Πόσο ευχαριστημένοι είστε με την δουλειά σας

[Gkostas2007]

 

Δεν έχω καμία αντίρρηση ότι παντού η δουλειά είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα γνωριμιών, αλλά....

1. Μερικές φορές το "μέσω γνωριμίας" μεταφράζεται αυτόματα σε "βύσμα" και δεν έχω ιδέα γιατί γίνεται αυτόματα αυτή η μετάφραση. Εγώ ο ίδιος βρήκα αρκετές δουλειές επειδή κάποιος (άγνωστος σε μένα) έψαχνε να βρει ΧΥΖ και κάποιος ήδη συνεργάτης το άκουσε αυτό και με πρότεινε. Το να έχεις επαφές με άτομα που γνωρίζεις στο χώρο της δουλειάς λέγεται δικτύωση και αν δεν το κάνεις βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου.
2. Δεδομένο #1: με καλύτερη δικτύωση βρίσκεις πιο εύκολα δουλειά. Δεδομένο #2: τα παιδιά οικογενειών που έχουν οικονομική ασφάλεια βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά. Από πού προκύπτει ότι η οικονομική ασφάλεια είναι αυτή που διευκολύνει την εύρεση εργασίας; Μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, όπως π.χ. η δικτύωση. Όσοι κάνουν καλή δικτύωση τα καταφέρνουν καλύτερα => είναι οικονομικά ασφαλείς και ταυτόχρονα καλή δικτύωση => περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες για εύρεση εργασίας των παιδιών. Βασικά δηλαδή αυτό που λέω εδώ είναι είστε σίγουροι πως πρόκειται για causation και όχι corellation?

 

 

καλά τα λέει ο defacer.

έχουν παρεξηγηθεί λίγο τα πράγματα.

το να βρω δουλειά μέσω γνωριμιών δεν είναι κακό. κι εμένα έχει τύχει να με προτείνει παλαιότερα γνωστός και να κάνω κάποιες δουλειές.

 

δηλαδή εσείς που γκρινιάζετε για τις γνωριμίες, αν χρειαστείτε κάτι πχ service στο αυτοκίνητο δε θα πάτε σε κάποιον που μπορεί να σας προτείνει φίλος?

ή αν ζητάτε υπάλληλο /εργάτη και εμφανιστεί ένας γνωστός και σας πει ξέρω αυτόν... είναι καλός, δε θα τον προτιμήσετε επειδή είναι μέσω γνωριμίας; το αντίθετο θα έλεγα. θα ψάξετε να ρωτήσετε γνωστούς αν ξέρουν κάποιον να μπορεί να κάνει τη δουλειά σας.

 

το βύσμα όμως είναι να πάρεις μια θέση χωρίς να το αξίζεις που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσες να δουλέψεις εκεί. αυτό είναι κατακριτέο.

έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή.

 

όσο γι αυτούς με οικονομική ευχέρια, ε λογικό είναι να είναι σε καλύτερη μοίρα.

θα έχουν τις γνωριμίες, προφανώς με ανάλογης τάξης ανθρώπους οπότε λύνεται ευκολότερα το πρόβλημα.

ενώ ο μπατίρης το πολύ πολύ να γνωρίζει άλλους μπατίρηδες

Παιδιά, μην παρεξηγηθώ... άλλο να σε συστήσει κάποιος το οποίο γίνεται παντού και είναι εντελώς θεμιτό και άλλο να βλέπω παιδάκια 24-25 χρονών χωρίς κανένα ουσιαστικό προσόν και ταλέντο, που έχουν τελειώσει το nowhereshire business school να μπαίνουν σε δουλειές επειδή ο μπαμπάς τους είναι κολλητός με τον εμπορικό διευθυντή της τάδε εταιρείας και να βλέπεις παιδιά με μεταπτυχιακά σε καλά πανεπιστήμια να παρακαλάνε για 600 ευρώ...

 

Ξέρω παιδιά που τελειώνουν μεταπτυχιακά στο πολυτεχνείο με πολύ καλούς βαθμούς και ψάχνουν παραπάνω χρόνο για δουλειά απ΄ότι κάτι παιδάκια που έχει τελειώσει Deree και κάτι άλλα κολλέγια της Αγγλίας (με τα λεφτά του μπαμπά τους)... Αυτό με ενοχλεί προσωπικά. Να τρώει κάποιος την θέση κάποιου άλλου, όχι γιατί έχει παραπάνω ή εστω και τα ίδια προσόντα, αλλά γιατί ο πατέρας του έπαιζε τένις με τον director της Χ εταιρείας... Και αυτό συμβαίνει ακόμα και σε πολυεθνικές εταιρείες που και καλά υπάρχουν συνεντεύξεις assesement centers κλπ (όλα για τα μάτια του κόσμου στην τελική). 

