Συνέπεια στην ώρα.

[defacer]

Τι μου λέτε τώρα για 20λεπτα και μια ώρα; Εγώ περίμενα στημένος στον σταθμό του Θησείου μια παρέα, ραντεβόυ στις 19.00, και τελικά ήρθαν 22.30. Έτος 2012.

 

Δικαιολογία τους; Πήγαμε ανάποδα και χαθήκαμε.

 

Και μένα με είχε στήσει κάποτε το κοριτσόπουλο μιάμιση ώρα και νόμιζα πως κάτι έχω να λέω.

[Zazula]

1. Ποιοι είναι πιθανότερο να είναι πιο αγχώδεις — αυτοί που είναι ακριβείς στην ώρα τους ή αυτοί που πάντα καθυστερούν;

Αυτοί που καθυστερούν.

Στο συμπέρασμα αυτό (μεταξύ άλλων) κατέληξαν οι D.R. Richard & S. Slane στο Punctuality as a Personality Characteristic: Issues of Measurement. Για όσους δεν έχουν πρόσβαση στη δημοσίευση, παραθέτω κάποια ενδιαφέροντα κτάμ αποσπάσματα:

• Persistent styles of punctuality exist and the characteristic of punctuality is persistent enough to be measured reliably by various techniques.
• Assessment of punctuality can be made subjectively, by self-report [ΣτΖ: δλδ αυτός που έχει την τάση να καθυστερεί, το γνωρίζει και το παραδέχεται κι ο ίδιος] and recording of actual arrival times, or through an objective task.
• This experiment produced correlations between punctuality measures and measures of nurturance, depression, and anxiety. Though interesting, no specific cluster of personality traits found in this study resemble those reported in the literature (e.g., anal and oral characters, anxiety disorders, or obsessive-compulsive personality disorders). The literature appears to be divided, however, with respect to the meaning of punctuality. For instance, both on time and tardy individuals are associated with the anal character (Barnes, 1952; Fisher & Greenberg, 1977; Goldman-Eisler, 1951; Pettit, 1969). The problem may well be that, for every researcher discussing a particular form of maladaptive behavior, another discusses these maladaptations by dividing them into subclasses of behavior patterns. Therefore, the only conclusions that can be suggested from these results are that tardiness covaries with nur­turance, depression, and anxiety.
• Although anxiety alone is not suggestive of maladaptive behavior, the present results do suggest that individuals who arrive on time or early may experience less anxiety in those situations and may be less anxious generally.
• In summary, punctuality appears to be a persistent personality characteristic that is measurable by subjective or objective methods. And last, regardless of measurement, there appears to be a definite relationship between anxiety and punctuality.

πηγή: http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00223980.1990.10543234

 

2. Οι K. Basu & J.W. Weibull στο Punctuality: A Cultural Trait as Equilibrium δείχνουν ότι η τάση για ακρίβεια ή καθυστέρηση είναι μια μορφή διελκυστίνδας ανάμεσα στις συμβάσεις του πολιτισμικού περιβάλλοντος (χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι κάποια στερεότυπα δεν στερούνται αλήθειας) και στην κατά περίπτωση προσωπική επιλογή (υπό την επίδραση και των προσδοκιών μας για τους άλλους, καθώς και της αίσθησής μας περί των προσδοκιών που έχουν οι άλλοι για εμάς). Επίσης ασχολούνται με το τι συνιστά «μη-ακρίβεια»· λ.χ. είναι δίκαιο να θεωρήσουμε μη-ακριβή στην προσέλευσή του κάποιον που συστηματικά και προβλέψιμα καθυστερεί πάντα 30' (βλ. σελ. 14-15); Ολόκληρη τη δημοσίευση την διαβάζετε εδώ: http://papers.ssrn.com/sol3/Delivery.cfm/SSRN_ID317621_code020628510.pdf?abstractid=317621&mirid=1

[bluesattack]

Ε, όχι! Αυτό παραπάει! Όχι και αδικαιολόγητη καθυστέρηση το youporn!...ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟ YOUPORN! Λίγος σεβασμός πια...

