Ποιά είναι η μεγαλύτερη ντροπή που σας έχει τύχει;

[Dakonblackblade]

Σαβούρα στην Ακαδημίας μεσημέρι, απέναντι από το rock city καθώς την διέσχιζα.

 

Κλανιά σε ασανσέρ και να μπαίνουν άλλοι μετά στο καπάκι.

[3leven]

Σαβούρα στην Ακαδημίας μεσημέρι, απέναντι από το rock city καθώς την διέσχιζα.

 

Κλανιά σε ασανσέρ και να μπαίνουν άλλοι μετά στο καπάκι.

http://www.youtube.com/watch?v=g5_-ialR_-g&feature=related

[FilipposMD]

Απορώ πώς δεν έχω γράψει ακόμα σε αυτό το θεϊκό τόπικ!

 

1. Δημοτικό και κάνω πάρτυ γενεθλίων στο σπίτι. 5η δημοτικού ίσως, δεν θυμάμαι. Καλεσμένη βέβαια και η ξανθούλα της τάξης, με την οποία είμαι σφόδρα ερωτευμένος (με την έννοια που έχει αυτό στο δημοτικό). Έρχεται λοιπόν η ώρα που χορεύουμε μπλουζ –το κάναμε κι αυτό στην εποχή μου. Πάω με το θάρρος του οικοδεσπότη, της ζητάω να χορέψουμε, δέχεται, ενδεχομένως από ευγένεια κι εκεί που είναι η ευκαιρία μου να δείξω τι άντρας είμαι, απλώνω τα χέρια γύρω από το λαιμό της! Αυτή, ως πιο ξεπεταγμένη, μου λέει «εμ, εκεί βάζουν τα χέρια οι γυναίκες»… Παντζάρι εγώ… Μπορεί να σας σοκάρω, αλλά τελικά δεν το έριξα το γκομενάκι!

 

2. Ως παιδί κι εγώ (γύρω στα 11-12), ξεκινάω προπονήσεις στίβου. Λίγες εβδομάδες μετά, έχουμε και αγώνες. Μαζεύομαι λοιπόν με τα άλλα πιτσιρίκια και ετοιμαζόμαστε να τρέξουμε. Περιμένοντας να μας φωνάξουν, εκφράζω την εξής απορία: «εμείς ρε παιδιά σε ποια κατηγορία είμαστε; Μήπως κορασίδων;». Με επιείκεια θα έλεγα ότι έγινα ο περίγελος των συναθλητών για το υπόλοιπο της ημέρας.

 

3. Ενήλικος πια, με γκομενάκι που μου αρέσει πολύ και μόλις έχουμε αρχίσει να βγαίνουμε. Επιστρέφουμε με το δικό της αυτοκίνητο από βραδινή έξοδο. Οδηγεί εκείνη και μου έχει δώσει να κρατάω στη θέση του συνοδηγού το –φανταχτερό- τσαντάκι της. Συμφωνούμε ότι θα με αφήσει κάπου στην Κηφισίας για να πάρω ταξί κι αυτή θα πάει σπίτι της. Στο φανάρι Κηφισίας-Κατεχάκη, βλέπω ταξί ελεύθερο να σταματάει στην Κατεχάκη, ενώ κι εμείς έχουμε κόκκινο φανάρι. Σβέλτος ο δικός σου, καληνυχτώ, βγαίνω τρέχοντας από το αυτοκίνητο, κάνω σήμα στο ταξί και ορμάω στο μπροστινό κάθισμα. Με το που κάθομαι, βλέπω ότι κρατάω το τσαντάκι ακόμα στα χέρια! «Ώπα, άκυρο!» και βγαίνω πάλι τρέχοντας για να προλάβω το αυτοκίνητό της πριν εκείνη εξαφανιστεί χωρίς κλειδιά σπιτιού και κινητό! Εντάξει, ο καημένος ο οδηγός με κοιτούσε σα χάνος κι εκείνη είχε λιώσει στο γέλιο βλέποντας τον «άντρα των ονείρων της» να τρέχει πανικόβλητος με τσαντάκι στο χέρι!

 

4. Τελευταίο. Με την ίδια κοπέλα, συζητάμε αγχωμένοι για ένα πρόβλημα. Εκείνη την ώρα, χτυπάει το τηλέφωνό της και τη ρωτάει κάτι η μάνα της, που είναι στο κομμωτήριο και θέλει συμβουλές για το τι χτένισμα να κάνει. Ακολουθεί… διακριτικό σχόλιο από μέρους μου: «εδώ ο κόσμος χάνεται και το…». Εντάξει, δεν σώζεται με τίποτα! Περιέργως ακόμα δεν έχει φύγει τρέχοντας…

[De@th L0rd]

To τελευταίο απλά γαμάτο. Δε θα ΄χει χιούμορ πάντως όταν το ξαναθυμάστε κ δεν γελάει.

