Υιοθεσία vol3

kolumvitis · 25 Ιουλίου 2018

Σκέφτηκα ότι εφόσον ξεκίνησα αυτό το θέμα ας γράψω και την κατάληξή του. Τώρα μου φαίνεται απίθανο κάποιος που ζει κάτι αντίστοιχο με εμένα να το διαβάσει για να δει πως ένας ομοιοπαθής το βίωσε αλλά νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ. Με αφορμή κάποια πολύ άσχημα γεγονότα που συνέβησαν χτες αποφάσισα να μιλήσω στη μητέρα μου. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να μη το πω σε μορφή ανακοίνωσης και στους 2. Με τη μητέρα μου πάντα είχαμε καλή επικοινωνία και θεώρησα ότι έπρεπε να αρχίσω με αυτή. Δυστυχώς τα πράγματα πήγαν άσχημα και δε το πήρε καθόλου καλά. Μου μίλησε πολύ άσχημα (δεν εννοώ βρισίες) και μου είπε και το απίστευτο ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος (από που κι ως που;). Μέχρι και προδότη με είπε, εγωιστή με είπε γενικά με στόλισε κανονικά. Μου είπε να μην πω τίποτα στον πατέρα μου γιατί έστω και αν έχω λίγη τσίπα πάνω μου θα τον λυπηθώ γιατί αν του τα πω θα πάθει εγκεφαλικό και μετά το βράδυ με "έπιασε" να μιλάω στο τηλέφωνο μαζί του. Δεν το κατάλαβε ακριβώς απλά άκουγε τη γλώσσα και δε θέλει και φαντασία. Μου είπε ότι αν δεν ήταν αυτοί θα είχα μεγαλώσει στο δρόμο και άλλα ωραία. Δεν μπορώ ακριβώς να πω ότι μου έφυγε ένα βάρος πιο πολύ ότι της έβγαλα το χειρότερο της εαυτό γιατί την πλήγωσα πολύ θεωρώ. Αλλά ίσως έπρεπε κάποια στιγμή να γίνει. Γράψτε ότι θέλετε στα σχόλια και αν κλειδωθεί και θέλετε κάτι να ρωτήσετε στείλτε μου μήνυμα.