 

 

Σε εφημερίδα αναφέρεσαι, έτσι;

 

Και το youporn πριν την εξοδο ελλειψη σεβασμου ειναι.

 

Δεν μπορει ο φιλος σου να σου λεει :

 

- Οοοοο...κοιτα ενα κ@λακι που περναει

 

και εσυ αντι να συμμεριζεσαι τον ενθουσιασμο του να λες

 

-Ενταξει μωρε..καλη ειναι

 

επειδη εχεις κατεβει στο ρελαντι

 

.Γαιδουρια.

 

· λ.χ. είναι δίκαιο να θεωρήσουμε μη-ακριβή στην προσέλευσή του κάποιον που συστηματικά και προβλέψιμα καθυστερεί πάντα 30' (βλ. σελ. 14-15); Ολόκληρη τη δημοσίευση την διαβάζετε εδώ: http://papers.ssrn.com/sol3/Delivery.cfm/SSRN_ID317621_code020628510.pdf?abstractid=317621&mirid=1

 

Οχι, τα παιδια ειναι Εγγλεζοι μωρε 

[Zazula]

Οχι, τα παιδια ειναι Εγγλεζοι μωρε 

Όπως βλέπεις, ωστόσο, η δημοσίευση βάζει στο τραπέζι και το θέμα της επικοινωνίας ως μία σημαντική παράμετρο σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

Με την ευκαιρία ας πω το τι καταλαβαίνω (γενικά, αλλά και) απ' τα συμπεράσματα των δύο δημοσιεύσεων που τσιτάρισα στο #122:

1. Το αν κάποιος είναι πάντα ακριβής στην ώρα του ή μονίμως καθυστερημένος συνιστά σε μεγάλο βαθμό έκφανση της προσωπικότητάς του.
2. Επειδή κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τον άλλο (παρά μόνον ο ίδιος τον εαυτό του — οι άλλοι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να καταστούν παράγοντες διευκόλυνσης, υποστήριξης και ενίσχυσης αυτής της αλλαγής), εάν σε ένα άτομο το χαρακτηριστικό που εμφανίζει αναφορικά με την ακρίβειά του ή την έλλειψή της μας είναι εξόχως ενοχλητικό, έχει αρνητικότατο αντίκτυπο επάνω μας και/ή καταλήγει μη-διαχειρίσιμο για εμάς, τότε είναι πολύ καλύτερο το να απέχουμε από όψεις της μεταξύ μας αλληλεπίδρασης που θα δοκιμάζονται από αυτό το χαρακτηριστικό (π.χ. μπορούμε να μιλάμε με μέιλ και να αποφεύγουμε κατ' ιδίαν συναντήσεις) — ή και να κόψουμε τελείως. Πάντως τριβές, αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις, καβγάδες, ειρωνείες κλπ μόνο κακό κάνουν.
3. Κάποιο εύρος βελτίωσης όσον αφορά τη χρονική συνέπεια του άλλου μπορεί να επιτευχθεί με καλύτερη επικοινώνηση απ' τη μεριά μας του γιατί σε μια συγκεκριμένη περίπτωση είναι πολύ σημαντικό το να αποδειχθεί ακριβής και το ότι εμείς προσδοκούμε από αυτό να φανεί συνεπέστατος. Το ότι αυτό δεν πιάνει πάντα, έχει να κάνει με το ότι ένα τέτοιο άτομο δεν θεωρεί κάθε συνάντηση ή κοινωνική περίσταση εξίσου σημαντική από άποψη χρονικής συνέπειας, το ότι έχει πείσει τον εαυτό του ότι οι πάντες (ή τέλος πάντων όσοι θέλουν να έχει αντίκτυπο η έλευσή τους) καθυστερούν, το ότι νοερά συνδέει τη συνέπεια με χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τα οποία δεν επιθυμεί να τον εκφράζουν, το ότι έχει κάποια αγχώδη διαταραχή την οποία "αντιμετωπίζει" με τη νιρβάνα της γείωσης των χρονικών προθεσμιών την ώρα που αυτές λήγουν και/ή διότι φτιάχνεται με την αδρεναλίνη του τρεξίματος της τελευταίας στιγμής (που 'ναι κάτι σαν χολιγουντιανό βίωμα). Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με τα ελατήριά του, ούτε να μιμηθούμε τις πρακτικές του — απλώς να κατανοήσουμε την προέλευσή τους. Και, αν δεν γουστάρουμε, να κάνουμε ό,τι λέει το §2 παραπάνω. Αν, πάλι, η σχέση είναι για εμάς σημαντικότερη απ' το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του άλλου, τότε το αποδεχόμαστε (βλ. §1).

[evabb]

κάποτε είχα το ίδιο πρόβλημα. τελικά βρήκα την λύση. τους στήνω εγώ ακόμα χειρότερα (συγκεκριμένα άτομα πάντα)

[LongTom]

Επειδή είμαι στην ώρα μου πάντα ως Λονδρέζος(που λέει ο λόγος),πάντα μου την σπάνε.

Ποτέ Έλληνας δεν μου ήρθε στην ώρα του,μιλάμε πάντα για αργοπορία που κυμαίνεται από το ακαδημαϊκό τέταρτο ως και κανένα 45 λεπτο.

Βέβαια μετά την δεύτερη φορά αλλάζω κι εγώ συμπεριφορά και αργώ και εγώ.Είτε λέω για μισή ώρα νωρίτερα είτε όταν τους λέω ότι θα περάσω να τους πάρω πάω μισή ώρα μετά.

Έτσι και οι δύο είμαστε ευχαριστημένοι.

 

Όλες αι γυναίκαι φυσικά έριχναν/χνουν στήσιμο,εκτός από την πρώην που ήτο αλλοδαπιά και πάντα στην ώρα της ως κούκος.

Δύσκολο πράμα να είσαι punctual στην ΕΛλάδα....

[zio10]

Τι μου λέτε τώρα για 20λεπτα και μια ώρα; Εγώ περίμενα στημένος στον σταθμό του Θησείου μια παρέα, ραντεβόυ στις 19.00, και τελικά ήρθαν 22.30. Έτος 2012.

 

Δικαιολογία τους; Πήγαμε ανάποδα και χαθήκαμε.

 

Ακόμα δεν τους μιλάω.

Εσύ από ποια χρονιά τους περίμενες εκεί?

[Ison_]

Πολλά άτομα που αργούν στα ραντεβού, το κάνουν για να είναι σίγουροι ότι θα είναι οι τελευταίοι που θα φτάσουν και έτσι δε θα χρειαστεί να περιμένουν για κανέναν. Και μάλιστα, αν τους στήσεις εσύ, θυμώμουν πιο πολύ από οποιονδήποτε.

[Razor_7]

Ρε μλκες έχω ραντεβού και κάθομαι και διαβάζω αυτά εδώ κάνα τέταρτο τώρα. Το ινσόμνια μου μέσα...

[ChimairaX]

Εσύ από ποια χρονιά τους περίμενες εκεί?

Ήθελα να τονίσω ότι έχω να τους μιλήσω από τότε

[warlock9_0]

Ρε πατε καλα? Τι φιλους εχετε? Μου εκανε παρατηρηση λεει ο αλλος επειδη αργησα. Σου εριξε και σκαμπιλακια? Αν αργησω, που αργω οταν δεν ειναι κατι σοβαρο (οχι, να βγεις για μπυρα με την παρεα σου δεν ειναι σοβαρο, για να ξεκαβλωσεις πας, οχι να εισαι με χρονοδιαγραμμα) η ερωτηση ειναι "που εισαι μωρε μλκ" και δεν χρειαζεται καν απαντηση

Ξεκολλατε και χαλαρωστε λιγο

[mathsrule]

οχι να εισαι με χρονοδιαγραμμα)

Και μόνο που λες "Στις τάδε η ώρα εκεί" έχεις βάλει χρονοδιάγραμμα.

