Υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος που δεν αγχώνεται?

[redhotstef]

Και εννοω φυσιολογικός, οχι α.μ.ε.α. Εχει γινει της μοδας σημερα οτι προβλημα υγειας και αισθητικης παρουσιαζεται στον οργανισμο, να λενε ολοι οτι αυτο συνεβει (και!) λογο αγχους!!  Γινεται να αδιαφορεις για τα παντα της καθημερινοτητας σου και να μην τα σκεφτεσαι; Οχι μονο για σοβαρα θεματα, αλλα και για απλα. Οταν τρεχεις για να προλαβεις το τρενο πχ, δεν αγχωνεσαι ταυτοχρονα;  Στην εξεταστικη πχ δεν αγχωθηκατε ποτε;   

 

Εχετε βρει τροπο να μην τα παιρνετε ολα στα σοβαρα; Γινεται να ειμαστε ηρεμοι σε ολη τη διαρκεια της μερας (εξαιρουνται οι μερες διακοπων και οι Κυριακες για καποιους και οι Τεταρτες για καποιους αλλους πχ);;

 

 

 

 

[John323]

χει γινει της μοδας σημερα οτι προβλημα υγειας και αισθητικης παρουσιαζεται στον οργανισμο, να λενε ολοι οτι αυτο συνεβει (και!) λογο αγχους!!

 

 

Απλα παλιοτερα προλαβαιναν να σε σκοτωσουν οι πολεμοι, η χολερα η ισπανικη γριπη οποτε το αγχος δεν λαμβανοταν

υπ`οψιν καν.

 

Οχι μονο για σοβαρα θεματα, αλλα και για απλα. Οταν τρεχεις για να προλαβεις το τρενο πχ, δεν αγχωνεσαι ταυτοχρονα;  Στην εξεταστικη πχ δεν αγχωθηκατε ποτε; 

 

 

Αγχος απο αγχος εχει διαφορα. Επισης σε αλλους σωματικοποιειται που ειναι πιο υγιες σε αλλους οχι.

Απ`οτι συνειδητοποιησα πολλοι απο αυτους που λενε οτι δεν εχουν αγχος απλα δεν τ συνειδηοποιουν.

 

 

Εχετε βρει τροπο να μην τα παιρνετε ολα στα σοβαρα; Γινεται να ειμαστε ηρεμοι σε ολη τη διαρκεια της μερας (εξαιρουνται οι μερες διακοπων και οι Κυριακες για καποιους και οι Τεταρτες για καποιους αλλους πχ);;

 

 

Δεν υπαρχει. Απλα μαθαινεις να διαχειριζεσαι το αγχος σου ιδιαιτερα αν εισαι πολυ αγχωδης γιατι αυτο κανει πολυ κακο. Βοηθαει η ασκηση, η καλη διατροφη και ο υπνος ωστε να εχεις εναν δυνατο οργανισμο να αντεξει το καθημερινο αγχος.

[Spect~]

Ειναι καθαρα εγκεφαλικο! Δουλευεις το μυαλο και το κανεις οτι  θες!

 

Σκεψου οτι με το να αγχωθεις δεν θα βελτιωσει καμια κατασταση μονο χειροτερα θα την κανει!

εγω γενικα ειμαι χαλαρος ανθρωπος και δεν αγχωνομαι ποτε και για τιποτα γιατι δεν εχει νοημα! οτι ειναι να ρθει θα ρθει

[TriLoBiTe]

 Γινεται να ειμαστε ηρεμοι σε ολη τη διαρκεια της μερας ;;

 

[gatokoritso]

Λίγο άγχος είναι οκ. Όταν το παρακάνει κάποιος έρχονται τα παρατράγουδα...

[8elwADSL]

εγω γενικα ειμαι χαλαρος ανθρωπος και δεν αγχωνομαι ποτε και για τιποτα γιατι δεν εχει νοημα! οτι ειναι να ρθει θα ρθει

 

Ο ρε μαν σε ζηλεύω μακάρι να ήμουν έτσι,είμαι αρκετά αγχώδης και πιο πολύ όταν ήμουν μικρότερος τώρα κάπως τη παλεύω καλύτερα αλλά να απαλλαγείς τελείως από το άγχος είναι κομματάκι δύσκολο.

