Τι να κανω ;

[Snoob]

Θα επανέλθω και θα πω ότι, προτού πιάσει ο ενδιαφερόμενος τις Βουλγαρίες και τις Ρουμανίες, πρέπει να ασχοληθεί πρώτα με πολύ βασικότερα πράγματα:

 

Πρώτα, μια ενημέρωση για το πώς λειτουργούν οι γενικές εισαγωγικές εξετάσεις, τι σχολές υπάρχουν, τι προοπτικές απορρόφησης. Και ο ενδιαφερόμενος, και οι γονείς του. Εφόσον ούτε ο ίδιος, ούτε οι γονείς του, μπορούν να φανταστούν το μέλλον χωρίς ένα πτυχίο, πρέπει στοιχειωδώς να ενημερωθούν.

 

Έπειτα, τι εναλλακτικές επιλογές υπάρχουν, σε επίπεδο ΙΕΚ. Πρακτικές γνώσεις. Από μεταφραστής και άνεργος, καλύτερα υδραυλικός με πέντε μεροκάματα. Πολύ αφ' υψηλού έχουμε δει τη χειρονακτική εργασία. Γεμίσαμε άνεργους επιστήμονες, εντός κι εκτός εισαγωγικών -γιατί άμα πάρεις πτυχίο με το ζόρι μετά από δέκα χρόνια, να τη βράσω την επιστήμη.

 

Σε αυτά μπορεί να βοηθήσει πρώτα το σχολείο. Έπειτα, από το Υπουργείο Παιδείας, τουλάχιστον τα βασικά, διαδικασίες εισαγωγής, ειδικές κατηγορίες υποψηφίων κτλ. Υπάρχει site, υπάρχουν και τηλέφωνα επικοινωνίας. Πριν βγάλουμε εισιτήριο για τα βόρεια Βαλκάνια, κοιτάμε τι έχουμε εδώ.

 

Ύστερα, και ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει ο ενδιαφερόμενος τελικά, να μην επιτρέψει να ριζώσει στο μυαλό του η ψευδαίσθηση πως "οπουδήποτε αλλού είναι καλύτερα, πάμε να φύγουμε". Το λέω γιατί πιάσαμε τη Σκανδιναβία, την ξεχάσαμε σε μία μέρα, τώρα λέμε για Βαλκάνια. Σαφέστατα υπάρχουν χώρες πολύ πιο οργανωμένες και ορθολογικές από ό,τι η πατρίδα μας, εδώ όπου οι "μεταρρυθμίσεις" στην παιδεία καταγράφονται με συχνότητα μεγαλύτερη των οίστρων γάτας, αλλά αυτό δε σημαίνει πως το εξωτερικό είναι πανάκεια. Έχω σπουδάσει και εργαστεί στο εξωτερικό, απαιτείται προσαρμογή, απόφαση και μεγάλη προσπάθεια, ειδικά όταν κάποιος καταλλήγει εκεί επειδή (νόμιζε ή πράγματι) δεν μπορούσε να τα καταφέρει εδώ. Είδα ανθρώπους να φεύγουν στο μήνα. Κυριολεκτικά. Κι άλλους να μένουν και να σέρνονται. Χαμένος χρόνος, χαμένο χρήμα, χαμένη αυτοπεποίθηση.

 

Είναι ένα κομμάτι το οποίο πολύ συχνά παραγνώριζαν οι συμπατριώτες μου και τους στοίχιζε ακριβά (και δεν εννοώ αποκλειστικά σε χρήματα) στην Αγγλία: "ωχ, βρέχει πολύ", "ωχ, οι κρυόμπλαστροι οι Άγγλοι", "ωχ, μούχλα", "ωχ, κλείνουν τα μαγαζιά από τις 11", "ωχ, πρέπει να περάσω το μάθημα γιατί αλλιώς κόβομαι από τη σχολή". Στον παράδεισο να είσαι, αν έχεις καταλήξει εκεί από ανάγκη, σπόντα ή παραπληροφόρηση, κι όχι από συνειδητή επιλογή, "ωχ" θα λες.

 

Υπάρχουν σχολές για ένα σωρό πράγματα. Δε χρειάζεται να πάμε στα "βαριά" (και εδώ και δεκαετίες, όχι λόγω κρίσης) υπερκορεσμένα επαγγέλματα. Έχω συγκάτοικο κηπουρό. Προχθές προσέλαβε ένα νεαρό από σχολή διαμόρφωσης κήπων.

