Total War: Rome II

[daidalos1]

<p>Οκ ομολογώ πως το patch διόρθωσε αρκετά πράγματα. Ο χάρτης φαίνεται πλέον καλύτερος και όπως και τα γραφικά. Επιτέλους το παιχνίδι στο legendary άρχισε να έχει ενδιαφέρον και πρόκληση μπορώ να πω, με την Ρώμη και τους Κέλτες να μου κυρρήτουν ομαδικά πόλεμο. Το παιχνίδι προσπαθώ να το παίξω ρεαλιστικά γι'αυτό δεν προδίδω τη Σπάρτη και τη Μακεδονία αλλά προσπαθώ να φτιάξω μια πανελλήνια ομοσπονδία ενάντια στη Ρώμη. Ως τώρα δουλεύει, οι Σπαρτιάτες ήδη αποβιβάσθηκαν στην Ιταλική Χερσόνησο. Οι Ρωμαίοι θα είναι άξιοι αντίπαλοι αλλά μου έκοψαν την φόρα στις ανατολικές υποθέσεις μου αφού είχα κατακτήσει τα παράλλια της Μ.Ασίας και έλεγα να κάνω εκστρατεία προς την ενδοχώρα σαν τον Αγησίλαο.</p>

 

Το patch beta εννοεις..??

[grotenfrod]

Ναι σόρι το δεύτερο patch σε beta που πέρασα.

[Snoob]

H Αθήνα έπεσε.

 

Η επιστροφή του Αθηναϊκού στρατού από τις ανατολικές του περιπέτειες, σε συνδυασμό με τον κατάπλου του στόλου των Αθηναίων στον Πειραιά και τις πληροφορίες των κατασκόπων μου ότι ο Δημοχάρης στρατολογούσε νέες μονάδες, κατέστησε μονόδρομο την επόμενη κίνησή μου. Έπρεπε να επιτεθώ, όσο υπήρχε ακόμη χρόνος.

 

Με τα οικονομικά μου σε άθλια κατάσταση, ξόδεψα ό,τι απέμενε στα δημόσια ταμεία για να εξασφαλίσω τις υπηρεσίες δύο μονάδων μισθοφόρων οπλιτών. Βάδιζα στο δρόμο της χρεοκοπίας, και επίσημα πλέον. Όμως, αν δεν έκανα πρώτος κίνηση, ήμουν χαμένος έτσι κι αλλιώς.

 

Ακόμη και με τους μισθοφόρους, υστερούσα αριθμητικά. Οι τρεις στρατοί των Ηπειρωτών έφτασαν στα τείχη της Αθήνας με 2113 πολεμιστές, και απέναντί τους βρήκαν 3120 Αθηναίους και τα Μακρά Τείχη. Οι Ηπειρώτες, όμως, είχαν ένα πλεονέκτημα, το οποίο αποδείχτηκε καθοριστικό:

 

Οι Αθηναίοι δε βρίσκονταν συγκεντρωμένοι μέσα στην πόλη: ο ναύαρχος Κλεισθένης και ο στρατηγός Ζηνόβιος συνωστίζονταν στο Φάληρο, καθώς ο φρούραρχος Αυτόλυκος είχε αποβιβάσει τους ακοντιστές του στόλου της φρουράς στο λιμάνι, κλείνοντας τις θέσεις εκεί. Αυτό σήμαινε ότι οι Αθηναϊκές ενισχύσεις θα έπρεπε να αποβιβαστούν εκτός των τειχών. Κι εκεί, θα τους περίμεναν οι Ηπειρώτες.

 

Κρυμμένοι στα δέντρα, οι Ηπειρώτες ιππείς τσάκισαν τους ακοντιστές του Κλεισθένη, οι οποίοι βιάστηκαν να αποβιβαστούν για να τρέξουν προς την παραθαλλάσσια πύλη. Μέχρι να φτάσουν τα αποβατικά του Ζηνόβιου με τους οπλίτες, είχαν προλάβει να έρθουν και οι Ηπειρώτες οπλίτες. Υπό την απειλή του ιππικού των Μολοσσών και έχοντας χάσει τους ακοντιστές του, ο Ζηνόβιος προσπάθησε να φτάσει στην πόλη, όμως οι μισθοφόροι των Ηπειρωτών πρόλαβαν δύο μονάδες τους και ξέσπασε σκληρή μάχη μπροστά στην πύλη.

