Συμπαράσταση σε φίλο

[theoritikos]

Έχω έναν καλό φίλο, του οποίου η μητέρα ταλαιπωρείται από δύσκολη περίπτωση καρκίνου.

Τους τελευταίους 6 μήνες η κατάσταση της χειροτέρευσε παρ όλες τις φαρμακευτικές αγωγές και χημειοθεραπείες. Είναι μόνιμα στο κρεββάτι και χρειάζεται κάποιον για να την εξυπηρετεί.

 

Σήμερα μου λέει πως η κατάσταση της επιδεινώθηκε κι άλλο, έχει χάσει πάρα πολλά κιλά, και πως μάλλον είναι στα τελευταία της.

 

Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να τον κάνω να ξεχάσει την κατάσταση. Τρέμω στην ιδέα του πως θα αντιδράσει αν δεν επιβιώσει η μητέρα του.

 

Ξέρω πως ο καρκίνος είναι δύσκολη περίπτωση και δύσκολα το ξεχνάς, αλλά θα ήθελα να μου πείτε πως να χειριστώ το θέμα σε περίπτωση που η μητέρα του δεν τα καταφέρνει.

 

Το θέμα είναι σοβαρό, οπότε θα παρακαλούσα η συζήτηση να μην ξεφύγει.

[astrosunnefo]

Δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις και πολλά, δυστυχώς. Οι απώλειες είναι πάντοτε δύσκολες και σκληρές, κι ο καθένας τις βιώνει με τον δικό του τρόπο. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ είναι να είσαι σοβαρός, διακριτικός και να προσφέρεις την παρέα σου. Πολλές φορές δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, αλλά ακόμα και το να ακούσουμε τον άλλο λειτουργεί ανακουφιστικά/καταπραϋντικά, κι αυτό είναι πολύτιμο.

[Βασίλης_29]

Δεν θα πω πολλά. Απλά δεν υπάρχει περίπτωση να τον κάνεις να μην σκέφτεται την κατάσταση της μητέρας του ούτε να τον αποτρέψεις από την στεναχώρια σε περίπτωση που αποβιώσει η μητέρα του. Είναι μια κατάσταση που θα την βιώναμε όλοι μας. Τώρα αν φοβάσαι άλλου είδους αντιδράσεις στην περίπτωση του θανάτου της μητέρας του, δεν μπορώ να πω κάτι.

[zio10]

Να ψάξει εναλλακτικές θεραπείες μήπως καταφέρει κάτι...

[theoritikos]

Δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις και πολλά, δυστυχώς. Οι απώλειες είναι πάντοτε δύσκολες και σκληρές, κι ο καθένας τις βιώνει με τον δικό του τρόπο. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ είναι να είσαι σοβαρός, διακριτικός και να προσφέρεις την παρέα σου. Πολλές φορές δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, αλλά ακόμα και το να ακούσουμε τον άλλο λειτουργεί ανακουφιστικά/καταπραϋντικά, κι αυτό είναι πολύτιμο.

Αυτό ακριβώς κάνω. Είμαι πάντα διαθέσιμος για αυτόν όποτε με χρειαστεί. Για να τον χαλαρώσω του λέω για την καινούρια σειρά που είδα, το τάδε χαζοχαρούμενο βίντεο που είδα στο youtube κοκ.

 

 Τώρα αν φοβάσαι άλλου είδους αντιδράσεις στην περίπτωση του θανάτου της μητέρας του, δεν μπορώ να πω κάτι.

Με φοβίζει αυτό το ενδεχόμενο, επειδή μόνος του την εξυπηρετεί τα τελευταία χρόνια.

Αυτός θα τρέχει στους γιατρούς να γράψει εξετάσεις και φάρμακα. Αυτός θα την πάει στο νοσοκομείο. Αυτός θα μαγειρέψει.

Μέχρι στιγμής έχει δείξει δυνατό χαρακτήρα, αλλά τον τελευταίο μήνα δείχνει να λυγίζει..

[testtesttest]

Να ψάξει εναλλακτικές θεραπείες μήπως καταφέρει κάτι...

 

δλδ να παρει ψευτικη ελπιδα απο τσαρλατανους.