 

Και, τέλος, χρειάζεται ρεαλισμός. Αν τα κενά είναι τόσο μεγάλα που δεν επιτρέπουν την εισαγωγή σε κάποια σχολή εδώ, ούτε καν σε μία με πολύ χαμηλό πήχη, ποιες είναι οι πιθανότητες να καλυφθούν υπό το βάρος της ζωής σε μια ξένη χώρα, της εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας, της ανταπόκρισης μέσα από αυτή την ξένη γλώσσα σε ακαδημαϊκού επιπέδου απαιτήσεις;

 

Από ό,τι καταλαβαίνω, ο ενδιαφερόμενος είναι ακόμη μαθητής. Να ανεβάσει ρυθμούς στο σχολείο, όσο προλαβαίνει, να βελτιωθεί εδώ και να προσπαθήσει πρώτα στη χώρα όπου ζει. Και να μην τα καταφέρει, κέρδος θα το έχει για την όποια συνέχεια, οπουδήποτε κι αν δοθεί αυτή. 

[qsis]

Αν δεν σε πειράζει να ζεις με 2-3 άλλους σε ένα παλιό σπίτι και να κάνεις οικονομία στα πάντα (μετακινήσεις, φαγητό κλπ) μια χαρά ζεις

 

Απλά εδώ θέλουμε δικό μας σπίτι, δικό μας αυτοκίνητο, καλά μαγαζιά, ακριβά ρούχα, νησάκια το καλοκαίρι κλπ

 

 

εγώ απλά λέω ότι οι μισθοί στην ελλάδα είναι σαφώς χειρότεροι και κατά αναλογία, γιατί δεν είμαστε και μεις φθηνή χώρα εκτός αν μένεις επαρχία που κάπως παλεύεται το θέμα

 

το μόνο καλό είναι ότι δεν είσαι μετανάστης και ότι μπορείς να διατηρήσεις το κύκλο σου που εσύ έχεις επιλέξει εδώ και χρόνια, δε χρειάζεται να φας στη μάπα άτομα στα οποία υπό διαφορετικές συνθήκες δε θα έδινες σημασία ούτε να είσαι δευτεράτζα όλο το χρόνο και να το παίζεις μπρούκλης στους πατριώτες σου τα καλοκαίρια που τους επισκέπτεσαι 

(και βέβαια υπάρχει και το θετικό ότι είσαι σε μια πιο οργανωμένη πολιτεία σε σχέση με μπουρδέλο που έχουμε εδώ, το οποίο βέβαια αν είσαι εδώ απλά συνηθίζεις) 

[Scullbag]

Να σημειώσω επίσης (γιατί ποτέ δεν ξέρεις) ότι τα μόρια εισαγωγής σε μια σχολή δεν χαρακτηρίζουν την χρησιμότητα ή το επίπεδο δυσκολίας της σχολής, αλλά (στην ουσία, όχι κυριολεκτικά) το κατά πόσο οι υποψήφιοι της προηγούμενης χρονιάς τη δήλωσαν θεωρώντας ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να τους προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση στο μέλλον (και είδαμε πόσο καλά λειτουργεί αυτή η λογική με τα παιδαγωγικά) ή επειδή δεν είναι ΤΕΙ.

 

Δηλαδή, μην περιορίζεις τις εναλλακτικές σου με βάση κάποια επιφανειακά δεδομένα. Και ανεξάρτητα από το πόσο "καλός" ή "κακός" μαθητής είσαι δεν χάνεις τίποτα να διαβάσεις όσο μπορείς και να δώσεις εξετάσεις.

 

Για μένα όμως πέραν αυτού, το βασικό είναι να ψάξεις λίγο τι θα σου άρεσε να κάνεις, πιο αντικείμενο θα σε ενδιέφερε να μελετήσεις και μετά να δεις ποια σχολή μπορεί να σου το προσφέρει αυτό. Είτε αυτό είναι σχολή ΙΕΚ, είτε είναι ΟΑΕΔ, ΑΕΙ, ΤΕΙ ή δεν ξέρω και γω τι.

 

Επειδή τώρα είδα ότι το εξωτερικό ήταν δική σου ιδέα, ειλικρινά, μην το θεωρείς πανάκεια ή εύκολη διέξοδο. Αν τα πράγματα είναι δύσκολα και ανταγωνιστικά εδώ, το ίδιο δύσκολα και ανταγωνιστικά είναι και έξω, σε διάφορες κλίμακες, ανάλογα την χώρα (και το αντικείμενο σπουδών).

 

Και λίγο οφ τοπικ για τα οικονομικά, παιδιά έλεος. Ίδιο είναι να πας Βουλγαρία και να σου στέλνουν από εδώ οι δικοί σου 600 ευρώ το μήνα (λέμε τώρα), ίδιο είναι να πας Φινλανδία με τα ίδια λεφτά? Ο ελάχιστος μισθός μιας χώρας υποδηλώνει πόσα πρέπει να βγάζει κανείς περίπου για να μπορεί να επιβιώνει. Όχι για να ζει εκεί βασιλικά. Αν στην Ελλάδα θες 500 ευρώ το μήνα για να επιβιώσεις, στην Βουλγαρία θες 400 (ας πούμε) και στην Φινλανδία θες 1600. Και πάει λέγοντας.

