Πρωινιάτικο "φιλοσοφικό" ερώτημα

[InfernoN]

Λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει και ξέρουμε ότι ζούμε μια φορά, τουλάχιστον έτσι μας έχουν πει ή αλλιώς όπως το λένε τα νέα τεντυμπογια yolo. Τώρα τι σημαίνει αυτό και πως το παίρνει ο καθένας. Κατά την γνώμη μου υπάρχουν 2 επιλογές ως τι θα το εκλάβεις Ζω μια φορά, άρα όλα στα @@ μου, θα τρωώ ότι θέλω, θα κοιμάμαι όλη μέρα, θα παίζω λιγκ οφ λετζε 24/7, θα πηγαίνω σε μπαράκια για καφέ βόλτες δουλειά ότι κάτσει και έχει ο θεός. Στο κάτω κάτω αυρίο μπορεί να πεθάνω από καρδιά ή να βγάλω καρκίνο(βλέπε walter white

)

 

 

 

Η άλλη επιλογή.

 

Πεθαίνω στο διάβασμα, στην δουλειά όλη μου την ζωή, για ένα καλύτερο αύριο. Δεν σταματώ να βελτιώνομαι ποτέ, προσπαθώ κάθε μερά να γίνω καλύτερος. Αυτός ο δρόμος έχει πάντα πιο πολλές απαιτήσεις, και ίσως να τρως το 60-70% της ζωής σου σε διάβασμα/δουλειά. Και εδώ πάλι όλα αυτά για μια πιθανότητα δεν υπάρχει καμία εγγύηση, έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα τουλάχιστον.

 

Αυτές οι 2 επιλογές αντιπροσωπεύουν το ζω για το τώρα και το ζω για το μέλλον.

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν πεθαίνουν ή παίρνουν μια διάγνωση "θανάτου", σκέφτονται γιατί δεν δούλεψα σκληρότερα/περισσότερο ή γιατί δεν έζησα περισσότερο?

 

Τελικά ποιο είναι το σωστό και το λάθος. Ή υπάρχει όντως κάποιο balance μεταξύ τους. Γιατί προσωπικά balance δουλευταρά και αρχιδάτορα δν έχω δει ποτέ. Ο δρόμος του i dont give a fk με του θα δουλέψω τον κώλο μου δύσκολα επικοινωνούν.

 

Αυτό είναι απλά η γνώμη μου. Εσείς τι νομίζετε?

[NikosKallithea]

Υπάρχουν και άλλες επιλογές(πάρα πολλές), δεν είναι μόνο δυο.

 

...και μια παρατήρηση στην πρώτη σου επιλογή, άθελα σου, επικαλείσαι τον θεο, ενω στην δεύτερη οχι, αυτο απο μονο του λεει πολλα για το πως το σκέφτεσαι και εσυ ο ιδιος.

[katergaris79]

 Πιάνεις τα 2 άκρα και η πραγματικότητα (εκτός εξαιρέσεων) δείχνει ότι όλοι παίζουμε κάπου στη μέση. Σίγουρα υπάρχει μια "στάση ζωής" για τον καθένα και η "κοσμοθεωρία" του κλίνει προς τη μία ή την άλλη. Δε νομίζω όμως ότι είναι πολλοί αυτοί που για όλη τους τη ζωή είναι μόνο δουλευταράδες χωρίς κάποιες περιόδους που το γλέντισαν, όπως και το ανάποδο.

[idomeneas7]

Με επιφύλαξη μόνο για το ανάποδο.

[Gtr34]

Αν δεν δουλέψεις, δεν θα μπορείς να παίξεις lol,να φας ,να λιώσεις στα γκομενάκια στο μπαράκι και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα.

 

Γενικά, αν δεν προσπαθείς για το καλύτερο, σε όλους τους τομείς της ζωής σου, η "διαδρομή",  θα είναι βαρετή,ανούσια και δύσκολη.

[johnbond]

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος..

