Μοναχοπαίδια - μοναχοκόρες

[mentoras99]

Σήμερα έτυχε να διαβάζω αυτό το άρθρο,
http://provocateur.gr/out-about/12668/bges-me-ena-monaxopaidi

που ειναι μεν προσανατολισμενο στις σχέσεις, αλλα θιγει καποια δεδομενα της ζωης ενος ανθρωπου που μεγαλωσε μονος, διχως αλλα αδερφια.

Εγω εχω αδερφια, οποτε απο ανθρωπους που ειναι οντως μοναχοπαιδια, αντρες-γυναικες, θα ηθελα να ακουσω θετικα/αρνητικα και γενικοτερα τι νομιζετε οτι τους ξεχωριζει(+ και -) απο τους υπολοιπους ανθρωπους, λογω της συγκεκριμενης ιδιαιτεροτητας, ρεαλιστικα και διχως ωραιοποιησεις.

[Postmort3m]

Σήμερα έτυχε να διαβάζω αυτό το άρθρο,

http://provocateur.gr/out-about/12668/bges-me-ena-monaxopaidi

 

που ειναι μεν προσανατολισμενο στις σχέσεις, αλλα θιγει καποια δεδομενα της ζωης ενος ανθρωπου που μεγαλωσε μονος, διχως αλλα αδερφια.

 

Εγω εχω αδερφια, οποτε απο ανθρωπους που ειναι οντως μοναχοπαιδια, αντρες-γυναικες, θα ηθελα να ακουσω θετικα/αρνητικα και γενικοτερα τι νομιζετε οτι τους ξεχωριζει(+ και -) απο τους υπολοιπους ανθρωπους, λογω της συγκεκριμενης ιδιαιτεροτητας, ρεαλιστικα και διχως ωραιοποιησεις.

Ναι οκ. Το άρθρο ισχυρίζεται ότι τα μοναχοπαίδια κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι κακομαθημένα. Ας πούμε ότι αυτό είναι αλήθεια for the sake of the argument. Και να ισχύει δεν νομίζω ότι οφείλεται στο ότι είναι μοναχοπαίδια αλλά στους γονείς και στον τρόπο που επιλέγουν τα μεγαλώσουν. Και εγώ έχω αδερφό αλλά είναι τέρμα κακομαθημένος και οι γονείς μου του κάνουν όλα τα χατίρια παρόλο που είναι 21 χρονών μαντράχαλος. Ενώ σε εμένα που είμαι η πρωτότοκη ποτέ δεν μου φέρθηκαν έτσι. Επί του θέματος, υπάρχουν και μοναχοπαίδια που οι γονείς τους τους έμαθαν να είναι αυτόνομα. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη γενικότητα να λες ότι τα μοναχοπαίδια είναι έτσι ή αλλιώς. Οι γονείς καθορίζουν πως θα βγει το παιδί με τον τρόπο που του φέρονται είτε έχει αδέρφια είτε όχι. Και μετά παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας του καθένα. Άλλοι είναι από την φύση τους κακομαθημένοι άλλοι όχι.

[livefreeordie]

Μαλλον καποιο μοναχοπαιδι του εκλεψε την γκομενα και βγαζει λυσσα τωρα  

[Muchacho]

Όσα μοναχοπαίδια ξέρω κάνουν μια ευκατάσταση ζωή και αυτό θα συνεχιστεί για αρκετές δεκαετίες.

[mentoras99]

Εγω δεν το ειδα τοσο 'αρνητικο' το αρθρο.
Αντιθετως, εστω και με καυστικο τροπο, λεει πραγματα που εχουν καποια βαση.
Και μου εκανε εντυπωση, γιατι κακα τα ψεμματα, η προκαταληψη ειναι μεγαλη και ριζωμενη, και οταν το διαβασα λεω ΄κοιτα να δεις, δεν εχουν μονο αρνητικα οπως συνηθως λενε'!!!!
 

Όσα μοναχοπαίδια ξέρω κάνουν μια ευκατάσταση ζωή και αυτό θα συνεχιστεί για αρκετές δεκαετίες.

 

Δεν υπαρχουν αδερφια για διεκδικησεις και μοιρασματα στην οποια πατρικη περιουσια...

Αυτο ειναι στα + μαλλον,

αν σκεφτεις οτι αδερφια ερχονται στα χερια, δυστυχως, για τετοια θεματα...

[Pa0ki]

Μοναχογιός και μου αρέσει

Εξάλλου οι φίλοι(κολλητοί) είναι "αδέρφια" που διαλέγεις 

[*nenya*]

Η ζωή μου ως μοναχοκόρη λοιπόν:

 

Στα +

 

~Δεν χρειάστηκε ποτέ να τσακωθώ για το ποιό anime ήθελα να δω στο Junior's TV.
 

~Η polly pocket & my little pony & lego συλλογή ήταν όλη δική μου μουαχαχαχ.
 

~Δεν μοιραζόμουν το δωμάτιό μου, τα ρούχα μου και πάνω απ'όλα τον υπολογιστή μου.
 

