Τι 17, τι 37, τι 57;

[Επισκέπτης]

Το νήμα απευθύνεται στους ετοιμοθάνατους insomniacs αλλά άμα κανένα αλεπουδάκι θέλει ν' αμολήσει καμιά -twitter- εξυπνάδα θα τον συγχωρέσω! 
Λοιπόν επειδή δεν έχω καλές σχέσεις με τον πατέρα μου δεν έτυχε να έχω τέτοιες συζητήσεις, αλλά το καλοκαίρι του 2015 με επισκέφτηκε ένας Αμερικανός φίλος 70φευγα ετών που είχα γνωρίσει σε ένα φόρουμ μοτοσυκλετιστών κι επειδή ήταν η κουλτούρα του υπερβολικά ανεπτυγμένη για τα ελληνικά δεδομένα είχαμε ένα σωρό ηλίθιες συζητήσεις. Που μάλλον δεν θα τολμούσα να κάνω με τον πατέρα μου. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν το εξής:
Ισχύει αυτό που λέγεται ότι η καρδιά παραμένει πάντα νέα; Και είναι μεγάλο μαρτύριο;
Του είπα του γέρου ότι είμαι ένα βήμα από την μέση ηλικία και τελικά τίποτε δεν άλλαξε από αυτά που ίσχυαν πριν 20 χρόνια.
Εκείνος μου είπε ότι είναι μεγάλο πακέτο το να  είναι 70+ ετών αλλά πάντα να αισθάνεται ένας παγιδευμένος έφηβος σ' ένα κορμί που καταρρέει, κι ακόμα χειρότερα, ότι το περιβάλλον του, ο γιος του κλπ. τον βλέπουν κάτι σαν μέγα-γκουρού και π@παριές που σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν, ότι δηλαδή δεν είναι ο σεβάσμιος γέροντας που βλέπουν εκείνοι εξωτερικά, αλλά ένας τσόγλανος και μισός που αν μπορούσε θα έβαζε κόλλα στην καρέκλα του αλλουνού για να ψοφήσει από τα γέλια ή θα αγόραζε κανένα δίτροχο πύραυλο να κοροϊδεύει την τροχαία. Ή μόνη διαφορά από τα εφηβικά του χρόνια είναι η απόκτηση εμπειρίας που τον βοηθά να ανταποκρίνεται καλύτερα σε ορισμένες καταστάσεις απ' ότι αν ήταν άπειρος. Κι ότι αναγκάζεται να παίξει έναν ρόλο σαν ηθοποιός επειδή το περιβάλλον έχει κάποιες απαιτήσεις από αυτόν που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, τον αληθινό του ευατό που είναι ξεκάθαρα σαρδανάπαλος.
Ενώ οι γυναίκες -η γυναίκα του στην προκειμένη περίπτωση- δεν είναι το ίδιο πράγμα κι ότι εκείνες ωριμάζουν κανονικά κι αυτό δυσχεραίνει την κατάσταση. Εκείνος αν μπορούσε θα φόρτωνε τίποτε πιτσιρίκες σε κανένα γιοτ και θα ψόφαγε ευτυχισμένος από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Αλλά επειδή δεν είχε γιοτ πηγαίνει κάθε τρεις και λίγο και βαράει καινούργιο τατουάζ και να ψάχνει πιο καλή φούντα από αυτή που έπινε πριν 50 χρόνια, κάτι σαν παρηγοριά δηλαδή, πράγμα που τον απομακρύνει ακόμη περισσότερο από την συζυγό του κι έτσι μετά από τόσες δεκαετίες γάμου κοιμούνται σε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες. Γιατί εκείνος είναι παιδί. Κι εκείνη είναι γριά. 
Ένοιωσα μια ανακούφιση με τις δικές του εξομολογήσεις είναι αλήθεια. Γιατί μια τέτοια μ@λακία αισθάνομαι και ο ίδιος!
Εσείς οι κωλόγεροι του φόρουμ πως αισθάνεστε; 
Ότι έχετε ωριμάσει και έχετε ανέβει σε ένα άλλο level όσων αφορά τα πράγματα που επιθυμείτε; Μια ανάπτυξη ας πούμε, κυριλέ, σοβαροί άνθρωποι δηλαδή; Που δεν έχουν σχέση με τον παλαιό τους ευατό;  Είστε ένας -γέρος- άλλος άνθρωπος, μεστός, κατασταλαγμένος που έχει πετύχει έναν συγκεκριμένο στόχο; Και έχει θέσει πλέον έναν νέο στόχο; 
Ή η κοινωνία σας αναγκάζει να παριστάνετε κάτι που ΔΕΝ είστε στ' αλήθεια, εξαιτίας των άσπρων τριχών, ενώ κατά βάθος είστε εκείνος ο Κωνσταντάρας στην ελληνική ταινία; 
Παγιδευμένη ψυχή σε ένα σώμα με ημερομηνία λήξης; 

[cthulhucarbide]

Δεν είναι όλοι ίδιοι, άλλοι ωριμάζουν και άλλοι παραμένουν παιδιά όπως στο παράδειγμα του φίλου σου.

Στην τελευταία περίπτωση όμως πρέπει να εξεταστεί αν παραμένει παιδί λόγω απωθημένων που δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ

[Επισκέπτης]

7 λεπτά πριν, cthulhucarbide είπε

Δεν είναι όλοι ίδιοι, άλλοι ωριμάζουν και άλλοι παραμένουν παιδιά όπως στο παράδειγμα του φίλου σου.

Στην τελευταία περίπτωση όμως πρέπει να εξεταστεί αν παραμένει παιδί λόγω απωθημένων που δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ

Πιστεύεις δηλαδή ότι υπάρχει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, πλούσιος ή φτωχός, έξυπνος ή βλάκας ο οποίος δεν έχει απωθημένα; 
Και πόσο μάλλον επειδή οι άνθρωποι πάντα επιθυμούμε αυτό που δεν έχουμε. Θέλω να πω, υπάρχει άνθρωπος χωρίς απωθημένα;  Ώστε να είναι βάσιμο αυτό το επιχείρημα; 

[Pokemon640]

σε αυτά που αναφέρεις ts,

υπάρχει αυτό που λέμε, στερεότυπο, ότι πρέπει να είσαι έτσι, να ντύνεσαι έτσι, να συμπεριφέρεσαι έτσι.
Αυτό επηρεάζει όσο νάνε. Αρκετούς, όχι όμως όλους, βλέπε το παράδειγμα που είπες.
Αν αρέσει να κάνεις κάτι, από πιτσιρικάς, πολύ πιθανό να το κάνεις και στην υπόλοιπη ζωή, είναι gaming, είναι επιστήμη, είναι εθισμός (τσιγάρο πχ). Θα το κάνεις. Ορισμένα τα αλλάζεις κατ επιλογή ορισμένα άλλα όχι.

Όσο αφορά την ηλικία, ορισμένα πράγματα αλλάζουν, αλλά αυτό έχει να κάνει με στόχους (οικογένεια, χρήμα, περιουσία) η και hobby (Αθλητισμός, gaming, esports, cosplay). Τα βάζεις στη ζυγαριά και επιλέγεις που θα γύρεις. Η, στην ποιο ηλίθια περίπτωση για μένα, το χειρότερο είναι να ακούς τι λένε οι άλλοι και να μην ακολουθείς το όνειρό σου. Αυτό είναι καταδίκη, δεν είσαι ο εαυτός σου. Είσαι η μαριονέτα τους. Ότι χειρότερο που θα μπορούσε να σου συμβεί.

