ThisFish

Καλά λες... σε ευχαριστώ πολύ!

Ναι μιλάμε για Εξάρχεια. Γονείς εκτός κέντρου. Δεν θα χρειαστεί να μπει κανεις σε διαδικασίες μεταβίβασης οχήματος κλπ δηλαδή..;

Γεια σας παιδιά, θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κανείς, τι γίνεται αν μένεις κέντρο αλλά το αμάξι σου είναι στο όνομα γονιού που δεν μένει εκεί; Αρκεί να μένει ο οδηγός κέντρο ή αν δεν μένει ο ιδιοκτήτης εκει είσαι παγιδευμένος;

Με τα νέα μηχανηματα είναι 3 μέρες πριν και μετά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αρκεί να μην το κάνεις τη βδομάδα που θα πας διακοπές.

Κάνω κάποια χρόνια με αυτό https://www.sopranoplatinum.com που είναι συνδυαστικό αλεξανδρίτη μαζί με (? δεν θυμάμαι πως ονομάζεται..) Η διαδικασία συνήθως είναι για τους πρώτους 4 μήνες πας κάθε μήνα, μετά ανοίγει το διάστημα στον 1,5 μήνα, στους 2, στους 4 και μετά ξεκινάει η συντήρηση. Δηλαδή πας όποτε εσύ κρίνεις ότι χρειάζεται. Θες στον μισό χρόνο; Θες στον έναν; Ανάλογα τη τρίχα, ή τι θέλει κιόλας ο καθένας. Όσες παραπάνω περιοχές κάνεις τόσο καλύτερη τιμή έχει. Αλλά ενδεικτικά, πάει 30-40 ευρώ η περιοχή. Προσωπικά μετά το 4μηνο είδα μεγάλη διαφορά, και στον έναν ενάμιση χρόνο ξεχνούσα να τσεκάρω κι αν υπάρχουν τρίχες να συμμαζεψω. Πλέον πάω κάθε 6μηνο, και σε κάποιες περιοχές μια φορά τον χρόνο. Οι τιμες έχουν πέσει φοβερά σε σχέση με τον παρελθόν, είναι κάτι πολύ πιο προσιτό. Αν δεν έχεις, πας κι αργότερα, δεν είναι ότι θα φουντώσεις όπως πριν να κάνεις λεηζερ, καμία σχέση. Τώρα από πόνο, οκ, πονάς καμιά φορά σε κάποια σημεία, και είναι οξύς ο πόνος. Αλλά είναι για κλάσματα.. δεν πονάς σε όλη την έκταση που το κάνεις. Εμείς πιάνουμε τη κουβέντα παράλληλα δηλαδή. Φυσικά και παίζει ρόλο το σημείο, η τρίχα, το δέρμα, και οι ορμόνες, αλλά σίγουρα θα υπάρχει διαφορά καλή.

