Haldol

Ούτε αυτό ισχύει κατ' ανάγκη. Σε μια περιοχή με μέσο ενοίκιο 450€, κάποιος που μπορεί να διαθέσει 700€, είναι απλά ένα κλικ πιο άνετος στις επιλογές του, δεν είναι ο Jeff Bezos. Η αγορά σπιτιού ακόμα και με στεγαστικό είναι αρκετά, έως ΠΟΛΥ πιο πάνω. Μη ξεχνάμε ότι για τα έξοδα του σπιτιού, το ενοίκιο είναι το ΤΑΒΑΝΙ, ενώ η δόση του στεγαστικού είναι το... πάτωμα. Από 'κει ξεκινάς και ανεβαίνεις. Έπειτα, οι ακόμα πιο άνετοι (για να μη πω "πλούσιοι") έχουν επιλογές. Δεν έχουν όλοι το όνειρο της ιδιοκατοίκησης. Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι όσοι έχουν δε τους ενδιαφέρει να νοικιάσουν. Μια χαρά τους ενδιαφέρει. Προσωπικά ξέρω 2 περιπτώσεις που νοικιάζουν σπιταρώνα 1,500+ (ο ένας ακόμα περισσότερα) ενώ θα μπορούσαν ν' αγοράσουν. Αλλά δε τους ενδιαφέρει να το κάνουν.

Έτσι συνήθως τραβάς τους χειρότερους των χειροτέρων. Τυχαίες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όταν προσελκύεις κόσμο με κύριο γνώμονα τη χαμηλή τιμή, αυτονόητα προσελκύεις κόσμο που θέλει να γλιτώσει χρήματα. Αντιθέτως, αν φτιάξεις καλά το σπίτι και στοχεύσεις για το άνω τιμολογιακό άκρο της περιοχής, θα προσελκύσεις άτομα που δε τα νοιάζει τόσο το τι θα δώσουν, αλλά το να μένουν σε κάτι καλό κ' ωραίο.

Έτσι κι αλλιώς αν σου χρωστάει 2+ μισθώματα, μπορείς να κάνεις την γνωστή "Έξωση Express". Δε χρειάζεται κανένας "έξτρα όρος" (ό,τι κι αν σημαίνει η λέξη έξτρα).

Όχι, δεν είναι. Πόσος «παίκτες» θεωρείς ότι χωράει ο κάθε τομέας ώστε να μην είχαμε μόνο 2 λειτουργικά; Θα μπορούσαμε να 'χουμε 3 ή 4, με τίμιο interoperability, αλλά μέχρι εκεί. Αλλά δε νομίζω ότι ούτε η Nokia, ούτε η Microsoft χάσανε επειδή επιτράπηκε στους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Μόνοι τους βγάλανε τα μάτια τους. Δε λέω ότι μ' αρέσει το «είτε αυτό, ή το άλλο», αλλά η λύση σίγουρα δεν είναι το "αυτό" και το "άλλο" να γίνουν ολόιδια με το ζόρι. Κυρίως υπό τις δράσεις της ΕΕ που όλοι έχουμε δει πόσο πολύ βοηθάνε στην πράξη (π.χ. cookie law, κ.λπ).

Έχω, και δίνει και μέρισμα η μετοχή της Apple, αλλά μιλάω ως χρήστης. Το θέμα αφορά το αντίκτυπο στην πλατφόρμα, όχι στα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας. Δεν βλέπω ΈΝΑΝ λόγο να με συμφέρει (ως χρήστη) η απελευθέρωση της πλατφόρμας. Φαντάζομαι ότι αν το έβλεπα ως κάτι θετικό, μπορεί και να μην είχα επιλέξει iPhone για κινητό τα τελευταία... 15 χρόνια σερί.

