Προς το περιεχόμενο

Για όσους οδηγούν


ts00ts00

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.
Η βλακεια παντως ειναι ειναι εξισου επικινδυνη με το αλκοολ.Περισσοτερο κακο κανει στην εκστρατεια κατα της οδηγησης με μεθη παρα καλο αυτο το κειμενακι.Αν θελεις να απευθυνθεις στο συναισθημα τουλαχιστον το κανεις σωστα.Εχω δει κατι απιστευτα σποτακια στην αγγλικη τηλεοραση που σε τρομοκρατουν πραγματικα , ανηθικο κατα την γνωμη αλλα αποτελεσματικο.

 

 

O σκοπός αγιάζει τα μέσα !;

 

Tα chain letters είναι σιχαμένα πάντως. Μου τη βιδώνουν.

Δεν τα θέλω. Άλλος τρόπος να αλλάξουμε τις επικίνδυνες συνήθειες δεν υπάρχει; Όπως για παράδειγμα ένα σύστημα εκπαίδευσης και αγωγής μαθητών και γονέων. Όλα απο εκεί ξεκινούν Και αυτοί που κυβερνουν το ξέρουν αυτό.

Διαμορφώνουν συνειδήσεις κατά το δοκούν και μετά βάζουν spotakia για να αποτρέψουν τα ναρκωτικά και τις άλλες μ@λ@κιες, τη στιγμή που μέσα στις πόλεις "κολυμπάμε" ή "κολυμπούσαμε" μέσα σε γιγαντοαφίσες τσιγάρων και ποτών και πνιγόμασταν απο χιλιάδες ώρες διαφήμισης στην τηλεόραση.

Δημοσ.

Κι αν η ιστορια ηταν αληθινη?

Δεν θα ηταν και πολυ απιθανο αφου εχει ηδη συμβει κατι παρα πολυ παρ' όμοιο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δυστυχως ομως το θυμα δεν πεθανε αλλα επεζησε και τωρα ειναι ετσι:

 

http://static.flickr.com/85/282964451_242e3b7f47_o.jpg

Δημοσ.

Το μόνο μέτρο που θα είχε αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι η κατάσχεση του αυτοκινήτου όταν ο οδηγός του τα έχει "κατεβάσει" σε μεγάλο βαθμό.

 

Το εφάρμοσαν πριν μερικά χρόνια αλλά... δεν ξέρω γιατί δε συνεχίστηκε. Κρίμα.

Δημοσ.

mitsikas...sorry κι όλας, αλλά δεν πρέπει να είναι κανείς υποχρεωμένος να βλέπει τη συγκεκριμένη photo, μπαίνοντας στο thread. Δεν σοκάρομαι προσωπικά, μια και την έχω πετύχει στο παρελθόν, όμως δε χρειάζεται να την τρίβουμε και σε κανενός τη μούρη που μπαίνει αμέριμνος να διαβάσει 2-3 πράγματα.

Δημοσ.

Έχουν ξεφύγει τελείως μερικοί στο Μπλα Μπλα.

 

mitsikas, σε όρισε κανείς να κάνεις εκστρατεία σοκ μέσα στο Insomnia;

 

Welcome to my block list! που λέει και μια άλλη ψυχή εδώ μέσα.

Δημοσ.

Για να γίνουμε καλοί οδηγοί θα πρέπει να γινουμε πρώτα καλοί πολίτες. Εκεί πρέπει να δοθεί έμφαση διότι και ο Σουμάχερ να είσαι, αν συμπεριφέρεσαι σαν κάφρος όλο και κάποιον θα πάρεις στο λαιμό σου.

 

Δεν μπορεί ο ένας να βάζει τα σκουπίδια στην πόρτα του άλλου και να περιμένουμε καλύτερα συμπεριφορά πίσω απ' το τιμόνι. Η σαπίλα της κοινωνίας φτάνει παντού....

Δημοσ.

Μαμά Το αίμα μου είναι Πάντου στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω.