Τήνο, Ικαρία δεν έχω πάει, η Μύκονος προσωπικά δεν με ενθουσιαζει αλλά από ότι έχω καταλάβει φέτος είναι ευκαιρία να δεις τέτοια νησιά που άλλες χρονιές έχουν φουλ κόσμο. Είναι ακριβή φυσικά. Το Β Αιγαίο είναι άλλη ιστορία, είναι μεγάλα νησιά και οπωσδήποτε θέλεις αμάξι. Εκτός κι αν θέλετε να αράξετε σε μια περιοχή. Η Σάμος έχει για εμένα ένα από τα καλυτερα εστιατόρια που έχω πάει, τη Στέλλα στον Μπάλο. Είναι ένας Σαμιωτοκύπριος σεφ, που η μάνα του (η Στέλλα) είχε τη ταβέρνα απο παλιά. Θεϊκό φαϊ με πολύ νορμαλ τιμές. Πανεμορφοι και οι καταρράκτες και η ταβερνουλα πανω τους, που βλέπει βουνά γεμάτα με έλατα. Το Πυθαγόρειο έχει ζόρικη γκαλερί/εικαστικό κέντρο με δουλειές που στην Αθήνα δεν βλέπεις. Οι παραλίες άγριες με πολύ κοτρώνα, εκτός από κάποιες αμμουδιές που όλες λέγονται χρυσή άμμος 🤣 , θέλει το παπουτσάκι του παππού, τα πήρα εκεί και μετά βούταγα παντού. Ωραία νερά, αλλά άγριες παραλίες. Μυτιληνιοί απ τα πιο γραφικά χωριουδάκια. Κοκάρι το πιο posh σημείο. Α έχει και το Ευπαλίνειο όρυγμα που όταν ήμουν ήταν δυστυχώς κλειστό γιατί κάτι φτιάχνανε. Η Χίος έχει στο νότιο κομμάτι πολλά γραφικά χωριά, έχει και ένα σπήλαιο που είναι από τα πιο μεγάλα σε βάθος στην Ελλάδα. Αγαπημένη μου παραλία και πολύ ιδιαίτερο τοπίο, είναι τέρμα κάτω τα μαύρα βόλια. Έχει μαύρα βότσαλα, σαν αυγά, τα νερά είναι υπέροχα- αλλά θες τη σαγιοναρα μεχρι το κύμα, γιατί η μαύρη πέτρα με την ήλιο καίειιι. Βόρεια έχει τις πορτοκαλιές, μανταρινιές, άλλο τοπίο, κι εκεί όμορφα με ωραίες αμμουδιές. Η πόλη είναι αίσχος, μη τρομάξεις αν πας τελικά και δεις αυτό το λιμάνι, είναι όμορφο νησί.

Είναι χειρουργικό ατσάλι το πρώτο, αλλά καλύτερα ρώτα τον piercer που θα πας, δεν είναι και άκυρη σκέψη, μπορεί και να γίνεται. Ακόμα και κάτι διάφανα υπάρχουν- δεν ξέρω αν κάνουν για αρχή. Είναι κλασική απορία, δεν επηρεάζει καθόλου. Τώρα αν έχεις καταροή στην αρχή που δεν είσαι και πολύ άνετη και ψιλοπονάς όταν κουνιέται, ίσως να σε ενοχλεί λιγάκι τις πρώτες βδομάδες. Αλλιώς ποτέ δεν με απασχόλησε. Το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι αν είναι μέσα να βγει έξω, ή να κολλήσει τίποτα 🤣 Οπότε θα φυσάς με προσοχή... Κατά τα άλλα ήταν το πιο εύκολο πιρσινγκ που έκανα, και σε πόνο και σε επούλωση.

E aperol, ποτά με πορτοκάλι, μανγκο, καρότο κλπ, αλλιώς βάλε και χρώμα μαγειρικής για να κρατήσετε τη γεύση. Και αν γκουγκλάρεις, βρίσκεις άπειρα.... http://www.spiritdrinks.com/DrinksByColor/OrangeColoredDrinks.aspx http://www.completecocktails.com/DrinksByColor/OrangeColoredDrinks.aspx

Όχι, το πιρσινγκ μην το πειράξεις για 3 βδομάδες, μπορείς όμως να το γυρνάς μέσα και δεν φαίνεται. Το δικό μου το έκρυβα τον πρώτο μήνα γιατί δεν μου αρεσε το μεγάλο πιρσινγκ που σου βάζουν αναγκαστικά στην αρχή (για περίπτωση πρηξίματος κλπ πάντα τα πρώτα πιρσινγκ είναι λιγο μεγαλύτερα). Κατα τα άλλα μάθε να κάνεις μόνη σου κλωστή ή ό,τι κάνεις, δεν είναι και τόσο δύσκολο, γιατί αν τώρα κάποιος έρθει και κοιτάει μεσ τα ρουθούνια σου, ε θα το δει. Καλύτερα να της πεις να σου μάθει πως γίνεται και μετα να κάνεις το πιρσινγκ αν έχεις τέτοιο θέμα δηλαδή. Μπορείς από τη μέρα που το κάνεις να το γυρίσεις μέσα.

