Ιστοριούλα

[Kostas93]

Καλησπέρα,

πριν κανά δυο-τρία χρόνια με έναν φίλο σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα text game. Γνωρίζαμε λίγη c και ξεκινήσαμε σιγά σιγά να φτιάχνουμε μια ιστοριούλα, όπου ο παίκτης σε συγκεκριμένα σημεία έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε κάποιες επιλογές, οι οποίες επηρέαζαν την εξέλιξη της ιστορίας.

Δεν ήταν κάτι σπουδαίο, γραφικά δεν υπήρχαν, το μόνο που είχαμε καταφέρει να βάλουμε σε αυτή τη μαύρη οθόνη που εμφανιζοταν το κείμενο ήταν μία χρονική καθυστέρηση στο κείμενο προκειμένου να δημιουργεί "ατμόσφαιρα' και προσπαθούσαμε να βάλουμε καμια εικόνα απο πίσω και μουσική να παίζει στο background, αλλά λίγο οι περιορισμένες γνώσεις μας, λίγο τα μαθήματα στη σχολή, το παιχνίδι εγκαταλήφθηκε σύντομα χωρίς να μπει ένα τέλος στην ιστοριά.

Και φτάνουμε στο λόγο που έκανα το θέμα, παίρνοντας αφορμή από άλλα θέματα που δημοσιεύτηκαν σκέφτηκα να παρουσιάσω την ιστοριούλα που χτίζαμε. Φυσικά έχουν γίνει αρκετές μετατροπές σε σχέση με την αρχική ιστορία του text game, καθώς εκεί η ιστορία απλωνότανε σαν δέντρο και ανάλογα με τις επιλογές του παίκτη είχε τελείως διαφορετική εξέλιξη, αλλά είναι αρκετά κοντά σε αυτό που θέλαμε να παρουσιάσουμε σαν κεντρική ιδέα. Για να μη πολυλογώ, παραθέτω στη συνέχεια τα δύο πρώτα κεφάλαια απο την ιστοριούλα, τα οποία είναι γραμμένα στα αγγλικά, καθώς αντιμετωπίζαμε προβλήματα στο παιχνίδι ανα διαστήματα με τους ελληνικούς χαρακτήρες, συνεπώς αποφάσισα να το αφήσω όπως το ξεκινήσαμε.
να σημειώσω τέλος, πως σίγουρα υπάρχουν λάθη στα αγγλικά, δεν ασχοληθήκαμε ιδιαίτερα με το κατά πόσο είναι σωστό ως κείμενο παρά μόνο με το να αποδωθεί η ιστορία. Σκοπεύαμε να το σουλουπώσουμε στο τέλος, μα αφού το αφήσαμε, έμεινε και το κείμενο έτσι. Οποιαδήποτε πρόταση για διώρθωση βελτίωση είνιαι καλοδεχούμενη.

chapter 0

“I’m tired, lets go home.”
“Come on, five more minutes” John replied.
“I can’t stay any more, I’m too tired. Please, lets go home”.
“Ok ok, let me get my jacket and we are off”.
The watch sounded, it was 4 am. It was a big day today and they were tired. The party was great but they had to wake up early.
“Do you have my keys?” John asked.
“Check your jacket’s left pocket”.
“Here they are. You are a life savior”.
“Stop it, It’s not funny any more”.
“Ok ok. I will. Let’s go now. This place has a bad reputation so lets take the car and leave”.
 Soon they were driving towards the exit, the party was hosted in old abandoned buildings just 5 miles outside the city, it was an old industrial area which young people used as escape of their routine and this time a party was hosted by an old friend of John.
The sound of car alarm sounded, “thugs” john thought. They crossed the road heading to the nearest exit when they saw it. “What on earth is that? Is that a car on fire? Damn, its blocking the exit.  We must turn around, there’s a secondary exit nearby, if its not locked we can leave from there.”
Sweet blonde Sofia was turning 23 that night. She was always afraid of dark and that night she had a weird feeling.
Five minutes later they reached the exit gate but there was a car blocking the way”.
“ Hey dude! You are blocking my way”
The front car was a black Lincoln. It was parked in the middle of the exit and the driver was inside but he was not moving.” My god, this idiot is sleeping in his car, I’m gonna wake him so we can leave”.
“Its ok, don’t go, there must be another exit”.
“I won’t drive 2 more miles to get to the other exit cause this guy is sleeping in his car, I’m gonna wake him and we will leave in no time, trust me”.
“Don’t go”, Sofia whispered but John was already off the car.
“Hey, dude, wake up, I cant stay here all night. Sleep somewhere else, you are in the middle of the road and… What the fuck is this? Blood? Dude? Dude? Are you ok? DUDE?”
Sofia only heard the sound of John’s head crushing on the ground. There was blood everywhere…
And then she saw him, the man with the axe. She tried to scream but she couldn’t move. He was slowly approaching the car with his axe touching the ground…