[nicoc89]

Θα πω ένα από τα μικρότερα που έχω πάθει.

 

Είμαι πρωί σε ένα αστικό λεωφορείο με ένα φίλο και πηγαίνουμε στο ιεκ γιατί είχαμε μάθημα. Όπως καθόμαστε στις τελευταίες θέσεις δεν ξέρω αν ξέρετε στα παλιά λεωφορεία τα διπλα "φυσαρμόνικες" τα λέω λολ έχει θέσεις που είναι δυο και άλλες δυο κολλημένες πλάτη με πλάτη. Όπως καθόμαστε αρχίζουμε να κοροϊδεύουμε ένα καθηγητή μας. Εκεί που λέμε λέμε λέμε αλλα έχω γκαζώσει εγώ πρωί πρωί μες την καφρίλα (το μισό λεωφορείο με κοίταγε για αυτά που έλεγα) έρχεται η ώρα να σηκωθούμε να κατεβουμε. Σηκωνόμαστε και βλέπω ότι πίσω μας καθόταν ο καθηγητής μας.

Αντί να ντροπιαστώ η οτιδήποτε αρχίζω να γελάω καφρικα και κλοτσάω χαρακτηριστικά ένα κάθισμα κενό που διπλα του καθόταν μια γριά. Αποτέλεσμα? όλο το λεωφορείο έχει γυρίσει και κοιτάνε λες και είχαν δει φάντασμα? εξωγήινο? εγώ να γελάω ακόμα και η γρια τρομαγμένη να κρατάει την τσάντα της λες και θα την λήστευα .. το φιλαράκι να έχει κλάψει από τα γέλια.. (ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κλοτσούσα την καρεκλα μέσα στα γέλια μου ήταν αυθόρμητο).

 

Όταν κατεβήκαμε το λεωφορείο άργησε μερικά δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει και όπως ξεκίνησε και περνούσε ακόμα με κοίταζαν από μέσα. :lol: :lol:

[FilipposMD]

To τελευταίο απλά γαμάτο. Δε θα ΄χει χιούμορ πάντως όταν το ξαναθυμάστε κ δεν γελάει.

 

Όχι, εντάξει, πέφτει πολύ γέλιο όταν το αναφέρουμε. Ελπίζω μόνο η μάνα της να μην το μάθει.

 

Άλλα δύο που μου ήρθαν:

 

Πρώτη εξεταστική στη σχολή, ψαρωμένος ακόμα και έχω αργήσει για τις εξετάσεις. Φτάνω ψιλοτρέχοντας στο αμφιθέατρο και μπαίνω φουριόζος από την είσοδο δίπλα στο σημείο που βρίσκεται ο καθηγητής. Χωρίς να το ξέρω, αμέσως πριν μπω, ο καθηγητής έχει ζητήσει να κατέβουν στα μπροστινά έδρανα μερικοί, αλλά φυσικά δεν κατεβαίνει κανένας. Οπότε, λέει ο καθηγητής "για να δούμε ποιος θα κάτσει στην πρώτη σειρά". Κι εκεί μπουκάρω εγώ, οπότε ξαφνικά βλέπω να ξεσπάει όλο το αμφιθέατρο σε γέλια και να φωνάζουν "ΑΥΤΟΣ! ΑΥΤΟΣ!".

 

Και το πιο πρόσφατο. Είμαι φαντάρος και έχω πάρει την πολυπόθητη μετάθεση ως γιατρός στο ιατρείο του Γενικού Επιτελείου. Δεύτερη μέρα και προσπαθώ να είμαι τυπικός, προβλεπόμενος κτλ. γιατί κυκλοφορούν υψηλόβαθμοι και θέλω να κάνω καλή εντύπωση. Στις 7.30 το πρωί με παίρνουν τηλέφωνο ότι έχει χτυπήσει μια γυναίκα στις σκάλες του Πενταγώνου. Παίρνω το βαλιτσάκι Α' βοηθειών και τρέχω αγχωμένος προς το κτίριο. Μπαίνοντας στο κτίριο, μου μυρίζει σκατίλα. Τι στο διάολο να συμβαίνει; Ανεβαίνω όροφο και η μυρωδιά η ίδια. Τέλος πάντων, φτάνω στην τραυματία, κάνω τα προβλεπόμενα, ενώ έχει περάσει το μισό Επιτελείο να δει τι συμβαίνει και κάνω να φύγω (η σκατίλα σταθερή). Εκείνη την ώρα έρχεται και η νοσηλεύτρια του ιατρείου και με ενημερώνει ότι με έχει χέσει (λογικά όταν έτρεχα με το βαλιτσάκι) ένα περιστέρι πατόκορφα και μου έχει γεμίσει κουτσουλιές τη στολή στην πλάτη και στον κώλο. Μιλάμε για στιγμές περηφάνειας και μεγαλείου!!! Τουλάχιστον μου λύθηκε η απορία για την πηγή της μυρωδιάς...

[Ioannis1908]

Απορώ πώς δεν έχω γράψει ακόμα σε αυτό το θεϊκό τόπικ!

 

1. Δημοτικό και κάνω πάρτυ γενεθλίων στο σπίτι. 5η δημοτικού ίσως, δεν θυμάμαι. Καλεσμένη βέβαια και η ξανθούλα της τάξης, με την οποία είμαι σφόδρα ερωτευμένος (με την έννοια που έχει αυτό στο δημοτικό). Έρχεται λοιπόν η ώρα που χορεύουμε μπλουζ –το κάναμε κι αυτό στην εποχή μου. Πάω με το θάρρος του οικοδεσπότη, της ζητάω να χορέψουμε, δέχεται, ενδεχομένως από ευγένεια κι εκεί που είναι η ευκαιρία μου να δείξω τι άντρας είμαι, απλώνω τα χέρια γύρω από το λαιμό της! Αυτή, ως πιο ξεπεταγμένη, μου λέει «εμ, εκεί βάζουν τα χέρια οι γυναίκες»… Παντζάρι εγώ… Μπορεί να σας σοκάρω, αλλά τελικά δεν το έριξα το γκομενάκι!

 

 

:D

 

Θεος..

[lary7]

Περισυ μου συνεβει ενα καλο.

Δοκιμος στον στρατο , περνω μεταθεση για Ξανθη και νοικιαζω μια γκαρσονιερα. Απεναντι εμενε μια ωραια κοπελιτσα την οποια ομως παντα πετυχαινα τα ξημερωματα που πηγαινα στην μοναδα. Ενα απογευμα ακουω δυνατη μουσικη απο το διαμερισμα της, ευκαιρια να με γνωρισει και χωρις την παραλλαγη μια φορα σκεφτομαι.

Παω λοιπων και χτυπαω το κουδουνι να ζητησω ''ζαχαρη'',τιποτα μουσικη απο μεσα, ξαναχτυπαω 2 φορες και επειδη ειχα πλησιασει την πορτα ακουω απο μεσα ''αααααααχ, ααααααααχ κουδουνι κουδουνι''!!

''Ωπ, μαλακια εκανα τα εκοψα τα παιδια'', σκεφτομαι και ειμαι σε διλλημα να την κανω η να περιμενω, τελικα χαμηλωνει η μουσικη και ακουω βηματα προσ την πορτα.

''Για σου, ειμαι ο απο διπλα και θα ηθελα αμα εχεις λιγη ζαχαρη............αλλα αμα ενοχλω θα περασω καποια αλλη στιγμη''!! Δεν αντεξα και το πεταξα!

''Ναι καλυτερα καποια αλλη στιγμη'' ειπε αυτη κατακοκκινη και χαιρετηθηκαμε.....

[panagos]

 

Είμαι φαντάρος και έχω πάρει την πολυπόθητη μετάθεση ως γιατρός στο ιατρείο του Γενικού Επιτελείου....

[petros_samurai]

Οταν μου ειπαν πως δεν εχω φιλους!!!!Ντραπηκα πολυ γιατι μου το ελεγε καποιος ξενος και γιατι ηταν η πραγματικοτητα....

[FilipposMD]

Εσείς οι 5 που δώσατε +1 σε αυτόν που με είπε βύσμα δεν ντρέπεστε ρε; Εγώ βγάζω τα σώψυχά μου εδώ μέσα κι εσείς με χλευάζετε; Ουστ!

 

Σοβαρά τώρα, αν είσαι γιατρός, το Πεντάγωνο δεν είναι και τόσο σούπερ μετάθεση όσο ακούγεται. Κοντά στο σπίτι, αλλά λιώνεις στη δουλειά. Οπουδήποτε αλλού, τα ξύνεις όλη μέρα. Άσε που παίζει να σε χέσει και περιστέρι, έτσι;

[De@th L0rd]

Αυτό πάντως με το περιστέρι κορυφή. Εγώ δε τα έχω τόσο με τα περιστέρια πάντως, όσο με τους βλάκες που τα ταίζουν συνεχώς.

[2Black]

Όταν είχα facebook ακόμη, πριν κάμποσους μήνες, είχα σταμπάρει ένα πολύ φίνο γκομενάκι το οποίο τυχαίνει να πήγαινε στο ίδιο λύκειο που

πήγαινα και εγώ. Φατσικά, την ήξερα και με ήξερε αλλά πέρα από αυτό είχαμε ελάχιστους κοινούς γνωστούς και γενικά δεν είχε κάτσει ποτέ κάποια

συζήτηση. Εγώ να έχω τελειώσει με τις Πανελλήνιες και να έχω μπει στην σχολή μου και αυτή να είναι δευτεροετής στην αρχιτεκτονική.

