Τοξικοί άνθρωποι

[groot]

Θέλω επιχειρήματα

 

Υπαρχει ένα θαυμάσιο βιβλίο σε δύο τόμους, το Η Βιομηχανία της Τρέλας του T.Szasz. Εξαντλημένο απο χρόνια στα ελληνικά και δυσεύρετο, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα:

 

 

Στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι που παραβιάζουν το νόμο ή χλευάζουν την συμβατικότητα της ηθικής και της κοινωνίας ή κάνουν χρήση ηρωίνης ή παραμελούν τα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο. Τέτοιοι άνθρωποι συχνά κατηγορούνται ως ψυχασθενείς (χαρακτηρίζονται ως «ρέποντες προς το κακό» ή ως «post partum ψυχωτικοί») και διώκονται ως ψυχασθενείς, κλείνονται σε ψυχιατρεία και υποβάλλονται σε «θεραπεία».%5B4%5D

Το ζήτημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν διαλέγουν το ρόλο του τρελού. Ο ρόλος τους απονέμεται από άλλους και εάν οι κατηγορούμενοι ως ψυχασθενείς είχαν την ευκαιρία, θα επέλεγαν την απαλλαγή τους από την ιατρική και κρατική εξουσία.

Μ’ άλλα λόγια, εάν σκοπεύουμε να δούμε τα πράγματα με καθαρό μάτι και όχι να επιβεβαιώσουμε τις απόψεις της κοινής γνώμης και να δικαιολογήσουμε τις πρακτικές που είναι παραδεκτές απ’ αυτή, θα πρέπει να διευκρινίσουμε τρεις σχετικές αλλά ευδιάκριτες τάξεις φαινομένων:

• Πρώτη, διάφορα συμβάντα ή συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα η γέννηση ενός παιδιού ή η απόρριψη ενός υγιούς παιδιού από τη μητέρα.

• Δεύτερη, οι εξηγήσεις αυτών των φαινομένων με θρησκευτικές ή ιατρικές συλλήψεις, όπως η μαγεία ή η ψυχασθένεια.

• Τρίτη, ο κοινωνικός έλεγχος αυτών των φαινομένων που δικαιολογείται με θρησκευτικές ή ιατρικές ερμηνείες και επιβάλλεται με πρακτικές που ερμηνεύονται θεολογικά ή θεραπευτικά, όπως το κάψιμο των μαγισσών ή ο εγκλεισμός των τρελών σε ψυχιατρείο παρά τη θέληση τους. Οποιοσδήποτε μπορεί να δέχεται την πραγματικότητα ενός συμβάντος ή μιας συμπεριφοράς και να αρνείται γενικά τις παραδεκτές ερμηνείες και μεθόδους του κοινωνικού ελέγχου.

Είναι γεγονός ότι οι σφοδρότερες αντιρρήσεις τόσο σε σχέση με την θρησκεία όσο και σε σχέση με την επιστήμη, έχουν επικεντρωθεί όχι στο αληθινό ή μη-αληθινό των ιδιόρρυθμων συμβάντων αλλά στην ορθότητα ή μη-ορθότητα των ερμηνειών τους και στην ορθότητα ή μη-ορθότητα των τακτικών που υιοθετήθηκαν για την καταστολή τους.

 

Υποθέτωντάς ότι το "φιλολογικό" κείμενο είναι ένα είδους επιχείρημα...

 

Το ότι δεν είναι αντικειμενική η κρίση των ψυχιάτρων μπορείς να το πεις σε όσους έχουν προβληματική διαχείριση ουσιών στον εγκέφαλό τους (συνήθως προβληματικές συγκεντρώσεις, όπου προβληματικές = ικανές να σε κάνουν να ακούς φωνές που ΔΕΝ υπάρχουν και να βλέπεις όντα που ΔΕΝ υπάρχουν να σου μιλάνε) και γιατρεύονται επειδή τους χορηγούνται φάρμακα που ρυθμίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις.

