Das Fitness Thread #1

[Spect~]

καθισματα τα κανω παντα στην αρχη αλλα αρσεις συνηθως στο τελος. Ξανα λεω οτι δεν θελω να φορτωσω οποτε στην ετναση που κανω ειμαι κομπλε στο τελος

[Liverpool89]

Πηγα με καφε στο γυμναστηριο.

 

Ειχα γυρισει απο την δουλεια, επεσα για καμια ωρα.

 

Σηκωνομαι, κοπαναω μια κουταλια μελι, μπανανα, φτιαχνω ενα αχτυπιτο καφε δυνατο.

 

Οταν μπαινω στο τζιμ, ενα παιδι που με χαιρετάει, μολις ειδες το καφε, μου ειπε πινε χυμο, οχι καφε.. εμενα τα ματια μου ακομα πρισμενα απο τον υπνο...

 

Σκαει μυτη ακομα ενας τυπας με δυο hell για μετα... λεω δωσε...

[LifeScarcity]

Ατομα που ταχα πανε χρονια ... κανουν ολες τις ασκησεις πλατης και τελευταια αρσεις..

 

Τέρμα παράλογο έτσι...; psh

[bosei]

Καλά σε σχέση με άλλα δεν είναι τόσο παράλογο. Απλά ο λιβε και εγώ μιλάμε υπό το πρίσμα του strength training

[Arct1c]

Ρε παιδες δεν μπορω να καταλαβω τι παιζει.
Ειχα 2-3 εβδομαδες ανεβαζα συνεχεια αποδοση στο αεροβιο (διαδρομο ) χωρις να με νε πιανουν οι γαμπες και λεω αυτο ηταν, αφου περασαμε αυτο το πιασιμο-γαλακτωμα τι σκατα ειναι θα φυγουν και τα υπολοιπα κιλα νερο γιατι θα μπορω να κανω πολυ αεροβιο .

Αμ δε τωρα εχω 2 βδομαδες που με πιανουν παρα πολυ οι γαμπες και εχω πεσει περιπου στη μιση απο το προηγουμενη αποδοση...
αν και ειμαι 4-5  κιλα ελαφρυτερος απο τοτε. 

 

Πριν εκανα 20 λεπτα συνεχομενα σταματουσα 1-2 λεπτα ξανα το ιδιο και παει λεγοντας και τωρα στο 10λεπτο τα εχω παιξει...( απο γαμπες οχι απο αναπνοες ) 
Για την ιστορια τρεχω 5-6 χιλιομετρα τη μερα και οποτε νιωθω καλα φτανω στα 8 8.50.... 

Σκεφτομαι μηπως φταει που ειμαι βαρυς .... (119 τωρα .. απο που ειχα ξεκινησει αφηστε το καλυτερα   ειμαι καπου στ -30 τωρα) και τρεχω αυτες τις αποστασεις 4-5 φορες τη βδομαδα. Αν και δεν ειναι πολλα.... Δεν ξερω τι να πω . Απογοητευση ξανα....

[Spect~]

Ξεκούραση. Κάτσε μια βδομάδα. Κάνε μια δύο φορές χαλαρό τρέξιμο

[margaritagr]

Θυμαστε που σας ειχα πει για τις πιεσεις τρικεφαλων με μπαρα οτι δε τις ειχα? σημερα, 2 βδομαδες μετα, εκανα και τα 3 σετ μονη μου

[LifeScarcity]

Καλά σε σχέση με άλλα δεν είναι τόσο παράλογο. Απλά ο λιβε και εγώ μιλάμε υπό το πρίσμα του strength training

 

Α μάλιστα. Απλά με την ίδια λογική όταν ο άλλος μένει 1 ώρα στο rack πρέπει να παραξενεύομαι 

Anyway,η προκόπωση και μετά πολυαθρική για να επικεντρωθείς στην εκγύμναση συγκεκριμένων μυών (ακόμα και των δευτερευόντων) είναι δυνατή τακτική.Ή ακόμα και για παλμούς στο τέλος για τις βραδείες ίνες.Τώρα αν ο τυπάς βάζει φουλ κιλά στο τέλος σε πολυαθρική ντάξει φλερτάρει με τον τραυματισμό.

 

Όπως και να'χει δεν δικαιολογώ κανέναν ξέρω τι φρούτα κυκλοφορούν.

