Τα καλύτερα παιχνίδια cyberpunk που μπορείτε να παίξετε

[Ocelote]

Το cyberpunk (ελλ. κυβερνοπάνκ) αποτελεί ένα από τα λιγότερο εξερευνημένα settings στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα και συγκεκριμένα το gaming.

Ως ρεύμα εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70, δίνοντας στους συγγραφείς τα εφόδια για τη δημιουργία φουτουριστικών δυστοπιών που είχαν ως βάση την προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη, τον υπόκοσμο της τεχνολογίας, απολυταρχικά υπερκαπιταλιστικά καθεστώτα και έναν πλανήτη που έχει γίνει έρμαιο στα σχέδια του ανθρώπου.

 

Τα τελευταία 30 χρόνια, το cyberpunk έχει αποτελέσει τη βάση για πληθώρα μυθιστορημάτων, anime και ταινιών, καθώς επίσης και videogames. Τα τελευταία μπορεί να μην είναι πολλά, ιδίως αν τα συγκρίνει κανείς με αυτά άλλων settings (π.χ. μεσαιωνικής φαντασίας, sci-fi κλπ) είναι όμως ένα κι ένα, τίτλοι και σειρές που μας έχουν προσφέρει αξιομνημόνευτες στιγμές και εμπειρίες.

 

Εν αναμονή του Cyberpunk 2077 της CD Projekt RED που θα στρέψει το ενδιαφέρον του κοινού και πάλι στο cyberpunk –όταν κάποια στιγμή κυκλοφορήσει- θυμόμαστε μαζί σας τους συναφείς τίτλους που αξίζει να παίξει κανείς. Τους γνωρίζετε;

 

 

Σειρά Deus Ex (2000-2016)

 

Πιθανότατα η δημοφιλέστερη σειρά Cyberpunk τίτλων, τα Deus Ex μετρούν τέσσερις κυκλοφορίες, καθώς μετά το αρχικό, ομώνυμο παιχνίδι το 2000, είχαμε τα Deus Ex: Invisible War (2003), Deus Ex: Human Revolution (2011) και Deus Ex: Mankind Divided (2016) –χωρίς να υπολογίζουμε τα spin-offs σε mobile πλατφόρμες. Ξεκίνησαν ως προϊόντα της Ion Storm και της Eidos για να περάσουν στα χέρια της Eidos Montreal και της Square Enix –όταν η τελευταία εξαγόρασε την Eidos. Στην πράξη η σειρά χωρίζεται στα δύο, καθώς τα δύο πρώτα παιχνίδια της, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τα δύο επόμενα –κάτι απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι μεσολάβησε σχεδόν μία δεκαετία.

 

Από πλευράς gameplay συνδυάζουν στοιχεία RPG, FPS και action/adventure με τον κόσμο τους πάντως να είναι αυτός που κλέβει τις εντυπώσεις. Μεγάλος, δυναμικά μεταβαλλόμενος, με εκπληκτικές ιστορίες, και όσο σκοτεινό τόνο χρειάζεται για να σας “ρουφήξει” από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η αλήθεια είναι πως τα δύο πρώτα Deus Ex έχουν πια “γεράσει” και ως εκ τούτου θα είναι δύσκολο για κάποιον που δεν τα έπαιξε “στην ώρα” τους να ασχοληθεί πλέον μαζί τους. Τα δύο τελευταία ωστόσο αποτελούν εξαιρετικές επιλογές –το Human Revolution έχει κυκλοφορήσει και σε Director’s Cut έκδοση- που μάλιστα δεν απαιτούν από τον παίκτη να έχει εντρυφήσει στη σειρά προκειμένου να τα απολαύσει.

