Δικαίωμα στη ζωή/στο θάνατο/στην αξιοπρέπεια/στην ελευθερία

[Antwni]

Άλλο πάλι η αυτοκτονία.

Η ζωή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της.

Στην ζωή ήρθες για να παλέψεις.Δεν είναι όλα ρόδινα.

Η αυτοκτονία είναι δειλία για μένα σε κάποιες περιπτώσεις.

 

Υ.Γ.nenya δεν διαφωνώ απόλυτα.Ούτε και εγώ θα ήθελα να βλέπω τον εαυτό μου να εξασθενεί και να μην μπορεί να αντιδράσει.Δεν ξέρω αν θα έφτανα όμως στην αυτοκτονία.Δεν θα με στεναχωρήσει εμένα προσωπικά το να αρρωστήσω βαριά.Πιο πολύ θα με στεναχωρήσει να με βλέπουν οι κοντινοί μου άνθρωποι έτσι.

[fylatos]

Έχοντας περάσει ένα εξαιρετικά μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής μου σε νοσοκομεία (λόγω δουλειάς πατέρα μετά δικής μου κλπ) 100% ξεκάθαρα υπέρ της επιλογής. Δεν διαφέρει με την επιλογή μη ανάνηψης κατά την γνώμη μου και δεν βρίσκω κάτι ανήθικο στο να βοηθήσει ένας γιατρός κάποιον που είναι επιθυμία του, έχει λογική σκέψη και τεκμηρίωση της κατάστασης του.

Στον αντίποδα του θέματος, ένα κείμενο και οι συγκλονιστικές ιστορίες μερικών ανθρώπων....

 

http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/49554?comment=1046778#1046778

Δυστυχώς η συγκεκριμένη κοπέλα δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση όταν θα πέθαινε. Θα είχε σοβαρές κρίσεις επιληψίας, σχεδόν σίγουρα απώλεια κάθε ελέγχου του σώματος της, ακράτεια ούρων και κοπράνων, απώλεια της ικανότητας να σκέφτεται, να είναι ο εαυτός της.

Κι αυτό βδομάδες ή και μήνες πριν πεθάνει.

[Basilhs23___]

του να αποφασίσεις για τον εαυτό σου και να κρίνεις εσύ τι είναι καλύτερο για σένα*

 

 

Μεγάλος τίτλος!

 

Με αφορμή το

 

http://www.mixanitouxronou.gr/sigklonizi-vinteo-ti-istoria-tis-britani-pou-echi-programmatisi-na-pethani-tin-1i-noemvriou/

 

και κυρίως την ανταλλαγή σχολίων (δειτε το link στο facebook αν ειστε συνδρομητές της σελίδας της μηχανής του χρόνου) όπως πχ τα παρακάτω:

 

nowords11.JPG

 

nowords22.JPG

 

επανήλθε στη μνήμη μου το ντοκυμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου "θεος για μια μερα". Συγκλονιστικό, να το δείτε! 

 

http://www.exandasdocumentaries.com/documentaries/chronologically/2006-2007/95-2010-04-10-16-11-23

 

 

Ποιο θεωρείτε πως είναι (αν υπάρχει) το όριο στο να λάβει κάποιος μία τέτοια απόφαση. 

 

Γιατί μερικοί άνθρωποι πιστεύουν πως ο όποιος θεός μπορεί να κάνει το θαύμα;

 

 

 

Η άποψή μου είναι πως θέλει ΜΕΓΑΛΑ κάκαλα να αποφασίσεις να τελειώσεις τη ζωή σου, έστω κι αν ξέρεις πως θα φύγεις. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν θα έπρεπε να σταματήσει αυτή την απόφαση, εκτός και αν έχει ισχυρότατες αποδείξεις πως αυτό δεν θα συμβεί.

 

/discuss

 

Το θέμα που θέτεις είναι σημαντικό και μεγάλο όπως λες, δεν νομίζω όμως οτι προσφέρει κάτι να αναπαράγουμε τα σχόλια ορισμένων χριστιανοτρόλλς από άλλες ιστοσελίδες. Και εν πάσει περιπτώσει, βάζεις τέσσερεις λέξεις στον τίτλο του νήματος οι οποίες για τους περισσότερους ανθρώπους σημαίνουν κάτι το διαφορετικό, δεν έχουν ίδια έννοια.