[kogba]

Όσον αφορά τις άρσεις θανάτου, στα πρώτα χρόνια ή δεν έκανα ή έκανα στο τέλος της προπόνησης πλάτης(και μιλάμε για πολλλά σετ που είχαν προηγηθεί: αυτό έκαναν εκεί που πήγαινα, αυτό έκανα και εγώ ---- παραμελούσα και τα καθίσματα τότε, έκανα περισσότερο μηχανήματα, δυστυχώς δεν μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο) .

 

Πριν λίγα χρόνια, συνδύαζα ημέρες στήθος-πλάτη και ώμους-πόδια(πάντα superset όλα) ,  καθώς και ημέρα αφιερωμένη μόνο σε grip. Λοιπόν, πρώτη άσκηση σουπερσετ ίσιος πάγκος με άρσεις: βελτιώθηκα παρα πολύ τότε και στον πάγκο και στις άρσεις, ίσως γιατί κατέγραφα(καταγράφω) τι κάνω και πιέζω για κάτι περισσότερο την επόμενη φορά. 

Έχουν υπάρξει και φορές που  γύμνασα άρσεις μετά από προπόνηση grip, για τη διασκέδασή μου, για να δω πόσο θα σηκώσω με χέρια κουρασμένα.

 

Προς το παρόν, την ημέρα που γυμνάζω το κάτω σώμα κάνω πρώτα πόδια(καθίσματα μπροστινά και πίσω και λίγα σετ βοηθητικές ασκήσεις) και τελειώνω με άρσεις(+μερικές παραλλαγές) .

 

--------------------------------------

Πριν κανά μήνα, αποφάσισα για φέτος να μην επικεντρωθώ στον πάγκο (δεν θα αρχίζω δηλαδή από εκεί ποτέ σε καμιά προπόνηση και θα υπάρχει ποικιλία, συμπεριλαμβανομένου ασκήσεων με σωματικό βάρος +πρόσθετο αν χρειαστεί), αλλά στους ώμους(δεν το έχω ξανακάνει με αυτό τον τρόπο με τόση έμφαση στους ώμους, αλλά έχω πάρει ιδέες από strongman σε φόρουμ) .

Έχω βάλει ένα προσωπικό στόχο(όχι εξωφρενικό) και θέλω να δω πού θα βγει.

 

Όσο για το θέμα να γυμνάσω στήθος μετά τους ώμους(πιέσεις είναι όλες), δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ούτε πρέπει να τρομάζει κάποιον που δεν το έχει κάνει(ούτε χρειάζεται πάρα πολλά σετ σε τέτοιες προπονήσεις), πολλές φορές έχω αλλάξει τη σειρά ασκήσεων - μυϊκών ομάδων για να μην συνηθίζω και για να υπάρχει ποικιλία(σημαντικό για εμένα) .

 

Μου αρέσει πολύ η ποικιλία βέβαια, οπότε δεν θα λείψουν και οι προπονήσεις με fat bar, log-swiss, το grip θα έχει την δική του ημέρα όπως και άλλοτε(στις ελαφρές προπονήσεις των υπόλοιπων μυϊκών ομάδων ταιριάζει γάντι) .

[Mau-Maus]

έχει live το παγκόσμιο αρση βαρων στο eurosport

 πως τα σηκώνουν ετσι τα κιλα σαν στραγάλια ρε ..

[wizzy]

καποιος ελεγε για μια ασκηση προσφατα ηταν αυτη?

 

 

http://www.fitnesspulse.gr/portal/%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87/

 

 

Υπάρχει λιγότερη καθυστερημένη εκδοχή.

 

Google nordic hamstring exercise

 

Ονομάζονται και Russian Leg Curls (video 1, video 2, video 3).

[Fotis13]

Θυμαστε που σας ειχα πει για τις πιεσεις τρικεφαλων με μπαρα οτι δε τις ειχα? σημερα, 2 βδομαδες μετα, εκανα και τα 3 σετ μονη μου

Γαλλικες?

[Dinos_12345]

Καλημέρα.

Τον Απρίλη του 2014 ξεκίνησα γυμναστήριο. Η ζυγαριά έδειχνε 110 κιλά. Έκοψα τις αηδιες, κοιμόμουν Νορμάλ ώρες και μετά από πέντε μήνες ή ζυγαριά έδειξε 99 κιλά. Παράλληλο ξεκινούσαν τα μαθήματα και η 3η λυκείου. Μέχρι τον Νοέμβρη όλα καλά, είχα μείνει εκεί αλλά μετά έκοψα το γυμναστήριο και η ζυγαριά μέχρι τον Ιούνιο πήγε πάλι στα 110. Για ένα μήνα το καλοκαίρι έλιωσα στο γυμναστήριο και έπεσα 105 αλλά μετά λόγω τραυματισμού σταμάτησα. Τώρα παίζω στα 106 κιλά.

