Asperger, διαγνωση, εμπειριες.

[kathytherion]

Μια χαρα, και πολυ ενδιαφερον κλαδος. Καλη τυχη κιολας! Εγω σπουδασα αισθητικη, στο εργασιακο τα βρηκα μπαστουνια, μου αρεσε το εργαστηριακο κ ετσι κοιταω να συνεχισω με σπουδες στη χημεια...

[Iris_89]

Μια χαρα, και πολυ ενδιαφερον κλαδος. Καλη τυχη κιολας! Εγω σπουδασα αισθητικη, στο εργασιακο τα βρηκα μπαστουνια, μου αρεσε το εργαστηριακο κ ετσι κοιταω να συνεχισω με σπουδες στη χημεια...

Καλή τύχη και σε σένα!! Στο εργασιακό γιατί τα βρήκες μπαστούνια? Δεν υπάρχουν δουλειές..?

[Basilhs23___]

Έχω σπουδάσει νοσηλευτική χειρουργείου, με τράβαγε πολύ αυτό το κομμάτι. Αίματα εργαλεία κτλ κτλ. Έκανα και την πρακτική μου, αλλά δεν ήταν αυτό το πάθος μου.. Οπότε τώρα που ετοιμάζομαι για μετανάστευση, έχω ήδη καταλήξει εδώ και χρόνια στην Εγκληματολογία και άγιος ο θεός

 

Κυρίως αυτοί είναι και οι λόγοι που θαυμάζω το επάγγελμα του νοσηλευτή, εγώ που έχω περάσει πολλά με νοσοκομεία και εγχειρήσεις δεν θέλω ούτε καν να μπαίνω σε νοσοκομείο γιατί μου θυμίζει τα παλιά, έχω κάτι ψυχολογικό, προπερσι χρειάστηκε να πάω για κολονοσκόπηση/γαστροσκόπηση και εξετάσεις αίματος και δεν μ' άρεσε να βλέπω αρρώστους διαδρόμους ορούς και την κλασσική μυρωδιά νοσοκομείου.

[ribo7]

..Ακόμα φοβάμαι πολύ τους ανθρώπους, τα ξένα άτομα, δεν αντέχω τα μέρη με κόσμο, και έχω αυτό το απαίσιο συναίσθημα πως μου ρουφάνε την ενέργεια οι άνθρωποι όταν είμαι καπου έξω.

Δε σε φοβίζει που θα πας Αγγλία, νέα μέρη, νέα άτομα?

Ελπίζω πως όχι..

[Iris_89]

Δε σε φοβίζει που θα πας Αγγλία, νέα μέρη, νέα άτομα?

Ελπίζω πως όχι..

Αν φοβάμαι... Πολύ μάλιστα. Αλλά δεν θα είμαι μόνη (σημαντικότερο), έχω κάποιους συγγενείς και φίλους αν χρειαστώ κάτι, αλλά το σημαντικότερο, έχω σκοπό για να κάνω κάτι καλύτερο στη ζωή μου. Μερικοί φόβοι, είναι για να ξεπερνιούνται.

[ribo7]

Μαζί σου! Δε το λέω με κακή έννοια. Και γω έφυγα στα 27 με διστακτικότητα κουβαλώντας κατάλοιπα από Ελλάδα. Σιγά σιγά απομυθοποίησα κάποια πράγματα και μακάρι να είχα ανοίξει ορίζοντες πιο μικρός.
Το κακό βέβαια είναι πως αν αλλάζεις σχετικά συχνά μέρη, δε κάνεις και τις παρέες/φιλίες που είχες Ελλάδα. Έχεις κυρίως γνωστούς από διάφορα μέρη που χάνεσαι πιο εύκολα αν φύγεις/φύγουν. Μετά από 2 χρόνια δηλαδή θα το διαπιστώσεις αυτό, τουλάχιστον σε μένα.

Αλλά ντάξει, κυρίως θετικά βρίσκω στο να πας σε νέες περιπέτειες! Με το καλό

[Iris_89]

Κοίτα, να σου πω την αλήθεια.. Από πάντα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα, δεν νιώθω πως ανήκω εδώ. Είναι περίεργο να στο εξηγήσω αλλα αυτό νιώθω. Τώρα για φιλίες.. δεν έχω. Με αυτούς που μιλάω ακόμα, είναι σε διάφορα μέρη της γης σκορπισμένοι.. Ξέρω άτομο που ενώ λάτρευε την Ελλάδα, είχε εδώ φίλους κτλ, αποφάσισε να πάει Αγγλία στον αδερφό του. Ενώ βρήκε δουλειά την 1η εβδομάδα, 2 εβδομάδες μετά επέστρεψε γιατί είχε μάθει εδώ αλλιώς.. Καταλαβαίνεις το νόημα?