Κάθε κράτος πιστεύω πως πρέπει να παλεύει και για τις τρείς από τις τέσσερεις παραπάνω αξίες (τον θάνατο δεν τον θεωρώ αξία ούτε θεωρώ καλύτερο ένα κράτος που σου επιτρέπει την ευθανασία, παρά ταύτα θεωρώ οτι πρέπει να σου δίνεται το δικαίωμα στην ευθανασία). Η αξιοπρέπεια για μένα συνδέεται περισσότερο με το βιοτικό επίπεδο και τις οικονομικές συνθήκες μιας χώρας. Αξιοπρεπείς μπορεί να είσαι και σε μια χώρα που στερεί ορισμένες ελευθερίες όπως να μην σου δίνει το δικαίωμα στον θάνατο. Απ' την άλλη μπορεί σε κάποια άλλη χώρα να μην επικρατούν συνθήκες αξιοπρέπειας αλλά να σου δίνουν το δικαίωμα να κάνεις ευθανασία. Επίσης μπορεί μια χώρα να είναι πολύ φτωχή αλλά οι κάτοικοί της να έχουν πολλές ελευθερίες, επίσης ναί συνδέονται και μεταξύ τους αυτές οι αξίες αλλά είναι διαφορετικές.

 

Τώρα επειδή θέτεις το θέμα των περιορισμών της κάθε θρησκείας σε διάφορα πράγματα και ιδιαίτερα στο δικαίωμα της ευθανασίας κάποιου. Πιστεύω οτι ένα κράτος πρέπει να δίνει το δικαίωμα της ευθανασίας σε κάποιον αλλά υπο περιορισμούς, πχ να περάσει πρωτού εγκριθεί η ευθανασία από ειδική επιστημονική επιτροπή που θα ακούσει τους λόγους του και τις απόψεις του, επίσης να λαμβάνονται υπόψη και οι γνώμες των πολύ στενών συγγενών του κάθε ατόμου αλλά και η οικογενειακή του κατάσταση. Σίγουρα οι περιορισμοί δημιουργούν πρόβλημα ή μπορεί επι του πρακταίου να στερούν το δικαίωμα της ευθανασίας αλλά και από την άλλη δεν γίνεται επειδή έτσι του κ@υλωσε κάποιου ή με την παραμικρή δυσκολία να σηκωθεί μια ωραία μέρα το πρωί και να ζητάει ευθανασία, διότι με τέτοια πρακτική αν θεωρητικώς υιοθετηθεί από τα περισσότερα κράτη του κόσμου μπορεί να εξαφανιστεί και ο μισός πληθυσμός της γης. Γενικά η ζωή έχει δυσκολίες, τώρα σε καταστάσεις ατόμων με τραγικά προβλήματα υγείας που μπορεί να έχουν φέρει και σε άσχημη κατάσταση/απόγνωση γονείς παιδιά συγγενείς, εκεί ναι υπάρχει ένας σεβασμός στην επιθυμία κάποιου να του αφαιρέσουν την ζωή με νόμιμο τρόπο για να απαλλαχτεί απ' τα βάσανά του.

 

Τώρα το αν εγώ ή ο οποιοσδήποτε πιστεύει στον θεό ή στην δική του θρησκεία και θεωρεί οτι πρέπει να παραμείνουμε ζωντανοί και να υποστούμε τα πάνδεινα πριν πεθάνουμε, αυτό φυσικά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του αλλά δεν μπορεί να δεσμεύει με την δική του επιθυμία και τα πιστεύον του και το 100% των υπόλοιπων συμπολιτών του. Προσωπικά πιστεύω στον θεό και θεωρώ οτι πρέπει να υποστούμε οτι είναι να υποστούμε μέχρι την τελική πτώση. Αυτό φυσικά δεν υποχρεώνει και τον διπλανό μου να το κάνει.

