Ευθανασία και δικαίωμα στον θάνατο !

[Βασίλης_29]

Επίσης με τους ανήλικους τι γίνεται; Θα μπορεί ο κηδεμόνας (που δεν είναι πάντα γονέας) έστω με συγκατάθεση κάποιων γιατρών να "καταδικάζει σε θάνατο";

 

Εννοείται πως στον ανήλικο τα πάντα εξαρτώνται αποκλειστικά από την απόφαση των γονέων.

 

Οτι συζητάμε αφορά μόνο τους ενηλίκους. Το όριο λογικά θα είναι τα 18.

[Mau-Maus]

Γιατί διάλεξες το θάνατο;

Θέλω να πεθάνω επειδή πιστεύω ότι τέτοια ζωή... δεν έχει αξιοπρέπεια.

Ο θάνατος ήταν και θα είναι πάντα ανάμεσά μας. Πρέπει να ξεπεράσουν το φόβο τους.  Δεν είναι τίποτα. Μας προ λαβαίνει όλους.Μα όλους. Είναι μέρος μας. Γιατί να σοκάρονται που επιλέγω να πεθάνω, λες κι είναι μεταδοτικό;

Σκέψου αυτό:
Κάθεσαι εκεί...ένα μέτρο μακριά.  Τι είναι ένα μέτρο; Μια ασήμαντη απόσταση για κάθε άνθρωπο.
Για μένα, ένα μέτρο μ'εμποδίζει να σ'αγγίξω...

Είναι ένα αδύνατο ταξίδι...Μια ψευδαίσθηση... Μια φαντασίωση... Γι'αυτό θέλω να πεθάνω.

 

Απίστευτος , συγκλονιστικός διάλογος ..  δείτε το ..

[Fotis13]

Γιατί διάλεξες το θάνατο;

 

Θέλω να πεθάνω επειδή πιστεύω ότι τέτοια ζωή... δεν έχει αξιοπρέπεια.

Ο θάνατος ήταν και θα είναι πάντα ανάμεσά μας. Πρέπει να ξεπεράσουν το φόβο τους.  Δεν είναι τίποτα. Μας προ λαβαίνει όλους.Μα όλους. Είναι μέρος μας. Γιατί να σοκάρονται που επιλέγω να πεθάνω, λες κι είναι μεταδοτικό;

Σκέψου αυτό:

Κάθεσαι εκεί...ένα μέτρο μακριά.  Τι είναι ένα μέτρο; Μια ασήμαντη απόσταση για κάθε άνθρωπο.

Για μένα, ένα μέτρο μ'εμποδίζει να σ'αγγίξω...

Είναι ένα αδύνατο ταξίδι...Μια ψευδαίσθηση... Μια φαντασίωση... Γι'αυτό θέλω να πεθάνω.

 

Απίστευτος , συγκλονιστικός διάλογος ..  δείτε το ..

Συγκλονιστικη ταινια .

Καθε ανθρωπος θα πρεπει να μπορει να επιλεξει το ποτε και πως θα πεθανει  ειδικα σε περιπτωσεις οπως αυτες που εχετε συζητησει .Ειναι αναφαιρετο δικαιωμα του και δειγμα πολιτισμου και σεβασμου της ανθρωπινης αξιοπρεπειας .

[ScorpioX777]

Δεν θα μπορουσα με τιποτα να ανεχτω να με βλεπει η οικογενεια μου να εχω γινει 50 κιλα με πεσμενα μαλλια και ζαρωμενο.Πειτε το αξιοπρεπεια, εγωισμο αλλα θα ηθελα να θυμουνται τις καλες στιγμες απο εμενα και οχι ενα ερειπιο.Αν μπορουσα νομικα θα το εκανα ετσι, αν οχι ισως εβρισκα αλλο τροπο...

[Lanike71]

Δύσκολες καταστάσεις.

 

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι πιο δύσκολο : Ο φόβος του επερχόμενου πόνου ή ο φόβος ότι δεν υπάρχει ελπίδα ζωής.

Δεν ξέρω τι θα διάλεγα, ειδικά στην ηλικία που είναι ο κ.Βέλλιος.Σε καμία περίπτωση όμως δεν είμαι κατά της ευθανασίας.

[Malthador]

Δεν θα μπορουσα με τιποτα να ανεχτω να με βλεπει η οικογενεια μου να εχω γινει 50 κιλα με πεσμενα μαλλια και ζαρωμενο.Πειτε το αξιοπρεπεια, εγωισμο αλλα θα ηθελα να θυμουνται τις καλες στιγμες απο εμενα και οχι ενα ερειπιο.Αν μπορουσα νομικα θα το εκανα ετσι, αν οχι ισως εβρισκα αλλο τροπο...

