Τελικά έχει πάντα δίκιο ο πελάτης;

[Elric_The_Melnibonian]

Ποτέ δεν έχει δίκιο ο πελάτης. Ποτέ. Απόλυτα 100% ποτέ. Στην Ελλάδα της βλαχιάς και της αμορφωσιάς έχει μόνο δίκιο ο πελάτης.

[bluesattack]

Μου έχει τύχει πελάτης ο οποίος αγόρασε πριν καιρό σε μαγαζί με ηλεκτρονικά που δούλευα το ZTE Blade.

 

Ο κύριος, από το πρώτο τηλέφωνο που πήρε, και δίχως καμία άλλη επικοινωνία απολύτως, με άρχισε στις Χριστοπαναγίες επειδή δεν έμπαινε το κινητό του στο WiFi. 

 

Μετά από πολύ υπομονή από μεριάς μου, αυτά που άκουσα απ αυτόν ακόμα μου έχουν μείνει, και μετά από 20λεπτη επικοινωνία, βρέθηκε η λύση, η οποία σαφώς ήταν στο ρουτερ του.

 

Με λίγα λόγια:

 

1. Ο κύριος πήρε με κακή πρόθεση τηλέφωνο. Δεν είχε σκοπό να βρεθεί η λύση ευγενικά και όμορφα.

2. Δεν σκέφτηκε ότι μπορεί να φταίει άλλος παράγοντας που δεν λειτουργούσε κάτι σωστά. Δεν σκέφτηκε ότι το κατάστημα θα ήταν δίπλα του για κάθε βλάβη. Σκέφτηκε μόνο να πάρει και να βρίσει επειδή δεν του έκανε το χατήρι το κινητό του.

3. Είναι ηλεκτρονική συσκευή. Μπορεί να ήταν πράγματι ελαττωματική η συσκευή. Το κατάστημα τι φταίει; Το κατάστημα θα φταίει άμα είναι ελαττωματική η συσκευή και αδιαφορήσει. Σε καμία περίπτωση εκεί που ήμουν, όπως και πολλά καταστήματα δεν το κάνουν αυτό.

 

Το ότι ο κάθε υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να δέχεται την κρίση τέτοιων πελατών, εγώ το βρίσκω λάθος.

Γιατί κι εγώ σαν καταναλωτής, τέτοια συμπεριφορά χαμηλού IQ δεν την έχω.

 

 

νεοελ καφρομαλακας .

[christiana78]

Εμένα μια φορά που μου έτυχε εντελώς σκατά συμπεριφορά απο τηλέφωνο του είπα να μάθει μιλάει και να ξαναπάρει και του το κλεισα στα μουτρα. Δεν ήταν πελάτης-πωλητης όμως ήταν προμηθευτής(αυτός)-υπάλληλος(εγώ) .Σκέφτηκα οτι αν παραπονεθεί τί θα πει; την έβριζα και δεν έκατσε να με ακούσει;

[~mxls~]

Πελάτης: πόσο έχει το Α πιατο;

 

Εγώ: 15€ κύριε (τυχαία τιμή)

 

Πελάτης: Φέρε μας μία μερίδα Β και μια Γ

 

...

μετά από κάνα μισάωρο και αφού σχεδόν έχουν τελειώσει τις μερίδες τους:

 

...

 

Πελάτης: μα καλά το Α που είναι;

 

Εγώ: το Α;

 

Πελάτης: ναι το Α

 

Εγώ: μα μόνο την τιμή με ρωτησατε, δεν το παραγγείλατε

 

Πελάτης: Ναι;

 

Εγώ: Μάλιστα. Μπορώ να σας δείξω και το μπλοκάκι παραγγελιών να το δείτε ο ίδιος.

 

Πελάτης: Μα καλά, δεν βλέπεις τόση ώρα ότι είμαστε 3 άτομα; Εγώ τι θα φάω; (με άγριο ύφος)

 

Μένω μαλάκας. Τι του απαντάς σκέφτομαι μέσα μου...

 

Έφυγε νευριασμένος. Δεν έπεσαν βρισιες, αν και έτοιμος ήμουν απ'τα νεύρα.