 

Τέλος, όλο αυτό συμβάλει και στην δημιουργία ενός φαύλου κύκλου... Το παιδί του πλούσιου μπαμπά θα βρει πιο εύκολα δουλειά (και μάλιστα καλή) επομένως θα κρατήσει και το κοινωνικό και οικονομικό του στάτους και αυτό θα το μεταδώσει στον απόγονό του (άσχετα αν πραγματικά το αξίζει ή όχι). Το παιδί ενός μικρομεσαίου μπαμπά θα ματώσει να βρει δουλειά, θα συμβιβαστεί σε μικρές εταιρείες και σε θέσεις χαμηλόμισθες και επομένως συνήθως θα μείνει στην ίδια κατάσταση και αυτός και τα παιδιά του... Μιλάμε δλδ για ένα σύστημα που λειτουργεί πιο πολύ κληρονομικά παρά αξιοκρατικά.

 

Θέλει πολύ τύχη, γερά νεύρα και γερό στομάχι για να καταφέρεις να εξελιχθείς σε αυτή την χώρα

 

ΥΓ Πραγματικά θα ήθελα να ήξερα τι παραπάνω προσφέρει ένα κολλέγιο της πλάκας στην Αγγλία που πληρώνεις για να πάρεις το μεταπτυχιακό σου, σε σχέση με το αντίστοιχο μεταπτυχιακό ελληνικού πανεπιστημίου και βλέπεις άτομα απο το HR να ξερογλείφονται για να πάρουν άτομα απο την 1η κατηγορία

ΥΓ2 Πόσο γλυώδες αυτό που βλέπω όταν πηγαίνω να δώσω "τεστάκια" σε κάποια εταιρεία, μετά το πέρας της διαδικασίας, να σηκώνεται (συνήθως το πλέον ολιγομίλητο άτομο) και να πιάνει μπροστά σε όλους τους υπολοιπους, με υφάκι το HR και να του ψιθυρίζει "Είναι εδώ το γραφείο του κύριου "Παπαδόπουλου" του director; Είναι οικογενειακός μας φίλος και ήθελα να τον χαιρετήσω"... Προσωπικά μου έτυχε τον προηγούμενο μήνα σε πολύ μεγάλη πολυεθνική εταιρεία καταναλωτικών προϊόντων

Παιδια οσο το επιτρεπουν οι υποχρεωσεις του καθενος πανω απολα πρεπει να μπαινει η ψυχικη ισορροπια.Το να παιρνεις 700-1000ε κ να καταληγεις φαντασμα του εαυτου σου δεν αηξιζει σε καμια περιπτωση.

Γενικα μια μικρη πειρα απο πολυεθνικες εχω κ γω,κ αυτο που καταλαβα ειναι η μικρογραφια του ελλαδισταν με τους γνωστους/ξαδερφους/κονε για υπαλληλους κ αφετερου η ασεβεια στο ωραριο κ στον εργαζομενο.Υπογραφεις για 5/8 εργαζεσαι 6/10.Με ψυχολογικο πολεμο,αν θες να κρατησεις τη θεση σου κλπ.

 

Κ ενδιαμεσα παντα δυστυχως,δεν παιζει ρολο ποσο πρασπαθεις κ ποσο χαλιεσαι για τη θεση σου κ τις ευθυνες της,υπαρχει ο ξαδερφος/γειτονας/φιλος που ειναι καλυτερος απο σενα χωρις λογο.

 

Εχεις κανα φιλο να σε "κατευθυνει" καπου?Εχει καλως.Δεν εχεις?Καλη δυναμη κ ψαξε για κονε.Ετσι δουλευει η αγορα εργασιας.

 

Ποσο δικιο εχεις...

Στην προηγουμενη δουλεια μου η προσληψη ηταν για 5ωρο 5ημερο.

Κατεληξα να δουλευω κατα μεσο ορο 10 ωρο. Κ ενα εξτρα 2ωρο καθε μερα στο πηγαινελα, περισσοτερο οταν κατα τη γνωμη του αφεντικου βολευε να περασω απο καποιο πελατη συν δουλεια που "ελα μωρε καντο το βραδυ σπιτι αυτο" (απληρωτος αυτος ο χρονος, αν κ αθροιστικα ηταν αρκετος).

Διαλειμμα σχεδον ανυπαρκτο.

Εκτος απ αυτο που προσληφθηκα να κανω, εμαθα να κανω κ πιο εξειδικευμενες εργασιες (εξτρα διαβασμα στο σπιτι).

Οτι εκανα ηταν κανονικα δουλεια για 3 ατομα.

Μπηκαν κ τα σ/κ σε σχεδον μονιμη βαση στο προγραμμα (φυσικα με μορφη ανακοινωσης -σ/κ που θα ρθεις θα κανεις αυτο κ αυτο).

Για να προλαβω κ τα του σπιτιου μου, κοιμομουν 3 ωρες μονο. Ειχα περασει βδομαδα χωρις τιποτα φαγωσιμο σπιτι, επειδη δε προλαβαινα τιποτα ανοιχτο.

Απαγορευοταν να αρρωστησω η να φαινομαι κουρασμενη.