[Glikos]

Να είσαι στήριγμα στην δύσκολη αυτή στιγμή του φίλου σου. Κάτι άλλο δεν γίνεται. Με άτομα να τον νοιάζονται θα τον βοηθήσει στο να αντιμετωπίσει αυτό το θλιβερό συμβάν

[astrosunnefo]

Μέχρι στιγμής έχει δείξει δυνατό χαρακτήρα, αλλά τον τελευταίο μήνα δείχνει να λυγίζει..

 

Στο πρόγραμμα είναι κι αυτό, ιδίως όσο πλησιάζει το αναπόφευκτο - κι αναλόγως το δέσιμο που υπάρχει. Κι επόμενο είναι, έτσι; Και λυγίζεις και κλαις και τα πάντα, ώσπου κάνει τον κύκλο του και μάθεις να ζεις μ' αυτό.

 

Το μόνο που μπορείς να κάνεις εσύ: να είσαι εκεί.

[idomeneas7]

Υποψιάζομαι δεν ξέρεις πως να φερθείς, νιώθεις άβολα, φοβάσαι μην πεις κάτι λάθος κλπ. Η λύση είναι να κάνεις ο,τι σου βγαίνει εκείνη την ώρα. Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά αυτές τις καταστάσεις και έχει ανάγκη διαφορετικά πράγματα. Εσύ που τον ξέρεις καλύτερα θα προβλέψεις πιό αποτελεσματικά τι θα ήταν προτιμότερο να πεις/κάνεις ανάλογα την κατάσταση.

[Glikos]

Ένας κολλητός μου έχασε σχετικά πρόσφατα την μητέρα του από αυτήν την ασθένεια και στο λεω με βεβαιότητα ότι ο φίλος σου θα βοηθηθεί αρκετά αν είσαι δίπλα του για στήριγμα. Ο χρόνος γιατρεύει.

[Βασίλης_29]

Αυτό ακριβώς κάνω. Είμαι πάντα διαθέσιμος για αυτόν όποτε με χρειαστεί. Για να τον χαλαρώσω του λέω για την καινούρια σειρά που είδα, το τάδε χαζοχαρούμενο βίντεο που είδα στο youtube κοκ.

 

Με φοβίζει αυτό το ενδεχόμενο, επειδή μόνος του την εξυπηρετεί τα τελευταία χρόνια.

Αυτός θα τρέχει στους γιατρούς να γράψει εξετάσεις και φάρμακα. Αυτός θα την πάει στο νοσοκομείο. Αυτός θα μαγειρέψει.

Μέχρι στιγμής έχει δείξει δυνατό χαρακτήρα, αλλά τον τελευταίο μήνα δείχνει να λυγίζει..

 

Όλοι κάποια στιγμή το περνάμε αυτό και οχι απαραίτητα για λόγους θανάτου κάποιου δικού μας προσώπου.

 

Επίσης στο θέμα της βοήθειας, να είσαι μεν διαθέσιμος αν σε χρειαστεί κάτι αλλά πρόσεξε μην τον πρίζεις με διάφορα όπως π.χ. παίρνοντας τηλέφωνο και λέγοντας άσχετα πράγματα για να ξεχαστεί, το λέω γιατί σε εμένα γενικά όταν το κάνουν αυτό επίτηδες το καταλαβαίνω μεν οτι προσπαθεί κάποιος να με κάνει να νιώσω καλύτερα αλλά δεν μου αρέσει αυτό, δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω να περνάω μόνος μου διάφορες στεναχώριες.

[kfyros]

Αυτό ακριβώς κάνω. Είμαι πάντα διαθέσιμος για αυτόν όποτε με χρειαστεί. Για να τον χαλαρώσω του λέω για την καινούρια σειρά που είδα, το τάδε χαζοχαρούμενο βίντεο που είδα στο youtube κοκ.

 

Με φοβίζει αυτό το ενδεχόμενο, επειδή μόνος του την εξυπηρετεί τα τελευταία χρόνια.

Αυτός θα τρέχει στους γιατρούς να γράψει εξετάσεις και φάρμακα. Αυτός θα την πάει στο νοσοκομείο. Αυτός θα μαγειρέψει.

