Αρρωστημένο άγχος/στρες

[Στεφανος123]

@Funbreaker Μη περιμενεις απο καποιον να σου δωσει μια θεραπεια και να γινεις απο τη μια μερα στην αλλη τελειος εσωτερικα.
Στα λεω αυτα γιατι κεγω εχω περασει πολυ στρεσογονες καταστασεις και αυτο ξεκινα βαθεια μεσα σου.Αν εισαι παχυσαρκος,ξεκινα διαιτα  και μια γυμναστικη που σου αρεσει.Το περπατημα στη παραλια προσωπικα με ηρεμει και επισης μπορεις να απευθυνθεις σε ψυχολογο.Αν δεν παιζουν χρηματα,ψαξε στο διαδικτυο για δωρεαν συνεδριες γτ παιζει το σεναριο αυτο.Αν υπαρχουν πραγματα που φοβασαι να κανεις στην καθημερινοτητα σου με αποτελεσμα να τα αποφευγεις,να ξερεις οτι δεν το πολεμας ετσι και το αφηνεις να σε κυριαρχησει.

Και κατι τελευταιο,ολα ειναι στο μυαλο.

[DDevil]

ε προφανώς.

 

 

Τι εννοείς αν είναι πρόβλημα υγείας?

 

 

Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια και γενικά τα "παυσίπονα" σαν την πεζοπορία και τα μπαλώματα δεν αποτελούν λύση. Ψάχνω κάτι πιο ριζικό.

 

Kαι ομως φιλε. Η γυμναστική ειναι ο νουμερο ένα τροπος να χαλαρώσεις και να αποκτησεις αυτοπεποιθηση. Ξεπερνάς τα ορια και τους φοβους σου. Αλλα οκ αφου δεν θελεις δεν υπάρχει προβλημα. Πηγαινε να σε ριξουν στα φάρμακα οι "ειδημονες".

 

Τα φάρμακα δεν θα σε σώσουν η σκληραγωγια του χαρακτηρα καλλιεργειται και απο τη γυμναστική και την εκπαιδευση και οχι απο εναν καναπέ. Θα πρέπει επισης να εκπαιδευτεις στην κοντρα διοτι θα αντιμετωπισεις (αν δεν μεινεις μεσα στο σπιτι) ουκ ολιγους ειτε εχθρους ειτε ανθρωπους με αντικρουομενα συμφεροντα και αποψεις με τους οποιους θα πρέπει μεν να έρθεις σε αντιπαραθεση αλλα τοσο οσο να μην σε βγάλουν εκτος ορίων. Γιατι αμα σε βγάλουν εκτος οριων όπως ειπες και εσυ θα θολώσεις και δεν θα ξέρεις τι πρέπει να πεις και τι μηνυματα

να δώσεις.

[sam75]

Έχω το εξής πρόβλημα από πάντα:

 

Πολλές φορές όχι μόνο σε συνθήκες πίεσης αλλά και σε πιο καθημερινές συνθήκες με πιάνει έντονο στρες με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αποδώσω όπως αποδίδω όταν είμαι ήρεμος.

Το πλάνο θολώνει, το IQ μου πέφτει καμιά 50ριά μονάδες, συγκρατώ το 10% των πληροφοριών που δέχομαι κτλ.

Αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα και στην δουλειά (ειδικά σε περιόδους που βρίσκομαι σε νέο εργασιακό περιβάλλον) αλλά και στις γενικότερες συναναστροφές μου όπου φαίνομαι σαν χαζός. Αντιθέτως, όταν είμαι ήρεμος αποδίδω πολύ καλά σε όλες τις δραστηριότητες, επαγγελματικές και κοινωνικές.

 

Επειδή δεν θέλω να την βγάλω έτσι μια ζωή,

αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω.

Που πρέπει να ψάξω? Γιόγκες? Διαλογισμούς? Ψυχολόγους? Σεμινάρια?

Δεν ξέρω τι συνίσταται αλλά δεν τα πολυγουστάρω κιόλας τα παραπάνω χιπστεροhobbies.