[cthulhucarbide]

46 λεπτά πριν, Aigeas είπε

Πιστεύεις δηλαδή ότι υπάρχει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, πλούσιος ή φτωχός, έξυπνος ή βλάκας ο οποίος δεν έχει απωθημένα; 
Και πόσο μάλλον επειδή οι άνθρωποι πάντα επιθυμούμε αυτό που δεν έχουμε. Θέλω να πω, υπάρχει άνθρωπος χωρίς απωθημένα;  Ώστε να είναι βάσιμο αυτό το επιχείρημα; 

Ναι σίγουρα υπάρχει. Αλλά υπάρχουν και οι ενδιάμεσες καταστάσεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απωθημένα στα μισά πεδία της ζωής του χωρίς δυνατότητα να τα εκπληρώσουν, ενώ άλλοι κατάφεραν να είναι χορτάτοι από αυτά πολλύ νωρίς, και μετά αφού χόρτασαν τους έφυγε η επιθυμία και πήγαν να κάνουν άλλα πράγματα.

Όσοι είναι χορτάτοι και έχουν ζήσει αυτά που ήθελαν είναι πιο εύκολο να πάνε παρακάτω στην ζωή τους και να είναι δεκτικοί σε αλλαγές. Σε αντίθεση με αυτούς που έχουν έντονα απωθημένα οι οποίοι συνήθως είναι πιο προσκολλημένοι.

Προφανώς αυτά δεν ισχύουν καθολικά αλλά τα έχω παρατηρήσει σε γνωστούς και φίλους που έχουν κάνει αντίθετες ζωές.

[Επισκέπτης]

κοίτα, όπως έγραψε κι ο φίλος πιο πάνω, ας πούμε ότι είμαστε gamers από πολύ μικρή ηλικία κι έχεις δίκιο ότι είμαστε χορτάτοι από κάποια πράγματα. Ίσως όμως να γινόμαστε πιο απαιτητικοί (με ότι κι αν έχει σχέση αυτό, όχι μόνο με τα videogames). Γιατί αν σ' αρέσει κάτι δεν το εγκαταλείπεις ποτέ! Γίνεται να σ' αρέσουν οι γυναίκες κι ένα πρωί να ξυπνήσεις γκέι; Αποκλείεται!
Είναι μάλλον ιδιότητες που δεν αλλάζουν ποτέ, γιατί αν είναι ν' αλλάξεις ζωή συνήθως σημαίνει ότι μετανιώνεις για κάτι. Και θες να το αναποδογυρίσεις. Να γίνεις κάτι άλλο. Το πρόβλημα είναι όταν δεν μετανιώνεις για τίποτα ή έστω δεν έχεις τίποτε τεράστιες ενοχές ότι κάτι κάνεις πολύ στραβά. Ότι ναι μεν δεν είσαι κανένας άγιος ούτε κάνεις τίποτε πάνσοφες κινήσεις, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει τις επιλογές που ηθελημένα έκανες και σου άρεσαν τελικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, σαν γονείς ας πούμε, ακόμη κι αν δεν παρατήσαμε το κάπνισμα αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δώσουμε στο παιδί μας λάθος οδηγίες. Κι έτσι, από 'κει και πέρα ξεκινάς να παίζεις τον ηθοποιό. Όπως ο Philip.
Eνώ ο ίδιος θα έκανε ένα σωρό ηλιθιότητες είναι υποχρεωμένος να παριστάνει στον γιο του κάτι που δεν είναι. Επειδή έτσι πρέπει κι έτσι επιβάλεται. 
Βέβαια το ίδιο το παιδί θα μας έβλεπε με άλλο μάτι αν σ' ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας έφτιαχναν κανένα φάρμακο αντιστροφής της γήρανσης και είχαμε την ίδια φάτσα με τα παιδιά μας. Τότε πως ακριβώς θα λάμβαναν και θα αντιδρούσαν στην καθοδήγησή μας; Η εξωτερική μας εμφάνιση δεν θα τα άλλαζε όλα μονομιάς; Ναι μεν θα ήμασταν μπαμπάδες και μαμάδες. Αλλά πιο πολύ θα μετρούσαν την εξωτερική μας εμφάνιση παρά την ψυχή μας! 
Αυτό που έχει σημασία όμως είναι η ψυχή μας. Η οποία δεν έχει σχέση με τις ρυτίδες του προσώπου μας. 

[katz]

Γενικως ισχυει. Γερναει το σωμα και οχι ο νους.

