Ειδικότητα ογκολογίας

[kolumvitis]

Γενικά η ειδικότητα πως είναι; Σαν καθημερινότητα; Έχω ακούσει ότι είναι από τις πιο καταθλιπτικές ειδικότητες και πολύ μαυρίλα αλλά από την άλλη δεν νιώθεις και ότι προσφέρεις;

[VonLoutsos]

Μαυρίλα ξε-μαυρίλα το ξεπερνάς και μετά δεν σε αγγίζει. Προφανώς και βλέπεις περιπτώσεις που λες γιατί να γίνεται αυτό. Κάνεις οτι καλύτερο μπορείς για να νιώσει ο άλλος καλύτερα ή να γίνει καλά. Όλα θέμα συνήθειας είναι.

[kolumvitis]

28 λεπτά πριν, VonLoutsos είπε

Μαυρίλα ξε-μαυρίλα το ξεπερνάς και μετά δεν σε αγγίζει. Προφανώς και βλέπεις περιπτώσεις που λες γιατί να γίνεται αυτό. Κάνεις οτι καλύτερο μπορείς για να νιώσει ο άλλος καλύτερα ή να γίνει καλά. Όλα θέμα συνήθειας είναι.

Προφανώς όλα θέμα συνήθειας είναι αλλά ενδεχομένως να συνηθίζεται πολύ δύσκολα. Δηλαδή το σκέφτομαι ότι θα σου έρθει ένας ασθενής ο οποίος θα μάθει από εσένα ότι έχει μια κακοήθη πάθηση και θα ακολουθήσει θεραπείες και θα τον δεις πόσο θα καταβάλλεται από τις χημειοθεραπείες και πως θα ελπίζεις ότι όλο αυτό θα είναι μια φάση και πως θα επιστρέψει σε κατάσταση υγείας. Με τον καρκίνο δεν έχω κλινική εμπειρία, παρά μόνο εργαστηριακή και πάλι πολλές φορές σκέφτομαι πως θα είναι αυτός ο άνθρωπος.

[VonLoutsos]

20 minutes ago, kolumvitis said:

Προφανώς όλα θέμα συνήθειας είναι αλλά ενδεχομένως να συνηθίζεται πολύ δύσκολα. Δηλαδή το σκέφτομαι ότι θα σου έρθει ένας ασθενής ο οποίος θα μάθει από εσένα ότι έχει μια κακοήθη πάθηση και θα ακολουθήσει θεραπείες και θα τον δεις πόσο θα καταβάλλεται από τις χημειοθεραπείες και πως θα ελπίζεις ότι όλο αυτό θα είναι μια φάση και πως θα επιστρέψει σε κατάσταση υγείας. Με τον καρκίνο δεν έχω κλινική εμπειρία, παρά μόνο εργαστηριακή και πάλι πολλές φορές σκέφτομαι πως θα είναι αυτός ο άνθρωπος.

Για να έρχεται σε εσένα ξέρει οτι κάτι έχει, το γνωρίζει θεωρώ. Βασικά ο γιατρός ξέρει χοντρικά αν έχει ελπίδες ο άλλος ή οχι(μην ξεχνάμε οτι η Ιατρική είναι μια επιστήμη της όπου η στατιστική έχει μεγάλο ρόλο). Κάνεις οτι καλυτερο μπορείς, τον βοηθάς όσο καλύτερα μπορείς και ελπίζεις για το καλύτερο πάντα. Το κακό με την χημειο είναι οτι <<βλέπεις>> την αλλαγή και την επίπτωση του φαρμάκου. Στην άκτινο που ήμουν έβλεπες απλά ανθρώπους καθημερινούς που την προηγούμενη μέρα μπορεί να είχες συνεργαστεί έξω. Λίγες περιπτώσεις που είχες εικόνα οτι είναι βαριά περίπτωση.

[kolumvitis]

1 λεπτό πριν, VonLoutsos είπε

Για να έρχεται σε εσένα ξέρει οτι κάτι έχει, το γνωρίζει θεωρώ. Βασικά ο γιατρός ξέρει χοντρικά αν έχει ελπίδες ο άλλος ή οχι(μην ξεχνάμε οτι η Ιατρική είναι μια επιστήμη της όπου η στατιστική έχει μεγάλο ρόλο). Κάνεις οτι καλυτερο μπορείς, τον βοηθάς όσο καλύτερα μπορείς και ελπίζεις για το καλύτερο πάντα. Το κακό με την χημειο είναι οτι <<βλέπεις>> την αλλαγή και την επίπτωση του φαρμάκου. Στην άκτινο που ήμουν έβλεπες απλά ανθρώπους καθημερινούς που την προηγούμενη μέρα μπορεί να είχες συνεργαστεί έξω. Λίγες περιπτώσεις που είχες εικόνα οτι είναι βαριά περίπτωση.