Ναι, αλλά υπάρχουν αντικειμενικά πλαίσια μέσα στα οποία κινούμαστε και κρινόμαστε. Αν κάποιος πει ψέμματα μία φορά, εντάξει, μπορεί να έκανε λάθος, μπορεί να έγινε κάποια παρεξήγηση. Αν συμβαίνει συχνά, άσχετα με τα κίνητρα του που όντως μπορώ μόνο να μαντέψω, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το να λες ψέμματα σε συνεχόμενη βάση σε ανθρώπους, που έχουν ως αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να τσακώνονται με άλλους είναι κάτι το κακό. Είναι δική του δουλειά να ρυθμίσει την πραγματικότητα του ώστε να μπορεί να συνυπάρχει με άλλους ανθρώπους.

Αυτό που λες ήταν η πραγματικότητα των γυναικών σε πόλεις που είχαν πολύ κοντά τα σπίτια ("παλιές" πόλεις). ΕΣΥ (και εγώ, δεν το κρύβω) βρίσκεις αρνητική αυτή την συμπεριφορά. Σε άλλους αρέσει.

 

Ποιος πρέπει να φτιάξει την συμπεριφορά του λοιπόν; Και πώς αυτό, τελικά, είναι ικανό να κάνει κάποιον τοξικό; Επειδή δεν συμφωνεί στο τι είναι ωραία συμπεριφορά με κάποιον άλλον;

 

 

Το "παραμικρό" δεν είναι σχετικό. Αν κάθε φορά που κάτι πηγαίνει στραβά στη δουλειά, χάλασε ένα μηχάνημα, πρέπει να καθίσεις μισή ώρα παραπάνω η οτιδήποτε άλλο που κατά γενική ομολογία δεν είναι τόσο σημαντικό η δική σου αντίδραση είναι να βρίζεις όλους τους συναδέλφους και να ουρλιάζεις σαν τρελός τότε η αντίδραση σου είναι υπερβολική και είναι δική σου δουλειά να μάθεις να ελέγχεις τον εαυτό σου.

Επίσης συμπεριφορά που σε κάποιους αρέσει και έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Την έχω συναντήσει σε εργοτάξια (π.χ.) κάθε είδους.

 

Οπότε, ποιος είναι ο τοξικός; Αυτός που συμφωνεί ή αυτός που δεν συμφωνεί; Άρα, κριτήριο είναι το κατά πόσο συμφωνείς με μία συμπεριφορά;

 

 

Δέχομαι το ενδεχόμενο κάποιος να έχει μία αντίδραση που να μας φαίνεται παράλογη επειδή δεν γνωρίζουμε όλα τα γεγονότα, που μπορεί και να τον δικαιολογούν. Αντικειμενικά στάνταρ συμπεριφοράς υπάρχουν όμως, με κάποιες διαβαθμίσεις και διαφοροποιήσεις εδώ και εκεί και ανάλογα την κουλτούρα.

Αντικειμενικά standard υπάρχουν σε context. Π.χ., ευγένεια και επισημότητα. Εάν πας σε ένα δείπνο με άλλους ανθρώπους και μασάς με ανοιχτό το στόμα σαν κατσίκα, τότε έχεις λάθος συμπεριφορά. Όμως, αυτό σε κάνει τοξικό;

 

Γιατί το θέμα δεν είναι ποιες είναι λάθος ή όχι συμπεριφορές και ποιες μας αρέσουν ή όχι. Αλλά τι είναι αυτό που σε κάνει τοξικό άνθρωπο.

[l337]

Θέλω επιχειρήματα

 

Υπαρχει ένα θαυμάσιο βιβλίο σε δύο τόμους, το Η Βιομηχανία της Τρέλας του T.Szasz. Εξαντλημένο απο χρόνια στα ελληνικά και δυσεύρετο, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Ακολουθεί ένα απόσπασμα:

 

 

Στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι που παραβιάζουν το νόμο ή χλευάζουν την συμβατικότητα της ηθικής και της κοινωνίας ή κάνουν χρήση ηρωίνης ή παραμελούν τα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο. Τέτοιοι άνθρωποι συχνά κατηγορούνται ως ψυχασθενείς (χαρακτηρίζονται ως «ρέποντες προς το κακό» ή ως «post partum ψυχωτικοί») και διώκονται ως ψυχασθενείς, κλείνονται σε ψυχιατρεία και υποβάλλονται σε «θεραπεία».