 

Επειδή αυτό το επιχείρημα έχει ξαναπαίξει, αλήθεια το έχω απορία: Αν το παιδί σου, ο γονιός σου, ο/η σύζυγός σου κοκ, σου έλεγε «δεν γουστάρω να σου είμαι βάρος και δεν θέλω να βλέπεις ζαρωμένο», τι θα απαντούσες; Θα του έλεγες «go for it» ή θα του έλεγες «στάκα να το συζητήσουμε»; Θέλω να πω, είναι μία άποψη που όποιος την έχει την έχει επιλεκτικά για την πάρτη του ή είναι κάτι που θέλει να ισχύει για οποιοδήποτε κοντινό του πρόσωπο;

 

Και από την άλλη οπτική, επειδή είχα γνωστό που έπασχε και πέθανε από ALS, πραγματικά θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ σοβαρά αν όντως ήθελα να ζήσω με τέτοιου είδους ασθένεια. Αν όμως γυρνούσε το παιδί μου και μου έλεγε «θέλω να σε ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται», τότε θα το σκεφτόμουν χίλιες φορές περισσότερο. Θέλω να καταλήξω ότι είναι τόσο πολύπλοκο ζήτημα, που δύσκολα θα νομοθετηθεί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε στις περιπτώσεις που θα μπορούσε να εφαρμοστεί.

[evabb]

Επειδή αυτό το επιχείρημα έχει ξαναπαίξει, αλήθεια το έχω απορία: Αν το παιδί σου, ο γονιός σου, ο/η σύζυγός σου κοκ, σου έλεγε «δεν γουστάρω να σου είμαι βάρος και δεν θέλω να βλέπεις ζαρωμένο», τι θα απαντούσες; Θα του έλεγες «go for it» ή θα του έλεγες «στάκα να το συζητήσουμε»; Θέλω να πω, είναι μία άποψη που όποιος την έχει την έχει επιλεκτικά για την πάρτη του ή είναι κάτι που θέλει να ισχύει για οποιοδήποτε κοντινό του πρόσωπο;

 

Και από την άλλη οπτική, επειδή είχα γνωστό που έπασχε και πέθανε από ALS, πραγματικά θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ σοβαρά αν όντως ήθελα να ζήσω με τέτοιου είδους ασθένεια. Αν όμως γυρνούσε το παιδί μου και μου έλεγε «θέλω να σε ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται», τότε θα το σκεφτόμουν χίλιες φορές περισσότερο. Θέλω να καταλήξω ότι είναι τόσο πολύπλοκο ζήτημα, που δύσκολα θα νομοθετηθεί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε στις περιπτώσεις που θα μπορούσε να εφαρμοστεί.

 

προφανως κι αν τεθει τετοιο θεμα μεσα σε μια οικογενεια και βεβαια πρεπει να υπαρξει συζητηση, στην κατασταση ομως που ειναι η νομοθεσια σημερα δεν τιθεται καν η συζητηση γιατι απλα δεν υπαρχει επιλογη, αρα αυτο δεν ειναι χειροτερο;

[ScorpioX777]

Επειδή αυτό το επιχείρημα έχει ξαναπαίξει, αλήθεια το έχω απορία: Αν το παιδί σου, ο γονιός σου, ο/η σύζυγός σου κοκ, σου έλεγε «δεν γουστάρω να σου είμαι βάρος και δεν θέλω να βλέπεις ζαρωμένο», τι θα απαντούσες; Θα του έλεγες «go for it» ή θα του έλεγες «στάκα να το συζητήσουμε»; Θέλω να πω, είναι μία άποψη που όποιος την έχει την έχει επιλεκτικά για την πάρτη του ή είναι κάτι που θέλει να ισχύει για οποιοδήποτε κοντινό του πρόσωπο;

 

Και από την άλλη οπτική, επειδή είχα γνωστό που έπασχε και πέθανε από ALS, πραγματικά θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ σοβαρά αν όντως ήθελα να ζήσω με τέτοιου είδους ασθένεια. Αν όμως γυρνούσε το παιδί μου και μου έλεγε «θέλω να σε ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται», τότε θα το σκεφτόμουν χίλιες φορές περισσότερο. Θέλω να καταλήξω ότι είναι τόσο πολύπλοκο ζήτημα, που δύσκολα θα νομοθετηθεί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε στις περιπτώσεις που θα μπορούσε να εφαρμοστεί.

