μια σκεψη για την οικονομια

[wgibson]

Το Ελληνικον Συστημαν

 

Καταρχας να τονισω οτι δεν ειμαι οικονομολογος , οι παρακατω αποψεις αποτελουν συμπερασματα απο την απλη παρατηρηση των μηχανισμων της οικονομιας στην καθημερινη ζωη και δεν τεκμαιρονται αληθη και σωστα.

Δεκτη οιαδηποτε παρατηρηση απο τους επα'ι'οντες.

 

Οπως ολοι γνωριζουμε το χρημα(ο πλουτος αν θελετε) "δημιουργειται" μεσα απο τις διαδικασιες της πρωτογενους ,δευτερογενους και τριτογενους παραγωγης, δηλαδη απο τους αγροτες/προμηθευτες πρωτων υλων , τα εργοστασια , και τους παρεχοντες υπηρεσιες/γνωση.

Συνηθως η αλυσιδα αυτη εχει την προαναφερθεισα σειρα , και ο ενας τομεας δυσκολα "ζει" χωρις τον αλλο.

Αρα λοιπον οσο υπαρχει πληθωρα επιχειρησεων -μικρων, μεσαιων, μεγαλων- δημιουργειται πλουτος, ο κοσμος βρισκει δουλεια, η δουλεια φερνει αμοιβη, η αμοιβη καταναλωση και η καταναλωση φορους.

Ο φορος ειναι το μερος του πλουτισμου του καθενος μας που αποδιδουμε στο κρατος.

Με τους φορους το κρατος ασκει κοινωνικη πολιτικη (συνταξεις), προστατευει τους πολιτες(π.χ. ασφαλεια απο καιρικα φαινομενα) και πληρωνει τους δημοσιους υπαλληλους που το ''κινουν''.

Στην Ελλαδα τα τελευταια χρονια διαπιστωνουμε μια διογκωση του τριτογενους τομεα ,κυριως του δημοσιου τομεα.

Με αλλα λογια οι περισσοτεροι ελληνες ,θελουμε να εξασφαλισθουμε στο δημοσιο,γιατι οι συνθηκες στον ιδιωτικο τομεα ειναι δυσκολες και μισθοι μη σταθεροι(αποτελεσμα αυτου που θα εκθεσουμε πιο κατω).Αντιθετα με τον δημοσιο τομεα.

Το δημοσιο (οντας εργαλειο ασκησης μικροπολιτικης εκ μερους των πολιτικων) μεγαλωνει καθως προσπαθει να ικανοποιησει τις αναγκες ολων και πιο πολλων ελληνων ψηφοφορων-υποψηφιων εργαζομενων σε αυτο.

Αρα θελει πιο πολλους φορους για να "τραφει".

Ετσι στρεφεται προς τα μαγαζια....

Γιατι στο ελλαδισταν μονο μαγαζια υπαρχουν, αντε και λιγες μεγαλες βιομηχανιες δηλαδη παρα πολλοι μικροι εργοδοτες-αυτοαπασχολουμενοι , λιγοι μεγαλοεργοδοτες και μικρο σε μεγεθος εργατικο δυναμικο.

Ζητα, λοιπον το δημοσιο , επανειλημμενως την αυξηση της φορολογιας των ιδιωτων προκειμενου να πληρωσει τους δημοσιους υπαλληλους.

Φτανει λοιπον ετσι σε ενα αδιεξοδο το "ελληνικο συστημα".

Η υψηλη φορολογια εξοντωνει τις μικρομεσαιες επιχειρησεις, κατα κυριο λογο , καθως ο μικρος εργοδοτης αρχιζει να απολυει τους λιγοστους υπαλληλους (αρα μειωση κρατικων εσοδων απο φορους) και τελικως οδηγειται στο κλεισιμο ή φυτοζωει βγαζοντας οσα πρεπει για να επιβιωσει ,οχι ομως οσα πρεπει για να αναπτυξει την επιχειρηση του.Εξαλλου οι περισσοτεροι "απογονοι" της μικρης και μεσαιας ιδιωτικης πρωτοβουλιας σπρωχνονται και αυτοι προς το δημοσιο απο τους πατεραδες τους εξαιτιας των παραπανω, ενω οι μεγαλες επιχειρησεις(λιγες τον αριθμο αρα πιο ευελικτες ) κινωντας

τα καταλληλα γραναζια αποφευγουν το κλεισιμο αλλα και τους φορους ,και διατηρουνται ετσι σφριγηλες ....

Αποτελεσμα , οι επιχειρησεις , ως μοναδες παραγωγης πλουτου αρα και φορων, λιγοστευουν ,δημιουργωντας προβλημα συντηρησης του ολο και διογκουμενου δημοσιου τομεα, οδηγωντας το συστημα σε σταδιακη καταρρευση.

 

 

το ποτε θα γινει το μπαμ δυστυχως δεν το ξερω....

 

 

Το αρθρο αυτο, αν και αφορα ζητηματα γενικου προβληματισμου ,προεκυψε μεσα απο την λαιλαπα των πυρκαγιων.