Η Μήλος έχει τις κορυφαίες παραλίες της Ελλάδας, είναι ασύγκριτες. Η χώρα δεν πολυλέει, πας μόνο για θάλασσα σε αυτό το νησί. Η Σίφνος είναι ακριβώς το αντίθετο, έχει ίσως την ομορφότερη πόλη των Κυκλάδων (μετά την Ερμούπολη) αλλά οι παραλίες είναι ψιλομάπα - καθαρές φυσικά, απλά αδιάφορες. Η Νάξος έχει αυτά τα φοβερά ορεινά χωριά, με πιο γνωστό την Απείρανθο. Κι εγώ είχα πάει για 2ήμερο, είναι μεγάλο και δύσκολο νησί οπότε θα το πρότεινα για περισσότερες μέρες. Έχω ακούσει από όλους ότι από την δεξιά μεριά του νησιού έχει τις ωραίες παραλίες αλλά αν μένεις στη πόλη πρέπει να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις το βουνό. Στη πόλη που έμενα έχει και το κάστρο που είναι ωραίο αλλά οι παραλίες από εκείνη τη μεριά ήταν οκ κλασικές. Αν σου αρεσαν της Πάρου είναι όντως παρόμοια βασικά. Όπως και της Μυκόνου η παραλίες. Σωστά σκέφτεσαι οτι θα είναι ήσυχα φέτος, έχω φίλο Μυκονιάτη που είναι εκεί αυτή τη στιγμή και μου περιγράφει αυτό, ότι έχουν ανοίξει τα μισά μόνο μαγαζιά και είναι η πρώτη χρονιά που μπορείς να πας και σε παραλίες που άλλες χρονιές είναι μασίφ ξαπλώστρα και δεν μπορείς να σταθείς. - Παρόλα αυτά η Πάρος βουλιάζει φέτος λένε... δεν ξέρω γιατί εκεί συγκεκριμένα... Όπου και να πας καλά θα περάσεις βέβαια 🙃

Καθόλου περιοριστικό, η σύνθεση ανοίγει, ζυγίζεται και δουλεύεται. Δεν χρειάζεται να είναι τέχνη για να χρειάζεται σύνθεση ούτε και να είναι πάντα εντυπωσιακή- παίζει φυσικά ρόλο και το θέμα, η παλέτα, πολλά. Ακόμα κι ένα αντικείμενο γύρω σου να πιάσεις τυχαία, μια γόμα, ένα μπουκάλι, υπάρχει σύνθεση στην ετικέτα. Μα η φωτογραφία αυτό είναι, αποτυπώνει τη στιγμή, και οι παλιές φωτογραφίες που λες ή τα σκαναρίσματα του μεσήλικα μια χαρά σύνθεση έχουν. Μπορείς και να κροπάρεις αλλιώς μια εικόνα και να ανασυνθέσεις τις ισορροπίες.

