Beholder [2016]

[JohnTehGreek]

Παίζω τις τελευταίες μέρες ένα πολύ ωραίο παιχνιδάκι που μου πρότεινε ένας φίλος.

 

Λέγεται Beholder και η φάση είναι ότι είσαι ένας Landlord σε μια πολυκατοικία σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με αρκετά περιορισμένες ελευθερίες.

 

Δουλειά σου είναι να παρακολουθείς τους ενοίκους για παράνομες δραστηριότητες ώστε να κάνεις αναφορές και να συλλαμβάνονται.

 

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού σου θα βρεθείς αντιμέτωπος με πολλές επιλογές που μπορεί να αλλάξουν την ροή της ιστορίας ή ακόμα και να σε στείλουν φυλακή.

 

Ένα πολύ καλό παιχνιδάκι το οποίο φυσικά έχει θριαμβεύσει σε βαθμολογίες και κοστίζει μόλις 9.99€ 

 

https://www.youtube.com/watch?v=K7NtUpgDfzE

 

 

[xtrmsnpr]

σε προσφορά στα 3.40 από το gamersgate

https://www.gamersgate.com/DD-BEHOLDER/beholder

ωραίο παιχνίδι

[Bagerisu]

Η χαρά του ρουφιάνου δηλαδή

Ενδιαφέρον ακούγεται, να φανταστώ έχει δανειστεί στοιχεία από το 1984?

Σε αυτή τη τιμή θα το τιμήσω μόνο και μόνο για το feeling...

[Snoob]

Είναι τελείως real-time;

 

Ας πούμε, είχα λατρέψει το concept του Papers, Please (που είναι σε παρόμοια λογική, απολυταρχικό καθεστώς και ο παίκτης σε μια θέση από όπου μπορεί να καθορίσει τις τύχες αυτών που περνούν από μπροστά του) αλλά από ένα σημείο και μετά οι εξελίξεις έτρεχαν τόσο που κατέληγε αγχωτικό.

 

Αν είναι pausable να του δώσω μια ευκαιρία, μου αρέσει ως ιδέα αλλά και η αισθητική του.

[xtrmsnpr]

το παιχνίδι είναι σα το this war of mine.. μόνο που εδώ πας κόντρα σε πολλά του εαυτό σου, τουλάχιστον για μένα.. οπότε έχασα σχετικά γρήγορα.

[JohnTehGreek]

Είναι τελείως real-time;

 

Ας πούμε, είχα λατρέψει το concept του Papers, Please (που είναι σε παρόμοια λογική, απολυταρχικό καθεστώς και ο παίκτης σε μια θέση από όπου μπορεί να καθορίσει τις τύχες αυτών που περνούν από μπροστά του) αλλά από ένα σημείο και μετά οι εξελίξεις έτρεχαν τόσο που κατέληγε αγχωτικό.

 

Αν είναι pausable να του δώσω μια ευκαιρία, μου αρέσει ως ιδέα αλλά και η αισθητική του.

Και εγώ είχα αγαπήσει το Papers, Please και το Beholder μου το θύμισε πάρα πολύ.

 

Αν σου άρεσε το Papers, Please σου λέω να το πάρεις και δεν θα το μετανιώσεις καθόλου.

[Bagerisu]

το παιχνίδι είναι σα το this war of mine.. μόνο που εδώ πας κόντρα σε πολλά του εαυτό σου, τουλάχιστον για μένα.. οπότε έχασα σχετικά γρήγορα.

 

Να φανταστώ, από αυτά που λες, το immersion του παιχνιδιού είναι σε υψηλό επίπεδο. Κάπου στο trailer αναφέρετε ότι μπορείς να σώσεις κόσμο, είναι τόσο δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες;

 

Αυτό το '' κόντρα στον εαυτό σου'' είναι που με ιντριγκάρει περισσότερο...

[xtrmsnpr]

Να φανταστώ, από αυτά που λες, το immersion του παιχνιδιού είναι σε υψηλό επίπεδο. Κάπου στο trailer αναφέρετε ότι μπορείς να σώσεις κόσμο, είναι τόσο δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες;

 

Αυτό το '' κόντρα στον εαυτό σου'' είναι που με ιντριγκάρει περισσότερο...

και εμένα επειδή με ιντριγκάρει το πήρα..

