Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Το παρακάτω κείμενο είναι η περιγραφή της ζωής μου. Δεν είναι ευχάριστο κείμενο. Είμαι σίγουρος πως όλοι έχουμε προβλήματα στις ζωές μας και ελπίζω να έχετε κάποιον με τον οποίον μπορείτε να τα μοιραστείτε. Εγώ δεν νιώθω πως έχω... Γι' αυτό το ανεβάζω εδώ. Δεν σας ξέρω - δεν χρησιμοποιώ το insomnia.gr σχεδόν ποτέ. Το θέμα του κειμένου μπορεί να είναι άκυρο με την ενότητα ή ακόμα και με το στυλ του insomnia, οπότε είμαι προετοιμασμένος για τα χειρότερα. 

 

Μου αρέσουν οι ταινίες, οι υπολογιστές και μέχρι πρόσφατα το gaming. Σιγά, σιγά έχω αρχίσει να ξεκόβω απο το τελευταίο. Και έτσι μένουν δύο ενδιαφέροντα όλα κι όλα. Άρχισα γυμναστήριο, άλλα απ' ότι κατάλαβα δεν είμαι fan της γυμναστικής. Όσες φορές έχω ξεκινήσει όργανα μουσικής, βαριέμαι μέσα σε λίγες μέρες και τα παρατάω. Μου αρέσουν η ηρεμία και η ησυχία, το τρέξιμο ως ένα βαθμό, οι βόλτες στις παραλίες της Θεσσαλονίκης και η θάλασσα.

 
Σπουδάζω κάτι που, ενώ το βρίσκω ενδιαφέρον σαν γνώση, δεν παθιάζομαι γι αυτό, καθώς και ούτε θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά. Ωστόσο είμαι καλός σε αυτό το αντικείμενο και λέω να συνεχίσω να ασχολούμαι. Όπως και να 'χει, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μου προκαλεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως ενασχόληση/εργασία.

 

Από μικρός θαύμαζα χαρακτήρες είτε υπαρκτούς, είτε φανταστικούς και προσπαθούσα να ταυτιστώ μαζί τους. Αυτό μου έδινε μερικούς μήνες χαράς και σκοπού στη ζωή. Μετά από αυτό το διάστημα ο ενθουσιασμός έπεφτε με αποτέλεσμα να χάνω κάθε ενδιαφέρον που είχα με ό,τι ασχολιόμουν λόγω της ταύτισης. Ακόμα έτσι είμαι. Πλέον γίνεται εντελώς μηχανικά. Μπορεί να δω μια σειρά, μια ταινία, να παίξω ένα game ή να μάθω για τη ζωή ενός σπουδαίου ανθρώπου και χωρίς να το καταλάβω μπαίνω σε μια διαδικασία ταύτισης με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Ως αποτέλεσμα, έχω φτάσει σε σημείο που δε γνωρίζω την προσωπικότητά μου, τι μου αρέσει πραγματικά να κάνω και τι όχι. Κάτι που μου αρέσει τώρα μπορεί να μου φαίνεται βαρετό σε εναν χρόνο.

 

Παρ' όλα αυτά έχω κάποιες μόνιμες προτιμήσεις, που δεν ξέρω αν θα ήμουν όντως έτσι ή όχι αν δεν είχα επηρεαστεί εξ αρχής από τα πρότυπά μου. Δεν μου αρέσει να πηγαίνω σε καφετέρειες, σε club, σε συναυλίες, σε αγώνες, σε πάρτυ. Θα ήθελα να μου αρέσει κάτι που κάνουν και οι υπόλοιποι, απλά δε συμβαίνει. Τα περισσότερα τα θεωρώ, ανούσια, βαρετά, ή χαζά. Δεν έχω τίποτα να πώ με άτομα που δεν μοιράζονται τα ενδιαφέροντά μου. Μάλιστα τα περισσότερα τα αντιμετωπίζω με περιφρόνηση (αν και δεν το δείχνω) και τα θεωρώ κατώτερά μου. Δε γνωρίζω γιατί, άλλα έτσι νιώθω απέναντί τους.

 

Δεν έχω στόχους, όνειρα ή επιθυμίες. 

 

Δεν έχω και δεν είχα ποτέ μου σχέση. Δεν είναι το ότι δεν είμαι straight απλά δε με ενδιέφερε ποτέ το γυναικείο φύλο σε τόσο βαθμό ώστε να θέλω να κάνω σχέση.

