Παρατηρεί κάποιος άλλος την πτώση των Strategy Games;

[Επισκέπτης]

Για το Ashes of the Singularity τι γνώμη έχουν εδώ οι hardcore fans του είδους;;

Ο υπέρογκος αριθμός μονάδων προσφέρει κάτι ή θα γίνει πολύ γρήγορα σπαστικό να βλέπεις εκατοντάδες φωτάκια να αναβοσβήνουν και να ψάχνεις που είναι η τάδε μονάδα σου; 

Καλό παιχνιδάκι είναι μωρέ εντάξει. Εγώ όμως δεν θα το έπαιζα. Είναι πολύ απλοϊκό, δεν έχει κάποιους βαθείς μηχανισμούς όπως πες το Age of Empires. Είναι ικανοποιητικό σε κάποιους που δεν ασχολούνται με το είδος hardcore. Αυτό με τις μονάδες δεν είναι πρόβλημα. 

[Bigi444444]

Το γεγονός ότι μπορεί να μην παίζει μόνο ρόλο η ποιότητα του gameplay ενός παιχνιδιού στο πόσο θα πουλήσει δεν έχει περάσει κανενός από το μυαλό βλέπω, έτσι; Βλέπω μια ιδιαίτερη εμμονή στην άποψη ότι η στασιμότητα/χειροτέρευση σε στοιχεία του gameplay αποτελεί τον κύριο λόγο που απομακρύνθηκαν οι φανς του είδους.Κι ερωτώ εγώ με τη σειρά μου.Πόσες άλλες κατηγορίες παιχνιδιών πια έκαναν τη μεγάλη αλλαγή σε αυτούς τους τομείς με αποτέλεσμα αυτός είναι ο κύριος λόγος που διατηρήθηκαν στη ζωή ή άκμασαν περαιτέρω;Ποιά παιχνίδια, εκτός από μερικά εντελώς indie, σήμερα δεν αποτελούν την 69η συνέχεια της ίδιας σειράς, του ίδιου στούντιο, της ίδιας κατηγορίας παιχνιδιών, των ιδίων πάντων τελοσπάντων;Ποιό cod και ποιό bf επί παραδείγματι, που είναι κότες με χρυσά αυγά, έχουν σπουδαίες αλλαγές από τους προκατόχους τους ή έστω σπουδαιότερες απ' όσες θα είχε ένα strategy συνέχεια προηγούμενου τίτλου;

Εγώ δε συμφωνώ σε καμία περίπτωση με το επιχείρημα ότι τα strategy έμειναν πίσω και γι αυτό παραγκωνίστηκαν.Πέραν του ότι δεν εξαφανίστηκαν, σίγουρα άλλαξαν σε ένα βαθμό και αυτά μορφή για να προσαρμοστούν στις σύγχρονες επιταγές. Αυτό που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό, κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη, είναι το ίδιο το gaming την τελευταία έστω δεκαετία.Και άλλαξε διότι πολύ απλά άλλαξε το προφίλ του μέσου gamer, που είναι αυτός που διαμορφώνει την εικόνα της, κακά τα ψέματα πλέον, βιομηχανίας αυτής.Κοντολογίς, αλλάξαμε εμείς οι ίδιοι.Από εκεί που λιώναμε στα rts και στα fps χωρίς health regen, παίζαμε στα 3α και 4α υπόγεια των bnb με γυαλιά, σπυριά και coca cola στον πάγκο, πλέον θέλουμε "κανα χαλαρό παιχνιδάκι μωρέ να περνά η ώρα".Σαν αυτά που απλά πατάς κουμπάκια ή κάνεις ταπ ταπ σε οθονίτσες, βλέπεις μπαρίτσες να γεμίζουν με το να περνά η ώρα, βάζεις και κανα ταλιράκι που και που και αισθάνεσαι θεός.

Τα strategy δεν έμειναν ξαφνικά πίσω ούτε έγιναν πλέον βαρετά γιατί επαναλαμβάνονται.Η επανάληψη είναι κοινός τόπος των video games και της ίδιας της ζωής.Απλά εμείς οι ίδιοι θέλουμε πιο εύκολα, εύπεπτα και γρήγορα παιχνίδια γιατί προς τα εκεί πήγε ολόκληρος ο τρόπος ζωής μας.Ένας κλάδος λοιπόν που πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο δε μπορεί να ευδοκιμήσει υπό αυτές τις συνθήκες.Υπάρχουν ακόμα βέβαια οι φανατικοί σκληροπυρηνικοί, που εξακολουθούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά, γι' αυτόν εξάλλου το λόγο τα grand strategy μια χαρά πουλάνε γιατί το κοινό τους καθότι σκληροπουρηνικό θεωρώ πως δύσκολα μειώνεται ή φθείρεται από την casualοποίηση του κοινού gaming.

