Γνωριμίες και εύρεση εργασίας

[SlickNick]

Ξεκινάω αυτό το θέμα για να συζητήσουμε εδώ και να ανταλλάξουμε απόψεις και εμπειρίες για τη σημασία των γνωριμιών στην εύρεση εργασίας. Είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό. 

 

Αυτό που έχω παρατηρήσει προσωπικά στους κύκλους στους οποίους κινούμαι από μετά το λύκειο μέχρι και σήμερα είναι ότι οι φίλοι και οι γνωστοί μου οι οποίοι έχουν γνωριμίες, είτε από την οικογένεια τους είτε από ανθρώπους που γνώρισαν αργότερα στη ζωή, είχαν πολύ πιο ομαλή εμπειρία στην ανεύρεση εργασίας και στη μετέπειτα επαγγελματική τους άνοδο. Αντίθετα γνωρίζω μέχρι και σήμερα παιδιά που ενώ μπορεί να είναι θεωρητικά ιδανικοί υποψήφιοι, τρώνε άκυρα όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Και αυτό σε δουλειές από developer και chef, μέχρι σερβιτόρος.

 

Πρόσφατο παράδειγμα φίλος μου, που μένει Αγγλία, έχει σχεδόν πάρει το διδακτορικό του, έχει εμπειρία σε έναν πολύ εξειδικευμένο τομέα δουλεύοντας ως intern, μέσω γνωστού, σε μεγάλο πανεπιστήμιο του χώρου του, και έχει πάει σε 17 συνεντεύξεις, ενώ έχει στείλει γύρω στις διακόσιες φορές το βιογραφικό του σε εταιρείες σε όλον τον κόσμο. Κάθε φορά που κοιτάζει να δει ποιον προσέλαβαν τελικά, βλέπει υποψήφιους οι οποίοι ήταν ή φοιτητές του πανεπιστημίου ή γνωστοί κάποιου υπεύθυνου εκεί μέσα, και συχνά χωρίς να πληρούν ούτε τα τυπικά κριτήρια. Ακόμη και μία καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, τους είχε διηγηθεί κατά τη διάρκεια μαθήματος πως πήρε τη δουλειά της ως υψηλόμισθη λέκτορας, χωρίς να έχει διδακτορικό η να γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο, επειδή ήταν φίλη με την υπεύθυνη του τμήματος. Η συγκεκριμένη καθηγήτρια 2-3 χρόνια αργότερα, ακόμη δεν έχει πάρει το διδακτορικό της, παρ'όλο που σε αυτή τη θέση υποτίθεται ότι είναι απαραίτητο...

 

Μπορώ να αναφέρω αρκετά παραδείγματα που ο συγκεκριμένος φίλος μου έχασε δουλειά ακόμη και από άτομο που τον είχαν διώξει από την προηγούμενη δουλειά επειδή δεν έκανε τίποτα, συνεντεύξεις που οι υπεύθυνοι παίζουν με τα κινητά τους και δεν έχουν κοιτάξει καν το βιογραφικό του, απόπειρα να του κλέψουν τα δεδομένα που σύλλεξε για το διδακτορικό του και άλλα όμορφα.

 

Εκεί που έχω καταλήξει προσωπικά είναι ότι οι γνωριμίες σε οποιονδήποτε κλάδο είναι χαλαρά το 50% της συνταγής της επιτυχίας. Δημιουργούν μία θετική προδιάθεση στους άλλους, και αντί να αντιμετωπίζεις ανθρώπους που ψάχνουν για αφορμές να πετάξουν το βιογραφικό σου στα σκουπίδια, ξαφνικά τα μειονεκτήματα σου παραβλέπονται, σου δίνουν ευκαιρίες και σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. 

 

Συγγνώμη για το σεντόνι

[zio10]

Παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και μπορούν να βοηθήσουν σε πολλές περιπτώσεις. Ακόμα και στο εξωτερικό που δεν έχω εμπειρία εργασίας έχω διαβάσει πολλές φορές κι εδώ μέσα πόσο σημαντικές είναι οι «συστάσεις» από κάποιον γνωστό, οι γνωριμίες δηλαδή. Δεν το βρίσκω παράλογο.