σίγουρα για να πας σε ογκολόγο κάτι τρέχει, δεν πας έτσι γεια σας ήρθα αλλά και πάλι πάντα ελπίζεις ότι δεν.. το λέω με αφορμή ενός συγγενικού προσώπου που μάλλον θα καταλήξει από κακοήθεια. Και σκέφτομαι, δεν είανι λίγο γειωτικό να ξέρεις ότι τον ασθενή θα τον χάσεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;

[NikosKallithea]

Γιατρος και μαυριλα δεν υπάρχει, μονο να δεν σου αρεσει το επάγγελμα.

[VonLoutsos]

Κοίτα. Όταν ξέρεις οτι δεν πάνε καλά τα πράγματα κάνεις οτι μπορείς, κάνεις οτι καλύτερο για να μην έχει ταλαιπωρία και ελπίζεις. Πράγματα που μπορείς να κάνεις έξτρα πάντα θα υπάρχουν αλλά μετά από κάποια στιγμή είναι και το κόστος που έχουν. Μεταξύ μας, ειδικά όταν δεν είναι και δικός σου άνθρωπος το βλέπεις πιο ψυχρά, γιατί είχα ρωτήσει μια καθηγήτρια για αυτό(το πως δνε στεναχωριούνται) και μου απάντησε:" Θα στεναχωρηθείς για το ένα περιστατικό για το δευτερο για το τρίτο, μετά θα πάθεις κανενα ψυχολογικό". @kolumvitis

Επεξ/σία 26 Νοεμβρίου 2018 από VonLoutsos

[doctorkostis]

Παντα ειναι δυσκολο, καθε απωλεια ειδικα νεου ανθρωπου τη θυμασαι, αλλα προσπαθεις να κανεις το καλυτερο δυνατο για τον ασθενη. Προσπαθεις να αποστασιοποιεισαι, αλλα δεν ειναι παντα ευκολο. Θεωρω απαραιτητο για τον ασθενη και την οικογενεια οσον αφορα την κλινικη ογκολογια να λες την κατασταση ως εχει και να μη δινεις ψευτικες ελπιδες. 

(Δεν ειμαι ογκολογος, ειμαι πνευμονολογος αλλα στη βορεια Ευρωπη εμεις ασχολουμαστε με τον καρκινο του πνευμονα.)

[kolumvitis]

Στις 27/11/2018 στις 12:48 ΠΜ, doctorkostis είπε

Παντα ειναι δυσκολο, καθε απωλεια ειδικα νεου ανθρωπου τη θυμασαι, αλλα προσπαθεις να κανεις το καλυτερο δυνατο για τον ασθενη. Προσπαθεις να αποστασιοποιεισαι, αλλα δεν ειναι παντα ευκολο. Θεωρω απαραιτητο για τον ασθενη και την οικογενεια οσον αφορα την κλινικη ογκολογια να λες την κατασταση ως εχει και να μη δινεις ψευτικες ελπιδες. 

(Δεν ειμαι ογκολογος, ειμαι πνευμονολογος αλλα στη βορεια Ευρωπη εμεις ασχολουμαστε με τον καρκινο του πνευμονα.)

Γενικά το τι θα πεις στον ασθενή εξαρτάται από τον θεράποντα; Δεν υπάρχει μια "γραμμή" ας πούμε του εκάστοτε νοσοκομείου ή κάποιες οδηγίες από κάποιον σχετικό οργανισμό; Επίσης πολλοί ασθενείς δεν ξέρω αν μπορούν να ακούσουν την αλήθεια Εδώ είχα πει σε έναν ότι τα 4 δόντια που έχει δεν σώζονται και θα πάει γιαι οδοντοστοιχία και είχε ρίξει το κλάμα της ζωής του. Πόσο μάλλον για θέματα τέτοιας βαρύτητας. Τη χημειοθεραπεία όμως ο ογκολόγος δεν την χορηγεί; Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο με την οδοντιατρική, σε μας η διάγνωση ξεκινάει από τον οδοντίατρο και μετά μπλέκεται ο ογκολόγος, συνήθως και ο γναθοχειρουργός και μετα ο οδοντίατρος παρακολουθεί στο στόμα σε όλη τη διάρκεια της θεραπείας μπας και σωθεί τίποτα και μετέπειτα ξεκινάει 'ενα συνεχές recall για τυχόν νέα θέματα.