Η ταπεινή μου γνώμη.

[firepc]

Φιλε Bigi δεν διαβασες το νημα;; Εγω τα ειπα για το COD Δεν υπαρχει καμια αλλαγη. Καθε χρονο τα ιδια και μετα τους φταινε τα strategy που δηθεν μενουν στασιμα;; Με απλα λογια φιλε, οι εταιριες βγαζουν οτι παιζουν οι μαζες. Και ειδικα στις κονσολες. Λοιπον το πραμα παει καπως ετσι, Στις κονσολες δεν υπαρχουν strategy, adventures kai Simulation games, οποτε βγαινουν τα καφριλικα games τυπου μπαμ μπουμ, και την πληρωνουν και τα PC που παιρνουν τα αποφαγια τους.

[zeniath]

Δε συμφωνώ Bigi444444 με το ότι θέλει ο μέσος gamer πιο εύκολα/χαλαρά games. Με λίγα λόγια εννοείς ότι πολλοί gamers μεταβιβάστηκαν στην κατηγορία του Casual Gamer (aka Φλώρος). Απλά είναι πιο εύκολο να πουλήσεις τέτοια παιχνίδια σε 14 χρονα (που μην γελιόμαστε είναι το bread & butter του gaming industry), γιατί θα είναι πιο friendly για να ξεκινήσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η Dota 2 δεν έχει τόσο κόσμο όσο το LoL (χωρίς να τα συγκρίνω, και τα 2 μια χαρά παιχνίδια είναι). Στην Dota 2 για να μάθεις που παν τα τέσσερα χρειάζεται να ξοδέψεις τουλάχιστον 200 games ενώ στο LoL πολύ λιγότερα.

 

Από την άλλη όμως βλέπουμε παιχνίδια όπως είναι τα Dark Souls που είναι πραγματικά δύσκολα και δεν σου δίνουν ΤΙΠΟΤΑ στο πιάτο να κάνουν τρελές πωλήσεις. (εδώ για να καταλάβεις το story πρέπει να διαβάζεις description από αντικείμενα και να έχεις σημειώσεις δίπλα σου για να συγκρίνεις). Και πραγματικά τα Dark Souls από εκεί που δε τα ήξερε κανείς, ξαφνικά *πουφ* πανικός! Γιατί; Για τον λόγο του ότι κάποιοι γνωστοί gamers/youtubers είπαν να τα δοκιμάσουν σαν challenge και πολλοί μετά τους ακολούθησαν.

 

Απλά τα strategy θέλουν χρόνο/ηρεμία, κάτι που δεν συμβαδίζει με την τωρινή εποχή.

[TheELF]

Ελάτε τώρα ο μόνος λόγος που τα παιχνίδια παλιά ήταν δύσκολα ήταν επειδή δεν χωρούσε πολλά πράγματα η δισκέτα (ή κασέτα ακόμα)  για να το γεμίσουν με cinematics ,οπότε έπρεπε ο dev να τραβήξει τον χρόνο που θα κρατούσε το παιχνίδι κάνοντας το δύσκολο,χωρίς continues και με level codes.

[zeniath]

Να πάμε λοιπόν όλοι να παίξουμε Angry Birds που δεν θέλει skill.

 

Ούτε καν, όπως είπα και πριν παίξε Dark Souls ή αν θέλεις κάτι πιο indie παίξε Super Meat Boy (καμία σχέση με strategy και τα 2 αλλά έτσι και αλλιώς μιλάμε γενικώς). Δεν τα έκαναν δύσκολα γιατί δε μπορούσαν να βάλουν cinematic αν είναι δυνατόν, εδώ έριχναν το resolution για να βάζουν περισσότερα χρώματα όταν τα pc είχαν 32K-64K RAM.

 

Τα έκαναν δύσκολα γιατί τότε δεν ήταν ο κόσμος γεμάτος ψέματα στα σχολεία. Δεν μεγάλωνε το παιδί και έπρεπε να νιώθει νικητής όπως τώρα "no kid is a loser, no kid left behind" και άλλες τέτοιες βλακείες. Τότε έτρωγες τις ξυλιές σου, αν έβγαζες άσχημους βαθμούς φώναζαν σε εσένα οι γονείς και όχι στον δάσκαλό σου.