[DrLo]

Τι διαφορά έχει νομικά η ευθανασία από την αυτοκτονία;

 

Νομικά δε ξέρω αλλά μια διαφορά των δύο μπορεί να είναι ότι η ευθανασία απαιτεί και δράση κάποιου άλλου.

 

 

Προσωπικά θεωρώ ότι το όλο ζήτημα της ευθανασίας είναι υπερβολικά "over-rated" όταν μπορεί , στις περισσότερες περιπτώσεις, κάποιος απλά να αυτοκτονήσει αξιοπρεπώς και χωρίς πόνο.

[MiDi_MiLiZ]

Άλλο πάλι η αυτοκτονία.

Η ζωή έχει τα καλά της έχει και τα κακά της.

Στην ζωή ήρθες για να παλέψεις.Δεν είναι όλα ρόδινα.

Η αυτοκτονία είναι δειλία για μένα σε κάποιες περιπτώσεις.

Το ποστ σου ειναι 5 προτασεις, εκ των οποιων οι 4 ειναι καθαρα στερεοτυπικες και δεν εχουν ουδεμια σχεση με την περιπτωση που συζηταμε.

 

Αντιλαμβανεσαι οτι μιλαμε για δεδομενο θανατο εντος ολιγων μηνων; Οτι μεχρι να φτασει σε αυτον (που θα ειναι λυτρωση ουσιαστικα) θα εχει εξαθλιωθει, θα εχει εξαντληθει, θα ποναει, θα υποφερει, θα ειναι μαστουρωμενη 24/24 με μηδενικη επαφη με το περιβαλλον, οτι θα την καθαριζουν αλλοι, οτι οτι οτι; Και οτι μαζι της το -ψυχολογικο κυριως- μαρτυριο αυτο θα το τραβαν φιλοι/συγγενεις κλπ σε καθημερινη βαση ;

 

Αν οχι, τοτε αδικα κουβεντιαζουμε.

 

Αν ναι, μην μου τσαμπουνας ακυρα στερεοτυπα του χωριου τυπου "στη ζωη ηρθες για να παλεψεις/δεν ειναι ολα ροδινα/η ζωη εχει τα καλα της και τα κακα της/η αυτοκτονια ειναι δειλια". Διοτι σε τετοιες περιτπωσεις δεν μετραμε το θαρρος του αλλου, αλλα ουτε και τσεκαρουμε αν ειναι μαγκας-βιοπαλαιστης. Να παλεψει τι? Να δειξει το θαρρος της πώς? Με την μαστουρα απτα παυσιπονα και την επαφη με το περιβαλλον 10 λεπτα την μερα; Srsly?

[gbras]

Ενταξει δικιο εχεις αλλα τον αποπηρες τον ανθρωπο. Εννοει αυτοκτονια του στυλ "χωρισα με τον boyfriend δεν την αντεχω αλλο αυτη τη ζωη".

[caution]

Αν κάποια σκέφτεται να αυτοκτονήσει γιατί χώρισε με το αγόρι της, θα κάνει χάρη στις μελλοντικές γενιές να το υλοποιήσει.

 

Ομοίως και αν αντιστρέψετε την σειρά των φύλων.

[GabrielConnor]

Λίγο background για μένα. Δουλεύω σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

 

Πάμε στο topic τώρα. 

 

Ένας άνθρωπος σε μία μή αναστρέψιμη κατάσταση για την υγεία του θα πρέπει να έχει την επιλογή να τερματίσει την ζωή του με αξιοπρέπεια, ναι. Γιατί πιστέψτε με, κανείς σας δεν θα ήθελε να δεί έναν αγαπημένο του μετά από πολύμηνη παραμονή σε Μ.Ε.Θ.

 

Έχουμε πολύ δρόμο όμως για να φτιάξουμε ένα νομικό πλαίσιο που θα καλύπτει κάτι τέτοιο.

[Fotis13]

Την ίδια άποψη έχουμε αγαπητέ.

Συμφωνώ με την απόφαση της Brittany Maynard.