 

Αιφνιδιασμένοι από την επίθεση των Ηπειρωτών, οι Αθηναίοι έτρεξαν να στηρίξουν το Ζηνόβιο. Κι αυτό, σφράγισε τελικά την τύχη τους.

 

Η φρουρά άφησε αφύλακτη την πύλη στα δυτικά, στέλνοντας ό,τι σφενδονιστές είχε να αποκρούσουν τους Ηπειρώτες στα ανατολικά. Στα δάση πέρα από την πύλη, όμως, κρυβόταν ο Πύρρος με τις ενισχύσεις των Ηπειρωτών. Μια γρήγορη επίθεση στα αφρούρητα, πλέον, τείχη, επέτρεψε σε μια μονάδα αναλώσιμων πολιτοφυλάκων να κάψει την πύλη. Μέχρι να στρέψουν οι Αθηναίοι μερικές μονάδες οπλιτών και σφενδονιστών προς τα εκεί, οι Ηπειρώτες βρίσκονταν ήδη μέσα στα τείχη, με την πύλη δική τους.

 

Λίγη ώρα μετά, η ανατολική παραθαλλάσια πύλη κατέρρεε απέναντι στους δαυλούς των μισθοφόρων. Οι μισθοφόροι επιτέθηκαν στις εξασθενημένες Αθηναϊκές άμυνες, με την υποστήριξη των βετεράνων Ηπειρωτών της Σπαρτιατικής εκστρατείας.

 

Με τις δυνάμεις τους διασπασμένες από τις διαρκείς μετακινήσεις και 480 άντρες από τους αρχικούς 3210 να συγκροτούν 4 μονάδες όχλου, οι εφεδρείες των Αθηναίων βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο Ηπειρωτικούς στρατούς. Η πτώση της Ακρόπολης έφερε και δεύτερο στρατηγικό σημείο στα χέρια των Μολοσσών, οδηγώντας σε αντίστροφη μέτρηση για την ήττα των Αθηναίων. Η τελευταία τους ηρωϊκή έφοδος απέναντι στις λόγχες των Ηπειρωτών, που πλέον απλά τους περίμεναν, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Με το Δημοχάρη και το Ζηνόβιο ήδη νεκρούς, οι πολιτοφύλακες του φρούραρχου Αυτόλυκου υπέκυψαν στις ορέξεις των Ηπειρωτών σφενδονιστών, οι οποίοι θωρακισμένοι πίσω από τις λόγχες των οπλιτών τους σφυροκοπούσαν ανελέητα. Η Αθηναϊκή αντεπίθεση απέτυχε, οι Ηπειρώτες κράτησαν τα 2 από τα 3 καίρια σημεία και με το χρόνο για την ανάκτηση του ενός να λήγει, οι αμυνόμενοι πανικοβλήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή.

 

(Λιγότερο λογοτεχνική στρατηγική ανάλυση και οι αντιδράσεις των άλλων factions μετά την πτώση της Αθήνας σε επόμενο μήνυμα...)

[fever25]

Παίδες να ξεκινήσω το ROME ή το EUROPA IV?

[zeniath]

Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο (μπορεί να φαίνεται ότι μοιάζουν). Προσωπικά δεν είμαι φαν των Paradox Interactive Games κάνε ότι θες. Θα σου πρότεινα παίξε κανά Civ V με το BNW μέχρι το Rome 2 να πατσαριστεί σε σχετικά καλό βαθμό και μετά παίξε Rome 2

[Simewn]

Απογοήτευση το παιχνίδι και μεγάλη κλεψιά. Δεν πρόλαβαν να το φτιάξουν, τους πίεσε η Sega και το κυκλοφόρησαν και ένα μήνα πιο νωρίς από αυτό που είχαν ανακοινώσει και έδεσε το γλυκό.

