου ακουμπάνε τα δάχτυλα: Ρ νομίζω οτι θα μου σπάσουν,και φυσικά ο φόβος ΟΛΩΝ η ύπουλη κλανια που μπορεί να είναι χεσιμο :-P 1
mary Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Ελέγχω συχνά τις τσέπες μου επειδή φοβάμαι μην χάσω/ξεχάσω το πορτοφόλι, κλειδιά, κινητό.Βασικά αυτό! Από τότε που μου έκλεψαν( πριν 7 χρόνια θα ταν) από τσέπη μπουφάν ένα γλυκουλι Samsung clamshell κινητουλι μέσα σε λεωφορείο, ψάχνω ανά τέταρτο ή όταν βγαίνω ή όταν είμαι σε μαγαζιά τσέπες, τσάντα κλπ να δω αν τα έχω όλα μέσα 2
theoritikos Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Νοιώθω άβολα με τις πορσελάνινες κούκλες που έχουν χαρακτηριστικά που τις κάνουν να μοιάζουν με άνθρωπο. Επίσης, όταν ήμουν μικρός είχα μια αρκετά παράξενη φοβία η οποία κράτησε μέχρι τα 18-19. Στις παλιές τηλεοράσεις που είχαν κόκκινα καντράν για να δείχνουν το νούμερο του καναλιού, ένοιωθα παράξενα όταν το νούμερο ήταν από 20 και πάνω. Το ίδιο ένοιωθα και στις μεταγενέστερες που το νούμερο ήταν on screen. 2
Razor_7 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 4 Φεβρουαρίου 2015 με πιάνει σχεδόν πανικός όταν οδηγώ δίπλα σε γκρεμούς χωρίς μπαριέρες Αφιερωμένο...
Valerie_ Δημοσ. 5 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 5 Φεβρουαρίου 2015 Κάνω μπάνιο με ανοιχτή τη πόρτα πάντα,τσεκάρω αν είναι κάποιος πίσω από τη κουρτίνα, Κοιμάμαι με κλειστή τη πόρτα του δωματίου δεν μπορώ να βλέπω το σκοτάδι να μπαίνει από την πόρτα
zeniath Δημοσ. 5 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 5 Φεβρουαρίου 2015 Ανακάλυψα πρόσφατα ότι έχω αρκετά ήπιας μορφής τρυποφοβία. Δεν είναι ότι τρομάζω ή κάτι τέτοιο, απλά για κάποιο λόγο όταν βλέπω παραστάσεις που περιέχουν τρύπες εκνευρίζομαι και δε μπορώ να ηρεμήσω (σπάνιο φαινόμενο βέβαια αλλά συμβαίνει αραιά και που). Για να καταλάβετε τι εννοώ κάντε ένα google seach. Υ.Γ. κάτι που με εκνευρίζει αρκετά είναι όταν βλέπω Peugeot 307 με Site: αυτά τα πίσω φώτα. Δε θα πεθάνω κιόλας αλλά δε γουστάρω να τα βλέπω. Κατά τ'άλλα δεν "φοβάμαι" κάτι ιδιαίτερο, ανοιχτά κλειστά φώτα, παράθυρα, έντομα, φίδια, σκουλίκια κλπ ούτε που με επηρεάζουν
Razor_7 Δημοσ. 6 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 6 Φεβρουαρίου 2015 Κοιμάμαι με κλειστή τη πόρτα του δωματίου δεν μπορώ να βλέπω το σκοτάδι να μπαίνει από την πόρτα 1
revolver1990 Δημοσ. 6 Φεβρουαρίου 2015 Δημοσ. 6 Φεβρουαρίου 2015 Πτηνοφοβία. Αναπτύχθηκε όταν ήμουν 5-6 και με έβαζε στο κοτέτσι η γιαγιά.Ε κάποια στιγμή μου επιτέθηκαν οι κότες για άγνωστο λόγο και ο απολογισμός ήταν πολλά τσιμπήματα.Από τότε δεν τρώω οτιδήποτε πουλερικό και παράγωγο.Φυσικά οποιοδήποτε πτηνό συναντήσω( πχ περιστέρι περιμένω να φύγει για να περάσω)και γενικά κρατάω αποστάσεις. λολ http://www.gossip-tv.gr/showbiz/hollywood/story/158214/e-scarlett-johansson-e-bibe-mastralexe-kai-ta%E2%80%A6-poulia
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα