Φιλοσοφικά Βιβλία

[Chrisxxx]

Συμφωνώ με Manuel στο σκεπτικό, αλλά όχι στο σύγγραμα. Βρες το "Η Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας" του Bertrand Russel. Ξεκινάει χρονολογικά από τους προσωκρατικούς μέχρι και τον 20ο αιώνα. Ο συγγραφέας ήταν και ο ίδιος φιλόσοφος (και μαθηματικός!) το οποίο δίνει ξεχωριστό κύρος στην "σούμα" του κάθε ρεύματος. Ο "Κόσμος της Σοφίας" θεωρώ πως είναι για μικρότερες ηλικίες.

 

Το να ξεκινήσεις δε κατευθείαν με Καμύ ή Σαρτρ μου φαίνεται χαζό. Θα έχεις μια τριβή στην υπαρξιστική λογοτεχνία, αλλά δε θα έχεις ιδέα τι ήταν ΟΛΑ τα άλλα ρεύματα και με ποιο ταυτίζεσαι περισσότερο.

 

Εννοείται πως αν σε πιάσεις να διαφωνείς με τον Nietzsche πρέπει να αυτοκτονήσεις.

 

Αυτο το μικρό τετράτομο λες; http://www.politeianet.gr/index.php?page=shop.product_details&product_id=213885&option=com_virtuemart&Itemid=89&keyword=%CE%97+%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82&lang=el

 

Μας πηδηξες...

[Lucifer]

Το βιβλίο που προτείνεις αναφέρεται και σε λιγότερο διάσημους φιλόσοφους; για παράδειγμα, ο Σωκράτης είναι γνωστός. Αυτόν θα τον αναφέρει λογικά. Άλλους λιγότερο διάσημους τους αναφέρει;

 

Από το link του Chrisxxx:

 

 

ΜΕΡΟΣ I

ΟΙ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ

Η άνοδος του Ελληνικού Πολιτισμού

Η Σχολή της Μιλήτου

Πυθαγόρας

Ηράκλειτος

Παρμενίδης

Εμπεδοκλής

Αθήναι και Πολιτισμός

Αναξαγόρας

Οι Ατομιστές

Πρωταγόρας

ΜΕΡΟΣ II

ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Σωκράτης

Η επίδραση της Σπάρτης

Οι πηγές των ιδεών του Πλάτωνος

Η Ουτοπία του Πλάτωνος

Η θεωρία των Ιδεών

Η πλατωνική θεωρία περί αθανασίας

Η κοσμογονία του Πλάτωνος

Γνώση και παράσταση στον Πλάτωνα

Η Μεταφυσική του Αριστοτέλους

Η Ηθική του Αριστοτέλους

Τα Πολιτικά του Αριστοτέλους

Η Λογική του Αριστοτέλους

Η Φυσική του Αριστοτέλους

Πρώτοι Έλληνες μαθηματικοί και αστρονόμοι

ΜΕΡΟΣ III

Η ΑΡΧΑΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο Ελληνιστικός κόσμος

