στάση παιδιών απέναντι στο διάβασμα και την μάθηση γενικά

[Lautrec]

Θα μιλήσω με βάση την προσωπική εμπειρία μου και την εμπειρία των συμμαθητών μου όταν πήγαινα σχολείο (δεκαετία 2000-2010)

 

Στο δημοτικό δεν είχε κανένας θέμα με τα μαθήματα. Οι περισσότεροι απλά παρακολουθούσαμε, καναμε το homework κπλ. Τα περισσότερα μαθήματα είχαν ενδιαφέρον, ανεξαρτήτως δυσκολίας.

 

Απο το Γυμνάσιο και μετά το 90% των μαθητών είχε δυσφορία σχετικά με οτιδήποτε είχε να κάνει με το σχολείο, κυρίως για 2 λόγους

 

1. Πολλά άχρηστα μαθήματα

2. Φροντιστήρια

 

Σχετικά με το 1, απο την Α Γυμνασίου μέχρι την Γ Λυκείου υπάρχουν πάμπολλα μαθήματα τα οποία ναι μεν είναι εύκολα και βατά (συνήθως), αλλά είναι τόσο άχρηστα και μερικές φορές τόσο εκτός της σύγχρονης πραγματικότητας που κανενας σωφρων μαθητής δεν θα καθίσει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί του. Αναφέρομαι κυρίως στα κείμενα, τα θρησκευτικά και τα αρχαία. 

 

Σχετικά με το 2, τα περισσότερα παιδιά στο Γυμνάσιο προετειμάζονται για κάποιο πτυχίο Αγγλικών, στο Λύκειο για τις πανελλήνιες. Οπότε σταδιακά το σχολείο μετατρέπεται σε 7 ώρες χαμένου χρόνου όπου απλά γίνονται γιατί είναι υποχρεωτικές. Στο Λύκειο θυμάμαι ούτε οι καθηγητές δεν πολυνοιάζονταν απο την Β και μετά.

 

Οπότε για να ενδιαφερθούν περισσότερο οι μαθητές, κατα την γνώμη μου, πρέπει να γίνει ένα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα και να μειωθούν σημαντικά τα μαθήματα γενικής παιδίας καθώς και το σύνολο των μαθημάτων στο Γυμνάσιο γενικότερα. Και να μεγαλώσουν λίγο οι κατευθύνσεις ώστε ο κάθε μαθητής να ασχολείται με αυτό που θέλει και όχι με άκυρα μαθήματα. Γιατί όταν βάζεις ένα παιδί απο τα 13 του να χτυπά 7-ωρα με άχρηστα μαθήματα λογικό είναι να σιχαθεί το σχολείο.

[defacer]

Μα βάζεις σε παιδιά Λυκείου kurosawa; Πάμε καθόλου καλά;

 

Πόσα από αυτά τα παιδιά μπορεί να είχαν κάποιο υπόβαθρο για να δούνε Kurosawa;

 

Ας κάνουν την δουλειά που πρέπει όπως πρέπει, τα βασικά δηλαδή και ας αφήσουν Kurosawa και λοιπούς.

 

Το υπόβαθρο για να δεις Kurosawa πώς το αποκτάς;

 

Ήταν trick question. Βλέποντας Kurosawa.

[JohnTehGreek]

Το υπόβαθρο για να δεις Kurosawa πώς το αποκτάς;

 

Ήταν trick question. Βλέποντας Kurosawa.

Όταν τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με Χολιγουντιανες ταινίες δεν μπορείς να τους βάλεις Kurosawa του 60.

[*nenya*]

Με την ίδια λογική: τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με τάμπλετ. Ε άρα δεν μπορείς να τους βάλεις να ανοίγουν και βιβλία.

Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με Κέιτι Πέρι. Ε άρα δεν μπορείς να τους βάλεις Edith Piaf.

Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με Minions. Ε άρα δεν μπορείς να τους βάλεις Mary & Max.

 

..........

Να τα αφήσουμε λοιπόν στο ένα πράμα που έχουν συνηθίσει; Να μην τους δώσουμε κι άλλες εικόνες;

Προσωπικά τους δίνω μπόλικο υλικό, να έχουν τουλάχιστον μια ποικιλία επιλογών, και μετά ας διαλέξουν τελικά τί τους αρέσει περισσότερο εννοείται ότι δεν θα πιέσω σύμφωνα με τα δικά μου γούστα.

[braxamiotis]

Πρώτα φταίνε τα σπίτια, μετά τα παιδιά και μετά οι δάσκαλοι και το σύστημα.