έχασα από το πουθενά,καμία προειδοποίηση,απλά και μόνο επειδή ασχολήθηκα λίγο παραπάνω με την οικογένεια μου

 

εμένα πάντως δεν μου θύμισε το papers please,ούτε σαν περιβάλλον αλλά ούτε και σαν αποφάσεις.. οκ ελέγχεις τον κόσμο αλλά και πάλι.

[Snoob]

Έβαλα λίγο ένα Let's Play βίντεο, απλά για να δω αν υπάρχει pause. Νομίζω είναι ένα ρολόι επάνω αριστερά, κι εκεί έχει ff και pause.

 

Δεν το έχω καθόλου με το real time, γι' αυτό δίσταζα, αλλά δεν το είδα το βίντεο για να μη χαλάσει η έκπληξη.

 

Όπως και να έχει, το αγόρασα, τιμή-σκότωμα στο Gamersgate. Τώρα να βρω λίγο χρόνο να το δω, για να γράψω εντυπώσεις. 

[JohnTehGreek]

Έβαλα λίγο ένα Let's Play βίντεο, απλά για να δω αν υπάρχει pause. Νομίζω είναι ένα ρολόι επάνω αριστερά, κι εκεί έχει ff και pause.

 

Δεν το έχω καθόλου με το real time, γι' αυτό δίσταζα, αλλά δεν το είδα το βίντεο για να μη χαλάσει η έκπληξη.

 

Όπως και να έχει, το αγόρασα, τιμή-σκότωμα στο Gamersgate. Τώρα να βρω λίγο χρόνο να το δω, για να γράψω εντυπώσεις. 

Συγνώμη δεν είδα την απορία σου στο επάνω μήνυμα για να σε γλιτώσω από τον κόπο.

 

Ναι υπάρχει κανονικά Pause και Fast forward (γιατί υπάρχουν στιγμές που δεν γίνεται κάτι και η ώρα περνάει αρκετά αργά).

[Snoob]

Ουφ, αγχωτικό είναι. Από τη μία, σαφώς το να τρέχουν κάποιες καταστάσεις σε πραγματικό χρόνο έχει ενδιαφέρον, αλλά από την άλλη... Papers, Please, φανταστική ιδέα, αλλά για μένα κατέληξε click fest από ένα σημείο και μετά, έκανες βλακείες απλά και μόνο επειδή πιεζόσουν από το χρόνο, ενώ ένας γραφειοκράτης απλά θα σε είχε εκεί να περιμένεις (στο Argo έχουν μια ωραία σκηνή στον έλεγχο του αεροδρομίου της Τεχεράνης, όπου ψάχνουν, και ψάχνουν, καρτέλες, αργά -και στο τέλος την πατάνε, αλλά όχι επειδή βιάστηκαν).

 

Στο Beholder, την πάτησα από την πρώτη αποστολή, μάλλον

καθυστέρησα πολύ ψάχνοντας το δωμάτιο; Ή ίσως άργησα να καταλάβω τι ακριβώς έπρεπε να κάνω, και μέχρι να ψάξω τα πάντα εμφανίστηκε ο ένοικος

 

 

Έχει ωραία αισθητική, πρέπει να επιμείνω πολύ περισσότερο για να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται.

[xtrmsnpr]

ναι έχουμε έναν χρόνο να κάνουμε τα tasks και μετά τηλεφωνούμε να δώσουμε αναφορά,να συμπληρώσουμε γραπτή αναφορά και να έρθει η αστυνομία να τον μαζέψει..

Στην αμέσως επόμενη έχασα

[Snoob]

Δεν ξέρω, περίεργη αίσθηση μου αφήνει ως τώρα:

 

Η αισθητική είναι πανέμορφη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Και η ιδέα εξαιρετική, από πολύ νωρίς σε φέρνει αντιμέτωπο με διλήμματα.

 

Όμως, πολύ βιασύνη: έρχονται εντολές, ανοίγεις να δεις, αν δεν πατήσεις pause χειροκίνητα ο χρόνος εξακολουθεί να τρέχει. Συμβαίνουν διάφορα, προτίθενται νέα αδικήματα (έξοχα παράλογα, ορισμένα από αυτά) κι όλο τρέχεις να προλάβεις, κλικ εδώ, κλικ εκεί, δεν προλαβαίνεις να χαρείς την υπέροχη αμτόσφαιρα, γιατί ο χρόνος κυλάει.