Κυνικοί και Σκεπτικοί

Οι Επικούρειοι

Ο Στωικισμός

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο Πολιτισμός

Πλωτίνος

ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Εισαγωγή

ΜΕΡΟΣ I

ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

Η θρησκευτική εξέλιξη των Εβραίων

Ο Χριστιανισμός στους πρώτους 4 αιώνες

Τρεις Διδάσκαλοι της Εκκλησίας

Φιλοσοφία και θεολογία του Ά γ. Αυγουστίνου

Ο Πέμπτος και Έκτος αιώνας

Άγιος Βενέδικτος και Γρηγόριος ο Μέγας

ΜΕΡΟΣ II

ΟΙ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΙ

Ο Παπισμός στους σκοτεινούς αιώνες

Ιωάννης ο Σκώτος

Η Εκκλησιαστική αναμόρφωση τον Ενδέκατον αιώνα

Μωαμεθανικός πολιτισμός και φιλοσοφία

Ο Δωδέκατος αιώνας

Ο Δέκατος τρίτος αιώνας

Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης

Οι Φραγκισκανοί Σχολαστικοί

Η έκλειψη τού Παπισμού

ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ

Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΜΕΡΟΣ I

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΙΟΥΜ

Γενικά χαρακτηριστικά

Η Ιταλική Αναγέννηση

Μακιαβέλλης

Έρασμο και Μώρος

Μεταρρύθμιση και Αντιμεταρρύθμιση

Η άνοδος της επιστήμης

Φραγκίσκος Βάκων

Ο Λεβιάθαν του Χομπς

Καρτέσιος

Σπινόζα

Λάιμπνιτς

Ο φιλοσοφικός φιλελευθερισμός

Η Γνωσιολογία του Λοκ

Η πολιτική φιλοσοφία του Λοκ

Η επίδραση του Λοκ

Μπέρκλυ

Χιουμ

ΜΕΡΟΣ II

ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΥΣΣΩ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Το ρομαντικό κίνημα

Ρουσσώ

Καντ

Πνευματικό ρεύματα στον Δέκατον έννατον αιώνα..

Έγελος

Βύρων

Σοπεγχάουερ

Νίτσε

Οι Ωφελιμιστές

Καρλ Μαρξ

Μπεργκσόν

Ουίλιαμ Τζαίημς

 

Τζων Ντιούϊ

 

 

Chrisxxx, δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαίνεται, εγώ στο πρωτότυπο το έχω σε έναν τόμο. Πυκνογραμμένο μεν, αλλά.

[MovingShadow]

Ξεκίνα με Καζαντζάκη και Νίτσε....

[Timonkaipumpa]

Το να ξεκινήσεις δε κατευθείαν με Καμύ ή Σαρτρ μου φαίνεται χαζό. Θα έχεις μια τριβή στην υπαρξιστική λογοτεχνία, αλλά δε θα έχεις ιδέα τι ήταν ΟΛΑ τα άλλα ρεύματα και με ποιο ταυτίζεσαι περισσότερο.

 

Εννοείται πως αν σε πιάσεις να διαφωνείς με τον Nietzsche πρέπει να αυτοκτονήσεις.

 

Εάν κάποιος περιμένει να ταυτιστεί με κάποιο ρεύμα από την αρχή... νομίζω ότι απλά δεν ξέρει τι λέει.

 

Οπότε, και προσωπικά μιλώντας, δεν βρίσκω καθόλου χαζό να αρχίσει κανείς με λογοτεχνία από φιλόσοφους και μάλιστα με δύο βιβλία που το ένα γράφτηκε σαν απάντηση στο άλλο. Υπαρξιστική "προσέγγιση" μεν αλλά εύκολη δε και με συγγράμματα αναγνωρισμένης αξίας.

 

Από εκεί, θα έχει ένα έναυσμα για "ΟΛΑ τα άλλα ρεύματα" αρχίζοντας από λογοτεχνία σχεδόν σύγχρονη.

 

Αντίθετα, με "ιστορικά" βιβλία, και βάσει προσωπικών προτιμήσεων, πιστεύω ότι θα βαρεθεί. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κάποιον που δεν ξέρει τι λέει κάποιος άλλος... ποια ήταν η σχέση αυτού του κάποιου άλλου με τους προηγούμενους και τους επόμενους. Οπότε, καλύτερα να μάθει τι λέει αυτός ο κάποιος άλλος και όταν έρθει η όρεξη για αναγνώριση της θέσης, αυτού του κάποιου άλλου, στο χρόνο θα είναι έτοιμος και ο αναγνώστης να βρει μόνος του τις πηγές.

 

Οπότε, πιστεύω το να αρχίσει κανείς με "ιστορικά" ή "καταγραφικά" βιβλία την ενασχόληση με ένα θέμα είναι κάπως αποστειρωμένο, άχαρο, βαρετό και παραπέμπει σε εντελώς ξεπερασμένες "τεχνικές".

 

Δηλαδή το καλύτερο για να ξεκινήσει κανείς, είναι κάτι εντελώς συγκεκριμένο;

 

Όλο το ζουμί της φιλοσοφίας είναι ο διάλογος και η συζήτηση γύρω από τις ιδέες. Δεν είναι καλύτερα για να εισαχθείς σε αυτόν τον κόσμο να τον παρατηρήσεις αρχικά απ' έξω, για να ξέρεις που πατάς και που στέκεσαι; Αλλιώς κινδυνεύεις να πιστεύεις ότι διαβάζεις αντικειμενικές αλήθειες, αντί για φιλοσοφικές ιδέες. Το παθαίνουν αρκετοί.