Βλέπω μια κυρία, μαμά, που κάθετε δίπλα μου και κάτι σημειώνει... Μάλλον είναι αυτά που ψιθυρίζω... Δεν καταλαβαίνω μαμα, γιατί κάθεται εκεί και δεν καλεί κάποιο ασθενοφόρο... Δεν είδα κανένα να φωνάζει κάποιο ασθενοφόρο...

 

Είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω ένα αστυνομικό να λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».

 

Α! μαμά επιτέλους έρχονται γιατροί και νοσοκόμοι! Νομίζω πως θα σωθώ! Μαμά επιτέλους!...

 

 

Η ανάσα μου γίνετε όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά..

 

Βλέπω τώρα τον γιατρό να είναι πάνω απο την κυρία που σημείωνε πρίν και της διορθώνει τα ορθογραφικα μαμα... Γιατί δεν βοηθάει εμένα και σαλιαρίζει με την κυρία?... Γιάτι μαμα?...

 

Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.

Δημοσ.

Παιδιά την πατήσατε. Πήγα γυμναστήριο αλλά μάλλον είμαι άρρωστος και για αυτό σερνόμουν. Οπότε γύρισα σπίτι γρήγορα και επειδή κωλοβαράω θα γράψω μια μεγάλη off topic ιστορία, πρωτίστως για να εκνευρίσω τον Lucifer.

Μέχρι πριν λίγο καιρό, στην ατέλειωτη λίστα των χαρισμάτων μου, συμπεριλαμβανόταν η επιθετική οδήγηση, ο τσαμπουκάς του δρόμου και γενικά ήμουν ένα πολύ ευέξαπτο παληκάρι, να το πιεις στο ποτήρι.

Ζώντας σε μια πόλη που το να οδηγείς μηχανάκι κρύβει μάλλον τάσεις αυτοκτονίας, είχα συχνές ευκαιρίες να εκφράσω τον αδαμάντινο χαρακτήρα μου.

Έχω διάφορες τρυφερές αναμνήσεις, όπως πχ ότι με έκλεισαν οι μπάτσοι στη Β. Σοφίας και μου έδειξαν κάτι σιδερένια αξεσουάρ που τους χορηγεί η υπηρεσία γιατί μπινελίκωσα τον οδηγό του οχήματος το οποίο στο πίσω κάθισμα φιλοξενούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Τον ίδιο δρόμο (έχω σουξέ φαίνεται), όταν ήμουν 20 χρονών, τύχαινε να ανεβαίνω με κατεύθυνση τα Βόρεια Προάστεια για να πάω πρώτη φορά στο σπίτι της μέλλουσας πρώην γυναίκας μου (ας με διορθώσει κάποιος με τους χρόνους).

Το περήφανο παπί μου με την τελική των 49 χαω το ακολουθούσε ασθμαίνοντας το παπί του κολλητού μου με την τελική των 47 χαω. Είμαι σίγουρος ότι το δικό μου ήταν καλύτερο γιατί ήταν μπλε ενώ το δικό του ήταν στα χρώματα του χουντοβάζελου (όχι ρε δεν παίρνω πίσω τον χαρακηρισμό). Η επιλογή αμφότερων έγινε λόγω οπαδικών προτιμήσεων.

Κάποια στιγμή με έκλεισε κάποιος. Και φυσικά αντέδρασα ακαριαία.

Του έταξα να συνουσιαστώ με τη μητέρα του. Ντάξει, μαλακία μου το ξέρω.

Δεσμεύτηκα χωρίς να την έχω δει καν τη γυναίκα. Μπορεί να ήταν και μπάζο.

Μου απάντησε ότι είμαι αληταράς και μου πρότεινε να συνουσιαστεί μαζί μου καλύτερα. Δεν με βρήκε σύμφωνο η πρόταση. Εγώ ήμουν 20 και αυτός φαινόταν καμιά 40αριά. Και δεν πιστεύω στις σχέσεις με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας.

Οπότε αρνήθηκα, αντιπροτείνοντας να κάνει δεξιά για να τον πλακώσω στο ξύλο.