[Anorymous]

 

αν σου τελειωσει η φουντα να δεις τι αγχος θα εχεις μεχρι να βρεις τον ντιλερ στο κινητο χαχαχα

[xifiassamsung]

το αγχος εχει ριζα στην αβεβαιοτητα κ το αγνωστο.πχ αγχωνεσαι αν θα προλαβεις το τρενο,γιατι δε ξερεις αν θα προλαβεις,αλλα αν σκεφτεις τι θα συμβει μπορεις να το μετριασεις.δηλ οκ τοχασα κ θα παρω το αλλο που θαρθει σε 5'.κ θαργησω 10' στη δουλεια μου κλπ.

γενικα το μυαλο μας πιανει τη χειροτερη περιπτωση,την ενισχυει επι 10 ξερω γω λες κ θα συμβει στα σιγουρα,ενω η πραγματικοτητα περναει απο διπλα αθορυβα.

θελει επισης να μπαινουν προταιρεοτητες,ωστε να μην αφηνουμε χωρο σε εξωγενεις παραγοντες να μας επηρεαζουν.

[AntiCambeR]

Ειναι εμφυτο(κληρονομικο).

 

Εχω καταφερει να κοψω το τσιγαρο 3 φορες που ειναι κατι δυσκολο.Αλλα δεν εχω καταφερει να μην αγχωνομαι.Και δυστυχως εχει σωματικες επιπτωσεις.Γιατι ο εγκεφαλος δινει εντολη στο σωμα για το οτιδηποτε και εκρινονται οι αναλογες ουσιες.

 

Αυτο που βοηθαει σε μεγαλο βαθμο ειναι η γυμναστικη και η διατροφη.

[Basilhs23___]

Κάποτε και εγώ αναρωτιόμουν αν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος χωρίς άγχος και γιατί με πιάνει τόσο πολύ άγχος το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου.

 

Ο ψυχολόγος στον οποίο το ανέφερα μου λέει οτι όλοι έχουν άγχος. Μετά η συζήτηση πήγε στα ζώα και οτι τα ζώα δεν έχουν άγχος.

 

Δεν ξέρω πως ορίζεται ο φυσιολογικός άνθρωπος αλλά τείνω οτι είναι φυσιολογικό το άγχος και δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς άγχος.

[silverado]

Οσο πιο πολυ συνειδητα ενταγμενος εισαι στην κοινωνια, τοσο πιο πολυ βουτηγμενος πατοκορφα στο αγχος θα εισαι.

Απλως μαθαινεις να ζεις με αυτο και να το αφηνεις να οριζει το ποιος εισαι, αφου ειναι ο καταλυτης στις οποιες δηθεν αποφασεις σου.

 

[The_Colonel]

Πρέπει να γνωρίσεις πρώτα τον εαυτό σου, ποιος είσαι και τί πραγματικά θέλεις απο την ζωή,
Μετα να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου (άλλο να τα γράψεις όλα στα @@ σου και να λες I am what I am γιαυτό έγραψα την γραμμή πιο πάνω πρέπει δηλαδή το συμπέρασμα να έχει βάση πρώτα με το τι πραγματικά θέλεις και το ποιος είσαι)

Μετά πρέπει να καταλάβεις την θέση των άλλων γιατι κάνουν ότι κάνουν (εσύ στην θέση τους θα έκανες το ίδιο; αν όχι μήπως περνάνε αυτοί κάποιο λούκι που εσύ δεν περνάς; μήπως είναι πιο έξυπνοι ή πιο βλάκες; μήπως φοβούνται κάτι ; )
Να μπαίνεις δηλαδή στην θέση του άλλου/άλλων πριν πράξεις.

