Σπουδές και ψυχολογία

[weissheit]

Καλησπέρα παιδιά,

είμαι 22, κάνω μεταπτυχιακό εδώ στην Ελλάδα και γενικότερα δεν είμαι και πολύ αισιόδοξο άτομο (χρήσιμη πληροφορία). Τώρα το καλοκαίρι έχω να βγάλω μια τεράστια ύλη, χιλιάδες σελίδες διάβασμα αλλά δεν με πειράζει αυτό. Πριν από καιρό περίμενα πως και πως να έρθει το καλοκαίρι για να διαβάσω τα βιβλία μου και να μάθω τόσα πράγματα. Τις τελευταίες μέρες όμως, λόγω της επικαιρότητας, έχει πέσει η διάθεση στα πατώματα. Σκέφτομαι, για παράδειγμα, γιατί να κάτσω να διαβάσω; Ε και τι θα γίνει; Γιατί κάνω, εν τέλει, μεταπτυχιακό; Αφού είναι σαν να είμαστε καταδικασμένοι. ΝΙώθω πως κάθε προσπάθεια θα πάει στο κενό, επομένως, γιατί να ασχοληθώ;!

Το νιώθετε άλλοι αυτό με τις σπουδές σας και σε τι επίπεδο; Αν ναι, μοιραστείτε τις σκέψεις σας, αν όχι, προσπαθήστε να μας "ανεβάσετε" λίγο, εμάς τους υπόλοιπους.

[dimitra_m3]

Ειμαι σε παρομοια φαση ακριβως. Συγγραφη μεταπτυχιακης. Εκει που λεω τωρα φουλ διαβασμα, ερχονται τα πολιτικα γεγονοτα και με πιανει μια αναστατωση. Ο νους μου παει συνεχεια στα γεγονατα. Γενικα, εχει επηρεασει πολυ, ψυχολογια, πορτοφολι τα παντα.

η ζωη ομως προχωραει, δν θα σταυρωσεις χερια περιμενοντας τι εξελιξεις. Κλεισε τα παντα κ επικεντρωσου στους στοχους σου. Τις σπουδες τις κανεις για σενα, για περαιτερω καταρτηση/μορφωση. Αντε vamos..

[{TDi}Dj2k..infc]

Dont worry και εγώ το ίδιο τελειωσα και βάλε και ασχολούμαι με άσχετα πράγματα, όσο ψάχνεσαι βρίσκεις, το σημαντικό είναι...

 

 

p.s. Adapt or Perish