Σημερα αποχωρηστικα το αμαξακι μου και...

[petros_samurai]

Ηταν καλοκαιρι του 2006 οταν εψαχνα ενα φτηνο αμαξακι με λιγα κυβικα εκατοστα για να κανω της δουλευες μου στο κεντρο της Αθηνας.Πηρα μια χρυση ευκαιρια και το ματι μου επεσε σε ενα τρικυλινδο χιλιαρακι,σουιφτ!Διπορτο του 1996 και με καλη μηχανη...πηγα το ειδα και το αγορασα αν θυμαμαι καλα γυρο στις 2χιλιαδες ευρω.Με αυτο το αμαξι εκανα πολλα πραγματα που με το που κοιταω το σαλονι του μου ερχονται ολα στο μυαλο,απο βολτες με φιλους και με γυναινα μεχρι τις μερες που ημουν χαλια και πηγαινα στην παρνηθα και θρακομακεδονες για να ξεσκασω,οδηγοντας.Εχω γελασει εχω γαμησει και εχω κλαψει εκει μεσα,εχω πιασει τον εαυτο μου να μιλαει σε αυτο,που με ακουγε παντα χωρις να λεει τιποτα!Τωρα λογο ανεργιας παρεδωσα τις πινακιδες και το ειχα παρκαρισμενο εξω απο το σπιτι..ηταν εκει ακινητο μερικους μηνες τωρα,χωρις πηνακιδες φανταζει σαν γυμνο σαλιγκαρι.Χτες δεχομαι ενα τηλεφωνημα,καποιος το θελει,πρωτη μου σκεψη ειναι "ωραια πιανει και χωρο και ειναι και μια ευκαιρια να παρω κανα φραγκο".Συμφωνουμε 100 ευρω...σημερα ερχεται να το παρει....το βαζει μπρος... ακουω την μηχανη του...κατι προσπαθει να μου πει...ειναι πια αργα πρεπε να το αποχωριστω...τα ξερογκαζα μου θυμιζουν τις πρωτες μερες του ενθουσιασμου μου καθως το πηρα.Βρεποντας το να απομακρυνεται νιωθω σαν παλαιμαχος πρωταθλητης που πουλαει τα μεταλλια του για να ζησει."Πουλησα κατι που ειχε συναισθηματικη αξια για εκατο ευρω" σκεφτομαι...το θελω πισω...εχουν περασει 10 δευτερολεπτα...ειναι αργα...το ακουω που φωρτωνει η πρωτη...μενω σιωπιλος να ακουσω την αλλαγη σε δευτερα...κανεις δεν θα το προσεχει οσο εγω...το ασπρο σουζουκι της γειτονιας δεν ανηκει πια στο Πετρο!

[leftermann]

Πέτρο, συγκινητικό ρε φίλε, αλλά τα αυτοκίνητα έχουν αξία όταν τα βολτάρεις και όχι όταν τα έχεις απλά για να τα βλέπεις. Ο Σουζούκης σου μάλλον θα γουστάρει περισσότερο πλέον.

 

 

Το πρώτο σου είναι; Κι εγώ έτσι, σχεδόν δάκρυσα όταν έδωσα το πρώτο μου φίατ 127. Λιγότερο στεναχωρήθηκα αργότερα, όταν έδωσα το φίατ ούνο τούρμπο. Σε λίγο που θα δώσω το φίατ στίλο μου για ένα φίατ μούλτιπλα, μάλλον δεν θα στεναχωρηθώ καθόλου.

[akis_mafia]

μεγιστη μαλακια.......για μονο 100 ευρω σουζουκακι μαχιμο

[freedubus]

Τι 100 γαμώ;

[klainmaingr]

Χάθηκε να το βάλεις αγγελία στο ινσόμνια;

[Mvpgr]

Νταξ, κάθε ένας το εκλαμβάνει διαφορετικά, αλλά δεν καταλαβαίνω το συναισθηματικό δέσιμο με τα αντικείμενα. Οι αναμνήσεις θα σε συντροφεύουν πάντα και δε χρειάζεσαι το αυτοκίνητο για να θυμάσαι.

 

Εγώ έδωσα το πρώτο μου μηχανάκι. Το λιμπιζόμουν 4-5 χρόνια, μου το πήραν όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, ένα CBR125. Ατέλειωτα χιλιόμετρα, με φίλους, με την κοπέλα, μόνος. Έφαγα και 2-3 τούμπες, έγινα καλύτερος οδηγός, το έσερνα χιλιόμετρα με στραβωμένο τιμόνι και τη μάσκα να κρέμεται (ψεύτομπαλώματα όταν σκάβανε ολη την ελλάδα για τις οπτικές ίνες) μέχρι το συνεργείο... Πολύ χάρηκα όταν το πήρε ένας κ@..λωμένος 18χρονος πάλι... Να προσέχει και το cbrάκι μου θα τον βγάλει ασπροπρόσωπο

[petros_samurai]

Παιδια το εδωσα για ανταλλακτικα μιας και ειχα παροδωσει πινακιδες και δεν ειχα σκοποο να της παρω πισω γιατι κυκλοφορω με του πατερα μου.Παντως το αμαξακι μπορει να περπατησει κανονικα...

[Toufas]

2000 ευρω για 1000αρι suzuki? με 5000 εδω παιρνεις impreza και a4...