 

 

Blade Runner (1997)

 

Το Blade Runner αποτελεί το “Ευαγγέλιο” των ταινιών cyberpunk, όντας εκείνο που ουσιαστικά έθεσε τις βάσεις για καθετί που ακολούθησε. Στο gaming, το όνομα Blade Runner είναι μεν αξιοσέβαστο αλλά όχι στον ίδιο βαθμό: δύο είναι οι ομώνυμοι τίτλοι που κυκλοφόρησαν το 1985 και το 1997, με το δεύτερο να είναι εκείνο που ξεχωρίζει. Δημιούργημα της Westwood Studios (Dune, Lands of Lore, Eye of the Beholder) για τα PC, λαμβάνει χώρα στο 2019 και μολονότι δεν σχετίζεται άμεσα με την ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, τα όσα διηγείται εξελίσσονται παράλληλα με τα γεγονότα του τελευταίου. Ήταν ένα από τα πρώτα adventures που συνδύαζαν τρισδιάστατους χαρακτήρες και κόσμο που μεταβαλλόταν σε πραγματικό χρόνο.

 

Το gameplay του πάντως ήταν αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα point & click adventure, δοκιμάζοντας σε πολλές περιπτώσεις την ευστροφία και τη φαντασία του παίκτη με γρίφους και παζλ. Αυτό που προκαλεί εντύπωση ακόμα και σήμερα, είναι το ότι οι NPC δεν είχαν προκαθορισμένες ρουτίνες παρά στόχους που έπρεπε να ολοκληρώσουν –κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ζωντανού και ιδιαίτερα αληθοφανούς κόσμου. Στην παραγωγή του παιχνιδιού συμμετείχαν και ηθοποιοί από την ταινία (χωρίς πάντως να ασχοληθούν ούτε ο Χάρισον Φορντ, ούτε ο Ρίντλεϊ Σκοτ) ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι στη σύνθεση των ορχηστρικών κομματιών που αποτέλεσαν το soundtrack του Blade Runner εργάστηκε και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.

 

 

Σειρά Shadowrun (1993-2015)

 

To Shadowrun αποτελεί ένα ιδιαίτερα γνωστό cyberpunk setting αφού έχοντας αποτελέσει τη βάση για πολυάριθμα videogames, tabletop παιχνίδια με μινιατούρες, card game, νουβέλες και βέβαια το pen & paper RPG απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, παραμένει από τα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν και πρωτοεμφανίστηκε, μέχρι και σήμερα, ιδιαίτερα δημοφιλές. Συνδυάζοντας στοιχεία cyberpunk, αστικούς μύθους και τη μαγεία των φανταστικών κόσμων, έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ιδιαίτερα ανοιχτό gameplay –φανταστείτε νάνους και ξωτικά με εταιρείες-κολοσσούς τύπου Giant (Γιάγκος Δράκος FTW) και hacking, όλα αυτά μαζί. Σε ό,τι αφορά τα σχετικά videogames, πρώτο ήταν το Shadowrun του 1993 στο SNES για να ακολουθήσουν άλλες επτά κυκλοφορίες σε διάφορες πλατφόρμες.

 

Από αυτά δύο είναι εκείνα που αξίζουν τον χρόνο σας ακόμα και σήμερα: το Shadowrun Returns του 2013 και το Shadowrun: Dragonfall του 2014 –θα τα βρείτε αμφότερα σε iOS, Android και PC (μέσω του GOG.com). Για την ακρίβεια, το Dragonfall κυκλοφόρησε αρχικά ως expansion του Shadowrun Returns, πριν διατεθεί εν καιρώ και μόνο του –οπότε όπως καταλαβαίνετε το gameplay τους αλλά και η εμπειρία που προσφέρουν είναι παρεμφερή. Πρόκειται για tactical RPG στα οποία οι παίκτες δημιουργούν τους χαρακτήρες τους, εξερευνούν τον κόσμο, συνομιλούν με NPC, εμπλέκονται σε turn-based μάχες και –στο εντυπωσιακότερο ίσως στοιχείο απ’ όλα- δημιουργούν τις δικές τους περιπέτειες μέσω του ενσωματωμένου toolkit. Η κοινότητά τους στήριξε τα Shadowrun, ο Τύπος τα φιλοδώρησε με ιδιαίτερα θετικές κριτικές και έτσι η συνολική τους πορεία, από εμπορικής πλευράς, δεν ήταν άσχημη.