Δεν είναι δυνατότητα «επιλογής». Στην πραγματικότητα, είναι το ακριβώς αντίθετο: επιβολή της λογικής του 'droid μέσω πανευρωπαϊκής νομοθεσίας. Η επιλογή θα ήταν να μπορεί ο καθένας να διαλέξει το λειτουργικό που τον εξυπηρετεί και οι αρχές να σέβονται τη διαφορετικότητα, όχι να τα κάνουν όλα με το ζόρι ίδια. Ο γείτονας που θέλει alt store, ήδη έχει λειτουργικό και πλατφόρμα να διαλέξει που να ικανοποιεί αυτή του την ανάγκη. Εμείς πάλι που δε το θέλουμε, αυτή τη στιγμή φοβόμαστε το infiltration της πλατφόρμας από όσους έχουν τα μέσα (π.χ. Netflix - Spotify) και επιθυμούν ν' αποφύγουν τους όρους της Apple για δικό τους όφελος.

Ακριβώς. Όπως λέγανε κάποτε "ελβιέλες" όλα τ' αθλητικά Είτε είναι σχεδόν πλήρως διάφανο (π.χ. της 3Μ το 89%), είτε είναι το καγκουρέ - μαφιοζέ κατράμι, πάλι όλοι φιμέ τα λένε.

Μόνο για όσους έχουν (αρκετά) προβλήματα να λύσουν. Anyway. Σε ξυράφι κι εγώ double edge χρησιμοποιώ. Αλλά το πήρα όχι για την αντοχή στο χρόνο, αλλά κυρίως για την όλη... "ιεροτελεστία". Τελικά μου βγήκε και οικονομικό, σε σχέση μ' ένα σοβαρό Gillette.

Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα; Έτσι λέγαμε το 2012. Αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι κάποιος μπορεί να 'ναι είτε σκληρός trend follower, ή ν' αλλάζει κινητό κάθε 10 γενιές, ανεξάρτητα λειτουργικού. Επίσης, όχι, τα "φίτσουρς" δεν είναι ούτε ψευδή, ούτε υποκειμενικά. Το αν κάποιος χρειάζεται κάτι ή όχι είναι άλλο ζήτημα. Στο θέμα πλυντήριο, αν το δικό μου είχε καθυστερημένη έναρξη μπορεί να μην σκεφτόμουν γι' αλλαγή. Το θέλω, ή μου χρειάζεται; Ναι, σαφώς. Θα ζούσα χωρίς αυτό (όπως ζω μέχρι σήμερα); Πάλι σαφώς. Αλλά το να "παγιδευτώ" σ' ένα πλυντήριο (ή οτιδήποτε) το οποίο πλέον δε με καλύπτει, επειδή πριν 15 χρόνια το πλήρωσα 5 μισθούς, αυτό σίγουρα δε το θέλω.

Εγώ είμαι (μάλλον από τους λίγους) που δεν εκτιμούν το "για μια ζωή". Αύριο μπορεί να θέλω κάτι καλύτερο από αυτό που πήρα, ή απλά να το βαρεθώ και να θέλω άλλο... σχέδιο. Δε βλέπω λογικό να πληρώσω τόσο πολύ περισσότερο το «για μια ζωή» για κάτι που εξ' ορισμού δεν είναι (υποχρεωτικά) για μια ζωή (ακόμα και αν αντέξει τόσο). Προτιμώ να πάρω κάτι ικανοποιητικό κ' απροβλημάτιστο, κι ας ξέρω ότι έχει Χ χρόνο ζωής. Δε μ' ενοχλεί το planned obsolescence. Μ' ενοχλεί όμως να δένομαι με το ζόρι με κάτι, απλά επειδή το αγόρασα πανάκριβα. Επ' ευκαιρίας αυτό τον καιρό σκέφτομαι μήπως σουτάρω το (πλήρως λειτουργικό) πλυντήριό μου, για να πάρω κανένα με πιο πολλά φίτσουρς (και πιο όμορφο).

Μάλλον καταλαβαίνεις κάτι άλλο. Δεν έγραψα ότι υπάρχει κάποια άμεση συσχέτιση στο % του εισοδήματος που είναι το ενοίκιο, ούτε κάποιος "μηχανισμός" που συνδέει τα δύο. Στην πράξη βέβαια συσχετίζονται και κινούνται μαζί.

