unforgiven Δημοσ. 24 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 24 Ιουλίου 2019 (επεξεργασμένο) Δεν το ξεπερνάς. Δεν το ξεπερνάς ποτέ. Δεν το ξεχνάς. Απλά το έχεις και το κουβαλάς. Είναι σαν να σου κοπεί το χέρι. Στην αρχή κλαις και πονάς πολύ. Νομίζεις πως δεν θα τα καταφέρεις. Μετά σταματάς να πονάς, συνηθίζεις να κάνεις τις δουλειές σου με το άλλο χέρι. Και συνεχίζεις τη ζωή σου. Αλλά ΚΑΘΕ μέρα το χέρι σου, σου λείπει. Κάθε φορά που θέλεις να κάνεις κάτι απλό, να δέσεις τα κορδόνια σου, σου λείπει. Σου λείπε και το ότι δεν μπορείς να κάνεις καθόλου πράγματα, όπως το να παίξεις κιθάρα. Και την αφήνεις στην άκρη. Κάθε πρωί στην αρχή προσπαθείς να στηριχτείς στο χέρι που δεν έχεις από το κρεβάτι. Και δεν μπορείς, χρησιμοποιείς το άλλο. Ξεχνιέσαι όμως, ακόμα και μετά από χρόνια, και προσπαθείς να στηριχτείς στο χέρι που δεν έχεις. Και καμιά φορά κλαις. Το νιώθεις πως μουδιάζει, πως έχει φαγούρα, πως πιάνεται, πως το καίει ο ήλιος. Και υποφέρεις πιο πολύ. Αυτή τη φορά γιατί δεν έχεις κάτι να σε πονέσει. Δεν το αφήνεις ποτέ πίσω σου. Ποτέ. Αλλά συνεχίζεις και προχωράς. Γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Το μόνο πράγμα που σε ανακουφίζει είναι η αγάπη των γύρω σου. Αυτή να ψάχνετε. Την αγάπη. Όχι τη συμπόνοια, όχι τη λύπηση, όχι τα λόγια του αέρα. Αγκαλιές και σιωπή. Εξαιρείται η περίπτωση να χάσεις παιδί. Εκεί, απλά, έχουν τελειώσει τα πάντα. Νιώθεις το χειρότερο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει άνθρωπος, έχεις πάθει τη μεγαλύτερη καταστροφή. Και η κατάρα είναι πως αντέχεις και συνεχίζεις. Μόνο και μόνο για να πονάς και άλλο. Επεξ/σία 24 Ιουλίου 2019 από unforgiven 5
mindreader Δημοσ. 24 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 24 Ιουλίου 2019 Πιστευω οτι το να χασει καποιος παιδί, ειναι κυριολεκτικά μαχαιριά στην καρδιά. Και μετα ζεις, σαν το ζομπι. Και μιας και ο θανατος ειναι τελικα το μονο βεβαιο γεγονος της ζωης, ας το εχουμε στο μυαλο μας οσο ειμαστε εν ζωη, γιατι νομιζω καμια φορα ξεχνιομαστε.... Να λεμε ενα 'δοξα το Θεω' που ειμαστε καλα (οσο ειμαστε) - και να το εννοουμε!!! , να λεμε οτι ζηταμε να 'εχουμε την υγεια μας' και να το εννοουμε...και φυσικα να προσεχουμε για την υγεια μας...γιατι συχνα πεφτει και πολυ παραμεληση....ναι, ολοι θα πεθανουμε μια μερα, αλλα μην το επισπευσουμε λογω αμελειας.... 3
Προτεινόμενες αναρτήσεις