Που ανήκουμε; Κατά πόσο επιλέγουμε συνειδητά τον τόπο μας;

[alex_000]

Γενικά έχω την αίσθηση ότι μερικές φορές κάποιος νομίζει, ότι οπού ζει δεν κάνει γι’ αυτόν λόγο διάφορων συνθήκων στη ζωή του.

 

Κλασσικά (όπως και σε παρόμοια topics) όλα είναι θέμα κυρίως χαρακτήρα και μετά οικονομικής κατάστασης ή/και τοποθεσίας. Από τον κύκλο μου, άτομα που έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν καλή οικονομική κατάσταση στην χώρα τους και παρ'όλα αυτά θέλουν να φύγουν είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός (μισού για την ακρίβεια ) χεριού. Μάλιστα κάποιοι είχαν φύγει προ κρίσης.

 

Πχ αυτά που ενοχλούν την Νenya ενοχλούν σε μεγάλο βαθμό και εμένα αλλά προς το παρόν δεν θα με ενδιέφερε να φύγω.

Ίσως αν η Νenya  και κάθε Nenya (sorry που σε έχω βάλει σαν παράδειγμα, δεν υπονοώ κάτι )  έμενε στην Βουλιαγμένη / Κηφισιά (από Αθήνα) ,σε κάποιο νησί ή σε κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας να μην ήθελε να φύγει παρ'όλο που την ενοχλούν όλα αυτά .

 

Ο καθένας ζυγίζει τα υπερ και τα κατά της ζωης του και αποφασίζει.

 

Φίλε άτομα σαν την Nenya και άλλους (όπως και εμένα) νιώθαμε ότι δεν ανήκαμε εδώ από παιδιά.. από το γυμνάσιο πχ. Το βιοποριστικό δεν είναι απαραίτητα ο σημαντικότερος  παράγοντας στην περίπτωση μας. 

 

Ontopic εγώ θα ένιωθα σαν το σπίτι μου στην Ιαπωνία η σε μια ζεστή πολιτεία της Αμερικής. Ευρώπη δύσκολα γιατί σε όλα τα σοβαρά μέρη το κρύο είναι ανυπόφορο. 

 

Οι Έλληνες πάντως μπορούμε πολύ καλύτερα. Αν το νιώθαμε λίγο και ξυπνούσαμε, η Ελλάδα θα ήταν καταπληκτικό μέρος να ζήσει κανείς.

[Soulseeker]

Φίλε άτομα σαν την Nenya και άλλους (όπως και εμένα) νιώθαμε ότι δεν ανήκαμε εδώ από παιδιά.. από το γυμνάσιο πχ. Το βιοποριστικό δεν είναι απαραίτητα ο σημαντικότερος  παράγοντας στην περίπτωση μας. 

 

 

Μα δεν διαφωνώ! Εγραψα οτι "είναι θέμα κυρίως χαρακτήρα". Απλα μερικά άτομα (και δεν εννοώ εσένα ή την Nenya) μπορει να θελουν να φυγουν απλα και μονο επειδή βρίσκονται μονιμα σε "μειονεκτική" θεση. Δεν είναι παρολογο προφανώς.

[ScorpioX777]

Μα δεν διαφωνώ! Εγραψα οτι "είναι θέμα κυρίως χαρακτήρα". Απλα μερικά άτομα (και δεν εννοώ εσένα ή την Nenya) μπορει να θελουν να φυγουν απλα και μονο επειδή βρίσκονται μονιμα σε "μειονεκτική" θεση. Δεν είναι παρολογο προφανώς.

Στους πιο πολλους που δεν φευγουν ειναι ο φοβος της αποτυχιας...

[SlickNick]

Στους πιο πολλους που δεν φευγουν ειναι ο φοβος της αποτυχιας...

 

Ή μία πιο προσγειωμένη αντίληψη ότι δεν σε περιμένουν στο εξωτερικό με ανοιχτές αγκάλες και τσουβάλια με χρήματα αν δεν έχεις να προσφέρεις κάτι, και ακόμη και τότε δεν υπάρχουν εγγυήσεις. 

 

Γνωρίζω άτομα που πήγαν με πλάτες άλλων, χρήσιμες γνώσεις και πέτυχαν, κάποιοι με πολλά ζόρια, και άλλοι με ελάχιστα. Γνωρίζω επίσης και άτομα που ότι και να μάθουν, ότι γνώσεις και να αποκτήσουν, συναντάνε παντού κλειστές πόρτες και ειρωνικά χαμογέλα. Ο φόβος της αποτυχίας μπορεί να είναι πολύ βάσιμος... 