 

Μου έχει μείνει αξέχαστο, το παραπάνω.

 

 

Ο πελάτης στην πλειοψηφία των παρεξηγήσεων/προβλημάτων/λαθών ΔΕΝ έχει δίκιο. Η φράση πιστεύω πιο πολύ αναφέρεται στο ότι ο πωλητής/πάροχος υπηρεσίας πρέπει να προσφέρει στον πελάτη ότι εκείνος ζητήσει εφόσον ο δεύτερος τα σκάει. Οπότε ότι ζητήσει ο πελάτης λες πάντα ναι.

[panagos]

Γιαυτό ο σερβιτόρος, αφού πάρει την παραγγελία, πάντα την επαναλαμβάνει, μήπως κάτι έχει ξεχαστεί ή γραφτεί λάθος.

 

Σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις, καλό είναι πρώτα να αναρωτιόμαστε πού φταίμε εμείς, και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην ξαναβρεθούμε σε αυτή τη θέση. Σίγουρος δρόμος προς την πρόοδο.

[~mxls~]

@panagos επανέλαβα πριν φύγω απ'το συγκεκριμένο τραπέζι, όπως σε κάθε παραγγελία.

[Κολοκυθοσπορος]

Μερικες φορες απλα ο πελατης ειναι η χαζος η απλα προσπαθει να σου κανει την κουτοπονηρια...πριν καμποσο καιρο ηρθε στο μαγαζι ενας παππους με την παρεα του καθονται αρχιζουν τα ωραια και δεν μαρεσει το μερος και α και ου και παει λεγοντας.

Εφτασε λοιπον η ωρα του κρασιου ενω του εχω παει αυτο που ζητησε ακριβως μου κανει "τι ειναι αυτο ? Να το βαλεις εκει που ξερεις αυτο" οποτε εγω σαν καλος σερβιτορος πηρα το κρασι πισω φωναξα τον υπευθυνο και απλα μετα ειχε τετοιο λοξιγκα που σεισμος 9 ριχτερ μοιαζει απλο τρανταγμα οποτε σπανια εχει δικιο ο πελατης(ειδικα αν ζεις στη χωρα της παρανοιας aka Ελλας)

[panos2171]

Στις ταβέρνες φαίνεται πόσο βλάκας είναι ο Έλληνας πελάτης. Μα στην παραγγελία θα βρει να δημιουργήσει πρόβλημα, μα στην πλήρωμη, κάτι θα του ξινίσει και θα βγάλει το άχτι του στο σερβιτόρο.

[ikaruga24]

Γιαυτό ο σερβιτόρος, αφού πάρει την παραγγελία, πάντα την επαναλαμβάνει, μήπως κάτι έχει ξεχαστεί ή γραφτεί λάθος.

 

Σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις, καλό είναι πρώτα να αναρωτιόμαστε πού φταίμε εμείς, και τι μπορούμε να κάνουμε για να μην ξαναβρεθούμε σε αυτή τη θέση. Σίγουρος δρόμος προς την πρόοδο.

 

Πιστεψε με ακομα και μετα απο 2 και 3 φορες ΠΑΛΙ θα γινει λαθος οταν ο πελατης δεν ξερει τι θελει ή δεν καταλαβαινει και ο ιδιος τι εχει παραγγειλει. Απλα κουναει καταφατικα το κεφαλι με ενα σκετο "ναι" για να μην το κουραζει παραπανω ή να μην φανει μαλακας και ασχετος στην παρεα του ή ακομα και σε εσενα τον σερβιτορο. Φυσικα οταν η παραγγελια φτανει στο τραπεζι ή ερχεται η ωρα του λογαριασμου εκει ξεκινανε τα τροπαρια. 

[evabb]

Πιστεψε με ακομα και μετα απο 2 και 3 φορες ΠΑΛΙ θα γινει λαθος οταν ο πελατης δεν ξερει τι θελει ή δεν καταλαβαινει και ο ιδιος τι εχει παραγγειλει. Απλα κουναει καταφατικα το κεφαλι με ενα σκετο "ναι" για να μην το κουραζει παραπανω ή να μην φανει μαλακας και ασχετος στην παρεα του ή ακομα και σε εσενα τον σερβιτορο. Φυσικα οταν η παραγγελια φτανει στο τραπεζι ή ερχεται η ωρα του λογαριασμου εκει ξεκινανε τα τροπαρια. 