Αυτο που εγραψα ισχυει μονο για εμενα, σε ολες τις αλλες περιπτωσεις θα το συζητουσα αλλα δεν θα ελεγα στον αλλο να το κανει η να μην το κανει γιατι ισως επαιρνε την λαθος αποφαση στην ψυχολογικη κατασταση που θα βρισκοταν λογω της ασθενειας.Οσο αυτο που εγραψες  για τα παιδια θα τους ελεγα οτι καταλαβαινω οτι θελουν να με εχουν οσο πιο πολυ γινεται μαζι τους, αλλα οτι δεν μπορω εγω να ζησω ετσι.Αυτα για τωρα γιατι εχω αρχισει και συγκινουμαι.

[tsourakis13]

Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με ALS το 2013 και το Μάιο του 16 απεβίωσε. Αν και δεν έφτασε στο σημείο που είναι άλλοι ασθενείς με την ίδια ασθένεια(ολική παράλυση, αναπνοή και τροφή από σωληνάκια) μπορώ να πω με σιγουριά ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η ευθανασία είναι μια αξιοπρεπής και γαλήνια κατάληξη.

 

Όταν βλέπεις τον εαυτό σου να καταβάλλεται μέρα με τη μέρα, τόσο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ελπίδα, είναι σπουδαίο να μπορείς να επιλέξεις την κατάλληλη στιγμή για να τελειώσει το μαρτύριο σου. Φυσικά θα πρέπει πρώτα να το αποδεχτείς εσύ ο ίδιος και εφόσον οι δικοί σου άνθρωποι σε αγαπούν, θα δείξουν κατανόηση για την επιλογή σου. Για τη λύτρωση σου.

 

Όλα τα υπόλοιπα και οι επιθυμίες των γύρω έρχονται σε δεύτερη μοίρα.. Φυσικά και κανείς μας δεν θέλει να χάσει τον άνθρωπο του αλλά όταν η κατάσταση είναι τέτοια και τον βλέπεις να ταλαιπωρείται, είναι σκληρό να του πεις "μείνε", αναγκάζοντας τον να συνεχίσει να υπομένει ένα μαρτύριο. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον...

 

Τώρα για τις περιπτώσεις που ο ασθενής δεν είναι σε θέση(νοητικά) να αποφασίσει ο ίδιος για τον εαυτό του, δεν έχω άποψη και το θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση.

 

Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στο κοντινό μέλλον. Άλλωστε εδώ δεν έχει γίνει κάτι σε άλλα και άλλα σοβαρά κράτη, θα ασχοληθεί η μπανανια μας με ένα τόσο σοβαρό και αμφιλεγόμενο θέμα;

[saxos55]

http://www.lifo.gr/now/tech_science/106621

 

Ο σωματικός πόνος δεν αναφέρεται ως το βασικό κίνητρο του ασθενούς. Τα κύρια κίνητρα για την επιλογή αυτού του τρόπου θανάτου φαίνεται πως είναι ψυχολογικοί λόγοι, ο φόβος απώλειας της αυτονομίας, η αδυναμία απόλαυσης της καθημερινής ζωής και άλλες μορφές στρες.

[Malthador]

Εννοειται δε συζηταμε για Alzheimer's και ανοια γενικα, ο ασθενης που εχει αυτα τα νοσηματα δε μπορει να δωσει συγκαταθεση.

 

Στις χώρες που ισχύει μπορείς να δώσεις προ-συγκατάθεση; Ξέρω 'γω αν νοσήσει κάποιος από Alzheimer's μπορεί να δηλώσει εκ των προτέρων ότι «όταν φτάσω στο τάδε σημείο (να μην αναγνωρίζω τα παιδιά μου π.χ.) βοηθήστε με να φύγω»;

[Vapir]

θεωρώ πολύ άρρωστο να θες να κρατήσεις στην ζωή κάποιον που υποφέρει και δεν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Αν το παιδί δεν καταλαβαίνει πως ο γονιός του βασανίζεται δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον κρατάει στη ζωή με το έτσι θέλω ,ναι δε θες να χάσεις τον γονιό σου ? όλοι πεθαίνουν μια μέρα και όλοι θα πεθάνουμε deal with it.
Γιαυτό πιστεύω θα ήταν καλό όπως κάποιοι έχουν προνοήσει και κάνουν διαθήκες χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας έτσι να υπήρχε και η επιλογή να δηλώνεις τι θες να συμβεί σε περίπτωση που βρεθείς σε μη αναστρέψιμη κατάσταση που σε καθιστά ανίκανο να λειτουργήσεις πνευματικά και σωματικά. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για εσένα. 

