Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Pokemon640]

Σήμερα ολοκλήρωσα την Pokemon Gold-silver. Ολόκληρη η playlist :

[broxopios]

Στις 13/7/2025 στις 10:31 ΠΜ, polakis21 είπε

Τερματισα το death stranding 2. Απο τα πληρεστερα παιχνιδια ολων των εποχων σε ολους τους τομεις. Πραγματικο επος. Τιποτα αλλο…Μαγεια

Πρέπει να έχεις παίξει και το 1; Είναι συνέχεια της ιστορίας ή μπορείς να ξεκινήσεις και από το 2?

[polakis21]

12 ώρες πριν, broxopios είπε

Πρέπει να έχεις παίξει και το 1; Είναι συνέχεια της ιστορίας ή μπορείς να ξεκινήσεις και από το 2?

Καλο ειναι να το εχεις παιξει γιατι ειναι πολυ μπερδεμενο. Ή δες την υποθεση απο το youtube

[babality]

Στις 17/6/2025 στις 10:42 ΠΜ, Marcos_Aurilius είπε

Μιας κι έχω καιρό να γράψω, ας πω μερικά σύντομα λόγια για τον τελευταίο τίτλο που τερμάτισα, το Assassins' Creed Mirage.

Βασικά ήθελα ένα μικρότερο παιχνίδι, μετά τις 160 ώρες που έριξα στο Witcher 3 (πάντα για PS5 μιλάμε). Μου βγήκε γύρω στις 40-45 ώρες, ίσως ένα μικρό κλικ ΠΑΡΑΠΑΝΩ απ'όσο θα ήθελα. Γενικά είμαι φαν της σειράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε στους αυστηρά 4 πρώτους τίτλους. Αργότερα τερμάτισα και το Unity και έπαιξα λίγο και το Origins.

Γενικά μου άρεσε. Τα γραφικά ήταν πολύ όμορφα, η ατμόσφαιρα με γύρισε πίσω στους 1-2 πρώτους τίτλους, η ιστορία είχε μια συνοχή και συνέχεια, και έβγαζε βρε παιδί μου ένα νόημα. Προφανώς δεν είχε το βάθος των 4 πρώτων, με την Abstergo, το Animus κτλ αλλά δεν ένιωθες πολύ παράταιρα όπως διαβάζω πχ για το Valhalla.

Σε αυτή την αίσθηση οικειότητας έπαιξε ρόλο και η προσπάθεια επιστροφής (όπως φαίνεται) στις ρίζες του gameplay. Λίγα και βασικά πραγματάκια, τόσο όσο για να κάνεις την δουλειά σου χωρίς να χαλαει το immersion. Ξεκινάς πολύ αδύναμος, ακόμα κι ένας-δυο αντίπαλοι είναι θανάσιμος κίνδυνος, οπότε δίνεται πολύ έμφαση στο stealth στις ήσυχες δολοφονίες, στο κρύψιμο. Περνάει πολύς "καιρός" για να αρχίσεις να χρησιμοποιείς αποτελεσματικά το parrying και να δυναμώσουν τα όπλα σου, ώστε να νιώσεις αυτοπεποίθηση εναντίον 4-5 αντιπάλων ταυτόχρονα. 

Το ΜΟΝΟ που με χάλασε λίγο στην αρχή, ήταν που κάποια mechanics δεν εξηγούνται επαρκώς, και κυρίως ότι τα favour tokens τα κλέβεις από πολίτες σε οποιοδήποτε σημείο - πράγμα που δεν ήξερα όταν πρωτο-υποχρεώθηκα να τα χρησιμοποιήσω (για να εισχωρήσω στην κεντρική φυλακή, πρώτη σοβαρή αποστολή) και κόντεψα να παρατήσω το παιχνίδι στις αρχές.

Το πήρα 19,90 σε δισκάκι, θεωρώ ότι σε αυτά τα λεφτά αξίζει και με το παραπάνω. Δεν χρειάζεται όλοι οι τίτλοι να είναι massive, και δεν κατάλαβα γιατί ακούω κυρίως κακά πράγματα - ίσως δεν έχει τύχει να ακούσω και τις θετικές απόψεις. Αν θέλω, μπορώ άνετα να κάψω άλλες 15-20 ώρες να ψάχνω όλα τα collectibles, αλλά ήδη ξανάπιασα το Death Stranding που το είχα παρατήσει 2η φορά στην μέση γιατί ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ, πρέπει να τερματιστεί, είναι υπέροχος τίτλος.

επος το assa mirage. ειδικα αν γουσταρεις ανατολίλες κλπ κανει fit. επισης τρομερο ost. απο τα καλα assa. εχετε κατα νου οτι ειναι ουσιαστικα ενας φορος τιμης στα παλια assasin's και ηταν ενας τιτλος που θα κρατουσε τους φανς τους franchise απασχολημενους μεχρι το shadows. Το κατεστρεψα 100% completion. Ωραιο story επισης και αρκετα ατμοσφαιρικο. Δυσκολο στην αρχη οπως λες και στη συνεχεια σου λυνει τα χερια. Οπως ακριβως τα παλια. 

Πρόταση: Μη βλεπεις τι λεει ο καθενας. Απλα παιζε και βγαζε δικα σου συμπερασματα.

edit: το death stranding το 1ο αν μπορεσεις παιξε το με ακουστικα. δεν εχεις ιδεα ποσο διαφορετικο impact εχει. Μιλαμε για σταθμό. Η απολυτη εννοια της απομονωσης. 