 

αυτο ομως ειναι καθαρο θρασος, ή κανεις ερωτησεις στην αρχη για να εισαι καλυμενος ή δεν κανεις και το βουλωνεις στο τελος.

[michael92]

Ποτέ δεν έχει δίκιο ο πελάτης. Ποτέ. Απόλυτα 100% ποτέ. Στην Ελλάδα της βλαχιάς και της αμορφωσιάς έχει μόνο δίκιο ο πελάτης.

 

Στην Ελλάδα της Βλαχιάς και της αμορφωσιάς δεν υπάρχουν βλαχαδερά που το χουν δει επιχειρηματίες;

[ikaruga24]

αυτο ομως ειναι καθαρο θρασος, ή κανεις ερωτησεις στην αρχη για να εισαι καλυμενος ή δεν κανεις και το βουλωνεις στο τελος.

 

Το καλυτερο ομως δεν ειναι αυτο. Το καλυτερο ειναι κατι σαν το σκηνικο που μου ετυχε πριν λιγες μερες. Παραγγελνει μια γκομενα φρεντο καπουτσινο και φυσικα επαναλαμβανω πριν στειλω την παραγγελια. Φερνω λοιπον τον καφε στο τραπεζι και με κοιταει με υφος σαν να της σκοτωσα τη μανα και μου λεει με τουπε "Καλα τι ειν' τουτο? Εγω φρεντο καπουτσινο παραγγειλα...". Η φιλεναδα της απο διπλα αλλαξε 10 χρωματα απο τη ντροπη της. Αυτη η ιδια ουτε καν καταλαβε τη μαλακια της πριν της το κανει λιανα η φιλεναδα της. Το θεμα ειναι οτι μετα ειχε και μουτρα σε εμενα για ΔΙΚΗ της μαλακια. Επρεπε να μυρισω εγω τα δαχτυλα μου και να της πω οτι τελικα δεν θελει φρεντο καπουτσινο αλλα λαττε μακιατο. 

[wizzy]

(I summon the grammar nazis) Ο πελάτης δεν έχει ποτέ "δίκαιο". Ο πελάτης, κάποιες φορές, υπό συνθήκη, έχει δίκιο.

 

Έχω υπάρξει και πωλητής και πελάτης. Υπό την πρώτη ιδιότητα, συνάντησα λίγους ανθρώπους οι οποίοι προσπάθησαν να "κάνουν το κομμάτι" τους, βγάζοντας τα νεύρα τους/το αίσθημα της (υποτιθέμενης) αδικίας που ένιωθαν στον πωλητή. Δεν θυμάμαι πόσες φορές είχαν δίκιο και πόσες άδικο. Το σίγουρο είναι ότι, όσο δίκιο και να είχαν, με τις φωνές και την ανάρμοστη συμπεριφορά, το έχαναν. Υπήρξαν και περιπτώσεις που καταλάβαιναν ότι εάν είχαν πιο κόσμια συμπεριφορά το πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζαν θα επιλύετο εν ριπή οφθαλμού, ενώ με τις φωνές κτλ, έστρεψαν όλους όσους θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν εναντίον τους, ζήτησαν και συγνώμη.

 

Ως πελάτης, τείνω να διεκδικώ το δίκιο μου κόσμια, ακόμα και όταν έχω να αντιμετωπίσω έλλειψη διάθεσης από τον πωλητή να παραδεχθεί το λάθος του (το λάθος της επιχείρησης, εάν θέλετε). Όταν νιώθω ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο, ζητώ να χειριστεί την υπόθεσή μου ο ανώτερός του. Εάν απουσιάζει, επανέρχομαι μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Κατάλαβα ότι η επιμονή έχει καλύτερα αποτελέσματα από τις φωνές. Φυσικά, επιμένω υπό την προϋπόθεση ότι έχω δίκιο. Εάν μου δοθεί να καταλάβω, με επιχειρήματα, ότι δεν έχω, τότε παραδέχομαι το λάθος μου και ζω με τη συνέπεια της λανθασμένης επιλογής μου.