 

Για πείτε αν έχετε κανα παρόμοιο πρόβλημα ή γνωρίζετε κάτι σχετικό και τι προτείνετε.

Να ρωτήσω... Πόσο ετών είσαι; ζεις μόνος ; κοπέλα υπάρχει; όταν αγχώνεσαι τι ακριβώς νιώθεις;

[Τοξοβόλος___U__K]

Μίλα σε έναν θεραπευτή.Ψυχολόγο ή ψυχίατρο ιδανικά εξειδικευμένο κ έμπειρο στη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία.

[Mau-Maus]

Έλλειψη σεροτονίνης εχει ο εγκέφαλος σου

για περισσότερα γκουγκλαρε, μην τα θες όλα στο πιάτο

[zampONakiaskiou]

Από πρόπερσι το καλοκαίρι και έπειτα από το πρώτο "σοβαρό" επεισόδιο κρίσης άγχους, ή πανικού όπως θέλεις πέστο, ψιλοτυρρανιέμαι...

Έχω αρκετά από τα συμπτώματα που αναφέρεις και αρκετά ακόμα... :Ρ

Μετά την πρώτη ολοκληρωμένη κρίση που σου ανεφερα κι αφού πέρασαν 2 βδομάδες συνεχόμενου άγχους για υποτροπή, (μιλάμε για εμμονή ότι κάτι θα πάθω και οποιαδήποτε αδιαθεσία μου θα οδηγούσε σε ακόμα μία κρίση, άρνηση να βγω με φίλους, μηδέν όρεξη για τσεξακι, ζαλάδες ταχυκαρδίες και τα τοιαύτα..) απευθύνθηκα σε ψυχίατρο ο οποίος με παρέπεμψε σε καρδιολόγο και έλεγχο θυρεοειδούς για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να είναι το πρόβλημα σωματικό..

Εν τέλει δεν ήταν... :Ρ

Λίγο η οκνηρία μου, λίγο η ελαφριάς ( μορφής κατάθλιψης μου τα προηγούμενα χρόνια, (δεν έβγαινα πολύ λόγω οικονομικών και άλλων συνθηκών,πίεση σε δουλειά κι έξω από αυτή, χρήση ουσιών που δεν βοηθούσαν, γενικά κρατούσα πράματα μέσα μου, ε κάποια στιγμή κι ο οργανισμός έσκασε και είπε ΩΠΑ!

 

Για να μην μακρυγορώ, δεν έχω κάνει αρκετά για να ξεπεράσω το πρόβλημα, για την ακρίβεια δεν έχω κάνει όσα θα μπορούσα να κάνω ( είναι δύσκολο να αλλαξεις συνήθειες) αλλά σίγουρα είμαι σε καλύτερη κατάσταση.. Που και που το άγχος έρχεται για να μου θυμίσει πώς είναι ακόμα εδώ βέβαια.Σε πιο χαλαρούς ρυθμούς αλλά έρχεται...

 

Τι θα σου συνιστούσα; Άθληση... Δεν λέω να πας να πλακωθείς στο γυμναστήριο και να γίνεις ντουκι!όχι πως είναι κακό αυτό...

Τρεξιματάκι καθημερινό, ή κολύμπι.

Δεν έχεις χρόνο; Βαριέσαι;Κι εγώ κι η κατάθλιψη μου τα ίδια λέγαμε...Είμαι σίγουρος πως ένα 45λεπτο μία ωρίτσα μπορείς να τη βρεις.Κι αν βρείς και παρέα ακόμα καλύτερα.

Προσπάθησε να απαλλαγείς από την ρουτίνα που σε απομονώνει.Ακόμα κι αν είναι ωραία η ρουτίνα...Π.χ σειρές ταινίες κτλ. Ωραία κι αυτά αλλά με μέτρο..

Προσπάθησε κάθε μέρα να κάνεις και κάτι διαφορετικό και να κρατάς το μυαλό σου απασχολημένο με καινούρια πράγματα που σου αρέσουν...

Οταν σε πιάνει το άγχος/δυσφορία, ξεκινάς παίρνοντας σωστές αναπνοές και καθαριζεις το μυαλο σου από οτιδήποτε αρνητικό.π πραγματικά ΔΕΝ είναι δύσκολο!