Το ζήτημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν διαλέγουν το ρόλο του τρελού. Ο ρόλος τους απονέμεται από άλλους και εάν οι κατηγορούμενοι ως ψυχασθενείς είχαν την ευκαιρία, θα επέλεγαν την απαλλαγή τους από την ιατρική και κρατική εξουσία.

Μ’ άλλα λόγια, εάν σκοπεύουμε να δούμε τα πράγματα με καθαρό μάτι και όχι να επιβεβαιώσουμε τις απόψεις της κοινής γνώμης και να δικαιολογήσουμε τις πρακτικές που είναι παραδεκτές απ’ αυτή, θα πρέπει να διευκρινίσουμε τρεις σχετικές αλλά ευδιάκριτες τάξεις φαινομένων:

• Πρώτη, διάφορα συμβάντα ή συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα η γέννηση ενός παιδιού ή η απόρριψη ενός υγιούς παιδιού από τη μητέρα.

• Δεύτερη, οι εξηγήσεις αυτών των φαινομένων με θρησκευτικές ή ιατρικές συλλήψεις, όπως η μαγεία ή η ψυχασθένεια.

• Τρίτη, ο κοινωνικός έλεγχος αυτών των φαινομένων που δικαιολογείται με θρησκευτικές ή ιατρικές ερμηνείες και επιβάλλεται με πρακτικές που ερμηνεύονται θεολογικά ή θεραπευτικά, όπως το κάψιμο των μαγισσών ή ο εγκλεισμός των τρελών σε ψυχιατρείο παρά τη θέληση τους. Οποιοσδήποτε μπορεί να δέχεται την πραγματικότητα ενός συμβάντος ή μιας συμπεριφοράς και να αρνείται γενικά τις παραδεκτές ερμηνείες και μεθόδους του κοινωνικού ελέγχου.

Είναι γεγονός ότι οι σφοδρότερες αντιρρήσεις τόσο σε σχέση με την θρησκεία όσο και σε σχέση με την επιστήμη, έχουν επικεντρωθεί όχι στο αληθινό ή μη-αληθινό των ιδιόρρυθμων συμβάντων αλλά στην ορθότητα ή μη-ορθότητα των ερμηνειών τους και στην ορθότητα ή μη-ορθότητα των τακτικών που υιοθετήθηκαν για την καταστολή τους.

 

(χωρίς παρεξήγηση)..

Το "θαυμάσιο" βιβλίο που λες (τι να πουν και τα DSM..) βάζει στην ίδια πρόταση ψυχασθενείς (ψυχικά ασθενείς λέγονται btw), ατομα με αποκλίνουσα συμπεριφορά και ψυχωτικούς (ψυχωσικοί λέγονται btw)..

 

Do the maths.

[φιρίκι]

Υποθέτωντάς ότι το "φιλολογικό" κείμενο είναι ένα είδους επιχείρημα...

 

Το ότι δεν είναι αντικειμενική η κρίση των ψυχιάτρων μπορείς να το πεις σε όσους έχουν προβληματική διαχείριση ουσιών στον εγκέφαλό τους (συνήθως προβληματικές συγκεντρώσεις, όπου προβληματικές = ικανές να σε κάνουν να ακούς φωνές που ΔΕΝ υπάρχουν και να βλέπεις όντα που ΔΕΝ υπάρχουν να σου μιλάνε) και γιατρεύονται επειδή τους χορηγούνται φάρμακα που ρυθμίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις.

 

Αυτό που λες ήταν η πραγματικότητα των γυναικών σε πόλεις που είχαν πολύ κοντά τα σπίτια ("παλιές" πόλεις). ΕΣΥ (και εγώ, δεν το κρύβω) βρίσκεις αρνητική αυτή την συμπεριφορά. Σε άλλους αρέσει.