Λείπουν ολόκληρα κομμάτια του παιχνιδιού και τα περισσότερα είναι μπαλώματα και ασυναρτησίες. Οι μάχες βαρετές και πάρα πολύ γρήγορες! Δεν άντεξα παραπάνω από 9-10 ώρες...

Έβαλα για να συγκρίνω το παλιό παιχνίδι και αφού ξεπέρασα λίγο τα γραφικά ξανακόλλησα! Επικές μάχες, αισθάνεσαι οτι διοικείς στρατό και με το darth mod ανεκτή ΑΙ (όσο γίνεται).

Όσα patch και να βγουν δε νομίζω να σωθεί η κατάσταση, θέλει πάρα πολύ δουλειά και φαντάζομαι απλά θα φτιάξουν τα τεχνικά προβλήματα αφήνοντας το παιχνίδι τραγικά ελλειπές και ασύνδετο.

Το πρώτο το έχω ολοκληρώσει 4 φορές συν 2-3 φορές όταν ανακάλυψα τα mod και δεν το έχω βαρεθεί ακόμα. Την πρώτη φορά μάλιστα έκανα ένα χρόνο να τελειώσω το campaign εφόσον δεν είχα χρόνο να παίξω και ευχαριστιόμουν κάθε μάχη, μικρή ή μεγάλη. Ακόμα θυμάμαι που ανυπομονούσα να βρω χρόνο να καθίσω να παίξω (δεν είμαι βραδινός τύπος)

Το καινούριο δεν την πάλεψα να κάνω τον πρόλογο, βαρέθηκα. Ξεκίνησα κατευθείαν campaign και το παράτησα μετά από λίγο...

[Snoob]

H στρατηγική θέση των Ηπειρωτών στο campaign που παίζω παραμένει δυσχερής: με την τπώση της Αθήνας τα οικονομικά έστρωσαν κάπως, όμως θα χρειαστεί να διώξω ό,τι μισθοφόρους πήρα, καθώς με 420 νομίσματα για κάθε μονάδα μισθοφόρων ανά γύρο, δεν πρόκειται να σηκώσω κεφάλι.

 

Η Μακεδονία βρίσκεται σε πόλεμο μαζί μου, καθώς επιτέθηκα στους Αθηναίους, όμως λίγο μετά την πτώση της Αθήνας διέρρηξε δεσμούς μαζί τους (δεν είναι πλέον client state η Αθήνα). Τεχνικά, δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει πλέον πόλη Αθηναϊκή, όμως υπάρχουν τα υπολείμματα του στόλου του Κλεισθένη (ο οποίος κατάφερε να επιζήσει της σφαγής των ακοντιστών στην ακτή) και ένας λοχαγός που κρατά τα υπολείμματα του στρατού του (νεκρού) Ζηνόβιου.

 

Προφανώς οι Αθηναίοι δεν μπορούν να απειλήσουν (χωρίς πόλη, οι ελάχιστες δυνάμεις τους έχουν attrition), όμως αν αποκλείσουν τον Πειραιά θα πρέπει να μετακινήσω έναν από τους δύο στόλους της Αδριατικής για να ξεμπερδέψω οριστικά. Ο βασικός στόλος πρέπει να παραμείνει στη Δύση, καθώς οι Ρωμαίοι συγκροτούν λεγεώνα στο Βρινδήσιο, οπότε θα πρέπει να ξοδέψω (χρήματα που αυτή τη στιγμή δεν έχω) για να φτιάξω το δεύτερο στόλο.

 

Στα θετικά, παρότι εμφανίστηκε ο ένας Μακεδονικός στρατός στην Πέλλα, είναι πολύ μικρός και δεν μπορεί να απειλήσει άμεσα. Παρότι δεν έχω "μάτια" στη Θράκη, είναι φανερό ότι η αρχική μου εκτίμηση πως ο πόλεμος των Μακεδόνων με την Τύλιδα δεν πηγαίνει καλά επαληθεύεται.