 

Μη χάνεις ευκαιρία για μια χαλαρή βόλτα και γενικά τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους.

 

ΒΡΕΣ ΤΑ με τον εαυτό σου!Η χαμηλή αυτοπεποίθηση δεν βοήθησε ποτέ κανένα!Αν διαβάζεις, ένα βλέφαρο σε Όσσο ή Μπουκαι δε θα έβλαπτε..Και ΜΟΙΡΑΣΟΥ τους προβληματισμούς σου με τους δικούς σου ανθρώπους, ειτε αυτοί είναι οικογένεια, φίλοι, γυναίκα..Μην τα κρατάς μέσα σου δεν υπάρχει λόγος..

 

Ότι σε χαλάει απομάκρυνε το από τη ζωή σου! Πίστεψε με είναι το πιο εύκολο από όλα τα παραπάνω κι ας μη του φαίνεται :Ρ

 

Εννοείται πως όσα αναφέρω είναι πράγματα που στα λέω γιατί βοήθησαν εμένα.

Μπορεί εγώ να είμαι ανώμαλος και να μη θέλω να στραφω στη βοήθεια από κάποιον ειδικευμένο γιατρό-ψυχίατρο, αλλά σε καμία περίπτωση δε θέλω να σε κανω να πιστέψεις πως οι άνθρωποι είναι κομπογιαννίτες..

Απλά επέλεξα (μετά τη μοναδική φορά που στράφηκα σε ψυχίατρο, ώντας ανίκανος να βγάλω άκρη μοναχός μου) να αντιμετωπίσω το πρόβλημα από τη ρίζα!Αλλάζοντας όλα όσα με έφεραν σε αυτή τη θέση χωρίς τη βοήθεια κάποιου τρίτου ή κάποιας φαρμακευτικής αγωγής...

Εννοείται πως αν δεν έβλεπα βελτίωση ή αν παρατηρήσω ότι πεφτω πάλι δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ζητήσω βοήθεια...

 

Χαλαρά η ζωή είναι ωραία όπως έλεγε κι ο δε θυμάμαι ποιος!

[jennyV]

Οι συμφορουμίτες έχουν απόλυτο δίκιο. Η γυμναστική είναι ένα απο μεγαλύτερα όπλα εναντίον του αγχους. Σε χαλαρώνει και σε εκτονώνει. Για μένα, που είμαι εξαιρετικά αγχώδης και καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις, αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί πάντα τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης του άγχους.(είναι κι αποδεδειγμένο επιστημονικά κατα τη διαρκεια της άσκησης εκλύονται ενδορφίνες,σερετονίνη). Επιπλέον όταν με πιάνει τρελό αγχος παίρνω βαθιές ανάσες και λέω -κυρίως από μέσα μου, αλλά σε πολύ δύσκολές περιπτώσεις κι αν είμαι εντελώς μόνη μου και δυνατα- "ηρέμησε, συγκεντρώσου" ή κάτι τέτοιο. Βοθάει επίσης η συναναστροφή με φίλους, η ενασχόληση με κατοικίδια κι ακόμα το να αφιερώνεις λίγη ώρα κάθε μέρα σε κάτι που πραγματικά σε χαλαρώνει, ακόμα κι αν αυτό είναι μια ένοχη απόλαυση όπως η δική μου, που τσεκάρω τα ξενα κουτσομπολιστικά sites τύπου dailymail. Έχω ακούσει επίσης ότι να γράφεις όσα σε αγχώνουν είναι ένας καλό τρόπος αντιμετώπισης του άγχους. Για πιο δραστικά μόνο ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να σε βοηθήσει.

[sam75]

Έχω το εξής πρόβλημα από πάντα:

 

Πολλές φορές όχι μόνο σε συνθήκες πίεσης αλλά και σε πιο καθημερινές συνθήκες με πιάνει έντονο στρες με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αποδώσω όπως αποδίδω όταν είμαι ήρεμος.