chapter 1

 

Detective Max was driving around. He had his radio on but he was not listening. His thoughts were to his family. He was almost completely drunk. Ten years had passed but he couldn’t get it out of his head. It was a night like this, just ten years earlier. He was working till late although it was Christmas Eve. “Don’t go tonight, stay home.” “I can’t, it’s my job. Someone has to do it.” “Someone, not you. Your daughter needs you more than the police department. Call them and tell them that you are sick, tell them something, anything… Just stay home tonight.” “I can’t, you know it, I’ll bring a big present tomorrow for Maggie and she will be fine” “She doesn’t need present’s, she needs her father” but he was already gone as always.
He couldn’t forgive himself for it, they were killed that night and it was his fault. If he had stayed he could have saved them, he could protect them, but he was not home, he never was.  After all, they were after him, not his family.  But the mafia wanted to send a message, he made the mistake to be clean in a city full of corrupted people. After that he was a shadow of himself. Every year on Christmas Eve he was heading back to his old house, he needed to see her daughter’s room, her clothes, her toys. She would have been 15 tonight. It was her birthday. “Daddy, this year I want a puppy, please daddy!” That was the last thing he can remember of his daughter.
He parked his car. He was home once more. He crossed the door and entered. He went straight to the stairs, to the floor above, he opened the door and sat there. He couldn’t say for how long, it could be a minute or an hour, wasn’t sure. He took a toy, it was Winnie the pooh. Her favorite. She couldn’t sleep without it. He suddenly felt angry, with himself, with the  police, with everything. The case had closed but they never got to catch the man who did it. They only knew that he had used an axe. He always uses an axe with his victims. 
He got back on his car. He opened the radio. His phone rang, it was Tom. They were partners for 15 years, but after that night Max couldn’t work with anyone. He didn’t want to listen how sorry they were for him. He wasn’t sorry, no, not sorry, he was angry.
“Max, I found something you need to see…”

chapter 2

 

 

“Max, here!”, Tom said. “ Before you enter the area I have to talk to you about the case”
“One dead body and one missing, right?”
“Yeah, but you have to understand th..”
“Who has the case?”
“Agent Malcom, but Max..”
“That’s all I need to know, thanks Tom”
“Max! Max!”, it was pointless, Max never listened, even back then when they were best friends. Tom had suffered from what happened to Max and his family, after all Eva was his sister, his only family. When he lost her, he lost everything and Max wasn’t helping, he withdrew from the world, he was no longer the man he knew.
When Max was out of sight, Tom went to his car, he had a rookie to train.
“Was that Max? Crazy Max?”
“Stop calling him like that”
“But he is a lost cause, everyone in the department knows that”
“What do you know of loss you arrogant bastard? How could a 19 years old kid possibly know what he has been through?”
“I know all about him, it’s a sad story but he is no longer useful, he should retire and let us do the job”
“You and the other rookies? You are a funny little piece of shit, you know that? Max was a legend back then, he was one of a kind, you are never gonna be even half of what Max was, not you not any of us”
“Ok, ok. No more preaching please. Where are we heading to?”
“Back to the department”
“Back? But we just left”
“I can’t train you today, I called officer Jason and he agreed to relieve me from you.”
“But it is your job, I’m gonna tell dad and then…”
“Then what? You dare threaten me? Daddy is not always gonna be here, and when he does…, when he does you will be all mine”, he laughed.
The rookie was the son of senator Jones, and little Anthony was the kind of son you don’t want to have. A pain in the ass for the great senator Christopher Jones, but he was his only child. He was arrested several times for pity crimes but his father was always there to cover everything. Carol would have been ashamed of what her child have become, but she was dead long ago, Christopher Jones raised Anthony on his own and blamed himself for everything wrong his son did. His guild had almost killed him. We was still in hospital, after his last stroke, and no one would bet  about his future. Little “Tony”, as he liked calling himself, was literally killing him.