~Πήγαινα για ψώνια με τον daddy μόνη μου, αξία ανεκτίμητη ή με έπαιρνε μαζί του βόλτα στο γραφείο.

~Ένιωθα ότι έπαιρνα όλη την αγάπη γονιών+γιαγιάς.
 

~Έμαθα να παίζω μόνη μου, να ψάχνω κάποια πράγματα από μόνη μου και να γίνομαι σιγά σιγά αυτόνομη.
 

~Όλη η προσοχή της μάνας ήταν πάνω μου και έβρισκε πάντα χρόνο να μου μάθει αγγλικά, λογοτεχνία κλπ. από πολύ μικρή ηλικία.

 

 

Στα -

 

~ΠΟΛΛΗ αυστηρότητα. [π.χ. ούτε να διανοηθώ σε παιχνιδάδικο/σουπερμάρκετ κλπ. να επιμείνω να μου πάρουν κάτι, αν τόλμαγα να κάνω 'σκηνή' η τιμωρία θα είχε πραγματοποιηθεί σε χρόνο dt. Από ένα σημείο και μετά, όταν έκανα κάποια μαλακία ή ζημιά έμπαινα και από μόνη μου τιμωρία :') ]
 

~Υπερπροστατευτικότητα μέχρι τα 18. Από 1ος έτος πανεπιστήμιο άρχισαν να αποδέχονται ότι η μοναχοκόρη τους μπορεί να πηγαίνει σε συναυλίες, μπορεί να κοιμάται σε σπίτια φίλων της, να γυρίζει σπίτι πιο αργά, να κυκλοφορεί και μόνη της στο κέντρο της Αθήνας. Γενικά για ό,τι ήθελα να διεκδικήσω, μικρές ελευθερίες εδώ κι εκεί, γινόταν χαμός, επικοί καυγάδες [και για πράγματα που ήταν αυτονόητα για παιδιά που είχαν μεγαλώσει με αδέλφια].
 

~Τα περιουσιακά θα γραφτούν σε μένα κάποια στιγμή...........και το κράτος θα με γ@μήσει, δεν θα μπορώ να πληρώνω ΕΝΦΙΑ και ό,τι άλλο σκαρφιστούν, με αγχώνει λίγο αυτό το θέμα. Ενώ εσείς τ'αδέλφια μπορείτε να τα μοιραζεστε μεταξύ σας [προϋπόθεση να έχετε καλές σχέσεις βέβαια].
 

~Bullying μπόλικο. Για διάφορους λόγους αλλά και επειδή δεν είχα κάποιο αδελφάκι να χωθεί για υπεράσπιση. Και αυτή είναι η μόνη περίπτωση που ένιωσα μοναξιά. Καμία στήριξη, ούτε από τους ελάχιστους φίλους [και στους γονείς δεν αποκάλυπτα τί γινόταν στο σχολείο και εκτός, τα έμαθαν 15 χρόνια αργότερα].
 

~Συνήθως αρνητικές αντιδράσεις από όποιον/α μάθαινε ότι είμαι μοναχοκόρη. Λες και όλοι μας είμαστε τα κακομαθημένα που έχουν πλάσει στο μυαλό τους...

 

 

 

TL;DR: γουστάρω που είμαι μοναχοκόρη δεν θέλω αδέλφια, πλέον έχω στο πλευρό μου λίγα άτομα και καλά που είναι ίσως καλύτερα από τα αδέλφια που θα μπορούσα να είχα.

[mentoras99]

nenya πραγματικα ευχαριστω που μοιραστηκες μαζι μας την δικη σου προσωπικη εμπειρια.

Απο ολα οσα ειπες, γιατι αρκετα τα εχουμε ψιλοακουσει απο εδω κι απο εκει, μου εκανε εντυπωση η 'αυστηροτητα'.
Τωρα που το λες, φερνω στο μυαλο μου κι εγω διαφορα μοναχοπαιδια/κορες φιλους/ες μου, και οντως μπορω να καταλαβω απο ολη τους τη διαδρομη οτι μεγαλωσαν σε γενικως 'αυστηρο' περιβαλλον.
Και νομιζω ειναι λογικη επακολουθο της καταστασης.
Κατι κερδιζεις και κατι χανεις, σχεδον παντα στη ζωη.
Κερδιζεις μεν την απολυτη προσοχη/αγαπη κλπ των γονιων, αλλα απο την αλλη και ολο το focus πεφτει πανω σου, οποτε εκει φανταζομαι σαν παιδι δεν σε παιρνει και για πολλα-πολλα. Αν τα λεω καλα!

Ισως δε, αν δεν πεφτω σε λογικο ατοπημα, τα μονοχοπαιδια να ειναι τελικα πιο 'μαζεμενα' παιδια σε σχεση με τα υπολοιπα-και το λεω με την καλη την εννοια-πιο σοβαρα-ισως και πιο συγκροτημενα, αν και μιλω για νορμαλ οικογενειακα περιβαλλοντα κι οχι τιποτε extreme.

