Περί ανθρώπινων σχέσεων

[MariosX]

Καλησπέρα σας,

Παρακαλώ εκ τον προτέρων να αποφύγετε το τρολλάρισμα, θέλω την γνώμη και από άλλους για να ξέρω αν είμαι μόνος μου ή αν υπάρχουν κι άλλοι σε αυτό το συμπέρασμα

 

Ήμουν στο facebook και είδα κάποιον να γράφει αυτό:

 

Ο προβληματισμος μου ειναι "Οι ανθρώπινες σχέσεις στην ζωή" όχι στο Facebook.

Το Facebook δεν εχει καμια σχεση με αυτά που γράφω.
 

Τι στον π****ο κάνεις όταν είσαι μόνος. Πραγματικά μόνος όμως. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου κάθεται κάποιος σπίτι όλη μέρα και κλαίει την μοίρα του. Μιλάω για όταν έβγαινες κάθε μέρα, είχες φίλους, που θεωρούσες κοντινούς, γκόμενα που την αγαπούσες, και οι φίλοι απλα σταδιακά ξεκινάν να σε γράφουν στα παπ***** τους και η γκόμενα που έκλαιγε στη σκέψη του χωρισμού και έλεγε πόσο σε αγαπούσε και πως ήσουν τα πάντα της να κάνει αναστροφή μέσα σε διάστημα 2-3 εβδομάδων και να πηδάει στο κα*** ενός άκυρου.
Και να τους ρωτάς τι στο πο**** κάνεις λάθος και απομακρύνονται όλοι και ή κάνουν τους κινέζους ή λένε πίπες του στυλ "Δεν φταις εσύ εγω φταίω, σου αξίζουν καλύτερα".

Μόνος. Και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ ξανα, δεν έχω τρόπο. Να βρω φίλους πως? Να πηγαίνω μόνος μου σε μαγαζιά μέχρι να μου πιάσουν την πάρλα? Να βρω γκόμενα πως? Χωρίς κοινωνική ζωή πλεον αδύνατο. Tinder και παπαριές δεν κάνουν τίποτα.
Και γιατί κιόλας, για να μου ξανακάνουν το ίδιο? Φίλοι που πραγματικά νόμιζα ότι ήταν κοντά μου να με γράψουν στα παπάρια τους και γκόμενα που νόμιζα ότι με αγαπούσε να με παρατάει τόσο εύκολα?
Μου τη σπάει να μην τον νοιάζει κανέναν το τι έχω να πω, το τι κάνω, να μην νοιάζω κανέναν γενικά.
Δεν νοιάζεται κανείς για εμένα και απλά έχω αρχίσει να μην νοιάζομαι ούτε εγω για εμένα. Μισώ τον εαυτό μου.

 

 

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ να απαντήσω γιατί στην ζωή μου έχω βρεθεί αμέτρητες φορές στην θέση του και του απάντησα το εξής:

 

Πρώτον
Το 99% του πληθυσμού είναι παρτάκιδες. Αυτό που τους νοιάζει είναι πως να περνάνε καλά και πως να γίνονται τα χατίρια τους και πολλοί θα σε θυμηθούν μόνο όταν χρειάζονται κάτι από εσένα, ειδικά όταν έχεις γνώση ενός αντικειμένου, στην περίπτωση μου, όταν είχα πάρα πολλές παρέες με θυμόντουσαν μόνο όταν τους χάλαγε το PC.

Δεύτερον
Όταν χαλαρώσεις λίγο και σταματάς να δίνεις πολλά στους άλλους και έχεις προτεραιότητα τον εαυτό σου και έχεις απλά ή είσαι σε μία παρέα με την πάροδο του χρόνου θα καταλάβεις ποιοι από αυτοί είναι φίλοι και ποιοι είναι περαστικοί στην ζωή σου. Το ότι έχεις παρέα δεν σημαίνει πως όλοι είναι φίλοι σου

Τρίτον
Μετά από κάποια ηλικία καταλαβαίνεις πως πραγματικοί φίλοι, δηλαδή άτομα που θα είναι και στις λύπες σου και στις χαρές σου, στα εύκολα και δύσκολα, θα είναι 3, 5 άτομα το πολύ. Και 1000 φίλους να έχεις, και 10000 παρέες να έχεις, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια και πονάει μερικούς που ήταν πολύ κοινωνικοί στην ζωή τους και φτάσανε σε αυτή την αλήθεια