Όπως και να ζήσεις η ζωή άσκοπη είναι.Δεν έχουμε λόγο ύπαρξης παρά μόνο να διαιωνιστεί το είδος .

Γραμμένους μας έχει το σύμπαν.

Απλά ο καθένας κάνει ότι τον ευχαριστεί περισσότερο ξεγελώντας για λίγο τον εαυτό του οτι έχει κάποιο σκοπό στη ζωή.

[defacer]

Αυτές οι 2 επιλογές αντιπροσωπεύουν το ζω για το τώρα και το ζω για το μέλλον.

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν πεθαίνουν ή παίρνουν μια διάγνωση "θανάτου", σκέφτονται γιατί δεν δούλεψα σκληρότερα/περισσότερο ή γιατί δεν έζησα περισσότερο?

 

Τελικά ποιο είναι το σωστό και το λάθος. Ή υπάρχει όντως κάποιο balance μεταξύ τους. Γιατί προσωπικά balance δουλευταρά και αρχιδάτορα δν έχω δει ποτέ. Ο δρόμος του i dont give a fk με του θα δουλέψω τον κώλο μου δύσκολα επικοινωνούν.

 

Αυτό είναι απλά η γνώμη μου. Εσείς τι νομίζετε?

 

Το σωστό είναι να κάνεις αυτό που σε αντιπροσωπεύει ούτως ώστε όταν έρθει η ώρα να φύγεις να μην έχεις ζόρια του στυλ τι έκανα στη ζωή μου και τι δεν έκανα -- να μπορείς να πεις έκανα αυτό, ήταν επιλογή μου, δεν έκανα το άλλο, πάλι επιλογή μου ήταν κι ακόμα κι αν θα την άλλαζα αν είχα τη δυνατότητα όταν την έκανα με αντιπροσώπευε, και όλα μαζί τα αποτελέσματα είναι αυτά εδώ, it was a good life.

 

Το τι θέλει να κάνει ο καθένας δικό του θέμα, αλλά για όλους σε κάποιο βαθμό ισχύει πως ό,τι λιμνάζει, πεθαίνει. Άσχετα από το αν θες να παίζεις lol ή να γίνεις αστροναύτης, αν σε δέκα χρόνια έχεις τα ίδια μυαλά που έχεις σήμερα κάτι κάνεις λάθος.

[anwnymh29]

Και τι νοημα εχει η ζωη αν επιλεξεις να τρως,να κοιμασαι?Σημασια εχει να εξελισσεσαι , να προσπαθεις για το καλυτερο. Ειναι πιο ενδιαφερον το ταξιδι ετσι ακομα και αν δεν καταφερεις πολλα σε πρακτικο επιπεδο.

Ο θανατος ειναι κοινος παρανομαστης σε ολα.

[alxlightning]

γιατι τετοια διπολα ομως?

δηλαδη το ζητημα ειναι πολυ πιο συνθετο και η αποσταση μεταξυ γιολο και αυτομορφωσης συχνα απειροελαχιστη. δηλαδη που θα καταταξεις ενα ωραιο διημερο lsd τριπ? γιατι μπορει να ειναι ακραιο γιολαρισμα αλλα παραλληλα να μαθεις πολλα πραγματα.
δε θεωρω οτι πρεπει να χρωματιζουμε τα πραγματα ως καλα η κακα, σωστο και λαθος. η αληθεια ειναι στην πολλαπλοτητα, εξ αλλου, δεν υπαρχει μια ενιαια και καθολικη αληθεια.
μου φερνει λιγο σε Γιαλομ η προσεγγιση, φαση ολα ειναι αγχος θανατου. δεκτο, μεχρι ενος σημειου, αλλα σιγουρα η καυλα, σεξουαλικη η μη, ειναι μεγαλυτερη κινητηρια δυναμη για εμενα απ οτι το να αξιολογησω τη ζωη μου αναδρομικα και να δω αν εχω μετανιωσει.

[Miracle Worker]

Εμείς αυτό που περιγράφεις στην πρώτη επιλογή το λέγαμε "κάψιμο", όχι "yolo".