[liodos1988]

Εγώ παλι εχω ενα αδερφό , 9 χρόνια μικρότερο , σαν μικρά παιδιά επικοί καβγάδες στο σπίτι για το κάθε τι , απο το ποιο απλό πράγμα μεχρι το ποιο σύνθετο πότε δεν μας έλειψε τίποτα καθως οι γονεις μας εκαναν τα παντα για εμας , κυρίως του μικρού (20 ετων πλέον) που εγω σαν μεγάλος του εκανα όλα τα χατίρια και ας μην συμφωνούσαν οι γονείς παντα , ακόμα και μεχρι σήμερα , θα τον συνοδεύσω στην αυλωνα τον αλλο μηνα για να κανει το χρεος του στην πατρίδα , ( και θα μου πεις σου ειναι κοπος ? ΕΙΝΑΙ αμα ζεις στην κρητη και η πτηση της επιστροφής απο αθηνα ειναι 21:00 το βράδυ) πάντα όμως έδειχνε να με ζηλεύει γενικότερα και κυρίως χωρίς να γνωρίζω το λογο η να υπάρχει λόγος , απαιτεί πολλά πράγματα που δεν ειναι για την ηλικία του ακόμα , και το χειρότερο όλων απαιτεί εδω και τώρα χρήματα για να βγει για καφε με την κοπελα τ  άσχετα οτι ετσι και αλλιώς πέφτει αδρά το χαρτζιλίκι απο τον πατερα !

Το μόνο που του εχω πει ειναι οτι ακόμα δεν εχει δει πως βγαίνει το μεροκάματο , όταν θα γίνει και αυτο θα ξανα κουβεντιασουμε  , εγω παλι γενικά δεν ειμαι άνθρωπος επιδειξίας , δεν εχω άλλωστε και κατι για να το επιδείξω και με προβληματίζει  πολυ η συμπεριφορά του , σε γενικες γραμμές θα ελεγα οτι ειναι κακομαθημενος σε αντίθεση με την γυναικά μου (22ετων) που ειναι μοναχοκόρη ειναι εντελώς το αντίθετο απο τον αδερφο μου , ποιο προσγειωμένη χωρίς κομπλεξ . ( οπως και εγω )

[Mau-Maus]

Η ζωή μου ως μοναχοκόρη λοιπόν:

Σωστά όσα λες δεν το συζητάμε αυτό, απλά αν είχες νιώσει την αδελφική αγάπη θα τα έβλεπες λίγο διαφορετικά τα πράγματα, θα έσβηνες με μιας όλα τα συν που έχεις γράψει, θα τα αντάλλαζες όλα για να είχες έναν αδελφούλη η μια αδελφούλα !

[*nenya*]

Δεεεν νομίζω ρε συ μάους....απ'όταν έμαθα να μιλάω, το πρώτο πράγμα που δήλωσα ήταν 'ΔΕΝ θέλω αδέλφια' [φυσικά αυτή την φράση την συνόδευα με διάφορες απειλές τύπου: 'αν μου κάνετε αδελφάκι θα το πετάξω απ'το μπαλκόνι, θα το βάλω στο πλυντήριο κλπ ]. Οπότε όχι, δεν πειράζει που δεν έχω αδελφούλη/α, νιώθω μια χαρά

[hellojim]

Μοναχογιος εγω στα 25, ποτε δεν ενιωσα την αναγκη για αδερφια καθως εχω σταθερους φιλους απο το δημοτικο και πριν που ειμαστε σαν αδερφια. Επισης τον πρωτο μου ξαδερφο τον θεωρω αδερφο μου. Αλλα σιγουρα δεν βρισκω κανενα αρνητικο στο να εχεις αδερφια, και γαμω θα ηταν ειτε ειχα αδερφη/φο.

[evabb]

Στα -

 

~Bullying μπόλικο. Για διάφορους λόγους αλλά και επειδή δεν είχα κάποιο αδελφάκι να χωθεί για υπεράσπιση. Και αυτή είναι η μόνη περίπτωση που ένιωσα μοναξιά. Καμία στήριξη, ούτε από τους ελάχιστους φίλους [και στους γονείς δεν αποκάλυπτα τί γινόταν στο σχολείο και εκτός, τα έμαθαν 15 χρόνια αργότερα].

 

Αυτό που λες θα το τραβαγες ακόμα κι αν είχες αδέρφια ειδικά αν ήταν μικρότερα σου και πρέπει εσύ να τα προστατευσεις. Δεν έχει να κάνει με το ότι ήσουν μοναχοπαιδι.

 

Επίσης η υπερπροστατευτικοτητα είναι ένα πακέτο που το τρώει πάντα το πρώτο παιδί οπότε και πάλι θα την γλιτωνες μόνο αν ήσουν η δεύτερη ή η τρίτη στην σειρά.

[*nenya*]

Αραγε η υπερπροστατευτικοτητα ειναι μονο ελληνικο φαινομενο;

[Ψιτ]

Μπα όλα τα πρώτα παιδιά παντού έχουν τα ίδια «παράπονα» απο τους γονείς τους.

 

Μετά ερχόμαστε εμείς τα γαμάτα τέκνα, με τους εκπαιδευμένους γονείς από τα μεγαλύτερα αδέρφια και γουστάρουμε.