Οσον αφορα τα απωθημενα νομιζω οτι ειναι μεγαλο ψεμα ολο αυτο που λεγεται. Δηλαδη τι απωθημενα εχει ο μεσος ανθρωπος και τα καλυπτει κιολας? Το να οδηγει bmw x5 να εχει κοτερο, γκομενα το εκπληρωνει το 0,0005%.

Επισης ποτε καποιος λεει οτι εχει εκπληρωσει τα "απωθημενα" του? Δηλαδη καποιος που εχει τρελα με γυναικες και εχει παει με 300 πχ λεει καποια στιγμη οτι εκπληρωσα το απωθημενο μου και τωρα θα κατσω στη μια και μοναδικη γυναικουλα μου?? Δεν υπαρχει περιπτωση

 

 

[HALF EVIL]

1 ώρα πριν, Aigeas είπε

κοίτα, όπως έγραψε κι ο φίλος πιο πάνω, ας πούμε ότι είμαστε gamers από πολύ μικρή ηλικία κι έχεις δίκιο ότι είμαστε χορτάτοι από κάποια πράγματα. Ίσως όμως να γινόμαστε πιο απαιτητικοί (με ότι κι αν έχει σχέση αυτό, όχι μόνο με τα videogames). Γιατί αν σ' αρέσει κάτι δεν το εγκαταλείπεις ποτέ! Γίνεται να σ' αρέσουν οι γυναίκες κι ένα πρωί να ξυπνήσεις γκέι; Αποκλείεται!
Είναι μάλλον ιδιότητες που δεν αλλάζουν ποτέ, γιατί αν είναι ν' αλλάξεις ζωή συνήθως σημαίνει ότι μετανιώνεις για κάτι. Και θες να το αναποδογυρίσεις. Να γίνεις κάτι άλλο. Το πρόβλημα είναι όταν δεν μετανιώνεις για τίποτα ή έστω δεν έχεις τίποτε τεράστιες ενοχές ότι κάτι κάνεις πολύ στραβά. Ότι ναι μεν δεν είσαι κανένας άγιος ούτε κάνεις τίποτε πάνσοφες κινήσεις, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει τις επιλογές που ηθελημένα έκανες και σου άρεσαν τελικά.
Στην προκειμένη περίπτωση, σαν γονείς ας πούμε, ακόμη κι αν δεν παρατήσαμε το κάπνισμα αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δώσουμε στο παιδί μας λάθος οδηγίες. Κι έτσι, από 'κει και πέρα ξεκινάς να παίζεις τον ηθοποιό. Όπως ο Philip.
Eνώ ο ίδιος θα έκανε ένα σωρό ηλιθιότητες είναι υποχρεωμένος να παριστάνει στον γιο του κάτι που δεν είναι. Επειδή έτσι πρέπει κι έτσι επιβάλεται. 
Βέβαια το ίδιο το παιδί θα μας έβλεπε με άλλο μάτι αν σ' ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας έφτιαχναν κανένα φάρμακο αντιστροφής της γήρανσης και είχαμε την ίδια φάτσα με τα παιδιά μας. Τότε πως ακριβώς θα λάμβαναν και θα αντιδρούσαν στην καθοδήγησή μας; Η εξωτερική μας εμφάνιση δεν θα τα άλλαζε όλα μονομιάς; Ναι μεν θα ήμασταν μπαμπάδες και μαμάδες. Αλλά πιο πολύ θα μετρούσαν την εξωτερική μας εμφάνιση παρά την ψυχή μας! 
Αυτό που έχει σημασία όμως είναι η ψυχή μας. Η οποία δεν έχει σχέση με τις ρυτίδες του προσώπου μας. 

Γενικά τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ηλικία τους. Το έχω παρατηρήσει,  ότι δηλ. σε φάσεις που οι γονείς φέρονται σαν παιδιά, αισθάνονται μια αμηχανία.  Ίσως ενδόμυχα χρειάζονται μια σταθερότητα που την αναζητούν στο οικείο τους περιβάλλον και παραλληλα διεκδικουν για τον εαυτο τους μονο την επιπολαιότητα  ας πουμε. Γι αυτό πιθανώς και ο φιλος σου να είναι αναγκασμένος να συμπεριφέρεται ως ηλικιωμένος απέναντι στην οικογένεια του. 

