καταπιεση γονεων και κοπελα

[Basilhs23___]

Kαλησπέρα σε όλους. Είμαι φοιτητής στη Θεολογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (4ο έτος). Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου (ειδικά η μητέρα μου) είναι πολύ καταπιεστικοί όσον αφορά τις παρέες μου. Μέχρι τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχα παρέες ούτε βγαίνω για καφέδες και τα λοιπά. Στη σχολή μου έχω μια παρέα αλλά δεν έχουμε βγει, καθώς βρίσκω κάθε είδους γελοίες δικαιολογίες για να το αποφύγω. Γιατί θα με ρωτήσετε... Αυτό είναι το πρόβλημα. Με το που πω στη μανα μου να βγω, θα αρχίσει τα δικά της π.χ. να προσέχω με ποιους κάνω παρέα, να μη μπλέξω με ναρκωτικά και τα γνωστά. Για να καταλάβετε για τι κατάσταση μιλάμε πριν απο καιρό το λεωφορείο που μας παει στη σχολή ήταν γεμάτο και πήρα ταξί με μια κοπέλα από την παρέα μου στη σχολή για να ανεβούμε. όταν της το είπα άρχισε να μου λέει με το γνωστό παρανοίκο τρόπο να προσέχω να μην μπλέξω σε καμία "αλητοπαρέα" γιατι πολλα γίνονται στα πανεπιστήμια κτλ. Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας

ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?

 

 

 

Όσο για την μάνα σου, σαν να διαβάζω για την δική μου είναι, οχι οτι η δική μου επεμβαίνει στην ζωή μου αλλά έχει ψυχολογικά και γκρινιάζει με ακατάπαυστη μουρμούρα πάρα πολύ, αυτό μετά επηρέασε και εμένα με άγχος και διάφορα άλλα. Κάνε αυτό που θέλεις, σήκωσε και το ανάστημά σου στην μητέρα σου και άστην να κλαίει και να λέει οτι θέλει, αρκεί να νιώθεις εσύ καλά. Και εγώ προσωπικά έχω κουραστεί τόσο πολύ από αυτή την κατάσταση που αδιαφορώ για το πως νιώθει η μάνα μου για τις δικές μου αποφάσεις. Πες στην μάνα σου να πάει σε ειδικό, αν και κατά 99.9% δεν θα πάει και θα γκρινιάξει κιόλας οτι την θεωρείς άρρωστη-τρελή όπως και η δική μου.

[kontrakultura]

Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. 

 

Να ζητήσεις άμεσα τη βοήθεια ψυχιάτρου.

 

Μπορείς να απευθυνθείς στο τηλέφωνο 1018, http://www.suicide-help.gr/. 

 

Και ας κλειδωθεί το θέμα, όπως κλειδώνονται και όλα τα θέματα με περιπτώσεις που χρήζουν ιατρικής βοήθειας και όχι συμβουλών από forum.

[Lucifer]

Δηλαδή σου λέει κάποιος "έχω σκεφτεί την αυτοκτονία", "δεν έχω παρέες", "θέλω συμβουλές" και η φάση σου είναι "κλειδώστε του το θέμα".

 

Τώρα τη σκέφτομαι κι εγώ την αυτοκτονία.

[Snoob]

Λοιπόν, πάμε άλλη μία:

 

Ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα είναι ο εξής: εντοπίζετε κάτι που κρίνετε ότι χρήζει συντονιστικής παρέμβασης, στέλνετε αναφορά και δεν έχετε καμία άλλη συμμετοχή.

 

Από τη στιγμή που δει την αναφορά αρμόδιος συντονιστής, δύο είναι οι περιπτώσεις: ή έχει συμφωνήσει μαζί σας (γιούπι!) ή έχει διαφωνήσει.

 

Στην πρώτη περίπτωση, νομίζω δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Στη δεύτερη, και εφόσον θέλετε να επιμείνετε, με προσωπικό μήνυμα στον αρμόδιο συντονιστή ή κατευθείαν τις ενστάσεις σας στο διαχειριστή (Hal9000).