Τέταρτον
Όταν γνωρίζεις κάποια άτομα, ξεκινά να αφιερώνεις λίγο χρόνο στο να κρίνεις τους άλλους και να θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα. Όπως αν ο άλλος κοιτάει την πάρτι του ή όχι, αν έχει την διάθεση να σε ακούσει και να σου μιλήσει, αν είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει όταν τον έχεις ανάγκη, αν είναι έμπιστο άτομο, αν μπορείς να του πεις τα μυστικά σου και τελευταίο αλλά το σημαντικότερο απ'ολά αν λέει λόγια πίσω από την πλάτη σου. Όταν θα έχεις αυτά τα δεδομένα για τον άλλον για την κρίση σου, θα νοιώσεις πολύ καλύτερα όταν θα κάνεις παρέα με κάποιο οποιοδήποτε άτομο γιατί θα ξέρεις με τι άτομο έχεις να κάνεις, πως να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τι να περιμένεις απ' τον άλλον. Να ξέρεις πως όλοι οι άνθρωποι έχουν τα καλά τους και τα κακά τους. Μπορεί κάποιος ας πούμε στα οικονομικά να 'νε παρτάκιας στο να πιείτε ένα ποτό, στο να κεράσει τσιγάρο ακόμα και ας τον έχει κεράσει ο ίδιος 100 πακέτα και 100 ποτά αλλά να είναι άψογος στο να συμβουλεύσει σε ότι αφορά τα γκομενικά κτλ. ή κάποιος άλλος να είναι τέλεια παρέα για την αθλητική δραστηριότητα σου. Άλλος μπορεί να είναι διπλά σου όταν χρειαστείς βοήθεια σε κάποια δουλειά αλλά να μην είναι κατάλληλος για τα γκομενικά σου

Πέμπτον
Πέρα το ότι έγραψα παραπάνω, προτεραιότητα έχει ο εαυτός σου όπως προανέφερα. Να θεωρείς δεδομένο πως σε αυτήν την ζωή είσαι μόνος σου ή ακόμα και τα αδέρφια-φίλοι μπορεί να μην είναι διαθέσιμα όταν θα τους χρειαστείς. Οπότε ξεκινά να κάνεις δραστηρίοτητες όπως σου ανέφεραν κάποια παιδιά. Ξεκινά κάποιο γυμναστήριο ή κάποιο άθλημα. Αφιέρωσε παραπάνω χρόνο στο διάβασμα σου, ξεκίνα κάποια σειρά, ξεκινά κάποιο βιβλίο ή κάποιο video game και προσπάθησε να βρεις μια ισορροπία παρέας και χρόνου αφιέρωσης στον εαυτό σου και προσπάθησε να μπεις σε μια ρουτίνα να διατηρείς ένα πρόγραμμα. Στην αρχή ίσως τα δεις λίγο μπαστουνιά αλλά με τον καιρό θα σου αρέσει

Έκτον
Μπορεί να φταις και εσύ. Μπορεί να ήσουν εξαφανισμένος από κάποιους ή από όλους και να εμφανίστηκες μετά από καιρό (κλασικό φαινόμενο μουνόδουλου) ή να κάνεις κάτι λάθος. Μη το αποκλείεις, μπορεί να φταις κι εσύ

Έβδομον
Τίποτα δεν γίνεται χωρίς να μιλάς στους άλλους, χωρίς να δραστηριοποιείσαι. Αν κάθεσαι σπίτι και δεν κάνεις τίποτα, και κοιμάσαι, δεν χτίζεις τίποτα απολύτως.

Τέλος
Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά πράγματα αλλά δεν θα τελειώσω ποτέ και αυτά σου τα λέει κάποιος που έχει νιώσει πολλές φόρες έτσι και την έχει φάει στον κώλο . Θα χαιρόμουνα να τα λέγαμε περισσότερο

 

 

Είμαι 29 χρονών, είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι;

Κάνω λάθος κάπου;

Πόσοι απ'εσάς νιώθετε έτσι και πόσους φίλους έχετε;

Και μιλάω για αληθινούς φίλους και όχι άτομα της παρέας;

Επεξ/σία 3 Φεβρουαρίου 2017 από MariosX

[kapodistrias]

Το facebook και τα social media έχουν χαζέψει τους ανθρώπους..

