chrisgk

Cheap and sexy

Κράτησα το Lumia 535 3 χρόνια. Η έλλειψη βασικών εφαρμογών ήταν εκνευριστική κάποιες φορές αλλά ο λόγος που το αντικατέστησα ήταν η απότομη άνοδος της θερμοκρασίας της συσκευής κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας (πρόβλημα που παρουσιάστηκε το τελευταίο 6μηνο). Στηρίξαμε τη Microsoft όσοι τα αγοράσαμε, το λειτουργικό από μόνο του ήταν αξιοπρεπές παρά την έλλειψη εφαρμογών αλλά το να χρησιμοποιείς ένα κινητό χωρίς υποστήριξη την ώρα που το έχει αποκηρύξει μέχρι και ο ιδρυτής της κατασκευάστριας εταιρείας αγγίζει τα όρια του μαζοχισμού...

Θεωρώ πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για τη Microsoft αν δεν κυκλοφορούσε τα WP10 και στα φθηνά Lumia, προκειμένου να διορθώσει τις ελλείψεις του προηγούμενου OS και την παντελή ανυπαρξία βασικών εφαρμογών. Δυστυχώς, έχει πολύ δρόμο να διανύσει αλλά παραμένει άγνωστο αν το αγοραστικό κοινό θα δώσει πίστωση χρόνου μέχρι να φτιαχτούν κι άλλες βασικές εφαρμογές (εφόσον φιλοτιμηθούν οι developers ή δώσει κίνητρα η εταιρεία). Βέβαια, καλό θα ήταν το επόμενο flagship να συνοδεύεται με ανάλογη ποιότητα κατασκευής και το λειτουργικό να συνεχίσει να είναι σταθερό. Προσωπικά, είμαι διατεθειμένος να εξαγοράσω κινητό Microsoft αλλά δεν αποτελώ χαρακτηριστικό δείγμα χρήστη smartphone καθώς χρησιμοποιώ ελάχιστες εφαρμογές [κάτοχος Lumia 535]

Στο Spotify υπάρχει η δυνατότητα να ακούει κάποιος offline τραγούδια που έχει επιλέξει, με την προϋπόθεση ότι δεν έχει το standard δωρεάν πακέτο. To Spotify είναι μια καλή λύση για όσους επιθυμούν να ακούν μεμονωμένα τραγούδια, είναι ένας καλός τρόπος να ακούσει κάποιος ένα νέο album αλλά δεν καλύπτει τους συλλέκτες. Κάποιοι θα συνεχίζουν να κατεβάζουν δισκογραφίες και να αγοράζουν cd. Οι υπόλοιποι, αν δεν σας αρέσει το στήσιμο του Spotify, μπορείτε να αρκεστείτε στο Youtube.

Η φετινή τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Τεχνών και Επιστημών έχει έντονο άρωμα Ευρώπης. Κάποιες από τις υποψήφιες ταινίες δημιουργήθηκαν από Ευρωπαίους σκηνοθέτες (The Artist, Tinker Tailor Soldier Spy, The Iron Lady), ενώ άλλες εκτυλίσσονται με φόντο τη Γηραιά Ήπειρο (Hugo, Midnight in Paris, War Horse, The Girl With the Dragon Tattoo). Ακλόνητα φαβορί είναι το «The Artist» του Michel Hazanavicius (10 υποψηφιότητες) και το «Hugo» του Martin Scorcese (11 υποψηφιότητες). Οι δύο ταινίες έχουν αρκετά κοινά σημεία, καθώς η μία δημιουργήθηκε από Γάλλους, ενώ η άλλη έχει ως φόντο στο Παρίσι, διαδραματίζονται τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και σχετίζονται με τις απαρχές της κινηματογραφικής τέχνης. Με μια σημαντική ειδοποιό διαφορά: To «The Artist» σου ζητά να νοσταλγήσεις το παρελθόν, καθώς αποτυπώνει με μαεστρία την ατμόσφαιρα του βωβού κινηματογράφου, το «Hugo» σε καλεί να ατενίσεις το παρελθόν με τη ματιά του μέλλοντος, με τον Martin Scorcese να γυρίζει μια ταινία με λογική 3D και να παραδίδει μαθήματα στην πλειάδα των νεότερων συναδέλφων του, συνδυάζοντας ιδανικά θέαμα, οπτικά εφέ, εκπληκτική φωτογραφία και ουσία, ενώ παράλληλα σε κάνει να δεθείς τόσο με το νεαρό πρωταγωνιστή Asa Butterfield όσο και με τους δεύτερους χαρακτήρες, από τα ιερά τέρατα Christopher Lee και Ben Kingsley, μέχρι και τον αλλόκοτο Sacha Baron Cohen. Ως ώρας, οι Χρυσές Σφαίρες και τα βρετανικά βραβεία BAFTA έχουν δώσει σαφές προβάδισμα στην ταινία του Hazanavicius. Πάντως, θα ήταν πραγματικά άδικο για τον Scorcese να εξελιχθεί η βραδιά σε πανωλεθρία, όπως η τελετή του 2003, όταν οι «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» δεν απέσπασαν κανένα βραβείο, όντας υποψήφιες σε 10 κατηγορίες. Ένα ακόμα φιλμ το οποίο σχετίζεται με τη Γαλλία είναι το «Midnight in Paris» του Woody Allen (υποψήφιο σε 4 κατηγορίες), ένα νοσταλγικό ταξίδι του πρωταγωνιστή Owen Wilson από το Παρίσι του σήμερα σε αυτό της Belle Époque με τη βοήθεια μιας άμαξας. Ευχάριστη έκπληξη είναι οι 4 υποψηφιότητες της ταινίας «The Help» (πραγματεύεται με γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητα των Αφροαμερικανίδων υπηρετριών στον αμερικανικό Νότο τη δεκαετία του ΄60), η οποία κλέβει την παράσταση λόγω των δυνατών γυναικείων ερμηνειών από την τριπλέτα των πρωταγωνιστριών, αλλά και οι 3 υποψηφιότητες του βρετανικού κατασκοπικού θρίλερ «Tinker Tailor Soldier Spy», με τον σπουδαίο Gary Oldman, αν και outsider, να αναμένεται να κονταροχτυπηθεί με τον George Clooney και τον Jean Dujardin στην κατηγορία του καλύτερου ηθοποιού. Βέβαια, ο Clooney, πέραν της ερμηνείας του στο «Descendants» του Ελληνοαμερικάνου Alexandrer Payne (με συνολικά 5 υποψηφιότητες), θα μπορούσε να διακριθεί και στην κατηγορία διασκευασμένου σεναρίου για το «The Ides of March». Άλλη ταινία που ξεχωρίζει είναι το «War Horse», με τον Steven Spielberg να σκηνοθετεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πολεμικό δράμα, το οποίο επικεντρώνεται σε ένα άλογο που βρέθηκε στα πεδία των μαχών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και συγκεντρώνει 6 υποψηφιότητες κυρίως σε δευτερεύουσες κατηγορίες. Στα τεχνικά βραβεία, με 5 υποψηφιότητες, πρωταγωνιστεί και η διασκευή της σουηδικής ταινίας «The Girl With the Dragon Tattoo» με σκηνοθέτη τον David Fincher, από το ομώνυμο βιβλίο του δημοσιογράφου Stieg Larsson, ενώ αξιόλογη είναι η ερμηνεία της Rooney Mara στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πάντως, όσο και αν τα προγνωστικά αδυνατούν να προβλέψουν με σιγουριά το νικητή στην πλειάδα των κατηγοριών, σχεδόν σίγουρη θεωρείται η βράβευση της Meryl Streep για την ενσάρκωση της πρώην Βρετανίδας πρωθυπουργού Margaret Thatcher στην ταινία «The Iron Lady». Στις υποψήφιες για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία ξεχωρίζει και η Michelle Williams υποδυόμενη τη θρυλική Marilyn Monroe στο φιλμ «My Week With Marilyn», αλλά πολύ δύσκολα θα καταφέρει να στερήσει από την Streep το 3ο της αγαλματάκι, η οποία έχει υπάρξει υποψήφια 17(!) φορές από το 1979. Όποια και να είναι τα αποτελέσματα, αναμφισβήτητα οι ταινίες δικαιώνονται από το φιλοθεάμον κοινό στην πορεία του χρόνου, παρόλο που η αντίληψη μας για την τέχνη παραμένει καθαρά υποκειμενική. Όσο για τις βουλές της Αμερικανικής Ακαδημίας, συνήθως καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου. Κάποιες φορές καταποντίζει τα φαβορί, άλλες κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τις Χρυσές Σφαίρες και τα BAFTA, ενώ αρέσκεται και στο να προβαίνει σε δίκαιη μοιρασιά. Φυσικά, υπάρχει πάντα χώρος για έξυπνο και επιθετικό marketing των εταιριών παραγωγής ταινιών, προτού τα μέλη της Ακαδημίας παραδώσουν το φάκελο με τις προτιμήσεις τους. Πηγή: newsplus.gr

Δηλαδή στην Αγγλία δεν υπάρχει alternative?