 

 

Σειρά System Shock (1994-1999)

 

Η σειρά System Shock αποτελείται κατά βάση από δύο παιχνίδια όλα κι όλα και μολονότι το δεύτερο είναι εκείνο που παραμένει πιο προσβάσιμο στις μέρες μας, το πρώτο είναι εκείνο που θεωρείται πιο πιστό στη cyberpunk κουλτούρα. Αν έπρεπε σώνει και ντε να επιλέξουμε έναν λόγο για τον οποίο ξεχωρίζουμε τα System Shock, αυτός θα είχε να κάνει το δίχως άλλο με τη SHODAN, την τεχνητή νοημοσύνη που αποτελεί τη νέμεση του ήρωα και που ακόμα και σήμερα παραμένει ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους όσο και ζόρικους “κακούς” σε videogame. Οι μάχες με την ίδια και τα minions της, είμαστε σίγουροι πως ακόμα στοιχειώνουν τις αναμνήσεις όλων όσοι είχαν την τύχη να παίξουν κάποιο από τα δύο παιχνίδια.

 

Πλήρως τρισδιάστατο, το πρώτο System Shock κυκλοφόρησε λίγο μετά το DOOM, κάνοντας τον τίτλο της id Software να μοιάζει… παλαιολιθικός. Αιτία γι’ αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο συνδύαζε στοιχεία FPS και RPG, προσφέροντας έτσι μια gameplay εμπειρία με αξιοζήλευτο για τα δεδομένα της εποχής βάθος. Επιπρόσθετα όμως, έδινε έμφαση και στα περιβάλλοντα που επισκεπτόταν ο παίκτης, καταφέρνοντας να τον βάλει για τα καλά στο πετσί του ρόλου του. Αρκετοί ήταν εκείνοι που στο System Shock είδαν να καθρεπτίζονται άλλοι δημοφιλείς τίτλοι (DOOM, Ultima Underworld κ.α.) όμως η αλήθεια είναι πως το δημιούργημα της Looking Glass Technologies αποτέλεσε έμπνευση και βάση για αρκετές σειρές που έκαναν την εμφάνισή τους χρόνια αργότερα, από το επίσης cyberpunk Deus Ex, μέχρι το steampunk BioShock.

 

 

Technobabylon (2015)

 

Πιθανότατα το καλύτερο παιχνίδι που έχει εκδώσει η Wadjet Eye, το Technobabylon αποτελεί ένα από τα αρτιότερα adventures σε cyberpunk κόσμο. Δεν του λείπει τίποτα: τεχνητή νοημοσύνη που επιβάλλει την τάξη με την απαραίτητη αυστηρότητα, ένα κράτος που παρακολουθεί τους πολίτες του, μια πόλη γεμάτη νέον, ένας μυστηριώδης serial killer, εξελιγμένη γενετική μηχανολογία, με μία λέξη όλα τα συστατικά για τη δημιουργία μίας cyberpunk δυστοπίας. Πώς τα αναπαριστά όλα αυτά; Υιοθετώντας μία πανέμορφη αισθητική γεμάτη πίξελ που παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες –αλλά που χάρη στο “ολόφρεσκο” gameplay δεν διαστρεβλώνει επ’ ουδενί την εικόνα του τίτλου.

 

Το σενάριο του Technobabylon εκτυλίσσεται στην πόλη Newton το 2087, εστιάζοντας σε τρία πρόσωπα: δύο μυστικούς αστυνομικούς και μία χάκερ. Ο τρόπος που συνδέονται οι τρεις τους, μέσω flash back και μίας εντυπωσιακής συνομωσίας, είναι απλά μαεστρικός –και στην ουσία, αποτελεί τον κύριο υπαίτιο για την αδυναμία του παίκτη να “ξεκολλήσει” από τον τίτλο –κυκλοφόρησε μόνο στα PC. Οι γρίφοι του ήταν ποικίλης δυσκολίας, όμως σε κάθε περίπτωση ταίριαζαν απόλυτα με το περιβάλλον και συνέβαλλαν στην ενίσχυση της έτσι κι αλλιώς επιβλητικής ατμόσφαιρας. To gameplay του είναι αυτό ενός τυπικού point & click adventure με τις κριτικές του πάντως να είναι εξαιρετικές –όχι τυχαία άλλωστε το Technobabylon κέρδισε αρκετά βραβεία, αποσπώντας τα εύσημα από πολλά μέσα του ειδικού Τύπου.

