Ο δημιουργός της μπαταρίας ιόντων λιθίου, John Goodenough απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών

Ο Goodenough πέτυχε μια σημαντική ανακάλυψη το 1980, ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Κατασκεύασε μια κάθοδο με στρώματα λιθίου και οξειδίου του κοβαλτίου που παρήγαγε ισχυρότερη τάση, ενώ βελτίωσε σημαντικά την ασφάλεια. Η ανακάλυψή του είχε πολύ μεγαλύτερη χωρητικότητα από τις προηγούμενες μπαταρίες, όπως το οξύ μολύβδου (που χρησιμοποιείται στα αυτοκίνητα) και το νικέλιο-κάδμιο (που βρίσκεται σε πολλές φορητές ηλεκτρονικές συσκευές). Η τεχνολογία δεν γνώρισε επιτυχία μέχρι που ο Δρ Ακίρα Γιοσίνο απέσυρε το ακατέργαστο λίθιο υπέρ των ασφαλέστερων ιόντων λιθίου. Ο επιστήμονας παρήγαγε ένα πρακτικό σχέδιο για την Asahi Kasei Corporation και η Sony κυκλοφόρησε την πρώτη φιλική προς τον καταναλωτή επαναφορτιζόμενη μπαταρία ιόντων λιθίου το 1991.

Ωστόσο, ο Goodenough ήταν υπεύθυνος για πολύ περισσότερα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ΜΙΤ τη δεκαετία του 1950 και του 1960, είχε συμβολή σ’ αυτό που θα γινόταν τελικά η μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM) που βλέπουμε σε πολλά προϊόντα πληροφορικής. Συνήθως μοιραζόταν τις πατέντες με τους συναδέλφους του. Ήταν επίσης ενεργός ερευνητής μέχρι τη δεκαετία του '90 και μέχρι πριν από λίγα χρόνια ανέπτυσσε τεχνολογία μπαταριών επόμενης γενιάς που υποσχόταν επαναστατικές επιδόσεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Ο Goodenough έλαβε αναγνώριση για το έργο του. Μεταξύ άλλων διακρίσεων, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 2019 και το Εθνικό Μετάλλιο Επιστήμης των ΗΠΑ το 2011. 

Στις μέρες μας, οι βιομηχανίες σταματάνε σταδιακά τη χρήση μπαταριών ιόντων λιθίου. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες σχεδιάζουν EV με μπαταρίες στερεάς κατάστασης που προσφέρουν υψηλότερες πυκνότητες, ταχύτερη φόρτιση και χαμηλότερο κόστος. Ωστόσο, είναι ασφαλές να πούμε ότι το σύγχρονο τεχνολογικό τοπίο δεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς τις προσπάθειες του Goodenough και η κληρονομιά του θα είναι πιθανώς αισθητή για τα επόμενα χρόνια.