Μέχρι στιγμής έχει δείξει δυνατό χαρακτήρα, αλλά τον τελευταίο μήνα δείχνει να λυγίζει..

Όπως είπαν και οι υπόλοιποι.

Δεν χρειάζεται να κάνεις τον καραγκιόζη. Ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα δεν το ξεχνάς , ούτε ξεχνιέσαι από αυτό.

Ακεί να είσαι εκεί.

Αν φοβάσαι ότι μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, απευθύνσου στις αρχές (αστυνομία - κάποιο ψυχολόγο κλπ.) ώστε να προλάβεις κάποιο κακό.

 

 

Ποτέ δεν θα το ξεπεράσει αυτό, απλά με τον καιρό θα μειωθεί η ένταση των συναισθημάτων.

[4saken]

Για τι ηλικια μιλαμε?

[billdanos]

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει "manual" για το πως πρέπει να συμπεριφέρεσαι. Αν είστε καλοί φίλοι, αρκεί αυτό και δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό από το να είσαι δίπλα του όταν σε χρειάζεται. Αν κρίνεις πως σε περίπτωση που συμβεί το κακό σενάριο, θα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα πέρα από τη στεναχώρια και την οδύνη που νιώθει κάποιος όταν χάνει κάποιον δικό του, τότε θα πρέπει να πάρεις πιο δραστικά μέτρα (ακόμη και να ζητήσεις συμβουλές από κάποιον ειδικό).

 

Δυστυχώς τα πέρασα από πρώτο χέρι με τον πατέρα μου στα 67 του και μάλιστα ήταν και "εξπρές" μιας και η όλη ιστορία κράτησε έναν μόνο μήνα χωρίς προηγούμενο ιατρικό ιστορικό. Πέρα από το θυμό και τη στεναχώρια που ένιωθα, αποφάσισα να μην αφήσω να επηρεαστεί η καθημερινότητά μου και συνέχισα κανονικά χωρίς να περάσω κάποιο στάδιο απομόνωσης ή που να ήθελα να μένω μόνος στο σπίτι κλπ κλπ κλπ. Σε όλα αυτά η παρέα μου έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο, χωρίς όμως ταυτόχρονα να νιώθω πως ήταν συνεχώς από πάνω μου για να με κάνουν να νιώθω καλά (να έκαναν δηλαδή κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα μόνο και μόνο γιατί "έπρεπε").

 

Το ότι είναι ήδη προετοιμασμένος μιας και κρατάει καιρό η ταλαιπωρία της μητέρας του, ίσως μειώσει λίγο το σοκ της απώλειας αλλά και πάλι αυτό δεν είναι κανόνας και δεν μπορείς να γνωρίζεις το πως θα το αντιμετωπίσει ο καθένας...

[Sheogorath]

Προσωπικά, μην κάνεις τον καραγκιόζη για να ξεχαστεί. Δεν πρόκειται και το μόνο που θα κάνεις είναι να τον εκνευρίσεις.

 

Να είσαι δίπλα του, πες του να σε παίρνει τηλέφωνο ότι ώρα και αν είναι, (ώρες ώρες θα έχει ανάγκη να ξεσπάσει ακόμα και στις 4 το ξημέρωμα, ένα τηλέφωνο θα τον ηρεμίσει), και ρώτα τον αν μπορείς να τον βοηθήσεις σε κάτι. Πολλά πράγματα δεν θα τα προλαβαίνει μόνος του, είναι σίγουρο.

 

Γενικά να νιώθει ότι είσαι δίπλα του, και μην τον κάνεις να νιώθει άβολα ότι πράττεις κάτι γιατί πρέπει. Αν σου μιλήσει άσχημα ή αν ξεσπάσει μην δώσεις σημασία, θα το κάνει κάποια στιγμή.

 

Και αν γίνει κάτι κακό, μην τον ενοχλείς συνέχεια, θα θέλει να κάτσει μόνος του λίγο. Αλλά ένα μήνυμα του στυλ "όταν μπορείς και θέλεις χτύπα τηλέφωνο" θα τον κάνει να γελάσει.

 

Σε εμένα τουλάχιστον δούλεψαν αυτά...