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2019 από HALF EVIL

[papoys1]

Καλό είναι που και που να κοιτάμε πολύ καλά και τον καθρέπτη και να μην φανταζόμαστε την πραγματική εικόνα του εαυτού μας διαφορετική από την πραγματική.

Υπάρχουν στιγμές που η καρδιά πετάει το πνεύμα ξεφεύγει και μας κάνουν να νοιώθουμε και να συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά.Νομίζω δεν είναι κακό αλλά πρέπει να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να επανέλθουμε και να συμπεριφερόμαστε σαν αυτό που πραγματικά είμαστε ειδικά αν έχουμε οικογένεια.

Όταν παίζω π.χ. με την εγγονούλα μου  στο σπίτι ή στην παιδική χαρά κάνοντας μαζί της τραμπάλα ή κούνια νοιώθω και είμαι ένα παιδί , όταν συζητάω με το γιο μου νοιώθω και είμαι ένας άνθρωπος της ηλικίας μου εκτός από τις στιγμές που κάνουμε κάποια πλάκα μεταξύ μας.

Δεν είναι κακό ένας μεγάλος σε ηλικία άνθρωπος να έχει στιγμές που νοιώθει και συμπεριφέρεται σαν παιδί ,αλλά είναι κακό αυτό να είναι μόνιμο.

Ναι σε στιγμές παλιμπαιδισμού αλλά όχι να μας γίνεται καθημερινή συνήθεια.Με λίγα να αποκλείσουμε από την καθημερινότητά μας τη σοβαρότητα να συμπεριφερόμαστε και να κάνουμε παρέες μόνο με άτομα νεαρής ηλικίας,στο τέλος και χωρίς να το καταλάβουμε θα καταντήσουμε να γίνουμε το αντικείμενο πειράγματος και διασκέδασής τους.

 

 

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2019 από papoys1

[*nenya*]

Δειτε το Little Miss Sunshine και επικεντρωθειτε στον παππου της ιστοριας και τι προσδοκιες ειχε απο κεινον η οικογενεια του αλλα και η κοινωνια. Ταιριαζει με την συζητηση εδω.

Παντως ας βλεπουμε και καναν ανθρωπο να μενει αυθεντικος και σε πιο μεγαλη ηλικια. Γεμισαμε με αυτους που προσαρμοζουν την συμπεριφορα τους ωστε να ειναι αρεστοι στον μικροκοσμο τους. Πραγματικα, τους χαιρομαι τους παππούδες και τις γιαγιαδες που μεχρι να πεθανουν ακολουθουν τα ονειρα τους, δεν βαζουν 'φιλτρο' στα λογια τους, δεν το 'παιζουν' κατι που δεν ειναι. Μακαρι να μεινω κι εγω πιστη μεχρι τελους στα πιστευω μου, στα χομπι μου, στη σταση ζωης που μ'αρεσει κλπ. Μια ζωη την εχουμε! Ας τη ζησουμε πρωτα ΓΙΑ ΜΑΣ τους ιδιους.

[bill999r]

Πολύ σωστά τα λέει ο @papoys1.

Νομίζω ότι παρέθεσε την πιο ψύχραιμη άποψη.

Φυσικά κ όσο μεγαλώνεις πρέπει να αλλάζεις κ να αναλαμβάνεις τους ρόλους που έχεις επιλέξει. Όχι σαν υποχρέωση, αλλά σαν επιλογή.

Μην μπερδεύετε τα χόμπι με την ώριμοτητα.

Και 80 να είσαι αν σου αρέσει μια ασχολία δεν είναι κακό να την εξασκεις.

Όμως θεωρώ λάθος το γεγονός να έχεις παιδιά κ να θες να συμπεριφερθείς σαν παιδι, ή να έχεις μια σύζυγο,την οποία συνειδητά επέλεξες για να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου, κ να σκέφτεσαι να ανεβαίνεις σε γιοτ με γκομενάκια.