 

Έχω φίλους, ωστόσο δε νιώθω πως έχω στενές σχέσεις μαζί τους. Αυτοί που είχα από τα σχολικά μου χρόνια είναι περισσότερο γνωστοί παρά φίλοι. Δεν έχω κανένα κοινό ενδιαφέρον μαζί τους και σχεδόν καμία εμπειρία που να μας δένει. Αυτοί που απέκτησα στα φοιτητικά χρόνια είναι άτομα με τα οποία μοιραζόμαστε την ίδια σχολή και ενδιαφέροντα, ωστόσο δεν τους νοιώθω δικούς μου. 

 

Στη ζωή μου είμαι υποκριτής. Έχω κάποιες ηθικές αρχές που τις τηρώ, και που με προστάζουν να σκέφτομαι το καλό του καθενός. Δεν ενεργώ εις βάρος άλλων ατόμων και όποτε μπορώ βοηθάω τους γύρω μου. Ωστόσο, ό,τι κάνω δεν το κάνω από προσωπικό ενδιαφέρον, αλλά για να έχω καλές σχέσεις με τα συγκεκριμένα άτομα ή για να φαίνομαι καλός σε άτομα τα οποία γνωρίζω. Έχω σχηματίσει στους άλλους για μένα την εικόνα του "καλού παιδιού" που θέλει το καλό όλων και κανένας δεν πρέπει να το στεναχωρήσει. Αρχικά, (δηλαδη σε ηλικία δημοτικού) το έκανα γιατί νοιαζόμουν για τους γονείς μου και δεν ήθελα να τους στεναχωρήσω. Πλέον, ίσως ακόμα να μη θέλω να τους στεναχωρήσω δείχνοντάς τους πόσο δε με ενδιαφέρει αν ο κόσμος γίνει καλίτερος ή χειρότερος. Κι όχι μόνο αυτούς, αλλά και όλους όσους με ξέρουν καλά και έχουμε ζήσει στιγμές μαζί.

 

Και εδώ είναι, ίσως, το μεγάλο πρόβλημα. Η λάθος στάση μου απέναντι στους ανθρώπους, αρχικά για να μην τους πληγώσω, ενώ στη συνέχεια γιατί με ένοιαζε τι γνωρίζουν αυτοί για μένα, σε συνδυασμό με αυτή τη συνεχή ανάγκη ταύτισης με άλλα πρόσωπα με έκανε να χάσω όχι μόνο την ταυτότητά μου αλλά και με έφερε σε μια κατάσταση απο την οποία δε γνωρίζω τον δρομο επιστροφής...

Έχω πλέον ξεφύγει από την πλάνη της ανέμελης, χωρίς υποχρεώσεις ανήλικης ζωής. Δεν είμαι πλέον ευτυχισμένος. Όχι ότι ποτέ ήμουν, απλά πίστευα σε "καλύτερες μέρες" ή στην "ελεύθερη ζωή" ενός ενήλικα ο οποίος έχει το χρόνο και την ικανότητα να βρίσκει και να κάνει αυτό που θέλει. Πλέον δεν ελπίζω. Έχω αποδεχτεί την πραγματικότητα. Ο κόσμος δεν είναι όμορφος, αλλά ούτε σκληρός και γεμάτος δυστυχία όπως πολλοί λένε.

Ο κόσμος είναι απλά πεζός, μονοδιάστατος και αδιάφορος. Νιώθω αταίριαστος μέσα στον όχλο. 

 

Τίποτα πλέον δε με γεμίζει ή προσελκύει. Είμαι σε μια φάση της ζωής μου όπου απλά πηγαίνω στη σχολή όσες περισσότερες ώρες μπορώ, γελάω με τα αστεία που λέμε, γυρνάω σπίτι, ασχολούμαι με τον υπολογιστή και κοιμάμαι. Όμως όση ώρα μου μένει δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι για όλα τα παραπάνω. Και καταλαβαίνω πως και η μετέπειτα ζωή μου θα είναι έτσι. Ένας κύκλος.

 

Έχω σκεφτεί να πάω σε ψυχολόγο αλλά τα έξοδα είναι πολλά και το βάρος αυτή τη στιγμή θα ήταν αβάσταχτο για την οικογένειά μου.

Δε με νοιάζει τι πιστεύετε για μένα ή ακόμα κι αν με πιστεύετε. Δε θα ξανακούσετε ποτέ από εμένα, γιατί δεν έχω σκοπό να ξαναγράψω. Το γράψιμο δεν είναι του στυλ μου όπως και να 'χει... 