Το πλάνο θολώνει, το IQ μου πέφτει καμιά 50ριά μονάδες, συγκρατώ το 10% των πληροφοριών που δέχομαι κτλ.

Αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα και στην δουλειά (ειδικά σε περιόδους που βρίσκομαι σε νέο εργασιακό περιβάλλον) αλλά και στις γενικότερες συναναστροφές μου όπου φαίνομαι σαν χαζός. Αντιθέτως, όταν είμαι ήρεμος αποδίδω πολύ καλά σε όλες τις δραστηριότητες, επαγγελματικές και κοινωνικές.

 

Επειδή δεν θέλω να την βγάλω έτσι μια ζωή,

αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω.

Που πρέπει να ψάξω? Γιόγκες? Διαλογισμούς? Ψυχολόγους? Σεμινάρια?

Δεν ξέρω τι συνίσταται αλλά δεν τα πολυγουστάρω κιόλας τα παραπάνω χιπστεροhobbies.

 

Για πείτε αν έχετε κανα παρόμοιο πρόβλημα ή γνωρίζετε κάτι σχετικό και τι προτείνετε.

Όταν το παθεις ανεβάζεις παλμους/πίεση;

Σε πιάνει ζαλη; κρυος ιδρώτας; έχεις μήπως θέματα με το στομάχι ; γενικά γράψε μου πως αρχίζει, πόση ώρα κρατάει, πως τελειώνει;

[akpe]

Νομίζω δεν εκδηλώνεται το ίδιο στον καθένα.

Εμένα προσωπικά με πιάνει ιδρώτας, εξάψεις (αν το περιγράφω σωστά) κάποιας μορφής ζαλάδα (δεν το λες και ίλιγγο, μια «θολούρα» ας πούμε), αίσθημα παλμών οι οποίοι ανεβαίνουν γύρω στους 120, και υπερευαισθησία σε θορύβους. Αρχίζει εντελώς ξαφνικά, άλλες φορές εκτονώνεται (με έντονη θολούρα/ζάλη, σε σημείο να πρέπει να τρέξω στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στη μούρη μου -μόνο έτσι ηρεμώ κάπως-, παλμοί ακόμα περισσότεροι και έντονοι για ~μισό λεπτό (το πολύ), και μετά τέλος), άλλες φορές απλά ηρεμώ σιγά σιγά. Κάποιες μέρες είμαι συνέχεια έτσι, να'ναι καλά η ΓΑΔ.

 

Από χτες, μάλλον αφού πέρασα περίπου δυο βδομάδες με τρέξιμο και περισσότερες ευθύνες απ'όσο είχα συνηθίσει, με έχει ξεσκίσει. Πρώτη φορά έπαθα κρίση πανικού έξω σε μαγαζί, και ενώ συνήθως καταφέρνω να το κουμαντάρω, ήμουν έτοιμος να πετάξω κάτω τα ψώνια και να φύγω. Τελικά ηρέμησα με το που βγήκα, αλλά με το που γύρισα σπίτι πάλι τα ίδια. Είχα να φοβάμαι να σηκωθώ από τυο κρεββάτι από την πρώτη φορά που το έπαθα αυτό, το 2008. Sigh.

Σε τέτοιες περιπτώσεις το μόνο που βοηθάει είναι η άσκηση, να βγω για περπάτημα ξέρω γω να ασχοληθώ εντατικά με κάτι (έστω με κάποιο game) ή να πέσω για ύπνο.

Για την άσκηση γενικά, έχω ακούσει πως βοηθάει ΚΑΙ τη στιγμή που σε πιάνει άγχος/κρίση πανικού, καθώς ενεργοποιείται το γαμημένο fight or flight, οπότε με το να αθληθείς εσύ, έστω με περπάτημα, φαντάζομαι ικανοποιείς το flight. Δεν ξέρω αν παίζει και θέμα αδρεναλίνης.

Γενικά, βλέπω ψυχολόγο εδώ και χρόνια και με έχει βοηθήσει αρκετά, όχι απλά στο να το κουμαντάρω. Σε σημείο από καθημερινές κρίσεις τώρα να έχω μια το μήνα, και αν. Αλλά πιστεύω απλά το να μιλάς για αυτό, έστω σε κάποιο σημείο, βοηθάει.