Να μην σε νοιάζει ότι δεν αλλάζει (συνήθως το παρελθόν) να μην σκέφτεσαι τόσο πολύ το μέλλον να εστιάζεις στο σήμερα. (σήμερα πόσο καλύτερος -ως προς το τι θέλεις - έγινες; σήμερα πόσο καλά πέρασες; τωρα που το διαβάζεις αυτό περνάς καλά ; )

Μην κάνεις τα ίδια και τα ίδια περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα... άλλαξε κάτι! αν δεν ξέρεις τι να αλλάξεις κάνε τυχαίες αλλαγές (στο ντύσιμο, στην ρουτίνα δες ενα είδος ταινίας που συνήθως δεν θα έβλεπες μίλα σε κάποιον που συνήθως δεν θα μιλούσες, διάβασε ένα νέο βιβλίο, φιλοσοφικό,ψυχολογίας,νουβέλα κτλ  γενικά πήγαινε στην δουλειά απο άλλο δρόμο.ψάξε κάτι νέο! Σιγά σιγά αν κάνεις όλο διαφορετικά πράματα θα βρείς την άκρη και θα αλλάξεις. )

Κυρίως μην έχεις προσδοκίες απο τους ανθρώπους και απο την ζωή γενικότερα. σημασία όπως έλεγε και ο καβάφης έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός... με το να ασχολείσαι με τον προορισμό χάνεις το ταξίδι ή σκάβεις μόνος σου τον λάκκο σου.

Κατά συνέπεια μην σκλαβώνεσαι λόγω των προσδοκιών των άλλων (γονείς,γυναίκα, περίγυρος κτλ )

Παράδειγμα ένας πατέρας που θέλει σώνει και ντε το παιδί του να γίνει γιατρός... ενω αυτό θέλει να γίνει ζωγράφος... και οι 2 μαύρη ζωή θα ζήσουν...

 

ή ενα άλλο είχα ακούσει για μια κοπέλα που δούλευε σερβιτόρα και πλήρωνε το αγόρι της για να σπουδάσει (στο εξωτερικό-δίδακτρα) τελικά το αγόρι πήρε πτυχίο αλλά τελικά τα έφτιαξε με άλλη και έφυγε..

Φταίει η κοπέλα; Φταίει το αγόρι; Φταίει η άλλη κοπέλα; κανείς δεν φταίει το μόνο λάθος εδώ ήταν οι προσδοκίες της κοπέλας (εδώ κολλάνε οι παροιμίες "βλέπει ο θεός τα σχέδια τον ανθρώπων και γελά" και το "λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο") Φυσιολογικό είναι αν ενα άτομο ζεί μακριά απο κάποιο άλλο να μην ειναι τόσο στενά μαζί και φυσιολογικό ειναι ενας νέος να ερωτευτεί μια κοπέλα που περνάνε ώρες μαζί (Στην σχολή εν προκειμένω)
Αυτή απλά για κάποιο λόγο είχε προσδοκίες ότι για κάποιο ιερό λόγο θα πρέπει το αγόρι να συνεχίσει να έχει τα ίδια αισθήματα για αυτή και να την παντρευτεί και να ζήσουν τέλεια όλη τους την ζωή μαζί μόλις πάρει το πτυχίο.... προσδοκίες δηλαδή...

Θα μου πείς ήταν χαζή και εννοείται ότι δεν έπρεπε να τα πιστεύει αυτά... στην ζωή όμως πάντα θα είμαστε χαζοί ή καλύτερα λιγότερο έξυπνοι απόσο θα απαιτήσει μια κατάσταση που θα μας έρθει γιαυτό δεν πρέπει να έχουμε προσδοκίες ζούμε το σήμερα όσο καλύτερα μπορούμε και πάντα προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι (όχι συγκριτικά με τους άλλους αλλά συγκριτικά με τον εαυτό μας) να νιώσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και να νιώθουμε και τους άλλους.