 

Ίσως είμαι καταθλιπτικός, όμως σίγουρα δε νιώθω έτσι. Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας και ούτε σκοπεύω ποτέ να κάνω κάτι τόσο βλακώδες. Δεν είμαι δυστυχισμένος, αλλά και ούτε ευτυχισμένος. 

 

Νιώθω κενός.

 

Δημοσ.

γεια σου φιλε...

 

ο,τι ψαχνεις ειναι μεσα σου.

 

ανοιξε την καρδια σου.

 

αγαπα ξανα τον εαυτο σου οπως καποτε...

 

και η αληθεια σου θα λαμψει...

 

ολα ειναι πολυ απλα...

Δημοσ.

φιλαράκο όσο ΕΣΥ έγραφες τα εσώψυχα σου μέσα απο το άνετο σπιτάκι σου στο άνετο δεν ξέρω γω καναπεδάκι σου,

κάποιος εκεί έξω είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δυστηχισμένος, χωρίς τροφή, χωρίς παρέα, χωρίς αγάπη, χωρίς ΤΙΠΟΤΑ...

οπότε ξανασκέψου σε παρακαλώ, ΑΞΙΖΕΙ να τριπάρεις το μυαλό σου έτσι?

ΖΕΙΣΕ την ζωή σου…δεν είναι τυχαίο που μας το λέγαν οι παπούδες μας…

ΑΣΕ τις σκέψεις και τα ΦΑΝΤΑΣΙΚΑ προβλήματα που γεννάει συνεχώς το μυαλό σου..

ΑΡΑΞΕ ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕ...

μια γυναίκα να ξέρεις είναι αυτό που χρειάζεσαι…μία να σε ξεκολήσει να σε ισιώσει...

;)

  • Like 3
Δημοσ.

το κενος σημαίνει οτι δεν εχεις συναισθηματα ,ελπιδες,κ οπως ειπες  δεν εχεις στόχους, όνειρα ή επιθυμίες

πως γινετε να επηρεαζεσαι αρνητικα αφου εισαι μαυρη τρυπα?

  • Like 1
Δημοσ.

Κι εμενα μου συμβαινει αυτο με τους χαρακτηρες οταν διαβαζω ενα καλο βιβλιο ή βλεπω μια ταινια που μ'εχει επηρεασει. Αν κι οχι στο βαθμο που σου συμβαινει εσενα. Δεν σε ξερω απλα μ'αυτα που περιγραφεις ισως η ζωη σου εχει καταντησει μονοτονη γι'αυτο αισθανεσαι ετσι, ισως ζεις πλεον ρομποτικα. Βασικα υπαρχεις, δεν ζεις. Μου εχει συμβει και ειχα μια απαθεια για τα παντα. Μονο αν βρεις κατι που σ'εκφραζει θα ζησεις πραγματικα. Και πιστευω οτι ο κοσμος (οχι οι ανθρωποι) ειναι πανεμορφος. Για τους ανθρωπους δυσκολο να βρεις καποιους να ταιριαζεις 100% αλλα μπορεις να βρεις ατομα με κοινα ενδιαφεροντα μεσω λεσχων ή και στο ιντερνετ.
Ενα βιβλιο μ'εκανε να το εκτιμησω οτι ο κοσμος ειναι πολυ ενδιαφερων και μιας και ταυτιζεσαι κι εσυ με χαρακτηρες θα σε συμβουλευα να το διαβασεις μηπως και σε επηρεασει. "Το Πορτραιτο του Ντόριαν Γκρέη" του Οσκαρ Γουαιλντ.

  • Like 1
Δημοσ.

Κι εμενα μου συμβαινει αυτο με τους χαρακτηρες οταν διαβαζω ενα καλο βιβλιο ή βλεπω μια ταινια που μ'εχει επηρεασει. Αν κι οχι στο βαθμο που σου συμβαινει εσενα. Δεν σε ξερω απλα μ'αυτα που περιγραφεις ισως η ζωη σου εχει καταντησει μονοτονη γι'αυτο αισθανεσαι ετσι, ισως ζεις πλεον ρομποτικα. Βασικα υπαρχεις, δεν ζεις. Μου εχει συμβει και ειχα μια απαθεια για τα παντα. Μονο αν βρεις κατι που σ'εκφραζει θα ζησεις πραγματικα. Και πιστευω οτι ο κοσμος (οχι οι ανθρωποι) ειναι πανεμορφος. Για τους ανθρωπους δυσκολο να βρεις καποιους να ταιριαζεις 100% αλλα μπορεις να βρεις ατομα με κοινα ενδιαφεροντα μεσω λεσχων ή και στο ιντερνετ.