[tommy2486]

Υπάρχει και ταινία που μου διαφεύγει ο τίτλος της (δεκαετίας 70 ή 80) που είναι ένας ανάπηρος πολέμου που δεν μπορεί να μιλήσει και να κουνηθεί και όλοι κάνουν τα πάντα για να ζήσει ενώ αυτός θέλει να φύγει. Αληθινή ιστορία. 

 

Προσωπική άποψη είναι ναι, είναι στην ευχέρεια του καθένα να αποφασίσει πως θέλει να φύγει εφόσον πράγματι το έχει αποφασίσει για τον οποιονδήποτε λόγο και ειδικά για τέτοια ασθένεια που είναι σίγουρο ότι θα ταλαιπωρηθεί ο ίδιος και θα σπαράζουν οι γύρω του βλέποντας την μεταμόρφωση. Επειδή έχω τους τελευταίους 10 μήνες να πηγαινοέρχομαι σε κέντρα αποκατάστασης, ψυχιατρικές κλινικές και κέντρα υποστήριξης δεν θεωρώ ότι μετά από τέτοιες εμπειρίες θα έχει κάποια αμφιβολία ο οποιοσδήποτε για το τι θα πρέπει να ισχύει σε νομικό επίπεδο για το συγκεκριμένο θέμα. 

 

Αυτή είναι η ταινία Johnny Got His Gun (1971) για την οποία οι Metallica έγραψαν αυτό το τραγούδι (One)

[ginap]

Πιστεύω ότι είναι επιλογή του καθενός να διαλέξει τι θέλει να κάνει, να πει αν φτάσω στο τάδε σημείο βοηθήστε με να πεθάνω να το έχει προ αποφασίσει μόνος του όταν είχε την λογική του, όπως επίσης είναι επιλογή του καθενός και με σώας τα φρένας να θέσει τέρμα στη ζωή του αν το έχει αυτός αποφασίσει μόνος του.

Το μόνο κρίσιμο ερώτημα είναι αν δεν το έχει προ αποφασίσει και τον θέτουν τρίτα πρόσωπα σε αυτή την διαδικασία χωρίς την έγκρισή του. Εκεί δεν ξέρω τι θα έπρεπε να γίνει. Εγώ πάντως δεν θα άφηνα τη μητέρα μου να ταλαιπωρείται αν είχε Alzheimer και είχε φτάσει σε ένα σημείο μη επιστροφής όπως ούτε και εγώ θα ήθελα, όσο και να την λατρεύω. Θα την λύτρωνα από το μαρτύριο αν είχα το δικαίωμα. Έχω ζήσει δίπλα σε ανθρώπους με αυτή την αρρώστια και ξέρω καλά πως είναι. 

Άλλωστε όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, και όλοι έχουμε το δικαίωμα να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια!

[Flaoutistas]

Φυσικά και θα επρεπε να υπαρχει το δικαιωμα της ευθανασιας. Το να εχεις ανθρωπους να υποφερουν εξαιτιας καποιας νοσου που δεν επιδεχεται θεραπεια και εχουν μια πολυ χαμηλη ποιοτητα ζωης αβασταχτη με πονους και ολα τα παρελκομενα δε νομιζω οτι ειναι αυτο που επιδιώκει η ιατρικη. Ενας απο τους λογους που δεν εχει προχωρησει σε πολλες χωρες ειναι η θρησκοληψια ιδιως η ισπανια και η ιταλια οπου το βατικανο λύνει και δένει. Οταν αυτοι που ασκουν την εξουσια επηρεαζονται απο την εκκλησια η οποια λεει οτι μονο ο θεος μπορει να παρει τη ζωη, θεωρει εργο θεαρεστο καποιος να υποφερει μεχρι την τελευταια του ανασα και φονο να τον ανακουφισεις απο το αυτο το μαρτυριο (οταν εχει αποκλειστει προφνως καθε αλλη λυση). 

Θα ηθελα να ρωτήσω επισης αν καποιος ψυχιατρος ή ψυχολογος εδω γνωριζει, αν ειναι ευκολο να διαχωριστει αν ο ασθενης οντως επιθυμει την ευθανασια η αν μπορει να εχει καταθλιψη απο τη νοσο.