 

Το πρόβλημα είναι ότι οι Ρωμαίοι γιγαντώνονται (έχουν ευνοϊκή αφετηρία) και τις νίκες απέναντι σε Σπάρτη (κυρίως) και Αθήνα, τις πλήρωσα ακριβά. Πλέον, όμως, έχω 2 μέτωπα αντί για 4, εμπειρότερες μονάδες και υποφερτές σχέσεις με τους Αρδιαίους, τους Καρχηδόνιους και προοπτικές συμμαχίας ή εμπορικής συμφωνίας με τις Σάρδεις, την Πέργαμο και ενδεχομένως τη Βιθυνία.

 

Περιέργως, οι Θράκες, αν και είμαι εχθρός των Μακεδόνων, δε δείχνουν να συγκινούνται: μια διμέτωπη επίθεση θα με βοηθούσε σημαντικά, πρέπει να το προσπαθήσω.

 

Κέρδισα χρόνο, ενώ η ρήξη της συμμαχίας Μακεδόνων και Αθηναίων σημαίνει ότι, παρότι στο -40, οι σχέσεις με τους Μακεδόνες είναι θεωρητικά αναστρέψιμες. Σαφώς τα πράγματα είναι πιο θετικά πλέον, όμως από όσα factions έχω δει, οι Ηπειρώτες σαφώς έχουν την πλέον δύσκολη αφετηρία: εκτός από ικανότητα, θέλει και τύχη, γιατί αν αποφασίσουν οι Αθηναίοι να επιτεθούν μαζί με τους Σπαρτιάτες, δε νομίζω ότι σώζεται η κατάσταση (τουλάχιστον όχι αρκετά γρήγορα ώστε να αποφευχθεί εμπλοκή της Μακεδονίας και της Ρώμης, οπότε η όποια προοπτική επιβίωσης για τους Ηπειρώτες περνά στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας).

 

Είναι λογικό, βέβαια, εφόσον έχεις 3 major factions σε γειτονικές αφετηρίες, με κακές έως κάκιστες σχέσεις μεταξύ τους, η θέση της Ηπείρου να είναι η χειρότερη, ειδικά από τη στιγμή που ξεκινά σε πόλεμο με τους Σπαρτιάτες και το πανίσχυρο πεζικό τους. 

[Thresh]

ψήνεις κόσμο να αρχίσει το game πάντως, εύκολα...

[{TDi}Dj2k..infc]

Εδώ ο κολλητός μου δεν ψήνεται που την πρώτη φορα που έπαιξε Rome 1 κόλλησε 28 ώρες non-stop και από τότε το έχει τερματίσει κάμποσες φορες. Wait for patch.

[Snoob]

ψήνεις κόσμο να αρχίσει το game πάντως, εύκολα...

 

Το παιχνίδι έχει αδυναμίες και το έχω γράψει, αλλά γεγονός παραμένει πως είτε με τον περισσότερο βατό Πόντο, είτε με την ζόρικη Ήπειρο (δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι την έχω γλιτώσει σε πρώτο στάδιο) είναι διασκεδαστικό: με τον Πόντο είχα θέμα εσωτερικών ισορροπιών, έπαιξα πολλές και σημαντικές μάχες με στρατηγούς εκτός οικογένειας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύω πολύ νωρίς με εμφύλιο. Για την Ήπειρο, τα έχω γράψει αναλυτικά: κυκλωμένη από εχθρούς, με συμμαχίες απέναντί της, με οικονομικά πολύ δύσκολα, και όλα αυτά στο hard, δηλαδή μπορείς να επιδιώξεις ακόμη πιο απαιτητική αφετηρία.