[MariosX]

Το facebook και τα social media έχουν χαζέψει τους ανθρώπους..

 

Διαβάσες τον προβληματισμο μου ή είσαι φάση too long didn't read, ειδες την λεξη facebook και σχολιασες;

[kapodistrias]

Sorry δεν εννοούσα εσένα εσύ μια χαρά τα έγραψες και τα λες και μπράβο.

 

Αναφέρομαι στην γενικότερη νοοτροπία της αποξένωσης και μοναξιάς των social media από την πραγματική ζωή.

 

Το να έχεις 1000 φίλους δεν σημαίνει οτι δεν θα νιώθεις μόνος.

 

 

The loneliness epidemic: We're more connected than ever - but are we feeling more alone?

http://www.independent.co.uk/life-style/health-and-families/features/the-loneliness-epidemic-more-connected-than-ever-but-feeling-more-alone-10143206.html

[sargio01]

Κοίταξε, οι φίλοι του παιδιού απο το face είναι, όπως τους λεω, "φίλοι για καφέ". Δεν έτυχε να γνωρίσει πραγματικούς φίλους που και δυο χρόνια να 'χεις να μιλήσεις μαζί τους, όταν θα γίνει θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, είτε για βαρύ λόγο είτε για πιο ανάλαφρο.

Απλά δεν το συνειδητοποίησε απο πρίν ώστε να μην βρεθεί προ εκπλήξεως, αυτός είναι και ο λόγος που είναι σοκαρισμένος.

 

Μην αγχώνεστε, "για όλους έχει ο Θεός". Την οικογένειά σας και τον εαυτό σας, και τα μάτια σας και τα υπόλοιπα θα ξαναστρώσουν. Είτε μέσω του εργασιακού χώρου είτε οπωσδήποτε αλλιώς.

[MariosX]

Α παιδια, εγω μιλαω για πραγματικες σχεσεις στην ζωη, μην τα μπερδευετε.

Ο προβληματισμος μου δεν ειναι το facebook, ειναι οι ανρθωπινες σχεσεις στην ζωη

 

Γιατί οταν ημουν 20 χρονων ειχα απειρες παρεες facebook ομως δεν ειχα αλλα τα πραγματα ετσι ηταν

[tritonas00]

φιλοσοφιες του facebook...

[harisv]

Δεν νομιζω οτι εχει σχεση το facebook σε αυτο το θεμα.... Λιγο οτι μεγαλωνει ο καθενας και ειναι πιο δυσκολο να προσαρμοστει σε νεες παρεες, λιγο η οικονομικη ανασφαλεια και λιγο οτι μερικοι ειναι παρτακηδες και τους νοιαζει μονο πως να επιδεικνυονται στα μεσα κοινωνικης δικυωσης κανει την κοινωνικη ζωη του καθενος πιο δυσκολη.

Το θεμα ειναι μην σε παρει απο κατω και κλειστεις σπιτι , αλλα να βρεις ενα τροπο να περνας δημιουργικα το χρονο σου και ολα ερχονται σιγα σιγα...

[sargio01]

Α παιδια, εγω μιλαω για πραγματικες σχεσεις στην ζωη, μην τα μπερδευετε.

Ο προβληματισμος μου δεν ειναι το facebook, ειναι οι ανρθωπινες σχεσεις στην ζωη

 

Γιατί οταν ημουν 20 χρονων ειχα απειρες παρεες facebook ομως δεν ειχα αλλα τα πραγματα ετσι ηταν

Για real life έγραψα, μην σε μπερδεύει το "πραγματικοί φίλοι" με το facebook.

 

Πραγματικούς φίλους εννοώ τους αδελφικούς.

 

 

(...)οι φίλοι του παιδιού απο το face (...)

Εδώ εννόησα πως το παιδί είναι απο το face, οχι οι φίλοι του. Απλά τον κατονόμασα έτσι.