 

Τι θα μπορούσα να κάνω στη διατροφή μου έτσι ώστε σε συνδυασμό με πανεπιστήμιο, διάβασμα και 2-3 φορές την εβδομάδα γυμναστική να με φέρει περίπου 10 κιλά κάτω σε περίπου 6 μήνες;

 

Να αναφέρω ότι είμαι 192 εκ ύψος και κυρίως το πολύ λίπος είναι στα πόδια και την κοιλιά, σωσίβιο όμως όχι μπάκα.

[Spect~]

αν δεν μας πεις τι τρως δεν μπορουμε να σου πουμε..

 

Γενικα κοψε τη σαβουρα γλυκα, πολλα λιπαρα κτλ. Τρωγε υγιεινα και προσεεξε τις ποσοτητες

[wizzy]

 

Ποδηλασία 21/11: «Ποδηλασία αγάπης – Panos Evripidou Foundation & Θερμοκοιτίδα Αγάπης»

Απόσταση: 79,54χλμ

Διάρκεια: 3:14:17

Ταχύτητα: 24,6χλμ/ώρα, 59,6χλμ μέγιστη ταχύτητα

Θερμίδες: 1734

Μέση θερμοκρασία: 19,8 βαθμοί Κελσίου

Στροφές πεταλιών/λεπτό: 84

Πεταλιές (συνολικά): 13.469

 

Αυτά προς το παρόν. Για τα χθεσινά 160χλμ θα γράψω αργότερα.

 

Ποδηλασία 22/11: “CYCLO Challenge”

Απόσταση: 158,38χλμ

Διάρκεια: 7:54:48

Ταχύτητα: 20χλμ/ώρα, 58,7χλμ μέγιστη ταχύτητα

Θερμίδες: 4271

Μέση θερμοκρασία: 16 βαθμοί Κελσίου

Μέγιστο υψόμετρο: 1144

Στροφές/λεπτό: 77

Πεταλιές (συνολικά): 30920

 

Η ποδηλασία της 22/11 ήταν ό,τι ακριβώς έλεγε στο όνομά της – πρόκληση! Ξυπνάω την Κυριακή κι η πρώτη σκέψη που κάνω είναι «Έκανα 80χλμ χτες, που πάω σήμερα να κάνω άλλα 160χλμ και 2000+ συνολική ανάβαση;». Εκεί που πάω να γυρίσω πλευρό και να συνεχίσω τον ύπνο μου, σκέφτομαι ότι καλή η ξεκούραση αλλά η αίσθηση της επίτευξης του στόχου είναι πιο ωραία! Οπότε σηκώθηκα, ετοιμάστηκα, πρωινό, φόρτωσα το ποδήλατο στο αυτοκίνητο και βουρ για το σημείο εκκίνησης.

 

Κάνω την εγγραφή κι αναμένω την εκκίνηση – ήμασταν περίπου 70 με 80 ποδηλάτες. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, έπιασε να φυσάει ένα αεράκι… Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω φορέσει arm warmers. «Ωραία» λέω «θα καλοπεράσω…». Τι το ήθελα; Ξεκινάμε την διαδρομή στις 07:15 με 9 βαθμούς Κελσίου, κόντρα αέρα με υγρασία. Ομορφιές λέμε! Τα πρώτα 10-15 λεπτά, έτρεμε η μασέλα μου από το κρύο. Μετά από λίγο σταμάτησα να τρέμω κι η υπόλοιπη διαδρομή από πλευράς θερμοκρασίας περιβάλλοντος κύλισε πολύ καλά, αλλά για εκείνα τα λεπτά, πραγματικά σκέφτηκα να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω. Συνέχισα όμως, ζέστανε και λίγο η ατμόσφαιρα, αλλά μόλις άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, με κάλεσε η «μαμά Φύση». «Φτου σου» λέω «μέχρι να σταματήσω, να κατουρήσω και να ανέβω ξανά στο ποδήλατο, οι υπόλοιποι θα έχουν εξαφανιστεί». ΟΚ, δεν ήταν αγώνας, δεν έτρεχα να προλάβω κάποιον, αλλά είναι πολύ διαφορετικό να ποδηλατώ μόνος μου από τον ποδηλατώ σε group. Τέλος πάντων, σταματάω σε κάποια φάση, ξαλαφρώνω, ανεβαίνω στο ποδήλατο και συνεχίζω. Ήμουν τυχερός διότι, από ότι φάνηκε, δεν ήμουν ο μόνος που ανταποκρίθηκε στο «κάλεσμα», διότι μετά από κάποια χιλιόμετρα σχεδόν το μισό group είχε σταματήσει για τον ίδιο λόγο!