 

 

Syndicate Wars (1996)

 

Ο ποιοτικότερος ίσως εκφραστής του franchise Syndicate. Το Syndicate Wars κυκλοφόρησε κάτι παραπάνω από 20 χρόνια πριν στους υπολογιστές (DOS) και το PlayStation, επανακυκλοφορώντας μέσω του PSN το 2008 –η έκδοση για το SEGA Saturn δεν έκανε ποτέ την εμφάνισή της. Επρόκειτο για έναν real-time tactics τίτλο, τα γεγονότα του οποίου εξελίσσονταν περί τα 95 χρόνια μετά από αυτά του πρώτου Syndicate. Οι παρατάξεις εδώ είναι δύο: το συνδικάτο που ελέγχει ο παίκτης, ονόματι EuroCorp, και η οργάνωση που ελέγχει μία περίεργη ομάδα, γνωστή ως Church of the New Epoch. Αμφότερες είναι playable, προσφέροντας δύο τελείως διαφορετικές εμπειρίες, πάντα με τη χαρακτηριστική, ισομετρική προβολή του Syndicate.

 

Την ανάπτυξη του Syndicate Wars είχε αναλάβει η Bullfrog (το στούντιο που μας χάρισε το Theme Hospital) με επικεφαλής τον θρυλικό Πήτερ Μόλινιο. Από πλευράς μηχανισμών gameplay βέβαια το παιχνίδι δεν είχε να πει και πολλά, αν και η ποικιλία στον εξοπλισμό και το οπλοστάσιο του παίκτη, έφτανε και περίσσευε για να καλύψει το απαιτητικό κοινό της εποχής –από την άλλη βέβαια οι αποστολές και οι τρόποι που μπορούσαν να ολοκληρωθούν ήταν το κάτι άλλο. Το Syndicate Wars δεν επένδυε άλλωστε στο χτίσιμο του κόσμου του αλλά στην… καταστροφή του: εν αντιθέσει με τη συντριπτική πλειοψηφία των cyberpunk τίτλων –αν όχι όλους τους- ο παίκτης ήταν αυτός που είχε στην κατοχή του πανίσχυρα όπλα και όχι εκείνος που πάσχιζε να τα καταστρέψει –ενδιαφέρουσα αλλαγή, δεν βρίσκετε;

 

 

Μπορείτε να δείτε ακόμα: Far Cry 3: Blood Dragon (2013 – PS3, Xbox 360, PC), Omikron: The Nomad Soul (1999 – PC, Dreamcast), Anachronox (2001 – PC), Remember Me (2013 – PS3, Xbox 360, PC), σειρά Syndicate (1993-2012), Neuromancer (1998 – PC).

[Thresh]

Θα γούσταρα τρελά ένα "remake" του Blade Runner. Ακόμα έχω τα CDs (4) στην κλασική old school θήκη...

[TheGrisGrisMan]

Πολύ καλή λίστα και όλα παιχνιδαρες.παινει και το το Beneath a steel sky και με καλύπτει 100%

[Gtr34]

Φοβερό το Technobabylon! Απο τον Αύγουστο είναι διαθέσιμο και στο Apple Store.

[drakoulis]

Εγω το τελευταίο που γούσταρα πολυ ηταν το blood dragon! Ηταν τα 80s μπροστά μου αλλη μια φορά!

[Undertaker25]

Τα παραπάνω + το εκπληκτικό Observer.

 

ΥΓ Blood Dragon, από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει στη ζωή μου. Άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.

[panther_512]

Εγώ όποτε διαβάζω Cyberpunk θυμάμαι το ΒΑΤ ΙΙ (1992).