Για το Ceremonials αμφιταλαντεύτηκα, θα μπορούσε άνετα να είναι δεκάδα. Όσο για τους Kasabian, το album τους ήταν πολύ καλό αλλά το West Ryder Pauper Lunatic Asylum μου άρεσε πολύ περισσότερο... Θα μπορούσε να είναι αυτό που λες, αν δεν υπήρχε η Kate Bush, ο Danger Mouse, οι M83 και είχα πετάξει και καμιά Rihanna ή το "Christmas" του Michael Buble έτσι for fun...

Προσπαθούμε πάντα να είμαστε ορθολογιστές και για να καταλήγουμε σε ασφαλή συμπεράσματα, χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα, τα οποία πολλές φορές βασίζονται σε μετρήσιμα μεγέθη. Βάσει αυτών, κατατάσσουμε τα πάντα, δημιουργώντας ατελείωτες λίστες, ακόμα και σε πεδία στα οποία δε χωρά ούτε λογική ούτε μεγέθη. Ένα από αυτά είναι η μουσική. Κατά βάθος, είναι σχεδόν αδύνατο να εκφράσουμε με λόγια τα συναισθήματα που μας δημιουργεί μια μελωδία, από τη στιγμή που η εμπειρία που βιώνουμε στο άκουσμά της είναι κάτι τελείως υποκειμενικό, η οποία μάλιστα μπορεί να μεταλλάσσεται με την αλληλεπίδραση ποικίλων παραγόντων, είτε αρμονικών και με συνάφεια μεταξύ τους είτε αλληλοσυγκρουόμενων. Παρά ταύτα, οι συνάδελφοι του μουσικού τύπου έχουν εδώ και δεκαετίες την τάση να κατατάσσουν τα albums κάθε χρονιάς με αριθμητική σειρά, κατατάξεις που ακολούθως δύναται να καλύψουν μία δεκαετία ή περισσότερες δεκαετίες. Το αποτέλεσμα πάντα ποικίλει, ανάλογα με το ύφος κάθε μέσου, το κοινό στο οποίο απευθύνεται ή ακόμα και τα «συμφέροντα» που εξυπηρετούνται. Προσωπικά, παρακολουθώ εδώ και χρόνια τις συγκεκριμένες λίστες και τον απόηχο αυτών, με τα ατέρμονα παράπονα των αναγνωστών για τη χαμηλή θέση που κατέλαβε το αγαπημένο τους album ή την υψηλότερη κάποιου άλλου που δεν τους ικανοποίησε. Αποφάσισα για πρώτη φορά να φτιάξω και εγώ μια τέτοια λίστα και όταν την ολοκλήρωσα, μετά από πολλές προσθήκες και αλλαγές, συνειδητοποίησα ότι είναι μάταιο να ευελπιστώ ότι θα βρω την πλήρη συμφωνία και ανταπόκριση όσων τη διαβάσουν, ακόμα και αν τυγχάνει να έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις. Ακόμα πιο έκπληκτος αντελήφθην ότι κάθε φορά που ανέτρεχα σε αυτή, πάντα κάτι δε μου άρεσε. Έτσι, αποφάσισα να κάνω αριθμητική αναφορά στα 10 καλύτερα και απλή μνεία στα υπόλοιπα 35 albums γιατί ήταν αδύνατο να καταλήξω με σιγουριά σε μια τελική κατάταξη. Και ενώ είχα την πεποίθηση ότι έτσι θα οδηγούμουν στην τελική μορφή της, πάλι κάτι έλειπε, κάτι δεν ήταν αρκετό... Άρχισα να παίρνω κάποια από τα 35 και να τα τοποθετώ στην 10άδα και τούμπαλιν. Αφού συνέχισα να αμφιταλαντεύομαι, κατάλαβα ότι έπρεπε να πάψω να σκέφτομαι και να απλά να αφήσω το συναίσθημα να αποφασίσει, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που θα δημοσίευα τη λίστα. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι σε μία εβδομάδα ή σε ένα μήνα θα «αλλαξοπιστούσα». Ίσως του χρόνου τέτοια μέρα να «ξήλωνα» όλη τη λίστα και να την έφτιαχνα από την αρχή. Το να επινοούσα ένα σύστημα βαθμολόγησης ή να συνεκτιμούσα πωλήσεις και δημοφιλία πάλι δε θα είχε καμία αξία, γιατί θα αποξένωνα τελείως το προσωπικό στοιχείο και πλέον δε θα ήταν τα αγαπημένα μου albums για το 2011 αλλά ένας ψυχρός πίνακας με στατιστικά στοιχεία. Ας ακολουθήσω λοιπόν το ένστικτό μου και ας αφήσω στην άκρη τις λογικές διεργασίες, οι οποίες δεν έχουν καμία θέση στην τέχνη. Αυτή είναι η οριστική (?) κατάταξη [όποιες διαφωνίες και αντιρρήσεις δεκτές, αν και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το Νο1 δε θα το άλλαζα ούτε σε 10 χρόνια]: 1. Foo Fighters – Wasting Light 2. Drake – Take Care 3. The Black Keys – El Camino 4. The Weeknd – House Of Balloons 5. M83 – Hurry Up, We’re Dreaming 6. Danger Mouse & Danielle Luppi – Rome 7. Adele – 21 8. Mastodon – The Hunter 9. Kate Bush – 50 Words For Snow 10. Jay-Z & Kanye West – Watch The Throne Και τα υπόλοιπα 35 χωρίς σειρά προτίμησης: * Justice – Audio, Video, Disco * Girls – Father, Son, Holy Ghost * Radiohead – The King Of Limbs * Lady Gaga - Born This Way * Kasabian – Velociraptor * Elbow – Build A Rocket Boys * Arctic Monkeys – Suck It And See * Coldplay – Mylo Xyloto * Bon Iver – Bon Iver * PJ Harvey – Let England Shake * The Horrors – Skying * OST Various Artists - Drive * Florence & The Machine – Ceremonials * Megadeth - TH1RT3EN * Beyonce – 4 * Destroyer – Kaputt * My Morning Jacket - Circuital * Noel Gallagher’s High Flying Birds – Noel Gallagher’s High Flying Birds * Machine Head - Unto the Locust * OST Danny Elfman – Real Steel * Friendly Fires – Pala * The Field – Looping State Of Mind * Wild Beasts – Smother * St. Vincent - Strange Mercy * Atlas Sound - Parallax * James Blake – James Blake * TV on the Radio - Nine Types of Light * Red Hot Chili Peppers – I’m With You * OST Howard Shore - Hugo * Bjork – Biophilia * Opeth – Heritage * Feist – Metals * Ryan Adams – Ashes and Fire * Trivium – In Waves * Fleet Foxes – Helplessness Blues Μεγαλύτερη απογοήτευση: Το «Lulu» του Lou Reed και των Metallica (σε αυτό είμαι ανένδοτος. Και όπως σημείωσε πολύ πετυχημένα και ο αδερφός μου: «Δεν το θεωρώ καν απογοήτευση. Για να απογοητευτείς, πρέπει να περιμένεις ότι κάτι θα είναι καλό. Ήμουν σίγουρος πριν καν κυκλοφορήσει ότι το Lulu θα ήταν άθλιο».) Χρήστος Ε. Γκούβελος Πηγή:newsplus.gr