[doctorkostis]

Η οδηγία είναι ότι ο άρρωστος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Η σχέση γιατρού-ασθενή αυτό ορίζει. Σαφώς και η ενημέρωση δεν πρέπει να γίνεται στο διάδρομο η σε ένα δωμάτιο με 10 άσχετα άτομα. Πρέπει ο γιατρός να εξηγήσει με ηρεμία και να αναλύσει το πλάνο αγωγής. Οι περισσότεροι είναι υποψιασμένοι, αλλά ίσως να μη γνωρίζουν την έκταση της νόσου. 

Στην Ελλάδα οι ογκολόγοι χορηγούν χημειοθεραπεία για κάθε τύπο καρκίνου. Στη Σουηδία τον καρκίνο πνεύμονα τον αντιμετωπίζουν οι πνευμονολογοι, οπότε Εμείς δίνουμε χημειοθεραπεία. Οι ογκολόγοι ασχολούνται με τους υπόλοιπους τύπους. Φυσικά απαραίτητο πριν τη θεραπεία είναι να συζητηθεί η κάθε περίπτωση σε συμβούλιο μαζί με άλλες σχετικές ειδικότητες, πράγμα που δυστυχώς γίνεται σπάνια στην Ελλάδα.

Επεξ/σία 11 Μαρτίου 2019 από doctorkostis

[kolumvitis]

39 λεπτά πριν, doctorkostis είπε

Η οδηγία είναι ότι ο άρρωστος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Η σχέση γιατρού-ασθενή αυτό ορίζει. Σαφώς και η ενημέρωση δεν πρέπει να γίνεται στο διάδρομο η σε ένα δωμάτιο με 10 άσχετα άτομα. Πρέπει ο γιατρός να εξηγήσει με ηρεμία και να αναλύσει το πλάνο αγωγής. Οι περισσότεροι είναι υποψιασμένοι, αλλά ίσως να μη γνωρίζουν την έκταση της νόσου. 

Στην Ελλάδα οι ογκολόγοι χορηγούν χημειοθεραπεία για κάθε τύπο καρκίνου. Στη Σουηδία τον καρκίνο πνεύμονα τον αντιμετωπίζουν οι πνευμονολογοι, οπότε Εμείς δίνουμε χημειοθεραπεία. Οι ογκολόγοι ασχολούνται με τους υπόλοιπους τύπους. Φυσικά απαραίτητο πριν τη θεραπεία είναι να συζητηθεί η κάθε περίπτωση σε συμβούλιο μαζί με άλλες σχετικές ειδικότητες, πράγμα που δυστυχώς γίνεται σπάνια στην Ελλάδα.

Πολύ ενδιαφέρουσα μου φαίνεται αυτή η διάφορα και λογική θα έλεγα εφόσον ο πνευμονολόγος είναι για τις παθήσεις του πνεύμονα και άρα και τις νεοπλασίες. Ισχύει και για άλλες ειδικότητες αυτό ή όλα τ'άλλα ο ογκολόγος; Όσον αφορά τη συζήτηση που γίνεται με τον ασθενή και τον γιατρό πολύ πρόσφατα σε συγγενικό μου πρόσωπο απλά ήρθε η γιατρός πετάει ατάκες του στυλ τα πράγματα είναι δύσκολα πως τον αφήσατε έτσι και μας κατηγορούσε δεν ξέρω και εγώ γιατί και λέει θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ούτε πρόγνωση μας είπε, ούτε γιατί τον κρατάνε στο νοσοκομείο μας είπε, ούτε χημειοθεραπεία έδωσε στην αρχή και απλά ο ασθενής έκλαιγε. Αυτή είναι η εμπειρία που έχω από προσέγγιση ογκολογικού ασθενούς στην Ελλάδα. Βέβαια δεν ξέρω και κατά πόσο, πέραν του παράγοντα διάθεση του θεράποντος, γίνεται να υπάρχει άλλη αντιμετώπιση στον χαμό που γίνεται στα νοσοκομεία.