[qsis]

πώς ακριβώς επιβιώνεις με 500€ το μήνα στην ελλάδα..;

 

αυτό περιμένω να μου εξηγήσετε.. χωρίς δικό σου σπίτι πώς ζεις με 16€/μέρα.. (όχι ότι ζεις και με δικό σου σπίτι με 16€)

[zio10]

πώς ακριβώς επιζείς με 500€ το μήνα στην ελλάδα..;

 

αυτό περιμένω να μου εξηγήσετε.. χωρίς δικό σου σπίτι

Σπίτι με συγκάτοικο-ους, πολύ προσοχή σε ψώνια, μετακινήσεις με ΜΜΜ κλπ, εξόδους πολύ αραιά

 

Με φτηνό σπίτι βγαίνει να μένεις και μόνος σου

[Unabomber]

Οποτε, ισα ισα που επιβιωνεις….. δεν ζεις….. 

[zio10]

Οποτε, ισα ισα που επιβιωνεις….. δεν ζεις….. 

Για "επιβίωση" μιλούσαν τα δύο παραπάνω από το δικό μου μηνύματα

[Scullbag]

Σαν φοιτήτρια τόσα είχα παιδιά, 500-550 το μήνα και Αθήνα κιόλας. Και όπως είπα, επιβιώνεις. Είχα ενοίκιο 230 ευρώ, πήγαιναν άλλα 120-150 σε λογαριασμούς (εννοείται δεν υπήρχε θέρμανση ) και έμεναν και 100-150 ευρώ το μήνα για όλα τα υπόλοιπα. Ευτυχώς βρίσκαμε μαγαζιά με φτηνό καφέ και ποτό. Να ναι καλά τα εξάρχεια και οι διάφορες φοιτητο-τρώγλες.

 

Να σημειώσω πως με τη φορολογία και τα τεκμαρτά σήμερα, 1000 φορές στο ενοίκιο. Άκου δικό σου σπίτι.

[itsgosu]

Σαν φοιτήτρια τόσα είχα παιδιά, 500-550 το μήνα και Αθήνα κιόλας. Και όπως είπα, επιβιώνεις. Είχα ενοίκιο 230 ευρώ, πήγαιναν άλλα 120-150 σε λογαριασμούς (εννοείται δεν υπήρχε θέρμανση ) και έμεναν και 100-150 ευρώ το μήνα για όλα τα υπόλοιπα. Ευτυχώς βρίσκαμε μαγαζιά με φτηνό καφέ και ποτό. Να ναι καλά τα εξάρχεια και οι διάφορες φοιτητο-τρώγλες.

 

Να σημειώσω πως με τη φορολογία και τα τεκμαρτά σήμερα, 1000 φορές στο ενοίκιο. Άκου δικό σου σπίτι.

και τι έτρωγες ρε τυπε;

[tsakonas]

Μην πας πουθενα, ακομα δεν εισαι ετοιμος.. ψαξε μαθε μια τεχνη, μαγειρικη ειναι μια χαρα, δε θα πεινασεις ποτε εαν την ορεξη που λες οτι εχεις τωρα για διαβασμα την βγαλεις στη δουλεια. Εαν σε κανα 2 χρονια δε την παλευεις αλλο τοτε ψαξου για εξω ...

 

Ορεξη για διαβασμα δε θα σου ερθει ποτε .

[Scullbag]

Καταρχάς δεν είμαι τύπος. Και κατά δεύτερον, θες και λίστα με ψώνια? Είπαμε, 100-150 το μήνα για όλα τα υπόλοιπα.

 

Το θες και πιο αναλυτικά? Να στο δώσω, γύρω στα 15 ευρώ τη βδομάδα πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ και στη λαϊκή. Θες και πιο αναλυτικά? 2 ευρώ το γάλα της βδομάδας, 4 ευρώ τα κορνφλέικς, 4 ευρώ στον μπαρμπαστάθη ή στον μανάβη για φασολάκια, ντομάτες, πατάτες, μπανάνες (όχι όλα αυτά κάθε βδομάδα, 1-2 από αυτά) ή ό,τι λαχανικό είχα διαλέξει εκείνη την εβδομάδα, 2-3 ευρώ για μακαρόνια, όσπρια, ρύζι πάλι ό,τι είχα διαλέξει εκείνη την εβδομάδα, και 4-5 ευρώ για κρέας (αν και όχι πάντα γιατί προτιμούσα τα λαχανικά και έστελνε και η μάνα). Έτρωγα και στη σχολή κάθε τόσο αλλά το τελευταίο έτος ούτε που είχα ανανεώσει την κάρτα σίτισης γιατί το φαί τους δεν αντέχονταν.