Από τη ροκ σκηνή του Los Angeles «Whisky A Go Go», ο τραγουδιστής Ozzy Osbourne, ο κιθαρίστας Tony Iommi, ο μπασίστας Geezer Butler και ο ντράμερ Bill Ward ανακοίνωσαν στις 11/11/11 και τοπική ώρα 11:11 την πολυαναμενόμενη επανασύνδεση των Black Sabbath. http://www.youtube.com/watch?v=WU3SZjfbcpI#! Οι γερόλυκοι του heavy metal θα πραγματοποιήσουν μεγάλη παγκόσμια περιοδεία, με την εμφάνισή τους στο Download Festival στις 12 Ιουνίου 2012 ως headliners να ξεχωρίζει. Οι Sabbath θα ηχογραφήσουν και νέο υλικό, πρώτη φορά με την αρχική τους σύνθεση από το 1978, με το album να αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2012 με παραγωγή του Rick Rubin. Πηγή: http://newsplus.gr

Το περιοδικό Uncut κυκλοφόρησε ένα νέο application για iPad, το οποίο είναι αφιερωμένο στον David Bowie. Το «David Bowie: The Ultimate Music Guide» περιέχει υλικό από την πλούσια καριέρα του σπουδαίου Βρετανού τραγουδιστή, η οποία καλύπτει 5 δεκαετίες, με σπάνιες συνεντεύξεις, κριτικές από albums, video clipς, audio clips από singles, ανέκδοτες φωτογραφίες και 600 διαδραστικές σελίδες. Η πλήρης έκδοσή στοιχίζει περίπου 3.50 ευρώ και διατίθεται μέσω του iTunes, ενώ υπάρχει η δωρεάν lite έκδοση. Πηγή: newsplus.gr

Δε θα το κατακρίνω, αλλά... ποιος ο λόγος να δώσει κάποιος 35 Ευρώ όταν υπάρχουν τόσο καλά freeware (Avast, AVG κλπ)?

Υπολόγιζε τουλάχιστον 700 Ευρώ (και λίγα λέω...)