 

[defacer]

Το πρόβλημα του παιδιού δεν είναι πως δεν έχει φίλους. Είναι πως δεν έχει καταλάβει/πιστέψει/ασπαστεί ότι

1. Όλος ο υπόλοιπος πλανήτης ξεκινάει με σένα γραμμένο στα τέτοια του, και το να νοιάζεται κανείς είναι η εξαίρεση την οποία πρέπει να κερδίσεις μόνος σου, όχι ο κανόνας.
2. Ο άνθρωπος είναι μεν κοινωνικό ον και δε μπορεί να διαπρέψει εκτός του συνόλου. Μπορεί όμως κάλλιστα να υπάρχει, τόσο φυσικά όσο και πνευματικά, εκτός του συνόλου. Ο πιο εύκολος τρόπος να γίνεις δυστυχισμένος είναι να νιώθεις πως δε μπορείς ούτε καν να υπάρξεις εκτός συνόλου και να φέρεσαι ανάλογα.

Και μ' αυτά και μ' αυτά, ενώ είναι "φανερό σε όλους" πως αν θέλεις κάποιος να γίνει φίλος σου πρώτα απ' όλα πρέπει να του προσφέρεις εσύ τη φιλία σου αφιλοκερδώς, το παιδί έχει φτάσει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα "γιατί να ασχοληθώ αφού θα με γράψουν".

 

Καλή τύχη να πω;

[idomeneas7]

Μηπως ο τυπος ειχε πιάσει τη μιρλα απο πριν και δεν τον αντεχε κανείς? Αν σε ξεχεσουν ξαφνικά ολοι μαλλον κάτι κανεις λάθος.

[Postmort3m]

Καλησπέρα σας,

Παρακαλώ εκ τον προτέρων να αποφύγετε το τρολλάρισμα, θέλω την γνώμη και από άλλους για να ξέρω αν είμαι μόνος μου ή αν υπάρχουν κι άλλοι σε αυτό το συμπέρασμα

 

Ήμουν στο facebook και είδα κάποιον να γράφει αυτό:

 

Ο προβληματισμος μου ειναι "Οι ανθρώπινες σχέσεις στην ζωή" όχι στο Facebook.

Το Facebook δεν εχει καμια σχεση με αυτά που γράφω.

 

 

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ να απαντήσω γιατί στην ζωή μου έχω βρεθεί αμέτρητες φορές στην θέση του και του απάντησα το εξής:

 

 

Είμαι 29 χρονών, είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι;

Κάνω λάθος κάπου;

Πόσοι απ'εσάς νιώθετε έτσι και πόσους φίλους έχετε;

Και μιλάω για αληθινούς φίλους και όχι άτομα της παρέας;

Δεν νομίζω ότι είσαι λάθος. Εγώ έχω καταλάβει ότι πρέπει ΠΑΝΤΑ να βάζουμε τον εαυτό μας πρώτο γιατί έτσι και αλλιώς όλοι έτσι κάνουν. Με το να νοιάζεσαι για τους άλλους και να τους βάζεις πρώτους είτε φίλοι είναι είτε οτιδήποτε μόνο κακό στον εαυτό σου θα κάνεις στο τέλος..γιατί No good deed goes unpunished. 

[JohnG]

Κατ' αρχή να σου πω ότι είναι περίεργα τα πράγματα στη ζωή. Αλλιώς τα έχεις μάθει, αλλιώς είναι, και αλλιώς φαίνονται. Γι' αυτό πριν σου απαντήσω στον προβληματισμό σου θέλω να σου επισημάνω αυτό:

 

Γράφεις:

"Ο προβληματισμος μου ειναι "Οι ανθρώπινες σχέσεις στην ζωή" όχι στο Facebook"

Και μετά λες:

"Δεν μπόρεσα να αντισταθώ να απαντήσω γιατί στην ζωή μου έχω βρεθεί αμέτρητες φορές στην θέση του και του απάντησα το εξής:"

{Ακολουθεί κατεβατό}

 

Φίλε, έχεις προβληματισμό για κάτι, αλλά γράφεις σαν να τα γνωρίζεις και μάλιστα καλά (το κατεβατό που ανέφερα).

Αν κάποιος θελήσει να μάθει πραγματικά για θέματα της ζωής, θα πρέπει να κάνει ερωτήσεις στον εαυτό του, να αμφιβάλει, να αμφισβητεί. Να μη δέχεται αυτά που του έχουν μάθει, που έχει ακούσει, αυτά που θεωρούνται "σωστά", αλλά να βρίσκει το σωστό μόνος του. Η αρχή του να καταλαβαίνει κανείς, είναι όταν καταλάβει ότι δεν καταλαβαίνει.