 

Δημόσιος σχολιασμός και υποδείξεις για το τι πρέπει να κλειδωθεί (ειδικά όταν έχουν προηγηθεί μηνύματα μεστά περιεχομένου, όπως ένα ξεκάρφωτο link για κάποια τηλεοπτική σειρά) περιττεύουν.

 

Ευχαριστώ.

[llook305]

Πρωτα από όλα ευχαριστω για τις απαντησεις σας.

Δεν κανω τρολλινγκ. Αυτό το θεμα το αντιμετωπίζω σοβαρα.

Σχετικα με την αυτοκτονια δεν ειπα ότι θελω να το κανω απλά το εχω σκεφτει του τυπου με φιλους δε βγαινω παρεες δεν εχω κοπελα δεν εχω τι μου μενει πια. Θεωρω όμως τη μεγαλυτερη απόδειξη για το ότι δεν είναι η αυτοκτονία στα σχεδια μου ότι καθομαι και παλευω να βρω λυση στα φόρουμς.

Οκ το να βρω δουλεια είναι μια λυση αλλα κατ αρχας είναι δυσκολο να βρω και επιπλέον με 200 ευρω το μηνα που θα βγαζω κι αν τα βγαζω κι αυτά πως θα μπορεσω να ανεξαρτητοποιηθώ; πχ δε θα μπορεσω να παω να μεινω μονο3ς μου. Να κανω του κεφαλιου μου οκ αλλα θα αρχισουν να γινονται οι γνωστες φασαρίες

Σχετικα με την κοπέλα να ξεκαθαρίσω ότι με ενδιαφερει πολύ. Αλλα σε περίπτωση που κατι γινει τι θα της πω για το ότι δεν εχω φίλους εκτος σχολης, δε βγαινω και ταλοιπα;;; Γιατι δε μπορει καποια στιγμη θα αναρωτηθεί για αυτα

 

[funbreaker]

Έχεις δίκιο για την δουλειά, είναι δύσκολο να βρεις και να ανεξαρτητοποιηθείς κιόλας.

Μάλλον πρέπει να κάνεις υπομονή μένοντας στο σπίτι σου, να τελειώνεις με τις σπουδές το συντομότερο και να προσπαθήσεις μετά να ανεξαρτητοποιηθείς.

 

Παράλληλα προσπάθησε να βγαίνεις κι άσε την μάνα να κράζει. Βάζε ωτοασπίδες, τι να πω.

 

Το γκομενάκι χτύπα το.

Αν σε γουστάρει θα κάτσει.

Στην αρχή κρύψε της το πρόβλημα για να μην φρικάρει. Επειδή όμως το πρόβλημα δεν δεν κρύβεται και για πολύ, σταδιακά πες της τι παίζει. Αν σε γουστάρει όντως, τότε θα συνεχίσει να είναι μαζί σου και θα σε βοηθήσει.

Αν δεν γουστάρει και δεν κάτσει δεν τρέχει και τίποτα.

Τί είχες και τί έχασες. Δεν είχε τίποτα άρα δεν έχασες τίποτα. Κέρδισες σε εμπειρία χιλόπιτας που χρειάζεται.

 

Πέρα από το γκομενάκι όμως επένδυσε και σε φίλους. Και δεν χρειάζεται να τους κρύψεις το πρόβλημα. Δεν φταις εσύ που έτυχε να έχεις τρελή μάνα. Άστην να κράζει και χτύσε κοινωνικό περίγυρο.

[Sorath]

Φίλε μου, σε 1η φάση αφού τόσο πολύ ανυσηχεί η μάνα σου για τους φίλους σου, γνώρισέ τους της. Ας δει οτι είναι ΟΚ παιδιά, και δεν συντρέχει λόγος ανυσηχίας. 

 

Αυτό δεν χρειάζεται να γίνει επειδικτικά. Απλά κάλεσέ τους, μια μέρα στο σπίτι σου να αράξετε.