Η σύνθεση είναι το Α και το Ω. Καλό είναι να ξέρει κανείς τον κανόνα των 3 τμημάτων (πολύ χοντρικά χωρίζουμε κάθετα και οριζόντια την εικόνα μας σε 3 ίσα μερη- δημιουργείται ένα εσωτερικό κάδρο δηλαδή) αλλά και ΠΩΣ λειτουργεί. Είναι αρχές σύνθεσης που έχουν εφαρμογή οπουδήποτε υπάρχει εικόνα. Σε όλη την ιστορία της τέχνης, στη φωτογραφία, στη γραφιστική, στη διαφήμιση, σε μια συσκευασία απ'το σουπερ μαρκετ, παντού. Τι δημιουργεί αυτός o χωρισμός ουσιαστικά; Εκεί που τέμνονται οι άξονες - οι οριζόντιοι με τους κάθετους- μπορεί να υπάρχει το/ένα σημείο ενδιαφέροντος, το θέμα μας με απλά λόγια. Και σε ένα δεύτερο σημείο μπορεί να υπάρχει ένα μικρότερο, λίγο πιο αδύναμο στοιχείο που να δημιουργεί έναν διάλογο με το βασικό θέμα. Όση περισσότερη πληροφορία και ένταση (τονική, λεπτομέρεια, γραφή) υπάρχει, τόσο πιο πολύ "φωνάζει" το σημείο. Μπορούν να υπάρχουν δευτερεύοντα στοιχεία που να πλαισιώνουν τις εντάσεις. Αν δούμε ότι τα δεύτερα στοιχεία είναι πολύ έντονα και κλέβουν από το θέμα μου, τόσο χανει τη δύναμή του το πρώτο θέμα. Αυτό που συμβαίνει οπτικά όταν τηρούνται οι ισορροπίες, είναι ότι κοιτάζοντας ένα έργο το μάτι πέφτει σε ένα σημείο, ένα βασικό θέμα (το οποίο βρίσκεται κοντά στα σημεία που τέμνονται οι αρχικοί άξονες). Αν το μάτι δεν μπορεί να εστιάσει πουθενά τότε έχω πολύ φλύαρη ή αδύναμη σύνθεση και χρειάζεται να ξαναζυγίσω τα στοιχεία μου. Το βλέπω, το νιώθω ότι η σύνθεση "γέρνει", δεν ισορροπεί. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι όμορφη και νοσταλγική. Ειδικά αν κάποιος παίζει θάλαμο, χημικά κλπ είναι πολύ μεγάλο το ταξίδι. Αν πας ψηφιακά, οκ, περί ορέξεως είναι αυτά. Έχει και μια μεγάλη ευκολία η απουσία χρώματος γιατί έχεις έναν μεγάλο παράγοντα λιγότερο. Χωρίς να σημαίνει οτι η ασπρόμαυρη είναι παιχνιδάκι φυσικά. Κατά τα άλλα εγώ είμαι αρκετά κατά στα τρελά contrast, vibrance, saturation και τις καμμένες φωτογραφίες που βλέπουμε σήμερα σε έναν ινστα λογαριασμό, ή ακόμα χειρότερα σε ένα αρθρο ταξιδιωτικό που πλέον και το Περαμα να τραβήξεις (no offence) φαίνεται τροπικό σαν την Okinawa... Αλλά και πάλι, είναι και για τι χρήση το θέλει κανείς αλλά και φυσικά την αισθητική του καθενός.

ναι οκ.. με το τελευταίο ειδικά, είναι τρολ. Άντε καλό πσκ παιδάκια xx

Ρε συ δεν θα σου καλύψει κανένα κενό μια σχέση. Είναι αλλου το θέμα. Και η βάση με τα χρήματα με έκαναν να πονέσω αλήθεια.. Είναι δυνατόν; Σε αφραγκίες, ένας καλός φίλος το κατανοεί και κάνουμε κάτι χαλαρό, δεν χρειάζεται να βγούμε στη Σπονδη. Θα κανονίσουμε μια προβολή σε σπίτι, μια βόλτα, 1002 πράγματα μπορείς να κάνεις που δεν κοστίζουν. Ψάξε τον εαυτό σου, δεν είναι άλλος τομέας τα γκομενικά, σε όλα έχουν προεκτάσεις τα θέματά μας (που όλοι μας έχουμε). Προτείνω το πρόγραμμα του κοινού του Αιγινητίου, είναι μερικού χρόνου -συνηθως ένα έτος- και είναι μόλις 15ε η συνεδρία. Σε κοσκινίζουν στην αρχή και βλέπουν ποια μέθοδος σου ταιριάζει. Αυτό για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται, είναι πολύ καλό. Πρόταση δεύτερη να κάνεις κάτι ομαδικό, πχ πεζοπορείες, κάποια τέχνη σε τμήμα, ομαδικό άθλημα κλπ Εκεί γνωρίζεις πολύ κόσμο. Κατα τα άλλα με το ονλαην, εμένα η εμπειρία μου ήταν τρομαχτική και τα έκοψα. Επίσης αλλιώς είναι κάποιος από εδώ, από την ασφάλεια της οθονης και της απόστασης, κι αλλιώς απο κοντά...