 

Από εκεί και πέρα, η διπλωματία (παρότι έχει θέματα "λογικής") προσφέρει περιθώρια ελιγμών, η ΑΙ με τα δεδομένα προβλήματά της κινεί agents μόλις βρει ευκαιρία, και γενικά υπάρχει δράση. Προφανώς, αν στη θέση της ΑΙ είχες τρεις ανθρώπους συμμάχους, η Ήπειρος ήταν τελειωμένη μέσα σε 5 γύρους το πολύ, αν ξεκινούσε Μακεδονία, Αθήνα και Σπάρτη ταυτόχρονα να κάνουν μοιρασιά.

 

Βέβαια, αν είχες ανθρώπους, ίσως να υπήρχε περίπτωση να κάνει η Ήπειρος κάποια συμφωνία με την Αθήνα για μοιρασιά του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου, πράγμα που η ΑΙ αρνείται πεισματικά, καθώς παίζει by the numbers, όμως και πάλι έχει μερικές θαυμάσιες στιγμές (όταν λ.χ. οι κυκλωμένοι Σπαρτιάτες προσπάθησαν να ξεφύγουν περνώντας από τα εδάφη της Μακεδονίας ή όταν οι Μακεδόνες, με τον πόλεμο στη Θράκη να τους δυσκολεύει, εγκατέλειψαν τους ηττημένους Αθηναίους).

 

Και τελικά, δε νομίζω να μπορείς να ζητήσεις κάτι περισσότερο από ένα παιχνίδι, παρά να είναι διασκεδαστικό. Το Rome II είχε (και έχει, σε μεγάλο βαθμό) προοπτικές να γίνει επικό, αλλά ακόμη και στην τωρινή του μορφή δεν είναι για μένα τόσο τραγικά κακό όσο θεωρούν κάποιοι. Κι από την άλλη χαίρομαι που περιορίστηκε το λιβάνισμα της CA, γιατί είχε ξεφύγει η κατάσταση, ειδικά από το Empire και μετά.

[Alchemist`]

-Day 12-

Com Status:

Game still unplayable

Message End ---

YYYYYYYY

[Amakatzis]

Το Total War Rome 2 τι υπόθεση έχει;

Διαλέγεις ένα λαό και έχεις ως στόχο να κατακτήσεις περιοχές ;

[chek2fire]

Ναι και να δώσεις μάχες, να αναπτύξεις τις πόλεις σου

[Snoob]

(Για να μη διακόπτω τη ροή του νήματος με εκτενή μηνύματα, η συνέχεια σε spoiler)

 

 

 

 

Κατάσκοποι, σου λέει.

 

"Έχει επιστρέψει μονάχα ένας μικρός στρατός, κύριε", με διαβεβαίωναν. "Δε θα τολμήσουν να επιτεθούν στη Λάρισσα". Το αποτέλεσμα; Στο γύρο της Μακεδονίας, 2500 στρατιώτες, κάτω από τα λάβαρα της Βεργίνας, με ιππικό και αρκετούς ακοντιστές, επιτέθηκαν στις δυνάμεις του Πύρρου, ο οποίος είχε σπεύσει για κάθε ενδεχόμενο από την Αθήνα στο βορρά.

 

Δύο στρατηγοί, ο Κοσμάς (...) και ο Αντίγονος για υποστήριξη. Επομένως, δύο Μακεδονικές βασιλικές φρουρές, εκτός από το βαρύ ιππικό.

 

Αριθμητικά δεν είχαμε μεγάλη διαφορά, μόλις 100 άντρες, καθώς η Λάρισσα διέθετε αρκετά πολυπληθή φρουρά: όμως, όπως είχε αποδειχτεί περίτρανα στην Αθήνα, ο όχλος μπορεί να προσθέτει αριθμό ανδρών σε μια φρουρά, όμως απέναντι σε πραγματικούς στρατιώτες είναι σχεδόν άχρηστος. Ήλπιζα πως δε θα είχαμε μια αντίστροφη επανάληψη εδώ.