 

Αν απο εκεί και πέρα, η μητέρα σου, επιμίνει στο ίδιο μοτίβο, αναγκαστικά πάς σε ρίξη. Την διαβεβαιώνεις πρώτα οτι τσάμπα κάνει έτσι και θα έπρεπε να σε εμπιστεύεται και στην συνέχεια κάνεις τις παρέες σου καθώς και βγαίνεις και με την κοπέλα που γουστάρεις.

 

Πλέον είσαι ενήλικος, και εσύ και μόνο είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου.

[defacer]

Πρώτα απ' όλα: αν για οποιοδήποτε λόγο φτάσεις στο σημείο να πιστεύεις πραγματικά ότι δε μπορείς να διαχειριστείς τη ζωή σου, μίλα σε κάποιον ψυχολόγο. Αν δεν ξέρεις κάποιον ρώτα (ακόμα κι εδώ στο forum).

 

Τώρα... η μάνα σου και ο πατέρας σου θέλουν βέβαια το καλό σου, εδώ όμως προσπαθούν να το καταφέρουν με μεθόδους που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Άγνωστο το αν μπορείς να συνεννοηθείς τελικά μαζί τους, άλλες φορές γίνεται και άλλες όχι, καλό είναι να προσπαθήσεις πραγματικά αλλά αν δεν τα καταφέρεις δεν πρέπει να κάνεις αυτή την εξέλιξη άλλη μια πέτρα που κουβαλάς στην πλάτη σου. Μερικές φορές ο Α με τον Β απλά δε γίνεται να συνεννοηθούν για κάποια θέματα.

 

Όταν η μάνα σου φωνάζει/κλαίει, κάνε αυτό που κάνουμε με τα μικρά παιδιά: αγνόησέ την. Δεν εννοώ βέβαια να της κλείσεις την πόρτα στη μούρη, απλά σταμάτα την κουβέντα εκείνη τη στιγμή και πες της "Μάνα, ήθελα να συζητήσουμε γιατί το θέμα είναι όπως βλέπω πολύ σημαντικό για σένα, όμως δε μπορώ να συζητήσω με φωνές και κλάματα. Θα το διαχειριστώ μόνος μου κι ελπίζω να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την κουβέντα άλλη στιγμή υπό καλύτερες συνθήκες". Μη συνεχίσεις την κουβέντα εκείνη τη στιγμή για κανένα λόγο.

 

Αν έρθει ο πατέρας σου να και σε ρωτήσει αν σ' ευχαριστεί αυτό, πες του "Με στεναχωρεί πάρα πολύ, αλλά δε γίνεται να ζήσω όλη τη ζωή μου με κριτήριο το αν θα βάλει τα κλάματα η μάνα μου. Καταλαβαίνω τις ανησυχίες της αλλά πρέπει κι αυτή να καταλάβει πως είμαι πλέον υπεύθυνος για τη ζωή μου, κι αν θέλει να μιλήσουμε θα πρέπει να το κάνουμε πολιτισμένα. Δε μπορώ να κάθομαι αμέτοχος και να βλέπω κανέναν, ούτε τους ίδιους τους γονείς μου που υπεραγαπώ, να με φορτώνει τύψεις για να ελέγξει τη συμπεριφορά μου".

 

Απο κει και πέρα, αν αισθάνεσαι ότι η σύγκρουση με τους γονείς σου είναι κάτι που δε μπορείς να διαχειριστείς θα πρέπει να μάθεις να λες πολύ καλά ψέματα, διαφορετικά θα πρέπει να αρχίσεις να τους τη λες που και που. Και στις δύο περιπτώσεις ignorance is bliss. Τα έχω δει και τα δύο να γίνονται πολύ κοντά μου, δε χρειάζεται να καυγαδίζεις αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να πάρεις τον έλεγχο της ζωής σου σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό.