Επίσης, όταν με πιάνει καθημερινά, το «συνέχεια» που είπα πιο πριν, κάνω τη μαλακία και δεν τρώω καλά. Λογικό μεν αφού δεν έχω όρεξη για τίποτα, έλα όμως που σε όλα τα παραπάνω προστίθενται και αδυναμία και εξάντληση που τα κάνουν χειρότερα.

Επεξ/σία 3 Οκτωβρίου 2016 από akpe

[DDevil]

Φιλε εχω κατι καλες γιατρινες να σου συστησω .... αμα θες και εισαι ανοιχτος ... θα σου περάσουν όλα ή καλυτερα θα σε πιάσει μια ταχυκαρδια που δεν θα θες να τελειώσει όμως !

[logistoulis]

Έχω το εξής πρόβλημα από πάντα:

 

Πολλές φορές όχι μόνο σε συνθήκες πίεσης αλλά και σε πιο καθημερινές συνθήκες με πιάνει έντονο στρες με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αποδώσω όπως αποδίδω όταν είμαι ήρεμος.

Το πλάνο θολώνει, το IQ μου πέφτει καμιά 50ριά μονάδες, συγκρατώ το 10% των πληροφοριών που δέχομαι κτλ.

Αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα και στην δουλειά (ειδικά σε περιόδους που βρίσκομαι σε νέο εργασιακό περιβάλλον) αλλά και στις γενικότερες συναναστροφές μου όπου φαίνομαι σαν χαζός. Αντιθέτως, όταν είμαι ήρεμος αποδίδω πολύ καλά σε όλες τις δραστηριότητες, επαγγελματικές και κοινωνικές.

 

Επειδή δεν θέλω να την βγάλω έτσι μια ζωή,

αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω για να το διορθώσω.

Που πρέπει να ψάξω? Γιόγκες? Διαλογισμούς? Ψυχολόγους? Σεμινάρια?

Δεν ξέρω τι συνίσταται αλλά δεν τα πολυγουστάρω κιόλας τα παραπάνω χιπστεροhobbies.

 

Για πείτε αν έχετε κανα παρόμοιο πρόβλημα ή γνωρίζετε κάτι σχετικό και τι προτείνετε.

Γραφτά όλα στη πουτσα σου εκτός από τα 2-3 άτομα στη ζωή σου που θα αξίζει να ασχοληθείς μαζί τους σοβαρά. Με παραπάνω δεν έχει νόημα

 

Επίσης πιασε ένα χόμπι και κάτι αθλητικό που να βρίσκεις ενδιαφέρον, να βελτιώσεις τη κατάσταση σου και να ανέβει η ψυχολογία σου.

 

Μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά, γίνε και λίγο παραλίας, αλλιώς στο τέλος θα τρελαθείς

 

Εγω πλέον τούς έχω όλους χεσμενους και το ξέρουν καλά, στη δουλειά πχ τους έχω ξεκαθαρίσει να μη μου τα κάνουν μπαλόνια αφού κάνω αυτό που πρέπει όταν πρέπει και έχω βρει μια σχετική ησυχία

 

Στις προσωπικές μου σχέσεις τα πράγματα έχουν γίνει χαλαρά, ότι δίνουν παίρνουν και ίσως και λιγότερο γιατί λιγοι δίνουν πράγματα που πραγματικά αξίζουν

 

Με κάποια μέλη της οικογένειας μου είμαι πολύ δεμένος με τη γυναίκα φυσικά που είμαι τυχερός που την έχω και ελάχιστους φίλους που γενικά έχουμε χαλαρή σχέση

 

Όλοι οι υπόλοιποι να κόψουν το λαιμό τους δε θα σκασω για κανέναν

 

Επίσης άρχισε και κάνε πράγματα που θα στη βαρεσουν χωρίς πολλή σκέψη, είτε πχ είναι ένα χαζό έξοδο (με μέτρο) ή ένα χαζό χόμπι

 

Βασικά κάνε κατά 80-90% αυτό που γουσταρεις και το υπόλοιπο 10-20 αυτό που πρέπει και σε καταπιέζει, αλλιώς δε βγαίνει η ζωή. Αν δεν έχεις κάτι να περιμένεις να συμβεί ευχάριστο και απλά μπαίνεις στον αυτόματο πιλότο της σαπιλας απλά είσαι νεκρός και δε το έχεις καταλάβει.