 

Πόσοι, όμως, δυνητικοί πελάτες (που είμαστε όλοι μας) έχουν τα κότσια να πάνε με διάθεση να ακούσουν και την πλευρά του πωλητή (της επιχείρησης) και να αντιληφθούν ότι υπάρχουν περιπτώσεις που απλά έκαναν εκείνοι λάθος και όχι η επιχείρηση;

[Silverage]

Το καλυτερο ομως δεν ειναι αυτο. Το καλυτερο ειναι κατι σαν το σκηνικο που μου ετυχε πριν λιγες μερες. Παραγγελνει μια γκομενα φρεντο καπουτσινο και φυσικα επαναλαμβανω πριν στειλω την παραγγελια. Φερνω λοιπον τον καφε στο τραπεζι και με κοιταει με υφος σαν να της σκοτωσα τη μανα και μου λεει με τουπε "Καλα τι ειν' τουτο? Εγω φρεντο καπουτσινο παραγγειλα...". Η φιλεναδα της απο διπλα αλλαξε 10 χρωματα απο τη ντροπη της. Αυτη η ιδια ουτε καν καταλαβε τη μαλακια της πριν της το κανει λιανα η φιλεναδα της. Το θεμα ειναι οτι μετα ειχε και μουτρα σε εμενα για ΔΙΚΗ της μαλακια. Επρεπε να μυρισω εγω τα δαχτυλα μου και να της πω οτι τελικα δεν θελει φρεντο καπουτσινο αλλα λαττε μακιατο. 

Λάττε μακιάτο.Μπλιεεεεεεχ.

[FilipposMD]

Νομίζω ότι η ατάκα λέγεται με τη λογική ότι "και βλακεία να έχει κάνει ο πελάτης, προσπαθούμε να τον εξυπηρετήσουμε γιατί είναι πελάτης, πληρώνει και αν δυσαρεστηθεί θα μας δυσφημίσει την επιχείρηση". Για να αναφερθώ στο παράδειγμα του καφέ που αναφέρθηκε μόλις από πάνω, αν εγώ ήμουν πελάτης και είχα παραγγείλει κάτι που τελικά διαπίστωσα ότι δεν το ήθελα, θα μπορούσαν να γίνουν τα εξής:

 

1. Ο σερβιτόρος μου εξηγεί ότι αυτό παρήγγειλα με ευγένεια. Το δέχομαι και πίνω κάτι που δε μ'αρέσει γιατί έκανα βλακεία, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν φταίει το μαγαζί.

2. Ο σερβιτόρος μου εξηγεί ότι αυτό παρήγγειλα, αλλά προσφέρεται να το πάρει πίσω και να μου φέρει αυτό που πραγματικά ήθελα. Κόστος για το κατάστημα ελάχιστο, αλλά με ικανοποιεί πάρα πολύ ως πελάτη και με κερδίζει για το μέλλον.

3. Ο σερβιτόρος μου λέει ότι αυτό παρήγγειλα με μούτρα και ξινίλα, οπότε δεν ξαναπατάω.

 

Το 2 νομίζω είναι παράδειγμα του "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο".

Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι γενικά ότι δεν ξέρουμε να συζητάμε ανθρώπινα. Όταν βγαίνεις για φαγητό, καφέ ή όταν ψωνίζεις τηλέφωνο που δεν πιάνει wifi, στο 99% των περιπτώσεων, όποιο πρόβλημα και να υπάρχει, δεν είναι ζωής και θανάτου. Μπορεί να λυθεί με πολιτισμένο και ήρεμο τρόπο. Αλλά εμείς δεν ξέρουμε από αυτά. Ο καταστηματάρχης νομίζει ότι σου κάνει χάρη κι ο πελάτης είναι έτοιμος να ρίξει μπινελίκια. Έτσι τελικά δεν έχει κανείς δίκιο. Και η προσωπική μου εμπειρία είναι ότi με ηρεμία βρίσκεις ευκολότερα το δίκιο σου.