Νομίζω ότι αν καταντήσεις σε αυτές τις σκέψεις,το πιθανότερο είναι οι επιλογές σου να μην ήταν συνειδητές ή η αντίληψη σου για την ζωή να είναι εντελώς επιφανειακή.

Συχνά ακούμε το κλασσικό " δεν μεγαλώνω, θα μείνω πάντα παιδί κτλ" αλλά νομίζω ότι του δίνουμε λάθος ερμηνεία.

Οι εμπειρίες κ η πορεία της ζωής σίγουρα θα σε αλλάξουν και σίγουρα θα σε κάνουν σοφότερο....

[christopher0016]

29 λεπτά πριν, *nenya* είπε

Δειτε το Little Miss Sunshine και επικεντρωθειτε στον παππου της ιστοριας και τι προσδοκιες ειχε απο κεινον η οικογενεια του αλλα και η κοινωνια. Ταιριαζει με την συζητηση εδω.

Παντως ας βλεπουμε και καναν ανθρωπο να μενει αυθεντικος και σε πιο μεγαλη ηλικια. Γεμισαμε με αυτους που προσαρμοζουν την συμπεριφορα τους ωστε να ειναι αρεστοι στον μικροκοσμο τους. Πραγματικα, τους χαιρομαι τους παππούδες και τις γιαγιαδες που μεχρι να πεθανουν ακολουθουν τα ονειρα τους, δεν βαζουν 'φιλτρο' στα λογια τους, δεν το 'παιζουν' κατι που δεν ειναι. Μακαρι να μεινω κι εγω πιστη μεχρι τελους στα πιστευω μου, στα χομπι μου, στη σταση ζωης που μ'αρεσει κλπ. Μια ζωη την εχουμε! Ας τη ζησουμε πρωτα ΓΙΑ ΜΑΣ τους ιδιους.

Συμφωνώ εν μέρη.

Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο πάντως θεωρώ ότι πρέπει να κρατάμε ισορροπία , όταν δεν είμαστε μόνοι σε αυτή στην ζωή , δηλαδή εάν κανείς οικογένεια με παιδιά σκυλιά γατιά , και μένεις αιώνιος έφηβος που κάνει καταχρήσεις και γενικά έχεις συμπεριφορά 18 χρόνου είναι κάπως ανεύθυνο απέναντι στην οικογένεια σου , δηλαδή θα πρέπει να ξυπνήσεις πας στο παιδικό το παιδί σου και θα το κάνεις με το ζόρι επειδή το βράδυ την είχες δεί έφηβος.. Καλώς η κακώς  πληρώνουν τα παιδιά τέτοιες συμπεριφορές.. γενικά οι ισορροπίες καλό είναι να υπάρχουν. Το να γέρνεις από την μεριά του αιώνιου εφήβου έχοντας κάνει 5 παιδιά , κάτι δεν πάει καλά πιστεύω.... Κάτι κάνεις λάθος. Και προφανώς κοιτάς μόνο τον εαυτό σου χωρίς να κάνεις συμβιβασμούς.. ένα εγώπαθητικό  ρεμαλι.. και βλέπουμε πολλους από δαυυους να το παίζουνε κουλ και καλά με κουλτούρα.

Όταν είσαι μόνος σου μπορείς να κάνεις ότι θέλεις δεν έχεις καμία υποχρέωση κανένα συμβιβασμό. Όταν όμως έχεις να μεγαλώσεις παιδιά και έχεις μπει στο τρυπάκι της οικογένειας , αλλάζουν οι προτεραιότητες σου . 

στην τελική μην τα θέλουμε όλα  δικά μας  και τον σκύλο χορτάτο και την Πίττα ολόκληρη.

Μιλάω γενικά για συγκεκριμένες προφανώς περιπτώσεις.