 

Ο Πύρρος ήξερε πως ο μόνος τρόπος να κρατήσει την πόλη ήταν να προλάβει να επιτεθεί στις δυνάμεις του πρώτου Μακεδονικού στρατού, πριν φτάσουν οι ενισχύσεις. Έτσι, παρότι αμυνόμενος, έπρεπε να κινηθεί επιθετικά. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι οι Μακεδόνες υπερτερούσαν σημαντικά σε ακοντιστές, οι οποίοι μπορεί να μη διέθεταν το βεληνεκές των Ηπειρωτών σφενδονιστών, όμως οι βολές τους ήταν πολύ πιο θανατηφόρες. Οι βετεράνοι του Πύρρου δεν είχαν καλύψει ακόμη τις απώλειες από τις εκστρατείες εναντίον των Σπαρτιατών και των Αθηναίων, οπότε δεν είχαν την πολυτέλεια να περιμένουν τους Μακεδόνες να ξοδέψουν τα ακόντιά τους.

 

Με την έναρξη της μάχης οι Ηπειρώτες κινήθηκαν εναντίον των Μακεδόνων, όμως λίγη ώρα μετά τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη, όταν έφτασε μήνυμα ότι οι ενισχύσεις των Μακεδόνων έφταναν από τα νώτα των Ηπειρωτών. Την πόλη φρουρούσαν -τρόπος του λέγειν- δύο μονάδες όχλου, ανίκανες να αντισταθούν για περισσότερες από μερικές στιγμές στο Μακεδονικό ιππικό. Έτσι, ο Πύρρος υποχρεώθηκε να αποσύρρει μέρος των δυνάμεών του, ανάμεσά τους και την προσωπική του φρουρά, για να τρέξει -όσο τους το επέτρεπε η βαριά θωράκιση και τα όπλα τους- προς το κέντρο της πόλης.

 

Το ευτύχημα για τον Πύρρο ήταν ότι οι Μακεδόνες θεώρησαν την υποχώρηση σημάδι ήττας και έτσι προώθησαν τους ακοντιστές τους. Στα ανατολικά της Λάρισσας, όμως, περίμεναν οι φονικοί ελέφαντες του Πύρρου, κρυμμένοι. Η πλαγιοκόπηση από τα παχύδερμα κλόνισε τους ακοντιστές, οι οποίοι υποχώρησαν άτακτα. Όμως οι εξασθενημένες μονάδες του Πύρρου δεν είχαν αρκετές δυνάμεις να καταδιώξουν τους Μακεδόνες, οι οποίοι υποχώρησαν αρκετά αλλά κατάφεραν να ανασυνταχτούν λίγο μετά, παρότι είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες. Έτσι, όσο ανασυντάσσονταν οι Μακεδόνες, οι Ηπειρώτες έπαιρναν θέση άμυνας.

 

Την ίδια ώρα στο κέντρο της πόλης ξεπρόβαλλαν τα πρώτα Μακεδονικά λάβαρα, ακοντιστές και ιππικό. Ακούγονταν ήδη οι πρώτες φωνές ότι το ηθικό του όχλου έσπαγε, όταν έφτασε στο κέντρο της πόλης η πρώτη μονάδα Ηπειρωτών οπλιτών, έχοντας από κοντά όσους σφενδονιστές είχαν ακόμη πολεμοφόδια. Λίγο πιο πίσω, η θωρακισμένη φρουρά του Πύρρου. Η έφοδος των Μακεδόνων ιππέων έσπασε τις γραμμές των πρώτων Ηπειρωτών οπλιτών, οδηγώντας τους σχεδόν αμέσως σε άτακτη φυγή, όμως η άφιξη του Πύρρου αναπτέρωσε το ηθικό τους και, παρότι δέχονταν βολές από τους ακοντιστές του Αντίγονου, κράτησαν αρκετά και παγίδευσαν τους ιππείς ανάμεσα σε δύο μονάδες, προκαλώντας τους εφιαλτικές απώλειες.