Επεξ/σία 15 Ιουλίου από babality

[LordNodens]

Παιδιά, γρήγορη ερώτηση σχετικά με τη φυσική έκδοση του Death Stranding 2.

Είδα ότι κάποια οπισθόφυλλα είναι στα Ελληνικά, ενώ άλλα είναι στα Αγγλικά.

Στα Ελληνικά θα περιλαμβάνονται σίγουρα οι ελληνικοί υπότιτλοι και μενού.

Στα Αγγλικά όμως; Περιλαμβάνονται ελληνικοί υπότιτλοι και μενού;

Μπορεί κάποιος να επιβεβαιώσει ότι και στις εκδόσεις με τα Αγγλικά οπισθόφυλλα περιλαμβάνονται τα Ελληνικά;

[AfterForever]

Τερμάτισα το Hellblade: Senua's Sacrifice στο XsX. 

Τι παιχνιδάρα! Ατμόσφαιρα, φωτογραφία, ήχος, υπόθεση. Για μένα που έιμαι casual gamer και περίμενα να έρθει αύγουστος για να παίξω 2-3 ώρες τη μέρα, μου φάνηκε καταπληκτικό!! Τώρα ξεκίνησα το 2ο

[koproli8os]

αν το επαιξες με ακουστικα οπως προτεινει το παιχνιδι η παικτικη εμπειρια απογειωνεται!

[AfterForever]

44 λεπτά πριν, koproli8os είπε

αν το επαιξες με ακουστικα οπως προτεινει το παιχνιδι η παικτικη εμπειρια απογειωνεται!

με ακουστικά ναι, πραγματικά απογείωση!! και το 2ο που έχω ξεκινήσει μου φαίνεται καταπληκτικό

[gtsoui]

Μετά από περίπου 7 ώρες, τερματίστηκε το Once Upon a Puppet στο ps5.
Πρόκειται για ένα 3d platform παιχνίδι, όχι τόσο στο παραδοσιακό στυλ τύπου σύγχρονων Mario αλλά περισσότερο στο στυλ των Little Nightmares ( βέβαια σε διαφορετικό ύφος). Γενικά, δεν έχω πολύ καλη σχέση με το είδος, ένας από τους λόγους είναι ότι πάντα με δυσκόλευε το να ευθυγράμμισω τις κινήσεις μου ( ειδικά τα άλματα) με το τρισδιάστατο περιβάλλον των συγκεκριμένων παιχνιδιών.

Αναλαμβάνεις τον ρόλο μιας μαριονέτας η οποία έχει εξοριστεί από τον βασιλιά, στο λεγόμενο Understage. Όπως θα δει κάποιος από τις εικόνες η αν έχει δει βίντεο από το παιχνίδι, τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού προσομοιάζουν σκηνή σε κουκλοθέατρο. Αν δεν κάνω λάθος, μοιάζει σε κάποια σημεία με το Paper Mario, όπου τα αντικείμενα που συνθέτουν τον κόσμο του είναι από χαρτόνι.

Ο τεχνικός τομέας του Once Upon a Puppet δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Έχει όμορφα γραφικά, τίποτα όμως το ιδιαίτερο και παίζει απροβληματιστα. 

Το gameplay του επίσης δεν έχει κάτι το επαναστατικό η περίπλοκο και η περιήγηση στα επίπεδα του παιχνιδιού δεν θα δυσκολέψει κανέναν.

Έχεις συνολικά τρία gadgets τα οποία και αποκτάς σταδιακά, ένα τόξο που το χρησιμοποιείς όμως αποκλειστικά και μόνο για την επίλυση "γρίφων" ( πχ κοβεις ένα σχοινί για να πέσει μια μπάρα), μια αξινα για αναρρίχηση και αρκετά μετά στο παιχνίδι, ένα φανάρι για να αντιμετωπίσεις τους εχθρούς.

Περί εχθρών ο λόγος, η ποικιλία τους είναι πολύ μικρή, νομίζω δεν πρέπει να είναι πάνω από 2-3 διαφορετικών ειδών, τους οποίους ως επί το πλείστον πρέπει να αποφεύγεις μέχρι ένα σημείο.

Το στοιχείο του platform είναι και αυτό απλοϊκό, όπου έχεις το κλασικό double jump, αποφυγή παγίδων και γενικά περιβαλλοντικών κινδύνων, όπως επίσης και κάποια σημεία με γρίφους. Κάποιες περιοχές δηλαδή, αναπαριστούν μια σκηνή θεάτρου, όπου θα πρέπει να βάλεις τα κατάλληλα κομμάτια στις σωστές θέσεις, ώστε να προχωρήσεις παραπέρα.

Ένα αρνητικό στοιχείο είναι ότι έχει αρκετά bugs. Αυτά, είναι κυρίως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι όταν χάνεις η κανείς load, κάποια συγκεκριμένα σημεία δεν επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση. Για παράδειγμα, είχα παρατησει ένα σάκο σε κάποιο σημείο και δεν μπορούσα να τον πάρω από εκεί και με load που έκανα, ο σάκος ήταν στο ίδιο σημείο. Αναγκάστηκα να βγω στο κεντρικό μενού του παιχνιδιού.

Σε γενικές γραμμές αυτό ήταν λοιπόν το Once Upon a Puppet. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μπορώ να πω ότι το χάρηκα όσο κράτησε, με όμορφη ιστορία, χαριτωμένα γραφικά και πιστεύω ότι είναι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσει κάποιος το συγκεκριμένο είδος, καθώς είναι αρκετά εύκολο.