Μετα την κατακραυγη γι αυτη την τραγωδια απο το συνολο της ελληνικης κοινοτητας των ενεργων χρηστων του ιντερνετ ,ας ελπισουμε οτι ισως ηρθε η ωρα να αλλαξουν τα πραγματα , και ολοι αυτοι οι ταγοι θα παρουν ενα μαθημα..

 

ευχαριστω που με ανεχθηκατε

 

 

 

υ.γ.τιποτα δεν θα αλλαξει και φετος αλλα δεν θα τους περιμενω και με ξυρισμενο τον πωπο....

[Physics_Rulez]

Η σκέψη σου έχει μια βάση, η οποία κατά τη γνώμη μου δεν είναι η πηγή του προβλήματος. Εννοώ πως η φορολογία δεν καταστρέφει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού σχεδόν όλες φοροδιαφεύγουν: Σε ορισμένους κλάδους το ποσοστό παραβατικότητας φθάνει στο 39% (χωρίς να σημαίνει οτι οι υπόλοιπες ήταν καθ' όλα νόμιμες, αφού δεν έλέγχονται όλες...), σε κάποιους άλλους 56%.. Αυτό που ενίοτε τις οδηγεί σε κλείσιμο είναι η αδυναμία τους να ανταγωνιστούν τις μεγάλες επιχειρήσεις (οι οποίες επίσης φοροδιαφεύγουν, αλλά όχι τόσο εύκολα όσο οι μικρομεσαίες) και η επιχειρηματικότητα του ιδιοκτήτη, αφού «τα κίνητρα και οι επιχορηγήσεις θα δίδονται πλέον σε όσους πραγματικά με τις επενδύσεις τους θα συμβάλουν στην υπόθεση της ανάπτυξης και σε τομείς με μέλλον». Γι' αυτό το λόγο παρατηρείται τα τελευταία χρόνια προσπάθεια συνεχούς ενίσχυσης των ΜΜΕ και ευνοϊκή φορολόγηση. Όλα γίνονται για την ανταγωνιστικότητα.

Όσο για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα έχεις δίκιο. Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστεί είναι κατ' αρχήν η μείωση της γραφειοκρατίας και η πρόσληψη κατάλληλου προσωπικού. Χαρακτηριστικά θα σου αναφέρω οτι πριν μερικά χρόνια η πρόσληψη εργαζομένων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στα ΝΠΔΔ ήταν ούτε 10%, ενώ στους ΟΤΑ ήταν περίπου 12% (ενώ οι μισθοί δεν έχουν πια και τόσο μεγάλες αποκλίσεις)....

[Ather]

Αυτοί που δε φοροδιαφεύγουν είναι οι μισθωτοί. Οι πιο καλοπληρωμένοι μισθωτοί είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όλοι οι άλλοι τα καταφέρνουν με τον ένα ή άλλο τρόπο. Μη μου πείτε ότι οι εφοπλιστές στην Ελλάδα πληρώνουν το φόρο που τους αναλογεί... Επίσης πόσες φορές δεν έχει έρθει ο ηλεκτρολόγος στο σπίτι και δεν παίρνουμε απόδειξη; Η ακόμη στην καφετέρια που φέρνει απόδειξη από προηγούμενο πελάτη; Από την άλλη ναι, πληρώνουμε πολλά για ασφάλεια και φόρους οπότε ένα νόμιμο μαγαζί δεν είναι εύκολο να κρατηθεί.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Όταν αποκτήσουμε κράτος και εφαρμοστούν οι νόμοι το ξανασυζητάμε.

[punky]

Το να συζητήσουμε γενικά για την οικονομία είναι λίγο χαοτικό σαν θέμα, μιας και έχει αναρίθμητες παραμέτρους. Προσπαθώντας να επικεντρωθώ μονάχα σε αυτό που αναφέρεις, δηλαδή στις επιπτώσεις που έχει ο δημόσιος τομέας στην οικονομία μιας χώρας, θα πω το εξής:

Καταλαβαίνω ότι μοιραία, μέσα σε ένα ποστ, δεν μπορείς να αναφερθείς εκτενώς στο θέμα. Από την άλλη βέβαια, λόγω της υπεραπλούστευσης που κάνεις, έχασες κάποιες σημαντικές παραμέτρους όσον αφορά τον δημόσιο τομέα. Είναι γεγονός ότι ο φόρος θεωρείται (τουλάχιστον από τους πρεσβευτές της ελεύθερης οικονομίας) ως "διαρροή" στον μηχανισμό της αγοράς. Πως δηλαδή αυτά τα χρήματα αν δεν πήγαιναν στις τσέπες του κράτους, θα χρησιμοποιούνταν για δύο σκοπούς από τους καταναλωτές: για κατανάλωση και για αποταμίευση.