Αν σας φαίνεται ενδιαφέρουσα ως ιστορία πείτε μου και θα παρουσιάσω σταδιακά και την εξέλιξη της ενημερώνοντας το πρώτο post. Γενικά πως σας φαίνεται ως ιστοριούλα? Μέχρι στιγμής έχουν γραφτεί αλλα 2 κεφάλαια (το κάθε ένα είναι περίπου μια σελίδα), και κάποια προσχέδια για τη συνέχεια, αλλά η ιστορία δεν έχει τελειώσει.

 

Επεξ/σία 3 Σεπτεμβρίου 2015 από Kostas93

[idomeneas7]

Μια υποτυπώδης διόρθωση, αν και κάποιες προτάσεις ίσως θα ήταν καλύτερα να δομηθούν αλλιώς. Ας πούμε εκεί στα μισα που λες για τη Σοφια κατάλαβα ότι δε μίλαγε με φίλο του τόση ώρα. Στην αρχή βασικά νόμιζα ότι άλλαξε το σκηνικό και πήγαμε στα γενέθλια της Σοφιας.

 

“I’m tired, lets go home.”
“Come on, five more minutes” John replied.
“I can’t stay any more, I’m too tired. Please, lets go home”.
“Ok ok, let me get my jacket and we are off”.
The watch (clock?) sounded, it was 4 am. It was a big day today and they were tired. The party was great but they had to wake up early.
“Do you have my keys?” John asked.
“Check your jacket’s left pocket”.
“Here they are. You are a lifesaver”.
“Stop it, It’s not funny any more”.
“Ok ok. I will. Let’s go now. This place has a bad reputation so lets take the car and leave”.
 Soon they were driving towards the exit, the party was hosted in old abandoned buildings just 5 miles outside the city. It was an old industrial area which young people used to escape of their routine and this time a party was hosted by an old friend of John's.
The sound of a car alarm sounded. “(must be) thugs” john thought. They crossed the road heading to the nearest exit when they saw it. “What on earth is that? Is that a car on fire? Damn, it's blocking the exit.  We must turn around, there’s a secondary exit nearby, if it's not locked we can leave from there.”
Sweet blonde Sofia was turning 23 that night. She was always afraid of the dark and that night she had a weird feeling.
Five minutes later they reached the exit gate but there was a car blocking the way”.
“ Hey dude! You are blocking my way”
The front car was a black Lincoln. It was parked in the middle of the exit and the driver was inside but he was not moving.” My god, this idiot is sleeping in his car, I’m gonna wake him so we can leave”.
“It's ok, don’t go, there must be another exit”.
“I won’t drive 2 more miles to get to the other exit 'cause this guy is sleeping in his car, I’m gonna wake him and we will leave in no time, trust me”.
“Don’t go”, Sofia whispered but John was already off the car.
“Hey, dude, wake up, I can't stay here all night. Sleep somewhere else, you are in the middle of the road and… What the fuck is this? Blood? Dude? Dude? Are you ok? DUDE?”
Sofia only heard the sound of John’s head crushing on the ground. There was blood everywhere…
And then she saw him, the man with the axe. She tried to scream but she couldn’t move. He was slowly approaching the car with his axe touching the ground…(dragging his axe?)

[Kostas93]

έχεις δικιο, η ιστορία είχε ξεκινήσει στα ελληνικά και μετα γυρισε στα αγγλικά οπότε καταλαβαίνεις ότι έγινε ένας μικρός χαμός στην μετάφραση και ειδικά απο τη στιγμή που δεν δώσαμε ιδιαίτερο βάρος εκει, αλλά στον κώδικα του παιχνιδιού που μας ταλαιπωρούσε περισσότερο. 