Καποια στιγμη ζητησα να μειωσουμε λιγο το ωραριο μην αντεχοντας αλλο και οταν βγηκαν θεματα υγειας απ την κουραση.

Αποτελεσμα: απολυση κ την αμεσως επομενη μερα προσληψη ατομου χωρις καμια προυπηρεσια, που ομως ηταν φιλη καλου φιλου του.

Αυτό που αναφέρετε είναι ο κανόνας... Η υπερωρία είναι άγνωστη λέξη σε μια εταιρεία! Απαιτούν απο σένα να είσαι τυπικός στις υποχρεώσεις σου, όταν αυτοί οι ίδιοι δεν είναι τυπικοί στην σύμβαση που υπέγραψαν με σένα...

 

Κοινός κανόνας να κάνεις δουλειά 2 και 3 ξεχωριστών ατόμων (οταν διαπιστώνεις ότι το αντίστοιχο γραφείο της εταιρείας σου στο εξωτερικό έχει 2 διαφορετικά άτομα για την δουλειά που κάνεις μόνος σου).

 

Προσωπικά και μένα μου τύγχανε να μην μπορώ να πάω στον οδοντίατρο, να μην μπορώ να βγω να ψωνίσω, να ζητάω την άδεια που δικαιούμουν και να μου λέει ο director ότι θα την πάρω όλη μάζι κάποια άλλη περίοδο που πιθανώς εμένα δεν θα με βόλευε. Λες και ζω για να δουλεύω και δεν δουλεύω απλά για να βγάλω λεφτά για να ζήσω την ζωή μου. Κάπου έχει χαθεί το παιχνίδι, το μέτρο... Έχουμε μπει σε ένα τρυπάκι να πιστεύουμε ότι η ζωή μας είναι η δουλειά (όπως οι δούλοι στις βαμβακοφυτίες) και όχι ότι δουλεύουμε για να μπορέσουμε να ζησουμε, να πάμε διακοπές, να φάμε με την κοπέλα μας σε ένα εστιατόριο, να απολαύσουμε την βόλτα μας ένα απόγευμα, να αγοράσουμε πράγματα που μας αρέσουν...

 

Όσο για τις μετριότητες, ισχύει ότι αν κάποιος σε δει πρόθυμο θα σου αλλάξει τα φώτα και ο δίπλα που δεν( ; ) σκαμπάζει θα φεύγει 5μιση-6 το απόγευμα. Και στο τέλος, την προαγωγή θα την πάρει ο παραδίπλα που έπιασε κολλητό τον director...

 

Προσωπικά έχω βαρεθεί όλες αυτές τις κόντρες, το θάψιμο, τους τσακωμούς και την αδικία, την εξουθένωση που επικρατεί στην "αγορά εργασίας" της Ελλάδας... Κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη όσο ήμουν στην εταιρεία που έφυγα, αλλά ξαναλέω... και τώρα που είμαι τόσους μήνες άνεργος και βλέπω τα λεφτά να τελειώνουν, πάλι σε κατάθλιψη κοντεύω να πέσω... Άραγε υπάρχει σωτηρία;

[zio10]

καλά τα λέει ο defacer.

έχουν παρεξηγηθεί λίγο τα πράγματα.

το να βρω δουλειά μέσω γνωριμιών δεν είναι κακό. κι εμένα έχει τύχει να με προτείνει παλαιότερα γνωστός και να κάνω κάποιες δουλειές.

 

δηλαδή εσείς που γκρινιάζετε για τις γνωριμίες, αν χρειαστείτε κάτι πχ service στο αυτοκίνητο δε θα πάτε σε κάποιον που μπορεί να σας προτείνει φίλος?

ή αν ζητάτε υπάλληλο /εργάτη και εμφανιστεί ένας γνωστός και σας πει ξέρω αυτόν... είναι καλός, δε θα τον προτιμήσετε επειδή είναι μέσω γνωριμίας; το αντίθετο θα έλεγα. θα ψάξετε να ρωτήσετε γνωστούς αν ξέρουν κάποιον να μπορεί να κάνει τη δουλειά σας.

 

το βύσμα όμως είναι να πάρεις μια θέση χωρίς να το αξίζεις που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσες να δουλέψεις εκεί. αυτό είναι κατακριτέο.

έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή.

 

όσο γι αυτούς με οικονομική ευχέρια, ε λογικό είναι να είναι σε καλύτερη μοίρα.

θα έχουν τις γνωριμίες, προφανώς με ανάλογης τάξης ανθρώπους οπότε λύνεται ευκολότερα το πρόβλημα.

ενώ ο μπατίρης το πολύ πολύ να γνωρίζει άλλους μπατίρηδες

Στον ιδιωτικό τομέα δεν το βρίσκω κατακριτέο. Ας πληρώνει ο καθένας όσους άχρηστους θέλει. Στο δημόσιο το βρίσκω κατακριτέο που τα λεφτά είναι του κράτους.