 

Ακριβώς.

 

Θεωρώ πως είναι καλύτερα να ξεκινήσεις με κάτι συγκεκριμένο (εφόσον αυτό το συγκεκριμένο προσφέρεται για να ξεκινήσεις μαζί του).

 

Ο λόγος είναι πως έτσι δίνεται "πάτημα" για ενασχόληση και εφαρμογή αντί για απλή αποστήθιση και απομνημόνευση συσχετίσεων, ορισμών και ονομάτων.

 

Φυσικά και θα νομίζει κανείς ότι διαβάζει αλήθειες... αυτός είναι ο σκοπός. Να το πιστέψει και μετά να το καταρρίψει εάν θελήσει. Όμως, έτσι θα έχει αρχίσει από κάπου συγκεκριμένα, θα έχει ασχοληθεί, θα έχει εφαρμόσει και όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον αντίλογο θα κάνει την επιλογή του για αυτοκριτική ή όχι. Εάν επιλέξει ορθά θα πάει παρακάτω.

 

Σε αντίθετη περίπτωση, θα αρχίσει με γενικολογίες μαθαίνοντας για όλα και τελικά δεν θα ξέρει τίποτα γιατί τίποτα δεν θα έχει εφαρμόσει.

 

Χώρια που, προσωπικά, θεωρώ πως είναι εντελώς ανούσιο να μαθαίνεις συσχετίσεις, αλληλοεξαρτήσεις και συνέχεια στο χρόνο για κάτι που δεν ξέρεις τι είναι. Είναι σαν όλους αυτούς που "σπουδάζουν" manager. Ξέρουν για τις συσχετίσεις κτλ αλλά δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό που συσχετίζουν.

 

Ακόμα, εάν κανείς αρχίσει με κάτι συγκεκριμένο τότε έχει τριβή με τον χώρο και έτσι όταν θα θελήσει να μάθει τις "συσχετίσεις" θα μπορέσει να το κάνει μόνος του.

 

Για αυτό, η προσωπική μου γνώμη είναι ένα κάθετο όχι στα γενικά και ιστορικά βιβλία και ναι σε επιλεγμένα συγκεκριμένα.

[Lucifer]

Αντίθετα, με "ιστορικά" βιβλία, και βάσει προσωπικών προτιμήσεων, πιστεύω ότι θα βαρεθεί. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κάποιον που δεν ξέρει τι λέει κάποιος άλλος... ποια ήταν η σχέση αυτού του κάποιου άλλου με τους προηγούμενους και τους επόμενους. Οπότε, καλύτερα να μάθει τι λέει αυτός ο κάποιος άλλος και όταν έρθει η όρεξη για αναγνώριση της θέσης, αυτού του κάποιου άλλου, στο χρόνο θα είναι έτοιμος και ο αναγνώστης να βρει μόνος του τις πηγές.

 

Και πώς θα αναγνωρίσει τη θέση του επόμενου ή του προηγούμενου αν ξεκινήσει από ένα αυθαίρετο σημείο στο χρόνο; Γιατί να ξεκινήσει από Σαρτρ και όχι από Βιτγκενσταην; Γιατί όχι από Παρμενίδη ή γιατί όχι από Ντεκάρτ; Η φιλοσοφία είναι μια σειρά προσπαθειών κατάρριψης της προηγούμενης φιλοσοφικής θέσης, είτε με ευθεία αντιπαράθεση είτε με εισαγωγή μιας εντελώς διαφορετικής τεχνικής. Θα πάει να διαβάσει Σαρτρ και θα δει κάπου τη λέξη "εμπειρισμός". Τι θα καταλάβει; Θα διαβάσει Νίτσε και δε θα καταλάβει γιατί δεν ήταν (τελολογικά) μηδενιστής αν δεν έχει διαβάσει πρώτα Σοπενάουερ.