[ScorpioX777]

Ή μία πιο προσγειωμένη αντίληψη ότι δεν σε περιμένουν στο εξωτερικό με ανοιχτές αγκάλες και τσουβάλια με χρήματα αν δεν έχεις να προσφέρεις κάτι, και ακόμη και τότε δεν υπάρχουν εγγυήσεις. 

 

Γνωρίζω άτομα που πήγαν με πλάτες άλλων, χρήσιμες γνώσεις και πέτυχαν, κάποιοι με πολλά ζόρια, και άλλοι με ελάχιστα. Γνωρίζω επίσης και άτομα που ότι και να μάθουν, ότι γνώσεις και να αποκτήσουν, συναντάνε παντού κλειστές πόρτες και ειρωνικά χαμογέλα. Ο φόβος της αποτυχίας μπορεί να είναι πολύ βάσιμος... 

 Φυσικα και δεν σου δινει κανεις τιποτα, αλλα χωρις ρισκο στη ζωη δεν κανεις τιποτα.Και τι εγινε αν αποτυχεις,θα δοκιμαζεις μεχρι να πετυχεις.Αυτη ειναι η συνταγη για τους υποψηφιους μεταναστες, πολιτες του κοσμου. 

[defacer]

Πολύ ωραίο topic και πολύ ωραίες απαντήσεις! 

 

Αυτό που είπε ο Αλεξ: νιώθω ότι δεν ανήκω εδώ από παιδί. Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι, και με τον οποίο θα ήθελα να σκέφτονται οι γύρω μου, είναι απλά πολύ διαφορετικός από αυτά που βλέπω τριγύρω.

 

Ο ταξιτζής που πολυ διπλωματικά του είπα "ξέρεις όμως, σε άλλα μέρη ο κόσμος δε σκέφτεται ακριβώς έτσι" και μου απάντησε "τι με νοιάζει τι κάνουν αλλού εγώ είμαι Σαλονικιός". Ο αναβάτης παπιού που τον τρόμαξα σε μια στροφή με κακή ορατότητα επειδή δε με είδε έγκαιρα (εγώ τον είχα δει) και μου γκρίνιαζε ότι έχει 4 παιδιά χωρίς να φοράει κράνος. Τα παρκαρισμένα μπροστά στις ράμπες των πεζοδρομίων. Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αν έχεις σοβαρά θέματα υγείας (αναπηρική καρέκλα, τύφλωση) απλά κάτσε σπίτι σου -- αυτό το είδα από πρώτο χέρι όταν άρχισα να κυκλοφορώ με καροτσάκι. Fuck all that. Δεν έχω όρεξη ούτε να τα βλέπω, ούτε να αισθάνομαι πως είτε θα πρέπει να κάνω και γω αυτά τα πράγματα είτε θα γίνομαι ο μαλάκας που τον πηδάνε όλοι επειδή ο ίδιος δε θέλει να πηδήξει κανέναν.

 

Για τους περισσότερους ανθρώπους βέβαια η δύναμη της συνήθειας είναι αποτρεπτικός παράγοντας έστω και για να σκεφτούν την αλλαγή περιβάλλοντος -- αναμενόμενο, συμβαίνει σε όλους και για όλα τα θέματα. Και βέβαια υπάρχουν και πρακτικοί παράγοντες. Αλλά νομίζω πως το σημαντικότερο είναι ότι για να φτάσεις να σκέφτεσαι μεταναστεύσεις πρέπει να έχεις κίνητρο, και το "ξέρω ποιός είμαι και αυτός που είμαι θα είναι πιο χαρούμενος αλλού" είναι ψιλά γράμματα.

[Soulseeker]

Η τελευταια σου παραγραφος ολο το ζουμι

[SlickNick]

 Φυσικα και δεν σου δινει κανεις τιποτα, αλλα χωρις ρισκο στη ζωη δεν κανεις τιποτα.Και τι εγινε αν αποτυχεις,θα δοκιμαζεις μεχρι να πετυχεις.Αυτη ειναι η συνταγη για τους υποψηφιους μεταναστες, πολιτες του κοσμου. 