[Silverage]

Γιαυτο λοιπον εφεξης μετριοτητες.Ειδικα σε εταιριες που εχουν ιεραρχια κ μανατζεριλικια,τα ζωα μου αργα.Ηπροσπαθεια δεν αναγνωριζεται παρα σκαβεις το λακο σου.Αν γ%μηθεις τη μια μερα να βγαλεις ετσι λιγο παραπανω δουλιεα για να δειξεις καλο προσωπο κ υπευθυνοτητα ε την επομενη την εβαψες θα σε πηγαινει ετσι τρενο συνεχεια.Απλα δειχνεις οτι εχεις περιθωρια σαν υπαλληλος κ το μανατζερακι θα σε ξεζουμισει,γιατι στοχους κυνηγαει κ μπονους.Ασχετα που ερχονται στις 11 κ φευγουν στις 5 ενω εσυ θα πηδιεσαι ολη μερα ως αργα.Κ διπλα τα βυσματα/γνωστοι θαναι αραχτοι κ λαιτ.

 

Οπως λεει ενας "οσο κανουν οτι μας πληρωνουν θα κανουμε οτι δουλευουμε.Κανενα αγχος,κ καμια προθυμια.

 

Πόσο δίκιο έχεις σε αυτό. Αν δείξεις οτι αντέχεις σε σκίζουνε.

Ειδικά σε εμάς που το 1/3 για να μην πω το 1/2, είναι με βύσματα.

[Liverpool89]

Ετσι μια φορα εκατσα μια ωρα υπερωρια να βγει η παραγγελία. Ε καθε φορα που τυχαινε κατι εβαζε τους ιδιους να κανουν τους μαλακες, ενω τους αλλους τους εδιωχνε. Ολοι παιρναμε τα ιδια λεφτα.

 

Ακομα που μιλαγες σου ελεγε αυτος μενει μακρια, εγω τι φταιω. Ας το σκεφτοταν πριν δεχτει

[zio10]

Πάντως το να δείξεις ενδιαφέρον και να κάνεις και κάτι παραπάνω αν χρειαστεί μπορεί να σου βγει σε καλό αργότερα. Είτε από τον ίδιο είτε από άλλον εργοδότη.

[Silverage]

Πάντως το να δείξεις ενδιαφέρον και να κάνεις και κάτι παραπάνω αν χρειαστεί μπορεί να σου βγει σε καλό αργότερα. Είτε από τον ίδιο είτε από άλλον εργοδότη.

Ανάλογα κρίνεις.

Σε εμάς ο υποδιευθυντής θέλει να το παίξει καλός στον διευθυντή και μας έχουν βρεί τώρα όποτε έχουν πολύ δουλειά οι άλλες υπηρεσίες να πάμε να τους βοηθάμε, αντίθετα όταν εμείς έχουμε δουλειά καθόμαστε και σκιζόμαστε.

[zio10]

Ανάλογα κρίνεις.

Σε εμάς ο υποδιευθυντής θέλει να το παίξει καλός στον διευθυντή και μας έχουν βρεί τώρα όποτε έχουν πολύ δουλειά οι άλλες υπηρεσίες να πάμε να τους βοηθάμε, αντίθετα όταν εμείς έχουμε δουλειά καθόμαστε και σκιζόμαστε.

Σίγουρα, εγώ από μένα κρίνω κυρίως και από κάποια άλλα παραδείγματα που έχω δει.

[Liverpool89]

Πάντως το να δείξεις ενδιαφέρον και να κάνεις και κάτι παραπάνω αν χρειαστεί μπορεί να σου βγει σε καλό αργότερα. Είτε από τον ίδιο είτε από άλλον εργοδότη.

Ναι καλα..

 

Χαχα, ο πρωτος που διωξανε ημουν.. σαββατα κυριακες πηγαινα, χωρίς τιποτα εξτρα. Πηραμε και τον πεο.

 

Αλλα δεν βαριεσαι. Επιβεβαιωνεται, οτι οσο δεν νοιαζεσαι τοσο δεν σε φοβουνται, δυο κοκκορια στο ιδιο κοτετσι δεν γινοταν.

[zio10]

Ναι καλα..

 

Χαχα, ο πρωτος που διωξανε ημουν.. σαββατα κυριακες πηγαινα, χωρίς τιποτα εξτρα. Πηραμε και τον πεο.

 

Αλλα δεν βαριεσαι. Επιβεβαιωνεται, οτι οσο δεν νοιαζεσαι τοσο δεν σε φοβουνται, δυο κοκκορια στο ιδιο κοτετσι δεν γινοταν.

Δεν είναι πάντα έτσι και δεν ξέρεις και πότε μπορεί να σου βγει σε καλό! Μπορεί αργότερα ή μπορεί σε άλλη δουλειά.

 

Εγώ πάντως σε όσες δουλειές έχω πάει έτσι είμαι (δεν το κάνω επίτηδες, έτσι μου βγαίνει) και σε μου έχει βγει σε καλό. Η αδιαφορία φαίνεται.