 

Ίσως νομίζεις ότι το "ιστορία" στον τίτλο του συγγράμματος αναφέρεται σε κάτι πολύ βαρετό και επουσιώδες, αλλά το βιβλίο εξηγεί σύντομα και περιεκτικά τις θέσεις του εκάστοτε φιλοσοφικού ρεύματος. Και αν δεν έχεις μια μικρή περίληψη σε χρονολογική σειρά για το κάθε ένα, δε θα έχεις σφαιρική άποψη. Μπορεί να διαβάσεις μια γαμάτη θέση του Σπινόζα και να πεις "καλά τα λέει" αν μείνεις εκεί, μέχρι να διαβάσεις το χεστήριο του Νίτσε στον Σπινόζα στο επόμενο κεφάλαιο και να κάνεις τατουάζ το μουστάκι από την καύλα. Γιατί να περιοριστείς σε ΕΝΑ ρεύμα, τυχαία και στα τυφλά;

[Timonkaipumpa]

Και πώς θα αναγνωρίσει τη θέση του επόμενου ή του προηγούμενου αν ξεκινήσει από ένα αυθαίρετο σημείο στο χρόνο; Γιατί να ξεκινήσει από Σαρτρ και όχι από Βιτγκενσταην; Γιατί όχι από Παρμενίδη ή γιατί όχι από Ντεκάρτ; Η φιλοσοφία είναι μια σειρά προσπαθειών κατάρριψης της προηγούμενης φιλοσοφικής θέσης, είτε με ευθεία αντιπαράθεση είτε με εισαγωγή μιας εντελώς διαφορετικής τεχνικής. Θα πάει να διαβάσει Σαρτρ και θα δει κάπου τη λέξη "εμπειρισμός". Τι θα καταλάβει; Θα διαβάσει Νίτσε και δε θα καταλάβει γιατί δεν ήταν (τελολογικά) μηδενιστής αν δεν έχει διαβάσει πρώτα Σοπενάουερ.

 

Ίσως νομίζεις ότι το "ιστορία" στον τίτλο του συγγράμματος αναφέρεται σε κάτι πολύ βαρετό και επουσιώδες, αλλά το βιβλίο εξηγεί σύντομα και περιεκτικά τις θέσεις του εκάστοτε φιλοσοφικού ρεύματος. Και αν δεν έχεις μια μικρή περίληψη σε χρονολογική σειρά για το κάθε ένα, δε θα έχεις σφαιρική άποψη. Μπορεί να διαβάσεις μια γαμάτη θέση του Σπινόζα και να πεις "καλά τα λέει" αν μείνεις εκεί, μέχρι να διαβάσεις το χεστήριο του Νίτσε στον Σπινόζα στο επόμενο κεφάλαιο και να κάνεις τατουάζ το μουστάκι από την καύλα. Γιατί να περιοριστείς σε ΕΝΑ ρεύμα, τυχαία και στα τυφλά;

 

Συμφωνώ για το παράδειγμα με το "εμπειρισμός"...

 

Όμως, και όπως έγραψα πριν, θα πρέπει και το σημείο έναρξης να εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Στο πλαίσιο που το τοποθετείς εσύ, συμφωνώ. Στο πλαίσιο όμως που το θέτω εγώ, διαφωνώ μαζί σου.

 

Για αυτό και θεωρώ λογοτεχνικά βιβλία κατάλληλα για κάτι τέτοιο. Όχι "τυχαία" λογοτεχνία αλλά κάποια βιβλία. Το γιατί αυτά τα δύο και όχι κάποια άλλα... είναι ζήτημα του ποιος θα σου τα προτείνει.

 

Η θέση μου είναι ότι εάν κάποιος αρχίσει από φιλόσοφο που έχει λίγα λογοτεχνικά έργα, μοιραία θα οδηγηθεί στα φιλοσοφικά του βιβλία. Οπότε, μοιραία θα οδηγηθεί σε άλλους φιλοσόφους και έτσι και σε άλλα ρεύματα. Όταν φτάσει σε εκείνο το σημείο, τότε θα οδηγηθεί επίσης στο να ψάξει την ιστορία του θέματος οπότε θα ξεκαθαρίσει καλύτερα όρους και συσχετίσεις.