 

 

Το γεγονός ότι μπορούσες να προγραμματίσεις στον καρπό σου διάφορες ρουτίνες, το θεωρούσα απιστευτα καινοτόμο.

 

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι οι εξωγήινοι μιλούσαν ακαταλαβίστικα, εως ώτου προγραμμάτιζες στον καρπό σου ρουτίνα για μετάφραση.

[Bspus]

Στο shadowrun υπαρχει και το Hong Kong ως τριτο της σειρας που βγηκε το 2015 (η 2016 δεν ειμαι σιγουρος)

[stryder]

Ποτέ δεν υπήρξα τρελός fan του είδους αν και το cyberpunk 2077 της CD projekt Red φαίνεται εξαιρετικό.

[TitanX]

Μια απιστευτη παιχνιδαρα που πιθανων να μην εχετε παιξει αλλα αξιζει και σημερα καποιος να το δει, αν και μιλαμε για παιχνιδι adventure του 1990, η οποια εποχη ηταν η golden era των adventure games ηταν το Rise of the Dragon. Φοβερο σεναριο και για την εποχη γραφικα αν θυμαμαι καλα ηταν 5 δισκετες παιχνιδι τεραστιο για την εποχη του.

[pug987]

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Ενώ έχω παίξει τα περισσότερα από τα παιχνίδια που αναφέρονται, το Technobabylon δεν το είχα καν υπόψιν. Μετά από τόσο καλά λόγια πρέπει να το παίξω κάποια στιγμή.

 

Το Shadowrun: Hong Kong που ανέφερε και ο Bspus, επίσης αξίζει αναφοράς. Δεν είναι τόσο καλό όσο το τρομερό Dragonfall αλλά είναι καλύτερο από το Returns.

 

Όσο για το Blade Runner, το χα παίξει μέχρι τέλους γύρω στις 20 φορές προσπαθώντας να κάνω τα 8(?) διαφορετικά φινάλε του.

[Greygore]

Επιπρόσθετα με την πιο πάνω λίστα, ακόμα ένα (λιγότερο γνωστό) cyberpunk game που αξίζει να δείτε είναι το E.Y.E. Divine Cybermancy, αποτελεί love letter προς το συγκεκριμένο είδος και ακόμα με τις "παραξενιές" του είναι φοβερό παιχνίδι για μια δόση cyberpunk ατμόσφαιρας

[me00016]

Με απαρχή τoν κόσμο Stark του "The Longest Journey" δημιουργήθηκε ένας εκπληκτικός dystopian cyberpunk κόσμος, η 'Europolis' στα "Dreamfall Chapters". Βέβαια, αυτό ήταν το μισό παιχνίδι, καθώς το άλλο μισό διαδραματιζόταν στην Arcadia, ας το πούμε μεσαιωνική φαντασία.

[Paralizer]

Εγώ πάντως δεν θα ξεχάσω ποτέ το κόλλημα του Nomad Soul. David Bowie FTW

 

 

PS: Θυμάται κανείς πότε είχε γίνει η πρώτη ανακοίνωση για το cyberpunk?

[Fubar.gr]

Ένα όχι πολύ γνωστό κυβερνοπανκ adventure με στοιχεία RPG είναι το Circuit's Edge: https://en.wikipedia.org/wiki/Circuit%27s_Edge

 

 

Οταν το πρωτοέπαιξα ημουν σε ηλικία που ούτε τα Αγγλικά μου ηταν καλά, αλλά και δέν μπορούσα να καταλάβω κάποιες λεπτομέρειες. Αλλά όταν το ξαναέπιασα αρκετά χρόνια μετά, το εκτίμησα πιό πολύ.

 

Γενικά το περιβάλλον του παιχνιδιού είναι αρκετά "σκοτεινό" και απευθύνεται σε πιό ενήλικο κοινό.

 

Το παιχνίδι υπάρχει διαθέσιμο εδώ (παίζει κατευθείαν απο το browser): https://archive.org/details/msdos_Circuits_Edge_1990