 

Αυτό ακούγεται όμορφο για ατάκα σε ταινία αλλά στην πράξη δεν έχει νόημα. Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να μείνεις έξω κάνοντας δουλειές της πλάκας μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι δεν σε παίρνει; Και πόσο ωραίο είναι το "έξω" όταν είσαι πτυχιούχος σερβιτόρος η υπάλληλος σε φαστφουντάδικο και συγκατοικείς με πέντε έξι ακοινώνητους μπαφιάρηδες; 

 

Ωραίος ο "can do" τρόπος σκέψης, αλλά στην πράξη βλέπεις να το παπαγαλίζουν άτομα που πέτυχαν, και όχι αμιγώς επειδή "δούλεψαν σκληρά", αλλά επειδή έχουν την ικανότητα να γίνονται συμπαθείς στους άλλους, επειδή είχαν γνωριμίες, επειδή είχαν γονείς από πίσω να στέλνουνε φράγκα, επειδή απέκτησαν πολύ εξειδικευμένη εμπειρία σε κάποιον τομέα τις καλές εποχές της Ελλάδας και για χίλιους δύο άλλους λόγους που δεν ακούγονται τόσο "σέξι". 

[Επισκέπτης]

Αυτό ακούγεται όμορφο για ατάκα σε ταινία αλλά στην πράξη δεν έχει νόημα. Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να μείνεις έξω κάνοντας δουλειές της πλάκας μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι δεν σε παίρνει; Και πόσο ωραίο είναι το "έξω" όταν είσαι πτυχιούχος σερβιτόρος η υπάλληλος σε φαστφουντάδικο και συγκατοικείς με πέντε έξι ακοινώνητους μπαφιάρηδες; 

 

Ωραίος ο "can do" τρόπος σκέψης, αλλά στην πράξη βλέπεις να το παπαγαλίζουν άτομα που πέτυχαν, και όχι αμιγώς επειδή "δούλεψαν σκληρά", αλλά επειδή έχουν την ικανότητα να γίνονται συμπαθείς στους άλλους, επειδή είχαν γνωριμίες, επειδή είχαν γονείς από πίσω να στέλνουνε φράγκα, επειδή απέκτησαν πολύ εξειδικευμένη εμπειρία σε κάποιον τομέα τις καλές εποχές της Ελλάδας και για χίλιους δύο άλλους λόγους που δεν ακούγονται τόσο "σέξι". 

 

Για πες μας και σε ποιες χώρες έζησες/δούλεψες

Έτσι από περιέργεια

[pontez2]

Αυτό ακούγεται όμορφο για ατάκα σε ταινία αλλά στην πράξη δεν έχει νόημα. Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να μείνεις έξω κάνοντας δουλειές της πλάκας μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι δεν σε παίρνει; Και πόσο ωραίο είναι το "έξω" όταν είσαι πτυχιούχος σερβιτόρος η υπάλληλος σε φαστφουντάδικο και συγκατοικείς με πέντε έξι ακοινώνητους μπαφιάρηδες; 

 

Ωραίος ο "can do" τρόπος σκέψης, αλλά στην πράξη βλέπεις να το παπαγαλίζουν άτομα που πέτυχαν, και όχι αμιγώς επειδή "δούλεψαν σκληρά", αλλά επειδή έχουν την ικανότητα να γίνονται συμπαθείς στους άλλους, επειδή είχαν γνωριμίες, επειδή είχαν γονείς από πίσω να στέλνουνε φράγκα, επειδή απέκτησαν πολύ εξειδικευμένη εμπειρία σε κάποιον τομέα τις καλές εποχές της Ελλάδας και για χίλιους δύο άλλους λόγους που δεν ακούγονται τόσο "σέξι". 

 

Η απλά για να το πουν διοτι στη πραγματικότητα είναι δυστυχισμένοι. Έχω παρατηρήσει (από γνωστους μου και μόνο) ότι ελάχιστοι που περνάνε καλά στο εξωτερικό θα βγαλουν μίσος για το τόπο που μεγάλωσαν. 

