Άγχος και τρόποι επίλυσής του

[Επισκέπτης]

Καλησπέρα παιδιά! Επειδή τις τελευταίες μέρες βλέπω θέματα και εδώ στο ινσόμνια, αλλά και αλλού στο διαδίκτυο σχετικά με το άγχος και τρόπους αντιμετώπισης αυτού, θέλησα να γράψω εδώ τις πιθανές λύσεις, ώστε να βοηθηθεί έστω και λίγο όποιος έχει τέτοιο πρόβλημα.

 

Να πω εξ αρχής ότι δεν είμαι ειδικός, απλά επειδή έχω περάσει πολύ άσχημες στιγμές λόγω άγχους (αγοραφοβία γαρ), επισκέφτηκα έναν ειδικό για να το ξεπεράσω. Γι'αυτό θεωρώ πως μπορώ να δώσω ορισμένες συμβουλές.

 

Πρώτα απ' όλα, χρειάζεται να κοιτάξουμε την ρίζα του άγχους, από πού προέρχεται, να το αποκωδικοποιήσουμε δηλαδή. Να λάβουμε υπόψιν τα εξής:

 - Τον τόπο. Πού μας εμφανίζεται το άγχος; Είναι όταν βρισκόμαστε σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος (δουλειά, σχολή, σχολείο, σουπερμάρκετ, μέσα στο αμάξι, σε ΜΜΜ, έξω στο δρόμο, όπου υπάρχει πολύς κόσμος, στο ίδιο μας το σπίτι κτλ);

 - Τον λόγο/αφορμή. Σε εκείνο το μέρος που βρισκόμαστε, τι είναι αυτό που δημιουργεί το άγχος; Είναι κάποιο συγκεκριμένο άτομο/άτομα που ίσως να έχουμε καυγαδήσει ή ανταλλάξει κακές κουβέντες; Είναι γενικότερα επειδή βρισκόμαστε ανάμεσα σε πολλά άτομα; Είναι σε κάποιες καταστάσεις (πχ η ουρά στο σουπερμάρκετ, η αναμονή στο ιατρείο, η μη φιλική ατμόσφαιρα στην εργασία κτλ); Εδώ να πω ότι λίγο άγχος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι φυσιολογικό να έχει κανείς.

 - Την ένταση. Όταν νιώθουμε το άγχος, είναι απλά λίγη εφίδρωση; Είναι μικρή ταχυπαλμία, λίγο τρέμουλο; Ή είναι όλα στον υπέρτατο βαθμό, συν πόνο στην κοιλιά, επιθυμία να πας στην τουαλέτα, τάση φυγής, κακές σκέψεις κτλ, που υποδηλώνουν κρίση πανικού;

 

Αφού σκεφτούμε όλα αυτά, και έχουμε ξεκαθαρίσει τα πράγματα, συνέχεια έχει ο τρόπος επίλυσης του προβλήματος. Χρειάζεται εδώ να πω ότι το άγχος δεν θα περάσει από μόνο του.

Αυτό το λάθος έκανα εγώ. Όταν σιγά-σιγά μου εμφανιζόταν η αγοραφοβία, και δεν μπορούσα να βρίσκομαι ανάμεσα σε πολλά άτομα, θεώρησα σαν λύση το να αποφεύγω τα μέρη που μου προκαλούν το άγχος. Γι' αυτό κι έμενα σπίτι μου. Μέγα λάθος! Όχι μόνο δεν καλυτέρεψε η κατάσταση, αλλά χειροτέρεψε, γιατί όσο αποξενώνεσαι τόσο πιο πολύ αυξάνεται το πρόβλημα. Το άγχος δεν είναι συνάχι για να περάσει μόνο του.

 

Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση face-to-face. Δεν θα είναι εύκολο, όμως μπορεί να επιλυθεί.

 

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης για κάθε μορφή του προβλήματος. Αν για παράδειγμα δεν μπορούμε να είμαστε σε μια αίθουσα με πολύ κόσμο (όπως εγώ στη σχολή μου για παράδειγμα), αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοκιμάσουμε να βρεθούμε σ'εκείνη την αίθουσα. Προσωπικά, δεν μπορούσα να βρίσκομαι καν στη σχολή γιατί υπήρχε και στους διαδρόμους -φυσικά- κόσμος. Αυτό που μου είπε ο ειδικός είναι να πάω στη σχολή, και να μην μπω στο μάθημα. Να πάω σαν βόλτα. Να κάτσω όσο θέλω (προφανώς όχι μόνο 10-20 λεπτάκια), και να φύγω όποτε θέλω. Οπότε αυτό είναι μια αρχή. Αν δεν μπορεί κάποιος να βρίσκεται σε μια αίθουσα με πολλά άτομα, αυτό που χρειάζεται να κάνει είναι να μπει στην αίθουσα, να κάτσει ίσως κοντά στην πόρτα (ή κάπου λίγο πιο μακριά απ'τους υπόλοιπους) και να μείνει εκεί για μισή με μία ώρα, την πρώτη φορά. Αν το πρόβλημα είναι σε μμμ, τότε πάνω κάτω το ίδιο, με το να μένει στο λεωφορείο/μετρό για λίγες στάσεις μόνο. Και σιγά-σιγά να αυξάνει την ώρα παραμονής του. Αυτό μπορεί να γίνει ευκολότερο αν υπάρχει και κάποιο φιλικό πρόσωπο να μας συνοδεύσει ορισμένες από τις φορές, όχι όλες όμως.