 

Η ζωή είναι δική μας και πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να την τερματίσουμε όποτε κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο να συμβεί αυτό. Εδώ και αρκετά χρόνια σκέφτομαι (απ'όταν ήμουν παιδί) τί θα έκανα αν μάθαινα μια μέρα ότι είχα π.χ. μεταστατικό καρκίνο. Και πάντα καταλήγω στην ίδια σκέψη, ότι θά'θελα να δώσω ένα τέρμα στη ζωή μου όποτε θέλω εγώ χωρίς να περιμένω τον καρκίνο να με ξεκάνει, χωρίς να περιμένω με φρούδες ελπίδες και προσευχές και βλέμματα λύπησης απ'τους γύρω μου.

Με το κεφάλι ψηλά λοιπόν και όποτε το επιλέξω εγώ.

 

Σκέφτομαι από τώρα να φτιάξω και κάποιο σχετικό έγγραφο που να λέει ότι και σε περίπτωση που πάθω κάποιο ατύχημα και πέσω σε κώμα να με αποσυνδέσουν μετά από Χ μήνες ξερωγώ. Από το να επιζήσω και να έχω κάμποσα κουσούρια προτιμώ να πεθάνω και να μην κουράζω και τα αγαπημένα μου άτομα.

Αλλά δεν γνωρίζω αν η νομοθεσία σ'αυτή την χώρα θα μου το επέτρεπε αυτό...

 

 

Και τέλος, έτσι όπως δεν θα κρίνω εγώ αυτούς που επιλέγουν να το ρίξουν στις προσευχές και στα τάματα έτσι ας μην με κρίνουν κι εκείνοι αν αποφασίσω να δώσω τέλος στη ζωή μου. Ας πράξει ο καθένας όπως νομίζει!

Συμφωνω απολυτα.

[savvas1340]

Η υποκρισιά των χριστιανών για την ανθρώπινη ζωή και την αξία αυτής στο γνωστό χρηματιστήριο αξιών,έπιασε πάλι ταβάνι ή είναι ιδέα μου;Δεν μπορώ να διανοηθώ το τι τζέρτζελο θα γίνεται στα αμερικάνικα  μιντια από τους  πάστορες της "αγάπης & ειρήνης".Απ την άλλη,τους δικαιολογώ.Ενας πελάτης λιγότερος, είναι ένα μικρό πλήγμα για τα έσοδα των κατα τόπου θρησκευτικών καταστημάτων.

[LongTom]

Υπέρ της επιλογής για την ζωή ή τον θάνατο από τον παθόντα.

Είναι και αυτό το Johnny got his gun που με στοιχειώνει κάθε φορά που μιλάμε για τούτο το θέμα....

[fylatos]

Λίγο background για μένα. Δουλεύω σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

 

Πάμε στο topic τώρα.

 

Ένας άνθρωπος σε μία μή αναστρέψιμη κατάσταση για την υγεία του θα πρέπει να έχει την επιλογή να τερματίσει την ζωή του με αξιοπρέπεια, ναι. Γιατί πιστέψτε με, κανείς σας δεν θα ήθελε να δεί έναν αγαπημένο του μετά από πολύμηνη παραμονή σε Μ.Ε.Θ.

 

Έχουμε πολύ δρόμο όμως για να φτιάξουμε ένα νομικό πλαίσιο που θα καλύπτει κάτι τέτοιο.

Βασικά ξέρεις κανέναν που έχει δουλέψει χρόνια σε νοσοκομειακό περιβάλλον και δεν υποστηρίζει την ευθανασία;

[chrisSerres]

Γειά σας. Επειδή αυτό που θέλω να ρωτήσω σχετίζετε με τον τίτλο του θέματος, θα αφήσω το σχόλιο μου, και απαντήστε μου εσείς λογικά, γιατί από το άγχος της δουλειάς αυτή τη στιγμή αδυνατώ να κάνω λογικές σκέψεις και να εξάρω λογικά συμπεράσματα για να βοηθήσω ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο που δυστυχώς έχει την τάση να θλίβετε με το παραμικρό. 