[xifiassamsung]

Αποτι φαινεται δεν ειναι μονο ελληνικο φαινομενο.Κ ημουν ετοιμος να βαλω αλλο ενα καρφι στο φερετρο της μπανανιας που ζουμε που θελει να μας θαψει ολους,εργασιακα κ κοινωνικα.Εκτος απο οσους εχουν κονε ετσι.

[Επισκέπτης]

Πρόσφατο παράδειγμα φίλος μου, που μένει Αγγλία, έχει σχεδόν πάρει το διδακτορικό του, έχει εμπειρία σε έναν πολύ εξειδικευμένο τομέα δουλεύοντας ως intern, μέσω γνωστού, σε μεγάλο πανεπιστήμιο του χώρου του, και έχει πάει σε 17 συνεντεύξεις, ενώ έχει στείλει γύρω στις διακόσιες φορές το βιογραφικό του σε εταιρείες σε όλον τον κόσμο. Κάθε φορά που κοιτάζει να δει ποιον προσέλαβαν τελικά, βλέπει υποψήφιους οι οποίοι ήταν ή φοιτητές του πανεπιστημίου ή γνωστοί κάποιου υπεύθυνου εκεί μέσα, και συχνά χωρίς να πληρούν ούτε τα τυπικά κριτήρια. Ακόμη και μία καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, τους είχε διηγηθεί κατά τη διάρκεια μαθήματος πως πήρε τη δουλειά της ως υψηλόμισθη λέκτορας, χωρίς να έχει διδακτορικό η να γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο, επειδή ήταν φίλη με την υπεύθυνη του τμήματος. Η συγκεκριμένη καθηγήτρια 2-3 χρόνια αργότερα, ακόμη δεν έχει πάρει το διδακτορικό της, παρ'όλο που σε αυτή τη θέση υποτίθεται ότι είναι απαραίτητο...

 

Μυρίζομαι overqualified που ψάχνει "μια θεσούλα να βολευτεί το παιδί"

 

Μην ζητάς συγγνώμη. Απλά πες μας το όνομα του πανεπιστημίου που η εν λογω καθηγήτρια έγινε υψηλόμισθη λέκτορας με μέσο.

 

 

τα στοιχήματα για το πόσες υπεκφυγές θα γίνουν στα πραγματικά στοιχεία/ονόματα, παρακαλώ σε προσωπικό μήνυμα

[SlickNick]

Μυρίζομαι overqualified που ψάχνει "μια θεσούλα να βολευτεί το παιδί"

 

Μην ζητάς συγγνώμη. Απλά πες μας το όνομα του πανεπιστημίου που η εν λογω καθηγήτρια έγινε υψηλόμισθη λέκτορας με μέσο.

 

 

τα στοιχήματα για το πόσες υπεκφυγές θα γίνουν στα πραγματικά στοιχεία/ονόματα, παρακαλώ σε προσωπικό μήνυμα

 

Καμία υπεκφυγή. Σου λέω ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύω να αναφέρω το όνομα του πανεπιστημίου, ούτε της καθηγήτριας, για τον προφανή λόγο που δεν έγραψα και λεπτομέρειες για τον κλάδο στον οποίο θέλει να εργαστεί ο φίλος μου. 

[Επισκέπτης]

Καμία υπεκφυγή. Σου λέω ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύω να αναφέρω το όνομα του πανεπιστημίου, ούτε της καθηγήτριας, για τον προφανή λόγο που δεν έγραψα και λεπτομέρειες για τον κλάδο στον οποίο θέλει να εργαστεί ο φίλος μου. 

 

Τη περίμενα αυτή την απάντηση.

 

Για πες μας και το λόγο που μας ενημερώνεις με αμφισβητήσιμο γεγονός;

(όχι του φίλου σου αλλά της καθηγήτριας)

[SlickNick]

Τη περίμενα αυτή την απάντηση.

 

Για πες μας και το λόγο που μας ενημερώνεις με αμφισβητήσιμο γεγονός;

(όχι του φίλου σου αλλά της καθηγήτριας)

 

Κοίταξε, άμα θέλεις αδιαμφισβήτητα γεγονότα με βίντεο και κρυμμένα μικρόφωνα καλύτερα να απευθυνθείς στον Τριανταφυλλόπουλο. Εδώ είναι δημόσιο φόρουμ που λέει ο καθένας αυτό που θέλει, και άμα σου κάνει τον πιστεύεις.  