Πρώτα φταίνε τα σπίτια μετά οι δάσκαλοι μετά το σύστημα και τέλος τα παιδιά 

[zio10]

Πρώτα φταίνε τα σπίτια μετά οι δάσκαλοι μετά το σύστημα και τέλος τα παιδιά 

Μπορεί να είναι κι έτσι, συμφωνούμε στο βασικό πάντως!

[*nenya*]

So, what's the point people? Pointing fingers or doing something to bring the changes that you want?

Έχω βαρεθεί σε όλους τους τομείς να γίνεται το ίδιο πράγμα...φταίει ο τάδε κλπ....και να μένουμε μόνο στο ποιός φταίει. Δεν πάμε μπροστά έτσι. Ας κάνουμε όλοι κάτι, εκπαιδευτικοί-γονείς-παιδιά, σε συνεχή συνεργασία μεταξύ μας.

[splashboogie]

Μα βάζεις σε παιδιά Λυκείου kurosawa; Πάμε καθόλου καλά;

 

Πόσα από αυτά τα παιδιά μπορεί να είχαν κάποιο υπόβαθρο για να δούνε Kurosawa;

 

Ας κάνουν την δουλειά που πρέπει όπως πρέπει, τα βασικά δηλαδή και ας αφήσουν Kurosawa και λοιπούς.

Ήθελα να μην γράψω κάτι αλλά είναι κάπως δύσκολο. Αυτό είναι περίπου το περιβάλλον που λειτουργεί η παιδεία στην Ελλάδα. Ένας γονέας που ξέρει τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις καλύτερα από σένα. Ένας φροντηστηριάρχης που πραγματικά το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πραγμα που τον νοιάζει είναι η παιδεία -αναθεμα και αν θα είναι συναλφος εκπεδευτικός-. Αυτό που γίνετε στις αίθουσες είναι πιο πολύ ένα παιχνίδι μετάθεσης ευθηνών και θα προσπαθήσω να το περαγράψω όσο πιο απλά μπορώ: o γονέας φέρνει το παιδί του για μάθημα κυρίως για μπορέσει μετά να του πει: εγώ πλήρωνα ΕΣΥ δεν προσπαθησες- διαβασες. Ο καθηγητής λύνει έναν απίστευτο ογκο ασκήσεων ΑΣΧΕΤΟ με τις ανάγκες και τις δυνατότητες ώστε όταν τελειώση η παράσταση να μπορέσει να πει : Εγώ όλα τα έλυσα- το είχαμε κάνει το θέμα που έπεσε(μαζί με άλλα 5000 θεματατα βεβαιως βεβαιως). Ακόμα και η ίδια η διαδικασία του μαθήματος μοιάζει πιο πολύ με πρόβα έργου θετρικού παρά διδιακτικού και εννοώ ότι προταγωνιστής είναι η ΜΙΜΗΣΗ και όχι η γνώση. Εμένα αυτό που με ενόχλησε πιο πολύ βέβαια ήταν η παιδαγωγική και στο ίδιο το πανεπηστιμιο. Για εμας τους μαθηματικούς αλλά και για φυσικούς- χημικούς- βιολόγους ειναι η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.  Εγώ το μόνο που ξέρω είναι τα παιδιά ΕΚΤΙΜΟΥΝ την ειλικρίνεια. Όταν ξέρεις τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες να πεις , ελάχιστα είναι αυτά που δεν θα το εκτιμήσουν.

[saxos55]

Ωραίο θέμα, κατάλληλο για σεντονάρες, θα γράψω όσα μπορώ γιατί δεν έχω πολύ χρόνο.

 

Βγάζουμε από την εξίσωση τους «χαρισματικούς μαθητές». Αυτά είναι τα παιδιά που θα μάθουν είτε πάνε στο χειρότερο σχολείο του κόσμου είτε στο καλύτερο. Βγάζουμε όσους έχουν σοβαρές αναπτυξιακές/μαθησιακές δυσκολίες.

Μιλάμε για το «μέσο μαθητή» (που δεν υπάρχει, αλλά τεσπά).

 

Δυστυχώς η μπάλα παίζεται στο σπίτι, στο προνήπιο, στο νήπιο, άντε και βαριά βαριά στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Τι εννοώ:

 

Το παιδί πρέπει να «παρακινηθεί» να μαθαίνει. Συνέχεια. Παντού. Με κάθε αφορμή. Δεν εννοώ να τα κάνουμε όλα «μάθημα». Θα πάει και στην παιδική χαρά, στον παιδότοπο, στα πάρτι κτλ. Πρέπει όμως να του αποτυπωθεί η μάθηση ως αξία.