 

Αν το θέμα είναι κάποιο πρόσωπο, τότε δεν του/τους δίνουμε σημασία. Είναι σημαντικό να μην έχουμε έγνοια αν μας κοιτάει/κοιτούν, ή τι θα σκέφτεται για μας κτλ. Αν υπήρξε κάποια ένταση μεταξύ μας, τότε, αν επιθυμούμε, προσπαθούμε μήπως και με συνομιλία λυθεί το ζήτημα. Εάν το πρόβλημα είναι ο κόσμος γενικοτέρα, τότε προσπαθούμε να βρισκόμαστε ανάμεσά τους, για να κάνουμε τον εαυτό μας οικείο, και να συνηθίσουμε την ιδέα και την κατάσταση.

 

- Σε γενικό επίπεδο τώρα, αντιμετώπιση του άγχους επιτυγχάνεται με το να γίνουμε πιο κοινωνικοί. Αν δεν κάνουμε τίποτα και είμαστε κρεβάτι-υπολογιστής-κρεβάτι, ή αν έχουμε μια εξαιρετικά βαρετή ρουτίνα, τότε καλό θα ήταν να βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε. Ένα χόμπι, για παράδειγμα. Ίσως κάτι που να περιλαμβάνει και άλλο κόσμο, όπως το να ξεκινήσουμε ένα άθλημα, μαθήματα αυτοάμυνας, μια ξένη γλώσσα σε φροντιστήριο, εθελοντισμός κλπ.

- Να κάνουμε επιτέλους αυτό που πάντα αναβάλουμε, πχ να καθαρίσουμε το δωμάτιό μας, να διαγράψουμε τα περριτά αρχεία στον υπολογιστή, να τελειώσουμε την ιστορία που γράφαμε, το σκίτσο που ζωγραφίζαμε, να πάμε επιτέλους στην τράπεζα για τον χ-ψ λόγο που δεν κάναμε τόσον καιρό, να πούμε αυτό που θέλαμε στον φίλο/η μας κλπ. Πράγματα που τα είχαμε στο μυαλό μας και μας και δεν τα πράτταμε.

- Να δώσουμε προσοχή στον εαυτό μας (αν δεν δίνουμε ήδη). Να ανανεώσουμε την γκαρνταρόμπα μας, να φτιάξουμε την εξωτερική μας εμφάνιση, να γυμνασθούμε για καλύτερο σώμα, πιο υγιεινή διατροφή κλπ. Το συγκεκριμένο βοηθάει, trust me.

- Το σεξ και οι ερωτικές σχέσεις. Η επικοινωνία, τι αυτή είναι με ομιλία, τι με σωματική επαφή, βοηθάει εξαιρετικά. Το να μοιράζεσαι πράγματα και καταστάσεις με κάποιον άλλο μειώνει το στρες και το άγχος, και επιπλέον τονώνει το ηθικό, όπως και την ψυχική υγεία. (Βέβαια αυτό είναι εφικτό εάν το άγχος δεν μας εμποδίζει στο να κάνουμε τις όποιες φιλικές/ερωτικές γνωριμίες και σχέσεις).

 

Πράγματα που δεν βοηθούν, και δεν επιλύουν το πρόβλημα το άγχους είναι το ποτό, τα ναρκωτικά, το τσιγάρο, και χάπια (μόνο αν δεν τα έχει συστήσει κάποιος γιατρός). Το μόνο που κάνουν αυτά είναι να "κουκουλώνουν" την αγχώδη κατάσταση και να την περιορίζουν για όσο κρατά η επίδρασή τους. Δεν είναι λύσεις, και συν τοις άλλοις μπορούν να εθίσουν τον οποιονδήποτε σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.

 

Αν το πρόβλημα του άγχους είναι πολύ έντονο και βλέπει κανείς ότι δεν μπορεί μόνος του να το διορθώσει, τότε προφανώς και πρέπει να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό. Σε κάποιες περιπτώσεις το άγχος συνδέεται και με ψυχολογικούς λόγους, άλυτα θέματα που δεν λήφθηκαν υπόψιν και δεν τους δόθηκε ποτέ προσοχή.

 

Αυτά από μένα. Φυσικά τα έγραψα όλα αυτά από τη δική μου οπτική και εμπειρία, οπότε μπορεί και να μην είναι ολοκληρωμένα. Αν κάποιος άλλος γίνεται να δώσει την όποια συμβουλή, ας το γράψει, είναι καλό να βοηθάμε τους άλλους, γιατί έχω δει ότι το άγχος βασανίζει πάρα πολύ κόσμο.