 

Προσωπικά όταν ήθελα να δείξω στη μάνα μου ότι παρατράβηξε η ιστορία είχαμε τέτοιου είδους "συζητήσεις":

 

- Πού πας;

- Έξω (ask a silly question get a silly answer).

- Πότε θα γυρίσεις;

- Αργότερα.

 

Δε χρειάζεται να πεις "πού ήσουν;" "έκανα μπάφους με κάτι κορίτσια". Ignorance is bliss.

[Donalhioy]

αν πιστευεις οτι δεν εχεις προβλημα τοτε

1) πανε την μανα σου σε ψυχολογο

2) οτι λεει η τελευταια παραγραφος του επανω..

[llook305]

Έχεις δίκιο για την δουλειά, είναι δύσκολο να βρεις και να ανεξαρτητοποιηθείς κιόλας.

Μάλλον πρέπει να κάνεις υπομονή μένοντας στο σπίτι σου, να τελειώνεις με τις σπουδές το συντομότερο και να προσπαθήσεις μετά να ανεξαρτητοποιηθείς.

 

Παράλληλα προσπάθησε να βγαίνεις κι άσε την μάνα να κράζει. Βάζε ωτοασπίδες, τι να πω.

 

Το γκομενάκι χτύπα το.

Αν σε γουστάρει θα κάτσει.

Στην αρχή κρύψε της το πρόβλημα για να μην φρικάρει. Επειδή όμως το πρόβλημα δεν δεν κρύβεται και για πολύ, σταδιακά πες της τι παίζει. Αν σε γουστάρει όντως, τότε θα συνεχίσει να είναι μαζί σου και θα σε βοηθήσει.

Αν δεν γουστάρει και δεν κάτσει δεν τρέχει και τίποτα.

Τί είχες και τί έχασες. Δεν είχε τίποτα άρα δεν έχασες τίποτα. Κέρδισες σε εμπειρία χιλόπιτας που χρειάζεται.

 

Πέρα από το γκομενάκι όμως επένδυσε και σε φίλους. Και δεν χρειάζεται να τους κρύψεις το πρόβλημα. Δεν φταις εσύ που έτυχε να έχεις τρελή μάνα. Άστην να κράζει και χτύσε κοινωνικό περίγυρο.

Πως να πειμενω να τελειωσω τις σπουδες μου; Αφου αν τελειωσω με την παρεα που εχω στη σχολη θα χαθουμε. το ιδιο και με την κοπέλα. Ξαναλεω ότι η συγκεκριμενη με ενδιαφερει παρα πολύ και θα ηθελα να προχωρήσουμε. Αυτό που λες σταδιακα να της πω τι παιζει θα τρελαθεί, θα νομιζει ότι μενω κολλημένος συνεχεια με τη μανα μου ολόκληρος αντρας. Δε μπορω να το ρισκάρω πρεπει να βρεθει άλλη δικαιολογία.

Φίλε μου, σε 1η φάση αφού τόσο πολύ ανυσηχεί η μάνα σου για τους φίλους σου, γνώρισέ τους της. Ας δει οτι είναι ΟΚ παιδιά, και δεν συντρέχει λόγος ανυσηχίας. 

 

Αυτό δεν χρειάζεται να γίνει επειδικτικά. Απλά κάλεσέ τους, μια μέρα στο σπίτι σου να αράξετε.

 

Αν απο εκεί και πέρα, η μητέρα σου, επιμίνει στο ίδιο μοτίβο, αναγκαστικά πάς σε ρίξη. Την διαβεβαιώνεις πρώτα οτι τσάμπα κάνει έτσι και θα έπρεπε να σε εμπιστεύεται και στην συνέχεια κάνεις τις παρέες σου καθώς και βγαίνεις και με την κοπέλα που γουστάρεις.

 

Πλέον είσαι ενήλικος, και εσύ και μόνο είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου.