[defacer]

Παιδιά, μην παρεξηγηθώ... άλλο να σε συστήσει κάποιος το οποίο γίνεται παντού και είναι εντελώς θεμιτό και άλλο να βλέπω παιδάκια 24-25 χρονών χωρίς κανένα ουσιαστικό προσόν και ταλέντο, που έχουν τελειώσει το nowhereshire business school να μπαίνουν σε δουλειές επειδή ο μπαμπάς τους είναι κολλητός με τον εμπορικό διευθυντή της τάδε εταιρείας και να βλέπεις παιδιά με μεταπτυχιακά σε καλά πανεπιστήμια να παρακαλάνε για 600 ευρώ...

 

Ξέρω παιδιά που τελειώνουν μεταπτυχιακά στο πολυτεχνείο με πολύ καλούς βαθμούς και ψάχνουν παραπάνω χρόνο για δουλειά απ΄ότι κάτι παιδάκια που έχει τελειώσει Deree και κάτι άλλα κολλέγια της Αγγλίας (με τα λεφτά του μπαμπά τους)... Αυτό με ενοχλεί προσωπικά. Να τρώει κάποιος την θέση κάποιου άλλου, όχι γιατί έχει παραπάνω ή εστω και τα ίδια προσόντα, αλλά γιατί ο πατέρας του έπαιζε τένις με τον director της Χ εταιρείας... Και αυτό συμβαίνει ακόμα και σε πολυεθνικές εταιρείες που και καλά υπάρχουν συνεντεύξεις assesement centers κλπ (όλα για τα μάτια του κόσμου στην τελική).

Δεν αμφιβάλλω ότι αυτό γίνεται κατα τόπους, αλλά...

 

1. Πώς δικαιολογείται το τσουβάλιασμα του στυλ "παιδάκια 24-25 χωρίς προσόν και ταλέντο"; Νομίζω εκτός και αν είσαι hiring manager και τα έχεις δει με τα μάτια σου το συμπέρασμα είναι επίφοβο, πριν καν περάσουμε στο τσουβαλιαστικό του θέματος.

 

2. Αν είσαι όντως hiring manager θα ξέρεις ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο βαθμός, και όσο περισσότερο senior είναι η θέση τόσο λιγότερη γίνεται η σημασία. Όλοι μας όταν είμαστε στο σχολείο τρώμε μια σχετική πλύση εγκεφάλου με τους βαθμούς και τις επιδόσεις και τις βάσεις και υποτροφίες και γω δεν ξέρω τι άλλο. Αλλά έχουμε εξίσου υπόψη ότι βασικά το ζητούμενο είναι να μπορεί ο συνεργάτης να αποδώσει σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον το οποίο καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το ακαδημαϊκό; Δηλαδή, καταλαβαίνω το να ενοχλείται κανείς γιατί έχασε τη θέση από το γιο του αντιπρόεδρου που παίζαμε γκολφ, αλλά και πάλι αυτή η αναφορά σε "παιδάκια που έχουν τελειώσει Deree" δε νομίζω πως δικαιολογείται. Άμα ήταν έτσι θα έπρεπε να επιτρέπουμε σε όποιον έχει διδακτορικό από το MIT να απαξιώνει όλο τον υπόλοιπο παγκόσμιο πληθυσμό.

 

Εν συντομία: μη πέφτεις στην παγίδα του confirmation bias.

 

3. Δεν είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι όλα τα ΧΥΖ που υπάρχουν στις πολυεθνικές είναι για τα μάτια του κόσμου επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου έτσι; Ούτε και είναι δυνατό να πιστεύει πως επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου (για τον οποίο στην τελική ξέρεις πέντε πράγματα) πρέπει να καταργηθούν για όλους τους υπόλοιπους (για τους οποίους δεν ξέρεις απολύτως τίποτα).

 

Το παιδί του πλούσιου μπαμπά θα βρει πιο εύκολα δουλειά (και μάλιστα καλή) επομένως θα κρατήσει και το κοινωνικό και οικονομικό του στάτους και αυτό θα το μεταδώσει στον απόγονό του (άσχετα αν πραγματικά το αξίζει ή όχι).

Επίσης το παιδί του έξυπνου μπαμπά θα περάσει πιο εύκολα στη σχολή που θέλει, θα πάρει υποτροφία κλπ και το παιδί της όμορφης μαμάς θα βρίσκει περισσότερες ευκαιρίες και πόρτες ανοιχτές απλά επειδή είναι ridiculously good looking. Το "αξίζει πραγματικά" κανένας από τους δύο; Αν όχι τότε ποιό είναι το κριτήριο για την αξία; Αν ναι τότε ποιά η διαφορά των γονιδίων του μπαμπά με τα λεφτά του, δεδομένου πως τα παίρνεις και τα δυο έτοιμα χωρίς να κάνεις καμία προσπάθεια;

 

Ελπίζω είναι κατανοητό πως δεν παριστάνω το χαζό. Απλά θέλω να πω ότι κάποια πράγματα μπορεί να ακούγονται πιασάρικα αλλά αν κάτσει να το καλοσκεφτεί κανείς δεν είναι άσπρο-μαύρο.