Ευχαριστώ πάντως για τις διορθώσεις, γενικά σαν στορυ πως σου φαίνεται?

[idomeneas7]

Γενικα βλεπω το πατε σε φαση Heavy Rain, που αρέσει πολύ. Το θέμα ειναι πως θα το συνεχίσετε, να μην ειναι κλισε και προβλεψιμο.

[Kostas93]

ρε γαμώτο, δεν έχω παίξει το heavy rain και έχω ακούσει απο παρα πολλους ότι είναι γαμάτο. Φυτιλιές μου έβαλες πάλι

Στο παιχνίδι είχε και κάτι σαν γρίφους που έπρεπε να λύσεις, μικροπροβληματάκια, που ανάλογα το πως θα τα διαχειριζοσουν εξελισσόταν η ιστορία. Πχ δεν υπήρχε φλεγόμενο αυτοκίνητο αλλά ήταν κλειδωμένη η πόρτα και είχες κάποιες επιλογές σχετικά με το τι θα κάνεις στην συνέχεια, πχ να ψάξεις για άλλη έξοδο, να πας πίσω στο πάρτυ , να τσεκάρεις στο παλιό δωμάτιο του φύλακα μήπως υπάρχουν ξεχασμένα κλειδιά και άλλα. Οι επιλογές δεν επηρέαζαν μόνο την ιστορία ως επιλογές, αλλά και χρονικά. Πχ διαφορετική εξέλιξη θα είχε αν πήγαινες να βρεις πρώτα την άλλη έξοδο και μετά γύρναγες πίσω στο πάρτυ και διαφορετική αν πήγαινες κατευθείαν στο παρτυ. Οπότε ήταν πιο εύκολο να χτιστεί από τώρα που είναι μόνο μια ιστορία.

ϊσως όταν τελειώσει η ιστορία και είναι έτοιμη να το ξαναπιάσουμε και να το στήσουμε απο την αρχή το παιχνίδι.
 

[katrougalos]

Το παιχνίδι Until dawn το έχεις δει;

[Kostas93]

όχι, γενικά ότι ειναι μόνο κονσόλα (είτε ps3 είτε ps4 είτε απο xbox μεριά) δεν τα έχω ακουμπήσει και δε τα πολυξέρω. Μετά το ps2 δε ξαναγόρασα κονσόλα.

με μια ματιά που έριξα τώρα στο youtube για να δω ποιο ειναι, φαίνεται ενδιαφέρον.

[katrougalos]

Αν σου αρέσουν αυτού του είδους τα παιχνιδια θα σου πρότεινα να το παρακολουθήσεις. Τώρα όσων αφορά την ιστορία, είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα;

[Kostas93]

θα το τσεκάρω αν ειναι (βιντεο με gameplay βασικά, γιατί να πάρω ps4 δε παίζει).

Η ιστορία δεν βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, λίγο από διάφορα βιβλία που έχω διαβάσει, λίγο απο το αγαπημένο max payne, λίγο alan wake και αλλα σε αυτό το στυλ συνδράμουν για τη δημιουργία της ιστορίας.

Κάποια πρόσωπα ειναι εμπνευσμένα απο πραγματικά πρόσωπα (πχ σοφία), όλα τα άλλα είναι τελείως φανταστικά.

[katrougalos]

Στην αρχή ανέφερες ότι η ιστορία εξελισσόταν σαν δέντρο. Αυτή που έβαλες πάνω είναι αυτή που προκύπτει έχοντας παρθεί κάποιος αριθμός αποφάσεων; Και κάτι περισσότερο τεχνικό.... Πώς μοντελοποιήσατε τις καταστάσεις; Ήταν πραγματικά δέντρο;  

[Kostas93]