Ενα βιβλιο μ'εκανε να το εκτιμησω οτι ο κοσμος ειναι πολυ ενδιαφερων και μιας και ταυτιζεσαι κι εσυ με χαρακτηρες θα σε συμβουλευα να το διαβασεις μηπως και σε επηρεασει. "Το Πορτραιτο του Ντόριαν Γκρέη" του Οσκαρ Γουαιλντ.

 

 

Το Πορτραιτο του Ντόριαν Γκρέη πως να τον επηρεασει?αρνητικα?

τον κοσμο τον κανεις εσυ ενδιαφερων,κανεις αλλος δεν μπορει

Δημοσ.

η ασθενεια του δεν ειναι η καταθλιψη,ειναι ο ναρκισισμος,δεν του αρεσει να κανει πραγματα οχι επειδη δεν εχει ορεξη,απλα θεωρει τον εαυτο του ανωτερο


εναν ολοσωμο καθρεφτη χρειαζεται ,τπτ αλλο


δεν εκανε ποτε σχεση γιατι ακομη κ την ομορφοτερη γυναικα την θεωρει λιγη για αυτον


επηρεαζεται κ ταυτιζεται με σπουδαιους ανθρωπους ,δεν ταιριαζει με τον ΟΧΛΟ

Δημοσ.

η ασθενεια του δεν ειναι η καταθλιψη,ειναι ο ναρκισισμος,δεν του αρεσει να κανει πραγματα οχι επειδη δεν εχει ορεξη,απλα θεωρει τον εαυτο του ανωτερο

εναν ολοσωμο καθρεφτη χρειαζεται ,τπτ αλλο

δεν εκανε ποτε σχεση γιατι ακομη κ την ομορφοτερη γυναικα την θεωρει λιγη για αυτον

επηρεαζεται κ ταυτιζεται με σπουδαιους ανθρωπους ,δεν ταιριαζει με τον ΟΧΛΟ

Εμενα μου φαινεται οτι απλα εχει απαθεια. Λεει δεν εχει ονειρα, στοχους, αισθανεται κενος αλλα ουτε ευτυχισμενος ουτε δυστυχισμενος.

  • Like 1
Δημοσ.

Διακρινω μία έλλειψη συναισθημάτων.

Θα ήταν καλύτερα να διάβαζα το κείμενο κάποιου που έγραφε ότι είναι θυμωμένος και αγανακτισμένος παρά να εκφράζει απάθεια.

Το να μη βρίσκει κάποιος νέος άνθρωπος ενδιαφέρων στο σεξ (έτσι μεταφραζω το ενδιαφέρον στο αντίθετο φύλο) μου ακούγεται εξωπραγματικό.

Δημοσ.

Το να μη βρίσκει κάποιος νέος άνθρωπος ενδιαφέρων στο σεξ (έτσι μεταφραζω το ενδιαφέρον στο αντίθετο φύλο) μου ακούγεται εξωπραγματικό.

 

Μπορεί κάποιος να είναι asexual.Τέτοια άτομα δεν έχουν  ενδιαφέρον ή κίνητρο για σεξουαλικές φάσεις.

  • Like 1
Δημοσ.

Oλα τα αλλα κατανοητα και δε μου κανουν εντυπωση (προσωπικα). Αλλα... Πως γινεται καποιος να μην εχει κανενα ονειρο και καμια απολυτως επιθυμια για τη ζωη του ? Αν δεν εχεις κανενα στοχο,κατι να φανταζεσαι για το μελλον και να το κυνηγας τοτε υπαρχει προβλημα. Εκει ειναι το ανησυχητικο στοιχειο. Με λιγα λογια για σενα η ζωη σου δεν εχει κανενα απολυτως νοημα. Απλως υπαρχεις.

 

Δε μπορω ουτε να φανταστω ποσο αβασταχτο μπορει να ειναι αυτο.

 

Οντως ισως μονο καποιος ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει πλεον να βρεις κινητρα,αφου ετσι κυμαινεσαι σε ολη τη ζωη σου και δεν ειναι απλως μια φαση που θα περασει.

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
  • Δημιουργία νέου...