Από την άλλη χαίρομαι τους ανθρώπους που είναι ειλικρινής δεν μασάνε έχουν μυαλό, είναι συνεπής απέναντι στην οικογένεια τούς δεν το παίζουν τίποτα ούτε ψεύτο κουλτούρα ούτε να είχαμε να λέγαμε .. έχουν τρέλα να πάρουν ένα τροχόσπιτο πχ και να φύγουν διακοπές 

Κτλπ κτλπ

[*nenya*]

Μα γι'αυτό τα παιδιά δεν είναι για όλους  για μένα το θέμα είναι να μην ακολουθείς αυτό που ντε και καλά σου λέει ο κύκλος σου ή οι κοινωνικές επιταγές, ν'ακολουθείς πρώτα απ'όλα αυτό που λέει η καρδιά σου. Τα παιδιά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη, από την φροντίδα της υγείας τους μέχρι την διαπαιδαγώγισή τους. Οπότε αν κάποιος επιλέγει το μονοπάτι της οικογενειακής ζωής ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ δίνει εκεί προτεραιότητα. Δεν μας βάζει κανένας το μαχαίρι στον λαιμό να κάνουμε οπωσδήποτε παιδιά. Επιλογές είναι όλα αυτά. Ο καθένας όπως στρώσει ας κοιμηθεί. Προσωπικά, δεν μπορώ αυτούς που κλαίγονται 'Αχ με τα παιδιά δεν έχω αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου, πρέπει να κάνω παρέα με άλλους γονείς για χάρη των παιδιών μου, πρέπει να τα πηγαίνω σε δραστηριότητες...' πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο! ΕΠΙΛΟΓΕΣ λέμε, επιλογές! Κι εκεί θα φανεί η ωριμότητα κάποιου, απ'το πώς θα χειριστεί αυτές τις επιλογές.

[phanispal]

Εγώ πάντως είμαι το αντίστροφο του Aigea.

Δεν ξέρω αν γυρίσει τούμπαλιν βέβαια μετά από 15-20 χρόνια.

[christopher0016]

3 λεπτά πριν, *nenya* είπε

Μα γι'αυτό τα παιδιά δεν είναι για όλους  για μένα το θέμα είναι να μην ακολουθείς αυτό που ντε και καλά σου λέει ο κύκλος σου ή οι κοινωνικές επιταγές, ν'ακολουθείς πρώτα απ'όλα αυτό που λέει η καρδιά σου. Τα παιδιά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη, από την φροντίδα της υγείας τους μέχρι την διαπαιδαγώγισή τους. Οπότε αν κάποιος επιλέγει το μονοπάτι της οικογενειακής ζωής ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ δίνει εκεί προτεραιότητα. Δεν μας βάζει κανένας το μαχαίρι στον λαιμό να κάνουμε οπωσδήποτε παιδιά. Επιλογές είναι όλα αυτά. Ο καθένας όπως στρώσει ας κοιμηθεί. Προσωπικά, δεν μπορώ αυτούς που κλαίγονται 'Αχ με τα παιδιά δεν έχω αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου, πρέπει να κάνω παρέα με άλλους γονείς για χάρη των παιδιών μου, πρέπει να τα πηγαίνω σε δραστηριότητες...' πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο! ΕΠΙΛΟΓΕΣ λέμε, επιλογές! Κι εκεί θα φανεί η ωριμότητα κάποιου, απ'το πώς θα χειριστεί αυτές τις επιλογές.

Έτσι ακριβώς επιλογές είναι θες να κάνεις την ζωή σου μείνε χωρίς παιδιά και κάνε ότι θες

Όταν κάνεις την επιλογή να κάνεις οικογένεια  τότε αλλάζουν οι προτεραιότητες σού.

Όπως το λες κανένας δεν σε υποχρεώνει να κάνεις οικογένεια , μόνο τα πρέπει και ο κοινωνικός σου περίγυρος  Ααα πηγές 30  ποτέ θα κάνεις οικογένεια κτλπ κτλπ

Εγώ μια χαρά είμαι χωρίς παιδιά χωρίς να έχω παντρευτεί , αφού δεν το θέλω  γιατί να το κάνω Σον και καλά.