Ξεκίνησα γιόγκα μετά τη καραντίνα, που είσαι απλά εσύ και το στρώμα σου και δεν έχω ξαναϊδρώσει έτσι ή αισθανθεί κάθε μυ του σώματος. Μάλιστα τα κορόιδευα κιόλας παλιά, νόμιζα είναι πιο διαλογιστικό, και ομμ και ναμαστε και καρπιστές, αλλά έχει διάφορα στάδια το πράγμα 😅 Είναι καλή γυμναστική και προσωπικα υποφέρω, μου φαίνεται πανδύσκολη... Καθηγήτρια, φίλοι γιόγκι είναι όλοι φέτες, γραμμωμένοι φυσικά, όμορφα. (περί ορέξεως βέβαια..) Θέλω να πω ότι εννοείται πως μπορείς να κάνεις φοβερή δουλειά με "απλά" λάστιχα. Και το ξαναείπα και πάνω και συμφωνώ με τον τελευταίο, αν μπορείς να το συνδυάσεις και με κάποιο χόμπι είναι ιδανικό. Εκτός κι αν είσαι από τους τυχερούς που γουστάρουν γυμναστήρια και άσκηση. Εγώ θέλω να πετάξω ναπαλμ σε κάθε γυμναστήριο που βλέπω. Λάστιχα στο σπίτι και ομμ, μια χαρά.

Δεν τα ήξερα όλα αυτά.. πολλές οι πληροφορίες. Ήξερα πολύ γενικά για τη τάση που μπορεί να έχει κάποιο σώμα, όπως λες, κάποιοι παίρνουν πιο εύκολα κιλά, άλλοι δεν μπορούν να πάρουν (κι αυτό είναι σοβαρό στην έντονη εκδοχή του, εκεί πάμε αλλού όμως, είναι πιο ψυχολογικοί παράγοντες) Κι εγώ συμφωνώ με τα λάστιχα, μου φαίνεται και πιο ασφαλές. Γυμνάζεσαι στο βάρος σου, στα κυβικά σου. Ένα πράγμα που κατάλαβα μετά από όλα αυτά τα χρόνια που ξεκινουσα σταματούσα γυμναστήρια, μετά που έκανα άλλες δραστηριότητες κλπ είναι ότι όντως θέλει μια μικρή έρευνα για να είναι πιο αποδοτική η γυμναστική. Πραγματικά μπορείς να "χάσεις" αρκετό χρόνο. Οκ φυσικά καλό είναι να ασκείσαι με κάποιο τρόπο γενικά, αλλά μπορεί να μη βλέπεις αποτελέσματα εκεί που θέλεις.

Μπορεί να κατάλαβα λάθος κι αν ναι με συγχωρείς. Υπάρχει περίπτωση απλά να βαριέσαι πολύ ή να μην σου αρέσει το γυμναστήριο; Εγώ για παράδειγμα το περισσότερο που εχω αντέξει είναι μισός χρόνος... και μου είπαν ότι είναι και χειρότερο απ το να μην έκανα καθόλου γυμναστική γιατί γίνεται άνω κάτω και ο μεταβολισμός με το σταμάτα-ξεκίνα. Βρήκα λύση σε αθλήματα, δραστηριότητες, ουσιαστικά πράγματα που μου αρέσουν και περνάω καλά. Το ιδανικό πάντως όπως γράφουν και παραπάνω, είναι ένας συνδυασμός, λίγο ενδυνάμωση, λίγο αερόβια. Δεν χρειάζεται σκίσιμο, εσύ ξέρεις το σώμα σου και τα όριά σου (και τον στόχο σου που είναι προσωπικός). Απλά θέλει υπομονή και επιμονή και δυναμώνεις. Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε όμως, άπαξ και μπεις στη διαδικασία συνήθως μετά βγαίνει. Και συμφωνώ που λέτε ότι θέλει διατροφή και όχι δίαιτα. Θέλει καλό μεταβολισμό ένα ιδανικό σώμα και μετά όλα λειτουργούν καλά... και δίχως υπέρηχους!