 

Ο φίλος μου όπως έγραψα και παραπάνω ακόμη βρίσκεται σε αυτόν τον χώρο μαζί με άλλους που δουλεύουν διδακτορικά,στέλνουν βιογραφικά και προσπαθούν να βγάλουν άκρη. Το να τους εκθέσω σε ένα δημόσιο φόρουμ που δεν ξέρω ποιος μπορεί να διαβάζει, αναφέροντας ονόματα και στοιχεία, θα ήταν ηλίθιο και μπορεί να τους δημιουργούσε προβλήματα. 

[Pokemon640]

έχει μεγάλη σημασία στο πως θα συστηθείς στη συνέντευξη. Για να σε καλέσει ο εργοδότης πάει να πει ότι του κάνεις. Μετά σε τεστάρει στο.. πως θα μιλήσεις, πως θα εκφράσεις τις ικανότητές σου, πως θα αναλύσεις τι ξέρεις.

Αν είσαι ζήτουλας, απαισιόδοξος η μη αποφασισμένος να αλλάξεις έχεις φάει άκυρο.

Υπάρχουν διαλέξεις/σεμινάρια για το πως θα συσταθείς σε μια συνέντευξη. Δεν μπορώ να κάνω ολόκληρη ανάλυση εδώ

[ikaruga24]

Παίζει τεράστιο ρόλο, πολλές φορές και καθοριστικό. Ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα είναι κάτι απόλυτα συνηθισμένο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά τόσο ο εργοδότης όσο και ο εργαζόμενος αισθάνονται "ασφαλής". Πιστεύουν ότι ο εργοδότης δεν θα τον διώξει έτσι απλά και ταυτόχρονα ότι ο εργαζόμενος είναι αξιόπιστος και δεν θα παίξει πούστικο παιχνίδι. Βάλε και το γεγονός ότι για να επιβιώσει ελληνική επιχείρηση που δεν είναι τιτάνας στην ελληνική αγορά πρέπει ουσιαστικά να κλέβει και καταλαβαίνει κάποιος αυτό το αλισβερίσι αξιοπιστίας ότι είναι απόλυτα θεμιτό.

 

Φυσικά εδώ Ελλάδα το έχουμε κάνει και αυτό επιστήμη και εννοείται ότι δεν βοηθάει στην τελική κανέναν.   

[bedazzled]

Έλα μωρέ, τεμπέληδες είναι αυτοί που δεν βρίσκουν δουλειά και το ρίχνουν στην έλλειψη γνωριμιών...

[Glikos]

Κλασσικά. Οι γνωριμίες για δουλειά στην Ελλάδα είναι σαν τον φραπέ. Θεσμός.

[stormrain]

Η δικη μου εμπειρια λεει πως οι γνωριμιες χρειαζονται για να διαβαστει το βιογραφικο και να σου δωσουν εστω μια ευκαιρια συνεντευξης. Κατατα αν δεν εχεις τα προσοντα δυσκολα θα σε παρει καποιος επειδη γνωριζεις τον Ταδε. 

Προσωπικα απο το 2011 που εκλεισα τη δικη μου δουλεια αλλαξα 3 δουλειες και ολες ηταν απο αγγελια. Η αληθεια ειναι ομως πως σε μια απο αυτες (που ηταν νεοσυστατη επιχειρηση) φροντισα να δωσω ο ιδιος βιογραφικα 3 γνωστων μου που εκρινα πως θα εκαναν για τις αναλογες θεσεις. Τους πηραν, αλλα νομιζω ηταν περισσοτερο επειδη ειχαν τα προσοντα. Εγω μπορουσα να δωσω το οκ για την αξιοπιστια τους (ειχα λογο στην εταιρεια) που ηταν πολυ σημαντικο για τις συγκεκριμενες θεσεις επειδη διαχειριζονταν πολυ μεγαλα ποσα, αλλα μεχρι εκει.

[bluesattack]

Βεβαιως και παιζουν ρολο.μικρο , μεγαλο , τεραστιο , αναλογα την περιπτωση.Και ο ιδιος ο κυκλος των γνωριμιων μπορει να ειναι μειγμα προσωπικης προσπαθειας , εξωτερικης εμφανισης , οικογενειακου ονοματος η απλα τυχης.

[defacer]

Δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει αντικειμενική συζήτηση χωρίς να υπάρχουν αντικειμενικά δεδομένα στο τραπέζι. Μέχρι τότε, ο καθένας μας μπορεί να λέει ο,τι του αρέσει και οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα τρόπο να υποστηρίξουν ή να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς.

