Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Ο πατέρας μου είναι στα τελευταία στάδια της νόσου Huntington's (http://en.wikipedia.org/wiki/Huntington%27s_disease) και υπάρχει πιθανότητα (αν θυμαμαι καλά, 50/50) να την κληρονομίσω κι εγώ (θα προτιμουσα να την κληρονομήσω εγώ παρά ο μπρο, βεβαια υπάρχουν εξελιξεις στην ασθένεια, κατι με ειπε η θεια μου για χαπι που σε κανει να μην την εμφανισεις κλπ, δεν το εψαξα.

 

Τι θα κάνατε αν μαθαινατε ότι

 

1: Υπάρχει πιθανότητα να κληρονομήσετε κάποια ανίατη ασθένεια.

 

2: Αν εμφανίζατε μία ανίατη ασθένεια.

 

3: Ποσο χαζος μπορει να ειναι κάποιος που ενω με μία εξέταση dna θα μπορούσε να μάθει αν έχει την ασθένεια ή όχι;

 

 

 

Εδιτ: Ποια η γνώμη σας στις "ηθικές" προεκτάσεις των ανίατων ασθενειών; Στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία και στην ευθανασία. Στο δικαίωμα του αξιοπρεπή θανάτου ή στην ταλαιπωρία του ιδίου ατόμου και του περιβάλλοντος του; (νομιζω υπηρχε και το θεμα με την κοπελιτσα με τον ογκο στον εγκέφαλο, δεν θυμαμαι ονομα αλλα ηταν η πιο επιθετική μορφή; )

(Σορρυ που άργησα μια μέρα :( )

Επεξ/σία από tehAllantin
Δημοσ.

Δηλαδη η ερωτηση ειναι αν θα ζουσαμε στην αγνοια αλλα και με την οποια,αμελητεα  μικρη , μεγαλη    (αναλογα τον χαρακτηρα ) αγωνια η αν θα ρισκαραμε να μαθουμε και να υποστουμε το  αμελητετο , μικρο ,μεγαλο , αρνητικο  σοκ μιας πιθανης διαγνωσης ?

Ειναι καθαρα φιλοσοφικη δηλαδη ? Γιατι ιατρικα ισχυει και το η προληψη σωζει (οπως ειπες και εσυ , υπαρχουν  εξελιξεις)

Δημοσ.

Νευρολογος δεν ειμαι αλλα θεραπεια για την νοσο Huntington δεν υπαρχει. Μονο συμπτωματικη αγωγη που καλυτερευει λιγο τα πραγματα στην αρχη. Δυστυχως η νοσος ειναι εξελικτικη, και ο ασθενεις χειροτερευει σταθερα.

 

Το διλημμα που εχεις ειναι ηθικο - φιλοσοφικο. Κανεις μια εξεταση και ξερεις ποσο ειναι το προσδοκιμο ζωης σου και καθοριζεις αναλογα τα πραγματα ή δεν κανεις τιποτα, ζεις τη ζωη σου κανονικα και οτι θελει ας ερθει. Ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο ερωτημα.

  • Like 3
Δημοσ.

άρα η θεία μού έλεγε μαλακίες :P

 

Ειναι στο άτομο. Εγώ θέλω να ξέρω, σαν κοντρολ φρικ που ειμαι.

 

Edit, δοκτορα, η ασθένεια εξελίσσεται πολυ ασχημα σε λέω. Δεν μπορώ να σκεφτω τον εαυτο μου σε τέτοια κατάσταση, 1000 φορές dignitas(οχι το cs team)

  • Like 2
Δημοσ.

DNA test, αλλά πρίν από αυτό: φιλοσόφησέ το και ψάξε να βρεις το τηλέφωνο ενός καλού ψυχολόγου.

 

Worst case scenario: κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε. Να μάθεις πως έχεις κανα δυο δεκαετίες μετά τη διάγνωση για να αποφασίσεις τι έχει αξία στη ζωή και να το κάνεις; Είναι αρκετό για να κάνεις full life και εξάλλου καθημερινά γύρω μας υπάρχουν πολύ χειρότερες καταλήξεις. Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ψυχολογικό.

  • Like 3
Δημοσ.

Σαν κοντρολ φρικ επισης θα σου ελεγα και να το ψαξεις και να κανεις οτι περναει απο το χερι σου ιατρικα για να καλυτερεψεις την ζωη σου.Παντως μονο γιαυτο που εγραψες οτι προτιμας να το εχεις εσυ παρα ο αδερφος σου σου λεω οτι εισαι μεγαλος μαγκας εχεις φρυδια.

  • Like 3
Δημοσ.

Καλα, δεν μιλαω μονο για μενα, γενικα την αντιδραση των συμφορουμιτών θα ήθελα να μαθω.

 

(δεν την παλεύω απο μονος μου δεφαψερ, δεν εχω αναγκη απο κακά μαντάτα!)

  • Like 1
Δημοσ.

Ωραίο δίλημμα θέτεις.

Από την μια γνωρίζεις πότε περίπου θα πεθάνεις και έχεις την δυνατότητα να προγραμματίσεις κάθε λεπτομέρεια αλλά και να προλάβεις να κάνεις πράγματα που θα θελες να κάνεις στη ζωή σου.

Από την άλλη όμως σκέψου τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό στη ψυχοσύνθεση σου.Θα σκέφτεσαι τον θάνατο καθημερινά και δεν θα μπορείς να απολαύσεις την καθημερινότητα σου μέχρι τότε.

Μάλλον θα διάλεγα να μην το γνώριζα.Θα ήμουν ξέγνοιαστος :).

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
  • Δημιουργία νέου...