Πώς του μαθαίνουμε για το σεβασμό, για την υπομονή, την ενσυναίσθηση κτλ;

 

Απλό κι απλοϊκό παράδειγμα. Πάμε στην ταβέρνα. Δεν παρκάρουμε το δίχρονο παιδί μπροστά σε ένα tablet για να μην «σπάει μπάλες» και να κάτσει ήσυχο να κάνουμε κανα τσιγάρο και να πούμε πέντε μαλακίες. Αν θέλαμε να το κάνουμε αυτό, ας το αφήναμε στη γιαγιά. Δεν είναι φυσιολογικό ένα παιδί 2 χρονών (για να μην πω και μικρότερο) να κάθεται σε μια οθόνη, κι ας βλέπει κάτι «ποιοτικό» (πχ Πέππα το Γουρουνάκι). Πρέπει να σηκωθεί (κι εμείς μαζί), να εξερευνήσει, να ρωτήσει, να του πούμε ότι δεν πάμε στα δίπλα τραπέζια, να του πούμε τι κάνουν οι σερβιτόροι, από που έρχονται και τι είναι η κουζίνα κτλ κτλ κτλ.

 

Καλή είναι η« έμφυτη απορία» που αναφέρει η TS, αλλά αυτή πρέπει να «καλλιεργείται». Αν το παιδί το προτιμάμε ζομπι μπροστά σε μια τηλεόραση και ένα tablet, να το ομολογήσουμε στον εαυτό μας σαν γονείς και να αφήσουμε τις παπαριές περί «αναπόφευκτου εναγκαλισμού με την τεχνολογία».

 

Στο «δια ταύτα».

 

Τι κάνεις εσύ, τώρα.

 

Εξαρτάται από το παιδί που έχεις απέναντι. Την ηλικία του, την ωριμότητά του και τους λόγους που του προκαλούν αυτή την απόρριψη.

 

Αν για παράδειγμα το παιδί έχει αποσυνδέσει το σχολείο (μάθηση) με την καθημερινότητα (παιχνίδι), προσπαθείς να δημιουργήσεις αυτό το δεσμό. Με πειράματα, παραδείγματα, βίντεο από το youtube, χαλαρότερο μάθημα και γενικότερα όπως αναφέρθηκε μέσα από τη βιωματική προσέγγιση. Να κάνεις το παιδί να νιώσει ότι εκεί έξω υπάρχουν απίθανα πράγματα να ανακαλύψει και να του δώσεις το ερέθισμα και μερικούς τρόπους να το κάνει. Αν πετύχει αυτή η επαφή, αρχίζεις να στενεύεις αυτό το πλαίσιο σιγά σιγά στο αντικείμενο του σχολείου ή του μαθήματος που διδάσκεις εσύ. Αν μιλάμε για ιδιαίτερο μάθημα (εγώ αυτό κατάλαβα), είναι βασικό να εμπνεύσεις το παιδί με τη δική σου όρεξη, τη δική σου δίψα και πάθος για μάθηση και αυτό σιγά σιγά με τον τρόπο του θα ακολουθήσει (ή θα προσπαθήσει).

 

Αν το παιδί είναι ώριμο και έχει απομυθοποιήσει το σχολείο και τους δασκάλους του (σε φάση, βλέπω και τους δύο γονείς μου που σπούδασαν και τώρα είναι άνεργοι και βλέπω και τον δάσκαλό μου στο σχολείο που μας ταράζει στα φυλλάδια και την αποστήθιση) εκεί.....ζόρικα. Παρόμοια προσέγγιση ακολουθείς αλλά η διαδικασία είναι πιο αργή και δύσκολη.

[Gtr34]

Η βαθμοθηρία είναι το πρόβλημα.

[zio10]

So, what's the point people? Pointing fingers or doing something to bring the changes that you want?

Έχω βαρεθεί σε όλους τους τομείς να γίνεται το ίδιο πράγμα...φταίει ο τάδε κλπ....και να μένουμε μόνο στο ποιός φταίει. Δεν πάμε μπροστά έτσι. Ας κάνουμε όλοι κάτι, εκπαιδευτικοί-γονείς-παιδιά, σε συνεχή συνεργασία μεταξύ μας.

Ό,τι μπορεί ο καθένας ας κάνει. Αφού οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι το θέμα ξεκινάει από το σπίτι πρέπει ο κάθε γονιός να προσπαθήσει περισσότερο, αλλά οι περισσότεροι είναι πέρα βρέχει.

[alex_000]

Μένω άναυδος από την δαιμονοποίηση της τεχνολογίας αν έτη 2016 και μάλιστα σε τεχνολογικό forum. Δεν φαίνεται να αλλάξαν πολλά από το 1990 που οι γονείς τρομάζανε ότι "αποβλακωνόμουν στο PC" ενώ το 8ωρο παπαγαλίας πάνω από ένα ηλίθιο βιβλίο, γραμμένο από άχρηστους, να θεωρείται ως ο απόλυτα φυσιολογικός δρόμος προς την επιτυχία. 