 

Ποιος πρέπει να φτιάξει την συμπεριφορά του λοιπόν; Και πώς αυτό, τελικά, είναι ικανό να κάνει κάποιον τοξικό; Επειδή δεν συμφωνεί στο τι είναι ωραία συμπεριφορά με κάποιον άλλον;

 

 

 

Επίσης συμπεριφορά που σε κάποιους αρέσει και έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Την έχω συναντήσει σε εργοτάξια (π.χ.) κάθε είδους.

 

Οπότε, ποιος είναι ο τοξικός; Αυτός που συμφωνεί ή αυτός που δεν συμφωνεί; Άρα, κριτήριο είναι το κατά πόσο συμφωνείς με μία συμπεριφορά;

 

 

 

Αντικειμενικά standard υπάρχουν σε context. Π.χ., ευγένεια και επισημότητα. Εάν πας σε ένα δείπνο με άλλους ανθρώπους και μασάς με ανοιχτό το στόμα σαν κατσίκα, τότε έχεις λάθος συμπεριφορά. Όμως, αυτό σε κάνει τοξικό;

 

Γιατί το θέμα δεν είναι ποιες είναι λάθος ή όχι συμπεριφορές και ποιες μας αρέσουν ή όχι. Αλλά τι είναι αυτό που σε κάνει τοξικό άνθρωπο.

 

 

Για κάποιον λόγο δεν εμφανίζεται ολόκληρο το μήνυμά σου, το διάβασα στην παράθεση.

 

Μπορώ να δεχτώ την απόκλιση απο την νόρμα, μάλιστα την θεωρώ θεμιτή και επιθυμητή. Οταν όμως ο σκοπός είναι πχ η κουβέντα για την κουβέντα, αυτό για 'μένα είναι τοξικό και αντιπαραγωγικό. Οταν ο σκοπός είναι η επιβολή στον άλλο ντε και σώνει, τοξικό είναι κι' αυτό, πάλι για 'μένα. Οταν το μόνο που λογαριάζει κανείς είναι το να γίνεται το δικό του και προβάλλει κραυγαλεόυς παραλογισμούς για να στηρίξει την θέση του, τοξικό είναι κι' αυτό, για 'μένα πάντα. Στο σημείο αυτό να πω οτι θυμήθηκα την κατσίκα που έχουμε για διαχειρίστρια στην πολυκατοικία και συγχίστηκα.

 

Γαι την ιστορία, ο Szasz ήταν ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και ακαδημαϊκός οπότε έστω και φιλολογικά να το δει κανείς το έργο του αυτό παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον.

 

Αλήθεια, για τις ψυχιατρικές γνωματεύσεις που αθωώνουν εύπορους, τονίζω το εύπορους, κατηγορουμένους στα δικαστήρια τι να πει κανείς;

 

 

 

 

(χωρίς παρεξήγηση)..

Το "θαυμάσιο" βιβλίο που λες (τι να πουν και τα DSM..) βάζει στην ίδια πρόταση ψυχασθενείς (ψυχικά ασθενείς λέγονται btw), ατομα με αποκλίνουσα συμπεριφορά και ψυχωτικούς (ψυχωσικοί λέγονται btw)..

 

Do the maths.

 

Sorry, no can do, really. Γιατί δεν μας τα κάνεις λιάνα με δικά σου λόγια σ' εμάς τους αδαείς;

[l337]

Sorry, no can do, really. Γαιτί δεν μας τα κάνεις λιάνα με δικά σου λόγια σ' εμάς τους αδαείς;

 

Καταρχήν δεν σε είπα αδαή.

Κατά δεύτερον είναι άλλο πράγμα ο ψυχικά ασθενής και άλλο πράγμα ο ψυχωσικός. (google it please)

Επίσης εκείνος με αποκλίνουσα συμπεριφορά δεν είναι απαραίτητα ψυχικά ασθενής ή ψυχωσικός και αυτά τα τρία μαζί δεν χωράνε σε μία πρόταση (επιφυλάσσομαι βέβαια γιατί υποψιάζομαι πως μάλλον είναι λάθος της μετάφρασης/απόδοσης).