 

Συνεχίζω απρόσκοπτος τη διαδρομή ακολουθώντας το υπόλοιπο group. Τα πρώτα 40χλμ τα «έβαλα πίσω μου» σχετικά άνετα. Τα επόμενα 20χλμ ήταν κόλαση επί γης. Συνεχόμενη ανηφόρα, αυξανόμενη κλίσης μέχρι να φτάσουμε στο πρώτο check point, στο χωριό Άλωνα, στα 987 μέτρα υψόμετρο. Ανέβαινα, ανέβαινα, ανέβαινα, τελειωμό δεν είχε η ρουφιάνα η ανηφόρα! Ένα θετικό της ανηφόρας είναι ότι απολαμβάνεις το τοπίο γύρω σου και πράγματι το τοπίο με "αποζημίωσε" εν μέρει για την ταλαιπωρία. Καταπράσινη φύση, ψηλά δέντρα, καθαρός αέρας, απίστευτη θέα! Εν τέλει, τα κατάφερα. Έφτασα στο check point εντός του ορισμένου χρονικού περιθωρίου, έκανα ένα μικρό διάλλειμα και συνέχισα. Από την Άλωνα, συνεχίσαμε για τα χωριά Φτερικούδι, Ασκάς, Παλαιχώρι κι Απλίκι. Μέχρι το Απλίκι, η διαδρομή ήταν κυρίως κατηφορική, εκτός από ένα ανηφορικό μέρος στο οποίο κορυφώθηκε το υψόμετρο που θα ανεβαίναμε (1144 μέτρα). Έφτυσα λίγο αίμα, αλλά ΟΚ το ξεπέρασα. Πού να ήξερα τι με περίμενε…

 

Από το Απλίκι στρίψαμε δεξιά προς το χωριό Φαρμακάς. Ήξερα ότι ο Φαρμακάς ήταν ορεινό χωριό, αλλά επειδή δεν είχα πάει στο παρελθόν, δεν είχα ιδέα για το πόσο «ορεινό» είναι. Μετά από 400 μέτρα κατηφόρα, ξεκίνησε η μήκους 4χλμ ανηφόρα προς τον Φαρμακά. Τι να σας πω; Ότι ο μέσος όρος της κλίσης ήταν 10%;;;; Ότι στην κορύφωση η κλίση ανέβηκε στο 14%;!;!;!;!;! Κόλαση επί γης^2! Το μόνο που σκεφτόμουν και λυπόμουν τα πόδια μου, ήταν ότι μετά τον Φαρμακά, θα ανεβαίναμε ξανά, αλλά αυτό ήταν μακριά ακόμα – ακολουθούσε κατηφόρα!

 

Η κατηφόρα μας οδήγησε στο χωριό Γούρρι κι από εκεί ανεβήκαμε στο χωριό Λαζανιά. Η ανηφόρα που οδηγεί από το ένα χωριό στο άλλο είναι περιβόητη. Θεωρείται από τις πιο δύσκολες της επαρχίας Λευκωσίας, τόσο λόγω απόστασης αλλά και λόγω κλίσης και της στενότητας του δρόμου – σε αρκετά σημεία ίσα ίσα που χώραγε το ποδήλατο κι ένα αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα. Τη συγκεκριμένη ανηφόρα, γενικά, ήταν η τρίτη φορά που την έκανα, χωρίς αυτό να κάνει πιο εύκολο το έργο μου. Τουλάχιστον, στη σκέψη ότι μετά από αυτήν την ανηφόρα, ό,τι ακολουθούσε κατόπιν θα ήταν «ευκολάκι» έσφιγγα τα δόντια και ποδηλατούσα.