[gavros10]

Για αλλη μια φορα ειμαι αντιθετως με την παραπανω ερευνα.

 

Παντα μα ΠΑΝΤΑ, θελω να ειμαι στο μερος που εχουμε συμφωνησει, 5+ λεπτα πριν ασχετα αν δεν εχει φτασει κανεις αλλος. Δεν μπορω να αργησω και να νιωθω καλα με τον εαυτο μου. Βεβαια καθε φορα περιμενω ποση ωρα. "Ελα ρε, σε 5 λεπτα ειμαι εκει" Και δεν εχει καν ξεκινησει απο το σπιτι του με αποτελεσμα να ερθει 45-50 λεπτα αργοτερα. Και να πει καποιος οτι δεν προειδοποιω; Τους λεω, θελετε τοση ωρα για να κανεις αυτο, αλλη τοση ωρα για να πας εκει, αρα φυγε την ταδε ωρα απο το σπιτι σου. Με γραφουν στο πιο απομερο μερος του συμπαντος. 

Ενα απο τα πιο τρανα παραδειγματα που εχω ειναι το εξης: Ερχομαι απο ταξιδι στην επαρχεια, βραδυ και εχουμε κανονισει να παμε σε ενα μαγαζι. Τους λεω, θα σας παρω οταν φτασω στα διοδια, για να φυγετε να παρκαρετε κλπ κλπ. Να ειστε ηδη ετοιμοι, φευγετε μολις τηλεφωνησω. Συμφωνουν ολοι. Εγω φτανω κυριος γυρω στην μιση ωρα μετα το τηλεφωνημα και περιμενα τα ζωακια αλλα 40 λεπτα και με το αγχος να μην μας παρουν το τραπεζι επειδη ημουν μονος. 

 

Εχω καταληξει στο οτι τα ατομα που αργουν συστηματικα και ειδικα μετα απο ενδελεχη συνεννοηση εχουν προβλημα σχετικα με την αντιληψη του χρονου, την αξια του και γενικα προβλημα με την κατανοηση της ζωης. Εχουν εναν υπερμετρο starχιδισμο

[Zazula]

Για αλλη μια φορα ειμαι αντιθετως με την παραπανω ερευνα.

Με ποια έρευνα; Διότι το Punctuality as a Personality Characteristic: Issues of Measurement (#122) καταλήγει ξεκάθαρα σε αυτό που γράφω στο #124: Το αν κάποιος είναι πάντα ακριβής στην ώρα του ή μονίμως καθυστερημένος συνιστά σε μεγάλο βαθμό έκφανση της προσωπικότητάς του. Και (όπως γράφω παρακάτω), αυτό αλλάζει μόνον αν το θέλει ο άλλος (και κάνει ό,τι χρειαστεί για να επιτευχθεί και διατηρηθεί η εν λόγω αλλαγή). Όπως εσύ δεν πρόκειται να γίνεις ασυνεπής, έτσι και εκείνοι κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να γίνουν συνεπείς στον αιώνα τον άπαντα. Οπότε διαλέγεις τι έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα, η σχέση ή η συμπεριφορική συμβατότητα, και πράττεις αναλόγως.

[athlios]

Εχω καταληξει στο οτι τα ατομα που αργουν συστηματικα και ειδικα μετα απο ενδελεχη συνεννοηση εχουν προβλημα σχετικα με την αντιληψη του χρονου, την αξια του και γενικα προβλημα με την κατανοηση της ζωης. Εχουν εναν υπερμετρο starχιδισμο

αυτό. Αλλα παντα (θελω να) πιστευω οτι κατι συμβαινει και αργώ και οχι οτι φταιει ο υπερμετρος σταρχιδισμος μου. Παρολα αυτα δε καταλαβαινω τα καντηλια και τον εκνευρισμο σε παρέα >2 ατομων, οταν ο κυριος λογος συναντησης ειναι το ομαδικο ξυσιμο.