 

Όσο για τον Szasz.. συμπαθώ το ότι ήταν αιρετικός και είχε τις δικές του απόψεις από την αρχή έως το τέλος, κάτι που είναι σεβαστό. Το αν συμφωνώ τώρα με κάποια από αυτά που είπε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ένδιαφέροντα όσα έλεγε και υποστήριζε, όμως δεν αποτελούν κάποιο κριτήριο "σωστού" ή "λάθους" μιας και τις απόψεις του εξέφραζε.

[groot]

Για κάποιον λόγο δεν εμφανίζεται ολόκληρο το μήνυμά σου, το διάβασα στην παράθεση.

 

Μπορώ να δεχτώ την απόκλιση απο την νόρμα, μάλιστα την θεωρώ θεμιτή και επιθυμητή. Οταν όμως ο σκοπός είναι πχ η κουβέντα για την κουβέντα, αυτό για 'μένα είναι τοξικό και αντιπαραγωγικό. Οταν ο σκοπός είναι η επιβολή στον άλλο ντε και σώνει, τοξικό είναι κι' αυτό, πάλι για 'μένα. Οταν το μόνο που λογαριάζει κανείς είναι το να γίνεται το δικό του και προβάλλει κραυγαλεόυς παραλογισμούς για να στηρίξει την θέση του, τοξικό είναι κι' αυτό, για 'μένα πάντα. Στο σημείο αυτό να πω οτι θυμήθηκα την κατσίκα που έχουμε για διαχειρίστρια στην πολυκατοικία και συγχίστηκα.

 

Γαι την ιστορία, ο Szasz ήταν ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και ακαδημαϊκός οπότε έστω και φιλολογικά να το δει κανείς το έργο του αυτό παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον.

 

Αλήθεια, για τις ψυχιατρικές γνωματεύσεις που αθωώνουν εύπορους, τονίζω το εύπορους, κατηγορουμένους στα δικαστήρια τι να πει κανείς;

Ε καλά νταξει ρε συ φιρίκι...

 

Και κάποτε οι ακαδημαϊκοί κάνανε εκείνο και το άλλο και για αυτό ο τύπος που παρέθεσες είναι έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα.

 

 

Παρόλα αυτά, δεν βλέπω να καταλήγουμε στο τι είναι τελικά ο τοξικός. Πράγμα που ενδυναμώνει την άποψη ότι τελικά αυτή είναι μία trendy λέξη για αυτούς που δεν χωνεύουμε.

[kraken92]

Τοξικό thread...δεν ξαναμπαίνω insomnia.

[jmirko15]

Sorry, μία ερώτηση. Διάβασα τα άρθρα και δεν διαφωνώ με κάτι αλλά δεν υπάρχουν και τα άτομα που είναι πάντα στην κοσμάρα τους και τα βρίσκουν όλα τέλεια;

[DDevil]

Sorry, μία ερώτηση. Διάβασα τα άρθρα και δεν διαφωνώ με κάτι αλλά δεν υπάρχουν και τα άτομα που είναι πάντα στην κοσμάρα τους και τα βρίσκουν όλα τέλεια;

 

Η αγάπη των απατεώνων ειναι αυτοι φιλε

[SlickNick]

Αυτό που λες ήταν η πραγματικότητα των γυναικών σε πόλεις που είχαν πολύ κοντά τα σπίτια ("παλιές" πόλεις). ΕΣΥ (και εγώ, δεν το κρύβω) βρίσκεις αρνητική αυτή την συμπεριφορά. Σε άλλους αρέσει.

 

Ποιος πρέπει να φτιάξει την συμπεριφορά του λοιπόν; Και πώς αυτό, τελικά, είναι ικανό να κάνει κάποιον τοξικό; Επειδή δεν συμφωνεί στο τι είναι ωραία συμπεριφορά με κάποιον άλλον;

 

 

 

Επίσης συμπεριφορά που σε κάποιους αρέσει και έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Την έχω συναντήσει σε εργοτάξια (π.χ.) κάθε είδους.