Και επίπεδο και εμφάνιση λοιπόν, "καλά είμαστε" λέω...! Την κάνω προσθήκη στους φίλους και με δέχεται."Προχώρα γερά" , λέω από μέσα μου.

Την πετυχαίνω μια μέρα στο chat λοιπόν και της γράφω: Γεια, τι κάνεις; , καμία απάντηση αυτή. Μια άλλη μέρα την ξαναπετυχαίνω και προσπαθώ να

αρχίσω την συζήτηση πιο σκληρά: Γεια σου..., πάλι καμία απάντηση. Σκέφτομαι, ας πάει στο καλό. Περνάνε αρκετές μέρες και την ξαναπετυχαίνω.

Λέω από μέσα μου, "θα της γράψω μία τρίτη και τελευταία φορά αλλά να της γράψω κάτι που να την κάνω να μου απαντήσει οπωσδήποτε, κάτι καλό"!

Δεν ξέρω αν τώρα πια το εμφανίζει, αλλά σίγουρα κάποιοι θα είχατε παρατηρήσει ότι όταν πατούσες για να γίνει η αλλαγή από το παλιό προφίλ του facebook

σε αυτό που είναι τώρα υπήρχε πάνω δεξιά ένα άσπρο τετραγωνάκι που έγραφε: Get inspired from (το όνομα ενός από τους φίλους σας) profile.

Μου ήρθε η αναλαμπή κατευθείαν.

 

Εγώ: -Πάνω δεξιά στο προφίλ μου, μου εμφανίζει Get inspired from Christiana's Chatzichristou profile, εγώ φταίω που σου γράφω;

-Θέλω λίγη έμπνευση τώρα!

 

Για πρώτη φορά μετά από 2 ανεπιτυχείς προσπάθειες βλέπω το συννεφάκι στο παράθυρο της συζήτησής μας, το οποίο υποδεικνύει ότι ο άλλος γράφει. Νιώθω

ένα φτερούγισμα στην καρδιά μου και μια μικρή αίσθηση επιτυχίας, "Ναι μωρέ! Την έκανα να μου απαντήσει" σκέφτομαι. Η κόκκινη ειδοποίηση σου υποδεικνύει

ότι το μήνυμα ολοκληρώθηκε και είναι έτοιμο για να διαβαστεί. Πατάω με αγωνία και ενθουσιασμό το κλικ... και βλέπω:

 

Αυτή: - Πάρε ένα playboy μαλάκα.

 

Μένω μαλάκας. Έχω παγώσει, δεν ξέρω τι να πω ή τι να σκεφτώ. Είναι η πρώτη φορά που με λέει κάποια γυναίκα μαλάκα και χωρίς να της έχω δώσει κανένα δικαίωμα.

Την ίδια στιγμή ακριβώς με διαγράφει και από τους φίλους της. ???? Ερωτηματικά γεμίζουν το μυαλό μου (μέχρι και σήμερα) και προσπαθώ να καταλάβω το γιατί.

Γιατί αντέδρασε με τόσο ταχύ και βίαιο τρόπο χωρίς να με ξέρει καν? Της έστειλα ένα μήνυμα ζητώντας της να μου δώσει μια εξήγηση αλλά τίποτα αυτή. Ένας φίλος μου

(αφού πρώτα πέθανε από τα γέλια) όταν του το είπα, μου είπε ότι ίσως εκείνη την στιγμή να βρισκόταν με το αγόρι της και αυτός να της είπε να το γράψει ή πολύ απλά η

ίδια να μην έχει απαραίτητα τόσο υψηλό επίπεδο χαρακτήρα όσο με το μορφωτικό της. Λίγο αργότερα διέγραψα το facebook.

 

Τα ερωτηματικά μένουν ακόμη αναπάντητα. Ήταν η πιο ξαφνιαστική και ντροπιαστική εμπειρία που είχα ποτέ μου, με διαφορά.

[evabb]

αγνωστος αντρας την πεφτει σε γυναικα στο νετ

γυναικα σκεφτεται εκεινη την ωρα "τι θελει αυτος ο μαλακας τωρα; ψαχνει καμια ευκολη να πηδηξει;"

 

αρα μην απορεις οταν εβαλες και το get inspired και τις λες θελω λιγη εμπνευση τωρα. ακουγεται σαν "εχω σηκωμαρες μπορεις να βοηθησεις;"

[YiN]

Και για εκδίκηση είπες να δώσεις το όνομα της στο ινσομνια μην ξεφύγει από το φεησμπουκ κανενός πλέημποη μαλάκα.