Καλη ησ σκεψη σου αλλα δυστυχως αδυνατο να γινει. Πολλες φορες η παρεα μου από τη σχολή μου εχει πει να βγουμε και βρίσκω όποια γελοία δικαιολογία κατεβασει η γκλάβα μου. Σε σημειο που καποια παιδια να εχουν υποψιαστεί κατι αλλά δεν το εχουν πει ανοικτα.Και τωρα μετα από αυτή ητν κατασταση να σκασω μυτη μια ωραια πρωια και να πω "γεια σας παιδια ελατε σπιτι μου"? Θα με περάσουν για τρελο και με το δίκιο τους. Όλα αυτά που μου λετε να της πω νομιζετε ότι δεν τα εχω πει? Εχει μαλλιασει η γλωσσα μου αλλα τίποτα. Την προηγουμενη βδομαδα πχ το λεωφορειο που με γυριζει στο φαληρο από κεντρο ετυχε να κολλησει λόγω ενός τρακαρίσματος που είχε γίνει πιο μπροστά. Και αμεσως μολις αργησα επεσε τηλ που είμαι, τι επαθα, αν ερχομαι, αν εχω πάθει κάτι και τα γνωστα... Μιλάμε για δραματική κατάσταση

[Silverage]

Δεν έχω κατάλάβει ακόμα, γιατί δεν βγαίνεις βόλτα; Επειδή φωνάσει η μάνα σου; Ε ας φωνάξει.

[llook305]

Πρώτα απ' όλα: αν για οποιοδήποτε λόγο φτάσεις στο σημείο να πιστεύεις πραγματικά ότι δε μπορείς να διαχειριστείς τη ζωή σου, μίλα σε κάποιον ψυχολόγο. Αν δεν ξέρεις κάποιον ρώτα (ακόμα κι εδώ στο forum).

 

Τώρα... η μάνα σου και ο πατέρας σου θέλουν βέβαια το καλό σου, εδώ όμως προσπαθούν να το καταφέρουν με μεθόδους που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Άγνωστο το αν μπορείς να συνεννοηθείς τελικά μαζί τους, άλλες φορές γίνεται και άλλες όχι, καλό είναι να προσπαθήσεις πραγματικά αλλά αν δεν τα καταφέρεις δεν πρέπει να κάνεις αυτή την εξέλιξη άλλη μια πέτρα που κουβαλάς στην πλάτη σου. Μερικές φορές ο Α με τον Β απλά δε γίνεται να συνεννοηθούν για κάποια θέματα.

 

Όταν η μάνα σου φωνάζει/κλαίει, κάνε αυτό που κάνουμε με τα μικρά παιδιά: αγνόησέ την. Δεν εννοώ βέβαια να της κλείσεις την πόρτα στη μούρη, απλά σταμάτα την κουβέντα εκείνη τη στιγμή και πες της "Μάνα, ήθελα να συζητήσουμε γιατί το θέμα είναι όπως βλέπω πολύ σημαντικό για σένα, όμως δε μπορώ να συζητήσω με φωνές και κλάματα. Θα το διαχειριστώ μόνος μου κι ελπίζω να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την κουβέντα άλλη στιγμή υπό καλύτερες συνθήκες". Μη συνεχίσεις την κουβέντα εκείνη τη στιγμή για κανένα λόγο.

 

Αν έρθει ο πατέρας σου να και σε ρωτήσει αν σ' ευχαριστεί αυτό, πες του "Με στεναχωρεί πάρα πολύ, αλλά δε γίνεται να ζήσω όλη τη ζωή μου με κριτήριο το αν θα βάλει τα κλάματα η μάνα μου. Καταλαβαίνω τις ανησυχίες της αλλά πρέπει κι αυτή να καταλάβει πως είμαι πλέον υπεύθυνος για τη ζωή μου, κι αν θέλει να μιλήσουμε θα πρέπει να το κάνουμε πολιτισμένα. Δε μπορώ να κάθομαι αμέτοχος και να βλέπω κανέναν, ούτε τους ίδιους τους γονείς μου που υπεραγαπώ, να με φορτώνει τύψεις για να ελέγξει τη συμπεριφορά μου".