 

Οπότε, ποιος είναι ο τοξικός; Αυτός που συμφωνεί ή αυτός που δεν συμφωνεί; Άρα, κριτήριο είναι το κατά πόσο συμφωνείς με μία συμπεριφορά;

 

 

 

Αντικειμενικά standard υπάρχουν σε context. Π.χ., ευγένεια και επισημότητα. Εάν πας σε ένα δείπνο με άλλους ανθρώπους και μασάς με ανοιχτό το στόμα σαν κατσίκα, τότε έχεις λάθος συμπεριφορά. Όμως, αυτό σε κάνει τοξικό;

 

Γιατί το θέμα δεν είναι ποιες είναι λάθος ή όχι συμπεριφορές και ποιες μας αρέσουν ή όχι. Αλλά τι είναι αυτό που σε κάνει τοξικό άνθρωπο.

 

Η "σωστή" συμπεριφορά κρίνεται από το σύνολο και από τις αρχές που έχει συμφωνήσει ότι το εκπροσωπούν. Οκ, προφανώς διαφορετικές κοινωνίες, και υπο ομάδες μέσα σε μία κοινωνία μπορεί να έχουν διαφορές αλλά μιλάμε για το 2015, στην Δύση. 

 

 

 

Σχετικά με την τοξικότητα έχω μπει σε σκέψεις από την αρχή του topic για το πως μπορούμε να το ορίσουμε πιο συγκεκριμένα και όχι με βάση τις προσωπικές μας εμπειρίες η τις συμπεριφορές μόνο. Εκεί που έχω καταλήξει είναι ότι οι τοξικοί άνθρωποι έχουν χαρακτηριστικά, η πάσχουν, από διάφορες διαταραχές προσωπικότητας όπως η Αντικοινωνική, η Ναρκισσιστική, η Δραματική και η Παρανοειδής. 

[DDevil]

Η "σωστή" συμπεριφορά κρίνεται από το σύνολο και από τις αρχές που έχει συμφωνήσει ότι το εκπροσωπούν. Οκ, προφανώς διαφορετικές κοινωνίες, και υπο ομάδες μέσα σε μία κοινωνία μπορεί να έχουν διαφορές αλλά μιλάμε για το 2015, στην Δύση. 

 

 

 

Σχετικά με την τοξικότητα έχω μπει σε σκέψεις από την αρχή του topic για το πως μπορούμε να το ορίσουμε πιο συγκεκριμένα και όχι με βάση τις προσωπικές μας εμπειρίες η τις συμπεριφορές μόνο. Εκεί που έχω καταλήξει είναι ότι οι τοξικοί άνθρωποι έχουν χαρακτηριστικά, η πάσχουν, από διάφορες διαταραχές προσωπικότητας όπως η Αντικοινωνική, η Ναρκισσιστική, η Δραματική και η Παρανοειδής. 

 

Για να μη μπερδευομαστε χωρις λογο ας ορισουμε οτι τοξικος ειναι εκεινος που ενοχλει και δημιουργει φασαριες να τελειωνουμε. Εκεινον που τελικα η κοινωνια θα απομονωσει διοτι δεν μπορει να προσαρμοστει εστω και λιγο σε ορισμένες κοινωνικες νορμες που διευκολυνουν τις συναλλαγες.

[groot]

Η "σωστή" συμπεριφορά κρίνεται από το σύνολο και από τις αρχές που έχει συμφωνήσει ότι το εκπροσωπούν. Οκ, προφανώς διαφορετικές κοινωνίες, και υπο ομάδες μέσα σε μία κοινωνία μπορεί να έχουν διαφορές αλλά μιλάμε για το 2015, στην Δύση.

Σε αυτό δεν διαφωνώ... αλλά το σύνολο έχει αποφασίσει και ό,τι δεν συμφωνεί είναι παράνομο (βάσει νόμων). Ο "τοξικός" είναι χαρακτηρισμός που αφορά τις υπό-ομάδες.