Εμένα με εκνευρίζουν αυτοι που προσπαθουν να με πεισουν οτι στο εξωτερικο ειναι όλα τέλεια και εδώ ολα χάος ή το αντιστροφο "μη πας στο εξωτερικο, εκει ειναι χάλια, εδω ειμαστε οι καλυτεροι"

[SlickNick]

Για πες μας και σε ποιες χώρες έζησες/δούλεψες

Έτσι από περιέργεια

 

Δεν έχω ζήσει, ούτε έχω εργαστεί στο εξωτερικό. Έχω όμως φίλους και φίλες, με εντελώς διαφορετικά πτυχία και ιστορικό, που έχουν ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό και έχω κάνει πολύ μεγάλες συζητήσεις μαζί τους. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν μείνει έξω, και κάποιοι έχουν επιστρέψει. 

 

Γνωρίζω από άτομα που έχουν πάει έξω με απίστευτες διασυνδέσεις, χρήματα από την οικογένεια και βρήκαν δουλειά τσακ μπαμ, μέχρι και παιδιά που έχουν φάει χρόνια έξω και δέχονται από χλευασμό μέχρι καθαρά ρατσιστική συμπεριφορά σε συνέντευξεις για δουλειά τύπου "γιατί δεν γυρνάς στη χώρα σου Έλληνα". 

 

Οπότε θετικές σκέψεις, motivational video στο youtube, και το μάτι της τίγρης είναι κατά τη γνώμη μου νοητικός αυνανισμός και έλλειψη ρεαλιστικής θεώρησης του τι πραγματικά μετράει για να πετύχεις  οπουδήποτε, και ειδικά έξω που θα είσαι "ο ξένος".

[ADHD]

Σιγουρα δεν νιωθω οτι ανηκω στην ελλαδα, αν και ειναι όμορφη χωρα οι κατοικοι της ειναι πολυ μακρια απο τον τροπο σκεψης μου, ψευτομαγκια, μοστρα, μπουζουκια, μαζοποιηση, καλοπέραση χωρις συναισθηση του κοστους, απειρη βλακεια σε ολα τα θεματα, ονειρο καριερας το δημοσιο, τυφλη πίστη σε χαζομάρες(ζωδια, ματια κτλπ) ολα αυτα ειναι πολυ μακρια απο εμενα..

 

Επισης ειναι μια χωρα που δεν εμαθε ποτε απο τα ιδια της τα λαθη και συνεχιζει να τα επαναλαμβανει..

 

Που ανηκω δεν ξερω, σιγουρα στον δυτικό κοσμο παντως.

[kfyros]

Αυτο να το θυμαστε οταν βριζετε τους αλβανους,πακιστανους κλπ που ζουν στην Ελλαδα.(αυτο παει στους ελληνες ρατσιστες που ειναι ανεξηγητα πολλοι).

 

Και ανεξήγητα πολλοί δεν ξέρουν τι σημαίνει ρατσισμός και το έχουν κάνει καραμέλα ..

 

Είμαι πολίτης του κόσμου. Home is where the heart is. Με φαντάζομαι να ζω σε κάποια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, της Σκωτίας, ή της Ουγγαρίας. Και να γυρίζω Ελλάδα για να επισκέπτομαι μόνο τα αγαπημένα μου άτομα.

Αν μπορούσα θα είχα φύγει ήδη...

Αφού φας δέκα μήνες σκοτεινιά και βροχή , έλα να το ξανασυζητήσουμε...

[μπιπ μπιπ]

Ναι,ναι κι εγω ταιριαζω με τους σκανδιναβους...αφηστε ρε παιδια.Δηλαδη ολοι εσεις που νομιζετε οτι ταιριαζετε με τον σκανδιναβικο τροπο ζωης κι οτι αν θα πατε εκει θα πιασετε κατευθειαν φιλιες και γκομενες,ειστε τυποι και υπογραμμοι; και ποια ειναι αυτα τα ζωντοβολα που καβαλανε τα πεζοδρομια,ριχνουν μουντζες στους δρομους και κανουν αιτησεις για διορισμο στο δημοσιο;;; κανεις απο εσας,ετσι;

[leonidas_fs]

Αφού φας δέκα μήνες σκοτεινιά και βροχή , έλα να το ξανασυζητήσουμε...

 

Καλά ισχύει αυτό κατα πολύ!

Και εγω οταν ανεβαίνω Αγγλία τους πρώτους 1-2 μήνες είμαι σε φάση "Τι γαμάτα είναι εδω, καμία σχέση με Ελλάδα κτλ κτλ".

 

Μετα το 5μηνο μελαγχολώ και μου λείπει ακόμα και το τζατζίκι!!