 

Πείτε μου, τί μπορείς να απαντήσεις σε κάποιον που έχει την ιδεολογία ότι καλύτερα είναι να μην αρχίζει καν η ζωή, παρά να περνάμε τόσα προβλήματα. Ακόμα και στο παραμικρό π.χ. ότι καλύτερα να μην αγαπήσεις ένα κατοικίδιο, παρά να το αγαπήσεις και μετά από 10 χρόνια να μου πεθάνει. 

[doctorkostis]

Να δεχτείς ότι μπορεί να είναι οριακά καταθλιπτικός και όχι απλά μελαγχολικός. Η συζήτηση δεν έχει τόσο νόημα, όσο η εκτίμηση από κάποιον πιο ειδικό. Ένα ψυχολόγο π.χ. για αρχή

[Antwni]

Το ποστ σου ειναι 5 προτασεις, εκ των οποιων οι 4 ειναι καθαρα στερεοτυπικες και δεν εχουν ουδεμια σχεση με την περιπτωση που συζηταμε.

 

Αντιλαμβανεσαι οτι μιλαμε για δεδομενο θανατο εντος ολιγων μηνων; Οτι μεχρι να φτασει σε αυτον (που θα ειναι λυτρωση ουσιαστικα) θα εχει εξαθλιωθει, θα εχει εξαντληθει, θα ποναει, θα υποφερει, θα ειναι μαστουρωμενη 24/24 με μηδενικη επαφη με το περιβαλλον, οτι θα την καθαριζουν αλλοι, οτι οτι οτι; Και οτι μαζι της το -ψυχολογικο κυριως- μαρτυριο αυτο θα το τραβαν φιλοι/συγγενεις κλπ σε καθημερινη βαση ;

 

Αν οχι, τοτε αδικα κουβεντιαζουμε.

 

Αν ναι, μην μου τσαμπουνας ακυρα στερεοτυπα του χωριου τυπου "στη ζωη ηρθες για να παλεψεις/δεν ειναι ολα ροδινα/η ζωη εχει τα καλα της και τα κακα της/η αυτοκτονια ειναι δειλια". Διοτι σε τετοιες περιτπωσεις δεν μετραμε το θαρρος του αλλου, αλλα ουτε και τσεκαρουμε αν ειναι μαγκας-βιοπαλαιστης. Να παλεψει τι? Να δειξει το θαρρος της πώς? Με την μαστουρα απτα παυσιπονα και την επαφη με το περιβαλλον 10 λεπτα την μερα; Srsly?

 

Δεν σου τσαμπουνάω τίποτα.

Δεν αναφέρθηκα πουθενά σε σένα.

 

Όντως ήταν πιο γενικό αυτό που ήθελα να πω.Τα θεωρείς άκυρα αυτά τα στερεώτυπα δηλαδή?Ότι δεν έχουν γενική ισχύει?

(Αν ΠΧ μείνει κάποιος ανάπηρος από τροχαίο και μετά πάει και αυτοκτονήσει, ναι για μένα είναι δειλός.Πόσοι άνθρωποι έμειναν ανάπηροι από τροχαία και πάλεψαν για την ζωή και βγήκαν κερδισμένοι?)

 

Εγώ είμαι υπέρ της ευθανασίας αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις.

Πχ η γιαγιά μου είναι κατάκοιτη τώρα.Δεν καταλαβαίνει τίποτα μετά το εγκεφαλικό που έπαθε.Φυσικά και θα ήθελα να της κάνουν μια ευθανασία να ησυχάσει η κακοιμοίρα παρά να ταλαιπωρείται τώρα που "ζει" και να ταλαιπωρεί και τους γύρω της.

 

Επίσης άλλο να έχεις μια σοβαρή αρρώστια στα 30 σου ξέρω γω (που υπάρχουν κάποιες ελπίδες να την βγάλεις) και άλλο στα 60 σου...

Παίζει κάποιο ρόλο και η ηλικία.

 

Υ.Γ.Εντωμεταξύ τα λέει αυτά ένα άτομο, που προτιμά να πεθάνει από το να τον ανοίξουν με αλυσοπρίονο

(Γενικά τα χειρουργία τα φοβάμαι )

Οπότε η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη και κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδρούσε τότε.