[ribo7]

Καταλαβαίνω ότι θες να φύγεις..
Το ότι λόγω θεότητας, κάρμα, σύμπαντος, "ό,τι_πιστεύεις" έτυχε να γεννηθούμε σε μια χώρα δε μας υποχρεώνει να πρέπει να ζήσουμε εκεί για πάντα. Εγώ το κατάλαβα ζώντας εξωτερικό. Και δε κράζω την Ελλάδα, απλά το λέω γενικά ότι δε πρέπει να περιορίζεται κανείς.

Τώρα για να μη βγούμε offtopic, ίσως η διαφορά στο τρόπο ζωής σου να επηρεάσει και τα συμπτώματα που λες οτι έχεις. Αλλά έτσι πάει πάντα, μέσα από νέα βιώματα και εμπειρίες αλλάζουμε σαν άνθρωποι. Αρκεί να ξεπερνάς τα όποια αρνητικά βιώματα και κομπλεξισμούς.

[alex_000]

Τι διαφορά έχει αυτό το σύνδρομο από απλό introversion? γιατί βλέπω πολλά κοινά. (ειδικά στο ποστ της isis)

 

Εγώ είμαι τέρμα introvert και δεν χρειάζομαι ψυχίατρο να κάνει διάγνωση..είναι πολύ ξεκάθαρο.

[xpapias]

Νομίζω ότι και εγώ ανήκω σε αυτη την κατηγορία. Πολύ εσωστρεφης. Φοβερή επαναληψιμοτητα στην καθημερινή μου ζωή σε βαθμό ιεροτελεστιας. Εχω 3-4 φιλους. Οι δύο στο ιδιο μηκος κυματος. Οι άλλοι απλά με συνήθισαν πια. Εδώ και 4 χρονια ζω στο εξωτερικό και μπορώ να πω οτι με εχει δυσκολέψει πολύ. Παρέες σχεδον καθόλου - με έχει πεθάνει το να επιμένουν να με καλούν και να αρνούμαι. Το μόνο που με σώζει είναι η δουλειά και η παρέα εδώ στην Ελλάδα (μιλάω καθημερινα και όταν επιστρεφω τους βλέπω με τη σειρά). Πάντα είχα την ελπίδα ότι κατι θα άλλαζε (με τη σχολή, με τη δουλειά, με το εξωτερικό) αλλά πάντα έμενα στα ίδια - μου φαινόταν βουνό το ξεβολεμα.

[tehAllantin]

κοιτα να δεις που νομιζα οτι ειμαι βλαμμένος με κολλήματα και ψυχαναγκασμούς (στο μπάνιο ειδικα) να ειναι ολα στη σειρα και τωρα μου ανοιγετε νεους οριζοντες

 

 

θυμηθηκα και το επικο επεισοδιο του σαουθ παρκ.

[kathytherion]

Τι διαφορά έχει αυτό το σύνδρομο από απλό introversion? γιατί βλέπω πολλά κοινά. (ειδικά στο ποστ της isis)

Εγώ είμαι τέρμα introvert και δεν χρειάζομαι ψυχίατρο να κάνει διάγνωση..είναι πολύ ξεκάθαρο.

 

Νομιζω πως το Asperger ως συνδρομο εχει ενα συνολο χαρακτηριστικων που σε καποια ατομα εμφανιζονται ολα και σε καποια τα περισσοτερα. Απ οσο ξερω, ενα πολυ βασικο ειναι τα ,ας πουμε, poor social skills.

 

Και καπου εκει αξιζει ν αναρωτηθει κανεις, αν απλα ειναι εσωστρεφης και θελει τον προσωπικο του χωρο και χρονο ενω παραλληλα ειναι δημοφιλης και εχει παρεες ή αν κατεληξε να μην αποζητα τις παρεες και τη διαρκη συντροφια μετα απο χρονια ματαιης προσπαθειας να ενταχθει καπου.

 

Για εμενα θα μιλησω συγκεκριμενα, θελω και εγω το χωρο μου ( οπου θα χω τα πραγματα μου) και χρονο μονη μου. Εχω καποιες φιλιες (λιγες ουσιαστικα) και πολλους γνωστους. Οσο παει ο κυκλος των γνωστων μεγαλωνει κ ο κυκλος των φιλων μικραινει. Πιο παλια, ενιωθα οτι δε ζουσα τη ζωη μου, και πολλες φορες πιεζα τον εαυτο μου να βγω μ παρεα σε κλαμπ, σε βολτες κλπ κλπ. Δεν υπεφερα παντα, αλλα μετα απο ενα διωρο αρχιζω να χαλιεμαι και να θελω να την κανω. Επισης, εβλεπα παλιους φιλους/γνωστους και λεγαμε το κλασσικο " να τα πουμε ρ, χαθηκαμε, να παμε για καφε ε? " και οντως πιστευα οτι το να παω για καφε ηταν καλη ιδεα. Τωρα δεν ασχολουμαι καν. Η μονη εξαιρεση ειμαι ατομα που οντως το προτειναν, πηραν εκεινοι τηλεφωνο και εχουμε καταληξει να μαζευομαστε για ταινια και τετοια, οπου και παλι θα συμμετασχω μια στις 3 γιατι συνηθως ειμαι σπιτι και τακτοποιω το δωματιο μου( εμμονη)