 

Και στα λέω αυτά, και γιατί βρίσκομαι σε μια ανάλογη θέση, του να είμαι μόνος.

Τώρα στο θέμα. Ρωτάς πώς είναι οι ανθρώπινες σχέσεις? Ποιόν ρωτάς, τους άλλους? Εσύ που είσαι? Ζεις σε άλλο πλανήτη? Δεν μπορείς να δεις εσύ ο ίδιος -χωρίς τη βοήθεια κανενός- πώς είναι οι ανθρώινες σχέσεις? Αν εσύ δεν μπορείς να ξέρεις και να είσαι σίγουρος, πώς περιμένεις από τους άλλους που επίσης μπορεί να μην είναι σίγουροι? Και όπως έγραψες εσύ το "κατεβατό" θα σου γράψουν και άλλοι το δικό τους κατεβατό. Θα τους πιστέψεις και θα ακολουθήσεις τη σκέψη τους? Και όπως εσύ απάντησες στον τύπο με "ευκολία" , και οι άλλοι μπορεί να σου απαντήσουν με "ευκολία" ή και με εξαιρετικά περισσότερη "ευκολία".

 

Κι αν είναι δύσκολο να εξηγήσει κάποιος? Είσαι τόσο σίγουρος ότι μπορεί κάποιος να εξηγήσει μέσα σε λίγο κείμενο?

[Mikeasdf]

Θα προσαρμοστει, θα περασει ο καιρος, θα κανει αλλες παρεες, θα βρει αλλη γκομενα αλλα ολα αυτα με αλλαγμενη σκεψη και διαφορετικες προσδοκιες (λογικα) αλλιως θα ξανατραβαει τα ιδια.

 

Μηπως επισης να μην κατηγορει τους αλλους και να κοιταξει τα λαθη του? Γιατι δεν τον παρατησαν 1-2 ατομα, αλλα ολοι οι φιλοι του και η γκομενα του μαζι (κατα τα λεγομενα του) και ριχνει το μπαλακι μονο στους αλλους, δε σκεφτεται τι μπορει να εκανε ο ιδιος. Σορρυ κιολας αν φανει καπως, αλλα ποιος χεστηκε για το πως νιωθει ή για το τι εχει να πει? Ο καθενας αντιμετωπιζει τα δικα του προβληματα καθημερινα, αλλος δινει αγωνα να κρατηθει ο ιδιος στη ζωη ή να κρατησει καποιον αλλον, αλλος χανει το σπιτι του και βγαινει στους δρομους. Grow up, υπαρχουν πιο σοβαρα πραγματα απο το να μη σου δινουν σημασια και να κλαιγεσαι στο facebook.Στην τελικη οποιος θελει εναν αποκλειστικο για να του λεει τα υπαρξιακα του, γι'αυτο υπαρχουν οι ψυχολογοι.

 

Οι ανθρωπινες σχεσεις οπως το λεει και η λεξη ειναι ανθρωπινες και αυτο σημαινει οτι ο καθε ανθρωπος εχει διαφορετικες σχεσεις με τον περιγυρο του, με τον εαυτο του και με την οικογενεια του, οποτε και ξεχωριστες εμπειριες και αποψεις. Δε γινεται να ειμαστε ολοι καρμπον σε ολα.

[kostaszabos]

Δέν θέλω να αναφερθώ στο χαρακτήρα μου σάν άνθρωπος γιατί δέν νοιάζει κανέναν αλλά είμαι εσωστρεφής και αντικοινωνικός.. Ωστόσο θέλω να δώσω μιά μικρή συμβουλή για τις ανθρώπινες σχέσεις.. 

Είναι καλό να εμπιστεύεσαι κάποιον και να ειναι κολλητός σου αλλά είναι καλύτερο να μην εμπιστεύεσαι απολύτως κανέναν.. Δυστυχώς όλοι μας μπορούμε να προδώσουμε κάποιον υπό τις κατάλληλες συνθήκες.. Αν θέλετε οπωσδήποτε κάποιον για να λέτε τον πόνο σας και να χαίρεστε τη συντροφιά του πάρτε σκύλο!