Λεπτό μαχαιράκι στη σχισμή στην άκρη της κάψουλας, και τραβάς έξω. Είσαι μεν λίγο άτυχη διότι το παλιό σύστημα της Nespresso ήταν τρομερά απροβλημάτιστο (σ' αντίθεση με το καινούριο, που για κάθε 5 καφέδες, έχεις και 2 δυσλειτουργίες), αλλά από την άλλη δεν έγινε κάτι, απλά φράκαρε μια κάψουλα.

Ναι, έχει μέλλον, και ναι, μάλλον θα δώσεις 10Κ! Αν μπεις στον κόπο να κάνεις εγκατάσταση με φωτοβολταϊκά, ναι, θα ρίξεις πολύ το κόστος του ρεύματός σου. Εάν η εγκατάσταση είναι και σωστά μελετημένη, πιθανότατα θ' αξίζει κιόλας σαν επιστροφή χρημάτων - ήτοι θα πάρεις πίσω όσα διαθέσεις. Αλλά «τσάμπα» ρεύμα δε θα έχεις, ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ.

Πάντα το ενοίκιο δε θα είναι ένα % του εισοδήματος; Δε καταλαβαίνω τι με ρωτάς. Δε λέω αν είναι "λογικό" ή "παράλογο", διότι δεν είναι τίποτα από τα δύο. Όσο πληρώνεις ενοίκιο Χ και έχεις εισόδημα Υ, πάντα το Χ / Υ × 100% θα είναι ένα ποσοστό. Όσο το ποσοστό αυτό μεγαλώνει, τόσο πιο προβληματική είναι η διαβίωση κάποιου. Αυτό είπα μόνο.

Και όμως, τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι πιστεύεις. Και πολύ πιο... αντικειμενικά. Η επιλογή του "μέσου αποθήκευσης" είναι εύκολη και σαφής, διότι όλα έχουν τα (+) και τα (-) τους. Δεν είναι θέμα προσωπικής κρίσης, αλλά αναγκών, και αξίας του είδους υπό συζήτηση. Οτιδήποτε αξίζει υποχρεωτικά περισσότερο από όσο ήμαστε διατεθειμένοι να διαθέσουμε ώστε να μη το χάσουμε. Ποτέ το κόστος της εξασφάλισης (σε χρήματα, ή δυσκολία, ή χρόνο) δε μπορεί να είναι μεγαλύτερο από την αξία του ίδιου του αντικειμένου (πάλι όχι αναγκαστικά σε χρήματα). Εάν ο οποιοσδήποτε δεν διαθέτει το Χ ποσό για τα μη χάσει το Υ (δεδομένα, στην περίπτωσή μας), είναι αυτονόητο ότι η "αξία" του Υ δε το δικαιολογεί, είτε μιλάμε για δεδομένα, ή όχημα, ή ακίνητο, ή οτιδήποτε. Η μοναδική εξαίρεση σε αυτό είναι τα πράγματα με συναισθηματική αξία, αλλά εκεί κάποιος συνήθως διαθέτει ακόμα περισσότερα, όχι λιγότερα (μιας και αν χαθούν, χάθηκαν, δεν είναι ότι μπορείς να τα ξαναποκτήσεις με οικονομική ζημιά). Για τα υπόλοιπα μάλλον δεν διάβασες πολύ καλά τι έγραψα, ή απλά δε σ' απασχόλησαν. Αλλιώς δε θα 'λεγες ούτε για «ξένα χέρια» (έκανα σαφές ότι μιλάω για encryption), ούτε για το μέσο (διότι πάλι, έκανα σαφές ότι μιλάω υποχρεωτικά για 2 μέρη στο χάρτη, οπότε εξ' ορισμού είναι τα μέσα). Εάν μιλάμε για ένα μέρος δεν υπάρχει καμία απολύτως ασφάλεια. Μπορεί κάποιος να'ναι τυχερός και να μη γίνει ποτέ ζημιά, αλλά με την ίδια λογική μπορεί και να κερδίσει το τζόκερ. Ή να τον πατήσει νταλίκα. Όταν μιλάμε γι' ασφάλεια ή backup, δε πάμε με τη λογική ότι η ζημιά μπορεί να μη γίνει ποτέ, αλλά με τη λογική όταν γίνει, πως θ' αντιμετωπιστεί. Φυσικά, μπορεί τελικά να μη γίνει (ακόμα καλύτερα).