 

Παρότι ο απόλυτος έλεγχος του κέντρου της πόλης είχε χαθεί, οι Μακεδόνες δεν πρόλαβαν να το θέσουν υπό τον έλεγχό τους, ώστε να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση της Λάρισσας. Τελευταία στιγμή, και με τρεις μονάδες τους στα όρια της κατάρρευσης (η μία τελικά εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης) οι Ηπειρώτες απέκρουσαν την επίθεση, τρέποντας σε φυγή τη φρουρά του Αντίγονου, ο οποίος έχασε το ιππικό του στα στενά της πόλης και σχεδόν όλους τους ακοντιστές τους.

 

Η είδηση της υποχώρησης του Μακεδόνα στρατηγού, σε συνδυασμό με την επιστροφή μερικών σφενδονιστών από το κέντρο της πόλης, ήταν αυτή που έτρεψε σε φυγή και τις δυνάμεις του Κοσμά. Ο Πύρρος άντεξε, αν και για αρκετή ώρα το αποτέλεσμα ήταν αβέβαιο. Περιθώρια καταδίωξης για τους εξουθενωμένους Ηπειρώτες δεν υπήρχαν, όμως. Οι Μακεδόνες υποχώρησαν στα σύνορα με την Πέλλα, αφήνοντας πίσω τους 1714 νεκρούς και αιχμαλώτους. Πλέον, ο ήλιος της Βεργίνας περνούσε στην άμυνα.

 

- Παρά τα λάθη που έκανα στην εκτίμηση της κατάστασης όταν έληγε ο γύρος μου (δεν είχα εικόνα για την παρουσία και δεύτερου -12αρη- Μακεδονικού στρατού, ενώ για κάποιο λόγο πίστευα πως η ρήξη Μακεδόνων και Αθηναίων σήμαινε πως οι πρώτοι θα επιδίωκαν κάποιου είδους συμβιβασμό, ενώ στην πραγματικότητα απλά ετοιμάζονταν για την επίθεση στη Λάρισσα) άντεξα, οριακά. Οι απώλειες δεν ήταν εφιαλτικά μεγάλες (2,5 στους 10, θα μπορούσαν να είναι πολύ μεγαλύτερες αν λύγιζαν 1-2 μονάδες πολιτιφυλάκων, συμπαρασσύροντας τους σφενδονιστές που κάλυπταν) αλλά ήδη μιλάμε για ένα στρατό που μετρά απώλειες και βρίσκεται εδώ και 10 γύρους διαρκώς σε μάχη. Πλέον το συμβούλιο των Μολοσσών μου ζητά να περάσω στην επίθεση και να καταστρέψω τα υπολείμματα του Μακεδονικού στρατού: τα 500 νομίσματα αμοιβή και η βελτίωση του ηθικού στις πόλεις είναι σημαντικά πλεονεκτήματα για τα ταμεία μου.

 

- Κατάφερα να φτιάξω τις σχέσεις μου με τους Θράκες της Τύλιδας: ελπίζω έτσι πως θα κρατήσουν απασχολημένο τον τρίτο Μακεδονικό στρατό στα Ανατολικά. Οι Αρδιαίοι, στο μεταξύ, εκμεταλλεύτηκαν τη δυσχερή θέση των Μακεδόνων και τους κύρρηξαν τον πόλεμο, οπότε αν θέλω να γίνει η Πέλλα δική μου, πρέπει να προλάβω τους άτυπους συμμάχους μου. Προβλέπονται αρκετοί γύροι λυκοφιλίας, με τους βόρειους και τους Ανατολικούς γείτονές μου.

 

- Οι Ρωμαίοι ενισχύουν τη λεγεώνα τους στο Βρινδήσιο. Στο γύρο τους θα έχουν 7 μονάδες, ενώ ο Ευσέβιος που καλύπτει την Απολλωνία έχει μόνο την προσωπική φρουρά του και ό,τι πολιτοφύλακες διαθέτει η πόλη. Ο Πύρρος έχει τους Μακεδόνες, ενώ ο θριαμβευτής της Αθήνας, ο Τελέσφορος, είναι αναγκασμένος να μείνει στην πόλη έως ότου αποκατασταθεί η τάξη στην ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς το μόνο που κρατά την επιδείνωση της διάθεσης του λαού σε υποφερτά όρια είναι η παρουσία των Ηπειρωτών στρατιωτών.