 

(Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο!)

[d_gkal]

δε τ διαβασα αλλα πειραζει που δεν αγχωνομαι σχεδον ποτε και για κανενα λογο?

[Ison_]

δε τ διαβασα αλλα πειραζει που δεν αγχωνομαι σχεδον ποτε και για κανενα λογο?

 

Αυτό είναι περισσότερο κακό απ' ότι καλό.

[dimitrisOP]

δε τ διαβασα αλλα πειραζει που δεν αγχωνομαι σχεδον ποτε και για κανενα λογο?

καθόλου δεν πειράζει , έτσι πρεπει

[d_gkal]

τελικα ειναι ή οχι καλο?

εγω παντως μια χαρα αισθανομαι!

αγχος μηδεν

[silverado]

τελικα ειναι ή οχι καλο?

εγω παντως μια χαρα αισθανομαι!

αγχος μηδεν

 

[R.Rojer]

Αυτά από μένα. Φυσικά τα έγραψα όλα αυτά από τη δική μου οπτική και εμπειρία, οπότε μπορεί και να μην είναι ολοκληρωμένα. Αν κάποιος άλλος γίνεται να δώσει την όποια συμβουλή, ας το γράψει, είναι καλό να βοηθάμε τους άλλους, γιατί έχω δει ότι το άγχος βασανίζει πάρα πολύ κόσμο.

οι ασκήσεις αναπνοής! βοηθούν πάρα πολύ, αν την κανει καποιος σωστά, μπορει να χαλαρώσει.

[d_gkal]

όποιος δεν έχει άγχος ποτέ και για τίποτα σημαίνει ότι είναι αναίσθητος

ισχύει. ευχαριστώ. καλημέρα

[dimitrisOP]

αναισθησία = μακροζωία 

[johnbond]

τελικα ειναι ή οχι καλο?

εγω παντως μια χαρα αισθανομαι!

αγχος μηδεν

Δεν πιστεύω οτι όντως δεν εχεις ποτέ άγχος..Πχ αν σε πιάσει η αστυνομία και σε πάει στο κρατητήριο,δε μπορεί θα αγχωθεις..Θα ανεβάσεις σφυγμούς κτλ.

Το να έχεις άγχος ως ενός σημείου είναι ευπρόσδεκτο και βελτιώνει την απόδοση σε στιγμές δύσκολες.

Το υπερβολικό άγχος είναι που δημιουργεί προβλήματα.

 

Εγώ πάντως το απολαμβάνω όταν νοιώθω την έξαψη του άγχους..Την αδρεναλίνη να κυλάει,τους σφυγμούς να ανεβαίνουν κτλ

[d_gkal]

ok, για κατι ΣΟΒΑΡΟ θα αγχωθω. λογικη αντιδραση οργανισμου...

τωρα για το παραδειγμα που λες, οχι δε θα αγχωθω (πολυ). προσαρμοζομαι ευκολα σε καταστασεις. θα πω ¨οκ, χαμενος χρονος, ολα ειναι καλα" και το ξεπερναω στα δευτερολεπτα. 

 

κοινως γι0α κανεναν $#@%!$#@% λογο δε χαλιεμαι

σε οποιον αρεσει και μπορει να το κανει ας το κανει εστω και για λιγο, 

[Βασίλης_29]

δε τ διαβασα αλλα πειραζει που δεν αγχωνομαι σχεδον ποτε και για κανενα λογο?

 

Καλά κάνεις.

[stelios_2809]

γειά σας , 

 

εγώ από προσωπική εμπειρία νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί.

γενικά αγχώνομαι , αλλά γελάω και πολύ , κινούμαι γενικά και κάπως το ισορροπεί.

 

τα τελευταία χρόνια όμως , είναι δραματικά τα πράγματα. κυρίως λόγω ρυθμών , εργασιακής ανασφάλειας και αβεβαιότητας πιστεύω.

προσωπικά σχεδόν κάθε μέρα νοιώθω δυνατό στρες στο σώμα μ , σαν να ηλεκτρίζομαι

 

ας μην αναφέρω τριχόπτωση κλπ. θεωρώ ότι ξεκάθαρα είναι θέμα εργασίας. προσπαθώ να βάλω όρια σιγά σιγά , και βοηθάει.

πχ καθόλου δουλειά από σπιτι. μερικά ΣΚ τον τελευταίο καιρό νοιώθω πραγματικός άνθρωπος.

 

έχω δοκιμάσει κάτι βιταμίνες τύπου αλλά δεν κατάλαβα ποτέ κάτι. πιστεύω είναι και πολύ θέμα χαρακτήρα

 

αυτό με τις αναπνοές δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ 

 

απλά θεωρώ ότι δεν είναι τόσο εύκολο , τύπου κατεβάζεις διακόπτη και είσαι κουλ.

[R.Rojer]

 

ας μην αναφέρω τριχόπτωση κλπ.

λοιπον αυτο με την τριχοπτωση το χω ακουσει κι εγώ. παίζει να ναι κι αλήθεια!