 

Έστειλα αναφορά για μια "παρανομία". Ήρθαν δυο γομάρια με μια κλούβα, σάπισαν τον ένοικο και τον πήραν. Νωρίτερα, επειδή ήθελα να ψάξω τα πάντα στο διαμέρισμα, με πρόλαβε και "θύμωσε", αλλά απλά του ζήτησα συγγνώμη, μου είπε να φύγω και έφυγα.

 

Πρόλαβα να τρέξω επάνω όπως τον έβγαζαν έξω από το διαμέρισμα, στάθηκα επίτηδες εκεί, μήπως υπήρχε κάποια αντίδραση (σύνδεση της ξαφνικής εμφάνισης της αστυνομίας με την παρουσία μου στο διαμέρισμα), τίποτε.

 

Όσο τρέχω να κάνω τις διάφορες λαδιές μου, βλέπω εικονίδια σε διάφορους χαρακτήρες (συγγενείς και ενοίκους) αλλά δεν προλαβαίνω. Μένω μονίμως με την αίσθηση πως "χάνω" πράγματα.

 

Τέλος πάντων, στην αρχή είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση, αλλά πολύ σύντομα φοβάμαι πως θα καταλήξει click fest, όπως το Papers, Please. 

[Tobajara]

Συμφωνώ σε αρκετά με το ποστ του Snoob. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία σε παιχνίδια που αναφέρονται σε ολοκληρωτικές κοινωνίες, παρακολούθηση, ιδιωτικότητα κλπ και το Beholder από πλευράς γραφής και στόχευσης φαίνεται από τα καλύτερα. Το προτείνω σαφέστατα και μου αρέσει περισσότερο από το Papers, Please (έπιασα και την αναφορά στο όνομα μιας αποστολής) λόγω του πιο προσωπικού στοιχείου. Ενώ το Papers, Please στοχεύει αφ'ενός στη γραφειοκρατική ρουτίνα, πίεση και το απρόσωπο του κράτους και του μηχανισμού, Κάφκα κλπ κλπ, το Beholder δίνει έμφαση στις μικρές προσωπικές ιστορίες των ενοίκων. Και τα δύο φέρνουν στο νου το Ανατολικό Μπλοκ, με το Beholder να πατάει σαφώς στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και την κληρονομιά και πρακτικές της Stasi. Το θεωρώ υποχρέωση του gaming να πραγματεύεται τέτοιες θεματικές με υπευθυνότητα και το Beholder τα καταφέρνει χωρίς να πέφτει στην παγίδα του "κακά κομμούνια" - αν και τα ονόματα, η αισθητική και οι μέθοδοι παραπέμπουν σαφώς εκεί, ο προβληματισμός είναι ευρύτερος.

Από πλευράς gameplay, ιδωμένο καθαρά σα μηχανισμούς, διαπιστώνω αυτό που είπε και ο Snoob - είναι εύκολο να τρέχεις σαν το Βέγγο προσπαθώντας να βγάλεις άκρη και να παρακολουθήσεις τα πάντα. Προσπαθώ να βρω τρόπο να μπω σε ένα διαμέρισμα και να βάλω μια κάμερα βρε αδερφέ να κάνω τη δουλειά μου σα χαφιές, αλλά περνάει τόσος κόσμος που πρώτον δε μπορώ και δεύτερον με παρασέρνουν οι αλληλένδετες αποστολές. Ο χειρισμός επίσης είναι λίγο δύστροπος και υπάρχει μια δόση pixel hunting και καθυστέρησης στο highlight. Κάποια triggers στους διαλόγους είναι επίσης δυσκοίλια. Ακόμα και αν έχεις καταλάβει τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να ακολουθήσεις μια συγκεκριμένη πορεία για να ανοίξει ο απαραίτητος διάλογος. Γενικά ο ρυθμός είναι πιο γρήγορος απ'όσο πρέπει (ή εγώ δεν έχω οργανωθεί σωστά) και με αγχώνει, θα με πάρει και Το Κράτος τηλέφωνο και δε θα απαντήσω και θα κερδίσω εκδρομή στο γκουλάγκ.