 

- Οι Μακεδόνες, αν και ηττημένοι στη στεριά, ενισχύουν το στόλο τους νότια της Πέλλας. Πλέον διαθέτω λίγα χρήματα, τα οποία θα πρέπει να δώσω για να φτιάξω ναυτικό στον Πειραιά, προτού ανηφορίσω προς τη Μακεδονία. Την ίδια ώρα, μέρος των λιγοστών πόρων μου διεκδικεί και ο στόλος της Αδριατικής, ο οποίος φαίνεται πως σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους.

 

- Οι Αθηναίοι, στον ίδιο γύρο που επιτέθηκαν οι Μακεδόνες στη Λάρισσα, επιχείρησαν μια ύστατη αντεπίθεση στην Αθήνα: προφανώς καταδικασμένη σε ήττα, καθώς ελάχιστες δυνάμεις τους είχαν επιζήσει από την προηγούμενη δική μου επίθεση. Πλέον, τα υπολείμματα του στόλου των Αθηναίων βολοδέρνουν έξω από τη Βιθυνία, αναζητώντας μάλλον κάποιον εύκολο στόχο, μήπως κατακτήσουν κάτι εκεί, ώστε να συνεχίσουν να υπάρχουν. Λογικά, στον επόμενο γύρο το λάβαρο της Αθηνάς θα πάψει να υπάρχει στο χάρτη.

 

- Από ό,τι φαίνεται ως τώρα, η στρατηγική της δυναμικής επίθεσης προς νότο, πριν την αναμέτρηση με τους Μακεδόνες και τους Ρωμαίους, είναι η μόνη βιώσιμη λύση για την Ήπειρο, στον κόσμο του Rome II. Θεωρητικά, με τρεις στρατούς, δύο φρουρές και δύο στόλους θα μπορούσε κανείς να αμύνεται, όμως όσο άξιος στρατηγός και αν είναι (κι εγώ στο RTS... το pause να είναι καλά) απώλειες θα έχει. Εντωμεταξύ, μετά το patch, οι αντίπαλοι χρησιμοποιούν ιππικό και, όσα λάθη κι αν κάνουν -και λάθη κάνουν- όταν έχεις το πολύ 20 μονάδες και απέναντί σου 60, από νότο και βορρά, με την απειλή της Ρώμης διαρκή, και την οικονομία σου λίγο πριν το κόκκινο, η άμυνα είναι απλά επιβράδυνση του τέλους, από όσο μπορώ να κρίνω.

 

- Η διπλωματία δεν είναι και τόσο κακή, τελικά, όσο μαθαίνω να χειρίζομαι τα εργαλεία της καλύτερα: τα factions θυμούνται (οι Αθηναίοι, ας πούμε, είναι εξοργισμένοι με την προδοσία των Μακεδόνων, ενώ η Πέργαμος ανησυχεί με την ξαφνική φιλία μου με τους Θράκες της Τύλιδας, οι Σάρδεις έχοντας τις πλάτες των Σελευκιδών με σνομπάρουν, η Καρχηδόνα θέλει να με δει να εμπλέκομαι με τους Ρωμαίους για να πάρει η ίδια ανάσα, οι Ετρούσκοι κρατάνε ακόμη στην ηπειρωτική Ιταλία, εξασφαλίζοντάς μου πολύτιμο χρόνο, οι Κέλτες της Ιλυρρίας ανησυχούν για τη (λυκ0)φιλία μου με τους Έλληνες της Επιδάμνου, κτλ. Συμβαίνουν πολλά, ενδιαφέροντα και καθόλου παράλογα.

 

Τελικά, η Ήπειρος μπορεί και να τη γλιτώσει, αν καταφέρει να αποκρούσει την επικείμενη Ρωμαϊκή επίθεση.

 

 

 

[Voodooman]

Ω Snoob, αν ήσουν αυτοκράτορας, θα ήσουν ο Αδριανός!..