ου

Καλή τύχη και σε σένα!! Στο εργασιακό γιατί τα βρήκες μπαστούνια? Δεν υπάρχουν δουλειές..?

Απογοητευτηκα οταν αρχισα να δουλευω στο αντικειμενο μου γιατι ξεκινωντας ως υπαλληλος, το αφεντικο δεν σεβαστηκε το σωματικο κοπο που κατεβαλλα και εκλεινε απανωτα ραντεβου με αποτελεσμα προβλημα στον τενοντα, μετα απο 1 μηνα λογω τυχαιου ατυχηματος ειχα εξαρθρωση επιγονατιδας που με εβαλε στο κρεβατι κανα μηνα και υπονοησε τοτε πως εβγαλα ηθελημενα το γονατο μου. Εκει ενιωσα σαν ρομποτακι που αρχισε να χαλαει σιγα σιγα και επρεπε να παει για αποσυρση, ενιωσα ενα αναλωσιμο εργατικο χερι. Επιπλεον, ολο αυτο το small talk ως επι το πλειστον με γυναικες μεσης ηλικιας, για ζωδια, μαγειρικη και γκομενικα, με ξεπερνουσε. Τελος, ολοι μα ολοι πια σε προσλαμβανουν για να πιεζεις τον κοσμο και να πουλας, κατι που επισης δοκιμασα και δεν μου πηγαινε. Μ αρεσει πχ να ειμαι σε καταστημα και να διευκολυνω τον πελατη να παρει σωστα προιοντα, αλλα δεν γουσταρω να κανω ψηστηρι.

 

Εννοειται για βιοποριστικους λογους, αν δν βρω κατι αλλο θα κανα αυτες τις δουλειες, αλλα μετανιωνω που εφαγα 4 χρονια Τει για να μη με δεχονται σε μεταπτυχιακο και να τραβαω λουκι ( τελικα το μονο πλεονεκτημα που εχω απο το ιεκ, ειναι οτι ανοιγω δικο μου ινστιτουτο*) . Θελω να βγαλω ενα καλο πτυχιο τωρα, κατι που θα με ανεβασει. Νομιζω πως ειναι καλη επενδυση για το μελλον μου.

 

* δεν θελω σε καμια περιπτωση να θιξω τα ιεκ, απλα αν ηξερα την κατασταση, θα πηγαινα σε καποιο αλλο τμημα Αει η Τει και αν οντως ηθελα κ αισθητικη θα πηγαινα σε Ιεκ.

[Anorymous]

Από το σχολείο ακόμα, μετά συζήτηση με ψυχίατρο και λογοθεραπευτή.

Υπάρχουν φάσεις απομόνωσης, εμμονές κλπ. Επίσης μιλάω πολύ και κάνω μονολόγους.

Προσπαθώ να περικλείομαι από άτομα που έχουν την υπομονή να με ανεχτούν και τους αρέσει να μιλάνε πολύ.

 

Τους γύρω μου ενοχλεί:

 

Ο εκνευρισμός μου οταν τα πράγματα δε πάνε ή δε γίνονται όπως θέλω.

Η μονομανία μου με ότι αναλαμβάνω και με απορροφά πλήρως.

 

Στις δουλειες μου με έχει βοηθήσει αλλά έχω συχνά πολύ άγχος, ειδικά όταν δεν πάνε όλα κατά σχέδιο

Πολλά από αυτά τα έχω και εγώ αλλά νομίζω είναι λογο κατάθλιψης, λες να έχω asperger ???

[Iris_89]

Το κακό με το asperger είναι πως επειδή ακριβώς είναι στο φάσμα, είναι δύσκολο να απομονώσεις κάποια συγκεκριμένα σημάδια ώστε να γίνει η διάγνωση. Δεν υπάρχουν στάνταρ "συμπτώματα", αλλάζουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν όμως κάποια πολύ συγκεκριμένα. Και αλλιώς εκδηλώνεται στα αγόρια, και αλλιώς στα κορίτσια..

[fylatos]

Πολλά από αυτά τα έχω και εγώ αλλά νομίζω είναι λογο κατάθλιψης, λες να έχω asperger ???

Είχες κατάθλιψη στο δημοτικό;