 

Σε προετοίμαζαν για μια ζωή που ΤΙΠΟΤΑ δεν θα το έχεις στο πιάτο οπότε ούτε τα games έπρεπε να είναι εύκολα για να μπορούν να τα τερματίζουν όλοι. Τότε η αντίληψη ήταν "αν μπορείς κάντο, αν όχι κρίμα αλλά είσαι loser". Τώρα τα παιχνίδια πρέπει να τερματίζονται μόνα τους έτσι ώστε όλοι να νιώθουν καλά και να θέλουν να πάρουν και άλλα games για να ξανανιώσουν καλά, θα μπορούσε κανείς να τους προσδώσει ιδιότητες ναρκωτικών έως σε ένα σημείο.

 

Γι'αυτό έχεις:

1ον) κόσμο να αγοράζει boost/help/κλπ και στην ουσία να χρησιμοποιεί Official Cheats για να κερδίσει, αλλά επειδή είναι official δεν νιώθει ότι κλέβει, νιώθει ότι κερδίζει

2ον) πλέον τα παιχνίδια να κάνουν save έξω από το boss, checkpoint σε boss και γενικότερα σε βοηθάνε όσο περισσότερο μπορούν για να το τερματίσεις

3ον) φαίνεται το πόσο έχει χάσει τον χαρακτήρα του το Game Development όταν αυτή και την περασμένη δεκαετία το main focus των εταιριών ΔΕΝ ήταν τα παιχνίδια, αλλά η Πειρατεία και η αντιμετώπισή της γιατί από εταιρίες με ψυχή που είναι σε ένα καινούριο New Age τομέα που πάνε σε ανεξερεύνητα μονοπάτια, να μετατραπούν σε γκρι,άψυχες,καπιταλιστικές Corporations που το μοναδικό focus τους είναι τα λεφτά.

 

Πάρτε παράδειγμα ρε παιδιά τα Kickstarter/Indiegogo που και καλά φτιάχτηκαν με σκοπό να φύγουν από αυτούς τους γκρι κακούς γίγαντες. Το αποτέλεσμα; Τα 2/3 δεν καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους είτε λόγο βλακείας είτε λόγο απειρίας είτε (κυρίως) επειδή βρήκαν τα εύκολα φράγκα, τα τσέπωσαν και είτε ξέχασαν να ασχοληθούν είτε δεν τους ένοιαζε.

 

Είναι λοιπόν και στο αίμα αυτής της γενιάς η βλακεία, η ικανοποίηση από την ευκολία. Όσο πιο γρήγορα και εύκολα κάτι τόσο καλύτερο, αυτό είναι που υπάρχει σαν φιλοσοφία όπως επίσης τα πάντα να έχουν χρόνο ζωής 5 χρόνια. Τα FPS κλπ παιχνίδια πλέον δεν έχουν ούτε 2 αφού θα βγει το καινούριο, όλοι θα πάνε σε αυτό, άρα δε θα έχεις με ποιον να παίξεις multiplayer, άρα καταλήγεις να αγοράζεις ΠΑΛΙ και εσύ το καινούριο version του ίδιου παιχνιδιού που παίζεις εδώ και 6 χρόνια. Το καλό στο Strategy Game έχει περίοδο ζωής πολύ μεγαλύτερη γιατί απλά, αν είναι καλό δε χρειάζεται αλλαγές. Γι'αυτό και βλέπουμε τα καλά strategy να μην αλλάζουν τόσο τα mechanics, απλά αλλάζουν το theme για να σε τραβήξουν να τα αγοράσεις, την μία θα είναι Medieval, την άλλη Ancient/Classical Times, την άλλη 18th Century Napoleon Wars, WW1 & WW2, Μοντέρνα εποχή, Ατομική εποχή (κοντινό μέλλον) και τέλος Space Explore στο μακρινό μέλλον με τα mechanics να μένουν πάνω κάτω τα ίδια.

 

Anyway, αρκετά το κούρασα δε νομίζω ότι έχω τίποτα άλλο να προσθέσω στο θέμα.

 

Το μόνο τελευταίο που θέλω να προτείνω στους Strategy freaks είναι το εξής, δεν βγαίνουν καλά παιχνίδια στρατηγικής σε ηλεκτρονική μορφή; Ξεκινήστε τα επιτραπέζια και δεν κάνω πλάκα. Εκτός του ότι υπάρχουν ^σχεδόνΑΠΕΙΡΑ παιχνίδια επιτραπέζια (δεν είχα ιδέα πριν ασχοληθώ ότι υπάρχουν ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ) υπάρχουν επιτραπέζια στρατηγικής που βάζουν κάτω αυτά τα ηλεκτρονικής μορφής. Δοκιμάστε τα και θα ανοίξετε ένα νέο κόσμο entertainment στην ζωή σας. Χρειάζονται βέβαια 2-3 φίλοι να υπάρχουν αλλά κλαιν, το multiplayer τους δεν έχει ούτε DRM ούτε connection problem/dc (most of the times)