 

Καθαρά ενδεικτικά:

 

Μπορώ να αναφέρω αρκετά παραδείγματα που ο συγκεκριμένος φίλος μου έχασε δουλειά ακόμη και από άτομο που τον είχαν διώξει από την προηγούμενη δουλειά επειδή δεν έκανε τίποτα, συνεντεύξεις που οι υπεύθυνοι παίζουν με τα κινητά τους και δεν έχουν κοιτάξει καν το βιογραφικό του, απόπειρα να του κλέψουν τα δεδομένα που σύλλεξε για το διδακτορικό του και άλλα όμορφα.

 

1. Μπορείς, αλλά δεν αναφέρεις. Και παρόλο το "μπορώ" απ' ότι καταλαβαίνω δεν πρόκειται να το κάνεις. Άρα τι νόημα έχει να το πεις εξαρχής;

 

2. "Έχασε θέση από άτομο που είχε διωχτεί επειδή δεν έκανε τίποτα". So what? Οι νέοι του εργοδότες το ήξεραν αυτό? Αν δεν το ήξεραν όλη η πρόταση είναι κενή νοήματος.

 

3. "Οι υπεύθυνοι παίζουν με τα κινητά τους". Κάργα τρόμπα και αντιεπαγγελματικό, αλλά υπάρχει ολόκληρη λεγεώνα λόγων που μπορεί να οδηγήσουν σ' αυτό. Απο μόνο του δε σημαίνει απολύτως τίποτα.

 

4. "Δεν έχουν κοιτάξει καν το βιογραφικό του". Αντιεπαγγελματικό, αλλά δε θα έπρεπε να σε εκπλήσσει. Από πειραματικά δεδομένα καθαρά μπορώ να σου πω ότι το να έχουν κοιτάξει το βιογραφικό είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας, και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν άλλα μέλη που έχουν περάσει από τέτοιους ρόλους. Αυτά βέβαια για θέσεις λιγότερο ή περισσότερο περιορισμένης ευθύνης.

 

5. "Απόπειρα να του κλέψουν τα δεδομένα". Αυτό ακούγεται λίγο... κάπως, αλλά και πάλι τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς; Άμα έπεσες σε λέρα, έπεσες σε λέρα.

[alex_000]

Αν το 50% της εύρεσης εργασίας ήταν οι γνωριμίες, όσοι δεν είχαν 1000 φίλους στο facebook και πάνω θα ήταν άνεργοι (και όσοι έχουν 1000 φίλους και πάνω θα είχαν πάντα στρωμένη δουλειά)

 

Οι γνωριμίες και τα προσόντα είναι αντιστρόφως ανάλογα. Όσο λιγότερα προσόντα που απαιτούνται τόσο ποιο "ομογενοποιημένο" το επάγγελμα και τόσο περισσότερο ρόλο παίζουν οι γνωριμίες και οι γνωστοί. Όσο περισσότερες απαιτήσεις από τον υποψήφιο τόσο λιγότερο ρόλο θα παίξουν ρόλο οι γνωριμίες. 

 

Το 90% της εύρεσης δουλειάς είναι ο εαυτός μας, το cv μας και η νοοτροπία μας. Όλα τα υπόλοιπα καταλαμβάνουν το υπόλοιπο 10. Ανα περίπτωση όπως είπωθηκε μπορεί να παίξουν πολύ καθοριστικό ρόλο, δεν αντιλέγω. Εγώ έχω βάλει 4-5 φίλους στην εταιρία (που είχαν όμως τα προσόντα). 

 

Στο μυαλό των Έλληνων κυρίως λόγο της απίστευτης διαφθοράς και πελατειακού κράτους, καθώς επίσης ότι σαν λαός είμαστε υπερβολικά κοινωνικοί υπάρχει αυτή η νοοτροπία ότι "το πιο σημαντικό είναι ποιον γνωρίζεις", "αν έχεις μπάρμπα πας μπροστά", "μπήκε στην δουλειά με βύσμα" κτλ. Γενικά η δικαιολογία πρώτη πρώτη, πάντα φταίει κάποιος άλλος. Όποιος καταφέρνει κάτι το κατάφερε λόγο τύχης, βύσματος η οικογένειας..