Γενικά, πολύ με αρέσει, με αρέσει πολύ. Εγκρίνω πολλαπλά και πάω για περισσότερο. Με ψυχοπλακώνει και μου αρέσει. Πρέπει να ξαποστείλω το ηλικιωμένο ζευγάρι που με βοήθησε πριν περάσει η προθεσμία για να τους κάνω έξωση. Διόρθωσα τις λαδιές στα χαρτιά τους και τώρα πρέπει να πουλήσω κάτι κονσέρβες ψάρι (!!!) για να μπαρκάρουν με το ναυτικό που βάφτισα Καββαδία. Βρήκα και φιλενάδα στο γιατρό, μια γεματούλα σαν κι αυτόν, θα του φτιάχνει στιφάδο να τον κάνει τρουμπούκι. Μα πού πάω και μπλέκω...

[Tobajara]

Το τερμάτισα, βλέποντας αρκετά από τα πιθανά τέλη. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν κάτι απλό αλλά διαφορετικό.

Το gameplay βασίζεται αφ'ενός στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στις αποφάσεις του παίκτη και αφ'ετέρου στο συγχρονισμό. Αν πέσουν όλα μαζί είναι εύκολο ο παίκτης να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, και μαζί πιθανές επιλογές. Αν πάει πιο αργά και με τη σειρά, πιθανότατα να μην προλάβει κάποια πράγματα. Και τα δύο έχουν τους κινδύνους τους και το παιχνίδι ενθαρρύνει τα πολλαπλά playthroughs ώστε ο παίκτης να πειραματιστεί. Το νωρίτερο που μπορεί να πετύχει κάποιος που παίζει χωρίς save/ load το καλύτερο φινάλε είναι στο δεύτερο playthrough αν είναι πολύ τυχερός, με πιο λογικό το τρίτο. Γενικά υπάρχουν αρκετές ανατροπές και κρυφές επιλογές, μερικές στα όρια του σουρεαλισμού, και είναι καλή συμβουλή οι χρονομετρημένες αποστολές να ολοκληρώνονται αργά. Έκανα ό,τι μπορούσα να μην ενοχλήσω όσους συμπαθούσα ή με βοήθησαν, και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερα - τους άλλους όμως τους πετσόκοψα. Επίσης ο παίκτης μπορεί να βγάλει ΠΟΛΛΑ χρήματα αγοράζοντας κάμερες με 50 reputation και πουλώντας τες στη μαύρη αγορά για 150$, ενώ παίρνει και ένα μικρό bonus αν υποβάλει αναφορά με πολλά στοιχεία αντί για ξεχωριστές αναφορές.

Σεναριακά, το πρώτο μισό είναι "αμάρτησα για το παιδί μου", καθώς ο Carl πρέπει να νοιαστεί για την οικογένειά του και να βρει ένα σκασμό χρήματα - που για να βρεθούν πρέπει να προδώσει, να ρουφιανέψει, να κατασκοπεύσει και να πληγώσει αρκετό κόσμο και ασφαλώς το κράτος. Πιο μετά, όταν μπαίνουν στη μέση επαναστάτες, κρατικοί υπάλληλοι κλπ, το πράγμα αλλάζει αλλά μέχρι τότε ο παίκτης έχει συνηθίσει τους μηχανισμούς και δεν αγχώνεται τόσο. Έχει γίνει καλή δουλειά στις ανθρώπινες ιστορίες αλλά ορισμένες φορές λείπει βάθος. Το gameplay είναι απλό και γενικά ομαλό, αν και υπάρχουν κάποια ελαττώματα. Είναι περίεργο οι ένοικοι να βλέπουν το διαχειριστή να ανοίγει διαμερίσματα και να κρυφοκοιτάει όλη την ώρα και να μην αντιδρούν, ενώ και οι κλοπές και παράπονα θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο βάθος. Το πρόσημο πάντως είναι σαφέστατα θετικό, και το παιχνίδι παραμένει ευχάριστο μέχρι το τέλος. Έστω και επιφανειακά αγγίζονται όλα τα στερεότυπα: παράνομοι, διεφθαρμένοι, καθημερινοί άνθρωποι που απλά θέλουν την ησυχία τους, φανατικοί, μια καρικατούρα Ναζί, προπαγανδιστές, κρατικοί υπάλληλοι, επαναστάτες, πράκτορες κλπ.

Χωρίς να είναι αριστούργημα ή το πιο βαθύ φιλοσοφικό παιχνίδι της αγοράς, είναι ένας ιδιαίτερος ευρηματικός και κυρίως ολοκληρωμένος τίτλος με λόγο ύπαρξης. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ειδικά στα χρήματα που βρίσκεται στις εκπτώσεις, και θα ασχοληθώ και με το 2 που έκανε τη μετάβαση σε 3D.