Μαντέψτε τι έκανε. Yeap. Δεξιά.

Ξεπέζεψα το παπί. Βγήκε από το αυτοκίνητο. Και μου έριχνε δυο κεφάλια. Μοσχαρίσια.

Αλλά τέλος πάντων δεν μπορείς να κάνεις πίσω όταν έχεις καλέσει κόσμο.

Τελικά δεν ξέρω πως, αλλά του έριξα τόσο ξύλο, του έσκισα το φρύδι που πλημμυρίσαμε αίματα δικά του και οι δύο. Στην προσπάθειά του να με πιάσει μου έσκισε τη μπλούζα. Ένα θέαμα για όλη την οικογένεια. Μετά από λίγο έφτασαν και οι μπάτσοι και μας μάζεψαν. Από το τμήμα ο κολλητός μου, πήρε τηλέφωνο την κοπέλα μου και της είπε ότι θα αργήσουμε λίγο γιατί με έχουν συλλάβει. Πάντα ήταν άριστος χειριστής της γλώσσας και των καταστάσεων.

Με τα πολλά, μετά από καμμιά ώρα μας άφησαν.

Τελικά ανέβηκα στο σπίτι της. Για πρώτη φορά. Με σκισμένη μπλούζα μέσα στα αίματα. Χαρήκαν και οι γονείς της που τέλος πάντων δεν τους έφερνε έναν συνηθισμένο νέο. Έχω ένα ταλέντο στις πρώτες εντυπώσεις. Και στις δεύτερες. Καθώς όταν με κάλεσαν για φαγητό την επόμενη φορά και μπήκα σπίτι, οσφρήστηκα τον αέρα και ρώτησα όλο ευγένεια τη μαμά της: «κάλτσες βράζετε;»

Τελικά ήταν κουνουπίδι.

Τα χρόνια πέρασαν. Στο μεσοδιάστημα, τσακώθηκα αναρίθμητες φορές στο δρόμο.

Αυτό που σκεφτόμουν είναι ότι είχα δίκιο. Και αυτό με θόλωνε, και το μυαλό δεν πήγαινε παραπέρα. Ότι με έκλεισε ο μαλάκας. Ή ποιος είναι αυτός ο μπινές που θα μου φάει την προτεραιότητα. Και όπως σε πολλά πράγματα στη ζωή μου, συνειδητοποίησα κάτι ξαφνικά. Ότι ρε παιδί μου, όταν τσακωνόμουν, εμένα χάλαγα. Τη δικιά μου διάθεση. Για πέντε λεπτά, για είκοσι λεπτά. Για μια ώρα. Αναλόγως την τσαντίλα. Και παρατηρούσα ότι οδηγούσα πιο νευρικά και αφηρημένα γιατί είχα το μυαλό μου στο συμβάν. Και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ξανακινδύνευα, λόγω δικού μου εκνευρισμού και υπαιτιότητας αυτή τη φορά.

Οπότε το φιλοσόφισα. Και προσπάθησα να με ηρεμήσω. Δεν ήταν εύκολο.

Αλλά σιγά-σιγά το κατάφερα. Και επειδή μου αρέσει πολύ η μπάλα και είμαι φύσει επιθετικός αλλά μπλέκω και τις έννοιες, σκέφτηκα ότι η πιο δύσκολη τρίπλα τελικά είναι αυτή που σκας στον κακό σου εαυτό.

Κινδυνεύω λιγότερο τώρα. Τσαντίζομαι λιγότερο. Και κάνω μαλακίες στο δρόμο όταν είμαι εντελώς μόνος γιατί παραμένω χαζό παιδί.

Δημοσ.

μλκ punky, αν ημουν γκομενα, θα με ειχες ριξει ετσι οπως γραφεις. εισαι θεος!

 

εδιτ:απαντηση στο απο κατω ποστ στον KWSN. μα απο την αρχη εχω μπει στο club των γκει. δεν θυμαμαι σε πιο ποστ τους λεει ολους, αλλα εγω του ξεφυγα και για να μην με δει, το εγραψα εδω.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...