 

23 ευρώ just, πήγαιναν στον οασα κάθε 1η του μήνα. Μέχρι τώρα έχουμε γύρω στα 80 ευρώ το μήνα για φαί και συγκοινωνία. Ε ότι έμενε μετά ήταν ποτά και καφέδες. Ευτυχώς η Αθήνα έχει διεξόδους για να περνάμε καλά και μεις που δεν έχουμε ανάγκη από μουράτα μαγαζιά που πληρώνεις 7 ευρώ τον καφέ.

 

Να υπενθυμίσω ότι ήταν φοιτητικά χρόνια, που σημαίνει ότι δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις για να περνάω καλά, γιατί για τον Α ή Β λόγο κάθε μέρα καλά περνούσα χωρίς να παίζουν ιδιαίτερο ρόλο τα χρήματα (άλλες προτεραιότητες τότε). Τώρα που έχω βγει στην αγορά εργασίας έχω άλλες απαιτήσεις, άλλα έσοδα και άλλα έξοδα. Και σύντομα και άλλη χώρα γιατί η αλήθεια είναι σαν νοοτροπία η Ελλάδα δεν την παλεύει. Αυτά.

 

Α! Και αν το παραπάνω σου φαίνεται υπερβολικό, να ξέρεις ότι υπάρχουν πολύ πιο ακραίες περιπτώσεις από την δική μου, οπότε υπολόγισε ότι είσαι από τους καλομαθημένους

[qsis]

Φουλ μνημονιακη σε βρίσκω

[Scullbag]

... Εσύ απ όσα έγραψα αυτό κατάλαβες? Δεν έχω λόγια...

[MRgeldidram7]

Λοιπον καθισα χθες και σημερα ψαχτηκα στο ιντερνετ εκανα ενα ξεσκαρταρισμα και ειδου οι επιλογες που εχω:

 

1.Ξεκιναω εντατικο διαβασμα και φροντιστηριο για να καλυψω τα κενα με σκοπο να δωσω του χρονου ομως εδω υπαρχει ενα προβλημα δεν ξερω αν θα δωσω με το παλιο η το νεο συστημα

 

2. Παιρνω απολυτηριο και ψαχνω πανεπιστημιο να σπουδασω στην βουλγαρια.Ο διπλανος μου θα παει  βουλγαρια για σπουδες και επειδη ειναι φοιτητης και ο αδερφος εκει εδω και 3 χρονια θα τον ρωτησω πως ειναι εκει, επισης ειναι ισοδυναμα τα πτυχια της βουλγαριας με της ελλαδας και ειναι ποιοτικοτερα τα αγγλοφωνα πανεπιστημια εκει απ'οτι τα βουλγαροφωνα ;

 

3. Διαβαζω οσο προλαβαινω και γραφω πανελληνιες χωρις να εχω το αγχος να πιασω μια συγκεκριμενη σχολη καθως το απολυτηριο το παιρνω ετσι κι αλλιως δεν εχω να χασω τιποτα

 

Εσεις τι λετε ;

[epp]

 

2. Παιρνω απολυτηριο και ψαχνω πανεπιστημιο να σπουδασω στην βουλγαρια.Ο διπλανος μου θα παει  βουλγαρια για σπουδες και επειδη ειναι φοιτητης και ο αδερφος εκει εδω και 3 χρονια θα τον ρωτησω πως ειναι εκει, επισης ειναι ισοδυναμα τα πτυχια της βουλγαριας με της ελλαδας και ειναι ποιοτικοτερα τα αγγλοφωνα πανεπιστημια εκει απ'οτι τα βουλγαροφωνα ;

 

 

 

Οσο αφορα τα πτυχια περνας απτον ΔΟΑΤΑΠ και αναλογα βγαινει αν δωσεις εξτρα μαθηματα οπως ολοι ερχονται με σπουδες  απτο εξωτερικο. Για την ιστορια οι περισσοτεροι αν οχι ολοι φορτωνονται με 2 ως 5 μαθηματα

Οσο αφορα τα αγγλοφωνα το επιπεδο ειναι πολυ χαμηλοτερο για τον απλο λογο οτι σπουδαζουν μονο ξενοι σε αυτα οποτε δεν τους πολυνοιαζει ποιος βγαινει μιας και θα παει πισω στη χωρα του. Επισης τα Αγγλοφωνα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΗΝΑ 

 

το αν θα δωσεις με το παλιο ή καποιο νεο συστημα δεν βλεπω πως αλλαζει κατι , μικρες ή μεγαλες αλλαγες γινονται ετσι και αλλιως σχεδον ανα 3-4 χρονια