όταν το κάναμε δε ξέραμε και πολλά.
Στην αρχή ξεκίνησε πολύ δειλά με if περιπτώσεις. ανάλογα το if πήγαινε σε διαφορετική εξέλιξη της ιστορίας. Δηλαδή σου εμφάνιζε την ιστορία στην οθόνη και σε ρώταγε, τι θες να κάνεις(a-b-c-d)? Ανάλογα με το τι επέλεγες είχαμε κάποιο υποπρόγραμμα που μέσα σε εκείνο ήταν το επόμενο κομμάτι της ιστορίας στο οποίο και πάλι είχε ερώτηση στο τέλος (a-b-c-d). Κάποια κομμάτια κώδικα ήταν αυτούσια σε διαφορετικές περιπτώσεις, αυτά που δεν επηρέαζαν την ιστορία και πολύ, αλλά υπήρχαν και σημαντικά κομμάτια (ανάλογα το τι απαντούσες) που πήγαινε σε σημεία χωρίς επιστροφή(πχ μπορούσες να κάνεις την διαδρομή έξοδος1-έξοδος2 όσες φορές θες (και σου εμφάνιζε κάθε φορά πάνω κατω τα ίδια, είχαμε κάτι σαν μικροκειμενάκια και τα πέταγε ψευτοτυχαία, αλλά δεν επηρέαζαν την ιστορία, αν γύρναγες όμως στο πάρτυ ήταν χωρίς επιστροφή, εκεί υπήρχαν εξελίξεις.
οπότε αν το σκεφτείς είναι σαν δεντρο (βέβαια υπήρχαν και "ψευτοκύκλοι")
Ξεκινάμε απο μία κατάσταση, έχουμε 4 επόμενες, μετά η καθε μια εχει αλλες 4, μετα η καθε μια εχει αλλες 4 και παει λεγοντας. Κάθε κόμβος είχε 4 παιδιά και στο τέλος το κάθε φύλο ήταν διαφορετικό τέλος για την ιστορία (δεν είχε ολοκληρωθεί αυτό το κομμάτι). Αλλά αυτό είναι τεχνικό, στο παρόν θέμα θέλω να σχολιάσουμε την ιστορία ως ιστορία.

Η ιστορία που αναφέρω πιο πάνω δεν ακολουθεί κανένα μονοπάτι απο το παιχνίδι, έχει πάρει απλά την αρχική ιδέα και προχωράει βασιζόμενο σε κάποιες επιλογές απο το παιχνίδι αλλά και αυτοσχεδιασμό.

Υ.Γ. η ιστορία πως σου φαίνεται; έχει ενδιαφέρον;

Επεξ/σία 3 Σεπτεμβρίου 2015 από Kostas93

[zio10]

Αλήθεια υπάρχει κοινό για τέτοιου είδους παιχνίδια; Μιλάμε για τον ορισμό του retro! Μπράβο για την προσπάθεια πάντως και καλή επιτυχία! Ελπίζω να το τελειώσετε!

[Kostas93]

προς το παρών έχει μπει στη ναφθαλίνη. Μόλις τελειώσουμε με την εξεταστική θα δούμε τι θα γίνει. Για τη πλάκα μας πάντως το κάναμε και για "εσωτερική" κατανάλωση μεταξύ φίλων.

Σαν στορυ όμως πως σου φαίνεται? Να ξέρω να ανεβάσω και το επόμενο chapter αν υπάρχει ενδιαφέρον.

κάτι τέτοιο

θα έπαιζε απο πισω σε loop για ήχος. νομίζω ταιριάζει με την ιστορία.

[zio10]

προς το παρών έχει μπει στη ναφθαλίνη. Μόλις τελειώσουμε με την εξεταστική θα δούμε τι θα γίνει. Για τη πλάκα μας πάντως το κάναμε και για "εσωτερική" κατανάλωση μεταξύ φίλων.

 

Σαν στορυ όμως πως σου φαίνεται? Να ξέρω να ανεβάσω και το επόμενο chapter αν υπάρχει ενδιαφέρον.

 

κάτι τέτοιο

θα έπαιζε απο πισω σε loop για ήχος. νομίζω ταιριάζει με την ιστορία.

Θα σου πω αργότερα γιατί είμαι στη δουλειά και δεν πρόλαβα να τη διαβάσω

[zio10]

Ωραία είναι, ενδιαφέρουσα! Αυτό που δεν κατάλαβα είναι σε ποια σημεία απ'αυτά τα κομμάτια επεμβαίνει ο παίχτης κι αν αυτό που μας έδειξες είναι μόνο μια εκδοχή ή είναι απλά εισαγωγή και δεν υπάρχει ακόμα παρέμβαση του παίχτη