[akis_mafia]

Ενταξει αλλα και παλι λιγα μου φαινονται 100, δεθηκες μαζι του γιατι ηταν το πρωτο σου αμαξακι να υποθεσουμε ε?

[freedubus]

Όταν γαμούσες το έκανες χύμα πάνω στα καθίσματα ή έριχνες κάτι πάνω τους;

[ikaruga24]

Στο Greece ετσι παει. Τα 15 ετιας αυτοκινητα πουλιουνται για 2 και 3 χιλιαδες ευρω γιατι κανεις δεν μπορει να αγορασει καινουργιο.

 

On topic φιλε δυσκολο το συναισθημα το ξερω καλα απο το πρωτο μου αυτοκινητο αλλα ειναι ενα συναισθημα που θα φυγει γρηγορα. Μην σκας καθολου.

[evabb]

γι αυτοκινητα μιλαμε ε;

 

πατε καλα;

[freedubus]

Εγώ μίλησα και για σέξ.

[insomniaK]

Ω ναι. Εδώ τη Βουγιουκλάκη να ρωτούσες, θα μίλαγε με συγκίνηση για τα λεωφορεία που την πήγαιναν στην παραλία στην κόρη του τη σοσιαλίστρια (ή είναι άλλη ταινία; να με διορθώσουν οι γνώστες) ή τη βάρκα της τη Μανταλένα και πια δεν υπάρχουν...

 

Είμαι σε παρόμοια φάση με το λευκό τίγρη μου/ κόρζα του 95-96, με τον οποίο έχω γυρίσει (αργά και σταθερά) σχεδόν όλην την ευρώπη και είναι να το δώσω στα μέσα Μαΐου. Πριν από καμιά βδομάδα με τράκαραν για πρώτη φορά (βαθειά γρατζουνιά), ενώ ήμουν σταθμευμένος και άρχισα να το χαϊδεύω στη ζημιά όταν την είδα. Μετά από αρκετή σκέψη, αποφάσισα να μην το πάω σε φαναρτζή.

 

Το '94, στις πρώτες αποσύρσεις, ήμουν μέσα όταν η μάνα μου πήγαινε το deux chevaux της στον ΟΔΔΥ και έκλαιγε. Το αμίμητο ήταν πως κάποια στιγμή εκεί που γινόταν η σφαγή ποιος θα πρωτοκαταστρέψει το αυτοκίνητο του (όσοι είχατε πάει καταλαβαίνετε τι λέω), πέρασε ένας από δίπλα μας και έσπασε τον καθρέφτη και η μαμά μου τσαμπουκαλεύτηκε που την τράκαραν.

[Andreas2]

Ηταν καλοκαιρι του 2006 οταν εψαχνα ενα φτηνο αμαξακι με λιγα κυβικα εκατοστα για να κανω της δουλευες μου στο κεντρο της Αθηνας.Πηρα μια χρυση ευκαιρια και το ματι μου επεσε σε ενα τρικυλινδο χιλιαρακι,σουιφτ!Διπορτο του 1996 και με καλη μηχανη...πηγα το ειδα και το αγορασα αν θυμαμαι καλα γυρο στις 2χιλιαδες ευρω.Με αυτο το αμαξι εκανα πολλα πραγματα που με το που κοιταω το σαλονι του μου ερχονται ολα στο μυαλο,απο βολτες με φιλους και με γυναινα μεχρι τις μερες που ημουν χαλια και πηγαινα στην παρνηθα και θρακομακεδονες για να ξεσκασω,οδηγοντας.Εχω γελασει εχω γαμησει και εχω κλαψει εκει μεσα,εχω πιασει τον εαυτο μου να μιλαει σε αυτο,που με ακουγε παντα χωρις να λεει τιποτα!Τωρα λογο ανεργιας παρεδωσα τις πινακιδες και το ειχα παρκαρισμενο εξω απο το σπιτι..ηταν εκει ακινητο μερικους μηνες τωρα,χωρις πηνακιδες φανταζει σαν γυμνο σαλιγκαρι.Χτες δεχομαι ενα τηλεφωνημα,καποιος το θελει,πρωτη μου σκεψη ειναι "ωραια πιανει και χωρο και ειναι και μια ευκαιρια να παρω κανα φραγκο".Συμφωνουμε 100 ευρω...σημερα ερχεται να το παρει....το βαζει μπρος... ακουω την μηχανη του...κατι προσπαθει να μου πει...ειναι πια αργα πρεπε να το αποχωριστω...τα ξερογκαζα μου θυμιζουν τις πρωτες μερες του ενθουσιασμου μου καθως το πηρα.Βρεποντας το να απομακρυνεται νιωθω σαν παλαιμαχος πρωταθλητης που πουλαει τα μεταλλια του για να ζησει."Πουλησα κατι που ειχε συναισθηματικη αξια για εκατο ευρω" σκεφτομαι...το θελω πισω...εχουν περασει 10 δευτερολεπτα...ειναι αργα...το ακουω που φωρτωνει η πρωτη...μενω σιωπιλος να ακουσω την αλλαγη σε δευτερα...κανεις δεν θα το προσεχει οσο εγω...το ασπρο σουζουκι της γειτονιας δεν ανηκει πια στο Πετρο!

 

ύαινα ήθελες να πεις;