 

Φτάνοντας στην κορυφή, κατηφόρισα προς το μοναστήρι του Μαχαιρά κι από εκεί για το χωριό Καπέδες και μετά στο χωριό Λυθροδόντας. Η διαδρομή από τον Μαχαιρά στο Λυθροδόντα μου ήταν κι αυτή γνωστή, τίποτα το ιδαίτερο, πέραν κάποιων σημείων που ο δρόμος στρίβει απότομα, οπότε έπρεπε να προσέχω. Στο Λυθροδόντα ήταν το δεύτερο check point – έφτασα και σε αυτό εντός του ορισμένου χρονικού περιθωρίου. Ολιγόλεπτο διάλλειμα για ανεφοδιασμό (μπανάνες!) και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Μέχρι τότε είχα καλύψει 119χλμ κι έμεναν περίπου άλλα 40χλμ.

 

Ξεκίνησα έχοντας από πίσω ένα group 4 ποδηλατών. Σχηματίσαμε «τρενάκι» (ο ένας πίσω από τον άλλο, με εμένα πρώτο) και συνεχίσαμε. Προσπαθούσα να κρατήσω ένα σταθερό ρυθμό για να μπορούν να με ακολουθούν. Σε κάποια στιγμή έκανα σήμα στον από πίσω μου να με αλλάξει στην μπροστινή θέση. Δεν έκανε κάποια κίνηση. Λίγο αργότερα, κάνω ξανά σήμα. Καμία σημασία. Όταν κατάλαβα ότι κανείς τους δεν είχε τις δυνάμεις ή την διάθεση (ακόμα χειρότερα) να με αλλάξει στην πρωτοπορία (άρα να τρώει εκείνος τον αέρα και να ποδηλατούν οι από πίσω του πιο άνετα), σταμάτησα να προσπαθώ, «άνοιξα» το ρυθμό και τους άφησα πίσω. ΟΚ, ίσως ήταν λάθος μου, διότι σε όλη τη διάρκεια της επιστροφής αντιμετώπισα πολύ έντονο κόντρα άνεμο κάτι το οποίο δυσκόλεψε αρκετά την προσπάθειά μου, αλλά εφόσον κανείς από τους άλλους δεν είχε την στοιχειώδη ευγενική άμιλλα να μπει μπροστά για να ξεκουραστώ, για ποιο λόγο να «παλεύω» με τον άνεμο και ωφελούνται οι άλλοι; Μείνετε πίσω λοιπόν και βγάλτε τα πέρα μόνοι σας.

 

Κατευθύνθηκα προς τον παλιό δρόμο Λευκωσίας – Λεμεσού. Γνωστή διαδρομή με μια-δυο μικρές ανηφόρες με μεγάλη κλίση (8%-9%), αλλά τίποτα που να με προβληματίσει. Μπήκα στην πόλη της Λευκωσίας από την καθορισμένη διαδρομή και στα τελευταία χιλιόμετρα, με έπιασε ένας «ποδηλατικός εγωισμός» κι έδωσα ότι είχα και δεν είχα για να ανεβάσω την μέση ωριαία ταχύτητα στα 20χλμ και τα κατάφερα! Έφτασα στον τερματισμό, κατέβηκα από τη σέλα μετά από 7 ώρες και 54 λεπτά και πήρα το τιμητικό μετάλλιο ολοκλήρωσης του Challenge. Το κοντέρ έγραψε 158,38χλμ και έκαψα 4271 θερμίδες. Ήταν μια εξαιρετικά προκλητική διαδρομή. Πολλές και δύσκολες ανηφόρες, τόσο σε κλίση όσο και σε απόσταση, εξίσου δύσκολες κατηφόρες σε στενούς (ως επί το πλείστον) δρόμους, με στροφές και μέτρια ποιότητα οδοστρώματος. 

 

Συνολικά, το Σαββατοκύριακο 21-22/11, «έγραψα» 237,92χλμ κι έκαψα 6005 θερμίδες. Νομίζω τα πήγα καλά! Την εργάσιμη εβδομάδα που διανύουμε θα «κάτσω στα αυγά μου» = δεν θα πάω στη δουλειά με το ποδήλατο τις δύο φορές την εβδομάδα που πάω κατά κανόνα. Μπήκα σε recovery mode (χαχα) διότι την Κυριακή 29/11, θα πάρω τον Όμιλο σε ποδηλασία, όχι τόσο απαιτητική όσο του Σαββατοκύριακου που πέρασε, αλλά και πάλι θα έχει κι αυτή τα ζόρια της.

 

Καλημέρα σας!