 

Μπήκαν μέχρι και links σε άρθρα για το πώς το tablet προκαλεί προβλήματα στα δάχτυλα των χεριών σε μικρά παιδιά γιατί δεν πιάνουν μολύβι και χαρτί. 

[bedazzled]

So, what's the point people? Pointing fingers or doing something to bring the changes that you want?

Έχω βαρεθεί σε όλους τους τομείς να γίνεται το ίδιο πράγμα...φταίει ο τάδε κλπ....και να μένουμε μόνο στο ποιός φταίει. Δεν πάμε μπροστά έτσι. Ας κάνουμε όλοι κάτι, εκπαιδευτικοί-γονείς-παιδιά, σε συνεχή συνεργασία μεταξύ μας.

 

Πρέπει να έχεις και εξουσία για να φέρεις τόσο μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία... καλή ώρα όπως ο υπουργός Παιδείας.

Μένω άναυδος από την δαιμονοποίηση της τεχνολογίας αν έτη 2016 και μάλιστα σε τεχνολογικό forum. Δεν φαίνεται να αλλάξαν πολλά από το 1990 που οι γονείς τρομάζανε ότι "αποβλακωνόμουν στο PC" ενώ το 8ωρο παπαγαλίας πάνω από ένα ηλίθιο βιβλίο, γραμμένο από άχρηστους, να θεωρείται ως ο απόλυτα φυσιολογικός δρόμος προς την επιτυχία. 

 

Μπήκαν μέχρι και links σε άρθρα για το πώς το tablet προκαλεί προβλήματα στα δάχτυλα των χεριών σε μικρά παιδιά γιατί δεν πιάνουν μολύβι και χαρτί. 

 

Δεν είναι δαιμονοποίηση αγαπητέ. Τα tablets φτιάχτηκαν από και για ανθρώπους με ήδη ανεπτυγμένο μυοσκελετικό σύστημα. Τα παιδιά είναι στην ανάπτυξη και συνεπώς έχουν άλλες ανάγκες. Το παιδικό χεράκι που τσουλάει πάνω στην touch screen δεν νιώθει καμία αντίσταση, σε αντίθεση με άλλα πράγματα, συνεπώς πως θα αναπτυχθούν οι μύες του;

 

Το ίδιο ίσχυει και για άλλα πράγματα (κινητά λόγω κρανίου, 3DTVs λόγω όρασης κλπ.)

 

Διαφωνείς με τα συμπεράσματα των επιστημόνων;

 

Πέρα από όλα αυτά, το tablet δεν μπορεί να θεωρηθεί εργαλείο μάθησης όπως είναι ένα PC ή παλαιότερα τα home computers (βλ. Amiga). Δείξε μου ένα παιδί που ξεκίνησε με tablet και έμαθε να προγραμματίζει, να σου δείξω άλλα 10 που ξεκίνησαν με κανονικούς υπολογιστές.

 

Καλά είναι τα tablets για τους ενήλικες, στα πλαίσια του dumbed down/fast food computing, αλλά μέχρι εκεί.

 

Αν σε καμιά 20αριά χρόνια από σήμερα κάνουν χρυσές δουλειές οι φυσιοθεραπευτές, μην απορήσετε γιατί... η τεχνολογία θέλει σωστή χρήση. Ήδη με την επιδημία μυωπίας* κάνουν χρυσές δουλειές οι οφθαλμίατροι.

 

* http://www.pathfinder.gr/stories/4250715/poy-ofeiletai-h-epidhmia-mywpias-poy-htypa-ton-pagkosmio-plhthysmo/

http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=778190

 

Δεν είναι δαιμονοποίηση, είναι η πραγματικότητα. Εκτός αν σου αρέσει να βάζεις λόγια στο στόμα άλλων, οπότε πάω πάσο.

[zio10]

Ούτε εγώ το βλέπω δαιμονοποίηση, απλά δεν βρίσκω το λόγο να αρχίσουν να ασχολούνται από νεογέννητα σχεδόν με οθόνες. Μια ζωή αυτό θα κάνουν.

[bedazzled]

Ούτε εγώ το βλέπω δαιμονοποίηση, απλά δεν βρίσκω το λόγο να αρχίσουν να ασχολούνται από νεογέννητα σχεδόν με οθόνες. Μια ζωή αυτό θα κάνουν.

 

Να ασχολούνται και με οθόνες, αλλά όχι μόνο με αυτές. Ισορροπία λέγεται αυτό.

 

Οπότε ναι, αυτοί που παρκάρουν τα παιδιά τους μπροστά σε ένα tablet χωρίς επίβλεψη είναι εγκληματίες, κι ας μην το ξέρουν. Οι συνέπειες θα φανούν μελλοντικά.