 

Δουλειά και λεφτά κάνε κυρίως για να περνάς καλά, όχι για να δειχτεις σε κάνενα παπάρα. Αυτοί είναι ξένοι που σε έχουν χεσμενο και πρέπει να τους έχεις κι εσύ.

 

Και τέλος άλλαξε ψυχολογία, όσο θα νιώθεις θύμα θα είσαι θύμα. Γίνε λίγο τσαμπουκας και ας φας και τα μούτρα σου.

Όσο είσαι κότα όσο επιτυχημένος και να γίνεις άντε να αναβαθμιστείς σε κότα που κάνει χρυσά αυγά για άλλους, αλλά η ουσία της κότας δεν αλλάζει.

 

Όταν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου απλά κατουρας τους πάντες δε σε πιάνει τίποτα.

Όμως φρόντισε να νιώθεις καλά για τους σωστούς λόγους

[bedazzled]

Φιλε εχω κατι καλες γιατρινες να σου συστησω .... αμα θες και εισαι ανοιχτος ... θα σου περάσουν όλα ή καλυτερα θα σε πιάσει μια ταχυκαρδια που δεν θα θες να τελειώσει όμως !

 

Γιατρίνες, δικηγορίνες... τι κονέ έχεις ρε μπαγάσα! 

[DDevil]

Γιατρίνες, δικηγορίνες... τι κονέ έχεις ρε μπαγάσα! 

 

Έπαιζα μπάλα με μια που ηταν στην εισαγγελεια περυσι. Δεν την έβγαλα βολτα ... με έβγαλε. Ηρθε με πήρε με την audi και μου λεει πάμε οπου γουστάρεις. Ειχα μεινει λιγο μαλακας αλλα μετά το ξεπέρασα.

 

Φιλε οποιος γυριζει .... μυριζει. Αμα ψάχνεσαι ολο και κάτι βρίσκεις. Φορα κυριλε ρουχα και πηγαινε για καφέ κέντρο σε στέκια που συχνάζει καλος κοσμος! Εκει να δεις τι θα γνωρίσεις. Πρωϊ μαζι με τον καφέ και με την εφημεριδα ή το τάμπλετ. Εγω βεβαια αυτή που λεω την γνωρισα από κοινη παρέα. Αλλα δεν το βρισκω απιθανο να ψαρέψεις καμια τέτοια και στο άκυρο. Εχω γνωρισει και αρκετες φοιτητριες με τέτοιο ψάρεμα .... δικηγορινες.

[Βασίλης_29]

Εγώ όταν αγχώνομαι με πιάνει κάτι στο στομάχι, σαν αίσθημα πόνου κάπως. 2-3 φορές που ήμουν σκασμένος από το φαγητό και είχα αρχίσει τα μπινελίκια και τον καυγά με την μάνα μου είχα συγχιστεί και μου ήρθε διάρροια.

[logistoulis]

Εγώ όταν αγχώνομαι με πιάνει κάτι στο στομάχι, σαν αίσθημα πόνου κάπως. 2-3 φορές που ήμουν σκασμένος από το φαγητό και είχα αρχίσει τα μπινελίκια και τον καυγά με την μάνα μου είχα συγχιστεί και μου ήρθε διάρροια.

έλκος στομάχου, ευερεθιστο έντερο..

 

απ'ολα έχει ο μπαξές αν αγχώνεσαι που συσσωρεύονται και σε ταλαιπωρούν 

 

και όσο είσαι μικρός είναι καλά. από μια ηλικία και μετά αρχίζει το κλάμα

 

δε μπορούν πολλοί να φανταστούν τι κακά μπορεί να σου κάνει ο ίδιος ο εαυτός από το άγχος και τη στενοχώρια