 

ΥΓ Πραγματικά θα ήθελα να ήξερα τι παραπάνω προσφέρει ένα κολλέγιο της πλάκας στην Αγγλία που πληρώνεις για να πάρεις το μεταπτυχιακό σου, σε σχέση με το αντίστοιχο μεταπτυχιακό ελληνικού πανεπιστημίου και βλέπεις άτομα απο το HR να ξερογλείφονται για να πάρουν άτομα απο την 1η κατηγορία

Κατ' αρχήν θα μπορούσες να πάρεις το hint και να αναθεωρήσεις τη θέση σου. Εδώ λες πως είτε τα άτομα που κάνουν HR επαγγελματικά είναι βλάκες περιωπής, είτε εσύ (που δεν ξέρεις όπως λες και ο ίδιος) κάπου έχεις λάθος όσον αφορά τα "κολλέγια της πλάκας".

 

Anyway έχοντας πάρει πτυχία και στην Ελλάδα και στην Αγγλία από ιδρύματα που δεν είναι της πλάκας και με πολύ υψηλές επιδόσεις και στα δύο, αυτό που κατάλαβα στην Αγγλία είναι ότι εκεί ένας πτυχιούχος θα ξέρει 15 συγκεκριμένα πράγματα με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας. Ενώ στην Ελλάδα ο αντίστοιχος θα είναι τελείως lotto: μπορεί να ξέρει 115, μπορεί να μη ξέρει και τίποτα.

[Gkostas2007]

Δεν είναι πάντα έτσι και δεν ξέρεις και πότε μπορεί να σου βγει σε καλό! Μπορεί αργότερα ή μπορεί σε άλλη δουλειά.

 

Εγώ πάντως σε όσες δουλειές έχω πάει έτσι είμαι (δεν το κάνω επίτηδες, έτσι μου βγαίνει) και σε μου έχει βγει σε καλό. Η αδιαφορία φαίνεται.

Απο προσωπική εμπειρία φίλε μου, στην καλύτερη να σου δώσουν κανά μπόνους ή να σε αφήσουν να φύγεις νωρίτερα μια μέρα που δεν θα σε έχουν ανάγκη...

 

Αν ζητήσεις πχ μια μέρα άδεια και τον μάνατζερ δεν τον βολεύει εκείνη την μέρα, δεν πα να έχεις λιώσει στην δουλειά, κάτι θα βρει να σου πει για να μην στην δώσει.

 

Στις εταιρείες δυστυχως δεν υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Τα πάντα σχεδόν είναι θέμα πολιτικής και ο κάθε εργαζόμενος είναι απλά ένα φύλλο στο Excel τους. Όσο σε έχουν ανάγκη θα σου φέρονται καλά, όταν χρειαστεί να σε πιέσουν, θα σε πιέσουν και δεν θα σε σκεφτούν καθόλου, το ίδιο και αν χρειαστεί να σε απολύσουν... Για τις προαγωγές μην μιλήσω... όπου μπορεί να μην δώσουν προαγωγή σε κάποιον με ταλέντο γιατί φοβούνται αργότερα μην τους φάει την θέση.

[zio10]

Απο προσωπική εμπειρία φίλε μου, στην καλύτερη να σου δώσουν κανά μπόνους ή να σε αφήσουν να φύγεις νωρίτερα μια μέρα που δεν θα σε έχουν ανάγκη...

 

Αν ζητήσεις πχ μια μέρα άδεια και τον μάνατζερ δεν τον βολεύει εκείνη την μέρα, δεν πα να έχεις λιώσει στην δουλειά, κάτι θα βρει να σου πει για να μην στην δώσει.

 

Στις εταιρείες δυστυχως δεν υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Τα πάντα σχεδόν είναι θέμα πολιτικής και ο κάθε εργαζόμενος είναι απλά ένα φύλλο στο Excel τους. Όσο σε έχουν ανάγκη θα σου φέρονται καλά, όταν χρειαστεί να σε πιέσουν, θα σε πιέσουν και δεν θα σε σκεφτούν καθόλου, το ίδιο και αν χρειαστεί να σε απολύσουν... Για τις προαγωγές μην μιλήσω... όπου μπορεί να μην δώσουν προαγωγή σε κάποιον με ταλέντο γιατί φοβούνται αργότερα μην τους φάει την θέση.

Μπορεί όμως να πούνε μια καλή κουβέντα σε κάποιον αν χρειαστεί ή να σε ξαναπάρουν στη δουλειά κάποια άλλη στιγμή αργότερα.

[xifiassamsung]

Παιδιά, μην παρεξηγηθώ.........την αδικία, την εξουθένωση που επικρατεί στην "αγορά εργασίας" της Ελλάδας... Κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη όσο ήμουν στην εταιρεία που έφυγα, αλλά ξαναλέω......... και τώρα που είμαι τόσους μήνες άνεργος και βλέπω τα λεφτά να τελειώνουν, πάλι σε κατάθλιψη κοντεύω να πέσω... Άραγε υπάρχει σωτηρία;

 

Μαν μου μη σκας.Επενδυσε τον χρονο σου σε εσενα πηγαινε ενα γυμναστηριο κανε καμια βολτα με το ποδηλατο,ενα χομπι οτιδηποτε.Κ βλεπεις.