 

Οπότε, ο τοίχος του Σαρτρ και ο Ξένος του Καμύς, προσφέρονται κυρίως γιατί είναι λογοτεχνία.

 

 

Στην αντίθετη περίπτωση θα αρχίσει με πολλούς ορισμούς και περιγραφές για κάτι που δεν έχει καθόλου πρακτική ιδέα. Για κάτι που δεν το έχει διαβάσει, δεν έχει μπει μέσα του και, κατά συνέπεια, να το εφαρμόσει στην προσωπική του ζωή. Οπότε, κατ' εμέ, θα ξέρει την περιγραφή κάποιου πράγματος το οποίο δεν το γνωρίζει. Σαν να παίζεις Collin McRae χωρίς να έχεις οδηγήσει ποτέ σου.

 

Όχι πως δεν θα είναι ωραίο... αλλά άλλη χάρη έχει το να κάνεις sliding με το αμάξι ενώ έχεις πάει να φύγεις 2 - 3ς φορές σε μία στροφή με το πραγματικό σου αμάξι.

[Lucifer]

Η θέση μου είναι ότι εάν κάποιος αρχίσει από φιλόσοφο που έχει λίγα λογοτεχνικά έργα, μοιραία θα οδηγηθεί στα φιλοσοφικά του βιβλία. Οπότε, μοιραία θα οδηγηθεί σε άλλους φιλοσόφους και έτσι και σε άλλα ρεύματα. Όταν φτάσει σε εκείνο το σημείο, τότε θα οδηγηθεί επίσης στο να ψάξει την ιστορία του θέματος οπότε θα ξεκαθαρίσει καλύτερα όρους και συσχετίσεις.

 

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα. Η μοναδική ένσταση που έχω είναι ότι για κάποιον που δεν έχει προηγούμενη τριβή, έστω και ξυστά, αυτό εμπεριέχει το ρίσκο πολύ απλά να μη γουστάρει. Αν με βάλεις εμένα τώρα να διαβάσω Σαρτρ, θα ξεράσω το συκώτι μου. Καμύ όμως, γίνομαι γκέη για πάρτη του. Και ειδικά στη λογοτεχνία, μπορεί να μην ξέρεις με τι ρεύμα έχεις καταπιαστεί. Φαντάσου να 'χεις διαβάσει τα άπαντα των 2 προαναφερθέντων και να σε ρωτήσει το καυτό χυμώδες γκομενάκι στη στάση του Β5 "α, γουστάρεις υπαρξισμό ε;" Τι θα της πεις εκεί. Το 'χασες το μπιφτέκι, γιατί ενώ ξέρεις ακόμα και τι σώβρακο φορούσε ο Ζαν Μπαπτίστ στην Πτώση, δεν έχεις ιδέα τι διάολο είναι ο υπαρξισμός. Όπως δεν ξέρεις πχ τι είναι οι Φλαμανδοί αν έχεις δει όλους τους πίνακες του Ρέμπραντ και μόνο: έχεις δει μια έκφραση του κινήματος, αλλά δεν είναι και τόσο βέβαιο πως ξέρεις τι τσαμπουνάει και τι θέλει να πει.

 

Πάντως σίγουρα συμφωνούμε πως το "α έμαθα πάνω κάτω τι λένε οι της Χ σχολής" είναι μια τρύπα στο νερό χωρίς να εντρυφήσεις στις εκφράσεις της σχολής αυτής. Είτε με λογοτεχνία που λες εσύ, είτε με άλλες μορφές τέχνης. Ίσως απλώς να χρειάζεται και ο γενικότερος μπούσουλας που προτείνω εγώ αλλά και ένα πιο εξειδικευμένο δείγμα ενός ρεύματος που προτείνεις εσύ. Η ένστασή μου είναι απλώς στο "πώς θα διαλέξεις Σαρτρ και όχι Καντ πχ".

[viper2005]

Γεια σας παιδια.... Ειμαι 18 χρονων και ψαχνω βιβλια που μπορουν να με εισαγουν στον κοσμο της φιλοσοφιας και σιγα σιγα να μπορω απο μονος μου να τον ανακαλύπτω....

 

φλασια

παιζει εγκυκλοπαιδεια φιλοσοφιας στην θαλασσα του ιντερνετ

ψαξου