 

Απο κει και πέρα, αν αισθάνεσαι ότι η σύγκρουση με τους γονείς σου είναι κάτι που δε μπορείς να διαχειριστείς θα πρέπει να μάθεις να λες πολύ καλά ψέματα, διαφορετικά θα πρέπει να αρχίσεις να τους τη λες που και που. Και στις δύο περιπτώσεις ignorance is bliss. Τα έχω δει και τα δύο να γίνονται πολύ κοντά μου, δε χρειάζεται να καυγαδίζεις αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να πάρεις τον έλεγχο της ζωής σου σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό.

 

Προσωπικά όταν ήθελα να δείξω στη μάνα μου ότι παρατράβηξε η ιστορία είχαμε τέτοιου είδους "συζητήσεις":

 

- Πού πας;

- Έξω (ask a silly question get a silly answer).

- Πότε θα γυρίσεις;

- Αργότερα.

 

Δε χρειάζεται να πεις "πού ήσουν;" "έκανα μπάφους με κάτι κορίτσια". Ignorance is bliss.

Φιλε μου σε ψυχολόγο δε θέλω να πάω, καθώς γνωστοί μου εχουν επισκεφτεί ψυχολογο και ηταν σκετη αποτυχία. Ουτε τους βοηθησε ουτε τιπτοα και δε μιλαω μονο για μια περιπτωση. κοιτα με το πατερα μου δε λεω ότι μπορω να συνεννοηθώ φουλ αλλα καποιες φορες κατι γινεται.

Όλα αυτά που με συμβουλευεις να πω τα εχω πει αλλα κανενα αποτελεσμα.

Τι εννοεις πολύ καλα ψεματα? Του τυπου "παω σχολη" αλλα να πηγαινω για καφε? ΚΑι ποσο θα συνεχιστεί αυτό το πραγμα? Και όταν παω να παντρευτω τι θα τους πω? Και ποσο μπορουν να συνεχιστουν τα ψεματα?

αν πιστευεις οτι δεν εχεις προβλημα τοτε

1) πανε την μανα σου σε ψυχολογο

2) οτι λεει η τελευταια παραγραφος του επανω..

Δε θα παει να εισαι σιγουρος.

silverage δε φωναζει μονο χτυπιέται, λυσσαει και τα λοιπα. Τωρα θα μου πεις αστην να κανει ότι θελει αλλα γενικοτερα δε θελω οι ανθρωποι να υποφερουν εξαιτιας μου ποσο μαλλον οι συγγενείς μου

[aris2025]

δραση-αντιδραση εισαι... οι συμβουλες που εχουν πέσει είναι οι πιο λογικές και αποτελεσματικές

 

+ στο παρακατω εφτασες στην παντρειά χωρίς να χεις σταυρώσει γκομενέτο? θα μας τρελάνς?

 

 

Τι εννοεις πολύ καλα ψεματα? Του τυπου "παω σχολη" αλλα να πηγαινω για καφε? ΚΑι ποσο θα συνεχιστεί αυτό το πραγμα? Και όταν παω να παντρευτω τι θα τους πω? Και ποσο μπορουν να συνεχιστουν τα ψεματα?

silverage δε φωναζει μονο χτυπιέται, λυσσαει και τα λοιπα. Τωρα θα μου πεις αστην να κανει ότι θελει αλλα γενικοτερα δε θελω οι ανθρωποι να υποφερουν εξαιτιας μου ποσο μαλλον οι συγγενείς μου

 

[defacer]

 

Φιλε μου σε ψυχολόγο δε θέλω να πάω, καθώς γνωστοί μου εχουν επισκεφτεί ψυχολογο και ηταν σκετη αποτυχία. Ουτε τους βοηθησε ουτε τιπτοα και δε μιλαω μονο για μια περιπτωση. κοιτα με το πατερα μου δε λεω ότι μπορω να συνεννοηθώ φουλ αλλα καποιες φορες κατι γινεται.

Όλα αυτά που με συμβουλευεις να πω τα εχω πει αλλα κανενα αποτελεσμα.