Στην πρώτη περίπτωση, η κατανάλωση ισούται με ζήτηση για αγαθά /υπηρεσίες. Άρα κάποιος επιχειρηματίας θα επένδυε για να τα προμηθεύσει στην αγορά. Συνεπώς θα προσλάμβανε προσωπικό για να το πράξει αυτό. Άρα εσύ κι εγώ θα βρίσκαμε δουλειά.

Στη δεύτερη περίπτωση, η αύξηση της αποταμίευσης θα έριχνε τα επιτόκια (μιας και θα υπήρχε περισσότερο χρήμα διαθέσιμο στις τράπεζες, άρα "φθηνότερο" χρήμα), οπότε θα ήταν ευκολότερο για κάποιον επιχειρηματία να δανειστεί. Θεωρητικά και πολύ υπεραπλουστευμένα, αν εσύ ήσουν επιχειρηματίας και είχες στο μυαλό σου κάποια επιχειρηματική ιδέα που ξέρεις ότι θα σου αποφέρει 10% απόδοση του κεφαλαίου σου, αλλά το κόστος δανεισμού ήταν 11%, θα καθόσουν στα αβγά σου. Αν όμως ξαφνικά τα επιτόκια λόγω της αυξημένης αποταμίευσης πέσουν από το 11% στο 8%, τότε η ιδέα σου θα ήταν κερδοφόρα. Άρα θα δανειζόσουν, θα επένδυες. Και φυσικά αυτό θα σήμαινε περισσότερες δουλειές.

 

Όλα αυτά ξαναλέω ότι είναι πολύ απλουστευμένες προσσεγίσεις, αλλά αυτό δεν τις κάνει λιγότερο αληθινές.

Αυτό που λείπει από το κομμάτι του δικού σου ποστ (που μια χαρά λογικό και σωστό είναι όντας γραμμένο από κάποιον που δεν είναι οικονομολόγος) όσον αφορά το δημόσιο τομέα είναι ότι αυτός δεν εξαντλείται στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τη δημόσια ασφάλιση και την πολιτική προστασία.

Υπάρχει πχ ένα τεράστιο κομμάτι που λέγεται υποδομές. Το οδικό δίκτυο, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια είναι μέρος αυτού. Ένα έργο τέτοιο (που κανένας ιδιώτης δεν πρόκειται ποτέ να αναλάβει γιατί δεν έχει επιχειρηματικό νόημα), μπορεί να σημαίνει ότι το κόστος μεταφοράς των προϊόντων από το σημείο Α στο σημείο Β, ξαφνικά πέφτει στο μισό. Και αυτό το μειωμένο κόστος φτάνει στον τελικό καταναλωτή (εσένα κι εμένα) ως χαμηλότερη τιμή για τα αγαθά/υπηρεσίες που ψωνίζουμε.

 

Πέρα από τις υποδομές, υπάρχουν και αϋλες "υπηρεσίες" του δημοσίου. Για παράδειγμα, ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που προσελκύει ξένες επενδύσεις (άρα νέο χρήμα στην ντόπια αγορά), είναι το ασφαλές επιχειρηματικό περιβάλλον. Δεν αρκεί να δουλεύει για 1 δολλάριο τη βδομάδα η Τσου Λη (η ξέκωλη ξαδέρφη του Μπρους Λη). Πρέπει να γνωρίζει η χ ξένη εταιρεία ότι υπάρχει ένα κράτος που της διασφαλίζει ένα ασφαλές επιχειρηματικό περιβάλλον για να λειτουργήσει.

 

Τέλος, το κράτος έχει στα χέρια του ένα ακόμη εργαλείο για να κουμαντάρει την αγορά. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη εφεύρεση μετά την πίτσα: το χρήμα. Ρυθμίζοντας πόσο χρήμα θα τυπωθεί (στην κυριολεξία), μπορεί να επηρρεάσει τον πληθωρισμό και τα επιτόκια.

 

Τέλος νο2 (γιατί πριν είπα ψέμματα ότι ολοκλήρωσα), το κράτος έχει ένα ακόμη εργαλείο για να ενισχύσει μια οικονομία που ψωλάρει και δεν μπορεί να έρθει στα πόδια της από μόνη της, και αυτό είναι ο δανεισμός. Να δανειστεί δηλαδή το ίδιο το κράτος (αφού η φορολογία δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του), ώστε να κάνει έργα υποδομής. Αυτά τα έργα υποδομής πέρα από τα οφέλη που θα έχουν, θα δώσουν δουλειά στο ντόπιο εργατικό προσωπικό. Άρα μισθοί, άρα αυξημένη κατανάλωση, άρα τόνωση της ντόπιας οικονομίας.

 

Σόρρυ για το μακροσκελές ποστ (που και πάλι ελάχιστα κατάφερε να καλύψει).

Τώρα, αν το θέμα ήταν ότι προσλαμβάνουμε 3 δημόσιους υπαλλήλους για τη δουλειά που μπορεί να βγάλει μόνο ένας, δε θα διαφωνήσω. Αλλά αν πράγματι αυτό ήταν το θέμα, δεν θα είχαμε και πολλά να πούμε για τον μηχανισμό της οικονομίας.