[Donalhioy]

Ο θανατος ειναι κοινος παρανομαστης σε ολα.

 

καντε οσες μαλακιες προλαβενεται..  "να προσθεσω" 

[zio10]

Πρόσφατα σκεφτόμουν κάτι παρόμοιο. Ίσως ένας συνδυασμός των δύο, δηλαδή να κάνουμε το δεύτερο μέχρι κάποια ηλικία και εφόσον ζήσουμε μέχρι τότε (ας πούμε για παράδειγμα 70+) μετά να πούμε ότι δεν βάζουμε άλλους στόχους, ό,τι κάναμε κάναμε και θα ζούμε μέρα με τη μέρα πλέον.

 

Αλλά αν το ξεκινήσουμε αυτό από την αρχή της ζωής μας μάλλον σημαίνει ότι είμαστε φυγόπονοι, τα έχουμε όλα έτοιμα και βρίσκουμε "φιλοσοφική" αφορμή για να δικαιολογήσουμε την τεμπελιά και την απραξία μας!

 

Επίσης, προσωπικά δεν πιστεύω ότι απλά πεθαίνουμε και τελειώνει, απλά δεν ξέρουμε τι γίνεται μετά γιατί δεν έχουμε κατανοήσει τι είμαστε ακόμα.

[anwnymh29]

καντε οσες μαλακιες προλαβενεται..  "να προσθεσω" 

Απο αυτες να φαν'κι οι κοτες!!

[Iris_89]

Προσωπικά, επιλέγω να ζω τη ζωή μου με το σκεπτικό όταν (και αν) γεράσω, θα σκέφτομαι το παρελθόν και θα επικροτώ τις επιλογές και αποφάσεις μου.

[alxlightning]

παιδια γιατι εχετε ταυτισει την αρετη με την παραγωγικοτητα δεν καταλαβαινω

δηλαδη με ερευνα και δη σε κοινωνικες και ανθρωπιστικες επιστημες και στο ευρυτερο αυτο πεδιο ειναι πανδυσκολο να χρηματοδοτησεις τον εαυτο σου και προφανως και μια φουλ διαδεδομενη πορεια που αναγκαζομαστε να επιλεξουμε οι των προαναφερθεντων πεδιων ειναι δουλεια-φαμπρικα που να μη σου τρωει την ψυχη και να σου παρεχει τα προς το ζειν και μετα σε πολυ πιο αργους ρυθμους προφανως η προοδος στο ζητουμενο.
δε βλεπω λογο για αυτομαστιγωμα ομως και δε θεωρω οτι χρωσταμε σε καποιον κατι, δε χρωσταμε κοινωνικη βελτιωση μεσω αυτοβελτιωσης. μη βγαζετε απ εξω το συντελεστη της αυτοδιαθεσης. θεωρω μαλιστα πως το να ακολουθεις την ταση της αυτοδιαθεσης σου ειναι πιο εναρετο απ το να εισαι παραγωγικος. αν δεν εχεις εμπνευση μην κανεις τεχνη. αν δεν εχεις ορεξη αραξε. γιατι να γεμιζουμε με ενοχες ανθρωπους που τυχαινει να μην ειναι γουωρκαχολικς. συνδρομο νοικοκυρας μου φαινεται που θελει να γκρινιαζει για το ποσο πολλες δουλειες ειχε να κανει στο σπιτι και ποσο πολυ την κουρασαν αλλα τελικα τα καταφερε να τις κανει. μπουρδες εν τελει.

 

Εμείς αυτό που περιγράφεις στην πρώτη επιλογή το λέγαμε "κάψιμο", όχι "yolo".

 

ναρκοφοβικο μου φαινεται να το χαρακτηρισουμε ως καψιμο, δε μιλησα για εμντι, μιλησα συγκεκριμενα για ελεσντι το οποιο στατιστικα σε σωστο κοντεξτ οι πιθανοτητες ειναι να αποβει σε εποικοδομητικη σκεψη και οχι σε χαζη ενεργεια-καψιμο.