Τι εννοεις πολύ καλα ψεματα? Του τυπου "παω σχολη" αλλα να πηγαινω για καφε? ΚΑι ποσο θα συνεχιστεί αυτό το πραγμα? Και όταν παω να παντρευτω τι θα τους πω? Και ποσο μπορουν να συνεχιστουν τα ψεματα?

Δε θα παει να εισαι σιγουρος.

silverage δε φωναζει μονο χτυπιέται, λυσσαει και τα λοιπα. Τωρα θα μου πεις αστην να κανει ότι θελει αλλα γενικοτερα δε θελω οι ανθρωποι να υποφερουν εξαιτιας μου ποσο μαλλον οι συγγενείς μου

 

ΟΚ καταλαβαίνω πως δεν το βλέπεις με καλό μάτι. Συμφωνούμε πιστεύω πάντως ότι γενικά όταν κάποιος ζορίζεται ψυχολογικά πάρα πολύ είναι βασικό να μπορεί να μοιραστεί τα βάρη του με κάποιον τρίτο που μπορεί να βοηθήσει. Αν δε βλέπεις κάποιον άλλο κατάλληλο, νομίζω πρέπει να ξανασκεφτείς τον ψυχολόγο.

 

Τα πολύ καλά ψέματα είναι αυτά που σχεδόν θα μπορούσαν να είναι αλήθεια. Αν θες να πας για καφέ μπορείς να πεις ότι υπάρχει κάποιος (insert) λόγος να μιλήσεις με κάποιο άτομο(-α) και εκ των υστέρων ότι πολύ φυσιολογικά για να γίνει αυτό πήγες για καφέ. Ενδεχομένως μετά τον καφέ μπορεί να προκύψει καμια φορά και κάτι άλλο. Θέλω να πω βασικά ότι: δως τους λίγο αυτό που θέλουν (μιας και με τη λογική δε θα βγάλεις άκρη) μή δίνοντας την εντύπωση πως απλά θέλεις "άσωτη ζωή", μπορεί έτσι να αισθάνονται ότι δεν έχουν ξεφύγει τα πράγματα και να αφήνουν λίγο λάσκα. Κι από την πλευρά σου δε νομίζω πως αυτό το ψέμα είναι ανήθικο σε καμία περίπτωση. Αλλά πάλι αν δε θέλεις να το κάνεις, σεβαστό.

 

Για το τελευταίο που λες προς silverage, νομίζω πρέπει να δεχτείς ότι αν δεν κάνεις κάτι που να έχει εμφανή αποτελέσματα τότε κάποιος θα υποφέρει παρόλα αυτά (εσύ). Επομένως ο,τι κάνεις -- γιατί πρέπει να κάνεις κάτι -- γίνεται για να μην υποφέρει κάποιος αχρείαστα. Εσύ ίσως χρειαστεί να κάνεις υποχωρήσεις, οι γονείς σου σίγουρα θα πρέπει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Αν όμως το μόνο σου κριτήριο είναι να μη στεναχωρηθούν (δε λέω υποφέρουν γιατί δεν είναι απαραίτητα μαύρο-άσπρο) οι άλλοι... θα υποφέρεις εσύ.

[Miracle Worker]

silverage δε φωναζει μονο χτυπιέται, λυσσαει και τα λοιπα. Τωρα θα μου πεις αστην να κανει ότι θελει αλλα γενικοτερα δε θελω οι ανθρωποι να υποφερουν εξαιτιας μου ποσο μαλλον οι συγγενείς μου

 

Μα και τώρα έτσι όπως τα λες δεν είναι και μες την τρελή χαρά. Αν κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και αποκτήσεις υψηλή αυτοεκτίμηση, τότε ίσως αρχίζει να σε εμπιστεύεται περισσότερο και μακροπρόθεσμα να είστε καλύτερα. Έτσι όπως το πας τώρα μόνο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα, εκτός και αν γίνεις μοναχός.