και να θυμάσαι ο χρόνος ειναι σαν τις γυναίκες ειναι εναντίων σου μόνο όταν τον κινυγάς όταν είσαι θολομένος με προσδοκίες και όταν έχεις προβλήματα και κάνεις κάθε μέρα τα ίδια περιμένοντας να λυθούν..

Αν δεν του δίνεις σημασία και δίνεις σημασία πρώτα στον εαυτό σου θα είναι πάντα με το μέρος σου

 

 

[Suntory]

 Εχετε βρει τροπο να μην τα παιρνετε ολα στα σοβαρα; Γινεται να ειμαστε ηρεμοι σε ολη τη διαρκεια της μερας (εξαιρουνται οι μερες διακοπων και οι Κυριακες για καποιους και οι Τεταρτες για καποιους αλλους πχ);;

 

 

Δεν νομίζω οτι γίνεται να αδιαφορείς για τα πάντα της καθημερινότητας σου, ειδικότερα οταν κάποιοι άλλοι πιθανώς να εξαρτώνται από εσένα, λιγο η πολύ. Ολοι περνάμε φάσεις, π.χ. εύρεση εργασίας, μετακόμιση, κτλ.. αλλα αυτες συνεισφέρουν σε ενα προσωρινό άγχος/αγωνια. Το άτιμο χρόνιο άγχος που αναφέρεις, αυτο ειναι λιγο πιο δύσκολο.

 

Για το τρένο που ανέφερες προφανώς και θα αγχωνομουνα πολύ εάν έχανα το τρένο την ώρα που πήγαινα για συνέντευξη εργασίας και δεν ειχα φροντίσει να βάλω ένα έξτρα χρονικό περιθώριο. Το να φροντίζεις κατι απο νωρίς βέβαια δεν συνεπάγεται υπερ-αναλυσεις για το αν και ίσως. Αλλο το προετοιμάζομαι, άλλο το υπερ-αναλυω και παραλύω.

 

Κατα την διάρκεια της ημέρας νομίζω καλο ειναι ο καθένας να αφιερώνει χρόνο πνευματικής αναζωογόνησης, κάτι που θα πάρει το μυαλό του απο τα προβλήματα, και οχι μονο. Για μενα δουλεύει το γυμναστηριο/ποδηλατο, για άλλους ο χορός, κτλ.. Σαφώς και η σωματική δραστηριότητα βοηθάει τρομερά. Εχω παρατηρήσει πάντως οτι  ακομα και κατα τη διαρκεια της γυμναστικης σκεφτομαι καποια 'αγχωδη' πραγματα. Αλλα την ωρα που τρεχω στον διάδρομο πχ, και δεν χρειάζομαι τρομερή συγκέντρωση, το μυαλό μου ειναι πολύ πιο καθαρό και οι σκέψεις δεν τρέχουν ποτάμι. Με μια πρόταση, οταν δεν τρέχει το σώμα μου τρέχει το μυαλό μου και αυτό μου δημιουργεί άγχος.

[Spect~]

Ειναι εμφυτο(κληρονομικο).

 

Εχω καταφερει να κοψω το τσιγαρο 3 φορες που ειναι κατι δυσκολο.Αλλα δεν εχω καταφερει να μην αγχωνομαι.Και δυστυχως εχει σωματικες επιπτωσεις.Γιατι ο εγκεφαλος δινει εντολη στο σωμα για το οτιδηποτε και εκρινονται οι αναλογες ουσιες.

 

Αυτο που βοηθαει σε μεγαλο βαθμο ειναι η γυμναστικη και η διατροφη.

 

αν καταφερες να κοψεις το τσιγαρο 3 φορες σημαινει οτι 1 φορα το εχεις κοψει! τις 2 πρωτες δεν το εκοψες!!

[johnbond]

Το άγχος, τουλάχιστον το άμεσο, συνήθως δεν συμβαδίζει με τη λογική...

Είναι ένας βασικός μηχανισμός που μας βοηθάει να επιβιώνουμε και δε μπορεί να βγει.

Βρίσκεται στο kernel του λειτουργικού μας.