 

Το να εχεις δουλεια απτο να μην εχεις ειναι δυο διπλανες καταστασεις.Μπορει αυριο να πετυχεις κατι κ ναρχισεις να δουλευεις.Μπορει να δουλευεις κ να σου πουν μια μερα 5 λεπτα πριν σχολασεις (γιατι ετσι γινεται παντα) "Ευχαριστουμε πολυ δε σε χρειαζομαστε αλλο".

Κλαιν μαιν.

 

 

Πόσο δίκιο έχεις σε αυτό. Αν δείξεις οτι αντέχεις σε σκίζουνε.

Ειδικά σε εμάς που το 1/3 για να μην πω το 1/2, είναι με βύσματα.

 

Ειμαι παθος κ μαθος φιλε.Αυτα ειναι αληθειες.Κ ξερεις ποιο ειναι το κερασακι στο τελος?Να διωξουν κ κοσμο,για να λιβανισουν τα φρυδια των ανωτερων οτι ειναι αποδοτικοι μανατζερ μπλα μπλα..Ασχετα που καθονται ολη μερα καθαριζουν ενα πεντοχιλιαρο κ συ κουβαλας ολο το βαρος της δουλειας με το 1/10 του μισθου τους.

[Gkostas2007]

Δεν αμφιβάλλω ότι αυτό γίνεται κατα τόπους, αλλά...

 

1. Πώς δικαιολογείται το τσουβάλιασμα του στυλ "παιδάκια 24-25 χωρίς προσόν και ταλέντο"; Νομίζω εκτός και αν είσαι hiring manager και τα έχεις δει με τα μάτια σου το συμπέρασμα είναι επίφοβο, πριν καν περάσουμε στο τσουβαλιαστικό του θέματος.

 

2. Αν είσαι όντως hiring manager θα ξέρεις ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο βαθμός, και όσο περισσότερο senior είναι η θέση τόσο λιγότερη γίνεται η σημασία. Όλοι μας όταν είμαστε στο σχολείο τρώμε μια σχετική πλύση εγκεφάλου με τους βαθμούς και τις επιδόσεις και τις βάσεις και υποτροφίες και γω δεν ξέρω τι άλλο. Αλλά έχουμε εξίσου υπόψη ότι βασικά το ζητούμενο είναι να μπορεί ο συνεργάτης να αποδώσει σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον το οποίο καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το ακαδημαϊκό; Δηλαδή, καταλαβαίνω το να ενοχλείται κανείς γιατί έχασε τη θέση από το γιο του αντιπρόεδρου που παίζαμε γκολφ, αλλά και πάλι αυτή η αναφορά σε "παιδάκια που έχουν τελειώσει Deree" δε νομίζω πως δικαιολογείται. Άμα ήταν έτσι θα έπρεπε να επιτρέπουμε σε όποιον έχει διδακτορικό από το MIT να απαξιώνει όλο τον υπόλοιπο παγκόσμιο πληθυσμό.

 

Εν συντομία: μη πέφτεις στην παγίδα του confirmation bias.

 

3. Δεν είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι όλα τα ΧΥΖ που υπάρχουν στις πολυεθνικές είναι για τα μάτια του κόσμου επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου έτσι; Ούτε και είναι δυνατό να πιστεύει πως επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου (για τον οποίο στην τελική ξέρεις πέντε πράγματα) πρέπει να καταργηθούν για όλους τους υπόλοιπους (για τους οποίους δεν ξέρεις απολύτως τίποτα).

 

 

Επίσης το παιδί του έξυπνου μπαμπά θα περάσει πιο εύκολα στη σχολή που θέλει, θα πάρει υποτροφία κλπ και το παιδί της όμορφης μαμάς θα βρίσκει περισσότερες ευκαιρίες και πόρτες ανοιχτές απλά επειδή είναι ridiculously good looking. Το "αξίζει πραγματικά" κανένας από τους δύο; Αν όχι τότε ποιό είναι το κριτήριο για την αξία; Αν ναι τότε ποιά η διαφορά των γονιδίων του μπαμπά με τα λεφτά του, δεδομένου πως τα παίρνεις και τα δυο έτοιμα χωρίς να κάνεις καμία προσπάθεια;

 

Ελπίζω είναι κατανοητό πως δεν παριστάνω το χαζό. Απλά θέλω να πω ότι κάποια πράγματα μπορεί να ακούγονται πιασάρικα αλλά αν κάτσει να το καλοσκεφτεί κανείς δεν είναι άσπρο-μαύρο.