Sci fi πολύ ωραία ιστορία, που έχει και στοιχεία θρησκείας και ψυχανάλυσης είναι ο "Λαβύρινθος θανάτου" του Philip K. Dick. Πολύ μικρό και αλληγορικό "Η χώρα των τυφλών" του Wells, επισης sci fi. Πολύ πρωτότυπη ιστορία (δεν έχω διαβάσει τον τελευταίο τόμο) είναι η σειρά "Νεκροσκόπος" του Brian Lumpley. Έχει μέσα Σοβιετική και Αγγλική κατασκοπεία, επικοινωνία με νεκρούς, βαμπιρ, μαθηματικά, χωροχρόνο, είναι πολύ καλό παρότι φαίνεται κουλή η περιγραφή. Παλιό, κλασικό πλέον, και ο δυστοπικός "Γενναίος νέος Κόσμος" του Huxley. (κατατάσεται στη κλασική "τριλογία" μαζί με -1984- και -Fahrenheit 451- αλλά αυτά φαντάζομαι τα ξέρεις)

Ωχ ευχαριστώ για τις απαντήσεις παιδιά, αν και τελικά μόνο ένας έχει πάει 😅 Δεν ξέρω τι να πω.. κυρίως ότι είμαι εντελώς ηλίθια, θα πάω τέλος πάντων έτσι που τα έκανα, είναι πολύ αργά πια. Θα σας πω εντυπώσεις αφού τελειώσω. Πως είναι αισθητικά οι πίνακες του χώρου, πόσο άνετοι είναι οι πάγκοι τους, αν είχε κάνει γαλλικό η κοπελίτσα στην είσοδο.... Προφανώς όπως γράφω και πριν, το ξέρω ότι αν ασχοληθείς σοβαρά με διατροφή και γυμναστική (ενδυνάμωση και αερόβια) θα δεις αποτελέσματα. Ρώτησα συγκεκριμένα αν κάποιος έχει πάει σε αυτά τα κέντρα κι αν είναι τελείως για πέταμα. Από κιλά μάλλον ψιλοκανονική είμαι, είμαι 174 και 64 κιλά, μου έκαναν τη μέτρηση και μου βρήκαν ένα τραγικό ποσοστό λίπους και μετά σκεφτόμουν ότι το απ τους ώμους και πάνω είμαι ένας ζελές. Το θέμα στον εγκέφαλο είναι μη αχνινεύσιμο.

Ναι ρε συ προφανώς, δεν ρωτάω πως αδυνατίζεις, όταν το ράβω χάνω οκ. Ρωτάω αν έχει πάει κάποιος σε κάτι τέτοιο να πει εμπειρίες, αποτελέσματα κλπ...

Γεια σας παιδιά, Πήρα μέρος σε έναν διαγωνισμό σε ένα κέντρο αδυνατίσματος και υπέγραψα κιόλας να κάνω μια θεραπεία.. Ας μην αναλύσουμε το πόσο θύμα είμαι και υπέγραψα, αυτό το αναγνωρίζω.. Ήθελα να ρωτήσω αν έχει πάει κανένας και αν έχει κανένα αποτέλεσμα.. ή απλά πέταξα τα λεφτά μου... Πήρα μια θεραπεία με υπέρηχο. Από όσο ξέρω έχω δικαίωμα υπαναχώρησης αλλά κι εκεί δεν ξέρω 100% πως λειτουργεί, τι ζητάω κλπ...