 

 

Σχετικά με την τοξικότητα έχω μπει σε σκέψεις από την αρχή του topic για το πως μπορούμε να το ορίσουμε πιο συγκεκριμένα και όχι με βάση τις προσωπικές μας εμπειρίες η τις συμπεριφορές μόνο. Εκεί που έχω καταλήξει είναι ότι οι τοξικοί άνθρωποι έχουν χαρακτηριστικά, η πάσχουν, από διάφορες διαταραχές προσωπικότητας όπως η Αντικοινωνική, η Ναρκισσιστική, η Δραματική και η Παρανοειδής.

Με διαταραχές προσωπικότητας είναι άρρωστος και όχι τοξικός. Άρα, ακόμα και αυτό συμφωνεί με την προηγούμενη θέση. Δηλαδή, ότι τοξικούς ονομάζουν όσους απλά δεν χωνεύουν. Μία νέα fancy λεξούλα.

[SlickNick]

Σε αυτό δεν διαφωνώ... αλλά το σύνολο έχει αποφασίσει και ό,τι δεν συμφωνεί είναι παράνομο (βάσει νόμων). Ο "τοξικός" είναι χαρακτηρισμός που αφορά τις υπό-ομάδες.

 

 

 

Με διαταραχές προσωπικότητας είναι άρρωστος και όχι τοξικός. Άρα, ακόμα και αυτό συμφωνεί με την προηγούμενη θέση. Δηλαδή, ότι τοξικούς ονομάζουν όσους απλά δεν χωνεύουν. Μία νέα fancy λεξούλα.

 

 

Χαχαχα, όχι, τοξικούς λέμε τους ανθρώπους που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά επειδή δεν είμαστε ψυχίατροι δεν μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένη διάγνωση.  

[l337]

Το αίσθημα "τοξικότητας" έχει να κάνει περισσότερο με τη δική μας αντίδραση, στη σχέση μας, με αυτούς τους ανθρώπους (τους "τοξικούς").
Επίσης χρειάζονται δυο άνθρωποι για να δημιουργηθεί μια "τοξική" σχέση (αλληλεπίδραση) κι έτσι είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τον (όποιο) ρόλο μας σε αυτήν.
 

[groot]

Χαχαχα, όχι, τοξικούς λέμε τους ανθρώπους που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά επειδή δεν είμαστε ψυχίατροι δεν μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένη διάγνωση.

Αδερφέ, δύο περιπτώσεις υπάρχουν:

 

α) Είτε μπορείς να ξεχωρίσεις διαταραχές προσωπικότητας, οπότε ξέρεις ότι ο άλλος είναι άρρωστος και όχι "τοξικός"

β) Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις διαταραχές προσωπικότητας, οπότε δεν ισχύει ότι λες τοξικούς όσους έχουν διαταραχή της προσωπικότητας γιατί (πολύ απλά) δεν μπορείς να την ξεχωρίσεις.

 

 

Το αίσθημα "τοξικότητας" έχει να κάνει περισσότερο με τη δική μας αντίδραση, στη σχέση μας, με αυτούς τους ανθρώπους (τους "τοξικούς").

Επίσης χρειάζονται δυο άνθρωποι για να δημιουργηθεί μια "τοξική" σχέση (αλληλεπίδραση) κι έτσι είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τον (όποιο) ρόλο μας σε αυτήν.

Α να γεια σου!

 

 

Άρα, δεν είναι ο άλλος τοξικός αλλά ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ως τέτοιο. Εμείς αντιδρούμε με τέτοιο τρόπο και μετά "τα ρίχνουμε" στον άλλο.

 

Merci.

[anwnymh29]

Το αίσθημα "τοξικότητας" έχει να κάνει περισσότερο με τη δική μας αντίδραση, στη σχέση μας, με αυτούς τους ανθρώπους (τους "τοξικούς").

Επίσης χρειάζονται δυο άνθρωποι για να δημιουργηθεί μια "τοξική" σχέση (αλληλεπίδραση) κι έτσι είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τον (όποιο) ρόλο μας σε αυτήν.

 

Νομιζω ειναι οτι πιο σωστο διαβασα σε αυτο το θρεντ.