 

 

Κατ' αρχήν θα μπορούσες να πάρεις το hint και να αναθεωρήσεις τη θέση σου. Εδώ λες πως είτε τα άτομα που κάνουν HR επαγγελματικά είναι βλάκες περιωπής, είτε εσύ (που δεν ξέρεις όπως λες και ο ίδιος) κάπου έχεις λάθος όσον αφορά τα "κολλέγια της πλάκας".

 

Anyway έχοντας πάρει πτυχία και στην Ελλάδα και στην Αγγλία από ιδρύματα που δεν είναι της πλάκας και με πολύ υψηλές επιδόσεις και στα δύο, αυτό που κατάλαβα στην Αγγλία είναι ότι εκεί ένας πτυχιούχος θα ξέρει 15 συγκεκριμένα πράγματα με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας. Ενώ στην Ελλάδα ο αντίστοιχος θα είναι τελείως lotto: μπορεί να ξέρει 115, μπορεί να μη ξέρει και τίποτα.

Μα δεν σου λέω ότι όλα τα assesment center πχ γίνονται για τα μάτια του κόσμου, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες εταιρείες (πολύ μεγάλες και σου μιλάω απο προσωπική πείρα και πιστεύω και εσύ τα έχεις ακούσει), που κάνουν όλες αυτές τις διαδικασίες για τα μάτια του κόσμου και για να το παίξουν ότι επιλέγουν τα πιο ικανά στελέχη και απο πίσω παίρνουν τον γνωστό του γνωστού (γιατί πολλές φορές, αυτός που κάνει το reference θα πάρει και κάποιο ποσό αν ο υποψήφιος μείνει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα).

 

Σε οτι αφορά τα προσόντα, μιλάμε για τυπικά προσόντα... Παιδιά χωρίς καθόλου προϋπηρεσία με τίτλους απο κολλέγια της πλάκας απο πανεπιστήμια της Αγγλίας, Ολλανδίας ή απο το Deree να βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά, απο άλλους με 2 και 3 χρόνια προυπηρεσία και συστάσεις. Δεν ξέρω αν πράγματι παίζει ρόλο το να ταιριάξεις στην "κουλτούρα της εταιρείας", όταν τα 4/5 των εταιρειών έχουν περίπου την ίδια ακριβώς "κουλτούρα". Όταν λοιπόν έχω δουλέψει 3 χρόνια και μου λεει ο άλλος ότι θα πάρει το παιδάκι χωρίς προυπηρεσία επειδή ταιριάζει καλύτερα "στην κουλτούρα της εταιρείας" προσωπικά το βρίσκω εντελώς υποκριτικό.

 

Τέλος, σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια του εξωτερικού ξέρεις και συ, ότι σε πολλά ιδρύματα στην Αγγλία αγοράζεις το μεταπτυχιακό, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις όχι 15, αλλά ούτε τα βασικά. Απλά στην Ελλάδα υπάρχει η χαζή νοοτροπία ότι στην Αγγλία πχ το επίπεδο σπουδών είναι καλύτερο απο το Ελληνικό. Στην Ελλάδα, ειναι πολύ πιο εύκολο να μην πάρεις ποτέ πτυχίο (σε επίπεδο μάστερ) απο ότι στο εξωτερικό. Στο δικό μου μεταπτυχιακό στην ΑΣΟΕΕ, απο τα 35 άτομα, υπήρξαν 3 που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν καν. Αυτό στο εξωτερικό δεν θα συμβεί ποτέ.

 

ΥΓ Σε ότι αφορά τα HR της κάθε εταιρείας απορώ πως μπορεί να κρίνει εμένα που έχω τεχνικές γνώσεις, ένα άτομο το οποίο έχει σπουδάσει ψυχολογία ή κοινωνιολογία... Πως γίνεται να εμπιστεύονται τεστάκια προσωπικότητας που αν έχεις δώσει 2-3, καταλαβαίνεις αμέσως τι πρέπει να σημειώσεις. Κάθονται και κρίνουν πως έσφιξες το χέρι, αν κοιτάς στα μάτια ή το κούτελο, αν σταυρώνεις τα πόδια σου κλπ και προσπαθούν να σε πιάσουν με ερωτήσεις τύπου "ποιο είναι το μεγαλύτερό σου ελάττωμα κλπ". Λες και πέρα απο ορισμένες περιπτώσεις που έχουν θέματα, όλοι οι υπολοιποι λειτουργούμε σαν προβληματικοί... Και αυτό το βλέπω γιατί όταν πάω και κάνω κουβέντα με τον αρμόδιο μάνατζερ μπορεί πολύ πιο εύκολα να με καταλάβει σε σχέση με τις HRΟύδες... Το ΄θέμα δυστυχώς είναι ότι πρώτα πρέπει να περασεις απο αυτές 

[Lanike71]

Μπορεί όμως να πούνε μια καλή κουβέντα σε κάποιον αν χρειαστεί ή να σε ξαναπάρουν στη δουλειά κάποια άλλη στιγμή αργότερα.

 

Μόνο σε αυτό να μην ελπίζεις.

 

Μόνο στα χέρια και το μυαλό σου να στηρίζεσαι.