Προσθήκη σχολίου (122 σχόλια)

Μετά από το πρώτο περιστατικό, που έθεσε σε κίνδυνο ολόκληρη την αποστολή του τηλεσκόπιου Kepler πριν από περίπου τρία χρόνια και την δεύτερη τρομάρα που πήραν πριν από μερικούς μήνες οι επιστήμονες της NASA (βρέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά πραγματοποίησε επανεκκίνηση των συστημάτων του), το διαστημικό τηλεσκόπιο συνεχίζει, έστω και με προβλήματα την αποστολή του, που είναι η αναζήτηση παρόμοιων με το δικό μας ηλιακών συστημάτων και πλανητών που μοιάζουν με την Γη.

Πρόσφατα, το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε ένα σύμπλεγμα από τέσσερις εξωπλανήτες που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από έναν κόκκινο νάνο με την ονομασία K2-72, ο οποίος βρίσκεται 181 έτη φωτός μακριά από την Γη στον Αστερισμό του Υδροχόου.

 

Οι τέσσερις πλανήτες είναι 20% με 50% μεγαλύτεροι από τον δικό μας, γεγονός που υποδηλώνει βραχώδη επιφάνεια, και οι δύο από αυτούς, οι K2-72c και K2-72e βρίσκονται στην λεγόμενη “κατοικήσιμη ζώνη”. Επομένως βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο τους όσο πρέπει κοντά αλλά και όσο πρέπει μακριά, ώστε να έχουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους, κάτι που ενδεχομένως να σημαίνει ότι φιλοξενούν ζωή. Τα ευρήματα βρίσκονταν ανάμεσα σε μία έκθεση με 104 ελπιδοφόρους πλανήτες που ανακοινώθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, αλλά μόλις πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο.

 

Να αναφέρουμε ότι το πρώτο περιστατικό που λίγο έλειψε να θέση το Kepler εκτός λειτουργίας, αφορούσε στο σύστημα των τεσσάρων γυροσκοπικών “τροχών αντίδρασης” που διέθετε, και οι οποίοι έλεγχαν την ακρίβεια στόχευσης. Από τους τέσσερις, τέθηκαν εκτός λειτουργίας οι δύο, με αποτέλεσμα η NASA να χρειαστεί να εγκαταλείψει τα σχέδια της που αφορούσαν στην πρώτη αποστολή, και να βάλει νέους στόχους και αποστολές, που έστω και “τραυματισμένο” θα μπορούσε να βγάλει εις πέρας το Kepler.

 

Το Κepler ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε για να εντοπίζει πλανητικά συστήματα, και εκτοξεύτηκε το 2009 για να ανακαλύψει πλανήτες που μοιάζουμε με την δική μας Γη: δηλαδή, που έχουν παρόμοιο μέγεθος, και που βρίσκονται σε τροχιά σε συγκεκριμένη απόσταση από το μητρικό άστρο, ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους. Το τηλεσκόπιο είχε σχεδιαστεί για να καταγράφει μικρές μειώσεις στη φωτεινότητα των άστρων που είχε βάλει στόχο (στις περισσότερες περιπτώσεις τέτοιες μειώσεις οφείλονται στο πέρασμα πλανητών μπροστά από το άστρο τους). Δυστυχώς, η αρχική και βασική αποστολή έπρεπε να εγκαταλειφθεί επειδή απαιτούσε εξαιρετική ακρίβεια στον προσανατολισμό του τηλεσκοπίου, κάτι που μετά το πρόβλημα που παρουσιάστηκε δεν ήταν εφικτό. Παρόλα αυτά, η NASA κατάφερε να ρυθμίσει το Kepler κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να εντοπίσει μικρότερης φωτεινότητας αστέρια, όπως είναι οι κόκκινοι νάνοι, όπως ο K2-72.

 

Επειδή πρόκειται για κόκκινο νάνο, η “κατοικήσιμη ζώνη” βρίσκεται πολύ πιο κοντά του από ότι στην περίπτωση του δικού μας αστεριού. Για παράδειγμα, ο K2-72c πραγματοποιεί μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον K2-72 κάθε 15 Γήινες μέρες, αλλά παρόλα αυτά είναι μόλις κατά 10°C θερμότερος από τον δικό μας πλανήτη. Ο K2-72e από την άλλη, πραγματοποιεί μία πλήρης περιστροφή κάθε 24 Γήινες μέρες και είναι περίπου 6% πιο κρύος από την Γη.

 

Link.png Site: Engadget